Πόσα φύλα υπάρχουν;

[Χουργιατς]

το "φύλο" δεν είναι και καμιά παγκόσμια σταθερά. μια λέξη είναι.

έβαλα όπου 'φύλο' τη φράση 'ταξική πάλη' σε αυτή τη διαπίστωση

[Null]

Το θέμα δεν είναι πόσα φύλα υπάρχουν αλλά πόσα διαφορετικά είδη.
Ας ξεδιαλύνουμε το πιο βασικό και πάμε μετά στα φύλα.

[blackpaint]

Νew technologies in DNA sequencing and cell biology are revealing that almost everyone is, to varying degrees, a patchwork of genetically distinct cells, some with a sex that might not match that of the rest of their body. Some studies even suggest that the sex of each cell drives its behaviour, through a complicated network of molecular interactions. “I think there's much greater diversity within male or female, and there is certainly an area of overlap where some people can't easily define themselves within the binary structure,” says John Achermann, who studies sex development and endocrinology at University College London's Institute of Child Health.

Δεν βγάζει νόημα αυτό που λέει το άρθρο. Τι ακριβώς εννοεί όταν λέει ότι υπάρχουν κύτταρα με φύλο διαφορετικό από αυτό των υπολοίπων ; Ότι δηλαδή υπάρχουν κύτταρα με ΧΥ και κύτταρα με ΧΧ ανακατεμένα στο ίδιο σώμα ; Πως είναι δυνατό να γίνει κάτι τέτοιο ;

These discoveries (the SRY gene that can switch the gonad from ovarian to testicular development & genes that actively promote ovarian development and suppress the testicular programme — such as the gene WNT4) have pointed to a complex process of sex determination, in which the identity of the gonad emerges from a contest between two opposing networks of gene activity. Changes in the activity or amounts of molecules (such as WNT4) in the networks can tip the balance towards or away from the sex seemingly spelled out by the chromosomes. “It has been, in a sense, a philosophical change in our way of looking at sex; that it's a balance,” says Eric Vilain, a clinician and the director of the Center for Gender-Based Biology at the University of California, Los Angeles. “It's more of a systems-biology view of the world of sex.”
....

But beyond this, there could be even more variation. Since the 1990s, researchers have identified more than 25 genes involved in DSDs, and next-generation DNA sequencing in the past few years has uncovered a wide range of variations in these genes that have mild effects on individuals, rather than causing DSDs. “Biologically, it's a spectrum,” says Vilain.

https://www.nature.com/news/sex-redefined-1.16943

[Ίφιδα]

.

Μπορούμε να θέσουμε τη φύση και το σύμπαν υπό τον έλεγχό μας και να διαμορφώσουμε τους κανόνες που το διέπουν με βάση τα συναισθήματά μας;

Όχι

[AlienWay]

.

Μπορούμε να θέσουμε τη φύση και το σύμπαν υπό τον έλεγχό μας και να διαμορφώσουμε τους κανόνες που το διέπουν με βάση τα συναισθήματά μας;

Όχι

Την ίδια άποψη έχω κι εγώ, Ιφιδα.

[ΓΑΛΗ]

Countersexual Manifesto is an outrageous yet rigorous work of trans theory, a performative literary text, and an insistent call to action. Seeking to overthrow all constraints on what can be done with and to the body, Paul B. Preciado offers a provocative challenge to even the most radical claims about gender, sexuality, and desire.
Preciado lays out mock constitutional principles for a countersexual revolution that will recognize genitalia as technological objects and offers step-by-step illustrated instructions for dismantling the heterocentric social contract. He calls theorists such as Derrida, Foucault, Butler, and Haraway to task for not going nearly far enough in their attempts to deconstruct the naturalization of normative identities and behaviors. Preciado's claim that the dildo precedes the penis-that artifice, not nature, comes first in the history of sexuality-forms the basis of his demand for new practices of sexual emancipation. He calls for a world of sexual plasticity and fabrication, of bio-printers and "dildonics," and he invokes countersexuality's roots in the history of sex toys, pornography, and drag in order to rupture the supposedly biological foundations of the heterocentric regime. His claims are extreme, but supported through meticulous readings of philosophy and theory, as well as popular culture. The Manifesto is now available in English translation for its twentieth anniversary, with a new introduction by Preciado. Countersexual Manifesto will disrupt feminism and queer theory and scandalize us all with its hyperbolic but deadly serious defiance of everything we've been told about sex. (From the publisher)

O Πωλ Πρεθιάδο, συγγραφέας του ανωτέρω βιβλίου, δήλωνε πριν λίγα χρόνια γυναίκα λεσβία (Μπεατρίθ Πρεθιάδο) και έγραφε άρθρα και βιβλία όπου υποστήριζε σε γενικές γραμμές αυτό:

