Γαλλικες εκλογες 2024

[Philip Mortimer]

'Έτοιμος να κερδίσει-νικήσει για άλλη μια φορά ο κεντρώος χώρος απόψε, évidement.

Κακό του κεφαλιού των Γάλλων αν δεν κερδίσει, και οι συνέπειες θα είναι χειρότερες όσο λιγότερες κωλοτουμπες κάνουν οι αντιμακρονιστες.

Πάντως οι μορφωμένοι μεγαλύτερης ηλικίας και οι ευκατάστατοι ψηφίζουν μακρόν.

Έχετε φτιάξει μια κοινωνία που δουλεύει για λίγους και περηφανεύεστε ότι ανήκετε στους λίγους. Αυτό ακριβώς είναι το "διαφωτισμένο κέντρο" των ερμπιενμπαρμπάδων.

Οι υπόλοιποι ας πάνε στη Βενεζουέλα αν την προτιμούν. Πάντως να πάρουν τα λεφτά δεν παίζει σαν σενάριο. Τα λεφτά θα την κάνουν για αλλού.

[Dwarven Blacksmith]

Κακό του κεφαλιού των Γάλλων αν δεν κερδίσει, και οι συνέπειες θα είναι χειρότερες όσο λιγότερες κωλοτουμπες κάνουν οι αντιμακρονιστες.

Πάντως οι μορφωμένοι μεγαλύτερης ηλικίας και οι ευκατάστατοι ψηφίζουν μακρόν.

Έχετε φτιάξει μια κοινωνία που δουλεύει για λίγους και περηφανεύεστε ότι ανήκετε στους λίγους. Αυτό ακριβώς είναι το "διαφωτισμένο κέντρο" των ερμπιενμπαρμπάδων.

Οι υπόλοιποι ας πάνε στη Βενεζουέλα αν την προτιμούν. Πάντως να πάρουν τα λεφτά δεν παίζει σαν σενάριο. Τα λεφτά θα την κάνουν για αλλού.

Αμετανόητοι.

[πατησιωτης]

Kαι ολίγον βαριά κουλτούρα.


