Phorum Forumvision #1

[micmic]

Πόσα χρόνια υπάρχει αυτό το παιχνίδι και η εφαρμογή mimic; Εσύ την έχεις φτιάξει;

Ναι, εγώ την έφτιαξα. 15 χρόνια παίζεται το παιχνίδι αλλά στην αρχή δεν υπήρχαν εφαρμογές και τέτοιες πολυτέλειες. Τα γράφαμε όλα σε πέτρινες πλάκες με τη σμίλη και έπρεπε να κάνουμε τα αθροίσματα με το χέρι. Βαθμολογίες, τραγούδια και σχόλια στέλνονταν μέσω πμ. Καλύτερα να δούλευες οικοδομή παρά να ήσουν moderator τότε

[Jimmy81]

Πάντως είναι φοβερή ιδέα. Σε έναν κόσμο που στερεύει από ευρηματικότητα και πρωτότυπες ιδέες αυτό το παιχνίδι είναι μια μικρή όαση.

Το ζήτημα είναι πώς θα προχωρήσει όταν κλείσουν τα διάφορα forums. Ίσως μέσω social media αλλά εκεί είναι πιο χαοτικά τα πράγματα.

[micmic]

Πάντως είναι φοβερή ιδέα. Σε έναν κόσμο που στερεύει από ευρηματικότητα και πρωτότυπες ιδέες αυτό το παιχνίδι είναι μια μικρή όαση.

Το ζήτημα είναι πώς θα προχωρήσει όταν κλείσουν τα διάφορα forums. Ίσως μέσω social media αλλά εκεί είναι πιο χαοτικά τα πράγματα.

Το θέμα είναι να μαζευτούν 10-20 άτομα, το forum δεν είναι απαραίτητο. Έτσι κι αλλιώς μπορεί κάποιος να παίζει και χωρίς να μπαίνει καθόλου στο φόρουμ. Φυσικά και είναι καλύτερα να γίνεται και συζήτηση, αλλά αυτό μπορεί να γίνει παντού. Και στο reddit, και στο facebook, και στο discord, και στο whatsapp, και στο viber...

[Sid Vicious]