Εμείς λέμε επανάσταση
Οι πολιτικοί αναλυτές θεωρούν ότι το 2009 ξεκίνησε ένας νέος κύκλος κοινωνικών εξεγέρσεων, ως απάντηση στην κατάρρευση των χρηματοπιστωτικών αγορών, την αύξηση του δημόσιου χρέους και τις πολιτικές λιτότητας. Η δεξιά, αποτελούμενη από έναν όχι πάντα ομοιογενή εσμό διαχειριστών, τεχνοκρατών, ευκατάστατων καπιταλιστών-χρηματιστών και λίγο-πολύ στερημένων μονοθεϊστών, ταλαντεύεται ανάμεσα σε μια φουτουριστική λογική που ωθεί την μηχανή των χρηματιστηρίων προς την υπεραξία και το κοινωνικό σώμα προς την κατασταλτική αναδίπλωση, επαναβεβαιώνοντας το σύνορο και τις σχέσεις συγγένειας ως θύλακες κυριαρχίας. Στη νεο-κομμουνιστική αριστερά (βλ. Σλάβοϊ Ζίζεκ, Αλαίν Μπαντιού και συντροφία) γίνεται λόγος για την επανεμφάνιση της χειραφετητικής πολιτικής σε παγκόσμια κλίμακα, από την Ουώλ Στρητ μέχρι το Κάιρο μέσω Αθήνας και Μαδρίτης, αλλά διαπιστώνεται απαισιόδοξα ότι τα υπαρκτά κινήματα δεν καταφέρνουν να μεταφράσουν μία πολλαπλότητα αιτημάτων σε μια ενιαία ανταγωνιστική πάλη. Ο Ζίζεκ επαναλαμβάνει τη φράση του Ουίλιαμ Μπάτλερ Γέιτς για να συνοψίσει την αλαζονική του διάγνωση περί της κατάστασης: «Οι καλύτεροι στερούνται κάθε πεποίθηση, ενώ οι χειρότεροι είναι γεμάτοι παθιασμένη ένταση».

Οι γκουρού της παλιάς αποικιακής Ευρώπης έχουν λυσσάξει τελευταία προσπαθώντας να εξηγήσουν στους ακτιβιστές των κινημάτων Occupy, στους Indignados, σε τρανσφεμινίστριες, σε ΑΜΕΑ-τρανς-πούστηδες-λεσβίες και postporn ότι δεν μπορούμε να κάνουμε την επανάσταση διότι δεν έχουμε ιδεολογία. Λένε «ιδεολογία», όπως η μητέρα μου έλεγε «έναν σύζυγο». Ε, λοιπόν, εμείς δεν χρειαζόμαστε ούτε ιδεολογία ούτε σύζυγο. Οι τρανσφεμινίστριες δεν χρειαζόμαστε σύζυγο, διότι δεν είμαστε γυναίκες. Όπως δεν χρειαζόμαστε ιδεολογία διότι δεν είμαστε λαός. Ούτε κομμουνισμός ούτε φιλελευθερισμός. Ούτε το καθολικο-μουσουλμανικο-εβραϊκό τραγουδάκι. Μιλάμε άλλη γλώσσα.

Αυτοί λένε εκπροσώπηση. Εμείς λέμε πειραματισμός. Αυτοί λένε ταυτότητα. Εμείς λέμε πλήθος. Αυτοί λένε να ελέγξουμε τα προάστια. Εμείς λέμε να μπερδέψουμε την πόλη. Αυτοί λένε χρέος. Εμείς λέμε σεξουαλική συνεργασία και σωματική αλληλεξάρτηση. Αυτοί λένε ανθρώπινο κεφάλαιο. Εμείς λέμε πολυειδική συμμαχία. Αυτοί λένε κρέας αλόγου στο πιάτο μας. Εμείς λέμε: ας ανέβουμε πάνω στα άλογα για να ξεφύγουμε μαζί από την παγκόσμια σφαγή. Αυτοί λένε εξουσία. Εμείς λέμε δύναμη. Αυτοί λένε ενσωμάτωση. Εμείς λέμε ανοικτός κώδικας. Αυτοί λένε αρσενικό-θηλυκό, λευκοί-μαύροι, ανθρώπινο-ζωώδες, ομοφυλόφιλοι- ετεροφυλόφιλοι, Ισραήλ-Παλαιστίνη. Εμείς λέμε: ξέρεις πολύ καλά ότι ο μηχανισμός παραγωγής της αλήθειας σου δεν λειτουργεί πια … Πόσους Γαλιλαίους θα χρειαστούμε αυτή τη φορά για να ξαναμάθουμε να ονομάζουμε τα πράγματα, εμάς τους ίδιους;