https://www.facebook.com/vivian.efthimi ... zakFNkfAZl


Το σφυρί του Μάλερ ή γιατί η απάντηση σε όλα είναι η πολιτική
Το τελευταίο και ισχυρότερο χτύπημα κατά της λογικής της πολιτικής των ταυτοτήτων δίνεται σήμερα στη Γαλλία από τους Εβραίους που ψηφίζουν Λεπέν. Σαν σήμερα, το 2017, πέθανε η Σιμόν Βέιγ, παρεμπιπτόντως.
Όταν συνέλθετε από την πρόταση που μόλις διαβάσετε κι αφού πιείτε λίγο νερό, συνεχίστε την ανάγνωση.
Το θέμα των Εβραίων που ψηφίζουν Λεπέν το έθιξε, πριν από λίγες ημέρες, με τη συνήθη του υπερβολική ευγένεια σε άρθρο του στην Καθημερινή ο Σταύρος Ζουμπουλάκης.
Αναφέρθηκε στην εμβληματική, για τον παγκόσμιο εβραϊσμό, προσωπικότητα του Σερζ Κλάρσφελντ* που δήλωσε ότι θα ψηφίσει την Εθνική Συσπείρωση της Λεπέν στον δεύτερο γύρο των βουλευτικών εκλογών στις 7 Ιουλίου, αν στις 30 Ιουνίου η κάλπη αναδείξει πρώτα κόμματα την Εθνική Συσπείρωση και το Νέο Λαϊκό Μέτωπο- το συνασπισμό της Αριστεράς (την πρώτη Κυριακή θα ψηφίσει τους κεντρώους).
Αν και η αιτιολόγηση της ψήφου του είναι αυτονόητη την αναφέρω για όσους δεν κρατούν στενή επαφή με τα γαλλικά πράγματα: ο καραγκιόζης και βαθιά, μέχρι το τελευταίο του κύτταρο αντισημίτης Μελανσόν (ο χαρακτηρισμός και η περιγραφή είναι δικοί μου) είναι που στέλνουν τον Κλάρσφελντ και άλλους Γάλλους Εβραίους στη Λεπέν.
Η δικαιολογία είναι απαράδεκτη και ελάχιστα πειστική: όταν κριτήριο σου σε μια πολιτική διαδικασία που αφορά το συλλογικό μέλλον της δικής σου χώρας και όχι κάποιας μακρινής, κάπου στη Μέση Ανατολή που ίδρυσαν οι ομοεθνείς σου ως αποτέλεσμα της θηριωδίες των ιδεολογικών προγόνων των διάφορων Λεπέν της Ευρώπης, είναι η ταυτότητα σου, όσο σεβάσμιος και να είσαι, τότε έχεις αρχίσει να βλέπεις τον εαυτό σου με τα μάτια του εχθρού σου. Όσοι ψηφίζουν Λεπέν γιατί σιχαίνονται τον αντισημίτη Μελανσόν βλέπουν τους εαυτούς τους με τα μάτια του.
Τόσο απλά και κανείς δεν θα μου αλλάξει γνώμη-μην το επιχειρήσει κιόλας.
Επιχειρηματολογώ πάνω σε αυτή την ιδέα διαρκώς και με κάθε ευκαιρία: η επίκληση της θρησκευτικής, σεξουαλικής, φυλετικής, εθνοτικής ταυτότητα μας δεν μας δίνει κανένα ηθικό πλεονέκτημα γιατί σε περιβάλλον δημοκρατίας, τα ηθικά πλεονεκτήματα είναι irrelevant, ανύπαρκτα και δεν πρέπει να αναγνωρίζονται.
Το γυναικείο ζήτημα, ο αντισημιτισμός, η ομοφοβία, το μίσος στους μετανάστες είναι πολιτικά ζητήματα που αφορούν τις δυτικές κοινωνίες στο σύνολο τους και όχι κάποιο είδος «κλαδικών» ζητημάτων που αφορούν τα θύματα.
Το Ολοκαύτωμα δεν αφορά τους Εβραίους μόνο. Ήταν έγκλημα κατά της Ανθρωπότητας.�Οι διακρίσεις σε βάρος των γυναικών δεν αφορούν μόνο τις γυναίκες: είναι δηλωτικές μια άνισης κοινωνίας που ανέχεται διακρίσεις. Η ομοφοβία δεν αφορά αποκλειστικά τους ομοφυλόφιλους. Το μίσος για μια ομάδα στη βάση του σεξουαλικού της προσανατολισμού είναι δηλωτικό μιας κοινωνίας που ανέχεται να κυριαρχούν τα πρωτόγονα συναισθήματα.
Τον 21ο αιώνα υπάρχουν πλέον ψηφισμένοι χάρτες Δικαιωμάτων και οι διακηρύξεις αναγνώρισης των ατομικών δικαιωμάτων λειτουργούν ως τελεσίδικη δήλωση της στάσης μας απέναντι στις διακρίσεις. Δεν θα επιστρέψουμε στον 19ο αιώνα συζητώντας τα θέματα αυτά από την αρχή. Έχουν λήξει.
Παρόλα αυτά όμως, η δήλωση θυμάτων του Ολοκαυτώματος ότι θα ψηφίσουν Λεπέν δείχνουν ότι η ψυχή της Ευρώπης έχει χαθεί και αντί να θρηνούμε για το γεγονός σαν τους Κεντροαριστερούς που σήμερα Κυριακή γέμισαν την πολιτικά αντιδραστική Καθημερινή -γιατί η Κ δεν είναι απλώς συντηρητική εφημερίδα, είναι δεξιά, αντιδραστική εφημερίδα, κατά της κοινωνικής κινητικότητας, με ανοιχτά δηλωμένο στόχο την αναπαραγωγή της εξουσίας των κλικών που νέμονται τον πλούτο και τις θέσεις ευθύνης στη χώρα- με καλλιεπείς εκθέσεις ιδεών για το μέλλον του χώρου, διάβασα μέχρι και επικήδειο της ΑΥΓΗΣ στην Καθημερινή σήμερα…
Ο θρήνος λοιπόν για «τη χαμένη ψυχή της Ευρώπης» μπορεί να εμπνεύσει μερικές ακόμα εκθέσεις ιδεών αλλά δεν αρκεί.
Ο μόνος τρόπος για να αποτραπούν τα γεγονότα που θα εξελιχθούν εντελώς ντετερμινιστικά, αν δεν υπάρξει αντίδραση είναι να αρχίσουμε να συζητάμε στη βάση της πολιτικής.
Το επίδικο είναι η Δημοκρατία ως ικανή και αναγκαία συνθήκη ευημερίας. Το ότι οι μειονότητες, ακριβώς επειδή βλέπουν τους εαυτούς τους με τα μάτια των εχθρών τους, αδυνατούν να αναγνωρίσουν ότι το ατελές σύστημα που λέγεται Δημοκρατία είναι το μόνο που τους εγγυάται την ασφάλεια και την ευημερία είναι το πρόβλημα. Η επίκληση του φόβου είναι πρόφαση εν αμαρτία.
Είναι αυτονόητο ότι συμφωνώ και συνυπογράφω το άρθρο του κ.Ζουμπουλάκη αλλά υπογραμμίζω με κόκκινο στύλο την κατακλείδα.
Η αντίληψη ότι η διακυβέρνηση εξαντλείται στη διαχείριση, στα φύλλα xcell, στους οικονομικούς δείκτες ευημερίας, στα κυριακάτικα διαγγέλματα πρωθυπουργών στις σελίδες τους στο φμπ, είναι η αιτία της κατάστασης που βρισκόμαστε σήμερα. Η ανικανότητα των μετριοπαθών-κεντρώων δυνάμεων (δηλαδή ο Μακρονισμός) να περιγράφουν τη συμμετοχή στη δημοκρατική πολιτεία, στη Ρεπούμπλικα ως ταυτότητα που τα μέλη της φέρουν υπερηφάνως είναι ο φταίχτης για τη σημερινή παρακμή.
Θα επανέλθω στο θέμα από Σεπτέμβριο ενόψει των εκλογών στο ΠΑΣΟΚ, μια συζήτηση στην οποία σκοπεύω να εμπλακώ ενεργά, ως προσωπικά ενδιαφερόμενη πλέον για την ανασυγκρότηση της δημοκρατικής παράταξης γιατί κάπως αρκετά ασχολήθηκα με Σαλμάδες, Κοττάκηδες, Σαμαράδες, Καραμανλήδες και τους λοιπούς μπαγλαμάδες.
Με τον πιο περίεργο τρόπο σήμερα που ξύπνησα μου ήρθε να ακούσω την 6η Συμφωνία ενός από τους διασημότερους Εβραίους της ιστορίας: του Γκούσταβ Μάλερ.
Η 6η Συμφωνία που (κακώς και λανθασμένα) φέρει και την επωνυμία «Τραγική» έχει μια κιουριοζιτέ. Ο συνθέτης εισάγει στην ορχήστρα ένα καινούργιο όργανο: ένα σφυρί που χτυπάει ένα ξύλινο κουτί.
Προσοχή: Ο Μάλερ δεν θέλει ένα κρουστό να παράγει τον ήχο του σφυριού, όχι. Εισάγει στην ορχήστρα ένα σφυρί. Στην παρτιτούρα το σφυρί δηλώνεται τρεις φορές και υπάρχει ένα τεράστιο debate μεταξύ των μουσικών αλλά και των διευθυντών ορχήστρας που διευθύνουν το έργο κάθε φορά, για το αν θα ακουστεί και τις τρεις, σίγουρα πάντως, σε όλες τις εκτελέσεις της 6ης, ακούγεται στο φινάλε, αλλιώς όλη το μουσικό κείμενο που έχει προηγηθεί γίνεται ακατανόητο στον αναγνώστη του ακροατή.
Οι οδηγίες του συνθέτη πάντως είναι σαφείς: «ο ήχος πρέπει να είναι κοφτός, να θυμίζει χτυπήματα του πεπρωμένου. Σαν τον ήχο ενός τσεκουριού που κόβει κάτι προκαλώντας τον οριστικό χαμό του, τελεσίδικα».
Απόψε το σφυρί του Μάλερ θα χτυπήσει πάνω στο ξύλινο κουτί της γαλλικής κάλπης. Κάποιοι θα ακούσουν το τέλος. Προτείνω να ακούσουμε το εναρκτήριο λάκτισμα.
Η φωτογραφία είναι από παράσταση της Φιλαρμονικής του Σικάγο στο Λονδίνο. Η επικεφαλής των κρουστών της ορχήστρας Cynthia Yeh χτυπάει το σφυρί στην εκτέλεση της 6ης Συμφωνίας του Μάλερ.

