Μακεδονία άγνωστη.

[enaon]

Ναι ρε συ αλλα τον χρησιμοποιουμε για να συνεννοουμαστε με τους αλλους.

συνεννόηση μπανάνα που λένε.

Νομίζω πρώτο βήμα για να βγάλουμε άκρη, ειναι να εμπεδώσουμε οτι το βυζάντιο δεν υπήρξε και ο,τι λείπει να το γεμίσουμε με άλλα πράγματα που υπήρχαν κατά προτίμηση.

[brb και tyt]

Τουρκομανοι(τουρκομογγολοι) ήταν οι Βούλγαροι μια μικρή δύναμη που εγκαταστάθηκε με βια και αρχισε αμέσως να εκβουλγαριζει
τους μακεδόνες και θράκες με την βια και με την τακτική του παιδομαζωματος κατόρθωσε να ενώσει μεγάλους πληθυσμούς της ενδοχώρας
δηλαδή μην φανταζόσαστε μεγάλο πληθυσμό που αλλοίωσε σε ικανό ποσοστό το αίμα των γηγενών

Πέρα από την ''ζωολογία'' (όρος που χρησιμοποίησε πρώτος Έλληνας ιστορικός στις αρχές του προηγούμενου αιώνα για τοαίμα κλπ.), οι Βούλγαροι άλλαξαν αυτούς που κατέκτησαν. Το κυριότερο πράγμα που έκαναν είναι η κεντρική εξουσία ενώ οι σλάβοι των επτά γενεών που κατέκτησαν , δεν την είχαν.

[brb και tyt]

Αυτή η ταύτιση των εθνικών ονομάτων "Ρωμαίος" και "Έλληνας" ήταν κοινός τόπος στους περισσότερους Έλληνες λόγιους του 17ου και 18ου αιώνα. Από επιστολή του Χιώτη ευγενή Κωνσταντίνου Ροδοκανάκι προς τον Κάρολο B της Αγγλίας (του οποίου υπήρξε προσωπικός γιατρός για ένα διάστημα) το 1660, επ' ευκαιρία της παλινόρθωσής του στον θρόνο.

"Πεφύκασιν γαρ οι Έλληνες εύχεσθαι παν αγαθόν τοις των Άγγλων μάλιστα βασιλεύσι, μεμνημένοι του Μεγάλου Κωνσταντίνου, Βριταννού όντος (εδώ αναφέρεται σε μία αγγλική παράδοση που ήθελε τη μητέρα του Κωνσταντίνου Βρετανίδα την οποία είχε γνωρίσει ο πατέρας του όταν υπηρετούσε στη Βρετανία) και των Ελλήνων θεοσεβώς και πατρικώς βασιλεύσαντος. Oυ μην αλλά και παρ' εκείνου Ρωμαίοι μέχρι του νυν τη επιχωριαζούση ημών γλώττη ονομαζόμεθα, διά τιμήν αμέλει μεγίστην άγοντες το παρ' εκείνου τοιούτο επιτεθέν ημίν όνομα".

Ναι, με τον ελληνικό διαφωτισμό.

Μέχρι τότε ποιους έλεγαν Έλληνες; Έλεγαν Έλληνες τους βλάχους και τους αρβανίτες;

[enaon]

Ναι, με τον ελληνικό διαφωτισμό.

Μέχρι τότε ποιους έλεγαν Έλληνες; Έλεγαν Έλληνες τους βλάχους και τους αρβανίτες;

να βλέπεις τι παθαίνουμε; Πέρα απο οτι εμείς δεν σκοταδιστήκαμε για να πρέπει να διαφωτιστούμε, είχαμε διαφωτιστεί τον 10ο αιώνα, σαν Μακεδόνες βυζαντινοί βέβαια. Μπάχαλο.

[brb και tyt]

Ναι, με τον ελληνικό διαφωτισμό.

Μέχρι τότε ποιους έλεγαν Έλληνες; Έλεγαν Έλληνες τους βλάχους και τους αρβανίτες;

να βλέπεις τι παθαίνουμε; Πέρα απο οτι εμείς δεν σκοταδιστήκαμε για να πρέπει να διαφωτιστούμε, είχαμε διαφωτιστεί τον 10ο αιώνα, σαν Μακεδόνες βυζαντινοί βέβαια. Μπάχαλο.

Διαφωτισμός κατά τον ευρωπαϊκό διαφωτισμό που οδήγησε στην διαμόρφωση των εθνών-κρατών.