Μας κάνουν οικονομικό πόλεμο με νεοφιλελεύθερη ψηφιακή ματσέτα. Αλλά εμείς δεν θα κλάψουμε για το τέλος του κράτους πρόνοιας, διότι το κράτος πρόνοιας ήταν επίσης το ψυχιατρείο, το κέντρο εγκλεισμού των ατόμων με αναπηρία, η φυλακή, το πατριαρχικό-αποικιακό-ετεροκεντρικό σχολείο. Ήρθε η ώρα να θέσουμε τον Φουκώ σε δίαιτα ΑΜΕΑ-queer και να γράψουμε το Θάνατο της κλινικής. Ήρθε η ώρα να καλέσουμε τον Μαρξ σε εργαστήριο οικολογικού σεξ. Δεν θέλουμε ούτε μαντίλα, ούτε απαγόρευση να φοράμε μαντίλα· αν το πρόβλημα είναι τα μαλλιά, εμείς θα τα ξυρίσουμε. Δεν πρόκειται να αντιτάξουμε το πειθαρχικό κράτος στη νεοφιλελεύθερη αγορά. Και τα δύο έχουν ήδη συμφωνήσει: στη νέα Ευρώπη, η αγορά είναι η μόνη λογική διακυβέρνησης· το κράτος γίνεται ένας κολαστικός βραχίονας που η μόνη του λειτουργία θα είναι να αναδημιουργεί τη μυθοπλασία της εθνικής ταυτότητας μέσα από τον τρόμο για την ασφάλεια.

Πρέπει να επινοήσουμε νέες μεθόδους παραγωγής γνώσης και μια νέα πολιτική φαντασία ικανή να αναμετρηθεί με τη λογική του πολέμου, τον ετερο-αποικιακό λόγο και την ηγεμονία της αγοράς ως τόπου παραγωγής της αξίας και της αλήθειας. Δεν μιλάμε μόνο για μια αλλαγή του θεσμικού πλαισίου, για έναν εκτοπισμό των πολιτικών ελίτ. Μιλάμε για το μετασχηματισμό των «μοριακών επικρατειών της ευαισθησίας, της ευφυΐας, της επιθυμίας». Το ζητούμενο είναι να αλλάξουμε την παραγωγή σημάτων, τη σύνταξη, την υποκειμενικότητα. Τους τρόπους παραγωγής και αναπαραγωγής της ζωής. Δεν μιλάμε μόνο για τη μεταρρύθμιση των ευρωπαϊκών εθνών-κρατών. Ζητάμε να απο-αποικίσουμε τον κόσμο, να θέσουμε τέρμα στον Ολοκληρωμένο Παγκόσμιο Καπιταλισμό. Ζητάμε να μεταβάλλουμε τη «Γαιοπολιτική».

Είμαστε οι μαύροι και πούστηδες Ιακωβίνοι, τα κόκκινα οδοφράγματα, οι πράσινοι άστεγοι που τους πήραν το σπίτι οι τράπεζες, είμαστε οι τρανς χωρίς χαρτιά, τα ζώα των πειραμάτων και των ταυρομαχιών, οι πληροφορικο-σεξουαλικά εργαζόμενοι και εργαζόμενες, είμαστε οι ακτήμονες αγρότες, οι μετανάστες, οι αυτιστικοί, όσοι υποφέρουν από έλλειμμα προσοχής, από περίσσεια τυροσίνης, από έλλειψη σεροτονίνης, είμαστε όσοι έχουν υπερβολικό λίπος, τα άτομα με αναπηρία, οι γέροι σε επισφάλεια. Είμαστε η διασπορά της λύσσας. Είμαστε οι αποτυχημένοι αναπαραγωγοί της γης, τα σώματα που είναι αδύνατο να γίνουν κερδοφόρα για την οικονομία της γνώσης.

Δεν θέλουμε να οριζόμαστε ούτε ως γνωσιακοί εργαζόμενοι ούτε ως φαρμακοπορνογραφικοί καταναλωτές. Δεν είμαστε Facebook, ούτε Shell, ούτε Nestlé, ούτε Pfizer-Wyeth. Ούτε είμαστε Ρενώ ή Πεζώ. Δεν θέλουμε να παράγουμε γαλλικά, ούτε ισπανικά, ούτε καταλανικά, ούτε και ευρωπαϊκά. Δεν θέλουμε να παράγουμε. Είμαστε το ζωντανό αποκεντρωμένο δίκτυο. Αρνούμαστε μία πολιτειότητα που να ορίζεται από την παραγωγική μας δύναμη ή την αναπαραγωγική μας δύναμη. Δεν είμαστε βιο-υπάλληλοι παραγωγοί ωαρίων, ούτε κοιλότητες κύησης, ούτε σπερματεγχυτές. Ζητάμε μια πολιτειότητα ολική, που να ορίζεται από το μοίρασμα των τεχνικών, των υγρών, των σπόρων, του νερού, των γνώσεων … Αυτοί λένε: ο νέος καθαρός πόλεμος θα γίνεται με drones. Εμείς θέλουμε να κάνουμε έρωτα με τα drones. Η εξέγερσή μας είναι η ειρήνη, το ολικό συναίσθημα.

