Εξολόθρευση του λούμπεν προλεταριάτου Σύριζα
Δημοσιεύτηκε: 27 Ιουν 2019, 05:20
Από βδομάδα θα έχουμε κυβέρνηση Κούλη, πρώτα ο Θεός.
Είναι όμως ένα έργο που το έχουμε ξαναδεί δύο (2) φορές. Το 1990 και το 2004.
Το 1990 μετά από τις τριπλές εκλογές νίκησε η γαλάζια παράταξη. Αυτό που ακούσαμε την άλλη μέρα από την γαλάζια παράταξη ήταν το ... "τέρμα οι ανούσιες κομματικές αντιπαραθέσεις, τώρα είναι η ώρα για σοβαρό κυβερνητικό έργο". Ακολούθησε το σοβαρό κυβερνητικό έργο -με την όποια σοβαρότητα είχε- και ταυτόχρονα το πασόκιο αφέθηκε ελεύθερο να αλωνίζει.
Ήταν και η "δίκη του αιώνα" τότε, μιά πινελιά που την είχε κληρονομήσει ο μακαρίτης αλλά χωρίς να έχει καμία όρεξη απολύτως, ως ήτο γνωστόν τοις πάσοι.
Το 2004 τώρα. Πάλι νίκησε η γαλάζια παράταξη. Πάλι "τέρμα οι ανούσιες κομματικές αντιπαραθέσεις - αρχίζει το σοβαρό κυβερνητικό έργο" την επομένη. Πάλι όντως άρχισε το "σοβαρό κυβερνητικό έργο" με την όποια σοβαρότητα είχε, πάλι το πασόκιο αφέθηκε ελεύθερο να αλωνίζει.
Ομολογουμένως ήταν κάπως καλύτερα τα πράγματα αυτή τη φορά -από πλευράς εξωπετάξεως πασοκισμού- και θα είχε διάρκεια. Το πασόκιο ξαναζωντάνεψε το 2009 κάτω όμως από πολύ διαφορετικές και απρόβλεπτες συνθήκες για τις οποίες καμία ευθύνη δεν μπορεί βέβαια να ζητηθεί από τον Κώστα Καραμανλή της 8ης Μαρτίου του 2004.
Το πασόκιο μετεξελίχθηκε σε συριζόκιο κατά τα γνωστά, μας έκανε κατοχή για τέσσερα χρόνια και είμαστε στη χρονική στιγμή της απαλλαγής.
Προβλέπω όμως μετά βεβαιότητος ότι από τον Κυριάκο Μητσοτάκη θα ακούσουμε πάλι το ίδιο. Δηλαδή "τέρμα οι ανούσιες κομματικές αντιπαραθέσεις, τώρα είναι η ώρα για σοβαρό κυβερνητικό έργο".
Χωρίς να θέλω λοιπόν να προδικάσω το οτιδήποτε γι αυτό το "σοβαρό κυβερνητικό έργο" και χωρίς να θέλω να εκφρασθώ ευμενώς ή δυσμενώς, εν τούτοις πρόκειται για μία βλακεία στο τετράγωνο.
Το μεγάλο -το μέγιστο- πρόβλημα της χώρας είναι η πλήρης και οριστική αποσυριζοποίηση.
Ακούμε για ποσοστά της τάξεως του 28% τώρα. Είναι πράγματα αυτά ; Αν ισχύει, αποδεικνύεται ότι το κόμμα του κουφοντινικού προλεταριάτου έχει πολύ ισχυρές βάσεις και προαλοίφεται να γίνει η μεθεπόμενη κυβέρνηση της Ελλάδος, η οποία -γιατί όχι- να μην είναι και η τελευταία κυβέρνηση της Ελλάδος ;
Είναι κάτι για το οποίο ούτε εγώ ξέρω το φάρμακο, πράγματι.
Κάθε αρρώστεια που πλήττει έναν ανθρώπινο οργανισμό δεν πάει και να πει ότι θεραπεύεται.
Υπάρχουν αρρώστειες που οδηγούν τον ανθρώπινο οργανισμό στα θυμαράκια.
Μία γνώμη μπορώ μόνο να εκφράσω.
Η μόνη ελπίδα της Ελλάδος είναι να γίνει η πλήρης απελευθέρωση της οικονομίας.
Όλοι, από εφοπλιστές με πλοία μέχρι πωληταί σάμαλι-παστέλι-κωκ, να έχουμε την δυνατότητα επικερδούς εργασίας.
Αυτή τη στιγμή δεν την έχουμε - ει μη μόνον ως δημόσιοι (τζαμπατζήδες και μη).
Ένα επί πλέον 10-15% του πληθυσμού σαν αποτέλεσμα θα ξεχάσει τον Μαρξ, αφού θα ξέρει ότι μόνο να πεινάσει θα έχει να περιμένει από τον Μαρξ.
