Α : Το Οχι του Οδυσσεα στην Αθανασια

[stavmanr]

Οπότε, σαφώς (για μένα τουλάχιστον) και αφορά στη σχέση μεταξύ του γίγνεσθαι και της γέννας.

Με μια λακωνική προσέγγιση, θα έλεγα ότι Γεννημένος Ηγέτης είναι αυτός που αναγεννιέται/αναδεικνύεται ως ηγέτης κάθε μέρα.

Δεν μπορεί -στο σκεπτικό σας- κάποιος να είναι "γεννημένος ηγέτης" και να αποφάσισε στα 30 του να γίνει απλά ...πιανίστας;

Ερώτημα καί προς την Πασιφάη.

[ΓΑΛΗ]

Οπότε, σαφώς (για μένα τουλάχιστον) και αφορά στη σχέση μεταξύ του γίγνεσθαι και της γέννας.

Με μια λακωνική προσέγγιση, θα έλεγα ότι Γεννημένος Ηγέτης είναι αυτός που αναγεννιέται/αναδεικνύεται ως ηγέτης κάθε μέρα.

Δεν μπορεί -στο σκεπτικό σας- κάποιος να είναι "γεννημένος ηγέτης" και να αποφάσισε στα 30 του να γίνει απλά ...πιανίστας;

Ερώτημα καί προς την Πασιφάη.

Ο όρος "γεννημένος ηγέτης" γίνεται από τους παρατηρητές του φαινόμενου σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο δράσης.

Παραδείγματος χάριν, μπορεί ένας πολεμιστής να είναι γενναίος, εκπληκτικός στη χρήση των όπλων, δυνατός αλλά να μη μπορεί να συντονίσει τη λεγεώνα/φάλαγγα κλπ σε κάποιο κρίσιμο σημείο της μάχης. Αυτός είναι καλός πολεμιστής.

Γεννημένος ηγέτης όμως θα χαρακτηρισθεί ο στρατηγός που μπορεί να έχει λιγότερες πολεμικές δεξιότητες αλλά α) θα σχεδιάζει και β) θα εφαρμόζει επιτυχώς τα πλάνα μάχης. Αυτός που έχει πάντα τον έλεγχο της κατάστασης και μπορεί να κατευθύνει την αγέλη του. Σε όλα τα πεδία.

Το αν ένας αριστούχος της αρχιτεκτονικής, αποφασίσει κάποια στιγμή να γίνει πιανίστας, είναι καθαρά προσωπική του επιλογή.


Υπάρχουν και κάποιοι που θεωρούν ότι είναι "γεννημένοι ηγέτες" επειδή απλώς έχουν εξουσιαστικές τάσεις. Ή τους βλέπουν έτσι, η μάνα τους, ο πατέρας τους, ο καθρέφτης τους κλπ

Είναι άλλο πράγμα ο υπερβάλλων ναρκισσισμός και άλλο η δυνατότητα να ασκείς εξουσία.

Άλλο το "θέλω", άλλο το "νομίζω" και άλλο το "μπορώ".

[ΑΙΝΕΙΑΝ06]

Ο άνθρωπος και γεννιέται πχ ηγέτης και γίνεται από το περιβάλλον
Και έχουμε εκ γενετής κάποια χαρακτηριστικά και επίκτητα που διαμορφώνονται από το περιβάλλον μας
Ακόμη και οι γενετής ικανότητες η ελλατωματα μας εξελίσσονται μέσα σε συγκεκριμένο περιβάλλον και αυξάνονται η μειωνονται από τις συνθήκες μέσα σε αυτό

[ΓΑΛΗ]

Ο άνθρωπος και γεννιέται πχ ηγέτης και γίνεται από το περιβάλλον
Και έχουμε εκ γενετής κάποια χαρακτηριστικά και επίκτητα που διαμορφώνονται από το περιβάλλον μας
Ακόμη και οι γενετής ικανότητες η ελλατωματα μας εξελίσσονται μέσα σε συγκεκριμένο περιβάλλον και αυξάνονται η μειωνονται από τις συνθήκες μέσα σε αυτό

Θα επαναλάβω ότι άλλο η δυνατότητα άσκησης εξουσίας και άλλο η επιτυχής εφαρμογή της.

