Phorum.com.gr

με αφορμή μία συζήτηση που είχα για την ηθική με τον φίλο paul25 σκέφτηκα το παρακάτω:

υπόθεση: με έναν μαγικό τρόπο μεταφέρεστε από τη σημερινή εποχή στα 1889 στην Αυστρία, στο δωμάτιο ενός μωρού που επρόκειτο να ονομαστεί Αδόλφος. Με τις γνώσεις που έχετε σήμερα, ξέρετε τι επρόκειτο να επακολουθήσει. Οπότε το ερώτημα είναι θα σκοτώτανε αυτό το αθώο μωρό που τη δεδομένη στιγμή δεν έχει βλάψει κανέναν, ξέροντας πως αυτή η απεχθής πράξη θα σώσει εκατομμύρια ζωές στο μέλλον;

ένας ωφελιμιστής θα απαντούσε πως θα το έκανε γιατί το αποτέλεσμα της πράξης θα επιφέρει το καλό, ακόμη και αν η πράξη είναι απεχθής
ένας δεοντοκράτης θα απαντούσε πως δεν θα το έκανε γιατί η δολοφονία υπό οποιεσδήποτε συνθήκες είναι κακή πράξη, ανεξαρτήτως αποτελεσμάτων/συνεπειών της πράξης
με λίγα λόγια, μιλάμε για μία σύγκρουση σχολών σκέψης. οι μεν κρίνουν το ηθικά ορθό από το αποτέλεσμα που παράγεται και όχι από τη πράξη καθ'αυτή, οι δε το ακριβώς αντίθετο.
εσείς τι λέτε;

Όχι , εάν εξαφανιστεί ο Χίτλερ, τότε δεν υπάρχει ναζιστική Γερμανία, αφήνοντας ελεύθερη τις ΕΣΣΔ , να κάνουν ντου, να κατακτήσουν όλη την Ευρώπη και μετά να κάνουν ντου στις ΗΠΑ.

enterprise-psi έγραψε: 11 Ιούλ 2019, 17:33 Όχι , εάν εξαφανιστεί ο Χίτλερ, τότε δεν υπάρχει ναζιστική Γερμανία, αφήνοντας ελεύθερη τις ΕΣΣΔ , να κάνουν ντου, να κατακτήσουν όλη την Ευρώπη και μετά να κάνουν ντου στις ΗΠΑ.

ρε μλκ πσι μη το γυρνάς στα πολιτικά, η υπόθεση είναι απλά για να δώσει ένα παράδειγμα του ηθικού διλλήματος που θέτω
όπου Χίτλερ μπορείς να βάλεις κάποιον serial killer πχ.

υγ τώρα θα σου τη πέσουν όλα τα κομμούνια του πχώρουμ, καλά να πάθεις

Το μπιμπερό θα κραταγα στο παιδι.

ΑΛΟΓΟΜΟΥΡΗΣ έγραψε: 11 Ιούλ 2019, 17:23 με αφορμή μία συζήτηση που είχα για την ηθική με τον φίλο paul25 σκέφτηκα το παρακάτω:

υπόθεση: με έναν μαγικό τρόπο μεταφέρεστε από τη σημερινή εποχή στα 1889 στην Αυστρία, στο δωμάτιο ενός μωρού που επρόκειτο να ονομαστεί Αδόλφος. Με τις γνώσεις που έχετε σήμερα, ξέρετε τι επρόκειτο να επακολουθήσει. Οπότε το ερώτημα είναι θα σκοτώτανε αυτό το αθώο μωρό που τη δεδομένη στιγμή δεν έχει βλάψει κανέναν, ξέροντας πως αυτή η απεχθής πράξη θα σώσει εκατομμύρια ζωές στο μέλλον;

Ναι. Γιατί όχι; Αν μη τι άλλο, για να δω πώς θα άλλαζε η ιστορία. Δεν με ενδιαφέρει ιδιαίτερα ο θάνατος του μωρού. Έτσι κι αλλιώς, αν μπορώ να αλλάξω το παρελθόν κατ' αυτόν τον τρόπο, απ' την στιγμή που έχω γνώση του μέλλοντος, σημαίνει ότι είμαι σε διαφορετική διαδρομή του χωροχρόνου.

