Το κτηνος του Ζεβονταν
Δημοσιεύτηκε: 01 Μάιος 2019, 16:08
Καταρχην να πω δυο λογια γιατι δεν προτιμησα να το βαλω στην ενοτητα "μυθοι θρυλοι παραδοσεις", διοτι δεν ειναι τιποτα απο τα δυο, ειναι αληθινο γεγονος. Επισης δεν το εβαλα στις " εναλλακτικες επιστημες" διοτι ειναι αληθινο ον. Το θεωρησα πιο πολυ ως ιστορικο γεγονος.
Με τον όρο «Κτήνος της Ζεβοντάν» ή «Θηρίο της Ζεβοντάν» (Γαλλ.: La bête du Gévaudan) χαρακτηρίστηκε ένα μυστηριώδες ζώο που εμφανίστηκε το 1764 στην περιοχή Ζεβοντάν (Gevaudan) στην νοτιο-κεντρική Γαλλία, όπου σήμερα βρίσκεται η επαρχία Λοζέρ (Lozere). Επί τρία έτη τρομοκρατούσε τους κατοίκους των γύρω περιοχών με τις επιθέσεις που επιχειρούσε εναντίον τους, οι οποίες κατά κανόνα είχαν φρικτά αποτελέσματα.
Περιγράφηκε ως ένα λυκόμορφο πλάσμα σε μέγεθος αγελάδας, οι μελετητές όμως, ακόμα και σήμερα, δεν μπορούν να το ταυτίσουν με κάποιο γνωστό είδος. Το μυστήριο που καλύπτει την φύση αυτού του ζώου, έχει γίνει έναυσμα, κατά καιρούς, για διάφορες θεωρίες συνωμοσίας και ενέπνευσε πολλούς καλλιτέχνες (λογοτέχνες, ζωγράφους, κινηματογραφιστές, κ.λπ.). Πάντως, στην Ζεβοντάν ο απόηχος του τέρατος κρατά μέχρι σήμερα και οι κάτοικοι μιλούν με τρόμο γι’ αυτό. Θεωρείται ότι τα λυκόμορφα υπερμεγέθη ανθρωποφάγα ζώα ήταν παραπάνω από ένα.
Η Ζεβοντάν, όπως και οι γύρω περιοχές, είναι ορεινή με έντονο ανάγλυφο. Ανάμεσα στους επιβλητικούς ορεινούς όγκους σχηματίζονται οροπέδια με εκτεταμένα βοσκοτόπια και γαίες κατάλληλες για καλλιέργεια. Πυκνά δάση καλύπτουν τις βαθιές χαράδρες και μεγάλα τμήματα των λιβαδιών, δημιουργώντας πολλά και απρόσιτα κρησφύγετα, όπου επιβιώνει μεγάλη ποικιλία άγριας πανίδας.
Στον χώρο αυτό εμφανίστηκε το μυστηριώδες τέρας το καλοκαίρι του 1764. Η πρώτη επίθεση έγινε εναντίον μιας βοσκοπούλας στην περιοχή Langogne. Η νεαρή γυναίκα ήταν από τα λίγα θύματα του κτήνους που κατάφερε να επιβιώσει. Αρχικά την υπερασπίστηκαν τα σκυλιά της, δίνοντάς της χρόνο να καταφύγει ανάμεσα στα βόδια της. Αυτά με τη σειρά τους, κράτησαν μακριά το τέρας με τα κέρατά τους, μέχρι που αυτό εγκατέλειψε την προσπάθεια. Η κοπέλα έφτασε τελικά στο χωριό σώα και διηγήθηκε στους έκπληκτους χωρικούς το συμβάν. Σύμφωνα με την περιγραφή της, της επιτέθηκε ένα ζώο που έμοιαζε με λύκο αλλά ήταν πολύ μεγαλύτερο. Είχε κεφάλι και λαιμό πιο πλατιά από του λύκου και οι κυνόδοντές του εξείχαν από τις πλευρές των σαγονιών του. Μια μαύρη λωρίδα διέτρεχε την ράχη του, ενώ η ουρά του ήταν εξαιρετικά μεγάλη και κατέληγε σε μια πλούσια φούντα. Οι γρατσουνιές που έφερε σε όλο το σώμα της η κοπέλα, καθώς και το σκισμένο φουστάνι της έπεισε τους συγχωριανούς της για την αλήθεια των λόγων της.
