Είστε υπέρ της κατάργησης της μονιμότητας στο Δημόσιο?

[ΓΑΛΗ]

απίστευτα πράματα εάν ισχύουν

https://twitter.com/prwinND/status/1897253435873091957

Τί σημαίνει "Μη τακτικό προσωπικό & λοιποί απογεγραμμένοι";

[micmic]

απίστευτα πράματα εάν ισχύουν

https://twitter.com/prwinND/status/1897253435873091957

Ναι, λοιπόν αυτά είναι οι συνηθισμένες ΠΙΠΕΣ του Σπύρου-Αδώνιδος. Διότι ο δημόσιος τομέας στην Ελλάδα είναι περίπου στον μέσο όρο της ΕΕ και μικρότερος από χώρες όπως Σουηδία, Δανία, Νορβηγία, Φινλανδία, Πολωνία, Αγγλία, Ιρλανδία κτλ.

Αλλά έτσι είναι, πετάμε ένα νούμερο και κάποιοι θα ενθουσιαστούν.

[Imperium]

Γιατί στον ιδιωτικό τομέα να υπάρχει πάντα ο φόβος της απόλυσης και στο δημόσιο να είναι άνετοι; Να έχουν κι αυτοί το φόβο και να αποδίδουν καλύτερα στη δουλειά τους.

Μήπως να αρθεί η εργασιακή ανασφάλεια παντού;

για να μη δουλευει κανεις;

Αυτή βασικά είναι η πιο σωστή λύση.

Ούτως ή άλλως το 90% της "δουλειάς" είναι καραγκιοζιλίκια για τα μάτια του κόσμου, άσκοπη γραφειοκρατεία, ή στοχευμένη κωλυσιεργία. Δεν χάνουμε τίποτα αν σταματήσει.

Και όσο παράξενο κι φαίνεται, υπάρχουν κάποιοιο τρελοί που αγαπάν την εργασία τους και θα την κάναν και τζαμπα αν μπορούσαν. Ξέρεις, κάτι αργόμισθοι, όπως δάσκαλοι, καθηγητές, καθαρίστριες...

Κανονικά ΚΑΝΕΙΣ που κάνει την δουλειά του με το αϊσιχτίρ δεν πρέπει να δουλεύει.
Ενα UBI εκει να φυτοζωούν, και τις δουλειές να τις κάνουν τα διαμαντάκια που ΘΕΛΟΥΝ, και να καλοπληρώνονται μάλιστα.

Πρέπει να υπάρχει ζωηρός ανταγωνισμός για κάθε δουλειά, αλλά με την έννοια της άμιλλας, όχι του φόβου της πείνας. Αλλιώς προσελκύεις πάντα τους μεγαλύτερους κοπρίτες και τους μεγαλλυτερους καρχαρίες. Θεμα κινήτρου.

[Ερμής]

Για τους παπάδες τίποτα Ε; Καθηγητές με την μια

λαστ γήαρ αυτο.
Μισός μισθός απο δημόσιο και άλλος μισός πληρωμένος απο την εκκλησία.
Για εμένα όλος θα έπρεπε να είναι απο την εκκλησία.
Αυτό όμως δε σημαίνει πως 4 μήνες πληρωμένων διακοπών των δασκάλων/καθηγητών είναι το πρέπον.

[sharp]

Μήπως να αρθεί η εργασιακή ανασφάλεια παντού;

για να μη δουλευει κανεις;

Αυτή βασικά είναι η πιο σωστή λύση.

Ούτως ή άλλως το 90% της "δουλειάς" είναι καραγκιοζιλίκια για τα μάτια του κόσμου, άσκοπη γραφειοκρατεία, ή στοχευμένη κωλυσιεργία. Δεν χάνουμε τίποτα αν σταματήσει.

Και όσο παράξενο κι φαίνεται, υπάρχουν κάποιοιο τρελοί που αγαπάν την εργασία τους και θα την κάναν και τζαμπα αν μπορούσαν. Ξέρεις, κάτι αργόμισθοι, όπως δάσκαλοι, καθηγητές, καθαρίστριες...