Μα έφτιαξε χρονομηχανή ο Αϊνστάιν και πήγε βρήκε τον Χίτλερ στα νιάτα του και τον έφαγε. Επιστρέφοντας στο παρόν βρήκε τον κόκκινο στρατό να κάνει παρέλαση στην Γουόλ στριτ , και να ζούμε σε κομμουνιστική ουτοπία, δεν τα ξέρετε ρε αυτά είναι canon

έκανα μαλακία, δεν έπρεπε να αναφερθώ στον Χίτλερ, η συζήτηση παρεκτρέπεται προς τη πολιτική, I should have known
πσι, μήπως να το σβήσουμε και να φτιάξω καινούριο χωρίς Χίτλερ; τι λες;

ΑΛΟΓΟΜΟΥΡΗΣ έγραψε: 11 Ιούλ 2019, 17:23 με αφορμή μία συζήτηση που είχα για την ηθική με τον φίλο paul25 σκέφτηκα το παρακάτω:

υπόθεση: με έναν μαγικό τρόπο μεταφέρεστε από τη σημερινή εποχή στα 1889 στην Αυστρία, στο δωμάτιο ενός μωρού που επρόκειτο να ονομαστεί Αδόλφος. Με τις γνώσεις που έχετε σήμερα, ξέρετε τι επρόκειτο να επακολουθήσει. Οπότε το ερώτημα είναι θα σκοτώτανε αυτό το αθώο μωρό που τη δεδομένη στιγμή δεν έχει βλάψει κανέναν, ξέροντας πως αυτή η απεχθής πράξη θα σώσει εκατομμύρια ζωές στο μέλλον;

Τα ίδια εκατομμύρια νεκρούς θα θρηνούσε η ανθρωπότητα έτσι κι αλλιώς. Τον πόλεμο δεν τον αποφάσισε ο Χίτλερ.

Όχι, δεν θα το σκότωνα. Γιατί, αν μπορεί κανείς να επηρεάει τον χρόνο και να αλλάξεις την Ιστορία, μπορεί και το παιδί να μη γίνει Χίτλερ. Αν, πάλι, η Ιστορία έχοντας ήδη γίνει, δεν αλλάζει, τη στιγμή που θα πήγαινα να το σκοτώσω θα πάθαινα ανακοπή, και το παιδί θα ζούσε. Αλλά, αν αληθινά, μπορείς να αλλάξεις την Ιστορία, τότε μπορείς να αλλάξεις και τη ζωή του Χίτλερ

Cavaliere έγραψε: 11 Ιούλ 2019, 17:46 Όχι, δεν θα το σκότωνα. Γιατί, αν μπορεί κανείς να επηρεάει τον χρόνο και να αλλάξεις την Ιστορία, μπορεί και το παιδί να μη γίνει Χίτλερ. Αν, πάλι, η Ιστορία έχοντας ήδη γίνει, δεν αλλάζει, τη στιγμή που θα πήγαινα να το σκοτώσω θα πάθαινα ανακοπή, και το παιδί θα ζούσε. Αλλά, αν αληθινά, μπορείς να αλλάξεις την Ιστορία, τότε μπορείς να αλλάξεις και τη ζωή του Χίτλερ

Ναι, αυτό έχει να κάνει με το χωροχρονικό παράδοξο. Υπάρχουν και καλύτεροι τρόποι να αποτρέψεις τον Χίτλερ να γίνει ο Χίτλερ που ξέρουμε. Κι αν έχεις την τεχνολογία να πηγαίνεις πίσω στον χρόνο, κατά πάσα πιθανότητα έχεις και την τεχνολογία να αποτρέψεις τον πόλεμο εξ ολοκλήρου.

Μιλάμε όμως για την δυνατότητα να αλλάξεις τον ρου της ιστορίας αλλά το σύμπαν να είναι κατ' τα άλλα ντετερμινιστικό. Εδώ κολλάει το σχόλιο του Χαοτικού σχετικά με το αν θα γινόταν ο πόλεμος ούτως ή άλλως.