Τους επόμενους μήνες οι επιθέσεις πολλαπλασιάστηκαν. Συνήθως τα θύματα ήταν γυναίκες και μικρά παιδιά που φύλαγαν τα κοπάδια τους στα λιβάδια του οροπεδίου. Τα πτώματα των άτυχων θυμάτων βρίσκονταν διαμελισμένα ή φρικτά ακρωτηριασμένα και πολλές φορές αγνώριστα. Σύντομα η φήμη του τέρατος απλώθηκε σε όλη τη χώρα και οι γαλλικές αρχές σύστησαν στον τοπικό πληθυσμό να μην αφήνει απροστάτευτα τα γυναικόπαιδα. Όμως στην αγροτική Ζεβοντάν, κάθε μέλος της οικογένειας ήταν απαραίτητο για τις εργασίες, οι οποίες εξαρτιόνταν από τον κύκλο των εποχών. Οι άντρες δούλευαν στα χωράφια (συνήθως σε μεγάλες ομάδες), αφήνοντας στα γυναικόπαιδα την πιο ελαφριά εργασία της βοσκής των κοπαδιών, που πολλές φορές μπορούσε να γίνει από μόνον ένα άτομο. Γι’ αυτό και τα γυναικόπαιδα ήταν τα πιο ευάλωτα κι εκτεθειμένα στις επιθέσεις του τέρατος. Μπροστά, όμως, στις συνεχείς φρικτές εμφανίσεις του ζώου, πολλοί εγκατέλειψαν την συγκομιδή των καρπών για να ασχοληθούν με την κτηνοτροφία, ενώ άλλοι πάλι, αναγκάστηκαν να αφήνουν εκτεθειμένα τα γυναικόπαιδα.
Ιδιόμορφα χαρακτηριστικά του τέρατος
Αυτόπτες μάρτυρες ανέφεραν ότι το τέρας μύριζε ανυπόφορα. Επίσης ότι ενώ ήταν παρόντα ζώα, αυτό επέλεγε να επιτεθεί στους ανθρώπους. Ο τρόπος που σκότωνε τα θύματά του, ήταν το να ξεσκίζει το λαιμό τους με τα δόντια του. Προτιμούσε να επιτίθεται σε γυναικόπαιδα παρά σε άντρες.
Αποτίμηση
Ο υπολογισμός των θυμάτων του τέρατος διαφέρει ανάλογα με αυτόν που κάνει την εκτίμηση. Κατά μια εκτίμηση το τέρας σκότωσε πάνω από 100 ανθρώπους και τραυμάτισε σοβαρά άλλους 30. Ο de Beaufor (1987) αναφέρει 210 επιθέσεις που είχαν ως αποτέλεσμα 113 θανάτους και 49 τραυματισμούς. Σε 98 από τα νεκρά θύματα φαγώθηκαν διάφορα μέρη του σώματός τους.[1] Αρκετοί θάνατοι δεν μας είναι γνωστοί, είτε επειδή οι Αρχές, κατόπιν διαταγής του βασιλιά, αρνούντο να τους καταγράψουν, είτε επειδή δεν δηλώνονταν από τις οικογένειες των θυμάτων. Οι περισσότεροι θάνατοι έγιναν εντός του νοητού τριγώνου που οριοθετούν οι πόλεις St-Flour, St-Chely-d'Apcher και Saugues. Παρά το μεγάλο ποσοστό αναλφαβητισμού της περιοχής, τα γεγονότα μας είναι αρκετά γνωστά λόγω των πρακτικών και των καταλόγων που κράτησαν κάποιοι μορφωμένοι ντόπιοι κληρικοί, όπως ο αββάς Pierre Pourcher που έγραψε πάνω από 1000 σελίδες για τα εν λόγω συμβάντα.
