hellegennes έγραψε: 23 Απρ 2019, 17:44
stavmanr έγραψε: 23 Απρ 2019, 08:35
hellegennes έγραψε: 23 Απρ 2019, 00:59
Αυτό σημαίνει ότι μέσα σε ορισμένα συντακτικά πλαίσια μπορείς να δηλώσεις με διαφορετικούς χρόνους μια πράξη που έγινε στο παρελθόν, που θα γίνει στο μέλλον ή που γίνεται τώρα. Τα συντακτικά πλαίσια είναι μεν χαλαρά, αλλά σαφή. Γίνεται διάκριση από τους προσδιορισμούς σχετικά με τον πραγματικό χρόνο που περιγράφουν οι γραμματικοί χρόνοι. Αυτό δεν σημαίνει ούτε ότι μπορείς να χρησιμοποιήσεις οποιονδήποτε γραμματικό χρόνο για να εκφράσεις οποιαδήποτε χρονική στιγμή χωρίς περιορισμό ούτε ότι αυτός ο χρόνος ονομάζεται διαφορετικά.
Καλωσήλθες λοιπόν στην ελληνική Γραμματεία. Ως τώρα θεωρούσες ότι δεν υπάρχουν μελλοντικός ενεστώτας κι αόριστος. Τώρα μπορεί να ανακάλυψες ως και μελλοντικό παρακείμενο...
Δεν υπάρχει μελλοντικός αόριστος, μελλοντικός ενεστώτας και άλλες βλακείες. Υπάρχουν εννοιολογικά σχήματα υπερβολής, ψέματος, παρομοίωσης, αφήγησης αλλά τίποτα απ' αυτά δεν αλλάζει το είδος του χρόνου ούτε μπορείς αυθαίρετα να βγάζεις συμπεράσματα που δεν συνάδουν με το συντακτικό πλαίσιο που καθορίζει την έννοια του χρόνου.
Αυτή είναι η Χελετζένεια γραμματική;
Σου έδωσα πηγές. Μπορώ να σου δώσω άπειρες τέτοιες επειδή ο μελλοντικός αόριστος και ο μελλοντικός ενεστώτας περιγράφονται σε όλες τις μορφές της ελληνικής Γραμματικής.
Αρκεί να γράψεις "χρήσεις και σημασία αορίστου (ή ενεστώτα)" και να θα βρεις σε κάθε σύγγραμμα που απευθύνεται σε ανθρώπους δευτεροβάθμιας τουλάχιστον εκπαίδευσης όσα σου γράφω εδώ.
Ορίστε κι άλλο:
http://www.greek-language.gr/greekLang/ ... e_032.html
"ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ
§3.72. Ο ενεστώτας δηλώνει ότι το περιεχόμενο του ρήματος παρουσιάζεται ως υφιστάμενο ή εξελισσόμενο στο παρόν.
§3.73. Ο ενεστώτας μπορεί επίσης να δηλώνει ότι το περιεχόμενο του ρήματος ισχύει γενικά χωρίς περιορισμό σε χρονική βαθμίδα. Αυτός ο τύπος ενεστώτα είναι συνήθης σε γενικές κρίσεις, αποφθέγματα και παροιμίες (γνωμικός ενεστώτας).
§3.74. Δηλώνει επίσης ότι το υποκείμενο θέλει ή προσπαθεί να κάνει κάτι (βουλητικός ή αποπειρατικός ενεστώτας).
§3.75. Σε διηγήσεις ο ενεστώτας συχνά χρησιμοποιείται στη θέση ιστορικού χρόνου, για να δώσει ζωντάνια στην αφήγηση (ιστορικός ενεστώτας).
§3.76.
Σπανιότερα μπορεί να βρίσκεται σε θέση μέλλοντα και να δηλώνει γεγονός μελλοντικό, που παριστάνεται σαν να συμβαίνει στο παρόν. Είναι συχνός σε προφητικά κείμενα.
§3.77. Επίσης, ο ενεστώτας μπορεί να δηλώνει πράξη που ξεκίνησε στο παρελθόν, αλλά το αποτέλεσμά της υφίσταται ακόμη. Αυτό ισχύει κυρίως για ρήματα αισθητικά, γνωστικά και λεκτικά (ἀκούω, πυνθάνομαι, αἰσθάνομαι, γιγνώσκω, μανθάνω, λέγω κ.ά.), ρήματα κίνησης ή στάσης (ἥκω, ἔρχομαι, οἴχομαι, πέμπω, φεύγω, κεῖμαι, κάθημαι κ.ά.) και άλλα ρήματα (νικῶ κ.ά.). Σε αυτήν την περίπτωση ο ενεστώτας ισοδυναμεί με παρακείμενο (αποτελεσματικός ενεστώτας)."
"ΑΟΡΙΣΤΟΣ
§3.93. Ο αόριστος στη οριστική δηλώνει ότι κάτι έγινε κάποια στιγμή στο παρελθόν. Παρουσιάζει επομένως το γεγονός συνοπτικά και όχι σε εξέλιξη, όπως ο παρατατικός. Ο αόριστος είναι ο βασικός χρόνος της αφήγησης.
§3.94. Ο αόριστος χρησιμοποιείται επίσης για να δηλωθεί έναρξη μιας πράξης ή είσοδος του υποκειμένου σε μια κατάσταση (εναρκτικός αόριστος). Με αυτόν τον τρόπο χρησιμοποιούνται οι αόριστοι αρκετών ρημάτων και κυρίως των ρημάτων ψυχκού πάθους: ἐβασίλευσε, ἐνόσησε, ἐδάκρυσε, ἐθάρρησε, ἐχάρη, ἐφοβήθη κ.ά.
§3.95. Σε γνωμικά ο αόριστος ισοδυναμεί με ενεστώτα και δηλώνει αυτό που ισχύει γενικά (γνωμικός αόριστος). Το ίδιο ισχύει και για τη χρήση του αορίστου σε παρομοιώσεις.
Με ενεστώτα ισοδυναμεί και η οριστική αορίστου η οποία χρησιμοποιείται σε διαλόγους για γεγονότα που μόλις συνέβησαν, του άμεσου παρελθόντος, συχνά συνοδευόμενη από επιρρήματα, όπως ἄρτι, νέον, νῦν κ.ά.
§3.96.
Ο αόριστος χρησιμοποιείται μερικές φορές στη θέση μέλλοντα, για να δηλωθεί ότι το περιεχόμενο του ρήματος θα συμβεί οπωσδήποτε, είναι αναπόφευκτο. Συνήθως, προηγείται κάποια προϋπόθεση, η οποία αν υλοποιηθεί, το περιεχόμενο του ρήματος σε αόριστο θα προκύψει αναπόδραστα."
Μην κάνεις αντίλογο για τον αντίλογο βρε...
