Αρχέλαος έγραψε: 25 Ιουν 2020, 17:24
Άλλος ένας αιώνιος μύθος ανατράπηκε στη βάση του αλλά έρχονται και οι σαφείς λεπτομέρειες, κατά πολύ βέβαια άγνωστες.
Ο Ωνάσης πρώτα πήρε 100 εκατομμύρια δραχμές ως δάνειο από την προδικτατορική κυβέρνηση Καραμανλή επιτυγχάνοντας και αναθεώρηση της σύμβασης σε 10 σημεία.
Μετά, πήρε άλλο ένα δάνειο 100 εκατομμυρίων δραχμών επί εποχής Γεωργίου Παπανδρέου, επιτυγχάνοντας αναθεώρηση της σύμβασης σε άλλα 27 σημεία.
Στην περίοδο των Απριλιανών πέτυχε νέο δάνειο ύψους 160 εκατομμυρίων δραχμών και αναθεώρηση της σύμβασης σε 40 σημεία.
Πως τα επετύγχανε όλα αυτά?
Απειλούσε με αποχώρηση διότι δεν τα έβγαζε πέρα,ενώ με τους συνταγματάρχες υποσχέθηκε και επενδύσεις 800 εκατομμυρίων δολαρίων ώστε να καταφέρει μια τέτοια συμφωνία.
Φυσικά ουδέποτε έγιναν ή ήταν να γίνουν όπως και πολλά άλλα που δεν είναι της παρούσης.
1)Σύμφωνα με το άρθρο 1 της σύμβασης:
Αποκλειστική εκμετάλλευση όλων των υπό ελληνική σημαία αεροπορικών μεταφορών εσωτερικού και εξωτερικού,για επιβάτες,εμπορεύματα και γενικώς οποιασδήποτε φύσεως φορτία.
2)Σύμφωνα με το άρθρο 2 της σύμβασης:
Προνομιακή εξυπηρέτηση στο ελληνικό έδαφος όλων των ξένων αεροσκαφών που προσγειώνονται σε ελληνικούς αερολιμένες
3)Σύμφωνα με το άρθρο 3 της σύμβασης:
Αποκλειστική μεταφορά του αεροπορικού ταχυδρομείου εσωτερικού και εξωτερικού για τις ημέρες που έχει πτήση η εταιρεία.
4)Σύμφωνα με το άρθρο 7 της σύμβασης:
Ο ανάδοχος μέχρι την ημερομηνία αποκτήσεως των ιδιόκτητων αεροσκαφών του δικαιούται να χρησιμοποιεί για την εκμετάλλευση των προνομίων του αεροσκάφη μισθωμένα ή ναυλωμένα άνευ πληρώματος.Τέτοια μισθωμένα ή ναυλωμένα αεροσκάφη θα δικαιούται να χρησιμοποιεί ο ανάδοχος «κατ’απόλυτον κρίσιν αυτού» και μετά την απόκτηση των ιδιοκτήτων αεροσκαφών επί πλέον τούτων και εκ παραλλήλου προς αυτά με τον όρο ότι τα μισθώματα και οι ναύλοι δεν θα είναι ανώτερα απ’αυτά που ισχύουν στη διεθνή αγορά.
Παρατήρηση:Κάνοντας χρήση του παραπάνω άρθρο μπορούσε η εταιρεία να παραδώσει στο δημόσιο 4 Μπόιγκ 707 για τα οποία μάλιστα είχε λάβει προκαταβολή προς πώληση τους,ένα Μπόιγκ 727 και 7 ιαπωνικά ελικοφόρα.
Τα υπόλοιπα 17 αεροπλάνα εκ των 29 ήσαν μισθωμένα/ναυλωμένα,δηλαδή όχι μόνον δεν ανήκαν στην Ολυμπιακή Αεροπορία αλλα μπορούσε η ιδιοκτήτρια εταιρεία να τα διαγράψει από τα ελληνικά νηολόγια χωρίς την έγκριση του ελληνικού δημοσίου
5)Σύμφωνα με το άρθρο 14 της σύμβασης:
Για την χρησιμοποίηση οποιουδήποτε αερολιμένος ή αεροδρομίου στην Ελλάδα,η Ολυμπιακή Αεροπορία απαλλάσσεται της καταβολής τελών προσγειώσεως καθώς και των τελών παραμονής αεροσκαφών στο ύπαιθρο.
