foscilis έγραψε: 17 Σεπ 2018, 15:13
LOUROS έγραψε: 17 Σεπ 2018, 14:14
Γενικά αυτά με την τροπή των φθόγγων στις ίδιες λέξεις σε αρχαίες διαλέκτους δεν μας λεέι απολύτως τίποτα για το αν ήταν ή οχι Ελληνικά. Δηλαδή η σημερινή Σαξονική(Γερμανία) διάλεκτος που τρέπει τα P, T, K σε B, D, G είναι δήθεν συγγενική ΙΕ γλώσσα και οχι Γερμανική διάλεκτος; Αστεία.
Αυτή η αλλαγή είναι τεκμηριωμένο ότι συνέβη μετά τον διαχωρισμό της γερμανικής πρωτογλώσσας σε διαλέκτους. Και εν πάση περιπώσει αν μαζευτούν κι άλλες διαφορές στα επόμενα 1000 χρόνια θα είναι πράγματι μια συγγενική ΙΕ γλώσσα, όπως τα ολλανδικά ή τα δανέζικα. Έτσι δημιουργούνται οι γλώσσες.
Αντίθετα εδώ μιλάμε για ένα φωνολογικό φαινόμενο που χαρακτηρίζει τα ελληνικά από την εποχή του προπαππού του Αγαμέμνονα κι όλες τις διαλέκτους που ξεπήδησαν στην κλασική εποχή, κι έχεις τους Μακεδόνες να μην το ακολουθούν.
Εγώ νομίζω με δεδομένες και τις άλλες διαφορές (π.χ. η μόνη διάλεκτος που είχε ονομαστική αρσενικών ενικού χωρίς -ς) αλλά και τις πολιτισμικές διαφορές μιλάμε απλά για πολύ συγγενική γλώσσα, κάτι σαν τα ισπανικά και τα πορτογαλικά. Οι Ελ πάντως στάνταρ δεν επέτρεπαν σε Μακεδόνα να συμμετάσχει στους Ολυμπιακούς με εξαίρεση τα μέλη της βασιλικής οικογένειας.
Να πω επίσης ότι όλα αυτά είναι τελείως αδιάφορα για τους σημερινούς μακεδονομάχους που στην πλειοψηφία τους είναι πόντιοι από τα βάθη της Ασίας, δλδ μη νομίζετε ότι άμα προκύψει πως οι αρχαίοι Μακεδόνες ήταν για τους Έλληνες ό,τι οι Πορτογάλοι για τους Ισπανούς αυτό αλλάζει κάτι ως προς το γεγονός ότι οι παππούδες των σημερινών μακεδόνων ήταν έποικοι.
Το ότι η μακεδονική ήταν ξεχωριστή αλλά πολύ κοντινή προς την ελληνική γλώσσα το έχουν υποστηρίξει κάποιοι, μεταξύ των οποίων και ο Βούλγαρος γλωσσολόγος
Γκεοργκίεφ.
Ωστόσο, η διαφορά αυτή στην προφορά των λεγόμενων άηχων δασυνόμεων συμφώνων φ, χ, θ (δηλαδή ph, kh, th, κάτι σαν δασέα π, κ και τ όπως τα πρόφεραν οι αρχαίοι Έλληνες) ως ηχηρά β, γ, δ (δηλαδή μπ, γκ και ντ) από τους Μακεδόνες
δεν ήταν αποκλειστικά μακεδονική και αντιμετωπιζόταν από τους άλλους Έλληνες ως φωνολογικός ιδιωματισμός εντός των πλαισίων της ελληνικής γλώσσας, αφού προσπαθούσαν βάσει αυτής να ερμηνεύσουν ανάλογους φωνολογικούς ιδιωματισμούς άλλων ελληνικών διαλέκτων. Ο Πλούταρχος γράφει συγκεκριμένα στο έργο του "Αίτια ελληνικά" τα εξής σχετικά με ένα μήνα του δελφικού ημερολογίου που λεγόταν Βύσιος:
9. Τίς ὁ παρὰ Δελφοῖς ὁσιωτὴρ καὶ διὰ τί βύσιον ἕνα τῶν μηνῶν καλοῦσιν;
« Ὁσιωτῆρα » μὲν καλοῦσι τὸν θυόμενον ἱερεῖον, ὅταν « ὅσιος » ἀποδειχθῇ. Πέντε δ´ εἰσὶν ὅσιοι διὰ βίου, καὶ τὰ πολλὰ μετὰ τῶν προφητῶν δρῶσιν οὗτοι καὶ συνιερουργοῦσιν, ἅτε γεγονέναι δοκοῦντες ἀπὸ Δευκαλίωνος.
