Ονοματοδοσίες Ελληνικών τόπων

[Παλαιομνήμων]

Ανθελληνική;
Από που ως που;

Από εκεί έως εκεί που ορισμένοι νομίζουν ότι Αρβανίτες και Αλβανοί ταυτίζονται.

[The Rebel]

19/07/2020
Πόλεις της Ελλάδας και περιοχές της Αττικής που άλλαξαν όνομα.
Δεδέαγατς, Ζητούνι, Σάλωνα, Κατσικάδικα και Κουκουβάουνες, μαντεύετε για ποιες γνωστές περιοχές πρόκειται;



Θα μπορούσε να είναι κι ένα κουίζ για δυνατούς λύτες. Για εκείνους που παίζουν την ιστορία, αλλά και τη γεωγραφία στα δάχτυλά τους. Να βρεις το παλιό όνομα μιας πόλης. Γιατί βλέπετε, στο πέρασμα των χρόνων ουκ ολίγες πόλεις της Ελλάδας, αλλά και αρκετές περιοχές στην Αττική αποχωρίστηκαν το όνομα τους, αντικαθιστώντας το με ένα καινούργιο.

Σε κάποιες περιπτώσεις, που είναι και πιο πρόσφατες το παλαιότερο όνομα χρησιμοποιείται ακόμα. Σε άλλες, χάθηκε στη… σκόνη του χρόνου. Μάλιστα, πολλές είχαν τούρκικη ονομασία, αφού κατά την τουρκοκρατία πολλά μέρη πήραν τουρκικά ονόματα.

Ας δούμε, λοιπόν, πώς λέγονταν παλιά πολύ γνωστές ελληνικές πόλεις και η ιστορία πίσω από την αλλαγή του ονόματός τους.

Το Δεδέαγατς που αντικαταστάθηκε από το όνομα ενός βασιλιά.
Ο λόγος για την Αλεξανδρούπολη, μία σύγχρονη χρονικά πόλη, η οποία ιδρύθηκε στα μέσα του 19ου αιώνα από αλιείς από την Αίνο και τα χωριά Μάκρη και Μαρώνεια. Τότε, πήρε το όνομα Δεδέαγατς (ακόμα Δεδεαγάτς ή Δεδέ-Αγάτς) όπου στα τούρκικα σημαίνει «δέντρο του παππού».

Λέγεται ότι η ονομασία αυτή βασιζόταν σε τοπική παράδοση σχετικά με ένα σοφό δερβίση, που πέρασε τα περισσότερα χρόνια της ζωής του στη σκιά ενός τοπικού δέντρου και τελικά τάφηκε δίπλα σε αυτό. Άλλη μία εκδοχή θέλει το τότε όνομα να οφείλεται στις βελανιδιές που σκίαζαν την παραλία.

Όταν απελευθερώθηκε η πόλη (14 Μαΐου 1920) οι αρμόδιες τοπικές Αρχές καθώς και η Ιερά Μητρόπολη, ζητώντας τη γνώμη και του ιατρού Αχιλλέα Σαμοθράκη, αποφάσισαν να μετονομάσουν την πόλη από Δεδέαγατς σε Νεάπολη. Ωστόσο, το 1920 όταν ο βασιλιάς της Ελλάδας, Αλέξανδρος Α΄ επισκέφθηκε την πόλη, οι τοπικές αρχές αποφάσισαν να της δώσουν το όνομα Αλεξανδρούπολη, προς τιμήν του.


Νυμφαίο

Ποια ήταν η Νιβεάστα;
Το χωριό ονομαζόταν Νιβεάστα, βλάχικη ονομασία που κατά πάσα πιθανότητα προέρχεται από τη φράση Ni vista, που σημαίνει αόρατο, λόγω της τοποθεσίας του. Και το κράτησε και χρόνια μετά την απελευθέρωση από τον τούρκικο ζυγό. Τη σημερινή ονομασία, Νυμφαίο την πήρε το 1928.

Πήρε το όνομα προς τιμή του παππού του Μ. Αλεξάνδρου.
Από τον 15ο αιώνα λεγόταν Συροβίτσεβο και η ονομασία αυτή (με διάφορες παραλλαγές) απαντάται μέχρι την απελευθέρωση από τους Τούρκους. Το σημερινό όνομα Αμύνταιο το πήρε το 1928 και είναι, όπως λέγεται, προς τιμήν του τοπικού άρχοντα της Λυγκηστίδας, Αμύντα, παππού του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Πολλές οι εκδοχές για το όνομα της Λαμίας.
Εδώ έχουμε να κάνουμε με μία περίπτωση με εξαιρετικό ενδιαφέρον, αλλά και διάφορες εκδοχές γύρω από ένα όνομα. Η Λαμία, λοιπόν, μέσα στο βάθος των χρόνων άλλαξε και αυτή όνομα.

Το Λαμία ήταν το αρχικό της και υπάρχουν διάφορες εκδοχές για την προέλευση του ονόματος. Μία εκδοχή λέει πως το πήρε από τον Λάμο, τον γιο του Ηρακλή και Ομφάλης. Άλλη μία υποστηρίζει ότι το όνομα το πήρε από τη Λαμία, τη Βασίλισσα των Τραχινίων και κόρη του Ποσειδώνα.

Κάποια στιγμή, το όνομα αυτό αντικαθίσταται από το Ζητούνι, αλλά με βεβαιότητα πότε και από ποιον έγινε η αλλαγή, κανείς δεν μπορεί να πει. Ωστόσο, ως Ζητούνι τη συναντάμε στην 8η Οικουμενική Σύνοδο, στα 869. Ενώ υπάρχουν πολλές εκδοχές και πώς προέκυψε το Ζητούνι.

Επίσης, δεν είναι γνωστό πότε πήρε πίσω το αρχικό της όνομα Λαμία.


Λαμία

Τα ιστορικά Σάλωνα.
Είναι τραγουδισμένα: «Στα Σάλωνα σφάζουν αρνιά» λέει ο στίχος του παραδοσιακού τραγουδιού. Είναι, όμως και ιστορικά, αφού τα Σάλωνα ήταν η πρώτη πόλη της Ρούμελης που ξεσηκώθηκε το 1821. Ο λόγος για την Άμφισσα, αλλά είναι από τις περιπτώσεις εκείνες, λόγω ιστορίας που ο κόσμος γνωρίζει καλά και το προηγούμενο όνομα.

Το Άμφισσα ήταν το αρχικό όνομα της πόλης, η οποία στις αρχές του 13ου αιώνα μετονομάστηκε από τους Φράγκους κατακτητές σε La Sole που στα ελληνικά είναι.. (τα) Σάλωνα. Κι εδώ για την προέλευση της ονομασίας υπάρχουν διάφορες εκδοχές. Μία από αυτές λέει πως το όνομα αποτελεί παραφθορά της λέξης Σαλονίκη και δόθηκε στην Άμφισσα από τον Βασιλιά της Θεσσαλονίκης, Βονιφάτιο Μομφερρατικό, ο οποίος κατέλαβε την Άμφισσα και την υπόλοιπη νότια Ελλάδα.

Όπως και να έχει, η Άμφισσα πήρε πίσω το αρχαίο όνομά της μετά το τέλος της οθωμανικής περιόδου.


Άμφισσα

Εξαιρετικό ενδιαφέρον έχουν, και οι ιστορίες πίσω από την αλλαγή του ονόματος σε αρκετές περιοχές στο λεκανοπέδιο της Αττικής.

Η αριστοκρατική περιοχή της Αθήνας με τα κατσίκια.
Ποιος θα το έλεγε πως στο αριστοκρατικό Κολωνάκι κάποτε υπήρχαν κατσίκια και πως βόρεια της πλατείας υπήρχαν καλύβες βοσκών. Και μάλλον για το λόγο αυτό, η περιοχή ονομαζόταν παλιά, Κατσικάδικα!

Η Μαγκουφάνα και η ιστορία της κωφής κοπέλας.
Μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του ’60 λεγόταν Μαγκουφάνα και σύμφωνα με μία από τις εκδοχές που κυκλοφορούν γύρω από το όνομά της, αυτό προήλθε από μία κοπέλα της εποχής γύρω στα 1840, την «Μαγκούφα Άννα» η οποία ήταν κωφή και άρρωστη από φυματίωση και μετακόμισε στην περιοχή για να θεραπευθεί. Και έζησε εκεί μέχρι τον θάνατό της. Φυσικά, αναφερόμαστε στην Πεύκη.

