Υπάρχει το σύμπαν χωρίς τον παρατηρητή?

[taxalata xalasa]

Το δημιούργημα είναι ή συνέχεια του δημιουργού του

Άλλο αυτό, άλλο να πεις ακόμα ότι και το δημιούργημα έχει κάποια στοιχεία του δημιουργού του, αλλά είναι εντελώς λάθος να ταυτίζουμε το δημιούργημα με τον δημιουργό..

εγω με τον πριγκηπα...

δεν υπαρχει δημιουργημα ανευ παρουσιας του δημιουργου.

αυτα συνυπαρχουν σε ενα.... δημιουργημα και δημιουργος ταυτοχρονα....

[seismic]

Είμαστε και ζούμε στην σκέψη του Δημιουργού Θεού...Αυτός νοεί το σύμπαν και έτσι αυτό υπάρχει.

Σωστός. Όπως δεν υπάρχει πρόγραμμα λογισμικού χωρίς προγραμματιστή, δεν υπάρχει και άνθρωπος χωρίς τον δημιουργό του.
Όλη αυτή η αρμονία του σύμπαντος με την τεράστια γνώση δεν μπορεί να είναι τυχαία.
Αν περάσεις κάτω από ένα μπαλκόνι και σου πέσει μια γλάστρα στο κεφάλι αυτό λέγεται τυχαίο.
Αν σου πέσει δεύτερη φορά αυτό λέγεται σύμπτωση.
Αν σου πέσει τρίτη φορά τότε είναι προγραμματισμένο.
Αν μη τι άλλο από το να είναι προγραμματισμένη η σοφία του σύμπαντος από τον δημιουργό.

[AlienWay]

Οκ.
Επομένως βλέπεις το μέλλον του ή έστω ένα κομμάτι από εκείνο.
Σωστά ή λάθος;

Βλέπω ένα πιθανό μέλλον του, γιατί μπορεί αυτός να σκοντάψει, να πέσει και να μην το δει.

Σημασία έχει ότι δύο εντελώς διαφορετικοί άνθρωποι βλέπουν περίπου το ίδιο πράγμα, άρα υπάρχουν περίπου κάποια ίδια χαρακτηριστικά πάνω στο πράγμα που αντιλαμβανόμαστε με περίπου τον ίδιο τρόπο, όπως επίσης και το γεγονός ότι το πράγμα είναι ένα.

Είναι όντως έτσι;
Τα χαρακτηριστικά είναι ίδια επειδή τα βλέπουμε ίδια ή είναι ίδια επειδή μυηθήκαμε σε μία διαδικασία κοινωνικής συμμόρφωσης να παραβλέπουμε πολλά ώστε να καταφέρουμε να επικοινωνήσουμε στο κατώτερο δυνατό επίπεδο συμφωνίας;

Ξαναβαζω το πείραμα

Αυτά τα πειράματα δεν μου αρέσουν γιατί εντοπίζουν εξαιρέσεις και βγάζουν συμπέρασμα ως προς τους κανόνες. Γι' αυτό και παρείσφρησε ο μεταμοντερνισμός στις επιστήμες και τώρα ο κάθε παπάρας την έχει δει επιστήμονας και λέει... ανοησίες.

Δεν χρησιμοποίησα παραπάνω τη λέξη "περίπου" τυχαία (και μάλιστα περισσότερο από μια φορά).

Υπάρχει ΕΥΡΟΣ στην αντικειμενικότητα.

[Λοξίας]

Αυτό όμως, απέχει εκατομμύρια έτη φωτός από το να λέμε πως "το Σύμπαν δεν υπάρχει χωρίς εμένα"...

Το Σύμπαν, όπως το γνωρίζεις εσύ, δεν ...υπάρχει χωρίς εσένα.
Υπάρχει όπως το γνωρίζει ο άλλος. Και είναι άλλο πράγμα.

Όπως έγραψα και προηγουμένως, το Σύμπαν δεν είναι ίδιο πράγμα για εσένα, έναν εργάτη σε φυτείες της Κίνας και τον Χώκινγκ. Το δικό σου Σύμπαν είναι μέρα με νύχτα σε σχέση με αυτό που αντιλαμβάνονταν ο Χώκινγκ, ο Αινστάιν ή ο εργάτης στις φυτείες.
Σου έδωσα λίγο ακραία παραδείγματα για να καταλάβεις τη διαφορά.