Γνωρίζουμε βέβαια ότι η ειρήνη είναι λιγότερο σέξι από τον πόλεμο: ένα ποίημα πουλάει λιγότερο από μια βροχή από σφαίρες και ένα κομμένο κεφάλι λέει περισσότερα από ένα κεφάλι που μιλάει. Αλλά η δική μας επανάσταση είναι η επανάσταση της Σουτζέρνερ Τρουθ, της Χάρριετ Τάμπμαν, είναι εκείνη της Ζαν Ντερουάν, της Ρόζα Παρκς, του Χάρβεϊ Μιλκ, της Βιρτζίνια Πρινς, του Τζακ Σμιθ, τoυ Οκάνια[1], της Σύλβια Ρέι Ριβέρα, του Combahee River Collective, του Πέδρο Λεμέβελ. Έχουμε εγκαταλείψει την πολιτική του θανάτου: είμαστε ένα σεξο-σημειωτικό τάγμα, ένα γνωσιακό αντάρτικο, ένας στρατός εραστών. Πρωκτικός τρόμος. Είμαστε το μετα-πορνό κοινοβούλιο του μέλλοντος, μια νέα σωματοπολιτική διεθνής φτιαγμένη από συνθετικές συμμαχίες και όχι από ταυτοτικούς δεσμούς. Αυτοί λένε κρίση. Εμείς λέμε επανάσταση.

https://nomadicuniversality.com/2015/01 ... %83%CF%84/

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE ... E%B4%CE%BF

[break]

These discoveries (the SRY gene that can switch the gonad from ovarian to testicular development & genes that actively promote ovarian development and suppress the testicular programme — such as the gene WNT4) have pointed to a complex process of sex determination, in which the identity of the gonad emerges from a contest between two opposing networks of gene activity. Changes in the activity or amounts of molecules (such as WNT4) in the networks can tip the balance towards or away from the sex seemingly spelled out by the chromosomes. “It has been, in a sense, a philosophical change in our way of looking at sex; that it's a balance,” says Eric Vilain, a clinician and the director of the Center for Gender-Based Biology at the University of California, Los Angeles. “It's more of a systems-biology view of the world of sex.”
....

Ασχετο αυτό με αυτό που ρώτησα. Αυτό που έβαλες έχει να κάνει με το πως γονίδια μπλοκάρουν την έκφραση χαρακτηριστικών. Δεν νομίζω ότι καταλαβαίνεις τι γράφουν αυτά που παραθέτεις

Αλλά βρήκα την απάντηση στο άρθρο ποιό κάτω. Εκεί που λέει για cellular sex. Βασικά πέρα από γενετικές παθήσεις ο μοναδικός τρόπος που αναφέρει πως μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο είναι κύταρα από την μητέρα (πλακούντα) να μεταναστεύσουν να επιβιώσουν και να πολλαπλασιαστούν στο παιδί και αντίστροφα.

Δεν αναφέρει όμως ότι υπάρχει έρευνα που δείχνει πως αυτά τα ελάχιστα κύταρα παίζουν κάποιο ρόλο στην σεξουαλική έκφραση. Όλα είναι στο δεν είναι απίθανο, και μπορεί, και κάποιοι εικάζουν, κλπ. Οπότε ο ισχυρισμός πως όλοι είμαστε μίγμα από αρσενικά/θυλκά κύτταρα περισσότερο για να στηρίξει συγκεκριμένη ατζέντα έγινε (όλα είναι spectrum, τίποτα δεν είναι απόλυτα) παρά επειδή έχει πρακτική σημασία.

[hellegennes]

These discoveries (the SRY gene that can switch the gonad from ovarian to testicular development & genes that actively promote ovarian development and suppress the testicular programme — such as the gene WNT4) have pointed to a complex process of sex determination, in which the identity of the gonad emerges from a contest between two opposing networks of gene activity. Changes in the activity or amounts of molecules (such as WNT4) in the networks can tip the balance towards or away from the sex seemingly spelled out by the chromosomes. “It has been, in a sense, a philosophical change in our way of looking at sex; that it's a balance,” says Eric Vilain, a clinician and the director of the Center for Gender-Based Biology at the University of California, Los Angeles. “It's more of a systems-biology view of the world of sex.”
....

Ασχετο αυτό με αυτό που ρώτησα. Αυτό που έβαλες έχει να κάνει με το πως γονίδια μπλοκάρουν την έκφραση χαρακτηριστικών. Δεν νομίζω ότι καταλαβαίνεις τι γράφουν αυτά που παραθέτεις

Αλλά βρήκα την απάντηση στο άρθρο ποιό κάτω. Εκεί που λέει για cellular sex. Βασικά πέρα από γενετικές παθήσεις ο μοναδικός τρόπος που αναφέρει πως μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο είναι κύταρα από την μητέρα (πλακούντα) να μεταναστεύσουν να επιβιώσουν και να πολλαπλασιαστούν στο παιδί και αντίστροφα.