Οι περίφημες Κουκουβάουνες.
Σε παλιές ελληνικές ταινίες ακούγαμε συχνά την περιοχή Κουκουβάουνες. Είναι η σημερινή Μεταμόρφωση ενώ για το αρχικό της όνομα μία εκδοχή υποστηρίζει ότι οφείλεται στις πολλές κουκουβάγιες που υπήρχαν στην περιοχή.


Μεταμόρφωση Αττικής

Το Κακοσάλεσι του Γιάννη Μηλιώκα.
«Στου σπιτ’ στου Κακοσάλεσ’ δε ματαξαναγυρνώ» τραγουδούσε ο Γιάννης Μηλιώκας και μάλλον αρκετοί δεν θα γνωρίζουν ότι αναφερόταν στο παλιό όνομα της Αυλώνας. Κακοσάλεσι, λοιπόν, λεγόταν μέχρι το 1927, αλλά οι μεγαλύτεροι και για τα επόμενα χρόνια επέμεναν να την αποκαλούν με το παλιό της όνομα.

Ο Μπύθουλας της Μαντάμ Σουσού.
Η αλήθεια είναι πως όταν ακούμε «Μπύθουλας» αυτομάτων στο μυαλό όλων έρχεται η Μαντάμ Σουσού του Δημήτρη Ψαθά. Άλλωστε, ζούσε εκεί με τον ιχθυοπώλη σύζυγό της, Παναγιωτάκη, όμως ήταν τόσο φαντασμένη που όταν τη ρωτούσαν που μένει, απαντούσε με νόημα στην… Ακαδημία Πλάτωνος.

Ο Μπύθουλας, λοιπόν, ήταν μια γειτονιά του Κολωνού, όπου λίμναζαν στάσιμα νερά σε έναν ξεροπόταμο.

Η βυζαντινή οικογένεια Ποδαράδες.
Ως όνομα δεν είναι πολύ γνωστό στο ευρύ κοινό. Οι Ποδαράδες, λοιπόν, ήταν το όνομα μιας σημαντικής βυζαντινής οικογένειας, η οποία κατείχε τα κτήματα της περιοχής. Και η περιοχή αυτή δεν είναι άλλη από τη σημερινή ονομασία Νέα Ιωνία.
https://www.newsbeast.gr/weekend/arthro ... axan-onoma

[Υδράργυρος]

Κάποια στιγμή, το όνομα αυτό αντικαθίσταται από το Ζητούνι, αλλά με βεβαιότητα πότε και από ποιον έγινε η αλλαγή, κανείς δεν μπορεί να πει. Ωστόσο, ως Ζητούνι τη συναντάμε στην 8η Οικουμενική Σύνοδο, στα 869. Ενώ υπάρχουν πολλές εκδοχές και πώς προέκυψε το Ζητούνι.

Το Ζιτούνι είναι σλαβικό τοπονύμιο και βγαίνει από το Zhito- στάρι. Υπάρχει και житомир Ζιτομιρ στην ουκρανία

https://www.google.com/search?q=%D0%96% ... 1%82%D0%BE)&client=firefox-b-d&source=lnms&tbm=isch&sa=X&ved=2ahUKEwjq-5X90NvqAhUNmhQKHeD1CVcQ_AUoAXoECBcQAw&biw=1920&bih=966

[Υδράργυρος]

Το Κακοσάλεσι του Γιάννη Μηλιώκα.
«Στου σπιτ’ στου Κακοσάλεσ’ δε ματαξαναγυρνώ» τραγουδούσε ο Γιάννης Μηλιώκας και μάλλον αρκετοί δεν θα γνωρίζουν ότι αναφερόταν στο παλιό όνομα της Αυλώνας. Κακοσάλεσι, λοιπόν, λεγόταν μέχρι το 1927, αλλά οι μεγαλύτεροι και για τα επόμενα χρόνια επέμεναν να την αποκαλούν με το παλιό της όνομα.

Το Κακοσάλεσι είναι αρβανίτικο τοπονύμιο που σημαίνει κακό πέρασμα. Προφανώς αναφέρεται στο πέρασμα της Μαλακάσσας που πάντα ήταν δύσκολο το χειμώνα. Λέγεται αλλιώς και Σάλεσι σκέτο, και αυτο ήταν κυρίως το όνομα του Αυλώνα (είναι ο Αυλώνας και όχι η Αυλώνα που λέγεται λανθασμένα κυρίως από όσους έχουν κάνει στρατό (και φυλακή) εκεί.

[ΣΚΕΠΤΙΚΟΣ]

Σύρος: Το όνομα Σύρος προέρχεται από τους πρώτους κατοίκους του νησιού, τους Φοίνικες. Σήμερα υπάρχουν δύο εκδοχές για την ονομασία αυτή. Σύμφωνα με την πρώτη, το όνομα προέρχεται από τη λέξη «ουσύρα» που σημαίνει ευτυχής, ενώ σύμφωνα με τη δεύτερη, προέρχεται από το «συρ» που σημαίνει βράχος.

Σκύρος: Το νησί πήρε την ονομασία του από το άγριο πετρώδες έδαφός του. «Σκίρον» ή «σκύρον» σημαίνει «συντρίμμια πέτρας».

Ανάφη: Η Ανάφη διατήρησε αναλλοίωτο το όνομά της από την αρχαιότητα και μάλιστα από την αρχαία μυθολογία. Σύμφωνα με αυτήν, οι Αργοναύτες επιστρέφοντας στη πατρίδα τους από την Κολχίδα έπεσαν σε καταιγίδα και παρασύρθηκαν στο ανοικτό πέλαγος, όπου ναυαγοί πλέον στη θάλασσα άρχισαν να εκλιπαρούν τον θεό Απόλλωνα να τους σώσει. Ο Απόλλωνας ανταποκρινόμενος στις εκκλήσεις τους διέχυσε φως υπό μορφή κεραυνού οπότε είδαν μπροστά τους να ξεπροβάλει από τη θάλασσα ολόκληρο νησί το οποίο κατάφεραν να προσεγγίσουν. Εκεί οι Αργοναύτες ανήγειραν βωμό προς τιμή του Απόλλωνα του «Αιγλήτη» (= αυτού που λάμπει, Αίγλη) και ονόμασαν το νησί Ανάφη (εκ του ρήματος αναφαίνω).

Μύκονος: Η ονομασία Μύκονος, γνωστή από αρχαία νομίσματα και επιγραφές, αποδόθηκε από την παράδοση στον επώνυμο ήρωα Μύκονο, απόγονο του μυθικού βασιλιά της Δήλου Ανίου, γιου του Απόλλωνος και της νύμφης Ροιούς, κόρης του Διονύσου.

Σαντορίνη: Το όνομα της νήσου «Θήρα» προέρχεται από τον αρχαίο Σπαρτιάτη Θήραν που αποίκησε πρώτος το νησί. Το δε όνομα «Σαντορίνη», όμως, προέρχεται από τους διερχόμενους Φράγκους Σταυροφόρους οι οποίοι κατά το πέρασμα τους στέκονταν για ανεφοδιασμό κοντά σε εκκλησία της Αγίας Ειρήνης (Σάντα Ειρήνη) η οποία υπήρχε στο νησί.

Ικαρία: Υπάρχουν διάφορες θεωρίες για την προέλευση της ονομασίας του νησιού. Μία από αυτές αναφέρεται στην φοινικική ρίζα «-καρ» και στον λαό των Κάρων, της Μικράς Ασίας. Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, όμως, το νησί ονομάζεται Ικαρία από τον μύθο του θρυλικού Ικάρου, που με τον θάνατό του εκεί έδωσε το όνομά του στο Ικάριο πέλαγος.

Σκιάθος: Το όνομα της Σκιάθου, φημολογείται ότι προέρχεται από τις λέξεις «σκιά» και «Άθως», καθώς το νησί βρίσκεται γεωγραφικά -και μεταφορικά- στην σκιά του Αγίου Όρους.

