Ρακορ, στον Κεραμεικο.
Πολυ χαριτωμενο το γωνιακο μαγαζακι, οσο μπορουσα να διακρινω δηλαδη, καθως ο φωτισμος ηταν κατι παραπανω απο ελεεινος.
Δεν ειναι για να φας. Ειναι για να πιεις και να τσιμπας και κατι... ισως και τον διπλανο σου, για να καταλαβεις οτι ειναι ακομη εκει, αφου για να τον διακρινεις, δυσκολο.
Ελαφρως στριμοκωλεξ. Η εξυπηρετηση καλη. Η μουσικη... παλι δε θυμαμαι αν ακουγα μουσικη... Το παρκινγκ, λογω φαρδους, εκπληκτικο. Αν δε διαθετεις το καταλληλο μεγεθος λοιπον, παρε μετρο. Λιγο πιο κει ειναι.
Το καπνισμα δεν πιτρεπεται εντος του καταστηματος και καλα κανουν.
Ας περασουμε στην ουσια. Φαγητο.
Σαλατα αβοκαντο με ψιλοκομμενο πρασινο μηλο, ασπρο και μοβ λαχανο, καροτο και βινεγκρετ απο ξυδι κοκκινου βατομουρου. Αυτο το πρασινο θεριο, σαν καλοταισμενη σαυρα, στην κορυφη της σαλατας, εμενα με τρομαζε. Καποιος ειπε για σελινο στη σαλατα, εγω δε μυρισα σελινο. Μην ηταν μαιντανος βρε αγαπες; Ισως απλως δε δουλευε το συστημα λογω κρυου και να μη μυρισα εγω καλα. Παιζει. Νοστιμη η σαλατα, φανταζομαι και με το αβοκαντο καλη θαταν.
Πατατες φρεσκιες τηγανιτες, με σαλτσα φετας Καρδιτσας, θρουμπι και παπρικα. Παραπλανητικος ο τιτλος, καθως περιμενεις την πατατα την τηγανιτη και σου σκανε μυτη οι πατατες του Ακη, που πρωτα βραζει και μετα βαζει φουρνο αφου εχει πεταξει πιο πριν μπέικια κ λοιπες σκονες για να δημιουργησει κρουστα. Δεν ηταν κακες, αλλα δεν ειναι η κλασσικη φρεσκια, τηγανιτη πατατα, που περιμενα.
Ιτσλι κεφτε, με μοσχαρισο κιμα, καροτοσαλατα και αρωματικο γιαουρτι. Ο κιμας βρισκοταν βαθια, καπου στη μεση, και απεξω κατι σαν ζυμαρι. Πιο πολυ ζυμαρι ετρωγες το οποιο κρατσανιζε κιολας σαν η ζυμη ναταν απο τηγανιτο ρυζι ενα πραμα. Δεν ηταν κακο για να το δοκιμασεις, αλλα δε βλεπω το λογο να το παραγγειλεις ξανα. Σου φευγει η απορια με τη μια φορα. Οσο για το γιαουρτι... πρεπει να ταν αραιωμενο με νερο.
Λουκανικο Δραμας με χοιρινο, γιδινο και προβειο κιμα. Νοστιμο και ελαφρυ. Ουτε πρασα, ουτε πορτοκαλια, ουτε μλκιες, να θες για να χωνεψεις τρεις μερες. Ειχε μια μυρωδια και ρωτησαμε, γιατι δε θυμομασταν τι ειχαμε διαβασει νωριτερα στον καταλογο... Απο τι κρεας ειναι; και ειπε μονο χοιρινο. Η γνωση της εξυπηρετησης, γιαυτα που σερβιρε, επασχε ελαφρως, οπως διαπιστωθηκε και σε κανα δυο περιπτωσεις ακομη.
