Πώς αισθάνεσαι τώρα;

[xioni]

Casp, τι βαθμό έβγαλες στην τρίτη Λυκείου;

19 και 2/12

Ήμουν σίγουρος . Κάποια στιγμή θα σχολιάσω τον τρόπο γραφής σου ο οποίος φυσικά μου αρέσει και για αυτό σε διαβάζω.

Υ.Γ. εξήγησε μας αν μπορείς αυτό το "με δάγκωνε".

[ΓΑΛΗ]

Πάντα είμαι ξεκάθαρη. Αλλιώς δεν θα ήμουν εγώ, θα ήμουν/ένιωθα ψεύτικη και δεν θα το άντεχα. Δεν ένιωθα ψεύτικη τόσο καιρό, ο εαυτός μου ήμουν, ο καλός μου εαυτός, γιατί πάντοτε υπερισχύει. Αλλά δεν γίνεται να είναι μαζί μου, και να θέλει να είναι, αν δεν ξέρει πώς είμαι και στις μαύρες μου. Ή τους λόγους που είμαι έτσι. Δεν μπορώ και ούτε θέλω να κρύβομαι. Του είπα πως θα προσπαθήσω να του μιλήσω για να ξέρει ποιά είμαι ΓΕΝΙΚΑ και αν θέλει να συνεχίσει να είναι μαζί μου. Έτσι κι’ αλλιώς όπως είμαι τώρα, το πιο σωστό αυτό είναι. Και δεν πρέπει να κάνω πίσω γιατί και εκείνος μου είχε μιλήσει για την οικογένεια και τα ψυχολογικά του και τον ένιωσα φουλ (ίσως γι’ αυτό «κολλήσαμε» τόσο μεταξύ μας μάλιστα). Και ξέρω πως καταβάθος θα με καταλάβει και εκείνος. Αλλά ακόμη κι’ αν δεν, τουλάχιστον δεν θα χάνει τον χρόνο του μαζί μου.

Νιώθω ανακουφισμένη… Θα γράψω τα updates.

Καταρχάς να πω ότι η μάνα μου δεν ήταν σπίτι όταν έφυγα και ήθελα να ξέρω πού είναι (μην πήγε για καφέ στο mall και μας δει, γιατί εμείς παρκάρουμε mall, παίρνουμε καφέ και φεύγουμε με ένα αμάξι). Δεν απαντούσε το τηλ (το άφησε σπίτι) και το άκουσε ο μπαμπάς μου και μου λέει «Τι την θέλεις; Μου είπε πως θα πάει mall και μετά σε μια φίλη της». Ε η λατρεία είχε ήδη ξεκινήσει για mall, μαξ 10 λεπτά ήθελε και δεν ήθελα να τον πάρω τηλ και να τον βγάλω από τον δρόμο του. Και βρεθήκαμε και πήγα να τον αγκαλιάσω (ενώ κοίταζα στο parking σε περίπτωση που το έβαζε κάπου εκεί η μάνα μου) και όπως είμασταν αγκαλιά του λέω «παίζει να είναι mall η μάνα μου» και μου λέει ώπα, και πήγε να τραβηχτεί! Και τον ΞΑΝΑ αγκαλιάζω και μου λέει «δεν φοβάσαι μην μας δει;!» και του λέω ναι αλλά έχω σκανάρει τον χώρο και επίσης δεν με νοιάζει, θέλω να σε αγκαλιάσω (και με το που πάμε να μπουμε καθόταν έξω η αδερφή του με τον φίλο της επειδή έκαναν διάλειμμα για να φάνε, και πήγαμε να τους μιλήσουμε/χαιρετήσουμε και εγώ συνέχιζα να κοιτάω μέσα και να σκανάρω τον χώρο , και η λατρεία μου με έβλεπε, το σημειώνω για την εξέλιξη)..