ΑΛΟΓΟΜΟΥΡΗΣ έγραψε: 11 Ιούλ 2019, 17:44 έκανα μαλακία, δεν έπρεπε να αναφερθώ στον Χίτλερ, η συζήτηση παρεκτρέπεται προς τη πολιτική, I should have known
πσι, μήπως να το σβήσουμε και να φτιάξω καινούριο χωρίς Χίτλερ; τι λες;

Όχι εντάξει σκάω

ΑΛΟΓΟΜΟΥΡΗΣ έγραψε: 11 Ιούλ 2019, 17:23 με αφορμή μία συζήτηση που είχα για την ηθική με τον φίλο paul25 σκέφτηκα το παρακάτω:

υπόθεση: με έναν μαγικό τρόπο μεταφέρεστε από τη σημερινή εποχή στα 1889 στην Αυστρία, στο δωμάτιο ενός μωρού που επρόκειτο να ονομαστεί Αδόλφος. Με τις γνώσεις που έχετε σήμερα, ξέρετε τι επρόκειτο να επακολουθήσει. Οπότε το ερώτημα είναι θα σκοτώτανε αυτό το αθώο μωρό που τη δεδομένη στιγμή δεν έχει βλάψει κανέναν, ξέροντας πως αυτή η απεχθής πράξη θα σώσει εκατομμύρια ζωές στο μέλλον;

Ναι.

ΑΛΟΓΟΜΟΥΡΗΣ έγραψε: 11 Ιούλ 2019, 17:44 έκανα μαλακία, δεν έπρεπε να αναφερθώ στον Χίτλερ, η συζήτηση παρεκτρέπεται προς τη πολιτική, I should have known
πσι, μήπως να το σβήσουμε και να φτιάξω καινούριο χωρίς Χίτλερ; τι λες;

ΟΚ αν η ερώτηση αφορά μόνο το ηθικό δίλημμα και πάλι η απάντηση είναι όχι. κακό είναι και το να σκοτώσεις το μωρό, κακό είναι και αυτό που θα κάνει στο μέλλον. Εσύ πως την είδες; Διορίστηκες για να εκτιμήσεις πιο είναι λιγότερο κακό για να το προωθήσεις;

Το πρόβλημα είναι η αίσθηση της απόλυτης πραγματικότητας που διαρκώς βιώνουμε ενώ είναι σκέτη ψευδαίσθηση.

Ο άλλος εχθές μου έλεγε ότι ο κόσμος πάει μια χαρά και ότι όλοι μόνο το καλό θέλουν. Ό,τι ζει δηλαδή στην καθημερινότητά του, το ζουν και εννιά δις άνθρωποι.

Τα γεγονότα δεν έχουν μία μόνο πηγή-αιτία που σώνει και καλά είναι αυτή που έχουμε αντιληφθεί - δεχτεί εμείς.

Να το κάνω πιο σύγχρονο και πρακτικό το ερώτημα:

Είσαι μισθοφόρος και πας με την ομάδα σου να σώσεις γυναικόπαιδα ομήρους τζιχαντιστων. Μπαίνεις κρυφά στο στρατόπεδο των τζιχαντιστων, σκοτώνεις το φρουρό λύνεις τα γυναικόπαιδα και την ώρα που ετοιμάζεστε να την κοπανησετε συνειδητοποιείς ότι σας είδε το 11χρονο παιδί ενός από τους τζιχαντιστες.
Ετοιμάζεται να αρχίσει να ουρλιάζει για να ειδοποιήσει τους άλλους.

Αν το κάνει θα σας πιασουν/βασανισουν/βιασουν/σκοτώσουν. Όλους. Την ομάδα σου αλλά και τα γυναικόπαιδα.

Έχεις όμως τον χρόνο να το αρπάξεις και να του πάρεις το λαρύγγι με το καταδρομικο μαχαίρι ώστε να μην βγάλει κιχ και να φύγεις με τους ομήρους.

Το κάνεις ή όχι;