Αλόννησος: Το όνομα Αλόννησος δόθηκε επί Όθωνα, το 1838, με πρόταση του τότε Υπουργείου Εσωτερικών σε αντικατάσταση του προηγουμένου ονόματος Λιαδρόμια ή Ηλιοδρόμια, καθώς έτσι αναφερόταν στη Διοικητική διαίρεση της Ελλάδας του 1828. Από μετέπειτα έρευνα αυτό διαπιστώθηκε ως λάθος, δεδομένου ότι κατά την αρχαιότητα η Αλόννησος ήταν άλλο νησί (άγνωστο το ποιο). Παρά ταύτα το όνομα παραμένει ως έχει για το νησί, το οποίο κατά τους αρχαίους Έλληνες λέγονταν «Ίκος»

Λήμνος: Η λέξη Λήμνος κατά μία εκδοχή -των φοινικιστών- είναι φοινικική και σημαίνει λευκή, άσπρη, λαμπερή. Όμως ουδεμία σχέση μπορεί να έχουν αυτές οι ονομασίες με το ηφαιστειογενές νησί. Άλλες εκδοχές υποστηρίζουν πως το όνομα Λήμνος προέρχεται είτε από την ομηρική λέξη «λήιον», που προσδιορίζει το σπαρμένο χωράφι, τον αγρό, ή από τις αρχαίες ελληνικές λέξεις «ληίς» (που σημαίνει κοπάδι) + «μήλο» (που σημαίνει πρόβατο), δηλαδή νήσος κοπαδιών αιγοπροβάτων. Η τελευταία αυτή εκδοχή φέρεται και η επικρατέστερη, επειδή η Λήμνος είναι το πεδινότερο νησί του Αιγαίου με μεγάλη παραγωγή αγροτικών και κτηνοτροφικών προϊόντων, ήδη από την αρχαιότητα.

Λέρος: Το μεγαλύτερο μέρος της Λέρου είναι σχετικά επίπεδο και με χαμηλά βουνά (το υψηλότερο σημείο είναι το Κλειδί 320 μ.). Για αυτό το νησί πήρε το όνομά του από την αρχαία ελληνική λέξη «λέρος» που σημαίνει ομαλός, επίπεδος.

Ρόδος: Από την αρχαία εποχή έχει επικρατήσει ο συσχετισμός του ονόματος με το ομώνυμο λουλούδι, ιερό στον θεό Ήλιο. Γιʼαυτό και τα νομίσματα της Ρόδου παρίσταναν από το ένα μέρος του κεφάλι του Ήλιου και από το άλλο το Ρόδον.

Κέρκυρα: Σύμφωνα με πολλούς μελετητές το όνομα οφείλεται στην νύμφη Κέρκυρα, κόρη του ποταμού Ασώπου. Ο θεός Ποσειδώνας αγάπησε την όμορφη κοπέλα, την έφερε στο νησί και του έδωσε το όνομά της. Από τον έρωτά τους έφερε στη ζωή τον Φαίακα, τον μυθικό γενάρχη των Φαιάκων. Πολλοί μελετητές πιστεύουν ότι ο μύθος της νύμφης Κέρκυρας συνδέεται ετυμολογικά με την λέξη «κορυφώ» από την ακρόπολη που βρίσκεται απέναντι από το σημερινή πρωτεύουσα. Από την λέξη «κορυφώ» προήλθε στην συνέχεια η λατινογενής ονομασία Corfu, με την οποία είναι γνωστό το νησί στο εξωτερικό.

Κύθηρα: Αρκετές φορές τα Κύθηρα άλλαξαν ονομασία. Οι κατά καιρούς ηγεμόνες του νησιού του προσέδιδαν διάφορα ονόματα. Τον μεσαίωνα λεγόταν Κυθουρία και Τσερίγο ή Τσιρίγο, όνομα που του έδωσαν οι Ενετοί ναυτικοί. Λεγόταν και Φοινικούντα κάποτε, γιατί πολύ παλιά υπήρξαν τα Κύθηρα αποικία των Φοινίκων. Η ονομασία «Κύθηρα» τους δόθηκε από την Αφροδίτη, την προστάτιδα του νησιού κατά την αρχαιότητα, που εδώ την έλεγαν Κυθήρια ή Κυθέρεια, από το ρήμα «κεύθω», το οποίο σημαίνει «κρύπτω τον έρωτα στην κοιλία».

.

Είναι δυνατόν η Σκιάθος νά έχει σχέση μέ Σκιά καί Αθω ;;;.....

Είναι λίγο τρελό αυτό.....

.

[Beria]

Σύρος: Το όνομα Σύρος προέρχεται από τους πρώτους κατοίκους του νησιού, τους Φοίνικες. Σήμερα υπάρχουν δύο εκδοχές για την ονομασία αυτή. Σύμφωνα με την πρώτη, το όνομα προέρχεται από τη λέξη «ουσύρα» που σημαίνει ευτυχής, ενώ σύμφωνα με τη δεύτερη, προέρχεται από το «συρ» που σημαίνει βράχος.

Σκύρος: Το νησί πήρε την ονομασία του από το άγριο πετρώδες έδαφός του. «Σκίρον» ή «σκύρον» σημαίνει «συντρίμμια πέτρας».

Ανάφη: Η Ανάφη διατήρησε αναλλοίωτο το όνομά της από την αρχαιότητα και μάλιστα από την αρχαία μυθολογία. Σύμφωνα με αυτήν, οι Αργοναύτες επιστρέφοντας στη πατρίδα τους από την Κολχίδα έπεσαν σε καταιγίδα και παρασύρθηκαν στο ανοικτό πέλαγος, όπου ναυαγοί πλέον στη θάλασσα άρχισαν να εκλιπαρούν τον θεό Απόλλωνα να τους σώσει. Ο Απόλλωνας ανταποκρινόμενος στις εκκλήσεις τους διέχυσε φως υπό μορφή κεραυνού οπότε είδαν μπροστά τους να ξεπροβάλει από τη θάλασσα ολόκληρο νησί το οποίο κατάφεραν να προσεγγίσουν. Εκεί οι Αργοναύτες ανήγειραν βωμό προς τιμή του Απόλλωνα του «Αιγλήτη» (= αυτού που λάμπει, Αίγλη) και ονόμασαν το νησί Ανάφη (εκ του ρήματος αναφαίνω).

Μύκονος: Η ονομασία Μύκονος, γνωστή από αρχαία νομίσματα και επιγραφές, αποδόθηκε από την παράδοση στον επώνυμο ήρωα Μύκονο, απόγονο του μυθικού βασιλιά της Δήλου Ανίου, γιου του Απόλλωνος και της νύμφης Ροιούς, κόρης του Διονύσου.

Σαντορίνη: Το όνομα της νήσου «Θήρα» προέρχεται από τον αρχαίο Σπαρτιάτη Θήραν που αποίκησε πρώτος το νησί. Το δε όνομα «Σαντορίνη», όμως, προέρχεται από τους διερχόμενους Φράγκους Σταυροφόρους οι οποίοι κατά το πέρασμα τους στέκονταν για ανεφοδιασμό κοντά σε εκκλησία της Αγίας Ειρήνης (Σάντα Ειρήνη) η οποία υπήρχε στο νησί.

Ικαρία: Υπάρχουν διάφορες θεωρίες για την προέλευση της ονομασίας του νησιού. Μία από αυτές αναφέρεται στην φοινικική ρίζα «-καρ» και στον λαό των Κάρων, της Μικράς Ασίας. Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, όμως, το νησί ονομάζεται Ικαρία από τον μύθο του θρυλικού Ικάρου, που με τον θάνατό του εκεί έδωσε το όνομά του στο Ικάριο πέλαγος.

Σκιάθος: Το όνομα της Σκιάθου, φημολογείται ότι προέρχεται από τις λέξεις «σκιά» και «Άθως», καθώς το νησί βρίσκεται γεωγραφικά -και μεταφορικά- στην σκιά του Αγίου Όρους.

