περου βρεθηκε μεγαλο θυσιαστηριο παιδιων

[Ζαποτέκος]

Στο Λιμναίο της Σπάρτης υπήρχε ο βωμός της Ορθίας Αρτέμιδος, όπως μας πληροφορεί ο Παυσανίας ο περιηγητής. Εκεί ίσχυε ένα περίεργο και βάναυσο έθιμο, σύμφωνα με τα κριτήρια της εποχής μας, προς την αδερφή του θεού Απόλλωνα, την Αρτέμιδα. Ο Παυσανίας στα Λακωνικά του μας δίνει πολλά στοιχεία για το συγκεκριμένο θέμα:

«Υπάρχει και μια άλλη μαρτυρία ότι η Ορθία (Αρτέμιδα) θεά των Λακεδαιμονίων είναι ξόανο που προήλθε από τους βαρβάρους. Ο Αστράβακος και ο Αλώπεκος, γιοι του Ίβρου, γιου του Αμφισθένη, γιου του Αμφικλή, γιου του Άγη, τρελάθηκαν αμέσως μόλις βρήκαν αυτό το άγαλμα. Όταν οι Λιμνάτες Σπαρτιάτες, οι Κυνοσουρείς κι εκείνοι που κατάγονται από τη Μεσόα και την Πιτάνη προσφέροντας θυσία στην Αρτέμιδα κατέληξαν σε διαμάχες και έφθασαν σε φόνους και πολλοί πέθαναν στον βωμό, ενώ κάποια αρρώστια σκότωσε τους υπόλοιπους. Τότε κάποιος χρησμός τους όρισε να ραντίζουν τον βωμό με ανθρώπινο αίμα και θυσίαζαν όποιον καθόριζε ο κλήρος. Ο Λυκούργος όμως αντικατέστησε το έθιμο αυτό με μαστιγώσεις εφήβων κι έτσι ο βωμός γεμίζει με ανθρώπινο αίμα. Η ιέρεια με το ξόανο βρίσκεται κοντά τους. Το ξόανο είναι ελαφρό εξαιτίας του μικρού μεγέθους του. Αλλά αν κάποτε οι μαστιγοφόροι χτυπούν με φειδώ εξαιτίας της ομορφιάς ή της κοινωνικής θέσης του εφήβου, τότε το ξόανο γίνεται βαρύτερο για τη γυναίκα και το κρατάει με δυσκολία. Τους κατηγορεί και λέει ότι υποφέρει εξαιτίας τους. Αυτή η προτίμηση του αγάλματος για ανθρώπινο αίμα έχει παραμείνει από την εποχή των θυσιών στην Ταυρική. Ονομάζεται όχι μόνο Ορθία, αλλά και Λυγοδέσμα, επειδή βρέθηκε μέσα σε θάμνο λυγαριάς, η οποία αφού τύλιξε τα κλαδιά της γύρω από το άγαλμα, το έκανε όρθιο»

Ο Φιλόστρατος στον Γυμναστικό του αναφέρει ότι «συνηθίζεται στην Σπάρτη να μαστιγώνονται στον βωμό μέχρις αίματος». Ο Πλούταρχος ο Χαιρωνεύς επίσης δίνει κάποια στοιχεία για αυτό το έθιμο της Σπάρτης:

«Τα αγόρια στην πόλη τους, που μαστιγώνονται μια ολόκληρη μέρα στον βωμό της Ορθίας Αρτέμιδος, πολλές φορές ακόμα και μέχρι θανάτου, αντέχουν, παραμένουν χαρούμενα και ζωηρά και διαγωνίζονται για την νίκη μεταξύ τους, ποιος από αυτούς δηλαδή θα αντέξει περισσότερο στα χτυπήματα. Αυτός που διακρίνεται παίρνει μεγάλη δόξα. Ο διαγωνισμός αποκαλείται «διαμαστίγωση» και τελείται κάθε χρόνο». (Τα παλαιά των Λακεδαιμονίων επιτηδεύματα) Στον βίο του Λυκούργου μας λέει κι άλλα ο Πλούταρχος επαναλαμβάνοντας: «Πολλούς από τους εφήβους τους είδαμε να πεθαίνουν από τα χτυπήματα και τις πληγές στον βωμό της Ορθίας».