Ήθελα να τον καλοπιάσω και να του φύγουν οι μαλακίες σκέψεις. Όπως έγραψα πιο πάνω του είπα πως θα προσπαθήσω να του μιλήσω για να ξέρει ποιά είμαι και αν θέλει να συνεχίσει να είναι μαζί μου και μου απάντησε κοφτά «You sound so positive. Anyway. Ok» και του απαντάω «μην μου θυμώνειιις » και μου απαντάει «Δεν σου θυμώνω, απλά νευριάζω που είσαι έτσι και όπως σου είπα νιώθω κάπως. Ήδη δεν μου μιλάς όπως μου μιλούσες και δεν καταλαβαίνω το γιατί…» και του είπα πως θα το συζητήσουμε από κοντά. Τεσπα, φτάνουμε στην θάλασσα και πριν πάμε πίσω να κάτσουμε άνετα στο αμάξι τον παίρνω μονότερμα εγώ και του λέω «λοιπόν, ξεκινάω» .. «καταρχάς θέλω να μου πεις γιατί έλεγες πως δεν σου μιλάω όπως πριν και ΓΙΑΤΙ νευρίασες μαζί μου!» και δεν απάντησε και μου κάνει «επειδή ένιωθα πως μου μιλάς απότομα και κοφτά, και δεν ήσουν εσύ… και ‘νευρίασα’ επειδή δεν ήσουν καλά και δεν μπορούσα να βοηθήσω, ούτε μου έλεγες τι έχεις.» και του είπα πως δεν ήμουνα καλά και ότι δεν θέλω να με παρεξηγεί και μου απαντάει «οκ, ναι, το ξέρω, εγώ φταίω που ενδιαφέρομαι. Τέλος πάντων, πάμε λίγο πίσω;» (δεν ξέρω αν πήγε να κόψει την κουβέντα). Και με το που κάτσαμε άνετα, τον αγκάλιασα και μείναμε έτσι και δεν μιλούσα επίτηδες για λίγο και μετά άρχισα δειλά δειλά να συνεχίζω την κουβέντα. Του είπα πως δεν του μιλούσα όπως άλλες φορές επειδή ακριβώς δεν ήμουνα καλά και ότι στεναχωρέθηκα πάρα πολύ που νευρίασε μαζί μου και ότι δεν ήθελα ούτε να το παίζω άνετη ή να του λέω ψέματα. Και μου είπε πως ήταν στο μπάνιο και σκεφτόταν διάφορα, τι είπε και τι έκανε από την αρχή της γνωριμίας μας, για να δει αν έχει κάνει κάτι λάθος και σκέφτηκε ότι μπορεί να θέλω να του πω εγώ να χωρίσουμε επειδή τον τρόμαξα και ήθελα να τον πνίξω και άρχισα να του εξηγώ και να τον φιλάω για να ξεκολλήσει. Και μετάααα, με τα χίιιιλια ζόρια και μετά από πολλύ ζόρι και προσπάθεια, άρχισα να ανοίγομαι επιτέλους. Δεν του είπα λεπτομέρειες οικογενειακές, του είπα απλά ότι λόγω οικογενειακών θεμάτων πέρασα κατάθλιψη και ήμουν χάλια έναν χρόνο μέχρι που έβαλα θέληση και πείσμα και το ξεπέρασα και έγινα άλλος άνθρωπος. Και όταν μου έλεγε για τα τραγούδια που ακούω και το είπε για πλάκα ότι μπορεί να είμαι καταθλιπτική, άγγιξε ευαίσθητη χορδή (σε εκείνη την φάση του μίλησα λίγο απότομα και το θυμόταν) επειδή δεν είμαι πια καθόλου έτσι και ότι με πιάνουν πολύ σπάνια φάσεις αλλά τις ξεπερνάω σύντομα. Και κάπου εκεί ένιωσε άσχημα και μου ζητούσε και συγγνώμη. Και επέμενε πως θέλει να ξέρει όποτε δεν είμαι καλά και να μην το περνάω μόνη μου, επειδή πια δεν είμαι μόνη μου και ότι στεναχωριέται διπλά μετά και κάνει σενάρια.