Παραδείγματος χάριν, μπορεί κάποιος να έχει όλα τα στοιχεία για να γίνει ένας καλός πολιτικός και απλώς να μη γουστάρει την πολιτική.

[stavmanr]

Οπότε, σαφώς (για μένα τουλάχιστον) και αφορά στη σχέση μεταξύ του γίγνεσθαι και της γέννας.

Με μια λακωνική προσέγγιση, θα έλεγα ότι Γεννημένος Ηγέτης είναι αυτός που αναγεννιέται/αναδεικνύεται ως ηγέτης κάθε μέρα.

Δεν μπορεί -στο σκεπτικό σας- κάποιος να είναι "γεννημένος ηγέτης" και να αποφάσισε στα 30 του να γίνει απλά ...πιανίστας;

Ερώτημα καί προς την Πασιφάη.

Ο όρος "γεννημένος ηγέτης" γίνεται από τους παρατηρητές του φαινόμενου σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο δράσης.

Παραδείγματος χάριν, μπορεί ένας πολεμιστής να είναι γενναίος, εκπληκτικός στη χρήση των όπλων, δυνατός αλλά να μη μπορεί να συντονίσει τη λεγεώνα/φάλαγγα κλπ σε κάποιο κρίσιμο σημείο της μάχης. Αυτός είναι καλός πολεμιστής.

Γεννημένος ηγέτης όμως θα χαρακτηρισθεί ο στρατηγός που μπορεί να έχει λιγότερες πολεμικές δεξιότητες αλλά α) θα σχεδιάζει και β) θα εφαρμόζει επιτυχώς τα πλάνα μάχης. Αυτός που έχει πάντα τον έλεγχο της κατάστασης και μπορεί να κατευθύνει την αγέλη του. Σε όλα τα πεδία.

Και πώς κατάλαβες ότι γεννήθηκε έτσι κι απλά δεν έμαθε να κάνει σωστές επιλογές μέσα από την εκπαίδευσή του;

Το αν ένας αριστούχος της αρχιτεκτονικής, αποφασίσει κάποια στιγμή να γίνει πιανίστας, είναι καθαρά προσωπική του επιλογή.

Το ερώτημα παραμένει: ήταν γεννημένος αρχιτέκτων ή πιανίστας;
Κι αν κάποιος ήταν "γεννημένος ζωγράφος" αλλά όλη του η ζωή ήταν αντίθετη στο να καταφέρει να εξελιχθεί στην τέχνη του (πχ. γεννήθηκε σε συνθήκες σκλαβιάς και απλά φτιάνει παπούτσια για πολυεθνικές) ; Πώς θα το καταλάβουμε;

[ΑΙΝΕΙΑΝ06]

Ο άνθρωπος και γεννιέται πχ ηγέτης και γίνεται από το περιβάλλον
Και έχουμε εκ γενετής κάποια χαρακτηριστικά και επίκτητα που διαμορφώνονται από το περιβάλλον μας
Ακόμη και οι γενετής ικανότητες η ελλατωματα μας εξελίσσονται μέσα σε συγκεκριμένο περιβάλλον και αυξάνονται η μειωνονται από τις συνθήκες μέσα σε αυτό

Θα επαναλάβω ότι άλλο η δυνατότητα άσκησης εξουσίας και άλλο η επιτυχής εφαρμογή της.

Παραδείγματος χάριν, μπορεί κάποιος να έχει όλα τα στοιχεία για να γίνει ένας καλός πολιτικός και απλώς να μη γουστάρει την πολιτική.