Αλέξανδρος Καρράς
https://tritosdromos.gr/i-theokratia-ti ... astigosis/

[runner]

Υπήρχαν προγενέστεροι πολιτισμοί
Η διαφορά τους με τον Ελληνικό είναι ότι οι αρχαίοι Έλληνες μάζεψαν την γνώση, έβαλαν και την δική τους και όλα τα άφησαν ανοικτά, για να τα μάθουν όσοι ενδιαφέρονται και όχι μόνο αποκλειστικότητα του κάθε ιερατείου προς έλεγχο των μαζών.
Η Δύση θεωρεί τον εαυτό της θυγατέρα αυτού του πολιτισμού.

Ακριβώς έτσι.
Βέβαια αυτά ισχύουν και για άλλους πολιτισμούς όπως ο κινέζικος και ο αραβικός.

[Nandros]

Υπήρχαν προγενέστεροι πολιτισμοί
Η διαφορά τους με τον Ελληνικό είναι ότι οι αρχαίοι Έλληνες μάζεψαν την γνώση, έβαλαν και την δική τους και όλα τα άφησαν ανοικτά, για να τα μάθουν όσοι ενδιαφέρονται και όχι μόνο αποκλειστικότητα του κάθε ιερατείου προς έλεγχο των μαζών.
Η Δύση θεωρεί τον εαυτό της θυγατέρα αυτού του πολιτισμού.

Ακριβώς έτσι.
Βέβαια αυτά ισχύουν και για άλλους πολιτισμούς όπως ο κινέζικος και ο αραβικός.

Ο δεύτερος βρήκε τις ελληνικές πραγματείες, όσες δεν έκαψαν τα χριστιανά, τις μετάφρασε στα αραβικά, έφτιαξε πολιτισμό και πούλησε μούρη.

[taxalata xalasa]

Σε κάθε περίπτωση, είναι άλλο πράγμα τα παγκόσμια αρχαιολογικά ευρήματα που είναι αποδείξεις ή ενδείξεις ανθρωποθυσιών σε έναν χ αόριστο χρόνο και άλλο οι συστηματικές ανθρωποθυσίες στην Κεντρική και Νότια Αμερική, που έχουν καταγραφεί τη μεσαιωνική περίοδο. Όπως είναι και άλλο πράγμα οι εκτελέσεις, διωγμοί, μαζικές σφαγές που έχουν καταγραφεί ιστορικώς και άλλο οι ανθρωποθυσίες. Οι δεύτερες ήταν ένα συγκεκριμένο τελετουργικό απαραίτητο για την εύνοια των θεών, που δεν χρειαζόταν αφορμή για να γίνει.

αυτο που εγραψες (και εκανα παραθεση) αμφισβητισε οτι στους ιστορικους χρονους γινοντουσαν ανθρωποθυσιες στον ελληνικο χωρο

και εβαλα μια περιπτωση οπου εχουμε αρχαιολογικες αποδειξεις για αυτο για να μην θεωρει κανεις οτι οι ανθρωποθυσιες ειναι μονο προιοντα μυθοπλασιας

απο εκει και περα δεν νομιζω οτι ειπε κανεις οτι στην ελλαδα γινοντουσαν ανθρωποθυσιες στην ιδια κλιμακα με τους αμερικανους που το ειχαν συστημα

Προηγουμένως, είχα γράψει κι αυτό.

Σαφώς και η μυθολογία συνδέεται με ιστορικά γεγονότα ή σχετικούς συμβολισμούς αλλά κάποια στιγμή πρέπει να αποφασίσετε αν μπορεί να εκληφθεί ή όχι ως ιστορικό στοιχείο.

Και αυτό που έγραψα δεν αφορά μόνον στην Ελλάδα. Αλλά σε κανέναν πολιτισμό δεν υπήρξε το μέγεθος της σχεδόν βιομηχανικής παραγωγής που έχει καταγραφεί στην Κεντρική και Βόρεια Αμερική.

