Re: Γιατί πολλοί άντρες...
Δημοσιεύτηκε: 14 Ιαν 2019, 10:30
Γαλή μου, ξεκίνησα αυτό το θέμα για πολλούς λόγους.ΓΑΛΗ έγραψε: 13 Ιαν 2019, 18:36Οκ, σαν τα πολ του ΦρούραρχουΊφιδα έγραψε: 13 Ιαν 2019, 17:08
1.Είναι απλά μισογύνιδες;
2.Είναι απλά ναρκισσιστές;
3.Πουτανίτσοι προσοχής;
4.Προσπαθούν να γίνουν αντιπαθητικοί μαλάκες μιας και τους λείπει το αυτογνωσιακό κομμάτι που θα τους έλεγε πως δε χρειάζεται, τό χουν πετύχει ήδη;
5.Η μανούλα κι ο μπαμπάκας τους δεν έκαναν καλή δουλειά;
6.Τους έκανε κακό κάποια γυναίκα ακριβώς επειδή ήταν σκατάνθρωποι;
7.Νομίζουν ότι ασκούν γοητεία χωρίς να αντιληφθούν ότι καταφέρνουν ακριβώς το αντίθετο;
8. 'Εχουν τόσο μεγάλη ανάγκη να τραβήξουν την προσοχή που δε τους νοιάζει κι ας ειναι αρνητική;εξελίσσεται το θέμα (μηδενισμός και φτου και πάλι από την αρχή) αλλά ίσως είναι καλύτερα έτσι, οπότε επανατοποθετούμαι κι εγώ.
Αν αφαιρέσουμε λοιπόν τους βιαστές και δολοφόνους (που έχουν γίνει γνωστοί γιατί συνεχίζουν να υπάρχουν πολλοί εν δυνάμει) μας μένουν οι εξής κατηγορίες.
1. Ο μισογυνισμός που εκδηλώνεται στην καθημερινότητα σε όλα τα πεδία (κοινωνικό, πολιτισμικό, πολιτικό, ερωτικό)
2. Ο μισογυνισμός που βιώσαμε εμείς (κάθε γυναίκα προσωπικά στο χ ή ψ πεδίο)
3. Ο μισογυνισμός που εκδηλώνεται στο διαδίκτυο
4. Ο μισογυνισμός στο συγκεκριμένο φόρουμ
Μπορούν να προστεθούν πολλές κατηγορίες αλλά προσπαθώ να αποφύγω τους πλατειασμούς.
Στις παραπάνω κατηγορίες παίζει σε όλα τα πεδία
1. Ο "ανώνυμος"
2. Ο "επώνυμος" μισογυνισμός
Ως "ανώνυμο" ορίζω τον μισογυνισμό που υπάρχει ως γενικότερη αίσθηση από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα αλλά και τους "ανώνυμους" χρήστες τoυ διαδίκτυου, σε φόρα, φέις, τουίτερ κλπ όπου ο καθένας μέσω ενός νικ μπορεί να εκφράσει όποιο απωθημένο έχει χωρίς αυτό να συνεπάγεται κάποια συγκεκριμένη ταυτότητα. Αυτό, προσωπικώς το βλέπω ως έναν αρρωστημένο αυνανισμό ή ως μια εικονική επίσκεψη σε ένα δωρεάν πορνείο όπου ο κάθε πελάτης φαντασιώνεται ό,τι γουστάρει.
Ως "επώνυμο" ορίζω τον μισογυνισμό που εκφέρεται είτε από ανθρώπους με πραγματική ταυτότητα, είτε από "νικ" σε διαδικτυακές παρέες που υφίστανται ως πρόσωπα για ένα χ χρονικό διάστημα ικανό να αξιολογήσει τις απόψεις τους, τα ενδιαφέροντα τους και μία λογική συνέχεια σ' αυτό που προβάλλουν. Και φυσικά, παίζει και η κατηγορία όπου εκτός από τις απόψεις είναι γνωστές σε πολλούς και σε πολλές και η φάτσα ή περαιτέρω πληροφορίες πολλών χρηστών, που έχουν συναντηθεί είτε σε φορουμοσυνάξεις είτε σε φιλικές συναντήσεις.
Οι αλεξιπτωτιστές, τα μποτσοτρόλια οι κλειδαροματάκηδες κλπ που σχολιάζουν, γαμούν, δέρνουν και αποκαλύπτουν χωρίς να έχουν εμφανισθεί ποτέ, πουθενά νομίζω -ή τουλάχιστον ελπίζω- ότι είναι σε όλους διακριτοί. Και δεν νομίζω ότι η εντύπωση που προκαλούν είναι τόσο θετική ώστε να επηρεάζουν αυτοί την άνοδο των εγκλημάτων ή των βιασμών κατά των γυναικών. Γιατί να μας ενδιαφέρει λοιπόν περισσότερο ο ανώνυμος από τον επώνυμο μισογυνισμό, που αν μη τι άλλο μπορεί να γίνει περισσότερο κατανοητός; Γιατί να μας θυμώσει περισσότερο ο Κανένας;
Πιστεύω ότι η συγκεκριμένη μορφή βίας έχει άλλη αιτία, που δεν μπορεί να αναζητηθεί μόνον στα ιστορικά δρώμενα ή τις δημοσιεύσεις ενός τύπου. Απλώς γιατί τόσο ο μισογυνισμός των ανδρών όσο και ο μισογυνισμός των γυναικών είναι συγκοινωνούντα δοχεία και δεν είναι κάτι στατικό. Είναι καθαρή έκφραση εγωϊσμού ή ναρκισσισμού αν θες και πυροδοτείται ενίοτε από τα αμιγώς προσωπικά δεδομένα του καθενός στον χ ή ψ χρόνο για τον χ, ψ προσωπικό λόγο. Πιστεύω ότι κάθε γυναίκα έχει βιώσει τέτοιες εκρήξεις μισογυνισμού. Αλλά δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι ο σημερινός μισογύνης (ή μίσανδρη) πιθανόν χθες να ήταν κάποιος/α που να μας εκτιμούσε, έτσι δεν είναι;
Ή τουλάχιστον έτσι να έδειχνε. Τί έγινε και μας μίσησε έτσι ξαφνικά; Ποιος/α άλλαξε; Αυτός/ή ή εμείς;
Καταρχήν μ αρέσει να παρατηρώ ανθρώπους. Μ αρέσει πολύ να βλέπω τις αντιδράσεις και απόψεις των ανθρώπων σε συγκεκριμένα θέματα, ακόμα και η έλλειψη αντιδράσεων λέει πολλά. Αυτός είναι κι ένας απ τους λόγους που μπήκα σε φόρουμς εξαρχής.