[Scouser]

Θα τον βοηθήσει κι άλλο για τις προεδρικές εάν πάρουν θέσεις οι μελανσονικοι ή οι λεπενικοι και τα πάνε σκατα πιστεύω.

'Έτοιμος να κερδίσει-νικήσει για άλλη μια φορά ο κεντρώος χώρος απόψε, évidement.

Κακό του κεφαλιού των Γάλλων αν δεν κερδίσει, και οι συνέπειες θα είναι χειρότερες όσο λιγότερες κωλοτουμπες κάνουν οι αντιμακρονιστες.

Πάντως οι μορφωμένοι μεγαλύτερης ηλικίας και οι ευκατάστατοι ψηφίζουν μακρόν.

Προσωπικά δεν έχω κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα με τον Μακρόν. Αντιθέτως, θεωρώ πως χωρίς τα διάφορα κεντρωα παρταλια γύρω του θα έκανε καλή δουλειά στο ζήτημα της λαθρομεταναστευσης, που είναι το μείζον στη Γαλλία, ενώ και απεναντι στα διάφορα woke καραγκιοζιλικια έχει πάρει μετρημένη θέση. Πιστεύω επίσης οτι ειναι γνήσια φιλοευρωπαιστης, οχι μόνο εκεί που τον βολεύει, οπως τα γερμανικα καρκινωματα. Too little, too late όμως.

[Lugozzi]

Kαι ολίγον βαριά κουλτούρα.


https://www.facebook.com/vivian.efthimi ... zakFNkfAZl

Δεξιά συντηρητική αντιδραστική η Καθημερινή λέει η καριόλα

[Libre arbitre]

Kαι ολίγον βαριά κουλτούρα.


