Chainis έγραψε: 29 Σεπ 2018, 08:46
Έναν σωματοφύλακα Υδραίο είχε όλο κι όλο κι αυτός κουλός με ένα χέρι, το άλλο το είχε χάσει σε κάποια ναυμαχία, τον είχε πιο πολύ για να έχει μισθό και να μπορεί να ζει, κι αυτός ο σωματοφύλακας έριξε με την πιστόλα του και τραυμάτισε τον Κωνσταντίνο Μαυρομιχάλη και τον έπιασε τραυματία ο κόσμος και τον λιντσάρισε.
Δύο σωματοφύλακες είχε, τον κουλό Κρητικό Γιώργο Κοζώνη το χέρι το είχε χάσει στο Νιοκαστρο, και έναν Τριπολιτσιώτη Δημήτρη Λεωνίδα. Την μέρα εκείνη ο Κοζώνης είχε γεμάτη τη μονόκανη μπιστόλα ο Λεωνίδας δεν είχε γεμίσει την δική του. Ο Κοζώνης έριξε με τη δική του στον Κωνσταντήμπεη και έψαχνε μετά άνθρωπο να του ξαναγεμισει, εντωμεταξύ άδειασε και την δική του ο γείτονας σουλιώτης Φωτομαρας, μετά τον παρέλαβε ένα απόσπασμα στρατιωτών με τα κοντάκια και τον έσυραν στους δρόμους. Αυτός απέθαντος ξεψύχησε τις 4 το απόγευμα και τον έριξαν στη θάλασσα όπου τον μάζεψαν μετά τρεις μέρες.
Οι Μαυρομιχαλαίοι ήταν υπό αστυνομική επιτήρηση, ο αστυνομικός αρχηγός στο Ναύπλιο Αξιώτης έστελνε κάθε μέρα δυο όργανα να τους συνοδεύουν. Αυτοί λογω ενόχλησης από τη συνεχή αλλαγή φρουρών είχαν ζητήσει μονιμους, οπότε τους είχαν δώσει τους στρατιώτες Γιάννη Καραγιάννη από Λαμία και Ανδρέα Γεωργίου από Πάτρα. Τους κέρδισαν σταδιακά και τους έκαναν συνένοχους στη συνωμοσία.
Λέγεται ότι διαμέσου του Ζωγράφου ο Λάζαρος Κουντουριώτης χορήγησε 1000 βενετικά φλουριά για την δολοφονία, ανέλαβε ο προεστός Πατρών Ανδρέας Καλαμογδάρτης να συνενοηθεί με τους δυο Μαυρομιχαλαίους και η κόρη του Καλλιόπη Παπαλεξοπούλου τους φούσκωνε τα μυαλά με τυρρανοκτόνους Αρμόδιους και Αριστοεγείτονες. Πήραν τα 250 φλωριά προκαταβολή και συνενοήθηκαν και με τους Γάλλους Μεσσηνίας και Ναυπλιου για γαλλικό πλοίο να τους παραλάβει μετά τον φόνο. Επίσης ο τακτικός στρατός είχε οριστεί εκεινη την Κυριακή για γυμνάσια εκτός πόλης από της 6:30 το πρωί, διοικητής ο Γάλλος Gerard.
Το πρωί είχαν πιάσει από νωρίς ο πρώην π/θ Γεώργιος την αριστερή πλευρά και Κωνσταντής την δεξιά πλευρά της πόρτας του Αη Σπυρίδωνα και προς τα έξω. Ο Καραγιάννης κοντά τους σε ένα δρομάκι, τον Γεωργίου τον έστειλαν μέσα να ανάψει κεριά. Ο Καποδίστριας λένε ότι κοντοστάθηκε όταν είδει τον Κωνσταντήμπεη στην πόρτα αλλά προχωρησε, χαιρετήθηκαν αλλά τον αρπαξε από το αριστερό χέρι. Τότε ο Γεώργιος γύρισε του κάρφωσε το μαχαίρι στην κοιλιά και ο Κωνσταντής τον πυροβόλησε στο δεξί αυτί εξ επαφής. Ταυτόχρονα άδειασε και ο Καραγιάννης την δική του χωρίς να τον πετύχει (το βόλι έξω από την εκκλησία). Τον Κωνσταντή τον πρόλαβαν, ο Γιώργης κλείστηκε στην γαλλική πρεσβεία όπου λογω επιμονής του Αλμέιδα, Πορτογάλος αξιωματικός ιππικου φρούραρχος Ναυπλιου, και της απειλητικής διάθεσης του λαού που είχε μαζευτεί απέξω αναγκάστηκαν να τον παραδόσουν μετά το μεσημερι. Τον πήγαν στον Μπούρτζι και εκτελέστηκε απο απόσπασμα σε λίγες μέρες. Ο Καραγιάννης υποσχέθηκε πως θα αποκαλύψει και άλλους συνωμότες, του χαρίστηκαν και τελικα τον ξέχασαν.
Στην Υδρα είχαν πανηγυρισμούς. Η αντιπολιτευόμενη εφημερίδα Απόλλων έκλεισε γιατί επιτελεστηκε ο σκοπός της. Η αντιπάθεια για τον Καποδίστρια μεγιστοποιήθηκε όταν έγινε γνωστή η παραίτηση του Λεοπόλδου του Σαξκοβούργου από τον θρόνο της Ελλάδας η οποία μάλλον δικαίως χρεώθηκε στον Καποδίστρια. Ο Καποδίστριας προσπαθούσε αρχικά να πείσει Αγγλία και Γαλλία ότι έπρεπε να γίνουν εκλογές και η λαϊκή ψήφος να αναδείξει βασιλιά στην χώρα, πιστεύοντας ότι θα την οδηγήσει εκεί που θέλει. Μετα αποδεχθηκε το πρωτόκολλο για να ματαιώσει την εκτέλεσή του και αναστάτωσε τον Λεοπόλδο ότι οι Ελληνες είναι διχασμένοι και τον βλέπουν με δυσαρέσκεια και απέχθεια, ώστε τον τρόμαξε. Αυτός κατέληξε στο Βέλγιο. Οταν μαθεύτηκε αυτό στην Ελλαδα έγιναν έξαλλοι οι του προηγούμενου καθεστώτος, ο Μαυροκορδάτος κατέφυγε στην Υδρα και τον αντιπολιτεύονταν όλοι μαζί ανοικτά με υποστήριξη Αγγλίας και Γαλλίας για τους λόγους ότι συμπεριφερόταν σαν "ρώσος ανθύπατος". Στον Πόρο 14 Ιουλιου του 1831 έγινε ανοικτά θερμή σύγκρουση εισβολή καποδιστριακών στρατευμάτων, εμπρησμος πλοίων από Μιαούλη και Υδραίους, δυο μήνες πριν την δολοφονία.
"ήμασταν το πρώτο ανεξάρτητο ελληνικό κράτος" "έχουμε το πρώτο πανεπιστήμιο στην Ελλάδα" κλπ κλπ. Περασμένα μεγαλεία νοσταλγούν σαν ρομαντικοί ξεπεσμένοι κόμητες,δεν έχουν καμιά διάθεση να αποσχιστούν
