Καλώς ήρθατε στο Phorum.com.gr Είμαστε εδώ πολλά ενεργά μέλη της διαδικτυακής κοινότητας του Phorum.gr που έκλεισε. Σας περιμένουμε όλους! https://dev.phorum.com.gr/
To οποιοδήποτε παιχνίδι μεταξύ των μικρών παιδιών ΕΙΝΑΙ ομαδική άθληση.
Και ακριβώς γι' αυτό βλέπεις κακομαθημένα "διαολάκια" που δεν μπορούν να διαχειριστούν οι "αντιαυταρχικοί" γονείς να ανταπεξέρχονται μια χαρά στους συλλογικούς κανόνες της αγέλης, όταν αντιληφθούν ότι εδώ παίζουν άλλοι όροι.
Όλα αυτά καλά είναι ως συμβουλές για φιλικό επίπεδο. πρέπει να είναι καλοδεχούμενες. Να σκέφτεστε όμως και την πρόταση επίσκεψης σε έναν ειδικό. Γιατί μπορεί αυτό που φαίνεται από το παιδί να ερμηνεύεται ως πρόβλημα απ΄τους γονείς, να βιώνεται επίσης σαν τέτοιο. Μπορεί όμως να ξεπέφτει και στο επίπεδο ανησυχίας. Αλλά μπορεί να είναι και απόλαυση. όλα να τα σκεφτόμαστε. κι ακόμα πιο πολύ να σκεφτόμαστε πως ορίζουμε αυτό που μας περιγράφουν. Δηλαδή αυτή η σύνδεση της επιθετικότητας με την εξωτερίκευση μιας φυσιολογικής καθ όλα έντασης και ζωηράδας, μου κάνει λάθος. Άλλο ένα ζωηρό παιδί, κινητικό, έντονο. Κι άλλο ένα θυμωμένο παιδί που βράζει.
Το ζητούμενο είναι να δούμε τι έχει και μετά να μάθει το ίδιο τι έχει. Αν είναι κάτι που το βασανίζει όλη αυτή η κατάσταση κάθε φορά. Το να πεις του κάνω άσκηση για να περάσει, σαν το μασάζ σε άλλες περιπτώσεις, θα μπορούσε να παρομοιαστεί και με φάρμακα κι ενέσεις που θα μπορούσε να του κάνει ένας γιατρός.
Σε κάτι αθλητικό να πάει όταν είναι χαρούμενο, όταν νιώθει καλά, όταν έχει αυτοπεποίθηση. Ότι αυτό που έχει μέσα του ως "ζωογόνος ενέργεια" (εναλλακτικά εκφρασμένο) θα το κάνει δώρο προς τα έξω. θα το κάνει "καρπούς" ένα πράγμα όχι να το κάνει για να καθαρίζει την αρνητίλα του.
Δεν μιλάω για κάποιο παιδί. Για τις προτάσεις που κάθε φορά καλούμαστε να κάνουμε σχολιάζω και προτείνω.
Από τη δική μου εμπειρία πάντως, τόσο ως αγοροκόριτσο που φχαριστήθηκα ομαδικό παιχνίδι με όλες τις αιματηρές συνέπειες, όσο και ως παρατηρήτρια μάνα (επιλεκτικά μη προστατευτική για το καμάρι μου) είδα ότι τόσο εντός όσο και εκτός οικίας, τα παιδιά αποδίδουν τα του Καίσαρος τω Καίσαρι με πολλή μεγαλύτερη αντικειμενικότητα -ή εγγενή σοφία αν θες- από τους ενήλικες, τα εύσημα στους μετέχοντες σ' αυτό που προσδιόρισα ως αγέλη. Δεν υποτάσσονται τοσο εύκολα στον επιφανειακά δυνατό. Παίζουν όλοι.
Re: Μου τη σπάνε. Πολύ μου τη σπάνε
Δημοσιεύτηκε: 03 Οκτ 2019, 01:32
από ΓΑΛΗ
Αυτό που θέλω να πω Χαοτικέ, είναι ότι ένα παιδί θέλει βοήθεια από ειδικούς όταν για κάποιο λόγο δεν είναι επιθυμητό στην αγέλη του. Αν το αποδεχθεί η αγέλη, δεν υπάρχει πρόβλημα. Θα το προστατέψει με ό,τι συνεπάγεται αυτό για την αυτοπεποίθηση του.
Απλώς υπάρχει μεγαλύτερη εντιμότητα και οξυδέρκεια στις αγέλες των μικρών παιδιών απ' ό,τι στις αγέλες των ενηλίκων.
