Phorum.com.gr

ΓΑΛΗ έγραψε: 01 Μάιος 2021, 13:28

- Casper - έγραψε: 01 Μάιος 2021, 13:18 Μ' αρέσει ο τρόπος που τα αναλύεις.
Κάπως έτσι πρέπει να είναι. Βγάζει αρκετό νόημα.

Θα επαναλάβω ότι δεν είμαι ψυχολόγος, έτσι;

Αν όμως, αυτό που έγραψα βγάζει κάποιο νόημα, μάλλον θα έπρεπε να σκεφτείς και κάτι άλλο.

Αν όντως ισχύει, μήπως έχεις μπει σε μια διαδικασία που νοιώθεις "ασφαλής" μόνον όταν βρίσκεσαι σε "επικίνδυνο" περιβάλλον;


Το "ασφαλής" έχει πολλές αναγνώσεις.

Σίγουρα αλλά πιστεύω πως αυτό συμβαίνει. Στο ότι είμαι εγκλωβισμένη και δημιουργώ ασυνείδητα επικίνδυνες καταστάσεις. Αυτό είναι λόγω φόβου γιατί πάντοτε στις πιο όμορφες στιγμές, αμέσως κάτι γινόταν που τα ανέτρεπε όλα και δεν επιτρεπόταν να τις ζήσω ή να "ονειρευτώ". Σαν να.μου έλεγε το σύμπαν "δεν επιτρέπεται". Δεν θα έλεγα λοιπόν πως νιώθω ασφαλής, το αντίθετο. Χθες σκεφτόμουν πως δεν αντέχω άλλο να ζω σε τοξικό περιβάλλον (αίσθημα εγκλωβισμού δηλαδή) και να ακούω/ζω αυτά που συμβαίνουν και απλά κάνω ό,τι γίνεται για να αντέχω, μέχρι να φύγω.

Ήμουν με 2 άτομα σε ένα δωμάτιο. Από πάνω στα ντουλάπια της κουζίνας ήταν μια μεγάλη σαλαμάνδρα και εγώ την έβλεπα. Τους το έλεγα και δεν με πίστευαν. Μετά έπεσε κάτω και πήγαινε να με ακολουθήσει και έκλεισα την πόρτα με δύναμη και την έκοψα στη μέση. Μετά σερνόταν η ουρά της και η υπόλοιπη μισή και τους έλεγα είδατε που σας έλεγα την αλήθεια και φώναζα να την σκοτώσουν γιατί θα ξαναγίνει ολόκληρη. Ξύπνησα το πρωί και με πονούσε το στομάχι. Εφιάλτης.

Ήμουν δηθεν σε ενα μικρο, φωτεινο δωμάτιο, με ενα μεγάλο παράθυρο όπου έμπαινε απογευματινό φως. Και ήμουν δηθεν ξαπλωμένος σε έναν καναπέ, σκεπασμένος με μια γκρίζα λεπτή κουβέρτα. Απο την μεριά του τοίχου οπου είχα ακουμπισμένο το κεφαλι, βρισκόταν ενα κολάζ κάδρο, όπου βρίσκονταν η φωτογραφία του Κοκού και διπλα έγραφε με μισοσβησμενα γράμματα. Γεννηθείς εν Αρκαδία. Τι στον πουτσο, σκέφτηκα. Σιγά μην γεννήθηκε στην Αρκαδία. Και τότε άνοιξε η πόρτα και μπήκε στο δωμάτιο ο Παύλος και η Φρειδερικη. Νέοι, ωραίοι και καλοντυμένοι. Δεν θυμάμαι αμα μου μίλησαν, θυμάμαι όμως ότι η Α.Μ. ο βασιλεύς, κρατούσε μια τσαγιέρα και μου γέμισε το φλιτζάνι που κρατούσα με κόκκινο τσάι (πάντα ξαπλωμένος εγώ). Μετα στράφηκαν και οι δυο προς το κάδρο όπου απεικονίζονταν ο Κοκος. Κάτι είπε ο Παύλος οτι πρέπει να τακτοποιηθεί, αλλα η Φρειδερίκη, ελαφρως τσαντισμένη, του απαντησε: Δεν είναι δική μας μέριμνα. Αυτό, ας το φροντίσει ο νονός του (εννοώντας τον νονο του Κοκου) Κι εγω σκεφτόμουν, ποιος να ναι άραγε ο νονός του Κοκού. Μετα ξύπνησα.

Και ειχα πιει μονο ενα ποτηράκι κόκκινο κρασί πριν κοιμηθώ...

Έβλεπαν ότι κάπου ήμουν σαν σε παραλία και ήταν κι άλλος κόσμος. Υπήρχε ένας πολύ ψηλός βράχος και εκεί πάνω ήταν ένα πανύψηλο άγαλμα σαν μαύρο με χρυσό.Άρχισαν να πέφτουν μεγάλα κομμάτια από το άγαλμα και τρέχαμε όλοι να σωθούμε, και ακριβώς κάτω από το άγαλμα ήταν μια σπηλιά και λέω σε αυτούς που ήταν μαζί μου εκεί να μπούμε να σωθούμε. Και κοίταζα τα κομμάτια που έπεφταν και τελικά ήταν το άγαλμα του Χριστού.