Πλευρωτους και πορτομπελο στη σχαρα, με λαδολεμονο δεντρολιβανου. Ψιλοανοστα. Επισης λιγο ψησιμο ακομη το ηθελα. Να ειναι ζουμερα, ναι, αλλα αυτα ηταν δαγκωνια και χορταινεις και ξεδιψας μαζι. Να ξερετε τα μανιταρια με φουσκωσαν με το νερο που ειχαν! Χα! (ποσο δικιο ταρκ! )
Καβουρμας μοσχαρισιος Δραμας με μαρμελαδα τοματας και τραγανα κρεμμυδια. Κατι αλλο νομιζα οτι ειναι ο καβουρμας και περιμενα να μη μαρεσει. Ηταν ωραιος ομως! Τωρα η μαρμελαδα τοματας, εμενα σε κετσαπ χάινζ που εκανε, και τα τραγανα κρεμμυδια, μου εφερναν σε καποια που ειχα παρει καποτε απο το ΙΚΕΑ. Το πιατο μου αρεσε βεβαια, ακομη και με κετσαπ και ικεοκρεμμυδα.
Τα κυριως ηταν... Αργομαγειρεμενο χοιρινο με μαυρη μπυρα, φοινοκιο, τζιντζερ (νοστιμο) και κοκκινα μηλα πανω σε πουρε πατατας με λεμονοθυμαρο, μοσχαρισια μπιφτεκια με πατατες (αυτες του Ακη που΄λεγα), ριζοτο με... δε θυμαμαι τι, γιατι ηταν πιατο ημερας και δεν εχω σκονακι να κοιταξω, θραψαλο (ωραιο, μαλακο) με πουρε γλυκοπατατας, ταλιατα απο σιτεμενο φιλετο ριμπ άι Ναξου με κροκετες γλυκοπατατας (ωραιες!) και ντεμι γκλας μανιταριων, και δυο μπεργκερ.
Το μπεργκερ που πηρα εγω ηταν απο 100% κιμα μαυρου χοιρου απο τη Ναξο, τσορισο Δραμας, κασερι Σερρων, αισμπεργκ και μαγιονεζα. Κασερι δεν ειχε, ή μπορει να ηταν πολυ καλα κρυμμενο, δεν ξερω, ανταυτου ειχαν βαλει τοματα, την οποια δεν ανεφεραν στον καταλογο και μουρθε το εγκεφαλικο στη θεα της μεσα στο φαγητο μου. Επρεπε να κανω επεμβαση. Ηταν και ο φωτισμος χαλια... Απαρατατεμε τελοσπαντων!
Το μπεργκερ ηταν καλο. Δεν καταφερα να το φαω ολο. Ηταν πολυ μεγαλο και ειχα ηδη χορτασει πριν ξεκινησω να το τρωω. Για τις πατατες που το συνοδευαν, αδιαφορησα παντελως. Ειπαμε... δεν ηταν τηγανιτες! Ηταν αυτες του Ακη με τα μπεικια τα παουντα, που βραζει και μετα πεταει φουρνο!
Η κορυφαια γευση ηταν το γλυκο. Κρεμα λεμονιου με φρεσκια βανιλια αιτης, σε κρουστα μπισκοτου με βουτυρο κακαο, μαρεγκες με ινδοκαρυδο και σκονη λουιζας. Εξαιρετικο! Δεν το ελεγες κρεμα, αλλα παγωτο. Ισως να επρεπε να ειναι κρεμα και μην τους ειχε ξεπαγωσει αρκετα. Δεν ξερω πως επρεπε να ειναι κανονικα, αυτο ομως το παγωτενιο με γευση λεμονι, που εφαγα, μαρεσε πολυ!
Κρασι κοκκινο, λευκο, μπυρες, ξυνα νερα και δε συμμαζευεται.
Δε σας λεω ρε ποσα πληρωσαμε. Οσα θελουμε πληρωσαμε. Ωχου... 186 ευρω /7 ατομα.
Ασχετο... Θυμαμαι που για πολυ καιρο πληρωναμε κανα δεκαρικο ο καθενας. Δεκα, δωδεκα... εκει. Μια χαρα τρωγαμε και τοτε παντως. Ηταν ομως κυριως σουβλατζιδικα, οπως απαιτουσε το αρχικο κονσεπτ. Ποσο σουβλακι να φας ομως... Μια, δυο, τρεις... τα ιδια και τα ιδια.
Τοχασα αυτο! 