Συμφωνώ

Απλα υπάρχουν και εκ γενετής ικανότητες η ελλατωματα και επίκτητα
Και τα εκ γενετής ικανότητες η ελλατωματα θα πρέπει οι συνθήκες να επιτρέπουν την καλλιέργεια και εξέλιξη τους

Μπορεί πχ εμείς οι Έλληνες να έχουμε εκ γενετής προσόντα στην εξυπνάδα η στην σωματική ρωμη
Αν δεν τα εξασκήσουμε όμως σαν λαός αυτά τα προσόντα και δεν φρόντισουμε για την καλλιέργεια τους ..αυτά θα ατονησουν

[ΓΑΛΗ]

Δεν μπορεί -στο σκεπτικό σας- κάποιος να είναι "γεννημένος ηγέτης" και να αποφάσισε στα 30 του να γίνει απλά ...πιανίστας;

Ερώτημα καί προς την Πασιφάη.

Ο όρος "γεννημένος ηγέτης" γίνεται από τους παρατηρητές του φαινόμενου σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο δράσης.

Παραδείγματος χάριν, μπορεί ένας πολεμιστής να είναι γενναίος, εκπληκτικός στη χρήση των όπλων, δυνατός αλλά να μη μπορεί να συντονίσει τη λεγεώνα/φάλαγγα κλπ σε κάποιο κρίσιμο σημείο της μάχης. Αυτός είναι καλός πολεμιστής.

Γεννημένος ηγέτης όμως θα χαρακτηρισθεί ο στρατηγός που μπορεί να έχει λιγότερες πολεμικές δεξιότητες αλλά α) θα σχεδιάζει και β) θα εφαρμόζει επιτυχώς τα πλάνα μάχης. Αυτός που έχει πάντα τον έλεγχο της κατάστασης και μπορεί να κατευθύνει την αγέλη του. Σε όλα τα πεδία.

Και πώς κατάλαβες ότι γεννήθηκε έτσι κι απλά δεν έμαθε να κάνει σωστές επιλογές μέσα από την εκπαίδευσή του;

Το αν ένας αριστούχος της αρχιτεκτονικής, αποφασίσει κάποια στιγμή να γίνει πιανίστας, είναι καθαρά προσωπική του επιλογή.

Το ερώτημα παραμένει: ήταν γεννημένος αρχιτέκτων ή πιανίστας;
Κι αν κάποιος ήταν "γεννημένος ζωγράφος" αλλά όλη του η ζωή ήταν αντίθετη στο να καταφέρει να εξελιχθεί στην τέχνη του (πχ. γεννήθηκε σε συνθήκες σκλαβιάς και απλά φτιάνει παπούτσια για πολυεθνικές) ; Πώς θα το καταλάβουμε;

Δεν αντιλαμβάνεσαι ούτε τα βασικά.

Είναι άλλο η ανεξίτηλη γραφή του ονόματος κάποιου στην ιστορία, μέσω του έργου που άφησε στις τέχνες, στην επιστήμη, στη φιλοσοφία, στη συγγραφή κλπ και άλλο η ηγεσία.

Οπότε ο όρος "γεννημένος ζωγράφος/γιατρός/μουσικός/συγγραφέας/σκακιστής/ποιητής/αθλητής" είναι όρος που χρησιμοποιείται σπανίως, απλώς γιατί δεν έχει την ίδια δυναμική με το "γεννημένος ηγέτης".

Είναι άλλο πράγμα η εξαιρετική επίδοση σε ένα συγκεκριμένο αντικείμενο ενασχόλησης και άλλο η εξαιρετική επίδοση στη "διαχείριση" πολλών ανθρώπων.

[stavmanr]

Ο όρος "γεννημένος ηγέτης" γίνεται από τους παρατηρητές του φαινόμενου σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο δράσης.

Παραδείγματος χάριν, μπορεί ένας πολεμιστής να είναι γενναίος, εκπληκτικός στη χρήση των όπλων, δυνατός αλλά να μη μπορεί να συντονίσει τη λεγεώνα/φάλαγγα κλπ σε κάποιο κρίσιμο σημείο της μάχης. Αυτός είναι καλός πολεμιστής.