Ὁ δέ « βύσιος » μήν, ὡς μὲν οἱ πολλοὶ νομίζουσι, φύσιός ἐστιν· ἔαρος γὰρ ἄρχει καὶ τὰ πολλὰ φύεται τηνικαῦτα καὶ διαβλαστάνει. Τὸ δ´ ἀληθὲς οὐκ ἔχει οὕτως· οὐ γὰρ ἀντὶ τοῦ φ τῷ β χρῶνται Δελφοί, καθάπερ Μακεδόνες « Βίλιππον » καί « βαλακρόν » καί « Βερονίκην » λέγοντες, ἀλλ´ ἀντὶ τοῦ π· καὶ γὰρ τὸ πατεῖν « βατεῖν » καὶ τὸ πικρόν « βικρόν » ἐπιεικῶς καλοῦσιν. Ἔστιν οὖν πύσιος ὁ « βύσιος », ἐν ᾧ πυστιῶνται καὶ πυνθάνονται τοῦ θεοῦ· † τὸ γὰρ ἐννοεῖν καὶ πάτριον. Ἐν τῷ μηνὶ γὰρ τούτῳ χρηστήριον ἐγίγνετο καὶ ἑβδόμην ταύτην νομίζουσι τοῦ θεοῦ γενέσθλιον, καὶ πολύφθοον ὀνομάζουσιν οὐ διὰ τὸ πέττεσθαι φθόις, ἀλλὰ πολυπευθῆ καὶ πολυμάντευτον οὖσαν. Ὀψὲ γὰρ ἀνείθησαν αἱ κατὰ μῆνα μαντεῖαι τοῖς δεομένοις, πρότερον δ´ ἅπαξ ἐθεμίστευσεν ἡ Πυθία τοῦ ἐνιαυτοῦ κατὰ ταύτην τὴν ἡμέραν, ὡς Καλλισθένης καὶ Ἀναξανδρίδης ἱστορήκασι.
http://remacle.org/bloodwolf/historiens ... quesgr.htm
Με λίγα λόγια, λέει ότι οι περισσότεροι νόμιζαν ότι κανονικά το όνομα του μήνα αυτού πρέπει να ήταν "Φύσιος" (από το "φύω"=ανθίζω, βλασταίνω, γεννιέμαι κ.τ.λ., επειδή έπεφτε την άνοιξη που όλη η φύση άνθιζε και βλάστιζε) αλλά οι κάτοικοι των Δελφών πρόφεραν όπως οι Μακεδόνες το φ ως β κι έτσι έλεγαν Βύσιος αντί για το σωστό Φύσιος. Όμως στη συνέχεια εξηγεί ότι στους Δελφούς δεν έχουν αυτή τη μακεδονιστί προφορά του φ ως β αλλά έναν δικό τους ιδιωματισμό, προφέρουν το π ως φ κι έτσι λένε "βατείν" και "βικρόν" αντί για "πατείν" και "πικρόν". Επομένως το κανονικά όνομα του μήνα είναι Πύσιος (απ' το ρήμα πυστιάομαι=ρωτώ, επειδή τότε ρωτούν το μαντείο και παίρνουν χρησμούς.
Αν η μακεδονική θεωρούνταν από τους άλλους Έλληνες ως διαφορετική γλώσσα, δε νομίζω να προσπαθούσαν να ετυμολογήσουν μέσω της φωνολογίας της παράξενες λέξεις άλλων ελληνικών διαλέκτων.