Αυτό είναι και το βασικό πρόβλημα. Ότι κάποια στιγμή τα παιδιά μεγαλώνουν.
Re: Μου τη σπάνε. Πολύ μου τη σπάνε
Δημοσιεύτηκε: 03 Οκτ 2019, 01:44
από Χαοτικός
Καλό αυτό που θέτεις. Μου φέρνει στο μυαλό τη μικρή. Κι όχι μόνο η κινητικότητα που απορρέει ως νόημα απ' αυτό που λες ( αν και εσύ εννοείς την ομαδικότητα συν τοις άλλοις), αλλά και αυτό περί απόδοσης απαντήσεων. Εντελώς διαφορετική από τη μεγάλη κι οι δυο τους διαφορετικές από τον μεγάλο όπου αυτός δεν αποδίδει τα του Καίσαρος τω Καίσαρι, αντιθέτως κάνει μόκο συχνά. Τα έχει καταφέρει μέχρι τώρα. Τελεί μετανάστης στις Ευρώπες (μου τη σπάει αυτό αλλά αυτός γουστάρει. Και είναι και μικρός ο καριόλης. Εγώ στην ηλικία του ίσια που μάθαινα να διαβάζω).
Είναι διαφορετικές οι ανάγκες πάντως. Κι αν τύχει το παιδί να μη γουστάρει θα του καεί η φάση που θα μπορούσε να την είχε για αργότερα. Αν δεν νιώσεις ότι το παιδί το ίδιο γουστάρει, αν δεν νιώσεις ότι θα πάει κάπου σε αυτά και θα γυρνάει σπίτι με γαμάτη διάθεση (από πριν να το ξέρεις. Να σου το εμπνέει. Όπως προφανώς - είμαι σίγουρος βασικά,
το ενέπνεες εσύ,
καλύτερα να μην πάρεις τέτοια πρωτοβουλία. Κι αν πιάσεις τον εαυτό σου να μην είσαι σίγουρη για το πως θα του κάτσει η φάση, θα είναι ένδειξη επίσης , για να μην το κάνεις ακόμα.
Re: Μου τη σπάνε. Πολύ μου τη σπάνε
Δημοσιεύτηκε: 03 Οκτ 2019, 01:56
από parafrwn
Μου την σπάνε τα σεντόνια με τις πολλές σάλτσες. Μου θυμίζουν τις διατριβές 300 σελίδων, σε αντιδιαστολή με εκείνη την γαμάτη διατριβή μόλις 98 σελίδων. Τα πολλά λόγια είναι φτώχια. «Σαν πρόκες πρέπει να καρφώνονται οι λέξεις».
Μου την σπάει η έλλειψη σημείων στίξης.
Μου την σπάνε οι τερατώδεις παραγράφοι, ή η έλλειψη παραγράφων.
Μου την σπάει το λατινικό ερωτηματικό στα ελληνικά κείμενα.
Μου την σπάνε οι Νεοέλληνες ανεξαιρέτως.
Και φυσικά, μου την σπάω και εγώ, που κάθομαι και σας ανέχομαι ακόμη.
Re: Μου τη σπάνε. Πολύ μου τη σπάνε
Δημοσιεύτηκε: 03 Οκτ 2019, 02:16
από Χαοτικός
Μου αρέσει που ο συνειρμός που έκανες για τα κείμενά μου εκφράζεται με τη λέξη ¨διατριβή¨ και μάλιστα για δεύτερη φορά. Με επιβεβαιώνει ότι παράγω έργο. Με ενθαρρύνει εν τούτοις να γράφω περισσότερο και με μακροσκελέστερα κείμενα. Ὧδε ἡ δικαίωσις ἐστίν. Καθώς τα λόγια δεν τα θέλεις να τρυπούν. Μα σαν παιδιά του Έρωτα να ΄ναι!
Τα λόγια σαν τα χάδια είναι και λαχταρείς πολλά.
Edit: μπορείς να βρεις κάποια σχετικά papers του συγγραφέα όμως στο arxiv.
Re: Μου τη σπάνε. Πολύ μου τη σπάνε
Δημοσιεύτηκε: 03 Οκτ 2019, 04:09
από TheoPhrm
Ίφιδα έγραψε: 01 Οκτ 2019, 21:58
Όταν ημανε μικρή κι είχαμε θάνατο στην οικογένεια και μού λέγαν "συλλυπητήρια" μου την έσπαγε πάρα πολύ, το έβρισκα υποκριτικό.
Δεν είναι, απαραίτητα, τα συλλυπητήρια υποκριτικά.
Τα συγχαρητήρια ίσως είναι.