Αλόννησος: Το όνομα Αλόννησος δόθηκε επί Όθωνα, το 1838, με πρόταση του τότε Υπουργείου Εσωτερικών σε αντικατάσταση του προηγουμένου ονόματος Λιαδρόμια ή Ηλιοδρόμια, καθώς έτσι αναφερόταν στη Διοικητική διαίρεση της Ελλάδας του 1828. Από μετέπειτα έρευνα αυτό διαπιστώθηκε ως λάθος, δεδομένου ότι κατά την αρχαιότητα η Αλόννησος ήταν άλλο νησί (άγνωστο το ποιο). Παρά ταύτα το όνομα παραμένει ως έχει για το νησί, το οποίο κατά τους αρχαίους Έλληνες λέγονταν «Ίκος»

Λήμνος: Η λέξη Λήμνος κατά μία εκδοχή -των φοινικιστών- είναι φοινικική και σημαίνει λευκή, άσπρη, λαμπερή. Όμως ουδεμία σχέση μπορεί να έχουν αυτές οι ονομασίες με το ηφαιστειογενές νησί. Άλλες εκδοχές υποστηρίζουν πως το όνομα Λήμνος προέρχεται είτε από την ομηρική λέξη «λήιον», που προσδιορίζει το σπαρμένο χωράφι, τον αγρό, ή από τις αρχαίες ελληνικές λέξεις «ληίς» (που σημαίνει κοπάδι) + «μήλο» (που σημαίνει πρόβατο), δηλαδή νήσος κοπαδιών αιγοπροβάτων. Η τελευταία αυτή εκδοχή φέρεται και η επικρατέστερη, επειδή η Λήμνος είναι το πεδινότερο νησί του Αιγαίου με μεγάλη παραγωγή αγροτικών και κτηνοτροφικών προϊόντων, ήδη από την αρχαιότητα.

Λέρος: Το μεγαλύτερο μέρος της Λέρου είναι σχετικά επίπεδο και με χαμηλά βουνά (το υψηλότερο σημείο είναι το Κλειδί 320 μ.). Για αυτό το νησί πήρε το όνομά του από την αρχαία ελληνική λέξη «λέρος» που σημαίνει ομαλός, επίπεδος.

Ρόδος: Από την αρχαία εποχή έχει επικρατήσει ο συσχετισμός του ονόματος με το ομώνυμο λουλούδι, ιερό στον θεό Ήλιο. Γιʼαυτό και τα νομίσματα της Ρόδου παρίσταναν από το ένα μέρος του κεφάλι του Ήλιου και από το άλλο το Ρόδον.

Κέρκυρα: Σύμφωνα με πολλούς μελετητές το όνομα οφείλεται στην νύμφη Κέρκυρα, κόρη του ποταμού Ασώπου. Ο θεός Ποσειδώνας αγάπησε την όμορφη κοπέλα, την έφερε στο νησί και του έδωσε το όνομά της. Από τον έρωτά τους έφερε στη ζωή τον Φαίακα, τον μυθικό γενάρχη των Φαιάκων. Πολλοί μελετητές πιστεύουν ότι ο μύθος της νύμφης Κέρκυρας συνδέεται ετυμολογικά με την λέξη «κορυφώ» από την ακρόπολη που βρίσκεται απέναντι από το σημερινή πρωτεύουσα. Από την λέξη «κορυφώ» προήλθε στην συνέχεια η λατινογενής ονομασία Corfu, με την οποία είναι γνωστό το νησί στο εξωτερικό.

Κύθηρα: Αρκετές φορές τα Κύθηρα άλλαξαν ονομασία. Οι κατά καιρούς ηγεμόνες του νησιού του προσέδιδαν διάφορα ονόματα. Τον μεσαίωνα λεγόταν Κυθουρία και Τσερίγο ή Τσιρίγο, όνομα που του έδωσαν οι Ενετοί ναυτικοί. Λεγόταν και Φοινικούντα κάποτε, γιατί πολύ παλιά υπήρξαν τα Κύθηρα αποικία των Φοινίκων. Η ονομασία «Κύθηρα» τους δόθηκε από την Αφροδίτη, την προστάτιδα του νησιού κατά την αρχαιότητα, που εδώ την έλεγαν Κυθήρια ή Κυθέρεια, από το ρήμα «κεύθω», το οποίο σημαίνει «κρύπτω τον έρωτα στην κοιλία».

.

Είναι δυνατόν η Σκιάθος νά έχει σχέση μέ Σκιά καί Αθω ;;;.....

Είναι λίγο τρελό αυτό.....

.

Παρετυμολογία είναι

[Λίνο Βεντούρα]

Σύρος: Το όνομα Σύρος προέρχεται από τους πρώτους κατοίκους του νησιού, τους Φοίνικες. Σήμερα υπάρχουν δύο εκδοχές για την ονομασία αυτή. Σύμφωνα με την πρώτη, το όνομα προέρχεται από τη λέξη «ουσύρα» που σημαίνει ευτυχής, ενώ σύμφωνα με τη δεύτερη, προέρχεται από το «συρ» που σημαίνει βράχος.

Αυτός είναι ένας μύθος.
Οι Φοίνικες είναι άγνωστο αν είχαν εγκατασταθεί στο νησί, κάποιοι παλιοί πιθανολογούσαν πως το έκαναν, αλλά σίγουρα δεν ήταν ούτε οι πρώτοι κάτοικοι ούτε φαίνεται να το κατέκτησαν. Η Σύρος κατοικείται εδώ και τουλάχιστον πέντε χιλιετίες, αρκετά πριν εμφανιστούν οι Φοίνικες στις θάλασσες.

[The Rebel]

03/12/2022
Χωριά της Ελλάδας με περίεργα ονόματα: Πού οφείλουν την ονομασία τους.
Μια γυναίκα που έφτιαχνε βούτυρο, οι αρκούδες που ανοίγανε το δρόμο και τα πήλινα πιθάρια που αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης.



Η ομορφιά και η γραφικότητα των περισσότερων, ορεινών και μη, χωριών της χώρας μας είναι αδιαμφισβήτητα. Στα περισσότερα από αυτά η φύση αποτελεί το τέλειο σκηνικό, πάνω στο οποίο «γράφονται» ιστορίες ανάμεσα σε λιθόστρωτα σοκάκια, με πέτρινα -πολλές φορές αρχοντικά- κτίρια, όμορφες και ανεπιτήδευτες πλατείες με αυθεντικούς και φιλόξενους ανθρώπους.

Είχατε αναρωτηθεί, όμως, ποτέ αν υπάρχουν χωριά με περίεργα ονόματα και πού οφείλεται αυτή η όχι και τόσο συνηθισμένη ονομασία τους; Παρακάτω ακολουθούν έξι από αυτά, τα οποία εκτός από τα άκρως ιδιαίτερα ονόματά τους, ξεχωρίζουν και για όλα τα χαρακτηριστικά που αναφέραμε παραπάνω και διακρίνουν ένα μεγάλο μέρος των χωριών της Ελλάδας, γενικότερα.

Βουτύρο, Ευρυτανία.



Ένα πολύ όμορφο, γραφικό και καλοδιατηρημένο χωριό της Ευρυτανίας, είναι το Βουτύρο, σε απόσταση μόλις 9 χλμ. από το Καρπενήσι, το οποίο αποτελεί μια ήσυχη και γαλήνια επιλογή για αναζωογονητικές εξορμήσεις. Συναντάται σε υψόμετρο 820 μέτρων και διαθέτει μία μεγάλη και υπέροχη λιθόστρωτη πλατεία, όμορφα πέτρινα σπίτια και απίστευτη θέα στη φύση της περιοχής. Εδώ, μάλιστα, συναντάται και η μεγαλύτερη πέτρινη εκκλησία ολόκληρης της Ευρυτανίας, η Αγία Παρασκευή, η οποία χτίστηκε το 1926. Στην κορυφή του λόφου, δεσπόζει ο Άγιος Ιωάννης, απ’ όπου η θέα είναι πραγματικά του ονείρου.

Όσον αφορά στην ονομασία του, αυτή οφείλεται, σύμφωνα με κάποιες απόψεις, σε μία γυναίκα που ζούσε στο χωριό, η οποία έφτιαχνε και πουλούσε βούτυρο. Η γυναίκα, λόγω της ενασχόλησής της αποκαλούνταν «βουτύρω» και, έτσι, το χωριό ονομάστηκε Βουτύρο. Η σωστή προφορά του χωριού, σύμφωνα με την τοπική διάλεκτο είναι «στου Β’τύρ», ωστόσο με το πέρασμα των χρόνων αυτή απλοποιήθηκε ως Βουτύρο.

Αρκοχώρι, Ημαθία.