Πάλι απάντησες εκεί που σε βολεύει...και μετά λένε πως φταίει ο φονιάς...

Το θέμα δεν είναι "χωρίς εμένα" ή "χωρίς εσένα".
Το θέμα είναι πως υποστηρίζετε (δεν ξέρω αν είσαι και εσύ μέσα), πως το Σύμπαν δεν μπορεί/μπορούσε να υπάρξει χωρίς παρατηρητή.
Αυτό είναι που εννοούσα όταν έγραφα πως "το Σύμπαν δεν υπάρχει χωρίς εμένα"...και το ξεκαθάρισα ακριβώς στην επόμενη πρόταση, που όλως περιέργως, άλλη μια φορά "ξέχασες" να σχολιάσεις...

Μέχρι να εμφανιστεί ο πρώτος παρατηρητής, το Σύμπαν δεν υπήρχε. Φτιάχτηκε απότομα και ξαφνικά μόλις έσπασε η κυματοσυνάρτηση.
Για εξηγείστε μου όμως, πως δημιουργήθηκε ο πρώτος παρατητηρητής αφού ΔΕΝ υπήρχε Σύμπαν.

Αυτό υποστηρίζουν λίγοι φυσικοί και κοσμολόγοι για να "ταιριάξουν" την θεωρία των χορδών/υπερχορδών. Πλην όμως, ακόμα υπάρχει τεράστιο controversy, πoυ θα έλεγε και ο klg, πάνω σε αυτήν την (λεγόμενη) soft ανθρωπική αρχή.
Συνεπώς, και μέχρι να βρεθούν σοβαρές αποδείξεις, καλύτερα να κρατάμε μικρό καλάθι, δεν νομίζεις;
Αλλιώς, μια εξήγηση για το πως κατάφερε να δημιουργηθεί ο πρώτος παρατηρητής σε ένα μη δημιουργημένο Σύμπαν, είναι επιβεβλημένη.

ΥΓ.
Βέβαια, οι θεολογίες των διαφόρων θρησκειών έχουν την απάντηση.
Αλλά μετά προκύπτουν άλλα, σοβαρότερα, ερωτήματα, οπότε τις θρησκείες τις αφήνουμε στην άκρη.

[Λοξίας]

"Εσύ" είσαι για αυτόν ένα δημιούργημα της σκέψης του ούτως ή άλλως.
Σε βλέπει ως ενιαία οντότητα με τρόπο μοναδικό.

Αυτό που είδε αυτός όταν του τηλεφώνησες ότι θα περάσει ένα μπλε φορτηγό, ήταν μία δική του εικόνα ενός οχήματος που ο ίδιος αντιλαμβάνεται ως φορτηγό, κι ενός χρώματος που ο ίδιος αντιλαμβάνεται ως μπλε.
Το απίστευτο όμως είναι ότι είδε κάτι, πριν το δει, και μόνον αφού άκουσε την περιγραφή του.
Δηλαδή, το κέντρο οράσεώς του αναπαρήγαγε ένα αντικείμενο χωρίς να εμπλέκεται πουθενά η όρασή του σε ένα μέρος που στο συγκεκριμένο χρόνο δεν υφίστατο με την έννοια της χωροχρονικής επενέργειας.
Συμφωνούμε σε αυτό;

Πάλι κάνεις το ίδιο λάθος. Εγώ απλώς του είπα ότι θα περάσει ΚΑΤΙ από μπροστά του, χωρίς να ξεκαθαρίζω τι.

Οταν μετά τον βλέπω, του λέω ότι ήταν ένα μπλε φορτηγο και -ω, του θαύματος- ήταν αυτό που είδε και ο ίδιος.

Οκ.
Επομένως βλέπεις το μέλλον του ή έστω ένα κομμάτι από εκείνο.
Σωστά ή λάθος;

Ρε παιδί μου, γιατί είσαι τέτοιο πνεύμα αντιλογίας και λειτουργείς μόνον με αντιλογία, ακόμα και όταν γίνεσαι ρεζίλι;

Εγώ έχω παρκάρει ένα αυτοκίνητο FIAT 500, χρώματος μπλε, με αριθμό κυκλοφορίας ΑΒΤ-7475, ακριβώς πάνω στην πόρτα του σπιτιού σου.
Σε παίρνω τηλέφωνο και σου ζητώ να βγεις και να δεις τι γίνεται και αν υπάρχει "κάτι" που κλείνει την πόρτα του σπιτιού σου.
Υπάρχει περίπτωση εσύ να δεις ένα αυτοκίνητο FORD Fiesta, χρώματος κίτρινου και με αριθμό κυκλοφορίας ΑΑΑ-1234;
Υπάρχει μήπως περίπτωση, αντί του FIAT, να δεις έναν ελέφαντα να κλείνει την πόρτα του σπιτιού σου;
Κάπου έλεος ρε γαμώτο με την περίπτωσή σου...