Ερμηνείες
Πολλές ερμηνείες έχουν διατυπωθεί για τη φύση του παράξενου αυτού ζώου. Καμιά δεν έχει γίνει γενικά αποδεκτή και μελετητές, ιστοριοδίφες και φυσιοδίφες συνεχίζουν να ερίζουν μέχρι σήμερα.
Κατά την περίοδο της δράσης του, οι έντρομοι χωρικοί άλλοτε το θεωρούσαν λυκάνθρωπο, θεϊκή τιμωρία για τις αμαρτίες τους, άλλοτε σατανικό πλάσμα υποχείριο κάποιας μάγισσας, άλλοτε πάλι ως την προσωποποίηση του ίδιου του διαβόλου. Άλλες θεωρίες υποστηρίζουν ότι επρόκειτο για ένα άγνωστο, στους περισσότερους Ευρωπαίους εκείνης της εποχής, εξωτικό ζώο (όπως ύαινα) που πιθανώς να ξέφυγε από το εκτροφείο κάποιου εκκεντρικού αριστοκράτη. Άλλοι πάλι συγκλίνουν προς την άποψη ότι ήταν ένα υβρίδιο λύκου ή μια τερατογένεση λύκου και σκύλου ή μια τερατογένεση αρκούδας.
Το θηρίο της Ζεβοντάν αποτελεί ένα από τα αγαπημένα θέματα των κρυπτοζωολόγων. Και στο πεδίο αυτό έχουν εκφραστεί πάμπολλες θεωρίες που κυμαίνονται από υβρίδια γνωστών ζώων (όπως αναφέρθηκε παραπάνω) έως προϊστορικά αρπακτικά που μπορεί να επιβιώνουν σε απρόσιτες γωνιές της υδρογείου.
Για περισσοτερες λεπτομερειες σχετικα με την θηρευση του και τη θανατωση του
https://el.m.wikipedia.org/wiki/Κτήνος_της_Ζεβοντάν
Τι θα μπορουσε να ηταν αυτο; Μεταλλαξη καποιου λυκου;
Με τον όρο «Κτήνος της Ζεβοντάν» ή «Θηρίο της Ζεβοντάν» (Γαλλ.: La bête du Gévaudan) χαρακτηρίστηκε ένα μυστηριώδες ζώο που εμφανίστηκε το 1764 στην περιοχή Ζεβοντάν (Gevaudan) στην νοτιο-κεντρική Γαλλία, όπου σήμερα βρίσκεται η επαρχία Λοζέρ (Lozere). Επί τρία έτη τρομοκρατούσε τους κατοίκους των γύρω περιοχών με τις επιθέσεις που επιχειρούσε εναντίον τους, οι οποίες κατά κανόνα είχαν φρικτά αποτελέσματα.
Περιγράφηκε ως ένα λυκόμορφο πλάσμα σε μέγεθος αγελάδας, οι μελετητές όμως, ακόμα και σήμερα, δεν μπορούν να το ταυτίσουν με κάποιο γνωστό είδος. Το μυστήριο που καλύπτει την φύση αυτού του ζώου, έχει γίνει έναυσμα, κατά καιρούς, για διάφορες θεωρίες συνωμοσίας και ενέπνευσε πολλούς καλλιτέχνες (λογοτέχνες, ζωγράφους, κινηματογραφιστές, κ.λπ.). Πάντως, στην Ζεβοντάν ο απόηχος του τέρατος κρατά μέχρι σήμερα και οι κάτοικοι μιλούν με τρόμο γι’ αυτό. Θεωρείται ότι τα λυκόμορφα υπερμεγέθη ανθρωποφάγα ζώα ήταν παραπάνω από ένα.