Να περιμένουμε σεισμό στο Ριο δηλαδή;

1451 έγραψε: 16 Μάιος 2021, 16:16 Να περιμένουμε σεισμό στο Ριο δηλαδή;

Από το δικό μου όνειρο;

Ήμουν σε ένα αεροπλάνο το οποίο μπήκε σε ένα μεγάλο σπήλαιο. Τριγύρω υπήρχαν αυτόφωτα αρχαία αγάλματα παντού, ένα θαυμαστό περιβάλλον. Το αεροπλάνο ξαφνικά άρχισε να κάνει βουτιές μέσα στην γη και να αναδύεται ξανά στην επιφάνεια, ενώ όταν έπαιρνε ύψος βράχοι και πέτρες έπεφταν απο την οροφή. Το τέλος της διαδρομής ήταν ένα παραδεισένιο τοπίο, τα Ηλύσια πεδία.

Ημουν στο private jet μου εγω και 2 μουναρες ασιατισες.Πεταγαμε προς αγνωστη κατευθυνση.Τελικα προσγειωνομαστε καπου στην Κινα και ερχονται 2-3 τυποι με αρπαζουν με πανε σε ενα δωματιο και μου πατανε το sinovac

dwarven blacksmith

GoBack έγραψε: 21 Μάιος 2021, 14:05 Ημουν στο private jet μου εγω και 2 μουναρες ασιατισες.Πεταγαμε προς αγνωστη κατευθυνση.Τελικα προσγειωνομαστε καπου στην Κινα και ερχονται 2-3 τυποι με αρπαζουν με πανε σε ενα δωματιο και μου πατανε το sinovac

dwarven blacksmith

Και γαμώ τα όνειρα αν θες τη γνώμη μου και με happy end. Πιστεύω τους Κινέζους τους πείραξε αρκετά ότι δεν εφαρμόσεις την αρχή "ο έχων δύο μουνάρες να δίνει τη μία". Και μένα με πείραξε, νόμιζα έχουμε μια τέτοια οικειότητα.

Dwarven Blacksmith έγραψε: 21 Μάιος 2021, 14:12

GoBack έγραψε: 21 Μάιος 2021, 14:05 Ημουν στο private jet μου εγω και 2 μουναρες ασιατισες.Πεταγαμε προς αγνωστη κατευθυνση.Τελικα προσγειωνομαστε καπου στην Κινα και ερχονται 2-3 τυποι με αρπαζουν με πανε σε ενα δωματιο και μου πατανε το sinovac

dwarven blacksmith

Και γαμώ τα όνειρα αν θες τη γνώμη μου και με happy end. Πιστεύω τους Κινέζους τους πείραξε αρκετά ότι δεν εφαρμόσεις την αρχή "ο έχων δύο μουνάρες να δίνει τη μία". Και μένα με πείραξε, νόμιζα έχουμε μια τέτοια οικειότητα.

Μία ίσον καμμία, και τις συντροφικότητες ξέχνα τες στα φφμ.

Μλκες ψέκες εμβολιάκηδες ,θα μας δημιουργήσετε- με τον πειθαναγκασμό -ψυχολογικά στο τέλος. Έβλεπα προχτές στον ύπνο μου ότι έκανα το εμβόλιο κι έψαχνα σαν πρεζόνι και 2η δόση.Ξύπνησα κάθιδρος

Στύγιος έγραψε: 28 Μάιος 2021, 16:44 Μλκες ψέκες εμβολιάκηδες ,θα μας δημιουργήσετε- με τον πειθαναγκασμό -ψυχολογικά στο τέλος. Έβλεπα προχτές στον ύπνο μου ότι έκανα το εμβόλιο κι έψαχνα σαν πρεζόνι και 2η δόση.Ξύπνησα κάθιδρος

Πρέπει να το κανεις

ksk έγραψε: 28 Μάιος 2021, 21:52

Στύγιος έγραψε: 28 Μάιος 2021, 16:44 Μλκες ψέκες εμβολιάκηδες ,θα μας δημιουργήσετε- με τον πειθαναγκασμό -ψυχολογικά στο τέλος. Έβλεπα προχτές στον ύπνο μου ότι έκανα το εμβόλιο κι έψαχνα σαν πρεζόνι και 2η δόση.Ξύπνησα κάθιδρος

Πρέπει να το κανεις

Ρε δε γαμιέστε ν' ασπρίσετε από Αστραζένεκα.

το απόγευμα είδα ότι ήμουν νεκρομάντης και φορούσα μια leather armor και έβαλα μια robe, που ανέβαζε κάτι stats και μου την έπεσε ένας μπαμπουίνος, με άφησε με 1HP, του έκανα vampiric και drain καμιά 20αριά HP και μετά με έριξε με 1 hit. ξύπνησα και πήγα για κατούρημα.

νομίζω ότι με επηρέασαν κάτι βίντεο που είδα νωρίτερα με τροφοσυλλέκτες που ζουν ακόμα στην αφρική.

^ Είδα στον ύπνο μου τον Κόμετ. Είμασταν στο σπίτι του παππού μου και κάποιοι μας κυνηγούσαν. Ο Κόμετ κατάφερε να ξεφύγει γρηγορότερα, τον είδα να τρέχει στον κήπο και ήξερα ότι δεν θα τον ξαναδώ (εγώ για κάποιο λόγο δεν κινδύνευα, ο Κόμετ ήταν ο στόχος) και στεναχωρήθηκα γιατί δεν πρόλαβα να τον χαιρετήσω και να του πω αντίο. Ξύπνησα με πικρία και στεναχώρια. Βλέπω κιόλας πως έχει μπαναριστεί. Πιστεύω πως είναι για καλό, χρειαζόμαστε απεξάρτηση. Έχω την ευκαιρία να τον χαιρετήσω από εδώ. Τον νιώθω σαν τον ιντερνετικό καλό μου φίλο. Να είσαι πάντα καλά, καλή συνέχεια