Τουλάχιστον οι Ιθαγενεις της Αμερικης θυσιαζαν τους ηττημενους σε μαχες, συνηθως.

Δεν θυσιαζαν τον yιό του Θεού για να σωθούν οι ίδιοι!... Ας κοιταχτούν στον καθρέφτη όσοι νομίζουν ο,τι their shit don't stink!

[ΓΑΛΗ]

αυτο που εγραψες (και εκανα παραθεση) αμφισβητισε οτι στους ιστορικους χρονους γινοντουσαν ανθρωποθυσιες στον ελληνικο χωρο

και εβαλα μια περιπτωση οπου εχουμε αρχαιολογικες αποδειξεις για αυτο για να μην θεωρει κανεις οτι οι ανθρωποθυσιες ειναι μονο προιοντα μυθοπλασιας

απο εκει και περα δεν νομιζω οτι ειπε κανεις οτι στην ελλαδα γινοντουσαν ανθρωποθυσιες στην ιδια κλιμακα με τους αμερικανους που το ειχαν συστημα

Προηγουμένως, είχα γράψει κι αυτό.

Σαφώς και η μυθολογία συνδέεται με ιστορικά γεγονότα ή σχετικούς συμβολισμούς αλλά κάποια στιγμή πρέπει να αποφασίσετε αν μπορεί να εκληφθεί ή όχι ως ιστορικό στοιχείο.

Και αυτό που έγραψα δεν αφορά μόνον στην Ελλάδα. Αλλά σε κανέναν πολιτισμό δεν υπήρξε το μέγεθος της σχεδόν βιομηχανικής παραγωγής που έχει καταγραφεί στην Κεντρική και Βόρεια Αμερική.

Τουλάχιστον οι Ιθαγενεις της Αμερικης θυσιαζαν τους ηττημενους σε μαχες, συνηθως.

Δεν θυσιαζαν τον yιό του Θεού για να σωθούν οι ίδιοι!... Ας κοιταχτούν στον καθρέφτη όσοι νομίζουν ο,τι their shit don't stink!

Οι συσχετίσεις που επιχειρείς είναι παιδαριώδεις.

[taxalata xalasa]

Προηγουμένως, είχα γράψει κι αυτό.



Και αυτό που έγραψα δεν αφορά μόνον στην Ελλάδα. Αλλά σε κανέναν πολιτισμό δεν υπήρξε το μέγεθος της σχεδόν βιομηχανικής παραγωγής που έχει καταγραφεί στην Κεντρική και Βόρεια Αμερική.

Τουλάχιστον οι Ιθαγενεις της Αμερικης θυσιαζαν τους ηττημενους σε μαχες, συνηθως.

Δεν θυσιαζαν τον yιό του Θεού για να σωθούν οι ίδιοι!... Ας κοιταχτούν στον καθρέφτη όσοι νομίζουν ο,τι their shit don't stink!

Οι συσχετίσεις που επιχειρείς είναι παιδαριώδεις.

Τα παιδια λενε την αληθεια... λογω αθωοτητας... Εσυ άιντε να πλυνεις τα πιατα και να σου στειλω και τα δικα μου που δεν εχω χρονο να τα πλυνω!

[ΓΑΛΗ]

Τουλάχιστον οι Ιθαγενεις της Αμερικης θυσιαζαν τους ηττημενους σε μαχες, συνηθως.

Δεν θυσιαζαν τον yιό του Θεού για να σωθούν οι ίδιοι!... Ας κοιταχτούν στον καθρέφτη όσοι νομίζουν ο,τι their shit don't stink!

Οι συσχετίσεις που επιχειρείς είναι παιδαριώδεις.

Τα παιδια λενε την αληθεια... λογω αθωοτητας... Εσυ άιντε να πλυνεις τα πιατα και να σου στειλω και τα δικα μου που δεν εχω χρονο να τα πλυνω!