[nowhere]

Ρε παιδί μου, γιατί είσαι τέτοιο πνεύμα αντιλογίας και λειτουργείς μόνον με αντιλογία, ακόμα και όταν γίνεσαι ρεζίλι;

επειδή δεν υπάρχει χωρίς τον παρατηρητή

[Cavaliere]

Η αντίληψη είναι υποκειμενική. Ο Κόσμος υπάρχει επειδη τον αισθανόμαστε. Υπάρχει και μια πραγματικότητα αντικειμενική, την οποία δεν αντολαμβανόμαστε.

[AlienWay]

Η αντίληψη είναι υποκειμενική.

Οχι εντελώς υποκειμενική όμως.

Ο Κόσμος υπάρχει επειδη τον αισθανόμαστε.

Και να μην τον αισθανόμαστε, πάλι υπάρχει. Δεκάρα δεν δίνει η άβια ύλη για την έμβια.

Υπάρχει και μια πραγματικότητα αντικειμενική, την οποία δεν αντολαμβανόμαστε.

Αυτό ναι! Αυτό ισχύει 100%. Απλώς αποτελεί τη βάση πολλές φορές να οδηγούμαστε στα δύο συμπεράσματα που είπες προηγουμένως.

[seismic]

''Υπάρχει το σύμπαν χωρίς τον παρατηρητή? ''
Ας μιλήσουμε λίγο για αυτό το σύμπαν και τον άνθρωπο που το διαμορφώνει και κατοικεί σε αυτό. Πάντα με απασχολούσε το ερώτημα.
''Υπάρχει το σύμπαν χωρίς τον παρατηρητή? ''
Βλέπουμε ένα χρώμα, ακούμε έναν ήχο, αισθανόμαστε τον αέρα, γευόμαστε τα φαγητά, μυρίζουμε μια κολόνια, σκεπτόμενοι δημιουργούμε αριστουργήματα έμπνευσης και τους δίνουμε μορφή.
Όλα αυτά φαίνονται να υπάρχουν γύρο μας, ή μήπως δεν υπάρχουν?
Χωρίς την επεξεργασία του ανθρώπινου εγκεφάλου δεν υπάρχει χρώμα, ακοή, γεύση, όσφρηση, αφή, γνώση.
Δεν υπάρχει τίποτα εκεί έξω που να μην το δημιουργεί ο εγκέφαλός μας.
Ζούμε σε μια εικονική πραγματικότητα που εκεί έξω δεν υπάρχει.
Και τίθεται το ερώτημα. Τι υπάρχει εκεί έξω έξω από τις αισθήσεις μας?
Το μόνο που πραγματικά υπάρχει είναι η ενέργεια την οποία ο εγκέφαλός μας την επεξεργάζεται και δημιουργεί τα πάντα.
Εκεί έξω δεν υπάρχει χρώμα, ήχος, αν δεν μετατρέψει ο εγκέφαλός μας την ενέργεια σε ακοή και χρώματα.
Όταν πεθαίνουμε φυσιολογικά χάνουμε τον επεξεργαστή της εικονικής ζωής μας.
Αυτό που αντιλαμβανόμαστε είναι μέρος του σύμπαντος δεν είναι το ''όλον ''
Η μηχανή εσωτερικής καύσης, μια ηλεκτρική συσκευή, ένα πείραμα χημείας έχουν κάτι κοινό την ενέργεια που λαμβάνουν.
Τα αποτελέσματα που προσφέρουν διαφέρουν.
Η ενέργεια είναι το Α και το Ω και το αποτέλεσμα εξαρτάτε από τον μηχανισμό που διαθέτει η μηχανή, ο άνθρωπος το ζώο.
Αν θέλουμε να ονομάσουμε τον θεό τον δημιουργό των όλων εγώ θα έλεγα ότι είναι η ενέργεια ''η σκεπτόμενη ενέργεια.''
Μηχανισμοί υπάρχουν πολλοί. Χωρίς την ενέργεια τίποτα δεν λειτουργεί. Είναι αυτή η μυστηριώδης δύναμη που κινεί τα μόρια και τα άτομα και κανένας δεν ξέρει από που προέρχεται.
Υπάρχει και μια άλλη άυλη δύναμη αυτή της πληροφορίας η οποία σε συνεργασία με την δύναμη που δημιουργεί την ύλη δημιουργούν μηχανισμούς.