Δεν είναι ασυνήθιστο να συμμετέχεις στη θλίψη του άλλου.
Δύσκολα όμως συν-χαίρεις.
Δεν είδα κανέναν να πετάει από τη χαρά του επειδή ο γείτονας ή έστω ο κολλητός του έπιασε εκατομμύριο στο λόττο.
Αν το συμπάσχειν είναι ανθρώπινον, το συγχαίρειν είναι αγγελικόν. Ειπώθηκε.
Ίφιδα έγραψε: 01 Οκτ 2019, 21:58
Όταν ημανε μικρή κι είχαμε θάνατο στην οικογένεια και μού λέγαν "συλλυπητήρια" μου την έσπαγε πάρα πολύ, το έβρισκα υποκριτικό.
Δεν είναι, απαραίτητα, τα συλλυπητήρια υποκριτικά.
Τα συγχαρητήρια ίσως είναι.
Δεν είναι ασυνήθιστο να συμμετέχεις στη θλίψη του άλλου.
Δύσκολα όμως συν-χαίρεις.
Δεν είδα κανέναν να πετάει από τη χαρά του επειδή ο γείτονας ή έστω ο κολλητός του έπιασε εκατομμύριο στο λόττο.
Αν το συμπάσχειν είναι ανθρώπινον, το συγχαίρειν είναι αγγελικόν. Ειπώθηκε.
Σε καμια περιπτωση δεν εννοω πως οποιος λεει συλλυπητήρια υποκρίνεται. Απλώς εμένα μου φαινόταν έτσι, σαν κάτι που απλώς έπρεπε να πουν, ίσως ήταν και θέμα της ηλικίας μου.
Προσωπικά είμαι κάπως σαν τον Ασεβαστο, σιωπηλή, παρούσα, θα αγκαλιάσω, μπορεί να κλάψω αν είναι δικός μου άνθρωπος, αν πρέπει να πω κάτι μπορεί να πω " να ζήσετε να τον θυμοσαστε" ή "τουλάχιστον θα ησυχασει" κλπ. Όχι πως αυτά δεν μπορεί να ακουστούν υποκριτικά σε κάποιους άλλους.
Re: Μου τη σπάνε. Πολύ μου τη σπάνε
Δημοσιεύτηκε: 03 Οκτ 2019, 10:34
από Ίφιδα
Μου τη σπάνε τα κομματόσκυλα, οποιουδήποτε χρώματος. Δε πα να χει ο άλλος μάστερ, διδακτορικά, να χει βρει το φάρμακο για τον καρκίνο;
Η κομματοσκυλιαση για μένα είναι ένδειξη κατώτερου ανθρώπου. Είναι ένδειξη ατόμου που δεν μαθαίνει απ τα λάθη του.
Δε μπορεί ρε κωθωνι να ζεις στην Ελλάδα του 2020 και να είσαι κομματόσκυλο. Δε μπορεί να είσαι μάρτυρας των πεπραγμένων της πολιτικής μαφίας και να υποστηρίζεις φανατικά κάποιο, οποιοδήποτε κόμμα της Ελλάδας. Δεν έμαθες απολύτως τίποτα; 10 χρόνια μνημόνια στο ίδιο πολιτικό σκηνικό που σε έφερε ως εδώ κι έχεις μείνει το ίδιο ντουγάνι; Ζωαδι; Μα να φιλάς τα χέρια όσων γαμησαν τη ζωή των παιδιών σου; Να επευφημείς τα λαμογια; Καμιά αξιοπρέπεια;
Δεν λέω να μην υποστηρίζεις κάποιο κόμμα.
Λέω να μην κάνεις τα στραβά μάτια, να μη συμπεριφέρεσαι λες και τα κόμματα είναι ασπιλα, αμόλυντα, παρθενογεννεσεις. Να χεις το θάρρος να πεις "Αυτό είναι απαράδεκτο, εξοργιστικό, μπορεί να συμφωνώ σε κάποια πράγματα αλλά εδώ είναι λαθος"
Δεν νομίζεις ότι είσαι αρκετά μεγάλος κι ότι έχεις πάθει αρκετά ώστε να συμπεριφέρεσαι σα μαλακισμενη Ρουβίτσα μπροστά στο είδωλό σου;
Με ενθαρρύνει εν τούτοις να γράφω περισσότερο και με μακροσκελέστερα κείμενα. Ὧδε ἡ δικαίωσις ἐστίν. Καθώς τα λόγια δεν τα θέλεις να τρυπούν. Μα σαν παιδιά του Έρωτα να ΄ναι!