Παρατήρηση:
Για το παραπάνω είχαν διαμαρτυρηθεί οι άλλες εταιρείες για άνιση μεταχείριση υπέρ της Ολυμπιακής Αεροπορίας.
6)Σύμφωνα με το άρθρο 15 της σύμβασης:
Η συχνότητα των δρομολογίων των αλλοδαπών αεροπορικών εταιρειών εγκρίνεται μόνο εφ’όσον έχει εξασφαλισθεί ίση αντίστοιχη δυνατότητα εκμεταλλεύσεως και για την Ολυμπιακή Αεροπορία.Προ πάσης εγκρίσεως το Δημόσιο απαραιτήτως ζητά την γνώμη της Ολυμπιακής Αεροπορίας.
7)Σύμφωνα επίσης με το άρθρο 15 της σύμβασης:
Ο αριθμός των επιβατών που μεταφέρονται με πτήσεις τσάρτερ δεν μπορεί να υπερβαίνει το 20% του συνόλου των μεταφερθέντων ετησίως επιβατών προς αμφότερες τις κατευθύνσεις.
Παρατήρηση:
Την τριετία 1971-1973 η Ολυμπιακή εισέπραξε γύρω στα 312 εκατομμύρια δραχμές ως αποζημίωση από το ελληνικό δημόσιο για τους αφιχθέντες επιβάτες με τσάρτερς των ξένων εταιρειών,χωρίς προφανώς να έχουν προσφέρει σε αυτούς κάποια υπηρεσία
Ανάμεσα σε πολλά άλλα παραθέσαμε ορισμένα άρθρα τα οποία περιλαμβάνονταν στην αρχική σύμβαση αλλα και την τροποποιημένη του 1962.
Το 1966 επι κυβερνήσεως αποστατών έγιναν νέες τροποποιήσεις προς ενίσχυση ή κατοχύρωση των προυπαρχόντων προνομίων.
Πρώτον:
Παρατάθηκε η σύμβαση μέχρι το 2006(δηλαδή 40ετής)
Δεύτερον:
Περιορίστηκε το χρονικό διάστημα της λειτουργίας μετα την καταγγελία της σύμβασης από 2 χρόνια σε 6 μήνες
Τρίτον:
Εάν η καταγγελία της σύμβασης γινόταν από την εταιρεία τότε το οφειλόμενο ποσό από το ελληνικό δημόσιο μειωνόταν κατά 1,5 εκατομμύριο ένεκα συμφωνημένης ποινικής ρήτρας και αν η οφειλή του δημοσίου υπολειπόταν αυτού του ποσού τότε η εταιρεία θα κατέβαλλε τη διαφορά.
Την εποχή του δικτατορικού καθεστώτος υπήρξαν οι εξής αλλαγές/προσθήκες ανάμεσα στις οποίες και οι παρακάτω:
Πρώτον:
Καταργήθηκαν τα άρθρα σχετικά με την διαμόρφωση του κανονισμού προσωπικού σύμφωνα με τα διεθνή δεδομένα
Δεύτερον:
Παρήχθη τι δικαίωμα για εγκατάσταση υπηρεσίας με ελικόπτερα ή ελαφριά αεροσκάφη παρά την πιο συμφέρουσα προσφορά άλλου επιχειρηματία
Τρίτον:
Το άρθρο 15 περί των αποζημίωσεων από τις εταιρείες τσάρτερ τροποποιήθηκε με πρόσθετο όφελος για την Ολυμπιακή Αεροπορία
Τέταρτον:
Δεν υποχρεωνόταν η εταρεία στην προμήθεια εγχώριων προϊόντων
Πέμπτον:
Διευκολύνετο η εταιρεία περί επιτάξεως ενώ επιβάλλετο στο δημόσιο η καταβολή αποζημιώσεως
Έκτον:
Τα κόμιστρα των εσωτερικών γραμμών υπολογίζονταν σύμφωνα με τον μέσο όρο του χιλιουμετρικού κομίστρου της Ιταλίας και της Ισπανίας μειωμένου κατά 10%.Αν υπήρχε υστέρηση έναντι αυτού τότε προεβλέπετο η εξίσωση των τιμολογίων
Έβδομον:
Τα αεροσκάφη απαλλάσονταν από κάθε επίταξη αδιαφόρως οιασδήποτε διατάξεως
εκάστοτε ισχύοντος νόμου
Το 1973 η Ολυμπιακή αεροπορία εμφάνιζε ζημίες 144 εκατομμυρίων δραχμών ενώ οι περισσότερες ξένες αεροπορικές εταιρίες είχαν κέρδη.