https://www.facebook.com/vivian.efthimi ... zakFNkfAZl


Το σφυρί του Μάλερ ή γιατί η απάντηση σε όλα είναι η πολιτική
Το τελευταίο και ισχυρότερο χτύπημα κατά της λογικής της πολιτικής των ταυτοτήτων δίνεται σήμερα στη Γαλλία από τους Εβραίους που ψηφίζουν Λεπέν. Σαν σήμερα, το 2017, πέθανε η Σιμόν Βέιγ, παρεμπιπτόντως.
Όταν συνέλθετε από την πρόταση που μόλις διαβάσετε κι αφού πιείτε λίγο νερό, συνεχίστε την ανάγνωση.
Το θέμα των Εβραίων που ψηφίζουν Λεπέν το έθιξε, πριν από λίγες ημέρες, με τη συνήθη του υπερβολική ευγένεια σε άρθρο του στην Καθημερινή ο Σταύρος Ζουμπουλάκης.
Αναφέρθηκε στην εμβληματική, για τον παγκόσμιο εβραϊσμό, προσωπικότητα του Σερζ Κλάρσφελντ* που δήλωσε ότι θα ψηφίσει την Εθνική Συσπείρωση της Λεπέν στον δεύτερο γύρο των βουλευτικών εκλογών στις 7 Ιουλίου, αν στις 30 Ιουνίου η κάλπη αναδείξει πρώτα κόμματα την Εθνική Συσπείρωση και το Νέο Λαϊκό Μέτωπο- το συνασπισμό της Αριστεράς (την πρώτη Κυριακή θα ψηφίσει τους κεντρώους).
Αν και η αιτιολόγηση της ψήφου του είναι αυτονόητη την αναφέρω για όσους δεν κρατούν στενή επαφή με τα γαλλικά πράγματα: ο καραγκιόζης και βαθιά, μέχρι το τελευταίο του κύτταρο αντισημίτης Μελανσόν (ο χαρακτηρισμός και η περιγραφή είναι δικοί μου) είναι που στέλνουν τον Κλάρσφελντ και άλλους Γάλλους Εβραίους στη Λεπέν.
Η δικαιολογία είναι απαράδεκτη και ελάχιστα πειστική: όταν κριτήριο σου σε μια πολιτική διαδικασία που αφορά το συλλογικό μέλλον της δικής σου χώρας και όχι κάποιας μακρινής, κάπου στη Μέση Ανατολή που ίδρυσαν οι ομοεθνείς σου ως αποτέλεσμα της θηριωδίες των ιδεολογικών προγόνων των διάφορων Λεπέν της Ευρώπης, είναι η ταυτότητα σου, όσο σεβάσμιος και να είσαι, τότε έχεις αρχίσει να βλέπεις τον εαυτό σου με τα μάτια του εχθρού σου. Όσοι ψηφίζουν Λεπέν γιατί σιχαίνονται τον αντισημίτη Μελανσόν βλέπουν τους εαυτούς τους με τα μάτια του.
Τόσο απλά και κανείς δεν θα μου αλλάξει γνώμη-μην το επιχειρήσει κιόλας.
Επιχειρηματολογώ πάνω σε αυτή την ιδέα διαρκώς και με κάθε ευκαιρία: η επίκληση της θρησκευτικής, σεξουαλικής, φυλετικής, εθνοτικής ταυτότητα μας δεν μας δίνει κανένα ηθικό πλεονέκτημα γιατί σε περιβάλλον δημοκρατίας, τα ηθικά πλεονεκτήματα είναι irrelevant, ανύπαρκτα και δεν πρέπει να αναγνωρίζονται.
Το γυναικείο ζήτημα, ο αντισημιτισμός, η ομοφοβία, το μίσος στους μετανάστες είναι πολιτικά ζητήματα που αφορούν τις δυτικές κοινωνίες στο σύνολο τους και όχι κάποιο είδος «κλαδικών» ζητημάτων που αφορούν τα θύματα.
Το Ολοκαύτωμα δεν αφορά τους Εβραίους μόνο. Ήταν έγκλημα κατά της Ανθρωπότητας.�Οι διακρίσεις σε βάρος των γυναικών δεν αφορούν μόνο τις γυναίκες: είναι δηλωτικές μια άνισης κοινωνίας που ανέχεται διακρίσεις. Η ομοφοβία δεν αφορά αποκλειστικά τους ομοφυλόφιλους. Το μίσος για μια ομάδα στη βάση του σεξουαλικού της προσανατολισμού είναι δηλωτικό μιας κοινωνίας που ανέχεται να κυριαρχούν τα πρωτόγονα συναισθήματα.
Τον 21ο αιώνα υπάρχουν πλέον ψηφισμένοι χάρτες Δικαιωμάτων και οι διακηρύξεις αναγνώρισης των ατομικών δικαιωμάτων λειτουργούν ως τελεσίδικη δήλωση της στάσης μας απέναντι στις διακρίσεις. Δεν θα επιστρέψουμε στον 19ο αιώνα συζητώντας τα θέματα αυτά από την αρχή. Έχουν λήξει.