Καλό μου παιδί, από το να σκέπτεσαι για να γράφεις βλακείες, είναι πολύ πιο εποικοδομητικό το να μάθεις να πλένεις τα πιάτα.

[taxalata xalasa]

Οι συσχετίσεις που επιχειρείς είναι παιδαριώδεις.

Τα παιδια λενε την αληθεια... λογω αθωοτητας... Εσυ άιντε να πλυνεις τα πιατα και να σου στειλω και τα δικα μου που δεν εχω χρονο να τα πλυνω!

Καλό μου παιδί, από το να σκέπτεσαι για να γράφεις βλακείες, είναι πολύ πιο εποικοδομητικό το να μάθεις να πλένεις τα πιάτα.

Αν θεωρεις βλακειες τα facts, εχεις προβλημα κατανοησης. Γι αυτο σου λεω να πας να πλυνεις τα πιατα, που προφανως κατανοεις πως πρεπει να το κανεις. Βεβαια θα πρεπει να δουμε αν ξερεις να πλενεις και τα πιατα, παρολο που λες πως ξερεις... Θα δειξει αν μας στειλεις 2-3 πιατα πλυμενα να τα τσεκαρουμε....

Θυσιασε ο αβρααμικος θεος τον yιό του για να σωθεις εσυ; ή όχι; Απλη ερωτηση ειναι και ασε τις γαρ-γαρ-ες και τα αβ-αβ-α...

[taxalata xalasa]

Στο Λιμναίο της Σπάρτης υπήρχε ο βωμός της Ορθίας Αρτέμιδος, όπως μας πληροφορεί ο Παυσανίας ο περιηγητής. Εκεί ίσχυε ένα περίεργο και βάναυσο έθιμο, σύμφωνα με τα κριτήρια της εποχής μας, προς την αδερφή του θεού Απόλλωνα, την Αρτέμιδα. Ο Παυσανίας στα Λακωνικά του μας δίνει πολλά στοιχεία για το συγκεκριμένο θέμα:

«Υπάρχει και μια άλλη μαρτυρία ότι η Ορθία (Αρτέμιδα) θεά των Λακεδαιμονίων είναι ξόανο που προήλθε από τους βαρβάρους. Ο Αστράβακος και ο Αλώπεκος, γιοι του Ίβρου, γιου του Αμφισθένη, γιου του Αμφικλή, γιου του Άγη, τρελάθηκαν αμέσως μόλις βρήκαν αυτό το άγαλμα. Όταν οι Λιμνάτες Σπαρτιάτες, οι Κυνοσουρείς κι εκείνοι που κατάγονται από τη Μεσόα και την Πιτάνη προσφέροντας θυσία στην Αρτέμιδα κατέληξαν σε διαμάχες και έφθασαν σε φόνους και πολλοί πέθαναν στον βωμό, ενώ κάποια αρρώστια σκότωσε τους υπόλοιπους. Τότε κάποιος χρησμός τους όρισε να ραντίζουν τον βωμό με ανθρώπινο αίμα και θυσίαζαν όποιον καθόριζε ο κλήρος. Ο Λυκούργος όμως αντικατέστησε το έθιμο αυτό με μαστιγώσεις εφήβων κι έτσι ο βωμός γεμίζει με ανθρώπινο αίμα. Η ιέρεια με το ξόανο βρίσκεται κοντά τους. Το ξόανο είναι ελαφρό εξαιτίας του μικρού μεγέθους του. Αλλά αν κάποτε οι μαστιγοφόροι χτυπούν με φειδώ εξαιτίας της ομορφιάς ή της κοινωνικής θέσης του εφήβου, τότε το ξόανο γίνεται βαρύτερο για τη γυναίκα και το κρατάει με δυσκολία. Τους κατηγορεί και λέει ότι υποφέρει εξαιτίας τους. Αυτή η προτίμηση του αγάλματος για ανθρώπινο αίμα έχει παραμείνει από την εποχή των θυσιών στην Ταυρική. Ονομάζεται όχι μόνο Ορθία, αλλά και Λυγοδέσμα, επειδή βρέθηκε μέσα σε θάμνο λυγαριάς, η οποία αφού τύλιξε τα κλαδιά της γύρω από το άγαλμα, το έκανε όρθιο»