Στην καρδιά του Βερμίου το Αρκοχώρι, που κυριολεκτικά σημαίνει το «χωριό της αρκούδας» με την παλαιότερη ονομασία του να είναι Αρκουδοχώρι, απέχει περίπου μία ώρα οδικώς από τη Θεσσαλονίκη και μόλις λίγα χιλιόμετρα από τη Νάουσα, είναι ένα πανέμορφο, γραφικό χωριό. Βρίσκεται πάνω σε μονοπάτια που άνοιγε στο πέρασμά της η αρκούδα τα παλιότερα χρόνια, στην οποία οφείλει και την ονομασία του. Τα κτίρια του χωριού ανακαινίστηκαν πριν από αρκετά χρόνια και πλέον αποτελεί έναν δημοφιλή εναλλακτικό προορισμό για όσους επιθυμούν να περάσουν λίγες μέρες μακριά από τους έντονους ρυθμούς της πόλης.

Με όμορφα στενά δρομάκια με εκπληκτική θέα στις απότομες, δενδροφυτεμένες πλαγιές του Βερμίου και με μια σειρά από παραδοσιακά καφενεία και εστιατόρια που προσφέρουν τοπικές λιχουδιές, το Αρκοχώρι είναι ένα αξιοθέατο που πρέπει να επισκεφθείτε, ειδικά το φθινόπωρο και το χειμώνα.

Αυτή την εποχή του χρόνου, οι πλαγιές που περιβάλλουν το χωριό παρουσιάζουν μια υπέροχη παλέτα ζωντανών φθινοπωρινών χρωμάτων. Στη συνέχεια, αυτά παγώνουν αργότερα με χιόνι, προσθέτοντας στη γοητεία της περιοχής. Το Αρκοχώρι βρίσκεται μόλις λίγα χιλιόμετρα από το διάσημο χιονοδρομικό κέντρο «3-5 Πηγάδια», ένα από τα καλύτερα χιονοδρομικά κέντρα της Ελλάδας, και αποτελεί την ιδανική απόδραση για όσους ξέρουν να απολαμβάνουν τις ομορφιές του βουνού.

Γάβρος, Καστοριά.



Οι εικόνες που αντικρίζει κανείς στο Γάβρο της Καστοριάς παραπέμπουν περισσότερο σε κινηματογραφικό σκηνικό -σε αυτό άλλωστε έχει γυριστεί και μέρος της ταινίας «Τζέιμς Μποντ: Για τα μάτια σου μόνο»- με τα κόκκινα μισογκρεμισμένα και ερειπωμένα κτίσματα του χωριού, να δημιουργούν την εντύπωση ότι ο χρόνος έχει σταματήσει.

Το χωριό βρίσκεται στον οδικό άξονα που συνδέει την Καστοριά με τις υπέροχες Πρέσπες, μεταξύ των δύο διάσημων λιμνών τους –Ορεστιάδα και Πρεσπών– σε απόσταση περίπου 25 χλμ. βόρεια από την πόλη της Καστοριάς. Από το χωριό, μάλιστα, ξεκινάει και ο Λαδοπόταμος που καταλήγει στον Αλιάκμονα, με τις εικόνες που αντικρίζει κανείς κατά την διαδρομή να συγκλονίζουν.

Το όνομα του χωριού οφείλεται στο ομώνυμο δέντρο που απαντάται στα δάση της Σαρακίνας, με τις παλαιότερες ονομασίες του να είναι οι Γαβρέσι ή Γαμπρέσι. Μετά το τέλος του εμφυλίου οι κάτοικοί του το εγκατέλειψαν, προκειμένου να αναζητήσουν ένα καλύτερο αύριο για τους ίδιους και τις οικογένειές τους στην Αυστραλία και τον Καναδά.

Ο Γάβρος ανήκει στα λεγόμενα «πλίνθινα χωριά» της Καστοριάς, που δεν είναι άλλο από ένα «συγκρότημα» χωριών με μοναδικό πολιτισμικό και αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον, το οποίο οφείλεται στην πρώτη ύλη με την οποία έχουν χτιστεί τα σπίτια, αλλά και στο χαρακτηριστικό τους χρώμα.

Τα σπίτια στο Γάβρο χρονολογούνται από τις αρχές του προηγούμενου αιώνα, ενώ έχουν κατασκευαστεί από μάστορες με συγκεκριμένο τρόπο. Νερό, άχυρα και λάσπη από κοκκινόχωμα αποτελούν τον κορμό της κατασκευής τους.

Μαργαρίτες.



Με όνομα που παραπέμπει σε όμορφες εικόνες, οι Μαργαρίτες, στην Κρήτη, ανταποκρίνονται πλήρως στις προσδοκίες που δημιουργούν στο άκουσμα μόνο του ονόματός τους. Το όμορφο χωριό του Ρεθύμνου κερδίζει αμέσως τους επισκέπτες του, τόσο με τις γραφικές και υπέροχες εικόνες που το χαρακτηρίζουν, όσο και με την ιδιαίτερη παράδοση που το χαρακτηρίζει.

Γνωστό και ως το χωριό των πιθαράδων, η αγγειοπλαστική παράδοση και δημιουργία των κατοίκων του είναι εμφανής σε κάθε γωνιά του. Στις Μαργαρίτες- που αρχικά λέγονταν Μαγαρίτες, από τη λέξη «μαγαρικός» δηλαδή αγγειοπλάστης αγγείων, από το «μεγαρικό κέραμος», πήλινο υδροδοχείο – ο επισκέπτης περπατά σε δρομάκια με μεγάλες πήλινες γλάστρες- τις περίφημες μαργαριτσανές στάμνες- έξω από κάθε σπίτι, κεραμικά κρεμασμένα στους τοίχους, πιθάρια που κοσμούν τους ανθοστολισμένους κήπους. Κι απολαμβάνει μια γωνιά της Κρήτης που είναι μαγνήτης τόσο για το υπέροχο τοπίο όσο και για τις δημιουργίες των ανθρώπων της.

Αρναία, Χαλκιδική.



Η Αρναία είναι ένα υπέροχο, παραδοσιακό χωριό στη Χαλκιδική «βουτηγμένο» στην πλούσια φύση του όρους Χολομώντα. Χτισμένη αμφιθεατρικά στους πρόποδες του βουνού, περιβάλλεται από ένα καταπράσινο τοπίο γεμάτο με πλούσια δάση και τρεχούμενα νερά, που δεν αφήνει κανέναν ασυγκίνητο -πόσο μάλλον τον επισκέπτη που έχει συνδυάσει τη Χαλκιδική μόνο με τις παραλίες της.

Στην ουσία, η Αρναία αποτελεί έναν «παραδοσιακό οικισμό» και «ιστορικό τόπο» –χαρακτηρίστηκε έτσι από το Υπουργείο Πολιτισμού το 1987– που ξεχωρίζει για την παραδοσιακή αρχιτεκτονική των κτιρίων της, τα οποία έχουν χαρακτηριστεί ως διατηρητέα- έργα τέχνης.

Και ενώ οι περισσότεροι, ίσως, να συνδυάζουν την ονομασία της περιοχής με τη λέξη αρνί, αυτή οφείλεται στην ένωση των λέξεων Αρνών και Αυγαίας (-Αρν από το Αρναί και -αία από το Αυγαία), καθώς κοντά στο σημερινό χωριό ήταν πιθανότατα χτισμένες οι δύο αρχαίες πόλεις των Αρνών και της Αυγαίας.

Κήποι, Ζαγόρι.



Σε απόσταση 39 χλμ. από την πόλη των Ιωαννίνων, οι Κήποι βρίσκονται πάνω σε ένα λόφο, με βασικό χαρακτηριστικό του χωριού τους υπέροχους κήπους με τα πολύχρωμα λουλούδια και τα ευωδιαστά οπωροφόρα στις αυλές των παραδοσιακών σπιτιών του, στους οποίους οφείλει και την ονομασία του.

Οι Κήποι συναντώνται σε υψόμετρο 800 μέτρων αμφιθεατρικά χτισμένοι, ενώ ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά του είναι και η ονειρική θέα που απολαμβάνει στο υπέροχο φυσικό τοπίο της περιοχής.

Πέτρινα σπίτια με χαγιάτια, λιθόστρωτα καλντερίμια, ένα πέτρινο ρολόι και ένα επιβλητικό καμπαναριό, η εκκλησία του Αγίου Νικολάου του 1779 και η Μονή Μπάγιας που χρονολογείται από το 1620, καθώς και το μουσείο του Αγάπιου Τόλη με το υπέροχο λαογραφικό υλικό -με παραδοσιακές φορεσιές, οικιακά αντικείμενα και πλήθος άλλων εκθεμάτων- στα όσα συνθέτουν την ταυτότητα αυτού του υπέροχου χωριού του Ζαγορίου.

