Εσυ να καταπιανεσαι απο το περιεχομενο του λογου μου. Να σε καλει η ανασφαλεια σου που σε περικλειει, σε ταραζει και σε γεμιζει ενταση, να πρεπει να αποδειχτεις καθαρος. Σε μενα σε σενα στον τριτο, καπου. Να ξορκισεις το κακο, μην τυχον και το βρεις μπροστα σου. Να το ξορκισεις οπου το βρεις; Οχι.
Μπορει να το βρεις μπροστα σου αλλα να μη μπορεις. Θα πληξεις το Μαρινακη άμεσα, προσωπο με προσωπο;
Θα πληξεις την τηλεπαρουσιαστρια και την τραγουσιστρια που μια χαρα συμβάλει στο σεξιμο και την αντικειμενοποιηση της γυναικας, με τα βιντεο της, το life style της και ολη τη σταση ζωης της; Οχι παλι. Ισως κι αυτη να ειναι θυμα του κακου και να πρεπει να της σταθεις στοργικα και γλυκα να γεμισει με ωραιες εικονες η φαντασια σου - ισως να ησουν κι ο ηρωας της.
Ο Ιουδας ομως πρεπει να βρεθει στην κολαση. Μα να μην τελειωσει μια κι εξω. Να του τρωει τη σαρκα αιωνιως ο διαβολος - στο τελευταιο και χειροτερο και μοναδικο επιπεδο που ενεργει ο ιδιος ο διαβολος - γιατι αιωνιως πρεπει να αντιμετωπιζουμε τον κινδυνο να μην ειμαστε αποδεκτοι απο το θεουλη. Την θεια ψυχικη ισορροπια. Τον κινδυνο να μας τη φερει μπαγαποντικα η εσωτερικη μας πραγματικοτητα - αδυναμια. Ουστ παλιο κακο από τη ζωη μας, την τοπικη μας πραγματικοτητα.
Ουστ καραβανα, σεξισμε - φασισμε προσωποιημενε. Σου πεταω πετρες κι εδω και παντου. Σε ολη τα μηκη και τα πλατη αυτου του κοσμου. Να εχω και μουσουλμανικη εκδοχη. Σε οτι θες εχω και σε παλευω