Γεννημένος ηγέτης όμως θα χαρακτηρισθεί ο στρατηγός που μπορεί να έχει λιγότερες πολεμικές δεξιότητες αλλά α) θα σχεδιάζει και β) θα εφαρμόζει επιτυχώς τα πλάνα μάχης. Αυτός που έχει πάντα τον έλεγχο της κατάστασης και μπορεί να κατευθύνει την αγέλη του. Σε όλα τα πεδία.

Και πώς κατάλαβες ότι γεννήθηκε έτσι κι απλά δεν έμαθε να κάνει σωστές επιλογές μέσα από την εκπαίδευσή του;

Το αν ένας αριστούχος της αρχιτεκτονικής, αποφασίσει κάποια στιγμή να γίνει πιανίστας, είναι καθαρά προσωπική του επιλογή.

Το ερώτημα παραμένει: ήταν γεννημένος αρχιτέκτων ή πιανίστας;
Κι αν κάποιος ήταν "γεννημένος ζωγράφος" αλλά όλη του η ζωή ήταν αντίθετη στο να καταφέρει να εξελιχθεί στην τέχνη του (πχ. γεννήθηκε σε συνθήκες σκλαβιάς και απλά φτιάνει παπούτσια για πολυεθνικές) ; Πώς θα το καταλάβουμε;

Δεν αντιλαμβάνεσαι ούτε τα βασικά.

Είναι άλλο η ανεξίτηλη γραφή του ονόματος κάποιου στην ιστορία, μέσω του έργου που άφησε στις τέχνες, στην επιστήμη, στη φιλοσοφία, στη συγγραφή κλπ και άλλο η ηγεσία.

Οπότε ο όρος "γεννημένος ζωγράφος/γιατρός/μουσικός/συγγραφέας/σκακιστής/ποιητής/αθλητής" είναι όρος που χρησιμοποιείται σπανίως, απλώς γιατί δεν έχει την ίδια δυναμική με το "γεννημένος ηγέτης".

Είναι άλλο πράγμα η εξαιρετική επίδοση σε ένα συγκεκριμένο αντικείμενο ενασχόλησης και άλλο η εξαιρετική επίδοση στη "διαχείριση" πολλών ανθρώπων.

Ο Διογένης ο Λαέρτιος, στο ερώτημα "τι ξέρεις να κάνεις;" απαντούσε "να ηγούμαι ανθρώπων , ό,τι δηλαδή όλοι".

[ΓΑΛΗ]

Ο Διογένης ο Λαέρτιος, στο ερώτημα "τι ξέρεις να κάνεις;" απαντούσε "να ηγούμαι ανθρώπων , ό,τι δηλαδή όλοι".

Ο όρος "γεννημένος ηγέτης" χρησιμοποιείται από τους παρατηρητές του φαινόμενου σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο δράσης.

Υπάρχουν και κάποιοι που θεωρούν ότι είναι "γεννημένοι ηγέτες" επειδή απλώς έχουν εξουσιαστικές τάσεις. Ή τους βλέπουν έτσι, η μάνα τους, ο πατέρας τους, ο καθρέφτης τους κλπ

Είναι άλλο πράγμα ο υπερβάλλων ναρκισσισμός και άλλο η δυνατότητα να ασκείς εξουσία.

Άλλο το "θέλω", άλλο το "νομίζω" και άλλο το "μπορώ".

[Πασιφάη]

.


Εγώ ακόμα δέν νομίζω πώς είσαι αφελής.....

Λοιπόν.....στά πιό ίσια.....πιστεύεις οτι οι ανθρωποι Γεννιούνται ή Γίνονται ;;;

Δικαιολόγησε καί την απάντηση.....


.