Έδειξε φουλ κατανόηση για όοοο,τι του έλεγα, και έκανα και πολλές παύσεις και προσπάθειες να του πω όσα ήθελα και όσα μου έβγαιναν. Και μετά άρχισα να τον ρωτάω για εμάς τον ρώτησα τι θα μπορούσα να κάνω, ή να έχει ο χαρακτήρας μου, για να με χωρίσει. Αφού πρώτα τον προειδοποίησα να μην με βρίσει. Και μου είπε τίποτα, ο χαρακτήρας σου μια χαρά είναι και δεν το σκέφτηκα ποτέ. Και τον έβαλα να σκεφτεί λολ. Και μου είπε για την απιστία και το ψέμα και αμέσως τον ρώτησα αν του έχει ξανατύχει, και γενικά για τις σχέσεις που είχε πριν. Και εκεί ήταν που ζήλεψα και έπαθα και σοκ. Η πρώτη του σχέση ήταν από το σχολείο ακόμα, για 5 χρόνια και η 2η του σχέση ήταν 6 χρόνια του είπα να μου πει λίγες λεπτομέρειες, και η απιστία έπαιξε σε σχέσεις λίγων μηνών και μη σοβαρών που είχε μετά. Για την σχέση που είχε 6 χρόνια μου είχε πει πως έβγαιναν πια σαν φίλοι, ότι η κοπέλα ζήλευε τους φίλους του επειδή αυτή έμεινε χωρίς δουλειά και φίλους (επί 3 χρόνια προσπαθούσε να της βρει δουλειά και όλα της ξίνιζαν) και ότι είχε γνωρίσει μόνο τον μπαμπά της, για την μάνα της έβρισκε συνέχεια δικαιολογίες. Ε και κάπου εκεί χτύπησαν καμπανάκια και του είπα «τώρα με το τελευταίο που είπες ταυτίστηκα…» και μου λέει «ναι αλλά κάποια στιγμή θα τους γνωρίσω… όταν νιώσεις άνετα εσύ…» και μετά σκεφτόταν και μου λέει «σε λιγότερο από ένα μήνα θα πάμε διήμερο και σκέφτομαι τι θα πεις…» και του λέω «το σκεφτόμουν πριν μέρες και δεν αντέχω άλλο, θέλω να το μάθουν, αν όχι πριν το 2ημερο, σίγουρα πριν μετακομίσω γιατί σκέψου να έρθουν επίσκεψη και να σε δουν ξαφνικά μπροστά τους» και έκανε πλάκα σε τι όροφο θα είναι το διαμέρισμα, για να μπορεί να αποδράσει και μετά του είπα πως είναι άδικο και για εκείνον όλο αυτό που γίνεται, επειδή μου είπε πως πάντα είμαστε στα σκοτάδια και στο κρύψιμο και ότι με έβλεπε και στο mall που σκάναρα συνεχώς τον χώρο όταν μιλούσαμε με τα παιδιά, και θέλει να είμαι άνετη και αν υπήρχε τρόπος να με βλέπει κάθε μέρα. Και εκεί ήταν πάλι που με έπιασαν οι ανασφάλειες και του είπα πως θα με βαρεθεί και τον ρώτησα αν νιώθει όπως στην αρχή και βαρούσε το κεφάλι του μου είπε πως νιώθει πολύ περισσότερα και μετά βρήκα κι’ εγώ ευκαιρία και του είπα, επειδή το έφερε η συζήτηση, ότι μπορεί να εκφράζομαι πολύ δύσκολα, αλλά πιστεύω πως καταλαβαίνει πώς ακριβώς νιώθω σε σημείο που δεν χρειάζεται να εκφραστώ και μου είπε ναι. Και ότι γενικά καταλαβαίνει αρκετά. Επειδή σε μια φάση του είπα πως «έτσι είστε οι άντρες, δεν αναλύετε» και μου λέει «νομίζεις, εγώ δεν είμαι έτσι». Και μου ανέφερε τι σκεφτόταν στο μπάνιο, και για εκείνη την φορά που βγήκα για ποτό με συναδέλφους και σκεφτόταν διάφορα και ζήλεψε και του τα έψαλλα λίγο μετά.