Δεν αναφέρει όμως ότι υπάρχει έρευνα που δείχνει πως αυτά τα ελάχιστα κύταρα παίζουν κάποιο ρόλο στην σεξουαλική έκφραση. Όλα είναι στο δεν είναι απίθανο, και μπορεί, και κάποιοι εικάζουν, κλπ. Οπότε ο ισχυρισμός πως όλοι είμαστε μίγμα από αρσενικά/θυλκά κύτταρα περισσότερο για να στηρίξει συγκεκριμένη ατζέντα έγινε (όλα είναι spectrum, τίποτα δεν είναι απόλυτα) παρά επειδή έχει πρακτική σημασία.

Άλλωστε αυτός που την εκφράζει την συγκεκριμένη ατζέντα λέγεται Vilain.

[Custom_F]

Δύο.
Ακόμη κ οι ερμαφρόδιτοι που λέτε, είναι ανωμαλίες κ όχι φύλα.

[axilmar]

Εγω παντως αμα βλεπω καποιο ατομο μπροστα μου που μοιαζει με αντρα, θα τον λεω 'αυτος', ενω αμα μοιαζει με γυναικα, θα τον λεω 'αυτη'.

Αν μου πουν οτι δεν τους σεβομαι, θα τους πω οτι ουτε και αυτοι με σεβονται γιατι εγω ετσι τους βλεπω.

[paul25]

Νew technologies in DNA sequencing and cell biology are revealing that almost everyone is, to varying degrees, a patchwork of genetically distinct cells, some with a sex that might not match that of the rest of their body. Some studies even suggest that the sex of each cell drives its behaviour, through a complicated network of molecular interactions. “I think there's much greater diversity within male or female, and there is certainly an area of overlap where some people can't easily define themselves within the binary structure,” says John Achermann, who studies sex development and endocrinology at University College London's Institute of Child Health.

Δεν βγάζει νόημα αυτό που λέει το άρθρο. Τι ακριβώς εννοεί όταν λέει ότι υπάρχουν κύτταρα με φύλο διαφορετικό από αυτό των υπολοίπων ; Ότι δηλαδή υπάρχουν κύτταρα με ΧΥ και κύτταρα με ΧΧ ανακατεμένα στο ίδιο σώμα ; Πως είναι δυνατό να γίνει κάτι τέτοιο ;

Ναι! Αυτο λεει.

[paul25]

These discoveries (the SRY gene that can switch the gonad from ovarian to testicular development & genes that actively promote ovarian development and suppress the testicular programme — such as the gene WNT4) have pointed to a complex process of sex determination, in which the identity of the gonad emerges from a contest between two opposing networks of gene activity. Changes in the activity or amounts of molecules (such as WNT4) in the networks can tip the balance towards or away from the sex seemingly spelled out by the chromosomes. “It has been, in a sense, a philosophical change in our way of looking at sex; that it's a balance,” says Eric Vilain, a clinician and the director of the Center for Gender-Based Biology at the University of California, Los Angeles. “It's more of a systems-biology view of the world of sex.”
....

Ασχετο αυτό με αυτό που ρώτησα. Αυτό που έβαλες έχει να κάνει με το πως γονίδια μπλοκάρουν την έκφραση χαρακτηριστικών. Δεν νομίζω ότι καταλαβαίνεις τι γράφουν αυτά που παραθέτεις

Αλλά βρήκα την απάντηση στο άρθρο ποιό κάτω. Εκεί που λέει για cellular sex. Βασικά πέρα από γενετικές παθήσεις ο μοναδικός τρόπος που αναφέρει πως μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο είναι κύταρα από την μητέρα (πλακούντα) να μεταναστεύσουν να επιβιώσουν και να πολλαπλασιαστούν στο παιδί και αντίστροφα.

Δεν αναφέρει όμως ότι υπάρχει έρευνα που δείχνει πως αυτά τα ελάχιστα κύταρα παίζουν κάποιο ρόλο στην σεξουαλική έκφραση. Όλα είναι στο δεν είναι απίθανο, και μπορεί, και κάποιοι εικάζουν, κλπ. Οπότε ο ισχυρισμός πως όλοι είμαστε μίγμα από αρσενικά/θυλκά κύτταρα περισσότερο για να στηρίξει συγκεκριμένη ατζέντα έγινε (όλα είναι spectrum, τίποτα δεν είναι απόλυτα) παρά επειδή έχει πρακτική σημασία.

Δεν ειναι απαραιτητο να επηρεαζουν σεξουαλικα, πχ μπορει να δεις αντρα που να κατανεμει το λιπος στους γλουτους (οπως κανουν τα κυτταρα των γυναικων) και σαν εικονα ειναι ο αντρας με το γυναικειο ποπο, πιθανως γιατι τα κυτταρα αυτης της περιοχης ειναι χχ σε σχεση με το υπολοιπο σωμα του. Αυτο δεν σημαινει οτι επιδρα στον σεξουαλικο του προσανατολισμο απαραιτητα.Επισης τιθεται πιο πολυ ως οντολογικο θεμα.