Ο Φιλόστρατος στον Γυμναστικό του αναφέρει ότι «συνηθίζεται στην Σπάρτη να μαστιγώνονται στον βωμό μέχρις αίματος». Ο Πλούταρχος ο Χαιρωνεύς επίσης δίνει κάποια στοιχεία για αυτό το έθιμο της Σπάρτης:

«Τα αγόρια στην πόλη τους, που μαστιγώνονται μια ολόκληρη μέρα στον βωμό της Ορθίας Αρτέμιδος, πολλές φορές ακόμα και μέχρι θανάτου, αντέχουν, παραμένουν χαρούμενα και ζωηρά και διαγωνίζονται για την νίκη μεταξύ τους, ποιος από αυτούς δηλαδή θα αντέξει περισσότερο στα χτυπήματα. Αυτός που διακρίνεται παίρνει μεγάλη δόξα. Ο διαγωνισμός αποκαλείται «διαμαστίγωση» και τελείται κάθε χρόνο». (Τα παλαιά των Λακεδαιμονίων επιτηδεύματα) Στον βίο του Λυκούργου μας λέει κι άλλα ο Πλούταρχος επαναλαμβάνοντας: «Πολλούς από τους εφήβους τους είδαμε να πεθαίνουν από τα χτυπήματα και τις πληγές στον βωμό της Ορθίας».

Αλέξανδρος Καρράς
https://tritosdromos.gr/i-theokratia-ti ... astigosis/

ευγε ζαπο!. μην νομιζουν οι ελληνιαριδες πως εισαντε μπολιτισμενοι οι αρχαιοι και δεν εκαναν ανρθωποθυσιες και πως τα σκατα τους δεν βρωμαγανε, παρα μονο των αλλωνωνε....

[John Brown Gun Club]

Fun fact: μαζι με τα λειψανα των θυσιασθεντων παιδιων βρεθηκαν και τα λειψανα τριων ενηλικων, δυο γυναικων και ενος αντρα που πιστευεται πως ηταν οι θυσιαστριες τους. Οι αρχαιολογοι εκτιμουν πως μετα την θυσια των παιδιων, θυσιαστηκαν και αυτες/ος για να συνοδευσουν τα πνευματα των παιδιων στον αλλο κοσμο και να τα προσφερουν στους θεους.

[Parrot]

Ο κόσμος της φρίκης του παγανισμού, είτε πρόκειται για το Περού είτε για την αρχαία ελλάδα..

[taxalata xalasa]

Ο κόσμος της φρίκης του παγανισμού, είτε πρόκειται για το Περού είτε για την αρχαία ελλάδα..

....ειτε για τους αρχαιους ιουδαιους και φοινικες...

[Ζαποτέκος]

Αναφορά ανθρωποθυσιών στην παγανιστική Αίγυπτο κατά την πρωτοβυζαντινή εποχή.