Και τέλος πάντων, δεν θυμάμαι τι άλλο είπαμε, συνέχεια στις απορίες ήμουν και μιλούσαμε, τα έβγαλα από μέσα μου αλλά νιώθω ανακουφισμένη και χαλάρωσα εντελώς. Ευτυχώς που το έκανα. Πάντα χαλαρώνω στην αγκαλιά του και γενικά που βλέπω ότι όντως ενδιαφέρεται και που δεν με άφησε λεπτό και συνεχώς με φιλούσε, με πείραζε και με δάγκωνε, οπότε μου έφυγαν οι ανασφάλειες για το μεταξύ μας. Το μόνο που θέλω είναι να μην με ξαναπιάσει όντως σύντομα η φάση darkness. Νομίζω ότι εκτός από τις αγκαλιές (που δεν μπορώ να τον βλέπω καθημερινά, και ούτε θέλω γιατί θα πάθουμε εξάρτηση στο τέλος - που ήδη πάθαμε σχεδόν - ) θα με βοηθήσει πολύ και το τρέξιμο στη φύση για να ξεφύγει εντελώς το μυαλό. Και τα όμορφα τοπία. Σε καμία περίπτωση όμως δεν πρέπει να κάθομαι στο σπίτι. Είναι μαρτύριο η φάση σε σημείο που θέλω να περάσουν οι μέρες και να επιστρέψω δουλειά. Αν ήμουν στο δικό μου διαμέρισμα αυτή την στιγμή θα ήμουν τρεις ευτυχισμένη. (Αυτό είπα και στον ίδιο και το υποψιάστηκε ότι ο κύριος λόγος που είμαι έτσι είναι επειδή δεν αντέχω στην τοξικότητα του σπιτιού).

Πρόσεχε.

Το "δικό σου" διαμέρισμα στην ίδια πόλη, δεν είναι φυγή ούτε λύση, είναι προσωρινή ψευδαίσθηση.

Έχεις πολύ καιρό μπροστά σου για να αλλάξεις πόλη. Αξιοποίησε τον και μη χάνεις χρόνο. Το εννοώ.

[xioni]

ΓΑΛΗ, ξεκουμπίσου. Ουφ με αυτή την δήθεν σοβαρότητα. Ουφ με αυτή την δήθεν εμπειρία. Έχετε το θράσος εσύ και τα όμοια σου να δίνεται συμβουλές με ύφος χιλίων καρδιναλίων. Ξεκουμπίσου. Νάου, βιαν βιτ, ενάφ, ουστ.

[ΓΑΛΗ]

ΓΑΛΗ, ξεκουμπίσου. Ουφ με αυτή την δήθεν σοβαρότητα. Ουφ με αυτή την δήθεν εμπειρία. Έχετε το θράσος εσύ και τα όμοια σου να δίνεται συμβουλές με ύφος χιλίων καρδιναλίων. Ξεκουμπίσου. Νάου, βιαν βιτ, ενάφ, ουστ.

Μάστορα, αν την είδες αου αου πόρτα, άντε να παίξεις στο κλαμπάκι που σε παίρνει.

[xioni]

ΓΑΛΗ, ξεκουμπίσου. Ουφ με αυτή την δήθεν σοβαρότητα. Ουφ με αυτή την δήθεν εμπειρία. Έχετε το θράσος εσύ και τα όμοια σου να δίνεται συμβουλές με ύφος χιλίων καρδιναλίων. Ξεκουμπίσου. Νάου, βιαν βιτ, ενάφ, ουστ.

Μάστορα, αν την είδες αου αου πόρτα, άντε να παίξεις στο κλαμπάκι που σε παίρνει.

Θείτσα, όπως σε λέει και ο ανιψιός σου, εγώ δεν την είδα καθόλου. ΕΣΥ έχεις το στυλάκι. Πρόσεχε λες. Πρόσεχε. Ποια νομίζεις ότι είσαι; Μαζέψου και ξεκουμπίσου.