Κανονικά ΚΑΝΕΙΣ που κάνει την δουλειά του με το αϊσιχτίρ δεν πρέπει να δουλεύει.
Ενα UBI εκει να φυτοζωούν, και τις δουλειές να τις κάνουν τα διαμαντάκια που ΘΕΛΟΥΝ, και να καλοπληρώνονται μάλιστα.

Πρέπει να υπάρχει ζωηρός ανταγωνισμός για κάθε δουλειά, αλλά με την έννοια της άμιλλας, όχι του φόβου της πείνας. Αλλιώς προσελκύεις πάντα τους μεγαλύτερους κοπρίτες και τους μεγαλλυτερους καρχαρίες. Θεμα κινήτρου.

Δεν επαρκεί να κάνουν την παραγωγή μόνον όσοι κάνουν κέφι, εκτός κι αν αναλάβουν τα ρομπότ.

Επίσης, άλλο αγαπάς το αντικείμενο της εργασίας σου και άλλο τον θεσμό της εργασίας. Όταν δουλεύεις, ακόμη και αφεντικό να είσαι, υπάρχουν πολλές περίοδοι που εργάζεσαι αναγκαστικά. Μπορεί εσένα πχ να σου αρέσει ο προγραμματισμός, όμως αυτό που φτιάχνεις δεν είναι πάντοτε αυτό που θέλεις και όπως το θέλεις. Αναγκαστικά ακολουθείς τις επιταγές του πελάτη, πρέπει να πιεστείς να το ολοκληρώσεις στον καθορισμένο χρόνο, πρέπει να είσαι εκεί όποτε σε χρειάζεται, διαφορετικά θα τον κερδίσει ο ανταγωνιστής σου και πολλά άλλα που πιέζουν την καθημερινότητα σου, πέραν του αρεστού και επιθυμητού.

Η εργασία δωρεάν ονομάζεται χόμπυ. Η εργασία επί πληρωμή ονομάζεται δουλειά. Μικρή σχέση το ένα με το άλλο.

[Imperium]

Αυτό όμως δε σημαίνει πως 4 μήνες πληρωμένων διακοπών των δασκάλων/καθηγητών είναι το πρέπον.

Είναι.

Εκτός κι αν δεν είναι το πρέπον και οι αμέτρητες απλήρωτες ώρες πριετοιμασίας, βαθμολόγησης, υποστήριξης εξωσχολικών δραστηριοτήτων, κλπ, κλπ.

[Ερμής]

Αυτό όμως δε σημαίνει πως 4 μήνες πληρωμένων διακοπών των δασκάλων/καθηγητών είναι το πρέπον.

Είναι.

Εκτός κι αν δεν είναι το πρέπον και οι αμέτρητες απλήρωτες ώρες πριετοιμασίας, βαθμολόγησης, υποστήριξης εξωσχολικών δραστηριοτήτων, κλπ, κλπ.

Δουλεύει οκτάωρο ένας καθηγητής/δάσκαλος;
Για του Δημοσίου μιλάμε, όχι για τον ιδιωτικό τομέα.
Δασκαλος, καθηγητής να φανταστώ.

[Imperium]

για να μη δουλευει κανεις;

Αυτή βασικά είναι η πιο σωστή λύση.

Ούτως ή άλλως το 90% της "δουλειάς" είναι καραγκιοζιλίκια για τα μάτια του κόσμου, άσκοπη γραφειοκρατεία, ή στοχευμένη κωλυσιεργία. Δεν χάνουμε τίποτα αν σταματήσει.

Και όσο παράξενο κι φαίνεται, υπάρχουν κάποιοιο τρελοί που αγαπάν την εργασία τους και θα την κάναν και τζαμπα αν μπορούσαν. Ξέρεις, κάτι αργόμισθοι, όπως δάσκαλοι, καθηγητές, καθαρίστριες...

Κανονικά ΚΑΝΕΙΣ που κάνει την δουλειά του με το αϊσιχτίρ δεν πρέπει να δουλεύει.
Ενα UBI εκει να φυτοζωούν, και τις δουλειές να τις κάνουν τα διαμαντάκια που ΘΕΛΟΥΝ, και να καλοπληρώνονται μάλιστα.