[enaon]

και πάλι τους φάγαμε, εδώ νομίζουμε ότι υπήρξε Βυζάντιο φίλε, φοβερό κράτος, ομοιογένεια και όλα.

[Ζαποτέκος]

Αυτή η ταύτιση των εθνικών ονομάτων "Ρωμαίος" και "Έλληνας" ήταν κοινός τόπος στους περισσότερους Έλληνες λόγιους του 17ου και 18ου αιώνα. Από επιστολή του Χιώτη ευγενή Κωνσταντίνου Ροδοκανάκι προς τον Κάρολο B της Αγγλίας (του οποίου υπήρξε προσωπικός γιατρός για ένα διάστημα) το 1660, επ' ευκαιρία της παλινόρθωσής του στον θρόνο.

"Πεφύκασιν γαρ οι Έλληνες εύχεσθαι παν αγαθόν τοις των Άγγλων μάλιστα βασιλεύσι, μεμνημένοι του Μεγάλου Κωνσταντίνου, Βριταννού όντος (εδώ αναφέρεται σε μία αγγλική παράδοση που ήθελε τη μητέρα του Κωνσταντίνου Βρετανίδα την οποία είχε γνωρίσει ο πατέρας του όταν υπηρετούσε στη Βρετανία) και των Ελλήνων θεοσεβώς και πατρικώς βασιλεύσαντος. Oυ μην αλλά και παρ' εκείνου Ρωμαίοι μέχρι του νυν τη επιχωριαζούση ημών γλώττη ονομαζόμεθα, διά τιμήν αμέλει μεγίστην άγοντες το παρ' εκείνου τοιούτο επιτεθέν ημίν όνομα".

Και σε λαϊκά στιχουργήματα σύνδεση με την αρχαιότητα. Γράφει ο Ματθαίος Ιωαννίτης στον θρήνο του για την κατάκτηση του Μοριά από τους Τούρκους το 1715 ( Β΄Τουρκοκρατία ) :

Ρωμιόπουλα έβαλαν βουλή εκείνη την ημέρα
στο μετερίζι των Τουρκών να πάρουν την παντιέρα
και παρευθύς εσάλπαραν έξω με τα σκεπέτα
κι ο Σάλας έριξε κοντά κανόνια με σακέτα,
ελάβωσε πολλά απ’ αυτά και σκότωσε στον τόπο
και την αιτία του κακού την έριξε στον κάπο .
(...)
Κλάψε Μωρέα θρήνησον , νύκτα καί την ημέρα,
Το πώς επαραδώθηκες σ’ Αγαρηνού τά χέρια.
Πού είσαι Μωριά υπέρπλουτε , καί πύργε στολισμένε ,
Σ’ Αγαρηνούς καί Χριστιανούς πάντα σου ζηλεμένε ;
(…)
Εις των Ελλήνων τόν καιρόν ως γράφει η ‘στορία,
Πολλοί πολέμοι εγίνηκαν , απάνω στον Μωρία.
Στό παλαιόν ευρίσκονταν στρατιώταις ανδρειωμένοι,
Από τήν Σπάρταν εύγαιναν άξιοι και παινεμένοι.
Από τήν Σπάρταν εύγηκαν τριακόσια παλικάρια,
Στήν Κόρθον μέσ’ τους Έλληνες εμπήκαν σαν λεοντάρια.
Όλοι εκεί χαθήκασι παράνας εγλυτώσε,
Τόν είδεν η μητέρα του και αυτόν τόν εσκοτώσε.
Όποιος διά την πατρίδα του , καί την ζωήν του χάνει,
Πρέπει του ωσάν άγιος ολόχρυσο στεφάνι.
Ευρέτε μου την σήμερον κανείν με τόσην γνώσι,
Κανείς διά τήν πατρίδα του , παιδί του να σκοτώση ;
Όλοι έλαβαν θάνατον , να γλύσουν τήν πατρίδα,
Κι ‘εσύ οπίσω γύρισες, καί μοναχόν σε είδα ;
Αυτό σού πρέπει το λοιπόν , καλιάχω νά ποθάνης ,
Γιατί αν δέν είσουν άξιος, δεν έπρεπε να πάνης.
Νά ήτον καί τήν σήμερον εκείνη η προθυμία,
Τώρα Τούρκος δέν έμπαινε να ορίση τόν Μωρία.
Αυτ’ ήτον όλοι στ’ άρματα , πάντα ανδρειωμένοι ,
Και πάντα τους στόν πόλεμον ήτανε μαθημένοι.
Ο Αχιλλεύς από τα Φάρσαλα, Μενέλαος οκτό Άργος,
Αυτ’ ήτανε ο χαλασμός της ξακουστής Τρωάδος.
Αυτοί οι δύο στάθηκαν , τ’ ανήμερα θηρία,
Ο Μενέλαος ήτον γεννητός στό Άργος τού Μωρία.
Μωρέα πού είναι η δόξα σου, καί πού είναι η τιμή σου ;
και τώρα παραδόθηκες στα χέρια του εχθρού σου ;
(…)