Παρόλα αυτά όμως, η δήλωση θυμάτων του Ολοκαυτώματος ότι θα ψηφίσουν Λεπέν δείχνουν ότι η ψυχή της Ευρώπης έχει χαθεί και αντί να θρηνούμε για το γεγονός σαν τους Κεντροαριστερούς που σήμερα Κυριακή γέμισαν την πολιτικά αντιδραστική Καθημερινή -γιατί η Κ δεν είναι απλώς συντηρητική εφημερίδα, είναι δεξιά, αντιδραστική εφημερίδα, κατά της κοινωνικής κινητικότητας, με ανοιχτά δηλωμένο στόχο την αναπαραγωγή της εξουσίας των κλικών που νέμονται τον πλούτο και τις θέσεις ευθύνης στη χώρα- με καλλιεπείς εκθέσεις ιδεών για το μέλλον του χώρου, διάβασα μέχρι και επικήδειο της ΑΥΓΗΣ στην Καθημερινή σήμερα…
Ο θρήνος λοιπόν για «τη χαμένη ψυχή της Ευρώπης» μπορεί να εμπνεύσει μερικές ακόμα εκθέσεις ιδεών αλλά δεν αρκεί.
Ο μόνος τρόπος για να αποτραπούν τα γεγονότα που θα εξελιχθούν εντελώς ντετερμινιστικά, αν δεν υπάρξει αντίδραση είναι να αρχίσουμε να συζητάμε στη βάση της πολιτικής.
Το επίδικο είναι η Δημοκρατία ως ικανή και αναγκαία συνθήκη ευημερίας. Το ότι οι μειονότητες, ακριβώς επειδή βλέπουν τους εαυτούς τους με τα μάτια των εχθρών τους, αδυνατούν να αναγνωρίσουν ότι το ατελές σύστημα που λέγεται Δημοκρατία είναι το μόνο που τους εγγυάται την ασφάλεια και την ευημερία είναι το πρόβλημα. Η επίκληση του φόβου είναι πρόφαση εν αμαρτία.
Είναι αυτονόητο ότι συμφωνώ και συνυπογράφω το άρθρο του κ.Ζουμπουλάκη αλλά υπογραμμίζω με κόκκινο στύλο την κατακλείδα.
Η αντίληψη ότι η διακυβέρνηση εξαντλείται στη διαχείριση, στα φύλλα xcell, στους οικονομικούς δείκτες ευημερίας, στα κυριακάτικα διαγγέλματα πρωθυπουργών στις σελίδες τους στο φμπ, είναι η αιτία της κατάστασης που βρισκόμαστε σήμερα. Η ανικανότητα των μετριοπαθών-κεντρώων δυνάμεων (δηλαδή ο Μακρονισμός) να περιγράφουν τη συμμετοχή στη δημοκρατική πολιτεία, στη Ρεπούμπλικα ως ταυτότητα που τα μέλη της φέρουν υπερηφάνως είναι ο φταίχτης για τη σημερινή παρακμή.
Θα επανέλθω στο θέμα από Σεπτέμβριο ενόψει των εκλογών στο ΠΑΣΟΚ, μια συζήτηση στην οποία σκοπεύω να εμπλακώ ενεργά, ως προσωπικά ενδιαφερόμενη πλέον για την ανασυγκρότηση της δημοκρατικής παράταξης γιατί κάπως αρκετά ασχολήθηκα με Σαλμάδες, Κοττάκηδες, Σαμαράδες, Καραμανλήδες και τους λοιπούς μπαγλαμάδες.
Με τον πιο περίεργο τρόπο σήμερα που ξύπνησα μου ήρθε να ακούσω την 6η Συμφωνία ενός από τους διασημότερους Εβραίους της ιστορίας: του Γκούσταβ Μάλερ.
Η 6η Συμφωνία που (κακώς και λανθασμένα) φέρει και την επωνυμία «Τραγική» έχει μια κιουριοζιτέ. Ο συνθέτης εισάγει στην ορχήστρα ένα καινούργιο όργανο: ένα σφυρί που χτυπάει ένα ξύλινο κουτί.
Προσοχή: Ο Μάλερ δεν θέλει ένα κρουστό να παράγει τον ήχο του σφυριού, όχι. Εισάγει στην ορχήστρα ένα σφυρί. Στην παρτιτούρα το σφυρί δηλώνεται τρεις φορές και υπάρχει ένα τεράστιο debate μεταξύ των μουσικών αλλά και των διευθυντών ορχήστρας που διευθύνουν το έργο κάθε φορά, για το αν θα ακουστεί και τις τρεις, σίγουρα πάντως, σε όλες τις εκτελέσεις της 6ης, ακούγεται στο φινάλε, αλλιώς όλη το μουσικό κείμενο που έχει προηγηθεί γίνεται ακατανόητο στον αναγνώστη του ακροατή.
Οι οδηγίες του συνθέτη πάντως είναι σαφείς: «ο ήχος πρέπει να είναι κοφτός, να θυμίζει χτυπήματα του πεπρωμένου. Σαν τον ήχο ενός τσεκουριού που κόβει κάτι προκαλώντας τον οριστικό χαμό του, τελεσίδικα».
Απόψε το σφυρί του Μάλερ θα χτυπήσει πάνω στο ξύλινο κουτί της γαλλικής κάλπης. Κάποιοι θα ακούσουν το τέλος. Προτείνω να ακούσουμε το εναρκτήριο λάκτισμα.
Η φωτογραφία είναι από παράσταση της Φιλαρμονικής του Σικάγο στο Λονδίνο. Η επικεφαλής των κρουστών της ορχήστρας Cynthia Yeh χτυπάει το σφυρί στην εκτέλεση της 6ης Συμφωνίας του Μάλερ.