[paul25]

Countersexual Manifesto is an outrageous yet rigorous work of trans theory, a performative literary text, and an insistent call to action. Seeking to overthrow all constraints on what can be done with and to the body, Paul B. Preciado offers a provocative challenge to even the most radical claims about gender, sexuality, and desire.
Preciado lays out mock constitutional principles for a countersexual revolution that will recognize genitalia as technological objects and offers step-by-step illustrated instructions for dismantling the heterocentric social contract. He calls theorists such as Derrida, Foucault, Butler, and Haraway to task for not going nearly far enough in their attempts to deconstruct the naturalization of normative identities and behaviors. Preciado's claim that the dildo precedes the penis-that artifice, not nature, comes first in the history of sexuality-forms the basis of his demand for new practices of sexual emancipation. He calls for a world of sexual plasticity and fabrication, of bio-printers and "dildonics," and he invokes countersexuality's roots in the history of sex toys, pornography, and drag in order to rupture the supposedly biological foundations of the heterocentric regime. His claims are extreme, but supported through meticulous readings of philosophy and theory, as well as popular culture. The Manifesto is now available in English translation for its twentieth anniversary, with a new introduction by Preciado. Countersexual Manifesto will disrupt feminism and queer theory and scandalize us all with its hyperbolic but deadly serious defiance of everything we've been told about sex. (From the publisher)

O Πωλ Πρεθιάδο, συγγραφέας του ανωτέρω βιβλίου, δήλωνε πριν λίγα χρόνια γυναίκα λεσβία (Μπεατρίθ Πρεθιάδο) και έγραφε άρθρα και βιβλία όπου υποστήριζε σε γενικές γραμμές αυτό:

Εμείς λέμε επανάσταση
Οι πολιτικοί αναλυτές θεωρούν ότι το 2009 ξεκίνησε ένας νέος κύκλος κοινωνικών εξεγέρσεων, ως απάντηση στην κατάρρευση των χρηματοπιστωτικών αγορών, την αύξηση του δημόσιου χρέους και τις πολιτικές λιτότητας. Η δεξιά, αποτελούμενη από έναν όχι πάντα ομοιογενή εσμό διαχειριστών, τεχνοκρατών, ευκατάστατων καπιταλιστών-χρηματιστών και λίγο-πολύ στερημένων μονοθεϊστών, ταλαντεύεται ανάμεσα σε μια φουτουριστική λογική που ωθεί την μηχανή των χρηματιστηρίων προς την υπεραξία και το κοινωνικό σώμα προς την κατασταλτική αναδίπλωση, επαναβεβαιώνοντας το σύνορο και τις σχέσεις συγγένειας ως θύλακες κυριαρχίας. Στη νεο-κομμουνιστική αριστερά (βλ. Σλάβοϊ Ζίζεκ, Αλαίν Μπαντιού και συντροφία) γίνεται λόγος για την επανεμφάνιση της χειραφετητικής πολιτικής σε παγκόσμια κλίμακα, από την Ουώλ Στρητ μέχρι το Κάιρο μέσω Αθήνας και Μαδρίτης, αλλά διαπιστώνεται απαισιόδοξα ότι τα υπαρκτά κινήματα δεν καταφέρνουν να μεταφράσουν μία πολλαπλότητα αιτημάτων σε μια ενιαία ανταγωνιστική πάλη. Ο Ζίζεκ επαναλαμβάνει τη φράση του Ουίλιαμ Μπάτλερ Γέιτς για να συνοψίσει την αλαζονική του διάγνωση περί της κατάστασης: «Οι καλύτεροι στερούνται κάθε πεποίθηση, ενώ οι χειρότεροι είναι γεμάτοι παθιασμένη ένταση».

Οι γκουρού της παλιάς αποικιακής Ευρώπης έχουν λυσσάξει τελευταία προσπαθώντας να εξηγήσουν στους ακτιβιστές των κινημάτων Occupy, στους Indignados, σε τρανσφεμινίστριες, σε ΑΜΕΑ-τρανς-πούστηδες-λεσβίες και postporn ότι δεν μπορούμε να κάνουμε την επανάσταση διότι δεν έχουμε ιδεολογία. Λένε «ιδεολογία», όπως η μητέρα μου έλεγε «έναν σύζυγο». Ε, λοιπόν, εμείς δεν χρειαζόμαστε ούτε ιδεολογία ούτε σύζυγο. Οι τρανσφεμινίστριες δεν χρειαζόμαστε σύζυγο, διότι δεν είμαστε γυναίκες. Όπως δεν χρειαζόμαστε ιδεολογία διότι δεν είμαστε λαός. Ούτε κομμουνισμός ούτε φιλελευθερισμός. Ούτε το καθολικο-μουσουλμανικο-εβραϊκό τραγουδάκι. Μιλάμε άλλη γλώσσα.

