Phorum.com.gr

Ωραίο και το 3ο, συνεχίζει να χτίζει κόσμο και χαρακτήρες ενώ εισάγει και δράση. Η οικογένεια του αρχιναύαρχου είναι ολοκαίνουριοι χαρακτήρες αλλά ήδη ενδιαφέροντες.

Ο Ισίλντουρ έιναι πολυ καλός ηθοποιος, ενδιαφερων χαρακτήρας.

Τα χομπιτ χασιμο χρόνου.

Έντιτ, ο Ελέντιλ ηθελα να πω.

Dwarven Blacksmith έγραψε: 09 Σεπ 2022, 21:22 Ωραίο και το 3ο, συνεχίζει να χτίζει κόσμο και χαρακτήρες ενώ εισάγει και δράση. Η οικογένεια του αρχιναύαρχου είναι ολοκαίνουριοι χαρακτήρες αλλά ήδη ενδιαφέροντες.

Ρε συ ποσο ακομα με το world building; Δεν εχουμε.δει ακομα ολους τους δευτερευοντες χαρακτηρες. Ηδη αρχισαν να.ψοφανε οι πρωτοι side characters και.εμεις δεν εχουμε δεθει με τους κεντρικους!

Πρετεντέρης έγραψε: 09 Σεπ 2022, 21:40 Ο Ισίλντουρ έιναι πολυ καλός ηθοποιος, ενδιαφερων χαρακτήρας.

Τα χομπιτ χασιμο χρόνου.

Για την πλοκη ναι, νιωθω οτι απλως ανακοπτουν την ροη. Γενικοτερα δεν με χαλανε, ειναι μια ωραια προσθηκη, ενω αυτη η Νορι φαιβεται καλη ηθοποιος.

Bazoomba έγραψε: 09 Σεπ 2022, 22:00

Dwarven Blacksmith έγραψε: 09 Σεπ 2022, 21:22 Ωραίο και το 3ο, συνεχίζει να χτίζει κόσμο και χαρακτήρες ενώ εισάγει και δράση. Η οικογένεια του αρχιναύαρχου είναι ολοκαίνουριοι χαρακτήρες αλλά ήδη ενδιαφέροντες.

Ρε συ ποσο ακομα με το world building; Δεν εχουμε.δει ακομα ολους τους δευτερευοντες χαρακτηρες. Ηδη αρχισαν να.ψοφανε οι πρωτοι side characters και.εμεις δεν εχουμε δεθει με τους κεντρικους!

Α εγώ δεν περιμένω "να τελειώσει το worldbuilding", το worldbuilding είναι Ο λόγος που βλέπω τη σειρά και γενικότερα ο λόγος που μου αρέσει το fantasy.

Μια κριτική, εδώ.
https://artreview.com/morally-depraved- ... -of-power/

Και οι δύο τηλεοπτικές εκπομπές αναφέρονται με κατά κάποιο προφανή τρόπο για την Αμερική, ειδικά όσον αφορά την αστυνόμευσή της και τους πολέμους της: η εναρκτήρια σκηνή του House of the Dragon έχει έναν δράκο να ουρλιάζει μέσα από τα σύννεφα σαν ένα F-15, ενώ μια σημαντική υποπλοκή του The Rings of Power αφορά μια ατυχή στρατιωτική κατοχή ενός αιώνα από τα ξωτικά των βασιλείων των ανθρώπων που τάχθηκαν στο πλευρό του σκοτεινού άρχοντα Μόργκοθ (μέντορας του Σάουρον) στον τελευταίο πόλεμο. Η Morfydd Clark υποδύεται μια εμμονική εκδοχή της μελλοντικής βασίλισσας των ξωτικών Galadriel που στοιχειώνεται από την υποψία της ότι ο «Σάουρον είναι ακόμα εκεί έξω», περιμένει την ευκαιρία του να ξανασηκωθεί και έχει οδηγήσει την εξουθενωμένη ομάδα της από κομάντο Ξωτικά στις ερημιές για δεκαετίες στο κυνήγι του Οσάμα Μπιν Λάντεν της Μέσης Γης.