[Αρίστος]

Αυτή η ταύτιση των εθνικών ονομάτων "Ρωμαίος" και "Έλληνας" ήταν κοινός τόπος στους περισσότερους Έλληνες λόγιους του 17ου και 18ου αιώνα. Από επιστολή του Χιώτη ευγενή Κωνσταντίνου Ροδοκανάκι προς τον Κάρολο B της Αγγλίας (του οποίου υπήρξε προσωπικός γιατρός για ένα διάστημα) το 1660, επ' ευκαιρία της παλινόρθωσής του στον θρόνο.

"Πεφύκασιν γαρ οι Έλληνες εύχεσθαι παν αγαθόν τοις των Άγγλων μάλιστα βασιλεύσι, μεμνημένοι του Μεγάλου Κωνσταντίνου, Βριταννού όντος (εδώ αναφέρεται σε μία αγγλική παράδοση που ήθελε τη μητέρα του Κωνσταντίνου Βρετανίδα την οποία είχε γνωρίσει ο πατέρας του όταν υπηρετούσε στη Βρετανία) και των Ελλήνων θεοσεβώς και πατρικώς βασιλεύσαντος. Oυ μην αλλά και παρ' εκείνου Ρωμαίοι μέχρι του νυν τη επιχωριαζούση ημών γλώττη ονομαζόμεθα, διά τιμήν αμέλει μεγίστην άγοντες το παρ' εκείνου τοιούτο επιτεθέν ημίν όνομα".

Ναι, με τον ελληνικό διαφωτισμό.

Μέχρι τότε ποιους έλεγαν Έλληνες; Έλεγαν Έλληνες τους βλάχους και τους αρβανίτες;

Ελληνικη συνειδηση πριν τον διαφωτισμο ειχαν οσοι ειχαν φοιτησει σε ελληνικες σχολες, καποιοι κληρικοι και οι Φαναριωτες. Επισης οι ναυτικοι και εμποροι που ταξιδευαν στη Δυση. Εκει τους ελεγαν Γκρεκους και οχι Ρωμιους. Ρωμιους, Ρουμ, τους ελεγαν οι τουρκοι.

.

[enaon]

μπράβο ρε αρίστο που ειπες ρουμ, έτσι μας έλεγαν, Ρουμελη η χώρα μας κλπ. Κάποια στιγμή να βάλουμε και την Ρουμανία στο παιχνίδι γιατί ούτε εκείνους τους λένε τυχαία ρωμαίους, μπάχαλο

[Αρίστος]

Τους Δυτικους δεν τους συμφερε να μας λενε Ρωμαιους γι' αυτο μας ελεγαν Γκρεκους.

Αποφευγαν και το Ελληνες γιατι θεωρουσαν οτι δεν μας αξιζε.

Επι Ρομαντισμου ωστοσο εμφανιστηκαν καποιοι Φιλελληνες και το αλλαξαν αυτο.

.

[nemo]

Τουρκομανοι(τουρκομογγολοι) ήταν οι Βούλγαροι μια μικρή δύναμη που εγκαταστάθηκε με βια και αρχισε αμέσως να εκβουλγαριζει
τους μακεδόνες και θράκες με την βια και με την τακτική του παιδομαζωματος κατόρθωσε να ενώσει μεγάλους πληθυσμούς της ενδοχώρας
δηλαδή μην φανταζόσαστε μεγάλο πληθυσμό που αλλοίωσε σε ικανό ποσοστό το αίμα των γηγενών

Πέρα από την ''ζωολογία'' (όρος που χρησιμοποίησε πρώτος Έλληνας ιστορικός στις αρχές του προηγούμενου αιώνα για τοαίμα κλπ.), οι Βούλγαροι άλλαξαν αυτούς που κατέκτησαν. Το κυριότερο πράγμα που έκαναν είναι η κεντρική εξουσία ενώ οι σλάβοι των επτά γενεών που κατέκτησαν , δεν την είχαν.