Το θέμα όμως είναι πως η Ολυμπιακή
είχε συντελεστή πληρότητας πολύ ανώτερο από αρκετές ευρωπαϊκές και αμερικάνικές εταιρείες και χαμηλότερο κατ'αναλογίαν μισθολογικό κόστος ενώ είχε αυξηθεί η επιβατική κίνηση άνω του 10% και σημειώθηκε αύξηση 18% στα εμπορεύματα στις αποσκευές και στο υπερβαρος τους.
Επίσης,οι ξένες αεροπορικές εταιρείες που είχαν ζημίες,τις όφειλαν σε λόγους άσχετους με την πετρελαϊκή κρίση,όπως μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις του προσωπικού τους.
Τον Δεκέμβριο του 1974 καταγγέλθηκε η σύμβαση από πλευράς Ωνάση. Σε αυτό έπαιξε μεγάλο ρόλο η πετρελαϊκή κρίση με αποτέλεσμα την άνοδο της τιμής των καυσίμων.
Βασικό αίτημα της Ολυμπιακής ήταν
η μείωση της τιμής των καυσίμων σε 23 σέντς που οδηγούσε σε ετήσια επιδότηση από το κράτος 1 δις δραχμών και ενώ π.χ. το 1973 είχε λάβει άλλο 1 δις δραχμές.Δηλαδή σύνολο 2 δις δραχμές.
Το 1976 ο αρμόδιος υπουργός της δεξιάς Νέας Δημοκρατίας ανακοίνωσε
ότι ο Ωνάσης χρέωνε την Ολυμπιακή με τεράστια ποσά που αποτελούσαν προσωπικές,οικογενειακές και δαπάνες άλλων εταιρειών του.
Π.χ. για τα προσωπικά τηλεπικοινωνιακά του τέλη ο Ωνάσης χρέωνε την Ολυμπιακή με 5 εκατομμύρια δολάρια.
Χαρακτηριστικά είχε αναφέρει ο υπουργός ότι του είχε έρθει 2 μέρες(πριν την ομιλία),λογαριασμός 25 χιλιάδων γαλλικών φράγκων για τηλεφωνήματα της Χριστίνας Ωναση απο ξενοδοχείο του Μόντε Κάρλο.
Επίσης,
απολύθηκε ο γαμπρός του Παπαδόπουλου που εργαζόταν στην εταιρεία ενώ καταργήθηκαν και οι 70 πολυτελής Μερσεντές οι οποίες χρησιμοποιούνταν απο την προηγούμενη διοίκηση.
Τέλος,
το 51% των μετοχών της εταιρείας ανήκε σε παναμέζικη εταιρεία κάτι που ήταν παράνομο και ο Παπαληγούρας το θεώρησε βαρύ πταίσμα του αναδόχου.
Γη και ύδωρ δόθηκε στον Ωνάση. Τα πάντα όλα δίνονταν με το αζημίωτο, αποικιοκρατικές συμβάσεις και πρακτικές προκαλώντας και τη δυσαρέσκεια ανταγωνιστών. Την ώρα της κρίσης, η μαγκιά, το επιχειρηματικό δαιμόνιο ντε πάει διακοπές και ζητείται η βοήθεια του κράτους με το αζημίωτο πάλι παρά το προστατευμένο περιβάλλον ενάντια στον ανταγωνισμό και ουσιαστικά πιο σκληρό εργασιακό καθεστώς θεσμικά σε αντίθεση με άλλες ανταγωνίστριες εταιρείες.
Πρώτοι δε θα έπρεπε να εξεγείρονται οι οπαδοί της ελεύθερης αγοράς.
ΥΓ. Παρόμοια η κατάσταση και στις αστικές συγκοινωνίες της εποχής ιδίως λεωφορεία Αθήνα-Πειραιά.