Αξίζει να αναφερθεί ότι ενδιαφέρουν παρουσιάζουν και τα διάφορα γεφύρια διάσπαρτα στην περιοχή με πιο διάσημο και πολυφωτογραφημένο εκείνο του Κόκκορη, ενώ σε απόσταση αναπνοής από την είσοδο του χωριού συναντάται το τρίτοξο γεφύρι Καλογερικό, οι ντόπιοι το αποκαλούν και ως «κινούμενη κάμπια», το οποίο χρονολογείται από το 1748.

Η θέα στην κοιλάδα με την υπέροχη φύση της περιοχής και τα φημισμένα πέτρινα γεφύρια που βρίσκονται σε κοντινή απόσταση, στα όσα σίγουρα μένουν χαραγμένα στη μνήμη των ταξιδιωτών.
https://www.newsbeast.gr/travel/arthro/ ... masia-tous

[The Rebel]

27.02.2023
Έχετε αναρωτηθεί; – Πώς πήραν το όνομά τους δέκα δημοφιλή ελληνικά νησιά;
Κάθε χρόνο προσελκύουν χιλιάδες επισκέπτες για να ζήσουν στην αυθεντία του το ελληνικό καλοκαίρι.



Τα ελληνικά νησιά, με τις υπέροχες παραλίες, την εξωτική ομορφιά, τα γραφικά και παραδοσιακά χωριά και τα ιστορικά μνημεία, κάθε χρόνο προσελκύουν χιλιάδες επισκέπτες για να ζήσουν στην αυθεντία του το ελληνικό καλοκαίρι, ωστόσο, γνωρίζετε πώς πήραν τα ονόματά τους;

Σε πολλές περιπτώσεις, η ελληνική μυθολογία έχει κάποια σχέση με αυτό, αλλά για ορισμένα από αυτά, τα ονόματά τους βασίζονται απλώς στα τοπικά γεωγραφικά χαρακτηριστικά τους.

Ακολουθούν, λοιπόν, ορισμένα ελληνικά νησιά και η ιστορία πίσω από τα ονόματά τους.

Ικαρία.
Το μαγευτικό νησί της Ικαρίας, ανάμεσα στις Κυκλάδες και τα Δωδεκάνησα, οφείλει το όνομά του στη μυθολογία. Ίσως γνωρίζετε ήδη την ιστορία του Ίκαρου, γιου του Δαίδαλου, του επιδέξιου τεχνίτη που έχτισε έναν λαβύρινθο στο παλάτι του Μίνωα, στην Κρήτη.

Σε μια προσπάθεια να φύγουν από την Κρήτη, ο Ίκαρος και ο πατέρας του έφτιαξαν φτερά με κερί και πέταξαν ψηλά στον ουρανό. Ωστόσο, παρά τις προειδοποιήσεις του πατέρα του, ο Ίκαρος πέταξε πολύ κοντά στον ήλιο, με αποτέλεσμα το κερί να λιώσει. Σύμφωνα με το μύθο, έπεσε νεκρός στη θάλασσα, ακριβώς στα ανοικτά των ακτών του νησιού που σήμερα φέρει το όνομά του.

Φολέγανδρος.
Φωλιασμένη ανάμεσα στην Πάρο και τη Σαντορίνη, η Φολέγανδρος είναι ένα πανέμορφο νησί που έχει ευτυχώς ξεφύγει από τις επιπτώσεις του μαζικού τουρισμού, καθιστώντας το αγαπημένο για τους ταξιδιώτες που προτιμούν τις ήσυχες και ήρεμες, πιο εναλλακτικές διακοπές.

Η προέλευση του ονόματός της, ωστόσο, εξακολουθεί να αποτελεί αντικείμενο συζήτησης με τους ιστορικούς να έχουν επισημάνει ότι φαίνεται πως αρχικά ονομάστηκε Πολύκανδρος λόγω του μεγάλου πληθυσμού της (poly: πολλοί ή πολύ, andros: άνθρωπος, άτομο). Μια άλλη θεωρία υποστηρίζει ότι το όνομα προήλθε από τον πρώτο οικιστή της, τον Φολεγάνδρο, γιο του Μίνωα, βασιλιά της Κρήτης.

Η θεωρία αυτή υποστηρίζεται από την παρουσία αρχαίων νομισμάτων που βρέθηκαν στο νησί με τη σφραγίδα του Φολεγάνδρου. Πηγές, επισημαίνουν ότι εκείνη την εποχή το νησί χρησίμευε ως άσυλο για τους Κρήτες που στέλνονταν στην εξορία.

Σπέτσες.
Αγαπημένος προορισμός των Αθηναίων λόγω της εγγύτητάς του με την Αττική, το νησί των Σπετσών αδιαμφισβήτητα είναι ένα από τα πιο όμορφα και κοσμοπολίτικα νησιά της χώρας μας. Η αρχαία ονομασία του ήταν Πιτυούσα, λόγω του εκτεταμένου πληθυσμού πεύκων, ενώ η σημερινή ονομασία τους χρονολογείται από τον 15ο αιώνα, όταν οι Βενετοί ονόμασαν το νησί Spezia (ή spices), χάρη στη στρατηγική του θέση κατά μήκος ενός εμπορικού δρόμου.

Με την πάροδο του χρόνου, η Σπέτσια εξελληνίστηκε (ή της δόθηκε η ελληνική μορφή) σε Σπέτσαη, η οποία αργότερα μετατράπηκε σε Σπέτσες.

Κέρκυρα.
Το όνομα της Κέρκυρας πιστεύεται ότι προέρχεται από τη νύμφη Κέρκυρα, κόρη του ποτάμιου θεού Ασωπού και της ποτάμιας νύμφης Μετόπης. Σύμφωνα με τη μυθολογία, ο Ποσειδώνας, θεός της θάλασσας, ερωτεύτηκε την Κορκύρα και την απήγαγε.

Στη συνέχεια την πήγε στο νησί, δίνοντάς του το όνομά της. Μια άλλη θεωρία είναι ότι το όνομα Κέρκυρα προέρχεται από τη βυζαντινή λέξη coryfo, που σημαίνει κορυφή, η οποία αναφερόταν στην κορυφή του φρουρίου δίπλα στο λιμάνι, που ήταν η πρώτη εικόνα που αντίκριζαν τα πλοία κατά την άφιξή τους στο νησί.

Αίγινα.
Η Αίγινα είναι ακόμη ένα νησί που οφείλει το όνομά του στη μυθολογία. Η Αίγινα ήταν μια άλλη κόρη του Ασωπού, η οποία, επίσης, απήχθη από έναν θεό. Αυτή τη φορά, ο απαγωγέας της ήταν ο Δίας.

Την πήγε στο νησί, γνωστό τότε ως Οινόνη, και του έδωσε το όνομά της σε μια προσπάθεια να κερδίσει την αγάπη της.

Μήλος.
Το εντυπωσιακό νησί της Μήλου στις Κυκλάδες είναι γνωστό για τις εκπληκτικές παραλίες του, συμπεριλαμβανομένου το σεληνιακού Σαρακήνικου, καθώς και για το μέρος όπου ανακαλύφθηκε το διάσημο άγαλμα της Αφροδίτης της Μήλου.

Λίγοι όμως γνωρίζουν ότι το νησί πήρε το όνομά του από τον πρώτο κάτοικο του, τον Μήλο, που στάλθηκε να κατοικήσει στο νησί από την Αφροδίτη, μετά το θάνατο των γονιών του, του Μήλου και της Πηλιάς.

Λευκάδα.
Ένας από τους προορισμούς που επιλέγεται από πολλούς λόγω του ότι μπορεί να προσεγγιστεί οδικώς. Η ονομασία της Λευκάδας είναι μια αρκετά απλή ιστορία, με διάφορες πηγές να επισημαίνουν ότι το νησί πήρε το όνομά του από τη λέξη λέφκος (λευκός), λόγω των λευκών βράχων που υποδέχονται τους επισκέπτες στη νότια ακτή του νησιού.