Τολμάει να το κάνει αυτό ο Μητσοτάκης ;
Είναι όμως ένα έργο που το έχουμε ξαναδεί δύο (2) φορές. Το 1990 και το 2004.
Το 1990 μετά από τις τριπλές εκλογές νίκησε η γαλάζια παράταξη. Αυτό που ακούσαμε την άλλη μέρα από την γαλάζια παράταξη ήταν το ... "τέρμα οι ανούσιες κομματικές αντιπαραθέσεις, τώρα είναι η ώρα για σοβαρό κυβερνητικό έργο". Ακολούθησε το σοβαρό κυβερνητικό έργο -με την όποια σοβαρότητα είχε- και ταυτόχρονα το πασόκιο αφέθηκε ελεύθερο να αλωνίζει.
Ήταν και η "δίκη του αιώνα" τότε, μιά πινελιά που την είχε κληρονομήσει ο μακαρίτης αλλά χωρίς να έχει καμία όρεξη απολύτως, ως ήτο γνωστόν τοις πάσοι.
Το 2004 τώρα. Πάλι νίκησε η γαλάζια παράταξη. Πάλι "τέρμα οι ανούσιες κομματικές αντιπαραθέσεις - αρχίζει το σοβαρό κυβερνητικό έργο" την επομένη. Πάλι όντως άρχισε το "σοβαρό κυβερνητικό έργο" με την όποια σοβαρότητα είχε, πάλι το πασόκιο αφέθηκε ελεύθερο να αλωνίζει.
Ομολογουμένως ήταν κάπως καλύτερα τα πράγματα αυτή τη φορά -από πλευράς εξωπετάξεως πασοκισμού- και θα είχε διάρκεια. Το πασόκιο ξαναζωντάνεψε το 2009 κάτω όμως από πολύ διαφορετικές και απρόβλεπτες συνθήκες για τις οποίες καμία ευθύνη δεν μπορεί βέβαια να ζητηθεί από τον Κώστα Καραμανλή της 8ης Μαρτίου του 2004.
Το πασόκιο μετεξελίχθηκε σε συριζόκιο κατά τα γνωστά, μας έκανε κατοχή για τέσσερα χρόνια και είμαστε στη χρονική στιγμή της απαλλαγής.
Προβλέπω όμως μετά βεβαιότητος ότι από τον Κυριάκο Μητσοτάκη θα ακούσουμε πάλι το ίδιο. Δηλαδή "τέρμα οι ανούσιες κομματικές αντιπαραθέσεις, τώρα είναι η ώρα για σοβαρό κυβερνητικό έργο".
Χωρίς να θέλω λοιπόν να προδικάσω το οτιδήποτε γι αυτό το "σοβαρό κυβερνητικό έργο" και χωρίς να θέλω να εκφρασθώ ευμενώς ή δυσμενώς, εν τούτοις πρόκειται για μία βλακεία στο τετράγωνο.
Το μεγάλο -το μέγιστο- πρόβλημα της χώρας είναι η πλήρης και οριστική αποσυριζοποίηση.
Ακούμε για ποσοστά της τάξεως του 28% τώρα. Είναι πράγματα αυτά ; Αν ισχύει, αποδεικνύεται ότι το κόμμα του κουφοντινικού προλεταριάτου έχει πολύ ισχυρές βάσεις και προαλοίφεται να γίνει η μεθεπόμενη κυβέρνηση της Ελλάδος, η οποία -γιατί όχι- να μην είναι και η τελευταία κυβέρνηση της Ελλάδος ;
Είναι κάτι για το οποίο ούτε εγώ ξέρω το φάρμακο, πράγματι.
Κάθε αρρώστεια που πλήττει έναν ανθρώπινο οργανισμό δεν πάει και να πει ότι θεραπεύεται.
Υπάρχουν αρρώστειες που οδηγούν τον ανθρώπινο οργανισμό στα θυμαράκια.
Μία γνώμη μπορώ μόνο να εκφράσω.
Η μόνη ελπίδα της Ελλάδος είναι να γίνει η πλήρης απελευθέρωση της οικονομίας.
Όλοι, από εφοπλιστές με πλοία μέχρι πωληταί σάμαλι-παστέλι-κωκ, να έχουμε την δυνατότητα επικερδούς εργασίας.
Αυτή τη στιγμή δεν την έχουμε - ει μη μόνον ως δημόσιοι (τζαμπατζήδες και μη).
Ένα επί πλέον 10-15% του πληθυσμού σαν αποτέλεσμα θα ξεχάσει τον Μαρξ, αφού θα ξέρει ότι μόνο να πεινάσει θα έχει να περιμένει από τον Μαρξ.
Τολμάει να το κάνει αυτό ο Μητσοτάκης ;