Το πρόβλημα είναι πως δεν έχω φτάσει ακόμα στο σημείο που δε θα με επηρεάζουν καθόλου οι μαλακίες που θα διαβάσω. Βέβαια έχω κάνει άλματα απ το 2002 αλλά όχι, δεν είμαι ακόμα στο σημείο που θα διαβάζω δεκάδες μαλακίες την ημέρα για μήνες και δεν θα αντιδράσω καθόλου.
Το νήμα λοιπόν είχε και τον σκοπό να πει ένα "φτάνει ρε σεις με τον μισογυνισμό σας, το παρακάνατε". Δηλαδή ένιωσα την ανάγκη να υπερασπιστώ το φύλο μου, ιδίως όταν βλέπω πως μεγάλη μερίδα γυναικών εδώ μέσα, δέχεται είτε αδιαμαρτύρητα είτε με φιλάκια αγκαλίτσες και καρδούλες όλη την σαπίλα.
Βεβαια θα μου πεις, "στάκα ρε κοπελιά, πως την είδες'; και θα χεις εν μέρει δίκιο. Απ την άλλη έχει μείνει ακόμα λίγος "ρομαντισμός" μέσα μου απ τον καιρό που πίστευα ότι "παλεύοντας" καταφέρνεις πολλά.
Δεν περνάω κι εύκολα αυτόν τον καιρό, γι αυτό και σταμάτησα να ασχολούμαι τόσο με την πολιτική και αποφάσισα να περνάω περισσότερο καιρό στα "περί ανέμων". Τεράστιο λάθος τελικά, αφού εκεί θα διαβάσεις πολύ "βαρύτερες" μαλακίες και σε μεγαλύτερο φάσμα θεμάτων.
Που λες, αυτό το νήμα ξεκαθάρισε αρκετά πράγματα ως προς το ποιός είναι ποιός, ποιά είναι ποιά, τί πιστεύουν και πως αντιδρούν. Και κάπως έτσι είναι και ο έξω κόσμος, κάπως μεγενθυμένος εδώ μέσα σε αρρώστια αλλά οκ δεν υπάρχουν τεράστιες διαφορές.
Οπότε, γενικά μιλώντας, έχουμε τους "εγώδενειμαιμισογυνηςοιγυναικεςειναιαχρηστες", τους ατενσιοχοράκους που προσπαθούν πολύ να γίνουν μισογύνιδες, τους "εγώδενείμαιμισογύνηςαπλώςπετάωμισογύνικεςατάκεςπούκαιπού¨" και τους πραγματικούς άντρες που αναγνωρίζουν πως όλο αυτό είναι ένα φαύλος κύκλος για τον οποίο έχουμε και τα δύο φύλα, ευθύνη.
Επίσης έχουμε τις φεμιναζί, τις φεμιναζίαλλάκανωταστραβάμάτιαανομισογύνηςειναιτουδικουμουπολιτικούφασματος, τις απλές φεμινίστριες που πιστεύουν στα ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις, έχουμε και τις αδιάφορεςσιγάμηνκατσωναασχοληθώ, και τις μισογύνισσες-πουτσόδουλες.
Το ότι δεν υπάρχουν μίσανδροι, δείχνει πως οι άντρες σε ορισμένα θέματα είτε είναι ένα κλικ πιο υγιείς απο ορισμένες γυναίκες που έχουν το σύνδρομο της Στοκχόλμης ή απλώς πιο ναρκισσιστές κι απ την γυναίκα που περνάει 2 ώρες μπροστά στον καθρέφτη για να παει για καφέ. Γιατί το μεγαλύτερο μέρος της ανδρικής καταπίεσης, της πιο ουσιαστικής αν θέλεις, το ζούν απ το ίδιο τους το φύλο, αλλά ως ευθυνόφοβοι δε θα κατηγορήσουν ποτέ εκείνους αλλά εκείνες, είναι πιο εύκολο.
Τέλος, δεν θα το κρύψω, ήταν κι ένα ξέσπασμα το νήμα και σίγουρα, έχω υπάρξει κι εγώ κακιά στην ιστορία κάποιου άλλου, όπως υπήρξαν και κακοί στην δική μου ιστορία, δεν ειμαι γυναίκα χαμηλών τόνων κι έχω περισσότερους εχθρούς απο φίλους.Κι όσο κι αν μου στοιχίζει αυτό, δε θα το άλλαζα για να γίνω αρεστή σε όλους.