Και οι δύο σειρές έχουν επίσης στο μανίκι τους την αμφιθυμία τους για την αμερικανική στρατιωτική ισχύ και τις αγωνίες τους για μια επερχόμενη κατάρρευση της αμερικανικής ηγεμονίας. Στο House of the Dragon, η αεροπορική υπεροχή των ΗΠΑ (οι δράκοι) υποστηρίζει άδικα μια διεφθαρμένη, αιμομικτική αριστοκρατία που πισώπλατα μαχαιρώνει και προδίδει ο ένας τον άλλο χωρίς να λαμβάνει υπόψη τους «μικρούς» – μια άρχουσα τάξη που ξέρουμε από το Game of Thrones ότι αναπόφευκτα θα καταρρεύσει. Εν τω μεταξύ, η πρωτεύουσα του King's Landing είναι ένας αποτυχημένος, εγκληματικός βόθρος, και οι μπάτσοι του είναι τόσο ανοιχτά διεφθαρμένοι όσο και η αριστοκρατία, αν όχι περισσότερο, κάτω από την ηγεσία ενός εκφυλισμένου φασίστα χωρίς καμία απολύτως λυτρωτική ιδιότητα (Daemon Targaryen, που παίζει με διαβολική χαρά ο Ματ Σμιθ). Στο The Rings of Power, αντίθετα, είναι η αδυναμία της ανεύθυνης άρχουσας τάξης που εμποδίζει τους λίγους εναπομείναντες Ήρωες (με κεφαλαία) να ασκήσουν την απαραίτητη βία για να διατηρήσουν την ειρήνη, θέτοντας το υπόβαθρο για αυτό που γνωρίζουμε από τις χρονολογικά μεταγενέστερες αφηγήσεις: την επιστροφή του Σάουρον και την άνοδο του στην εξουσία.

ΛΟΛ

Είδα και το τρίτο.
Εμένα μου αρέσει πολύ τελικά.
Το πάνε άψογα με το "χτίσιμο" της ιστορίας και γενικότερα του κόσμου.

taliban έγραψε: 09 Σεπ 2022, 23:26 Είδα και το τρίτο.
Εμένα μου αρέσει πολύ τελικά.
Το πάνε άψογα με το "χτίσιμο" της ιστορίας και γενικότερα του κόσμου.

Χαιρομαι. Μαλλον δεν εχω την.δικη σου υπομονη αν κι.εμενα μου αρεσει επισης.

Δεν ήταν κακό το 3ο επεισόδιο !!
Ωραίο το Νουμενορ . Ο Τόλκιν στις επιστολές του αναφέρει ότι επηρεάστηκε από το μύθο της Ατλαντίδας και το Βυζάντιο για το συγκεκριμένο νησί.
Η "Fëanor" το ίδιο αντιπαθητική όπως πάντα με αναλαμπές σοφίας στο τέλος του επεισοδίου. Τα μεταναστευτικά Πρωτο- Χομπιτ παντελώς αδιάφορα και ειδικά οι θηλυκοί κλώνοι του Σαμ και Φροντο.
O Halbrand λέτε να είναι o The King under the Mountain ?!?!

Πώς τον είπαν τον θόλο χαρακτήρα στο τέλος ?? Antar ?
Όπως λέμε Αnnatar ?!?!!

Tom Bombadil.

Keyser Soze έγραψε: 10 Σεπ 2022, 00:01 Δεν ήταν κακό το 3ο επεισόδιο !!
Ωραίο το Νουμενορ . Ο Τόλκιν στις επιστολές του αναφέρει ότι επηρεάστηκε από το μύθο της Ατλαντίδας και το Βυζάντιο για το συγκεκριμένο νησί.
Η "Fëanor" το ίδιο αντιπαθητική όπως πάντα με αναλαμπές σοφίας στο τέλος του επεισοδίου. Τα μεταναστευτικά Πρωτο- Χομπιτ παντελώς αδιάφορα και ειδικά οι θηλυκοί κλώνοι του Σαμ και Φροντο.
O Halbrand λέτε να είναι o The King under the Mountain ?!?!

Πώς τον είπαν τον θόλο χαρακτήρα στο τέλος ?? Antar ?
Όπως λέμε Αnnatar ?!?!!

Adar λέγεται.

Keyser Soze έγραψε: 10 Σεπ 2022, 00:01 Δεν ήταν κακό το 3ο επεισόδιο !!
Ωραίο το Νουμενορ . Ο Τόλκιν στις επιστολές του αναφέρει ότι επηρεάστηκε από το μύθο της Ατλαντίδας και το Βυζάντιο για το συγκεκριμένο νησί.
Η "Fëanor" το ίδιο αντιπαθητική όπως πάντα με αναλαμπές σοφίας στο τέλος του επεισοδίου. Τα μεταναστευτικά Πρωτο- Χομπιτ παντελώς αδιάφορα και ειδικά οι θηλυκοί κλώνοι του Σαμ και Φροντο.
O Halbrand λέτε να είναι o The King under the Mountain ?!?!

Πώς τον είπαν τον θόλο χαρακτήρα στο τέλος ?? Antar ?
Όπως λέμε Αnnatar ?!?!!

Adar. Εχω μια θεωρια που εμπλεκει αυτον, τον γελαδαρη και την Γκαλαντριελ αλλα μπαινει σε spoilery περιοχες. Adar σημαινει πατερας. Οποτε εικαζω οτι ο τυπος ειναι απο τα πρωτα ξωτικα που επιασε ο Μελκορ.

Κρίνω σκόπιμο να παρέμβω παρότι δεν βλέπω τη σειρά, για να πω την άποψή μου σχετικά με τη κοσμοπλασία όπως εφαρμόζεται στις σειρές.