Ζάκυνθος.
Για άλλη μια φορά, η ελληνική μυθολογία είναι η πηγή του ονόματος της Ζακύνθου, ενός από τα πιο δημοφιλή νησιά του Ιονίου. Ζάκυνθος ήταν στην πραγματικότητα το όνομα του γιου του Τρώα βασιλιά Δαρδάνου.

Σε αυτό το όμορφο νησί κατέφυγε από την Τροία για να βρει καταφύγιο μετά την Τρωική εκστρατεία.

Χίος.
Η Χίος μπορεί να είναι γνωστή για τα μοναδικά μαστιχοφόρα δέντρα της και τα διάσημα μαστιχοχώρια της όπως τα Μεστά και το Πυργί, αλλά λίγοι γνωρίζουν από πού πήρε το νησί το όνομά του.

Σύμφωνα με τη μυθολογία, το νησί ονομάστηκε Χίος από την κόρη ή τον γιο (οι πηγές δεν είναι σίγουρες) του Ποσειδώνα, ο οποίος γεννήθηκε στο νησί μια μέρα με πολύ χιόνι. Το όνομα προέρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη χιών (hion), που σημαίνει χιόνι.

Κεφαλονιά.
Η Κεφαλονιά, το μεγαλύτερο νησί του Ιονίου, πήρε το όνομά της από τον πρώτο κυβερνήτη του νησιού, τον Κέφαλο, έναν ήρωα από την Αθήνα και γιο του Διονύσου.

Εξορίστηκε στο νησί που τώρα φέρει το όνομά του, αφού βοήθησε τον Αμφιτρύωνα των Μυκηνών σε έναν πόλεμο εναντίον τοπικών φυλών.
https://www.pronews.gr/lifestyle/exete- ... ika-nisia/

[The Rebel]

7/06/2023
Απο πού προέκυψαν οι ονομασίες των Νοτίων Προαστίων της Αθήνας.



Άλιμος.
Το όνομα Άλιμος προέρχεται ετυμολογικά από την Ομηρική λέξη “αλς” που σημαίνει θάλασσα στην αρχαία ελληνική γλώσσα ή κόκκο αλατιού, ή από τη λέξη “λιμός” και το στερητικό “α” που σημαίνει αυτός που διώχνει την πείνα. Σύμφωνα με άλλη ερμηνεία, η ονομασία προέρχεται από το θαμνώδες φυτό άλιμος (αλιμιά ή αρμυρήθρα), το οποίο ανήκει στο γένος των χηνοποδιιδών (chenopodiaceae) και φυτρώνει στα παραλιακά υφάλμυρα εδάφη.

Αργυρούπολη.
Ιδρύθηκε από Πόντιους πρόσφυγες από την Αργυρούπολη του Πόντου, μετά από το διωγμό που υπέστησαν, αλλά και την ανταλλαγή πληθυσμών, κατά τα έτη 1918 – 1926.

Βάρη.
Η Βάρη, που στην αρχαιότητα ήταν μέρος του δήμου του Αναργυρούντος, οφείλει κατά πάσα πιθανότητα το όνομα της στην αρβανίτικη ρίζα “varr”, που σημαίνει τάφος-μνήμα. Κάτι που επιβεβαιώνεται από τις ανασκαφές, κατά τις οποίες αποκαλύφθηκαν πολλά οργανωμένα νεκροταφεία στην περιοχή.

Βούλα.
Κατά το 19o και τις αρχές του 20ου αιώνα η Βούλα είχε τη μορφή φέουδου. Ήταν, δηλαδή, μια επαρχία με τους δικούς της κανόνες. Είχε θεσπίσει την επιβολή “διοδίων” σε όσους ήθελαν να περάσουν από τον παραλιακό τότε δρόμο (σημερινή Ποσειδώνος). Ποιοι ήταν αυτοί; Κυρίως έμποροι που έκαναν τη διαδρομή από τον Πειραιά στα Μεσόγεια. Όποιος περνούσε, δηλαδή, από τα διόδια μαρκαριζόταν με μια βούλα για να αναγνωρίζουν ότι έχει καταβάλει το εκάστοτε αντάλλαγμα και έτσι πήρε αυτή την ονομασία μέχρι σήμερα.

Βουλιαγμένη.
Οφείλει το όνομά της στην ομώνυμη λίμνη που δημιουργήθηκε από καθίζηση του εδάφους και έχει ιδιαίτερα μεγάλο βάθος.

Γλυφάδα.
Ο δήμος της Γλυφάδας κατά την αρχαιότητα ονομαζόταν Αιξωνή και ήταν γνωστός για την αιξωνική τρίγλη (μπαρμπούνι). Η ονομασία Γλυφάδα είναι σχετικά πρόσφατη και προέρχεται από τα πηγάδια της περιοχής, που το νερό τους είναι υφάλμυρο, δηλαδή γλυφό.

Ελληνικό.
Η παλιά ονομασία της περιοχής ήταν Λοιμικό, λόγω του λοιμοκαθαρτηρίου που υπήρχε εκεί. Στις αρχές του 20ου αιώνα καθιερώθηκε η ονομασία Ελληνικό, ως πιο εύηχη παραλλαγή της προηγούμενης ονομασίας.

Ηλιούπολη.
Το τωρινό όνομά του ο Δήμος το οφείλει στους πρώτους επιχειρηματίες ιδιώτες, που δημιούργησαν αυτό το σύγχρονο προάστιο, οι οποίοι ήταν Αιγυπτιώτες (Έλληνες εξ Αιγύπτου) και ειδικά στον Δρανδάκη (γόνο κρητικής οικογένειας από το Ρέθυμνο, που σπούδασε στην Ηλιούπολη του Καΐρου), ο οποίος αγόρασε από τον Αλέξιο Νάστο 1.030 στρέμματα τα οποία και οικοπεδοποίησε, ενώ έδωσε στο καινούριο προάστιο το όνομα της αρχαίας αιγυπτιακής πόλης Ηλιούπολης (πόλη του θεού Ρα, Θεού του ήλιου).

Μοσχάτο.
Στην περιοχή του Μοσχάτου το 19ο αιώνα υπήρχαν άφθονα αμπέλια και περιβόλια. Από το γεγονός αυτό βγαίνει το συμπέρασμα, ότι την εποχή εκείνη καλλιεργούνταν στην περιοχή κόκκινα ή μαύρα σταφύλια, πιθανώς μοσχάτα, απ’ όπου ίσως πήρε και τη σημερινή ονομασία.

Νέα Σμύρνη.
Η περιοχή της σημερινής Νέας Σμύρνης ονομαζόταν στο παρελθόν Ανάλατος, λόγω ενός πηγαδιού με γλυκό νερό που βρισκόταν κοντά στο ναό των Αγίων Θεοδώρων, στη θέση όπου βρίσκεται σήμερα το γήπεδο του Πανιωνίου. Η δημιουργία του συνοικισμού χρονολογείται περί το 1926, μετά την έλευση προσφύγων από τη Σμύρνη της Μικράς Ασίας, από όπου πήρε και το όνομά του.

Παλαιό Φάληρο.
Ιδρυτής του Φαλήρου αναφέρεται ο τοπικός ήρωας Φάληρος, γιος του Άλκωνα και εγγονός του βασιλιά της Αθήνας, Ερεχθέα, που έλαβε μέρος στην Αργοναυτική Εκστρατεία.
https://www.olympia.gr/1546279/viral/ap ... s-athinas/

[Antares]

Καστοριά

Κατά την παράδοση, στην τοποθεσία όπου σήμερα βρίσκεται η Βυζαντινή Καστοριά, στα προχριστιανικά χρόνια υπήρχε η μία από τις δύο γνωστές πόλεις της Ορεστίδος, το Κέλετρον ή Κήλητρον.
Το όνομα προέρχεται από το ρήμα κηλώ=θέλγω. Η πόλη υπήρξε πρωτεύουσα των Ορεστών Μακεδόνων, κτίστηκε από Αιολείς αποίκους, και πολιορκήθηκε από τους Ρωμαίους στον πόλεμο εναντίον του Φιλίππου Ε’ (200 π.Χ.)
Αναφορά στην πόλη με το όνομα Κήλητρον γίνεται από τον ιστορικό Τίτο Λίβιο.
Το 300 μ.Χ. ο Διοκλητιανός ανοικοδόμησε το φρούριο και τα τείχη της πόλης. Ο ιστορικός Προκόπιος αναφέρει την ακμή και, αργότερα, την καταστροφή μιας πόλης, της Διοκλητιανούπολης, που βρίσκεται στη χερσόνησο της λίμνης.
Ο ίδιος αναφέρει ακόμα πως ο Ιουστινιανός την ξανάχτισε, την οχύρωσε και την μετονόμασε σε Ιουστινιανούπολη.
Τη λέξη Καστοριά αναφέρει για πρώτη φορά τον 6ο αιώνα π.Χ. ο Προκόπιος, σαν όνομα όμως της λίμνης και όχι της πόλης. Για την ονομασία υπάρχουν πολλές εκδοχές.
Το πιθανότερο είναι πως η πόλη πήρε το όνομά της από την λίμνη, και αυτή από τους κάστορες που ζούσαν στις όχθες της.

