Τον καιρό του κυβερνο-εμφυλίου όπου συγκρούονταν στα φόρα οι εθνικιστές με τους εθνομηδενιστές, είχα συνταχθεί με τους εθνικιστές για δύο λόγους.
Ο πρώτος ήταν ότι δεν μπορούσα να καταλάβω τι όφελος προκύπτει από τον εθνομηδενισμό για το άτομο και τη χώρα. Κάθε φορά που το ρωτούσα στους εθνομηδενιστές, η απάντηση ήταν "γιατί ο Χίτλερ ήταν εθνικιστής και να τι έκανε". Αυτό δε με καλύπτει γιατί έχουν υπάρξει πολλοί ηγέτες παγκοσμίως που αγαπούσαν υπέρμετρα τη χώρα τους και τα συμφέροντά της, αλλά δεν κάνανε κτηνωδίες. Ο Χίτλερ ήταν εθνικιστής, αλλά θα μπορούσε να είναι κομμουνιστής σαν τον Στάλιν, ή οτιδήποτε άλλο και να έβρισκε τρόπο να δικαιολογήσει τις ενέργειές του μέσα στο σαλεμένο του μυαλό.
Ο δεύτερος είναι ότι πολλοί που υποστήριζαν την κάθε εθνομηδενιστική ψεκιά του freeinquiry λέγανε ότι δεν είναι εθνικιστές αλλά "πατριώτες". Από τότε το έλεγα ότι αν δηλώνεις πατριώτης αλλά ασπάζεσαι τη κάθε εθνομηδενιστική μπούρδα, τότε επί της ουσίας, συμβάλλεις στη δαιμονοποίηση ΚΑΙ του πατριωτισμού στο απώτερο μέλλον. Και έπεσα μέσα.
Δε ξέρω αν είμαι εθνικιστής, δεν ξέρω αν είμαι πατριώτης, το ζήτημα για μένα είναι να πειστώ ότι βγαίνει κάποιο όφελος από το αντίθετο δέος αυτών των πεποιθήσεων και μέχρι σήμερα, δεν βρέθηκε κάποιος να με πείσει.