Και γιατί οι Εβραίοι να μην ψηφίσουν τον σοσιαλιστή Γκλικσμάν;

[Philip Mortimer]

'Έτοιμος να κερδίσει-νικήσει για άλλη μια φορά ο κεντρώος χώρος απόψε, évidement.

Κακό του κεφαλιού των Γάλλων αν δεν κερδίσει, και οι συνέπειες θα είναι χειρότερες όσο λιγότερες κωλοτουμπες κάνουν οι αντιμακρονιστες.

Πάντως οι μορφωμένοι μεγαλύτερης ηλικίας και οι ευκατάστατοι ψηφίζουν μακρόν.

Προσωπικά δεν έχω κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα με τον Μακρόν. Αντιθέτως, θεωρώ πως χωρίς τα διάφορα κεντρωα παρταλια γύρω του θα έκανε καλή δουλειά στο ζήτημα της λαθρομεταναστευσης, που είναι το μείζον στη Γαλλία, ενώ και απεναντι στα διάφορα woke καραγκιοζιλικια έχει πάρει μετρημένη θέση. Πιστεύω επίσης οτι ειναι γνήσια φιλοευρωπαιστης, οχι μόνο εκεί που τον βολεύει, οπως τα γερμανικα καρκινωματα. Too little, too late όμως.

Μια χαρά ήταν και είναι ο μακρόν και πολύ δυνατή η ομάδα του. Απλά η Γαλλία ζει εποχές 62%.

[kameron]

Kαι ολίγον βαριά κουλτούρα.


https://www.facebook.com/vivian.efthimi ... zakFNkfAZl

Δεξιά συντηρητική αντιδραστική η Καθημερινή λέει η καριόλα

Το έχει κάψει εντελώς αυτή.