Χμμ. Για να δούμε. Είναι ένα ερώτημα που θεωρώ αρκετά πολύπλοκο να εξηγηθεί. Και θα σου πω γιατί.
Ανέκαθεν πίστευα στον τρόπο που μεγαλώνει ο καθε ένας από μας. Η παιδεία είναι αυτή που μπορεί να μετατρέψει τα χαρακτηριστικά ενός ανθρώπου καθώς μεγαλώνει,σε ικανότητες.
Δεν θα ήθελα να μπω στο τριπάκι αυτό, για το λόγο του οτι πιστεύω πως ένας άνθρωπος, αν πραγματικά θελήσει να γίνει κάτι σημαντικό στη ζωή του, θα το καταφέρει.
Βλέπεις όμως και χαμένες ψυχές που ουδείς ασχολήθηκε μαζί τους και έγιναν αγρίμια. Απέκτησαν παραβατική συμπεριφορά και οδηγήθηκαν στην καταστροφή.
Ειλικρινά δεν γνωριζω αλλά φαντάζομαι πως υπάρχουν και περιπτώσεις που σε σχέση με τον ψυχισμό που αναπτύσσουν συν τω χρόνω, θεωρούνται μοναδικές. Με αρνητικό πρόσημο η μοναδικότητα.
Άρα ότι και να υποθέσω πέραν όσων σου είπα παραπάνω, χρήζει περαιτέρω ανάλυσης. Δεν είναι ένα θέμα που μπορείς να το προσεγγίσεις ξερά με μιαν απάντηση.

.


Ολες οι απαντήσεις πού έδωσες κλείνουν όμως στή μία πλευρά.....

Οσον αφορά όμως την τελευταία παράγραφο.....εγώ δεν σού είπα να το αναλύσεις πολύ.....

Ξερά θά μπορούσες να απαντήσεις αν είχες κατασταλάξει.....

Υποτίθεται ότι μετά απο τόσα χρόνια θά έχεις κατασταλάξει στίς ουσίες τής μίας ή της αλλης εκδοχής.....

Εκτός αν είσαι νινί ακόμα ηλικιακά.....

Πού δε νομίζω.....δείχνεις μιά κάποια ωριμότητα.....


.

Έχω μάθει στη ζωή μου πριν κατασταλάξω κάπου και μιλήσω με σιγουρια, να έχω βεβαιωθεί πως αυτά που θα πω, έχουν όντως ουσία.
Και η ουσία δεν δύναται να αντιμετωπίζεται ξερά με μιαν απάντηση.
Εικασίες και αναλύσεις, μπορούμε να κάνουμε. Η φιλοσοφική προσσέγιση, γενική κουβέντα, δεν απαιτεί αντιμετώπιση όπως το να επισκευάσεις π.χ μια ηλεκτρική συσκευή που χάλασε.
Χρειάζεται μια πιο ενδελεχή αποτύπωση, περνώντας από τα μονοπάτια της γνώσης.

[Πασιφάη]

Εγώ νομίζω ότι η έκφραση "γεννημένος ηγέτης" δεν υποδηλώνει ταξικότητα ή κάποιο κληρονομικό δικαίωμα. Μπορεί να αποδοθεί είτε στον Σπάρτακο είτε στον Ιούλιο Καίσαρα είτε στον Τσένγκις Χαν. Σε κάποιον αυτοκράτορα και σε κάποιον πληβείο.

Οπότε, σαφώς (για μένα τουλάχιστον) και αφορά στη σχέση μεταξύ του γίγνεσθαι και της γέννας.

Με μια λακωνική προσέγγιση, θα έλεγα ότι Γεννημένος Ηγέτης είναι αυτός που αναγεννιέται/αναδεικνύεται ως ηγέτης κάθε μέρα.

Και σαφώς έχει άμεση σχέση με το θέμα.

Η Αθανασία είναι συνέπεια της συνεχούς Σποράς και όχι ένα αμετάβλητο, επιφανειακώς ελκυστικό αλλά ουσιαστικώς Στείρο πεδίο.