Η κοσμοπλασία στη λογοτεχνία λειτουργεί καλά, γιατί είναι δοσμένη με γραπτό λόγο, επομένως μπορεί να αποδίδεται με έναν περίτεχνο τρόπο. Ο αναγνώστης μπορεί να κάνει υπομονή για εκατοντάδες σελίδες, ώστε να μάθει για τις φυλές του εκάστοτε κόσμου, τα ήθη και έθιμά τους, την πολιτική ιεραρχία τους κλπ.

Οταν η συνταγή αυτή εφαρμόζεται σε οπτικοακουστικό μέσο, μπορεί να καταλήξει να είναι υπερβολικά βαρετή. Εχω έναν φίλο που είναι εξπέρ στο λεγόμενο space opera (σαν είδος εμφανίζει αρκετές ομοιότητες με το epic fantasy απλώς υπάγεται στην επιστημονική φαντασία). Αυτός μου είχε πει "φίλε δες το defiance, είναι κορυφαία σειρά". Τελικά η σειρά ήταν μάπα και την παράτησα στο μέσο της πρώτης σεζόν. Γιατί δεν υπήρχε "κεντρική ιστορία" και κεντρικό ζητούμενο. Η σειρά αναλωνόταν στο να δείχνει τα πολιτιστικά στοιχεία των εξωγήινων και πολύ βαρετά πολιτικά ζητήματα που δεν με ενδιέφεραν.

Το ανέφερα λοιπόν στον φίλο μου και αυτός μου είπε "έτσι είναι το space opera, σε μυεί στον κόσμο του και από τη 2η σεζόν θα πέσει η κεντρική ιστορία".

Ε, λοιπόν όχι, δεν θα κατσω να περιμένω μία σεζόν για να πέσει κεντρικός άξονας σε μία ιστορία και μέχρι τότε να μαθαίνω "ήθη κι έθιμα" και πολιτικές μαλακίες.

flashfoward στο σήμερα, πριν ένα μήνα: Βάζω να δω τη δεύτερη σεζόν του altered carbon (η πρώτη με είχε πωρώσει και τη θεωρώ εξαιρετική). Την παράτησα στο 2ο κιόλας επεισόδιο. Ο λόγος; Οχι απλώς προσπάθησαν να ενώσουν άγαρμπα δύο από τα μυθιστορήματα της λογοτεχνικής σειράς, αλλά επιπλέον κάνανε βαρετή κοσμοπλασία. Δείχνει ας πούμε το ολόγραμμα μιας ηγέτιδας αντίστοιχης ενός κομμουνιστικού καθεστώτος, να βγάζει δημόσιο λόγο και να λέει "κάναμε ανακωχή με τους επαναστάτες των ορυχείων και αυτό θα σημάνει μια εποχή προόδου".

Γιατί να με ενδιαφέρει εμένα αυτό; Ποια είναι αυτή; Ποιοι είναι οι επαναστάτες των ορυχείων; Γιατί είναι σημαντική η ανακωχή για την ιστορία που βλέπω; Γιατί θα πρέπει να νιαστώ; Μέχρι το τέλος του 2ου επεισοδίου δεν υπήρξε καμία απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα. Ε, και παράτησα τη σειρά.

Γενικά σε αυτές τις κατηγορίες μυθοπλασίας, το σωστό είναι να υπάρχει μια ενδιαφέρουσα κεντρική ιστορία με σκοπό που να τίθεται πολύ γρήγορα (ώστε να κεντρίζει το ενδιαφέρον) και η κοσμοπλασία να δομείται παράλληλα με την επιδίωξη του σκοπού. Ο σκοπός μπορεί να είναι μια αστυνομική υπόθεση. Ενα απλό μυστήριο. Οι περιπέτειες μιας ομάδας ατόμων που είναι τύπου "βλέποντας και κάνοντας" (βλέπε doctor who). Ενας πόλεμος με απλή δομή (από εδώ οι καλοί, από εκεί οι κακοί, βλέπε την ορίτζιναλ τριλογία του star wars).

Μόνο έτσι μπορεί να κεντριστεί το ενδιαφέρον μου. Να τίθεται δηλαδή ένα ζητούμενο απλό και ενδιαφέρον και καθώς οι πρωταγωνιστές επιδιώκουν αυτό το ζητούμενο, να γίνεται η κοσμοπλασία ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ.

Ακόμη και στο πρώτο επεισόδιο του game of thrones τα είχα βρει σκούρα, γιατί δεν είχε ακόμη τεθεί κάποιο ζητούμενο. Αναρωτιώμουν γιατί θα έπρεπε να κρίνω ως σημαντικά τα όσα έβλεπα. Ευτυχώς μετά από 5 επεισόδια υπομονής, τέθηκε τελικά κάποιος κεντρικός στόχος.