Πρέπει να υπάρχει ζωηρός ανταγωνισμός για κάθε δουλειά, αλλά με την έννοια της άμιλλας, όχι του φόβου της πείνας. Αλλιώς προσελκύεις πάντα τους μεγαλύτερους κοπρίτες και τους μεγαλλυτερους καρχαρίες. Θεμα κινήτρου.

Δεν επαρκεί να κάνουν την παραγωγή μόνον όσοι κάνουν κέφι, εκτός κι αν αναλάβουν τα ρομπότ.

Επίσης, άλλο αγαπάς το αντικείμενο της εργασίας σου και άλλο τον θεσμό της εργασίας. Όταν δουλεύεις, ακόμη και αφεντικό να είσαι, υπάρχουν πολλές περίοδοι που εργάζεσαι αναγκαστικά. Μπορεί εσένα πχ να σου αρέσει ο προγραμματισμός, όμως αυτό που φτιάχνεις δεν είναι πάντοτε αυτό που θέλεις και όπως το θέλεις. Αναγκαστικά ακολουθείς τις επιταγές του πελάτη, πρέπει να πιεστείς να το ολοκληρώσεις στον καθορισμένο χρόνο, πρέπει να είσαι εκεί όποτε σε χρειάζεται, διαφορετικά θα τον κερδίσει ο ανταγωνιστής σου και πολλά άλλα που πιέζουν την καθημερινότητα σου, πέραν του αρεστού και επιθυμητού.

Η εργασία δωρεάν ονομάζεται χόμπυ. Η εργασία επί πληρωμή ονομάζεται δουλειά. Μικρή σχέση το ένα με το άλλο.

Πολύ μεγαλύτερη απ' ο,τι νομίζεις.

Η αδυναμία του να γίνει αυτό αντιληπτό, θα είναι και η καταστροφή της ανθρωπότητας.

Το να κάνεις κάτι που σου αρέσει ΔΕΝ σημαίνει οτι λουφάρεις στα δύσκολα! Αυτή είναι νοσηρή λογική.
Και γυμναστήριο να πας, δεν κοιτας να βρεις το ελαφρύτερο βάρος, και ορειβασία να πας δεν γυρεύεις τον χαμηλώτερο και ευκολότερο λόφο.

Μην το βλέπεις σαν χόμπι, λάθος. Δες το σαν challenge, σαν πρόκληση συνεισφοράς στο κοινό καλό, ξερωγω, όπως οι σπηλαιάνθρωποι το κυνηγι.


Αν το δεις σαν καταναγκαστικά έργα (όπως το βλέπει η πλειοψηφία) προκύπτουν δυο θέματα:
1) ποιος θα είναι ο σκλαβέμπορος
2) πώς καλύτερα θα την σκαπουλάρεις

Αυτο που βλέπουμε σήμερα δλδ, που οσο να 'ναι το λες και sub-optimal.

[AlienWay]

Ο λόγος που έχει επικρατήσει η αντίληψη ότι στο δημόσιο τα ξύνουν, είναι ότι ανέκαθεν, ο ιδιωτικός τομέας ήταν για το ανάθεμα.

Το σωστό δηλαδή είναι ότι στο δημόσιο τα ξύνουν ΣΕ ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΤΟΜΕΑ, ο οποίος έχει αποκτήσει χαρακτηριστικά γκούλακ.

Αυτή η συνθήκη έχει οδηγήσει σε διακριτά χαρακτηριστικά πολιτών, π.χ. οι δημόσιοι υπάλληλοι γίνονται αντιληπτοί ακόμη και από το απλανές, ονειροπόλο και φιλοσοφημένο βλέμμα τους.

Από την άλλη βέβαια, η αξιολόγηση είναι επιβεβλημένη. Το πώς θα εφαρμοστεί όμως, όλοι το ξέρουμε: Θα χαντακώνει όσους δεν είναι κομματόσκυλα. Στην Ελλάδα ζούμαστε.

[Ερμής]

Ο λόγος που έχει επικρατήσει η αντίληψη ότι στο δημόσιο τα ξύνουν, είναι ότι ανέκαθεν, ο ιδιωτικός τομέας ήταν για το ανάθεμα.

Το σωστό δηλαδή είναι ότι στο δημόσιο τα ξύνουν ΣΕ ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΤΟΜΕΑ, ο οποίος έχει αποκτήσει χαρακτηριστικά γκούλακ.

