Τι ήταν το καθεστώς Σύριζα
Δημοσιεύτηκε: 31 Μάιος 2019, 02:07
Το καθεστώς Σύριζα τελείωσε.
Το απαίσιο κόμμα που λέγεται "βαθύ" θα κάνει την εμφάνιση του σε κάποια μορφή στο μέλλον, αλλά σαν Σύριζα τελείωσε.
Θα πρέπει να πούμε την αλήθεια κάποια στιγμή, τι ήταν αυτό το καθεστώς.
Φοβόμαστε να πούμε την αλήθεια ή την παραλλάσσουμε, άλλοι επειδή είμαστε συμπαθούντες και άλλοι λόγω κακώς νοούμενης -ή και καλώς νοούμενης- διπλωματίας.
Το καθεστώς αυτό ήταν ένα δικτατορικό καθεστώς που στηρίχθηκε στο ψεύδος για να αναρριχηθεί στην εξουσία.
Δεν μπορούσε όμως να μονιμοποιηθεί διά της βίας, διότι δεν είχε τις δυνάμεις.
Στράφηκε το πρώτο εξάμηνο του 2015 προς τη Ρωσία και με λιγώτερες ελπίδες προς την Κίνα.
Αλλά τόσο από τη Μόσχα όσο και από το Πεκίνο εισέπραξε ισάριθμα "νιέτ", διότι και ρούβλια δεν υπήρχαν αλλά και διότι η Μόσχα και το Πεκίνο δεν είχαν καμία πρόθεση να ξεφύγουν από τη συμφωνία της Γιάλτας.
Αν έκανε τίποτα από μόνο του το καθεστώς, αφ' ενός δεν ήταν σίγουρο ότι μπορούσε να στηριχθεί στο στρατό και αφ' ετέρου θα είχε να αντιμετωπίσει πιθανές επιθέσεις από την Τουρκία, την Αλβανία και τα Σκόπια.
Προτίμησε λοιπόν την κωλοτούμπα.
Από εκεί και πέρα ζει με δανεισμένο χρόνο - μέχρι να τελειώσουν τα ψέμματα.
Κάθε τόσο σκαρφίζεται απίθανα αφηγήματα.
Στο τέλος έκανε και τη συμφωνία των Πρεσπών με την εξής λογική:
Αν συνεχίσουμε όπως είμαστε, σιγά-σιγά πάμε προς την έξοδο αλλά αν επαληθεύσει το έστω απίθανο σενάριο κατακερματισμού της αντιπολίτευσης λόγω Πρεσπών, τότε νικάμε.
Αυτό ήταν το καθεστώς των τελευταίων τεσσεράμιση ετών.
Θα μπορούσε βέβαια ήταν ένα ήπιο καθεστώς, ένα είδος πασόκ β' (αφού το α' είχε το τέλος που είχε).
Αλλά το 2014 ποιός θα έβγαινε στους δρόμους και στις πλατείες για να ζητήσει ένα λογικό πασόκ β' στη θέση της κυβέρνησης Σαμαρά ;
Το λογικό πασόκ β', δεν θα έλεγε φυσικά ούτε "με ένα νόμο και ένα άρθρο", ούτε "νταούλια".
Χουντικοί οι ίδιοι δεν είναι, με την στρατιωτική έννοια του όρου.
Δεν θα το πω έτσι.
Με το κανονικό σχέδιο θα είχαμε μία κατάσταση τύπου Αζερμπαϊτζάν εδώ, με τον Βλαντιμίρ ανώτατο άρχοντα.
Αλλά όπως είπαμε ο Βλαντιμίρ είναι ένας τσάρος που σταματάει στα σύνορα του, όπως έκαναν και οι προκάτοχοι του.
Το απαίσιο κόμμα που λέγεται "βαθύ" θα κάνει την εμφάνιση του σε κάποια μορφή στο μέλλον, αλλά σαν Σύριζα τελείωσε.
Θα πρέπει να πούμε την αλήθεια κάποια στιγμή, τι ήταν αυτό το καθεστώς.
Φοβόμαστε να πούμε την αλήθεια ή την παραλλάσσουμε, άλλοι επειδή είμαστε συμπαθούντες και άλλοι λόγω κακώς νοούμενης -ή και καλώς νοούμενης- διπλωματίας.
Το καθεστώς αυτό ήταν ένα δικτατορικό καθεστώς που στηρίχθηκε στο ψεύδος για να αναρριχηθεί στην εξουσία.
Δεν μπορούσε όμως να μονιμοποιηθεί διά της βίας, διότι δεν είχε τις δυνάμεις.
Στράφηκε το πρώτο εξάμηνο του 2015 προς τη Ρωσία και με λιγώτερες ελπίδες προς την Κίνα.
Αλλά τόσο από τη Μόσχα όσο και από το Πεκίνο εισέπραξε ισάριθμα "νιέτ", διότι και ρούβλια δεν υπήρχαν αλλά και διότι η Μόσχα και το Πεκίνο δεν είχαν καμία πρόθεση να ξεφύγουν από τη συμφωνία της Γιάλτας.
Αν έκανε τίποτα από μόνο του το καθεστώς, αφ' ενός δεν ήταν σίγουρο ότι μπορούσε να στηριχθεί στο στρατό και αφ' ετέρου θα είχε να αντιμετωπίσει πιθανές επιθέσεις από την Τουρκία, την Αλβανία και τα Σκόπια.
Προτίμησε λοιπόν την κωλοτούμπα.
Από εκεί και πέρα ζει με δανεισμένο χρόνο - μέχρι να τελειώσουν τα ψέμματα.
Κάθε τόσο σκαρφίζεται απίθανα αφηγήματα.
Στο τέλος έκανε και τη συμφωνία των Πρεσπών με την εξής λογική:
Αν συνεχίσουμε όπως είμαστε, σιγά-σιγά πάμε προς την έξοδο αλλά αν επαληθεύσει το έστω απίθανο σενάριο κατακερματισμού της αντιπολίτευσης λόγω Πρεσπών, τότε νικάμε.
Αυτό ήταν το καθεστώς των τελευταίων τεσσεράμιση ετών.
Θα μπορούσε βέβαια ήταν ένα ήπιο καθεστώς, ένα είδος πασόκ β' (αφού το α' είχε το τέλος που είχε).
Αλλά το 2014 ποιός θα έβγαινε στους δρόμους και στις πλατείες για να ζητήσει ένα λογικό πασόκ β' στη θέση της κυβέρνησης Σαμαρά ;
Το λογικό πασόκ β', δεν θα έλεγε φυσικά ούτε "με ένα νόμο και ένα άρθρο", ούτε "νταούλια".
Χουντικοί οι ίδιοι δεν είναι, με την στρατιωτική έννοια του όρου.
Δεν θα το πω έτσι.
Με το κανονικό σχέδιο θα είχαμε μία κατάσταση τύπου Αζερμπαϊτζάν εδώ, με τον Βλαντιμίρ ανώτατο άρχοντα.
Αλλά όπως είπαμε ο Βλαντιμίρ είναι ένας τσάρος που σταματάει στα σύνορα του, όπως έκαναν και οι προκάτοχοι του.