[Scouser]

Κακό του κεφαλιού των Γάλλων αν δεν κερδίσει, και οι συνέπειες θα είναι χειρότερες όσο λιγότερες κωλοτουμπες κάνουν οι αντιμακρονιστες.

Πάντως οι μορφωμένοι μεγαλύτερης ηλικίας και οι ευκατάστατοι ψηφίζουν μακρόν.

Προσωπικά δεν έχω κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα με τον Μακρόν. Αντιθέτως, θεωρώ πως χωρίς τα διάφορα κεντρωα παρταλια γύρω του θα έκανε καλή δουλειά στο ζήτημα της λαθρομεταναστευσης, που είναι το μείζον στη Γαλλία, ενώ και απεναντι στα διάφορα woke καραγκιοζιλικια έχει πάρει μετρημένη θέση. Πιστεύω επίσης οτι ειναι γνήσια φιλοευρωπαιστης, οχι μόνο εκεί που τον βολεύει, οπως τα γερμανικα καρκινωματα. Too little, too late όμως.

Μια χαρά ήταν και είναι ο μακρόν και πολύ δυνατή η ομάδα του. Απλά η Γαλλία ζει εποχές 62%.

Ν...ναι, όπως και η Ιταλία, και οι ΗΠΑ, και η Ουγγαρία κτλ. Όλα πάνε καλά, αλλά οι αχάριστοι πολιτες δεν ξέρουν να εκτιμούν τον σημιτικο παράδεισο που δημιούργησαν τα κεντρωα αφεντικα και οι φιλελευθεροι λεφτάδες που τα προωθούν.

[Philip Mortimer]

Προσωπικά δεν έχω κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα με τον Μακρόν. Αντιθέτως, θεωρώ πως χωρίς τα διάφορα κεντρωα παρταλια γύρω του θα έκανε καλή δουλειά στο ζήτημα της λαθρομεταναστευσης, που είναι το μείζον στη Γαλλία, ενώ και απεναντι στα διάφορα woke καραγκιοζιλικια έχει πάρει μετρημένη θέση. Πιστεύω επίσης οτι ειναι γνήσια φιλοευρωπαιστης, οχι μόνο εκεί που τον βολεύει, οπως τα γερμανικα καρκινωματα. Too little, too late όμως.

Μια χαρά ήταν και είναι ο μακρόν και πολύ δυνατή η ομάδα του. Απλά η Γαλλία ζει εποχές 62%.

Ν...ναι, όπως και η Ιταλία, και οι ΗΠΑ, και η Ουγγαρία κτλ. Όλα πάνε καλά, αλλά οι αχάριστοι πολιτες δεν ξέρουν να εκτιμούν τον σημιτικο παράδεισο που δημιούργησαν τα κεντρωα αφεντικα και οι φιλελευθεροι λεφτάδες που τα προωθούν.

Σαλάτα τα εκανες, έβαλες μαζι με Γαλλία τις ΗΠΑ και την Ουγγαρία. Γιατί δε βάζεις και Ακτή ελεφαντοστού;

[Scouser]

Μια χαρά ήταν και είναι ο μακρόν και πολύ δυνατή η ομάδα του. Απλά η Γαλλία ζει εποχές 62%.

Ν...ναι, όπως και η Ιταλία, και οι ΗΠΑ, και η Ουγγαρία κτλ. Όλα πάνε καλά, αλλά οι αχάριστοι πολιτες δεν ξέρουν να εκτιμούν τον σημιτικο παράδεισο που δημιούργησαν τα κεντρωα αφεντικα και οι φιλελευθεροι λεφτάδες που τα προωθούν.

Σαλάτα τα εκανες, έβαλες μαζι με Γαλλία τις ΗΠΑ και την Ουγγαρία. Γιατί δε βάζεις και Ακτή ελεφαντοστού;

Είναι η ακτή ελεφαντοστου επιρρεπης στον ακροδεξιο λαϊκισμό;

[Libre arbitre]

Μια χαρά ήταν και είναι ο μακρόν και πολύ δυνατή η ομάδα του. Απλά η Γαλλία ζει εποχές 62%.

Ν...ναι, όπως και η Ιταλία, και οι ΗΠΑ, και η Ουγγαρία κτλ. Όλα πάνε καλά, αλλά οι αχάριστοι πολιτες δεν ξέρουν να εκτιμούν τον σημιτικο παράδεισο που δημιούργησαν τα κεντρωα αφεντικα και οι φιλελευθεροι λεφτάδες που τα προωθούν.