[Casp]

Ήμουν σίγουρος . Κάποια στιγμή θα σχολιάσω τον τρόπο γραφής σου ο οποίος φυσικά μου αρέσει και για αυτό σε διαβάζω.

Υ.Γ. εξήγησε μας αν μπορείς αυτό το "με δάγκωνε".

Το ξαναδιαβάζω τώρα και έκανα ένα σωρό λάθη. Επειδή σκεφτόμουν τι είπαμε, για να σας γράψω
Σε έναν διαγωνισμό έκθεσης είχα πάρει 19.5. Και γενικά σε όλες τις εκθέσεις έπαιρνα τον πιο ψηλό βαθμό της τάξης, και πάντα έγραφα πάνω από το όριο των λέξεων

Με δάγκωνε παιχνιδιάρικα εννοώ! Στα δάχτυλα, κοιλιά και χείλη. Τι νόμιζες;

[xioni]

Ήμουν σίγουρος . Κάποια στιγμή θα σχολιάσω τον τρόπο γραφής σου ο οποίος φυσικά μου αρέσει και για αυτό σε διαβάζω.

Υ.Γ. εξήγησε μας αν μπορείς αυτό το "με δάγκωνε".

Το ξαναδιαβάζω τώρα και έκανα ένα σωρό λάθη. Επειδή σκεφτόμουν τι είπαμε, για να σας γράψω
Σε έναν διαγωνισμό έκθεσης είχα πάρει 19.5. Και γενικά σε όλες τις εκθέσεις έπαιρνα τον πιο ψηλό βαθμό της τάξης, και πάντα έγραφα πάνω από το όριο των λέξεων

Με δάγκωνε παιχνιδιάρικα εννοώ! Στα δάχτυλα, κοιλιά και χείλη. Τι νόμιζες;

Ρώγες.

[enaon]

κοιλιά και χείλη

επιτέλους.

[ΓΑΛΗ]

ΓΑΛΗ, ξεκουμπίσου. Ουφ με αυτή την δήθεν σοβαρότητα. Ουφ με αυτή την δήθεν εμπειρία. Έχετε το θράσος εσύ και τα όμοια σου να δίνεται συμβουλές με ύφος χιλίων καρδιναλίων. Ξεκουμπίσου. Νάου, βιαν βιτ, ενάφ, ουστ.

Μάστορα, αν την είδες αου αου πόρτα, άντε να παίξεις στο κλαμπάκι που σε παίρνει.

Θείτσα, όπως σε λέει και ο ανιψιός σου, εγώ δεν την είδα καθόλου. ΕΣΥ έχεις το στυλάκι. Πρόσεχε λες. Πρόσεχε. Ποια νομίζεις ότι είσαι; Μαζέψου και ξεκουμπίσου.

Θα ξεκουμπιστώ γιατί τους χειρωνάκτες έμπΥρους τους βαριέμαι.

Αλλά είτε γουστάρεις είτε όχι, με νοιάζει η casper και όχι ο κάθε παπαράκος ντουγιουλάικ μαμαζελ δε γκρις σε τραπ σίκουελ.

[Casp]

Πρόσεχε.

Το "δικό σου" διαμέρισμα στην ίδια πόλη, δεν είναι φυγή ούτε λύση, είναι προσωρινή ψευδαίσθηση.

Έχεις πολύ καιρό μπροστά σου για να αλλάξεις πόλη. Αξιοποίησε τον και μη χάνεις χρόνο. Το εννοώ.