O Kάστωρ και Πολυδεύκης;

ο όνομα της πόλης έχει συνδεθεί επίσης με τον Κάστορα, καθώς στην τοπική μυθολογία αναφέρεται πως κτίστηκε το 840 π.Χ. από τον αδελφό του Πολυδεύκη, μετά από χρησμό που έλαβε από το Μαντείο των Δελφών.[11]

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE ... E%B9%CE%AC

[taxalata xalasa]

Μακεδονία:
Δύο διαφορετικές θεωρίες είναι οι επικρατέστερες για την προέλευση του ονόματος της Μακεδονίας
. Η πρώτη θέλει τον φύλαρχο της φυλής που πρωτοεγκαταστάθηκε στη δυτική, νότια και κεντρική Μακεδονία, να την βαφτίζει με το όνομά του (Μακεδών). Η δεύτερη είναι το επίθετο μακεδνός, που χρησιμοποιεί ο Όμηρος για να περιγράψει ένα είδος λεύκας, και το οποίο σύμφωνα με τον λεξικογράφο

Ησύχιο της Αλεξάνδρειας είναι δωρική λέξη (σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, οι Μακεδόνες ήταν δωρική φυλή) που σημαίνει μεγάλος ή ουράνιος.

μακεδνός = ψηλόλιγνος ή αραιός (φύλλα μακεδνῆς αἰγείροιο - φύλλα ψηλόλιγνης ή αραιόφυλλης λέφκας [Λεύκη η μέλαινα] )

Λάρισσα:
Ετυμολογικός γρίφος για τους μελετητές, η λέξη λάρισα χρησιμοποιούταν από τους Πελασγούς για να περιγράψει λίθινη ακρόπολη ή οχυρό –Λάρισσα λεγόταν και η Ακρόπολη του Άργους.

Το γεγονός ότι δεν έχουν βρεθεί στην πόλη ίχνη που να ταιριάζουν σε αυτήν την περιγραφή, έχει οδηγήσει τους ιστορικούς να θεωρούν ότι η ονομασία προήλθε από αλλού και δόθηκε κατ’ ευφημισμό. Κατά τη μυθολογική εκδοχή, πάντως, η Λάρισα ήταν σύζυγος του Ποσειδώνα και μητέρα του Αχαιού, του Φθία και του Πελασγού.

Λαρός

[ΤΑΣΟΣ ΑΝΑΣΤΟΠΟΥΛΟΣ]

ΑΛΑΛΙΑΔΑ ΗΛΕΙΑΣ =«Αμαλιάς» προς τιμήν της Βασίλισσας Αμαλίας.

[The Rebel]

22.01.2025
Το χωριό της Ελλάδας που λεγόταν «Βλάκα» και η απόγνωση των κατοίκων.
Πρόκειται για ένα από τα αρβανιτοχώρια της Μεσσηνίας.



Είσαι κάτοικος ενός μικρού, αλλά γραφικού χωριού, χτισμένου μέσα σε μια κοιλάδα, με τις δύο πλευρές του συνοικισμού να ενώνονται με ένα γεφύρι που περνά πάνω από έναν χείμαρρο.

Είναι δυνατόν όλη αυτή η… ομορφιά να κρύβεται από το όνομα «Βλάκα»; Κι όμως, αυτή ήταν η ονομασία της περιοχής πριν τελικά «βαφτιστεί» αλλιώς, όπως και τόσα άλλα μέρη της Ελλάδας.

Οι αιτίες για τις μετονομασίες, ειδικά κατά την διάρκεια του 20ου αιώνα, ποικίλουν.

Σε περιπτώσεις σαν αυτή που περιγράψαμε πιο πάνω προφανώς οι λόγοι ήταν καθαρά αισθητικοί, αλλά έχουν να κάνουν και με κατάλοιπα της εποχής της Τουρκοκρατίας, όταν πολλά τοπωνύμια είχαν τις ρίζες τους στα τουρκικά ή στα αρβανίτικα.



Το Χρυσοχώρι, όπως λέγεται πλέον, ανήκει σε αυτήν την κατηγορία, αφού είναι ένα από τα αρβανιτοχώρια της Μεσσηνίας τα οποία χτίστηκαν μετά την κάθοδο αλβανόφωνων χριστιανικών πληθυσμών περίπου τον 14ο αιώνα.

Η ονομασία του, Βλάκα, θεωρείται ότι προέρχεται κιόλας από αυτήν την γλώσσα και έχει τις ρίζες του κατά πάσα πιθανότητα στην λέξη «Βλάκιε» η οποία στα αρβανίτικα σημαίνει «υγρό μέρος».

Όμως το 1907 έλαβε χώρα η μετονομασία του και κάπως έτσι «γεννήθηκε» το Χρυσοχώρι, το οποίο στέκεται ακόμη 600 χρόνια μετά στο ίδιο σημείο, με τους κατοίκους πια να μην νιώθουν άσχημα για το όχι ιδιαίτερα εύηχο προηγούμενο όνομα.

Βέβαια, όπως είπαμε και παραπάνω, αυτή δεν είναι η μοναδική περίπτωση.

Ένα παράδειγμα απολύτως χαρακτηριστικό βρίσκεται στην καρδιά της Αθήνας και μάλιστα στην περιοχή που θεωρείται πιο… «in» από όλες! Το Κολωνάκι!

Αν και σήμερα είναι συνώνυμο της παλαιάς αριστοκρατίας της πρωτεύουσας, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι κάποτε (ούτε καν τόσο παλιά) αντί για in μαγαζιά και ακριβά διαμερίσματα, στο βορινό κομμάτι της ομώνυμης πλατείας υπήρχαν μαντριά με κατσίκια, γι’ αυτό και η περιοχή ονομαζόταν… Κατσικάδικα!

Άλλες διάσημες περιπτώσεις εντός του Λεκανοπεδίου Αττικής είναι οι Κουκουβάουνες, που όλοι πλέον αποκαλούν Μεταμόρφωση, αλλά και το Κακοσάλεσι, το οποίο ναι μεν γνωρίζουμε από το τραγούδι «Δεν ξαναβόσκω άλλες βουβάλες» του Γιάννη Μηλιώκα, αλλά στην πραγματικότητα ο λόγος γίνεται για τον (και όχι την) Αυλώνα.

Παραμένοντας σε… καλλιτεχνικό mood αλλά βγαίνοντας από την περιφέρεια της πρωτεύουσας, φτάνουμε στα περίφημα Σάλωνα (στα οποία κατά το δημοτικό άσμα, σφάζουν αρνιά), γνωρίζοντας ότι μιλάμε για την Άμφισσα, της οποίας το όνομα άλλαξαν οι Γάλλοι κατακτητές σε Le Sole.

Ανάλογη είναι και η ιστορία της κοντινής Λαμίας, το όνομα της οποίας αποδίδεται στον γιο του μυθικού Ηρακλή και της Ομφάλης, Λάμο, ενώ σύμφωνα με άλλη εκδοχή, πήρε το όνομα από την ομώνυμη κόρη του Ποσειδώνα.
https://www.pronews.gr/istoria/to-xorio ... -katoikon/

[taxalata xalasa]

Η ονομασία του, Βλάκα, θεωρείται ότι προέρχεται κιόλας από αυτήν την γλώσσα και έχει τις ρίζες του κατά πάσα πιθανότητα στην λέξη «Βλάκιε» η οποία στα αρβανίτικα σημαίνει «υγρό μέρος».

μηπως λες για τ' αβλάκι.. ε;