[ΑΙΝΕΙΑΝ06]

''Υπάρχει το σύμπαν χωρίς τον παρατηρητή? ''
Ας μιλήσουμε λίγο για αυτό το σύμπαν και τον άνθρωπο που το διαμορφώνει και κατοικεί σε αυτό. Πάντα με απασχολούσε το ερώτημα.
''Υπάρχει το σύμπαν χωρίς τον παρατηρητή? ''
Βλέπουμε ένα χρώμα, ακούμε έναν ήχο, αισθανόμαστε τον αέρα, γευόμαστε τα φαγητά, μυρίζουμε μια κολόνια, σκεπτόμενοι δημιουργούμε αριστουργήματα έμπνευσης και τους δίνουμε μορφή.
Όλα αυτά φαίνονται να υπάρχουν γύρο μας, ή μήπως δεν υπάρχουν?
Χωρίς την επεξεργασία του ανθρώπινου εγκεφάλου δεν υπάρχει χρώμα, ακοή, γεύση, όσφρηση, αφή, γνώση.
Δεν υπάρχει τίποτα εκεί έξω που να μην το δημιουργεί ο εγκέφαλός μας.
Ζούμε σε μια εικονική πραγματικότητα που εκεί έξω δεν υπάρχει.
Και τίθεται το ερώτημα. Τι υπάρχει εκεί έξω έξω από τις αισθήσεις μας?
Το μόνο που πραγματικά υπάρχει είναι η ενέργεια την οποία ο εγκέφαλός μας την επεξεργάζεται και δημιουργεί τα πάντα.
Εκεί έξω δεν υπάρχει χρώμα, ήχος, αν δεν μετατρέψει ο εγκέφαλός μας την ενέργεια σε ακοή και χρώματα.
Όταν πεθαίνουμε φυσιολογικά χάνουμε τον επεξεργαστή της εικονικής ζωής μας.
Αυτό που αντιλαμβανόμαστε είναι μέρος του σύμπαντος δεν είναι το ''όλον ''
Η μηχανή εσωτερικής καύσης, μια ηλεκτρική συσκευή, ένα πείραμα χημείας έχουν κάτι κοινό την ενέργεια που λαμβάνουν.
Τα αποτελέσματα που προσφέρουν διαφέρουν.
Η ενέργεια είναι το Α και το Ω και το αποτέλεσμα εξαρτάτε από τον μηχανισμό που διαθέτει η μηχανή, ο άνθρωπος το ζώο.
Αν θέλουμε να ονομάσουμε τον θεό τον δημιουργό των όλων εγώ θα έλεγα ότι είναι η ενέργεια ''η σκεπτόμενη ενέργεια.''
Μηχανισμοί υπάρχουν πολλοί. Χωρίς την ενέργεια τίποτα δεν λειτουργεί. Είναι αυτή η μυστηριώδης δύναμη που κινεί τα μόρια και τα άτομα και κανένας δεν ξέρει από που προέρχεται.
Υπάρχει και μια άλλη άυλη δύναμη αυτή της πληροφορίας η οποία σε συνεργασία με την δύναμη που δημιουργεί την ύλη δημιουργούν μηχανισμούς.

Ακόμη και εάν δεν υπάρχει το σύμπαν σαν ύλη ..πάντως κάτι υπάρχει
Αυτό που υπάρχει μπορούμε να το ονομάζουμε... ΣΎΜΠΑΝ ή παγκόσμιο ΕΝΑ (το ΟΛΟΝ)

Κατά δεύτερον ακόμη και εάν υπάρχει ο κόσμος των ιδεών (αντί για ύλη ) και ο κόσμος του πνεύματος άνετα μπορούμε να το θεωρήσουμε ως ύλη (δεν υπάρχει αυλος κόσμος ) ή έστω μία ουσία ή οποια περιλαμβάνει και την ύλη και το πνεύμα

[seismic]