Αυτοί λένε εκπροσώπηση. Εμείς λέμε πειραματισμός. Αυτοί λένε ταυτότητα. Εμείς λέμε πλήθος. Αυτοί λένε να ελέγξουμε τα προάστια. Εμείς λέμε να μπερδέψουμε την πόλη. Αυτοί λένε χρέος. Εμείς λέμε σεξουαλική συνεργασία και σωματική αλληλεξάρτηση. Αυτοί λένε ανθρώπινο κεφάλαιο. Εμείς λέμε πολυειδική συμμαχία. Αυτοί λένε κρέας αλόγου στο πιάτο μας. Εμείς λέμε: ας ανέβουμε πάνω στα άλογα για να ξεφύγουμε μαζί από την παγκόσμια σφαγή. Αυτοί λένε εξουσία. Εμείς λέμε δύναμη. Αυτοί λένε ενσωμάτωση. Εμείς λέμε ανοικτός κώδικας. Αυτοί λένε αρσενικό-θηλυκό, λευκοί-μαύροι, ανθρώπινο-ζωώδες, ομοφυλόφιλοι- ετεροφυλόφιλοι, Ισραήλ-Παλαιστίνη. Εμείς λέμε: ξέρεις πολύ καλά ότι ο μηχανισμός παραγωγής της αλήθειας σου δεν λειτουργεί πια … Πόσους Γαλιλαίους θα χρειαστούμε αυτή τη φορά για να ξαναμάθουμε να ονομάζουμε τα πράγματα, εμάς τους ίδιους;

Μας κάνουν οικονομικό πόλεμο με νεοφιλελεύθερη ψηφιακή ματσέτα. Αλλά εμείς δεν θα κλάψουμε για το τέλος του κράτους πρόνοιας, διότι το κράτος πρόνοιας ήταν επίσης το ψυχιατρείο, το κέντρο εγκλεισμού των ατόμων με αναπηρία, η φυλακή, το πατριαρχικό-αποικιακό-ετεροκεντρικό σχολείο. Ήρθε η ώρα να θέσουμε τον Φουκώ σε δίαιτα ΑΜΕΑ-queer και να γράψουμε το Θάνατο της κλινικής. Ήρθε η ώρα να καλέσουμε τον Μαρξ σε εργαστήριο οικολογικού σεξ. Δεν θέλουμε ούτε μαντίλα, ούτε απαγόρευση να φοράμε μαντίλα· αν το πρόβλημα είναι τα μαλλιά, εμείς θα τα ξυρίσουμε. Δεν πρόκειται να αντιτάξουμε το πειθαρχικό κράτος στη νεοφιλελεύθερη αγορά. Και τα δύο έχουν ήδη συμφωνήσει: στη νέα Ευρώπη, η αγορά είναι η μόνη λογική διακυβέρνησης· το κράτος γίνεται ένας κολαστικός βραχίονας που η μόνη του λειτουργία θα είναι να αναδημιουργεί τη μυθοπλασία της εθνικής ταυτότητας μέσα από τον τρόμο για την ασφάλεια.

Πρέπει να επινοήσουμε νέες μεθόδους παραγωγής γνώσης και μια νέα πολιτική φαντασία ικανή να αναμετρηθεί με τη λογική του πολέμου, τον ετερο-αποικιακό λόγο και την ηγεμονία της αγοράς ως τόπου παραγωγής της αξίας και της αλήθειας. Δεν μιλάμε μόνο για μια αλλαγή του θεσμικού πλαισίου, για έναν εκτοπισμό των πολιτικών ελίτ. Μιλάμε για το μετασχηματισμό των «μοριακών επικρατειών της ευαισθησίας, της ευφυΐας, της επιθυμίας». Το ζητούμενο είναι να αλλάξουμε την παραγωγή σημάτων, τη σύνταξη, την υποκειμενικότητα. Τους τρόπους παραγωγής και αναπαραγωγής της ζωής. Δεν μιλάμε μόνο για τη μεταρρύθμιση των ευρωπαϊκών εθνών-κρατών. Ζητάμε να απο-αποικίσουμε τον κόσμο, να θέσουμε τέρμα στον Ολοκληρωμένο Παγκόσμιο Καπιταλισμό. Ζητάμε να μεταβάλλουμε τη «Γαιοπολιτική».

Είμαστε οι μαύροι και πούστηδες Ιακωβίνοι, τα κόκκινα οδοφράγματα, οι πράσινοι άστεγοι που τους πήραν το σπίτι οι τράπεζες, είμαστε οι τρανς χωρίς χαρτιά, τα ζώα των πειραμάτων και των ταυρομαχιών, οι πληροφορικο-σεξουαλικά εργαζόμενοι και εργαζόμενες, είμαστε οι ακτήμονες αγρότες, οι μετανάστες, οι αυτιστικοί, όσοι υποφέρουν από έλλειμμα προσοχής, από περίσσεια τυροσίνης, από έλλειψη σεροτονίνης, είμαστε όσοι έχουν υπερβολικό λίπος, τα άτομα με αναπηρία, οι γέροι σε επισφάλεια. Είμαστε η διασπορά της λύσσας. Είμαστε οι αποτυχημένοι αναπαραγωγοί της γης, τα σώματα που είναι αδύνατο να γίνουν κερδοφόρα για την οικονομία της γνώσης.