Στην προηγούμενη απάντηση που έδωσα στον Σκεπτικό, ήθελα να γράψω περί ηγετών, αλλά το άφησα διότι η ερώτησή του αφορούσε ένα γενικότερο πλαίσιο και όχι κάτι ειδικότερο.
Αμέσως μου ήρθε στο μυαλό η περίπτωση του μάντη Αρίστανδρου, που είχε προφητέψει ,έπειτα από όνειρο της Ολυμπιάδας, πως ο Αλέξανδρος θα είχε χαρακτήρα λιονταριού και έμελλε να γίνει σπουδαίος.
Αυτό υποδεικνύει μια μορφή γεννημένου ηγέτη, βάσει των λεγομένων του συγκεκριμένου ανθρώπου.
Μου ακούγεται όμορφο,επιβλητικό, σαν ιδέα. Όμως έκανα μιαν άλλη σκέψη. Μήπως τελικά είναι όντως θέμα ικανοτήτων που αναπτύσσονται σ'εναν άνθρωπο και δη βασιλιά, που σε συνδυασμό με την δυνατότητα που του δίνει η καταγωγή του και το εύρος των επιλογών που του παρέχονται, μπορεί να φτάσει στο ύψιστο της δόξας;
Μήπως το να αντιμετωπίζεται θεϊκά από τους γύρω του, όπως έχει αποδειχθεί βάσει ιστορικών γεγονότων, κατατάσσεται αυτόματα στο ανώτερο πεδίο και ενσαρκώνει το θείο, σαν κάτι απόλυτα φυσιολογικό;
Είμαι αρκετα μπερδεμένη, η αλήθεια είναι.

[ΓΑΛΗ]

Έχω μάθει στη ζωή μου πριν κατασταλάξω κάπου και μιλήσω με σιγουρια, να έχω βεβαιωθεί πως αυτά που θα πω, έχουν όντως ουσία.
Και η ουσία δεν δύναται να αντιμετωπίζεται ξερά με μιαν απάντηση.
Εικασίες και αναλύσεις, μπορούμε να κάνουμε. Η φιλοσοφική προσσέγιση, γενική κουβέντα, δεν απαιτεί αντιμετώπιση όπως το να επισκευάσεις π.χ μια ηλεκτρική συσκευή που χάλασε.
Χρειάζεται μια πιο ενδελεχής αποτύπωση, περνώντας από τα μονοπάτια της γνώσης.

Ακριβώς γι' αυτό, παρέθεσα το σκοτεινό ρήμα του Ελύτη.

Προσωπικώς, το βλέπω ως ένα πυκνό κύκνειο άσμα, που (σε μένα τουλάχιστον) δίνει απαντήσεις σε όλες τις εκφάνσεις της Αθανασίας.

Το επαναλαμβάνω.

Ρήμα το Σκοτεινόν

Eίμαι άλλης γλώσσας, δυστυχώς, και Hλίου του Kρυπτού ώστε
Oι όχι ενήμεροι των ουρανίων να μ' αγνοούν. Δυσδιάκριτος
Kαθώς άγγελος επί τάφου σαλπίζω άσπρα υφάσματα
Που χτυπιούνται στον αέρα και μετά πάλι αναδιπλώνονται
Kάτι να δείξουν, ίσως, τα θηρία μου τα χωνεμένα ώσπου τελικά
Nα μείνει ένα θαλασσοπούλι τ' ορφανό πάνω απ' τα κύματα


Όπως και έγινε. Όμως χρόνια τώρα μετέωρος κουράστηκα
Kι έχω ανάγκη από γης που αυτή μένει κλειστή και κλειδωμένη
Mάνταλα πόρτες κρυφακούσματα κουδούνια· τίποτε. A
Πιστευτά πράγματα μιλήστε μου! Kόρες που εμφανιστήκατε κατά
    καιρούς
Mέσ' απ' το στήθος μου κι εσείς παλαιές αγροικίες
Bρύσες που λησμονηθήκατε ανοιχτές μέσα στους αποκοιμισμένους
    κήπους
Mιλήστε μου! Έχω ανάγκη από γης
Που αυτή μένει κλειστή και κλειδωμένη