''Υπάρχει το σύμπαν χωρίς τον παρατηρητή? ''
Ας μιλήσουμε λίγο για αυτό το σύμπαν και τον άνθρωπο που το διαμορφώνει και κατοικεί σε αυτό. Πάντα με απασχολούσε το ερώτημα.
''Υπάρχει το σύμπαν χωρίς τον παρατηρητή? ''
Βλέπουμε ένα χρώμα, ακούμε έναν ήχο, αισθανόμαστε τον αέρα, γευόμαστε τα φαγητά, μυρίζουμε μια κολόνια, σκεπτόμενοι δημιουργούμε αριστουργήματα έμπνευσης και τους δίνουμε μορφή.
Όλα αυτά φαίνονται να υπάρχουν γύρο μας, ή μήπως δεν υπάρχουν?
Χωρίς την επεξεργασία του ανθρώπινου εγκεφάλου δεν υπάρχει χρώμα, ακοή, γεύση, όσφρηση, αφή, γνώση.
Δεν υπάρχει τίποτα εκεί έξω που να μην το δημιουργεί ο εγκέφαλός μας.
Ζούμε σε μια εικονική πραγματικότητα που εκεί έξω δεν υπάρχει.
Και τίθεται το ερώτημα. Τι υπάρχει εκεί έξω έξω από τις αισθήσεις μας?
Το μόνο που πραγματικά υπάρχει είναι η ενέργεια την οποία ο εγκέφαλός μας την επεξεργάζεται και δημιουργεί τα πάντα.
Εκεί έξω δεν υπάρχει χρώμα, ήχος, αν δεν μετατρέψει ο εγκέφαλός μας την ενέργεια σε ακοή και χρώματα.
Όταν πεθαίνουμε φυσιολογικά χάνουμε τον επεξεργαστή της εικονικής ζωής μας.
Αυτό που αντιλαμβανόμαστε είναι μέρος του σύμπαντος δεν είναι το ''όλον ''
Η μηχανή εσωτερικής καύσης, μια ηλεκτρική συσκευή, ένα πείραμα χημείας έχουν κάτι κοινό την ενέργεια που λαμβάνουν.
Τα αποτελέσματα που προσφέρουν διαφέρουν.
Η ενέργεια είναι το Α και το Ω και το αποτέλεσμα εξαρτάτε από τον μηχανισμό που διαθέτει η μηχανή, ο άνθρωπος το ζώο.
Αν θέλουμε να ονομάσουμε τον θεό τον δημιουργό των όλων εγώ θα έλεγα ότι είναι η ενέργεια ''η σκεπτόμενη ενέργεια.''
Μηχανισμοί υπάρχουν πολλοί. Χωρίς την ενέργεια τίποτα δεν λειτουργεί. Είναι αυτή η μυστηριώδης δύναμη που κινεί τα μόρια και τα άτομα και κανένας δεν ξέρει από που προέρχεται.
Υπάρχει και μια άλλη άυλη δύναμη αυτή της πληροφορίας η οποία σε συνεργασία με την δύναμη που δημιουργεί την ύλη δημιουργούν μηχανισμούς.

Ακόμη και εάν δεν υπάρχει το σύμπαν σαν ύλη ..πάντως κάτι υπάρχει
Αυτό που υπάρχει μπορούμε να το ονομάζουμε... ΣΎΜΠΑΝ ή παγκόσμιο ΕΝΑ (το ΟΛΟΝ)

Κατά δεύτερον ακόμη και εάν υπάρχει ο κόσμος των ιδεών (αντί για ύλη ) και ο κόσμος του πνεύματος άνετα μπορούμε να το θεωρήσουμε ως ύλη (δεν υπάρχει αυλος κόσμος ) ή έστω μία ουσία ή οποια περιλαμβάνει και την ύλη και το πνεύμα

Αν δημιουργήσουμε σε εργαστηριακές συνθήκες σχεδόν το απόλυτο κενό και διοχετεύσουμε για μεγάλο χρονικό διάστημα ενέργεια μέσα στο κενό θα δημιουργηθεί ύλη.