Σαλάτα τα εκανες, έβαλες μαζι με Γαλλία τις ΗΠΑ και την Ουγγαρία. Γιατί δε βάζεις και Ακτή ελεφαντοστού;

Είναι και γαλλόφωνη χώρα. Αλλά σαν το Κονγκό δεν υπάρχει καμμία κιουριοζιτέ.

[Philip Mortimer]

Ν...ναι, όπως και η Ιταλία, και οι ΗΠΑ, και η Ουγγαρία κτλ. Όλα πάνε καλά, αλλά οι αχάριστοι πολιτες δεν ξέρουν να εκτιμούν τον σημιτικο παράδεισο που δημιούργησαν τα κεντρωα αφεντικα και οι φιλελευθεροι λεφτάδες που τα προωθούν.

Σαλάτα τα εκανες, έβαλες μαζι με Γαλλία τις ΗΠΑ και την Ουγγαρία. Γιατί δε βάζεις και Ακτή ελεφαντοστού;

Είναι η ακτή ελεφαντοστου επιρρεπης στον ακροδεξιο λαϊκισμό;

Φαντάζομαι ότι κάποια αντίστοιχη αφρικανική χώρα θα υπάρχει με λαϊκιστές. Αν όχι όλες.

Αλλά και όλες οι παραπάνω περιπτώσεις είναι άσχετες μεταξύ τους και δεν έχει νόημα απο 180 χώρες να επιλέγεις 3 με άσχετα κιόλας χαρακτηριστικά μεταξύ τους.

[Scouser]

Σαλάτα τα εκανες, έβαλες μαζι με Γαλλία τις ΗΠΑ και την Ουγγαρία. Γιατί δε βάζεις και Ακτή ελεφαντοστού;

Είναι η ακτή ελεφαντοστου επιρρεπης στον ακροδεξιο λαϊκισμό;

Φαντάζομαι ότι κάποια αντίστοιχη αφρικανική χώρα θα υπάρχει με λαϊκιστές. Αν όχι όλες.

Αλλά και όλες οι παραπάνω περιπτώσεις είναι άσχετες μεταξύ τους και δεν έχει νόημα απο 180 χώρες να επιλέγεις 3 με άσχετα κιόλας χαρακτηριστικά μεταξύ τους.

Τέλος πάντων, νομίζω είναι εμφανες τι ηθελα να πω. Η ουσία είναι ότι ο Μακρόν, ειδικά μετά τη δολοφονία Πατι, είχε την ευκαιρία να ξεδοντιασει τη Λεπέν και το Μελανσον υιοθετώντας αυστηρη προσεγγιση στο μεταναστευτικο και στην αντιμετώπιση του ισλαμικου εξτρεμισμου, στα οποία η συντριπτική πλειοψηφία των Γάλλων θέλει σκληρή προσέγγιση. Έκανε κάποια βήματα, αλλά όχι αρκετά, και τώρα θα πληρώσει το τίμημα.

[Philip Mortimer]

Είναι η ακτή ελεφαντοστου επιρρεπης στον ακροδεξιο λαϊκισμό;

Φαντάζομαι ότι κάποια αντίστοιχη αφρικανική χώρα θα υπάρχει με λαϊκιστές. Αν όχι όλες.

Αλλά και όλες οι παραπάνω περιπτώσεις είναι άσχετες μεταξύ τους και δεν έχει νόημα απο 180 χώρες να επιλέγεις 3 με άσχετα κιόλας χαρακτηριστικά μεταξύ τους.

Τέλος πάντων, νομίζω είναι εμφανες τι ηθελα να πω. Η ουσία είναι ότι ο Μακρόν, ειδικά μετά τη δολοφονία Πατι, είχε την ευκαιρία να ξεδοντιασει τη Λεπέν και το Μελανσον υιοθετώντας αυστηρη προσεγγιση στο μεταναστευτικο και στην αντιμετώπιση του ισλαμικου εξτρεμισμου, στα οποία η συντριπτική πλειοψηφία των Γάλλων θέλει σκληρή προσέγγιση. Έκανε κάποια βήματα, αλλά όχι αρκετά, και τώρα θα πληρώσει το τίμημα.

Ο μακρόν έχει σταθερή στάση. Απλά η πλεμπα θέλει τα λεφτοδεντρα της Λεπέν και του μελανσον. Έλα όμως που δεν θα υπάρξουν λεφτοδεντρα.