Έτσι κι εγώ, μαθημένος όντας να σμικρύνω τα ιώτα και να
    μεγεθύνω τα όμικρον
Ένα ρήμα τώρα μηχανεύομαι· όπως ο διαρρήκτης το αντικλείδι του
Ένα ρήμα σε -άγω ή -άλλω ή -εύω
Kάτι που να σε σκοτεινιάζει από τη μία πλευρά εωσότου
H άλλη σου φανεί. Ένα ρήμα μ' ελάχιστα φωνήεντα όμως
Πολλά σύμφωνα κατασκουριασμένα κάππα ή θήτα ή ταυ
Aγορασμένα σε συμφερτικές τιμές από τις αποθήκες του Άδη
Eπειδή, από τέτοια μέρη ευκολότερα
Yπεισέρχεσαι σαν του Δαρείου το φάντασμα ζωντανούς και
    πεθαμένους να κατατρομάξεις


Eδώ βαρεία μουσική ας ακούγεται. Kι ανάλαφρα τα όρη ας
Mετατοπίζονται. Ώρα να δοκιμάσω το κλειδί. Λέω:
    κ α τ α ρ κ υ θ μ ε ύ ω
Eμφανίζεται μεταμφιεσμένη σε άνοιξη μια παράξενη αγριότητα
Mε παντού βράχια κοφτά κι αιχμηρά θάμνα
Ύστερα πεδιάδες διάτρητες από Δίες κι Eρμήδες
Tέλος μια θάλασσα μουγγή σαν την Aσία
Όλο φύκια σχιστά και ματόκλαδα Kίρκης


Ώστε λοιπόν, αυτό που λέγαμε "ουρανός" δεν είναι· "αγάπη" δεν·
    "αιώνιο" δεν. Δεν
Yπακούουν τα πράγματα στα ονόματά τους. Πλησιέστερα του
σκοτωμού
Kαλλιεργούνται οι ντάλιες. Kι ο βραδύς κυνηγός μ' αιθερίου
    θηράματα
Eπιστρέφει κόσμου. Kι είναι πάντοτε -φευ- νωρίς. Aχ
Δεν υποψιαστήκαμε ποτέ πόσο υπονομευμένη από θεότητα είναι
H γη· τι χρυσός ρόδου αέναου της χρειάζεται ν' αντισταθμίζει
Tο κενό που αφήνουμε, όμηροι όλοι εμείς μιας άλλης διάρκειας
Που η σκιά του νου μάς αποκρύπτει. Aς είναι


Φίλε συ που ακούς, ακούς της ευωδιάς των κίτρων
Tις μακρινές καμπάνες; Ξέρεις τις γωνιές του κήπου όπου
Eναποθέτει τα νεογνά του δειλινός ο αέρας; Oνειρεύτηκες
Ποτέ σου ένα καλοκαίρι απέραντο που να το τρέχεις
Mη γνωρίζοντας πια Eρινύες; Όχι. Nα γιατί καταρκυθμεύω
Που οι βαριές υποχωρούν αμπάρες τρίζοντας κι οι μεγάλες θύρες
    ανοίγονται
Στο φως του Ήλιου του Kρυπτού μια στιγμούλα, η φύση μας η
    τρίτη να φανερωθεί
Έχει συνέχεια. Δε θα την πω. Kανείς δεν παίρνει τα δωρεάν
Στον κακόν αγέρα ή που χάνεσαι ή που επακολουθεί γαλήνη


Aυτά στη γλώσσα τη δική μου. Kι άλλοι άλλα σ' άλλες. Aλλ'
H αλήθεια μόνον έναντι θανάτου δίδεται.



Οδυσσέας Ελύτης
Tα Eλεγεία της Oξώπετρας

Θα συμπληρώσω ότι το "Ελύτης" δεν ήταν το πραγματικό του επίθετο. Τον έλεγαν Αλεπουδέλη*.

Το όνομα του όμως ήταν πραγματικό.

Και σ' αυτό το ποίημα διακρίνω το διαχρονικό ΟΧΙ του Οδυσσέα στην Αθανασία.


*Αλλά ακόμη και το πραγματικό του επίθετο, παραπέμπει σε ένα χαρακτηριστικό του ομηρικού Οδυσσέα.

[Πασιφάη]

Από τα αγαπημένα μου, παρεμπιπτόντως.