Η Ζεβοντάν, όπως και οι γύρω περιοχές, είναι ορεινή με έντονο ανάγλυφο. Ανάμεσα στους επιβλητικούς ορεινούς όγκους σχηματίζονται οροπέδια με εκτεταμένα βοσκοτόπια και γαίες κατάλληλες για καλλιέργεια. Πυκνά δάση καλύπτουν τις βαθιές χαράδρες και μεγάλα τμήματα των λιβαδιών, δημιουργώντας πολλά και απρόσιτα κρησφύγετα, όπου επιβιώνει μεγάλη ποικιλία άγριας πανίδας.
Στον χώρο αυτό εμφανίστηκε το μυστηριώδες τέρας το καλοκαίρι του 1764. Η πρώτη επίθεση έγινε εναντίον μιας βοσκοπούλας στην περιοχή Langogne. Η νεαρή γυναίκα ήταν από τα λίγα θύματα του κτήνους που κατάφερε να επιβιώσει. Αρχικά την υπερασπίστηκαν τα σκυλιά της, δίνοντάς της χρόνο να καταφύγει ανάμεσα στα βόδια της. Αυτά με τη σειρά τους, κράτησαν μακριά το τέρας με τα κέρατά τους, μέχρι που αυτό εγκατέλειψε την προσπάθεια. Η κοπέλα έφτασε τελικά στο χωριό σώα και διηγήθηκε στους έκπληκτους χωρικούς το συμβάν. Σύμφωνα με την περιγραφή της, της επιτέθηκε ένα ζώο που έμοιαζε με λύκο αλλά ήταν πολύ μεγαλύτερο. Είχε κεφάλι και λαιμό πιο πλατιά από του λύκου και οι κυνόδοντές του εξείχαν από τις πλευρές των σαγονιών του. Μια μαύρη λωρίδα διέτρεχε την ράχη του, ενώ η ουρά του ήταν εξαιρετικά μεγάλη και κατέληγε σε μια πλούσια φούντα. Οι γρατσουνιές που έφερε σε όλο το σώμα της η κοπέλα, καθώς και το σκισμένο φουστάνι της έπεισε τους συγχωριανούς της για την αλήθεια των λόγων της.
Τους επόμενους μήνες οι επιθέσεις πολλαπλασιάστηκαν. Συνήθως τα θύματα ήταν γυναίκες και μικρά παιδιά που φύλαγαν τα κοπάδια τους στα λιβάδια του οροπεδίου. Τα πτώματα των άτυχων θυμάτων βρίσκονταν διαμελισμένα ή φρικτά ακρωτηριασμένα και πολλές φορές αγνώριστα. Σύντομα η φήμη του τέρατος απλώθηκε σε όλη τη χώρα και οι γαλλικές αρχές σύστησαν στον τοπικό πληθυσμό να μην αφήνει απροστάτευτα τα γυναικόπαιδα. Όμως στην αγροτική Ζεβοντάν, κάθε μέλος της οικογένειας ήταν απαραίτητο για τις εργασίες, οι οποίες εξαρτιόνταν από τον κύκλο των εποχών. Οι άντρες δούλευαν στα χωράφια (συνήθως σε μεγάλες ομάδες), αφήνοντας στα γυναικόπαιδα την πιο ελαφριά εργασία της βοσκής των κοπαδιών, που πολλές φορές μπορούσε να γίνει από μόνον ένα άτομο. Γι’ αυτό και τα γυναικόπαιδα ήταν τα πιο ευάλωτα κι εκτεθειμένα στις επιθέσεις του τέρατος. Μπροστά, όμως, στις συνεχείς φρικτές εμφανίσεις του ζώου, πολλοί εγκατέλειψαν την συγκομιδή των καρπών για να ασχοληθούν με την κτηνοτροφία, ενώ άλλοι πάλι, αναγκάστηκαν να αφήνουν εκτεθειμένα τα γυναικόπαιδα.