Καλό είναι να μάθεις το σύνολο των τουρκομανων που εγκατασταθηκαν -εγω δεν θυμάμαι τον ακριβή αριθμό(μια μικρή ορδή)
αλλά απο οτι θυμάμαι ηταν ελάχιστοι σε σχέση με τον γηγενή πληθυσμο επίσης δεν αναφέρθηκες και στον εξαναγκασμό των κατοίκων
που νομίζω είναι βασικό κατά τα άλλα συμφωνώ με οτι έγραψες

[Αρίστος]

Εριξα μια ματια για το πως πηρε το ονομα της η δυναστεια. Απο τον Βασιλειο Α τον Μακεδονα. Τον οποιο τον λεγαν Μακεδονα αν και ειχε γεννηθει στην Αδριανουπολη της Θρακης γιατι τοτε αυτη ανηκε στο θεμα της Μακεδονιας.

Αλλη μια αποδειξη λοιπον οτι το θεμα της Μακεδονιας αλλαζε διαρκως συνορα.

Δεν υπηρξε ποτε μια ξεκαθαρα ορισμενη γεωγραφικα Μακεδονια και μαλιστα προσαρμοσμενη στα συνορα της σημερινης ελληνικης Μακεδονιας.

.

[πατησιωτης]

Τους Δυτικους δεν τους συμφερε να μας λενε Ρωμαιους γι' αυτο μας ελεγαν Γκρεκους.

Αποφευγαν και το Ελληνες γιατι θεωρουσαν οτι δεν μας αξιζε.

Επι Ρομαντισμου ωστοσο εμφανιστηκαν καποιοι Φιλελληνες και το αλλαξαν αυτο.

.

Το Γκρεκι και το Έλληνες είναι συνώνυμα για τους Δυτικούς ή μάλλον το Γκρέκι = Έλληνες από την εποχή των Ρωμαίων και των αρχαίων Ελλήνων.Μόνο ελληνιστές χρησιμοποιούν στη Δύση τον όρο Hellenic,δηλαδή τη ρίζα του ονόματος όπως τη λέμε εμείς.Και επειδή το Γκρέκι σήμαινε από προχριστιανικά χρόνια στα λατινικά τους Έλληνες,δηλαδή τους αρχαίους,τους αυθεντικούς ,ο όρος Γκρέκι δεν έχει καμμιά ιδεολογική χροιά ούτε σημαίνει κάτι μεταγενέστερο,αναμιγμένο κλπ.Γκρέκο ήταν και ο Σωκράτης.

[ΓΑΛΗ]

Νομίζω πρώτο βήμα για να βγάλουμε άκρη, ειναι να εμπεδώσουμε οτι το βυζάντιο δεν υπήρξε και ο,τι λείπει να το γεμίσουμε με άλλα πράγματα που υπήρχαν κατά προτίμηση.

Επαναλαμβάνω το ερώτημα.

Ο όρος φτιάχτηκε για να διαχωρίσει την καθολική από την ορθόδοξη εκκλησία και να αποσυνδέσει τη Νέα Ρώμη από το Βατικανό.

Πολύ περιληπτικά, έτσι;

Οι σημερινοί Ιταλοί έχουν ιστορική σχέση με την αρχαία Ρώμη;

[πατησιωτης]

Νομίζω πρώτο βήμα για να βγάλουμε άκρη, ειναι να εμπεδώσουμε οτι το βυζάντιο δεν υπήρξε και ο,τι λείπει να το γεμίσουμε με άλλα πράγματα που υπήρχαν κατά προτίμηση.

Επαναλαμβάνω το ερώτημα.

Ο όρος φτιάχτηκε για να διαχωρίσει την καθολική από την ορθόδοξη εκκλησία και να αποσυνδέσει τη Νέα Ρώμη από το Βατικανό.

Πολύ περιληπτικά, έτσι;

Οι σημερινοί Ιταλοί έχουν ιστορική σχέση με την αρχαία Ρώμη;

Γεωγραφική και γλωσσική σύγουρα.Φυλετική άγνωστον διότι το 476 η αρχαία Ρώμη αλώθηκε από τους Γότθους.Όμως ήταν και τότε και παρέμεινε η έδρα της καθολικής εκκλησίας.Ονομάζεται Αιώνια Πόλη επειδή ποτέ δεν έπαψε να είναι πόλη εκ του λογου αυτου - ενώ π.χ. η Αθήνα έγινε χωριό τον μεσαίωνα.