Αυτή η συνθήκη έχει οδηγήσει σε διακριτά χαρακτηριστικά πολιτών, π.χ. οι δημόσιοι υπάλληλοι γίνονται αντιληπτοί ακόμη και από το απλανές, ονειροπόλο και φιλοσοφημένο βλέμμα τους.

Από την άλλη βέβαια, η αξιολόγηση είναι επιβεβλημένη. Το πώς θα εφαρμοστεί όμως, όλοι το ξέρουμε: Θα χαντακώνει όσους δεν είναι κομματόσκυλα. Στην Ελλάδα ζούμαστε.

ισχύει και δεν ισχύει,
Σε ΔΕΚΟ παλαιότερα υπήρχαν εργαζόμενοι που εμφανίζονταν μια φορά το μήνα.

[Imperium]

Αυτό όμως δε σημαίνει πως 4 μήνες πληρωμένων διακοπών των δασκάλων/καθηγητών είναι το πρέπον.

Είναι.

Εκτός κι αν δεν είναι το πρέπον και οι αμέτρητες απλήρωτες ώρες πριετοιμασίας, βαθμολόγησης, υποστήριξης εξωσχολικών δραστηριοτήτων, κλπ, κλπ.

Δουλεύει οκτάωρο ένας καθηγητής/δάσκαλος;
Για του Δημοσίου μιλάμε, όχι για τον ιδιωτικό τομέα.
Δασκαλος, καθηγητής να φανταστώ.

Nα μην φανταστείς.

Και μιλάω για τον πολιτισμένο κόσμο, δεν ξέρω τι γίνεται στο Τσιμπουκιστάν.

Γνωρίζω αρκετούς δασκάλους όμως, και δεν υπάρχει ένας ανάμεσά τους που να μην ξεσκίζεται στις απλήρωτες υπερωρίες για το καλό των παιδιών.

Και αυτό και σε δημόσια και σε ιδιωτικά.

[sharp]

Αυτό όμως δε σημαίνει πως 4 μήνες πληρωμένων διακοπών των δασκάλων/καθηγητών είναι το πρέπον.

Είναι.

Εκτός κι αν δεν είναι το πρέπον και οι αμέτρητες απλήρωτες ώρες πριετοιμασίας, βαθμολόγησης, υποστήριξης εξωσχολικών δραστηριοτήτων, κλπ, κλπ.

Στην πράξη όμως οι περισσότεροι κάνουν παραπάνω από 8ωρο με τα ιδιαίτερα. Το συζητούσα με ένα φίλο και μου έλεγε ότι δεν μπορείς να αποδώσεις με περισσότερες από 22 διδακτικές ώρες την εβδομάδα, συν αυτά που λες. Όταν του υπενθύμισα ότι κάνει άλλες 25 σε ιδιαίτερα μου άρχισε τα "δεν βγαίνω διαφορετικά" κλπ. Μπορεί να έχει δίκιο στα οικονομικά του, αλλά σίγουρα δεν ισχύει ότι δεν μπορεί να διδάξει παραπάνω.

[sharp]

Ο λόγος που έχει επικρατήσει η αντίληψη ότι στο δημόσιο τα ξύνουν, είναι ότι ανέκαθεν, ο ιδιωτικός τομέας ήταν για το ανάθεμα.

Το σωστό δηλαδή είναι ότι στο δημόσιο τα ξύνουν ΣΕ ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΤΟΜΕΑ, ο οποίος έχει αποκτήσει χαρακτηριστικά γκούλακ.

Αυτή η συνθήκη έχει οδηγήσει σε διακριτά χαρακτηριστικά πολιτών, π.χ. οι δημόσιοι υπάλληλοι γίνονται αντιληπτοί ακόμη και από το απλανές, ονειροπόλο και φιλοσοφημένο βλέμμα τους.

Από την άλλη βέβαια, η αξιολόγηση είναι επιβεβλημένη. Το πώς θα εφαρμοστεί όμως, όλοι το ξέρουμε: Θα χαντακώνει όσους δεν είναι κομματόσκυλα. Στην Ελλάδα ζούμαστε.