[ΑΙΝΕΙΑΝ06]

''Υπάρχει το σύμπαν χωρίς τον παρατηρητή? ''
Ας μιλήσουμε λίγο για αυτό το σύμπαν και τον άνθρωπο που το διαμορφώνει και κατοικεί σε αυτό. Πάντα με απασχολούσε το ερώτημα.
''Υπάρχει το σύμπαν χωρίς τον παρατηρητή? ''
Βλέπουμε ένα χρώμα, ακούμε έναν ήχο, αισθανόμαστε τον αέρα, γευόμαστε τα φαγητά, μυρίζουμε μια κολόνια, σκεπτόμενοι δημιουργούμε αριστουργήματα έμπνευσης και τους δίνουμε μορφή.
Όλα αυτά φαίνονται να υπάρχουν γύρο μας, ή μήπως δεν υπάρχουν?
Χωρίς την επεξεργασία του ανθρώπινου εγκεφάλου δεν υπάρχει χρώμα, ακοή, γεύση, όσφρηση, αφή, γνώση.
Δεν υπάρχει τίποτα εκεί έξω που να μην το δημιουργεί ο εγκέφαλός μας.
Ζούμε σε μια εικονική πραγματικότητα που εκεί έξω δεν υπάρχει.
Και τίθεται το ερώτημα. Τι υπάρχει εκεί έξω έξω από τις αισθήσεις μας?
Το μόνο που πραγματικά υπάρχει είναι η ενέργεια την οποία ο εγκέφαλός μας την επεξεργάζεται και δημιουργεί τα πάντα.
Εκεί έξω δεν υπάρχει χρώμα, ήχος, αν δεν μετατρέψει ο εγκέφαλός μας την ενέργεια σε ακοή και χρώματα.
Όταν πεθαίνουμε φυσιολογικά χάνουμε τον επεξεργαστή της εικονικής ζωής μας.
Αυτό που αντιλαμβανόμαστε είναι μέρος του σύμπαντος δεν είναι το ''όλον ''
Η μηχανή εσωτερικής καύσης, μια ηλεκτρική συσκευή, ένα πείραμα χημείας έχουν κάτι κοινό την ενέργεια που λαμβάνουν.
Τα αποτελέσματα που προσφέρουν διαφέρουν.
Η ενέργεια είναι το Α και το Ω και το αποτέλεσμα εξαρτάτε από τον μηχανισμό που διαθέτει η μηχανή, ο άνθρωπος το ζώο.
Αν θέλουμε να ονομάσουμε τον θεό τον δημιουργό των όλων εγώ θα έλεγα ότι είναι η ενέργεια ''η σκεπτόμενη ενέργεια.''
Μηχανισμοί υπάρχουν πολλοί. Χωρίς την ενέργεια τίποτα δεν λειτουργεί. Είναι αυτή η μυστηριώδης δύναμη που κινεί τα μόρια και τα άτομα και κανένας δεν ξέρει από που προέρχεται.
Υπάρχει και μια άλλη άυλη δύναμη αυτή της πληροφορίας η οποία σε συνεργασία με την δύναμη που δημιουργεί την ύλη δημιουργούν μηχανισμούς.

Ακόμη και εάν δεν υπάρχει το σύμπαν σαν ύλη ..πάντως κάτι υπάρχει
Αυτό που υπάρχει μπορούμε να το ονομάζουμε... ΣΎΜΠΑΝ ή παγκόσμιο ΕΝΑ (το ΟΛΟΝ)

Κατά δεύτερον ακόμη και εάν υπάρχει ο κόσμος των ιδεών (αντί για ύλη ) και ο κόσμος του πνεύματος άνετα μπορούμε να το θεωρήσουμε ως ύλη (δεν υπάρχει αυλος κόσμος ) ή έστω μία ουσία ή οποια περιλαμβάνει και την ύλη και το πνεύμα

Αν δημιουργήσουμε σε εργαστηριακές συνθήκες σχεδόν το απόλυτο κενό και διοχετεύσουμε για μεγάλο χρονικό διάστημα ενέργεια μέσα στο κενό θα δημιουργηθεί ύλη.

Εφόσον το Απόλυτο κενό υπάρχει γιατί δεν θα μπορούσαμε να το ονομάσουμε ως ύλη ;
Ποιος είναι ο ακριβής ορισμός της ύλης ή του υλικού κόσμου τελικά ;

Αντί να μιλάμε για υλικό και άυλο κόσμο με τα δεδομένα της χριστιανικής μεταφυσικής μήπως θα ήταν καλύτερα να μιλάμε για αισθητό και Υπεραισθητο κόσμο με τα δεδομένα της φιλοσοφίας της Απω Ανατολής (ΤΑΟ ΤΕ ΤΣΙΝΓΚ) ;

[Fixer66]