Ιδιόμορφα χαρακτηριστικά του τέρατος
Αυτόπτες μάρτυρες ανέφεραν ότι το τέρας μύριζε ανυπόφορα. Επίσης ότι ενώ ήταν παρόντα ζώα, αυτό επέλεγε να επιτεθεί στους ανθρώπους. Ο τρόπος που σκότωνε τα θύματά του, ήταν το να ξεσκίζει το λαιμό τους με τα δόντια του. Προτιμούσε να επιτίθεται σε γυναικόπαιδα παρά σε άντρες.
Αποτίμηση
Ο υπολογισμός των θυμάτων του τέρατος διαφέρει ανάλογα με αυτόν που κάνει την εκτίμηση. Κατά μια εκτίμηση το τέρας σκότωσε πάνω από 100 ανθρώπους και τραυμάτισε σοβαρά άλλους 30. Ο de Beaufor (1987) αναφέρει 210 επιθέσεις που είχαν ως αποτέλεσμα 113 θανάτους και 49 τραυματισμούς. Σε 98 από τα νεκρά θύματα φαγώθηκαν διάφορα μέρη του σώματός τους.[1] Αρκετοί θάνατοι δεν μας είναι γνωστοί, είτε επειδή οι Αρχές, κατόπιν διαταγής του βασιλιά, αρνούντο να τους καταγράψουν, είτε επειδή δεν δηλώνονταν από τις οικογένειες των θυμάτων. Οι περισσότεροι θάνατοι έγιναν εντός του νοητού τριγώνου που οριοθετούν οι πόλεις St-Flour, St-Chely-d'Apcher και Saugues. Παρά το μεγάλο ποσοστό αναλφαβητισμού της περιοχής, τα γεγονότα μας είναι αρκετά γνωστά λόγω των πρακτικών και των καταλόγων που κράτησαν κάποιοι μορφωμένοι ντόπιοι κληρικοί, όπως ο αββάς Pierre Pourcher που έγραψε πάνω από 1000 σελίδες για τα εν λόγω συμβάντα.
Ερμηνείες
Πολλές ερμηνείες έχουν διατυπωθεί για τη φύση του παράξενου αυτού ζώου. Καμιά δεν έχει γίνει γενικά αποδεκτή και μελετητές, ιστοριοδίφες και φυσιοδίφες συνεχίζουν να ερίζουν μέχρι σήμερα.
Κατά την περίοδο της δράσης του, οι έντρομοι χωρικοί άλλοτε το θεωρούσαν λυκάνθρωπο, θεϊκή τιμωρία για τις αμαρτίες τους, άλλοτε σατανικό πλάσμα υποχείριο κάποιας μάγισσας, άλλοτε πάλι ως την προσωποποίηση του ίδιου του διαβόλου. Άλλες θεωρίες υποστηρίζουν ότι επρόκειτο για ένα άγνωστο, στους περισσότερους Ευρωπαίους εκείνης της εποχής, εξωτικό ζώο (όπως ύαινα) που πιθανώς να ξέφυγε από το εκτροφείο κάποιου εκκεντρικού αριστοκράτη. Άλλοι πάλι συγκλίνουν προς την άποψη ότι ήταν ένα υβρίδιο λύκου ή μια τερατογένεση λύκου και σκύλου ή μια τερατογένεση αρκούδας.
Το θηρίο της Ζεβοντάν αποτελεί ένα από τα αγαπημένα θέματα των κρυπτοζωολόγων. Και στο πεδίο αυτό έχουν εκφραστεί πάμπολλες θεωρίες που κυμαίνονται από υβρίδια γνωστών ζώων (όπως αναφέρθηκε παραπάνω) έως προϊστορικά αρπακτικά που μπορεί να επιβιώνουν σε απρόσιτες γωνιές της υδρογείου.
Για περισσοτερες λεπτομερειες σχετικα με την θηρευση του και τη θανατωση του
https://el.m.wikipedia.org/wiki/Κτήνος_της_Ζεβοντάν
Τι θα μπορουσε να ηταν αυτο; Μεταλλαξη καποιου λυκου;