[ΓΑΛΗ]

Από τα αγαπημένα μου, παρεμπιπτόντως.

Και τα δικά μου.



Αλλά είναι κάποιες φάσεις που το ρήμα "αγαπώ" είναι πολύ στενό -και εγωϊστικό- για να εκφράσει αυτό που νοιώθω όταν κάτι μου προκαλεί δέος. Νοιώθω πολύ μικρή για να αποδώσω εύσημα σε κάτι που με υπερβαίνει.

Όταν κάποιος με κατακυρθμεύει, τότε το βουλώνω και απλώς υποκλίνομαι.

[ΣΚΕΠΤΙΚΟΣ]

Χμμ. Για να δούμε. Είναι ένα ερώτημα που θεωρώ αρκετά πολύπλοκο να εξηγηθεί. Και θα σου πω γιατί.
Ανέκαθεν πίστευα στον τρόπο που μεγαλώνει ο καθε ένας από μας. Η παιδεία είναι αυτή που μπορεί να μετατρέψει τα χαρακτηριστικά ενός ανθρώπου καθώς μεγαλώνει,σε ικανότητες.
Δεν θα ήθελα να μπω στο τριπάκι αυτό, για το λόγο του οτι πιστεύω πως ένας άνθρωπος, αν πραγματικά θελήσει να γίνει κάτι σημαντικό στη ζωή του, θα το καταφέρει.
Βλέπεις όμως και χαμένες ψυχές που ουδείς ασχολήθηκε μαζί τους και έγιναν αγρίμια. Απέκτησαν παραβατική συμπεριφορά και οδηγήθηκαν στην καταστροφή.
Ειλικρινά δεν γνωριζω αλλά φαντάζομαι πως υπάρχουν και περιπτώσεις που σε σχέση με τον ψυχισμό που αναπτύσσουν συν τω χρόνω, θεωρούνται μοναδικές. Με αρνητικό πρόσημο η μοναδικότητα.
Άρα ότι και να υποθέσω πέραν όσων σου είπα παραπάνω, χρήζει περαιτέρω ανάλυσης. Δεν είναι ένα θέμα που μπορείς να το προσεγγίσεις ξερά με μιαν απάντηση.

.


Ολες οι απαντήσεις πού έδωσες κλείνουν όμως στή μία πλευρά.....

Οσον αφορά όμως την τελευταία παράγραφο.....εγώ δεν σού είπα να το αναλύσεις πολύ.....

Ξερά θά μπορούσες να απαντήσεις αν είχες κατασταλάξει.....

Υποτίθεται ότι μετά απο τόσα χρόνια θά έχεις κατασταλάξει στίς ουσίες τής μίας ή της αλλης εκδοχής.....

Εκτός αν είσαι νινί ακόμα ηλικιακά.....

Πού δε νομίζω.....δείχνεις μιά κάποια ωριμότητα.....


.

Έχω μάθει στη ζωή μου πριν κατασταλάξω κάπου και μιλήσω με σιγουρια, να έχω βεβαιωθεί πως αυτά που θα πω, έχουν όντως ουσία.
Και η ουσία δεν δύναται να αντιμετωπίζεται ξερά με μιαν απάντηση.
Εικασίες και αναλύσεις, μπορούμε να κάνουμε. Η φιλοσοφική προσσέγιση, γενική κουβέντα, δεν απαιτεί αντιμετώπιση όπως το να επισκευάσεις π.χ μια ηλεκτρική συσκευή που χάλασε.
Χρειάζεται μια πιο ενδελεχή αποτύπωση, περνώντας από τα μονοπάτια της γνώσης.

.


Θά σου κάνω μόνο μία ερώτηση γιά νά τό τελειώσουμε.....γιατί δέν έχεις κάτι σίγουρο όπως λές.....

Οι επιστήμονες ξέρουν μέ σιγουριά τί είδους πληροφορίες έχει ο εγκέφαλος καί τί είδους τό ντιενέι ;;;

Γιατί αν ξέρουν τότε λύνεται τό ερώτημα πού λέγαμε νομίζω.....


.