Επιπρόσθετα, ο Κωνστάντιος χάρισε στην τοπική Εκκλησία ένα ερειπωμένο κι αχρησιμοποίητο Μιθραίο στην Αλεξάνδρεια . Ο Γεώργιος που το παρέλαβε, διέταξε να αρχίσουν οι διαδικασίες τακτοποίησης του εδάφους, προκειμένου να αναγείρει εκκλησία . Ωστόσο στο Μιθραίο ανακαλύφθηκε ένα άδυτο , όπου εκτός από είδωλα βρέθηκαν και άλλα παράξενα αντικείμενα κατά τον Σωζομενό. Σύμφωνα με τον Σωκράτη βρέθηκαν κρανία ανθρώπων κάθε ηλικίας που είχαν θυσιαστεί για την τέλεση μαντειών . * Τα αντικείμενα αυτά εκτέθηκαν δημοσίως, προκειμένου να ενοχληθούν οι Εθνικοί ή να τα χλευάσει ο κόσμος, ενώ οι πηγές δεν αποδίδουν στον Γεώργιο την πρωτοβουλία για την έκθεση των αντικειμένων. Πάντως, οι Εθνικοί εξοργίστηκαν και αδυνατώντας να αντέξουν την προσβολή, οπλίστηκαν με σπαθιά, ρόπαλα, πέτρες και άλλα διαθέσιμα όπλα. Έπειτα, επιτέθηκαν στους Χριστιανούς σκοτώνοντας πολλούς και τραυματίζοντας αρκετούς. Μάλιστα, σταύρωσαν μερικούς Χριστιανούς, προκειμένου να χλευάσουν τη χριστιανική θρησκεία, ενώ άλλους τους έπνιξαν . Ο Σωκράτης αναφέρει ότι συνέβησαν συμπλοκές ακόμα και μεταξύ φίλων, αδερφών, πατέρων, παιδιών, μερικοί εκ των οποίων ήταν Εθνικοί και άλλοι Χριστιανοί , χωρίς η συγγένεια ή η φιλία να σώζει κανέναν . Συνέπεια της επίθεσης ήταν να σταματήσουν τα έργα μετασκευής του Μιθραίου σε εκκλησία .

* Βλ. Σωκράτης, 193.18-21 (3.3.5): «ταῦτα δὲ ἦν κρανία ἀνθρώπων πολλὰ τελείων τε καὶ παιδίων, οὓς λόγος κατεῖχε πάλαι ἀνῃρῆσθαι, ὅτε ταῖς διὰ σπλάγχνων μαντείαις ἐγχρῶντο οἱ Ἕλληνες καὶ μαγικὰς ἐτέλουν θυσίας, καταμαγγανεύοντες τὰς ψυχάς». R. Alston, Roman and Byzantine Egypt, σ. 286. Κατά τον P. Chuvin, Οι τελευταίοι Εθνικοί, σ. 57, η λεπτομέρεια αυτή είναι ακριβής γιατί ανθρώπινα κρανία έχουν βρεθεί σε Μιθραία άλλων περιοχών.

Τέλος, διάφοροι Εθνικοί εκχριστιανίστηκαν επειδή, όπως αφηγείται ο Ρουφίνος, υποτίθεται ότι είδαν σε άλλα ιερά της Αλεξάνδρειας τα υπολείμματα ανθρωποθυσιών .

http://ikee.lib.auth.gr/record/295580/f ... -20858.pdf

[Ζαποτέκος]

Η ανθρωποθυσία τής Πολυξένης
Η σκοτεινή πλευρά τού "ήρωα" Αχιλλέα
https://www.oodegr.com/neopaganismos/ar ... senh_1.htm

Το αποκαλυπτικό ανάγλυφο


Αρχαίος τάφος που αποκαλύφθηκε το 1994, στην Τουρκία, και χρονολογείται πριν από 2.500 χρόνια, αποκαλύπτει ένα ανατριχιαστικό κεφάλαιο από την ελληνική μυθολογία.

Το περίπλοκο ανάγλυφο αποτυπώνει την οδυνηρή θυσία της πριγκίπισσας Πολυξένης στο εκδικητικό φάντασμα του Αχιλλέα, μια σκοτεινή ανατροπή στον απόηχο του Τρωικού Πολέμου.

Τώρα, αυτός ο όμορφος τάφος εκτίθεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Κωνσταντινούπολης.