Δεν θέλουμε να οριζόμαστε ούτε ως γνωσιακοί εργαζόμενοι ούτε ως φαρμακοπορνογραφικοί καταναλωτές. Δεν είμαστε Facebook, ούτε Shell, ούτε Nestlé, ούτε Pfizer-Wyeth. Ούτε είμαστε Ρενώ ή Πεζώ. Δεν θέλουμε να παράγουμε γαλλικά, ούτε ισπανικά, ούτε καταλανικά, ούτε και ευρωπαϊκά. Δεν θέλουμε να παράγουμε. Είμαστε το ζωντανό αποκεντρωμένο δίκτυο. Αρνούμαστε μία πολιτειότητα που να ορίζεται από την παραγωγική μας δύναμη ή την αναπαραγωγική μας δύναμη. Δεν είμαστε βιο-υπάλληλοι παραγωγοί ωαρίων, ούτε κοιλότητες κύησης, ούτε σπερματεγχυτές. Ζητάμε μια πολιτειότητα ολική, που να ορίζεται από το μοίρασμα των τεχνικών, των υγρών, των σπόρων, του νερού, των γνώσεων … Αυτοί λένε: ο νέος καθαρός πόλεμος θα γίνεται με drones. Εμείς θέλουμε να κάνουμε έρωτα με τα drones. Η εξέγερσή μας είναι η ειρήνη, το ολικό συναίσθημα.

Γνωρίζουμε βέβαια ότι η ειρήνη είναι λιγότερο σέξι από τον πόλεμο: ένα ποίημα πουλάει λιγότερο από μια βροχή από σφαίρες και ένα κομμένο κεφάλι λέει περισσότερα από ένα κεφάλι που μιλάει. Αλλά η δική μας επανάσταση είναι η επανάσταση της Σουτζέρνερ Τρουθ, της Χάρριετ Τάμπμαν, είναι εκείνη της Ζαν Ντερουάν, της Ρόζα Παρκς, του Χάρβεϊ Μιλκ, της Βιρτζίνια Πρινς, του Τζακ Σμιθ, τoυ Οκάνια[1], της Σύλβια Ρέι Ριβέρα, του Combahee River Collective, του Πέδρο Λεμέβελ. Έχουμε εγκαταλείψει την πολιτική του θανάτου: είμαστε ένα σεξο-σημειωτικό τάγμα, ένα γνωσιακό αντάρτικο, ένας στρατός εραστών. Πρωκτικός τρόμος. Είμαστε το μετα-πορνό κοινοβούλιο του μέλλοντος, μια νέα σωματοπολιτική διεθνής φτιαγμένη από συνθετικές συμμαχίες και όχι από ταυτοτικούς δεσμούς. Αυτοί λένε κρίση. Εμείς λέμε επανάσταση.

https://nomadicuniversality.com/2015/01 ... %83%CF%84/

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE ... E%B4%CE%BF

Καλα! Ο χρηματιστηριακος καπιταλισμος δεν προκειται να πεσει, αφου η υπογεννητικοτητα και η αυξηση του αριθμου των συνταξιουχων των ανεβασε και θα τον ανεβασει κι αλλο. Επανασταση χωρις πολλους νεους ειναι ονειρο.

[break]

Δεν ειναι απαραιτητο να επηρεαζουν σεξουαλικα, πχ μπορει να δεις αντρα που να κατανεμει το λιπος στους γλουτους (οπως κανουν τα κυτταρα των γυναικων) και σαν εικονα ειναι ο αντρας με το γυναικειο ποπο, πιθανως γιατι τα κυτταρα αυτης της περιοχης ειναι χχ σε σχεση με το υπολοιπο σωμα του. Αυτο δεν σημαινει οτι επιδρα στον σεξουαλικο του προσανατολισμο απαραιτητα.Επισης τιθεται πιο πολυ ως οντολογικο θεμα.

Από βγαίνει αυτό το πιθανώς ; Από το έχουν βρεθεί κύτταρα από το πλακούντα της μάνας να έχουν επιβιώσει σε ενήλικες που λέει το άρθρο μέχρι το ότι εκφράζουν και εξωτερικά χαρακτηριστικά που λες εσύ υπάρχει ένα χάσμα που δεν βλέπω πως γεφυρώνεται. Εχει παρατηρηθεί ποτέ κάτι τέτοιο ; Αν όχι τότε καθόλου πιθανό δεν είναι.

[hellegennes]

Δεν ειναι απαραιτητο να επηρεαζουν σεξουαλικα, πχ μπορει να δεις αντρα που να κατανεμει το λιπος στους γλουτους (οπως κανουν τα κυτταρα των γυναικων) και σαν εικονα ειναι ο αντρας με το γυναικειο ποπο, πιθανως γιατι τα κυτταρα αυτης της περιοχης ειναι χχ σε σχεση με το υπολοιπο σωμα του.

Δεν λειτουργεί έτσι.