Καταλαβαίνω απόλυτα τι εννοείς αλλά δεν πρόκειται να το αφήσω να γίνει (να με ακολουθήσει η πόλις εννοώ). Ήδη έλεγχος δεν γίνεται γιατί ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΑΦΗΝΩ να μου κάνουν. Θα δώσω λογαριασμό όταν θέλω. Ε σκέψου να μην μένω καν μαζί τους. Εννοείται ότι θα έρχεται η μάνα μου, ειδικά στην αρχή, μέχρι και κλειδιά μου ζήτησε και σκύλλιασα εγώ, μπροστά στην φίλη της κιόλας και της ξεκαθάρισα πως τόσο καιρό ΑΝΥΠΟΜΟΝΩ και μετράω αντίστροφα για να ζήσω μόνη μου, και θα την έχω να μπαινοβγαίνει όποτε θέλει; Ποια η διαφορά τότε; Και συμφώνησε φουλ μαζί μου η φίλη της και της την είπε και εκείνη. Θα ξεκόψω σιγά σιγά, μέχρι να δω βασικά ότι το παίρνει απόφαση. Και μέχρι να καταλάβει ότι ΟΝΤΩΣ θέλω και ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΙ τον χώρο και την ησυχία μου.

[Casp]

Ήμουν σίγουρος . Κάποια στιγμή θα σχολιάσω τον τρόπο γραφής σου ο οποίος φυσικά μου αρέσει και για αυτό σε διαβάζω.

Υ.Γ. εξήγησε μας αν μπορείς αυτό το "με δάγκωνε".

Το ξαναδιαβάζω τώρα και έκανα ένα σωρό λάθη. Επειδή σκεφτόμουν τι είπαμε, για να σας γράψω
Σε έναν διαγωνισμό έκθεσης είχα πάρει 19.5. Και γενικά σε όλες τις εκθέσεις έπαιρνα τον πιο ψηλό βαθμό της τάξης, και πάντα έγραφα πάνω από το όριο των λέξεων

Με δάγκωνε παιχνιδιάρικα εννοώ! Στα δάχτυλα, κοιλιά και χείλη. Τι νόμιζες;

Ρώγες.

Με χάιδευε μέχρι το σουτιέν. Είναι προσεκτικό το καμάρι μου, για να μην τρομάξω

[xioni]

Μάστορα, αν την είδες αου αου πόρτα, άντε να παίξεις στο κλαμπάκι που σε παίρνει.

Θείτσα, όπως σε λέει και ο ανιψιός σου, εγώ δεν την είδα καθόλου. ΕΣΥ έχεις το στυλάκι. Πρόσεχε λες. Πρόσεχε. Ποια νομίζεις ότι είσαι; Μαζέψου και ξεκουμπίσου.

Θα ξεκουμπιστώ γιατί τους χειρωνάκτες έμπΥρους τους βαριέμαι.

Αλλά είτε γουστάρεις είτε όχι, με νοιάζει η casper και όχι ο κάθε παπαράκος ντουγιουλάικ μαμαζελ δε γκρις σε τραπ σίκουελ.

Το ξέρω ότι με γουστάρεις απλά δεν μπορεί να γίνει τίποτα.

[xioni]

Το ξαναδιαβάζω τώρα και έκανα ένα σωρό λάθη. Επειδή σκεφτόμουν τι είπαμε, για να σας γράψω
Σε έναν διαγωνισμό έκθεσης είχα πάρει 19.5. Και γενικά σε όλες τις εκθέσεις έπαιρνα τον πιο ψηλό βαθμό της τάξης, και πάντα έγραφα πάνω από το όριο των λέξεων

Με δάγκωνε παιχνιδιάρικα εννοώ! Στα δάχτυλα, κοιλιά και χείλη. Τι νόμιζες;

Ρώγες.

Με χάιδευε μέχρι το σουτιέν. Είναι προσεκτικό το καμάρι μου, για να μην τρομάξω

Προς τα κάτω μέχρι που πήγε;

[Casp]

Ρώγες.

Με χάιδευε μέχρι το σουτιέν. Είναι προσεκτικό το καμάρι μου, για να μην τρομάξω

Προς τα κάτω μέχρι που πήγε;

Εεεε, πήγε

[ΓΑΛΗ]

Με χάιδευε μέχρι το σουτιέν. Είναι προσεκτικό το καμάρι μου, για να μην τρομάξω

Έτσι σε θέλω. Να έχεις κοντρόλ του λαού.