Ποια ήταν η Πολυξένη κατά τη μυθολογία


Στην Αρχαία ελληνική μυθολογία η Πολυξένη ήταν η μικρότερη από τις κόρες του βασιλιά Πρίαμου και της Εκάβης, βασιλέων της Τροίας. Τα αδέλφια της ήταν ο Έκτορας, ο Πάρις, η Κασσάνδρα και ο Τρωίλος. Ο Όμηρος δεν την παρουσιάζει, την αναφέρουν ωστόσο πολλοί σύγχρονοι κλασσικοί συγγραφείς. Μετά την πτώση της Τροίας θανατώθηκε στον τάφο του Αχιλλέα με τον οποίο σύμφωνα με πολλές εκδόσεις του μύθου είχε αρραβωνιαστεί. Ο χρονικογράφος Ιωάννης Μαλάλας την περιγράφει ως "ψηλή, λεπτή, με λευκό δέρμα, μακριά μαλλιά, ωραία μύτη και μάγουλα, κοντά πόδια, ήταν 18 ετών όταν την δολοφόνησαν". Ο Δάρης ο Φρύγιος την περιγράφει αντίστοιχα ως "ψηλή, λεπτή, με λεπτό λαιμό, μακριά ξανθιά μαλλιά, το σώμα της και τα άκρα της βρίσκονταν σε υπέροχες αναλογίες ξεπερνώντας σε ομορφιά όλες τις υπόλοιπες".

Η Πολυξένη θεωρείται η Τρωική έκδοση της Ιφιγένειας, της κόρης του Αγαμέμνονα και της Κλυταιμνήστρας. Δεν την αναφέρει ο Όμηρος στην Ιλιάδα αλλά την συναντάμε σε όλους τους μετέπειτα συγγραφείς. Ο θρύλος είχε προφητεύσει ότι η Τροία δεν θα έπεφτε οριστικά στους Αχαιούς αν έφτανε ο μικρότερος αδελφός της Τρωίλος σε ηλικία 20 ετών. Την ώρα που η ίδια και ο Τρωίλος ίππευαν ένα άλογο και σταμάτησαν σε ένα πηγάδι κοντά στον ναό του Απόλλωνα να πιούν νερό ο Αχιλλέας τους έριξε στην παγίδα και τελικά έσφαξε τον Τρωίλο. Μετά τον φόνο σύντομα ο Αχιλλέας έπεσε σε σφοδρή αγάπη απέναντι στην Πολυξένη και της ζήτησε να συναντηθούν στον ναό του Απόλλωνα για να της αφιερώσει την πίστη του. Ο Αχιλλέας έφτασε σε τέτοιο βαθμό λατρείας απέναντι της που της αποκάλυψε ακόμα και το τρωτό του σημείο την φτέρνα, πληροφορία που μετέφερε στα αδέλφια της. Ο Πάρις και ο Δηίφοβος έριξαν στην παγίδα και δολοφόνησαν τον Αχιλλέα με ένα δηλητηριώδες βέλος στην φτέρνα, δώρο του Απόλλωνα, αγαπημένου θεού του Τρωίλου που ήθελε να εκδικηθεί τον θάνατο του.

Πολλοί συγγραφείς αναφέρουν ότι η Πολυξένη ήθελε να αυτοκτονήσει η ίδια από τύψεις μετά την δολοφονία του Αχιλλέα. Ο Ευριπίδης στις τραγωδίες του Τρωάδες και Εκάβη περιγράφει τον τραγικό θάνατο της Πολυξένης όταν έληξε ο Τρωικός πόλεμος. Το φάντασμα του Αχιλλέα εμφανίστηκε στους Αχαιούς και τους ζήτησε την Ανθρωποθυσία της Πολυξένης, σε αντίθετη περίπτωση ο άνεμος δεν θα επέτρεπε στα πλοία τους να επιστρέψουν. Η Πολυξένη επιθυμούσε να πεθάνει στον τάφο του Αχιλλέα, ενώ η Εκάβη ήταν συντετριμμένη για τον θάνατο και του τελευταίου της παιδιού. Η Πολυξένη προσπαθούσε να πεθάνει ωστόσο παρά να ζήσει δούλη και πήγε στην μητέρα της και την καθησύχασε ότι δεν θα επιτρέψει οποιαδήποτε συμπεριφορά στον Οδυσσέα εκτός από πριγκίπισσα. Η παρθενία της ήταν ιερός στόχος για την ίδια και πέθανε ηρωικά, την αποκεφάλισε ο Νεοπτόλεμος στον τάφο του πατέρα του Αχιλλέα και την κάλυψε ομοιόμορφα με τα ρούχα της.

[Αλιόσα]

Κατέφθασε ο Χριστιανισμός και έγιναν άνθρωποι.