Όχι ανέκαθεν. Μέχρι να ρίξει τα δανεικά ο Αντρέας, κανείς δεν ήθελε να πάει στο δημόσιο, γιατί έπαιρναν ψίχουλα. Τότε όλοι οι καλοσπουδασμένοι κυνηγούσαν τον ιδιωτικό τομέα. Σιγά σιγά αντιστράφηκαν οι όροι.

[AlienWay]

Ο λόγος που έχει επικρατήσει η αντίληψη ότι στο δημόσιο τα ξύνουν, είναι ότι ανέκαθεν, ο ιδιωτικός τομέας ήταν για το ανάθεμα.

Το σωστό δηλαδή είναι ότι στο δημόσιο τα ξύνουν ΣΕ ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΤΟΜΕΑ, ο οποίος έχει αποκτήσει χαρακτηριστικά γκούλακ.

Αυτή η συνθήκη έχει οδηγήσει σε διακριτά χαρακτηριστικά πολιτών, π.χ. οι δημόσιοι υπάλληλοι γίνονται αντιληπτοί ακόμη και από το απλανές, ονειροπόλο και φιλοσοφημένο βλέμμα τους.

Από την άλλη βέβαια, η αξιολόγηση είναι επιβεβλημένη. Το πώς θα εφαρμοστεί όμως, όλοι το ξέρουμε: Θα χαντακώνει όσους δεν είναι κομματόσκυλα. Στην Ελλάδα ζούμαστε.

ισχύει και δεν ισχύει,
Σε ΔΕΚΟ παλαιότερα υπήρχαν εργαζόμενοι που εμφανίζονταν μια φορά το μήνα.

Ναι. Τώρα όμως που θεωρητικά η κατάσταση έχει βελτιωθεί, ΠΑΛΙ οι δημόσιοι υπάλληλοι τα ξύνουν, συγκριτικά με τους ιδιωτικούς οι οποίοι... δεν έχουν ζωή.

[Ερμής]

Είναι.

Εκτός κι αν δεν είναι το πρέπον και οι αμέτρητες απλήρωτες ώρες πριετοιμασίας, βαθμολόγησης, υποστήριξης εξωσχολικών δραστηριοτήτων, κλπ, κλπ.

Δουλεύει οκτάωρο ένας καθηγητής/δάσκαλος;
Για του Δημοσίου μιλάμε, όχι για τον ιδιωτικό τομέα.
Δασκαλος, καθηγητής να φανταστώ.

Nα μην φανταστείς.

Και μιλάω για τον πολιτισμένο κόσμο, δεν ξέρω τι γίνεται στο Τσιμπουκιστάν.

Γνωρίζω αρκετούς δασκάλους όμως, και δεν υπάρχει ένας ανάμεσά τους που να μην ξεσκίζεται στις απλήρωτες υπερωρίες για το καλό των παιδιών.

Και αυτό και σε δημόσια και σε ιδιωτικά.

Ασε το ιδιωτικό στην άκρη, ξέρω τι γίνεται όπως ξέρω τι γίνεται και στο Δημόσιο.
Προφανώς και οι του δημοσίου έχουν διορθώσεις γραπτών κλπ κλπ αλλά δεν υπάρχει ούτε μισός να δουλεύει πάνω απο 5 ώρες τη μέρα στο πόστο του. Αρα για ποιες υπερωρίες μιλάμε; επειδή δουλεύουν 5 ώρες(τα έβαλα και μπόλικα ενώ τετράωρο κανονικά είναι) στο σχολείο και τρείς(μπόλικα πάλι) στο σπίτι;
Συν 4 μήνες διακοπές, συν καταλήψεις, συν αργίες που δεν έχει ο ιδιωτικός, συν κάτι επιμορφωτικά σεμινάρια του κώλου, συν συνελεύσεις του συνδικαλιστικού οργάνου, συν συν συν. Και προσέξε όλα αυτά συν τη νόμιμη άδεια.
Τωρα αν υπάρχουν κάποιοι που όντως είναι συνετοί και το δουλεύουν το πράγμα πέρα απο το στενό δημοσιοϋπαλληλικό στυλ, συχνά πέφτουν σε δυσμένεια απο τους συναδέλφους τους γιατί χαλάνε την πιάτσα.
Στην Ελλάδα ζουμε, ξέρουμε τι γίνεται, πολύ καλά.