Βλέπουμε ένα χρώμα, ακούμε έναν ήχο, αισθανόμαστε τον αέρα, γευόμαστε τα φαγητά, μυρίζουμε μια κολόνια.
Όλα αυτά φαίνονται να υπάρχουν γύρο μας, ή μήπως δεν υπάρχουν?
Χωρίς την επεξεργασία του ανθρώπινου εγκεφάλου δεν υπάρχει χρώμα, ακοή, γεύση, όσφρηση, αφή.
Δεν υπάρχει τίποτα εκεί έξω που να μην το δημιουργεί ο εγκέφαλός μας.
Ζούμε σε μια εικονική πραγματικότητα που εκεί έξω δεν υπάρχει.
Και τίθεται το ερώτημα. Τι υπάρχει εκεί έξω έξω από τις αισθήσεις μας?
Γιατί αν υπάρχει κάτι άλλο έξω από τις αισθήσεις μας εκεί πρέπει να πηγαίνουμε όταν πεθαίνουμε.

Ο παρατηρητής δεν είναι μέρος του σύμπαντος; Το σύμπαν δε βρίσκεται παντού γύρω του και μέσα του; Εξω απ΄τις αισθήσεις υπάρχουν πολλά αλλά ίσως μας φανερώνονται αν το αξίζουμε.

[Λοξίας]

Η αντίληψη είναι υποκειμενική.

Πραγματικά αυτό είναι ένα τσιτάτο ή μια γενικολογία, αν θέλεις, χωρίς ουσιαστικό αντίκρυσμα. Και δεν το λέω προσβλητικά.
Έχει προέλθει από κάποιες παρατηρήσεις, όπως, για παράδειγμα, από τους μάρτυρες ενός θανατηφόρου τροχαίου. Πράγματι, σε αρκετές περιπτώσεις, πέντε αυτόπτες μάρτυρες θα δώσουν μία ελαφρά παραλλαγμένη εκδοχή του πως συνέβη το ατύχημα. Αυτό συμβαίνει επειδή ο καθένας είδε/πρόσεξε από διαφορετική οπτική γωνία το συμβάν. Αλλά η συνολική εικόνα του ατυχήματος είναι κοινώς αντιληπτή από όλους.
Αν εγώ σε σκοτώσω ενώπιον 1.000 θεατών, όλοι θα αντιληφθούν ότι εσύ έπεσες νεκρός. Δεν θα υπάρξει κάποιος που θα αντιληφθεί πως εσύ ναι μεν έπεσες νεκρός, αλλά αμέσως σηκώθηκες και άρχισες να χορεύεις καλαματιανό...

Ο Κόσμος υπάρχει επειδη τον αισθανόμαστε.

Και αν, ως δια μαγείας, όλη η ζωή εξαφανιστεί με μιας; Θα εξαφανιστούν και τα κτίρια που έχουμε φτιάξει; Ακόμα χειρότερα, τι υπήρχε πριν από "εμάς"; Ποιος Κόσμος υπήρχε; Ή δεν υπήρχε κανένας Κόσμος;

Υπάρχει και μια πραγματικότητα αντικειμενική, την οποία δεν αντολαμβανόμαστε.

Η μέλισσα δεν βλέπει στο ερυθρό τμήμα του φάσματος αλλά βλέπει στο υπεριώδες. Οπότε τα χρώματα τα βλέπει διαφορετικά από τους ανθρώπους. Κάτι τέτοιο εννοείς; Πως κάποιο ον που διαθέτει και άλλου είδους αισθητήρια θα μπορεί να αντιληφθεί κάτι που εμεις δεν μπορούμε;
Ή εννοείς κάποια μεταφυσική πραγματικότητα;

Πάντως αντικειμενική πραγματικότητα που είναι κοινώς αντιληπτή, υπάρχει.

[taxalata xalasa]

υπαρχουν μεγεθη στο συμπαν που δεν χωρανε καν στην σκεψη του παρατηρητη, ωστε να αμφιβαλλουμε αν υπαρχει το συμπαν χωρις τον παρατηρητη.

δηλαδη ο Σκουτις περιμενε τον παρατηρητη του greeκ phorum για να υπαρξει;

λετε ωραια αστεια με σοβαροφανη τροπο....



ρε τι ζορια τραβαμε.... για κοιτα να δεις αν χωραει ο σκουτις στο μυαλο σου πρωτα που νομιζεις οτι η δικη σου παρατηρηση δημιουργει το συμπαν....