Ήταν μια ήσυχη, σκοτεινή νύχτα όταν άγνωστοι και φίλοι, γνωστοί για τις μουσικές τους προτιμήσεις και την αγάπη τους για τα αινιγματικά παιχνίδια, συγκεντρώθηκαν στο παλιό, ερειπωμένο σπίτι του Μικ. Η ατμόσφαιρα ήταν περίεργη, σαν να υπήρχε μια μυστηριώδης ενέργεια στον αέρα, που έκανε τα πάντα να φαίνονται πιο σκοτεινά και απειλητικά.
Ο Μικ, η Αλι, ο Μπι, η Νυξ, ο Σιντ, ο Αντρο, ο Μας, ο Πολ, ο Παλ, η Ντρε, ο Τζιμ, η Ντρι, η Μιστυ, ο Νοβ και ο Μότζο είχαν αποφασίσει να κάνουν πιο ενεργά τα μουσικά τους δρώμενα σχηματίζοντας ένα συγκρότημα και είχαν μαζευτεί όλοι εκεί στο παλιό σπίτι του Μικ και για την πρώτη μουσική τους συνεννόηση και πρόβα, αλλά και για την ψηφοφορία που θα καθόριζε τον ηγέτη της μπάντας τους.
Ο Μικ είχε οργανώσει τα πάντα, και η ατμόσφαιρα ήταν γεμάτη από μια ένταση που δεν μπορούσαν να εξηγήσουν. Η Νυξ, πάντα σκεπιτικίστρια, κοιτούσε με επιφυλακτικότητα τα υπόλοιπα μέλη, αλλά και το περίεργο κλίμα του σπιτιού. "Δεν ξέρω αν είναι καλή ιδέα να μείνουμε εδώ για πολύ", είπε κοιτάζοντας το σκοτεινό τοπίο έξω από τα παράθυρα. "Αυτό το μέρος έχει μια περίεργη αίσθηση."
Η Αλι, πιο τολμηρή, την κοίταξε γελώντας. "Μην ανησυχείς, Νυξ. Απλώς μια απλή ψηφοφορία για την ηγεσία της μπάντας. Μην το κάνεις πιο δραματικό."
Αλλά ο Μπι, ο οποίος δεν ήταν ποτέ βέβαιος για τις προθέσεις του Μικ, παρατήρησε το περίεργο χαμόγελο που είχε στα χείλη του. "Δεν είναι μόνο αυτό, νομίζω. Κάτι δεν πάει καλά εδώ. Αυτή η μουσική..." είπε, ακούγοντας τις πρώτες νότες να βγαίνουν από το πιάνο του Μικ. Η μελωδία ήταν τόσο μελαγχολική, που τον έκανε να νιώθει άβολα.
Ο Μικ στάθηκε μπροστά από όλους και τους εξήγησε το παιχνίδι: "Η ψηφοφορία δεν θα αφορά μόνο ποιος θα είναι ο ηγέτης της μπάντας. Όπως κάθε απόφαση στη ζωή μας, πρέπει να κρίνουμε ποιοι είμαστε πραγματικά. Αν κάνετε λάθος ψήφο... θα πληρώσετε τις συνέπειες."
Ο Σιντ, που πάντα αγαπούσε τις προκλήσεις, του απάντησε με ένα γέλιο. "Έλα τώρα, Μικ. Αυτά είναι μόνο για να μας τρομάξεις." Όμως η Ντρι, που ήταν πάντα πιο παρατηρητική, αναστέναξε και κοίταξε τον Μικ με μια ανησυχία στα μάτια της. "Αυτό δεν ακούγεται καλά. Μήπως να το σκεφτούμε ξανά;"
"Η απόφαση έχει ήδη ληφθεί", είπε ο Μικ με απόλυτη ηρεμία. "Η μουσική θα μας οδηγήσει στην αλήθεια. Όσοι δεν πιστεύουν, θα το πληρώσουν."
Καθώς η ψηφοφορία ξεκίνησε, οι φίλοι πλέον έριξαν τις ψήφους τους μία-μία, με τις καρδιές τους να χτυπούν γρήγορα. Ο Τζιμ ψήφισε γρήγορα, ακολουθούμενος από τον Μας και τον Νοβ. Η Αλι και ο Μπι αντάλλαξαν ματιές πριν ρίξουν τις ψήφους τους. Κάθε ψήφος που έπεφτε, συνοδευόταν από μια παράξενη αλλαγή στην ατμόσφαιρα. Ο αέρας γινόταν πιο κρύος και τα φώτα έτρεμαν.
Και τότε, όταν έφτασε η σειρά του Αντρο, κάτι τρομερό συνέβη. Ο Μοτζο, κοιτάζοντας τον, είπε: "Είσαι σίγουρος για αυτή την ψήφο;"
Ο Αντρο, φανερά ταραγμένος, δίστασε, κοιτώντας γύρω του, αλλά τελικά έριξε την ψήφο του. Κάτι παράξενο συνέβη αμέσως μετά: οι φωνές τους άρχισαν να αντηχούν με έναν τρόπο που δεν είχαν ξανακούσει ποτέ—ήχοι που δεν ανήκαν σε ανθρώπους. Ο Πολ αναπήδησε, κοιτάζοντας τον Παλ και λέγοντας: "Τι ήταν αυτό; Δεν το καταλαβαίνετε;"
Ο Μικ γελώντας σιγά-σιγά, σηκώθηκε από το πιάνο και κοιτάζοντας τους όλους, είπε: "Μια απόφαση έχει ληφθεί. Όμως, οι ψήφοι μας δεν είναι απλώς για τη μουσική μας... είναι για τη ζωή μας."
Η μουσική από το πιάνο του Μικ ξαφνικά άλλαξε, παίζοντας μια σφοδρή και τρομακτική μελωδία, τόσο δυνατή που φαινόταν να ταράζει τα τοιχώματα του σπιτιού. Η πόρτα άνοιξε απότομα, και όλοι πάγωσαν. Ήταν το σκοτάδι, ή κάτι χειρότερο;
Η Μίστυ προσπάθησε να φύγει, αλλά η πόρτα έκλεισε με βία πίσω της. Ο Μικ στέκονταν ατάραχος, ενώ η μουσική από το πιάνο ακούγονταν ακόμα, αυτή τη φορά συνοδευόμενη από ψιθυριστές φωνές που κανείς δεν μπορούσε να ερμηνεύσει. Ξαφνικά, όλοι τους ένιωσαν την παρουσία κάποιου άλλου—κάποιου που δεν ήθελε να είναι εκεί, αλλά είχε προσκληθεί από τις ψήφους τους.
Η Ντρε, αγχωμενη, είπε: "Αυτό δεν είναι παιχνίδι, έτσι; Η ψήφος μας... έχει φέρει κάτι κακό εδώ."
"Ακριβώς," είπε ο Μικ, χαμογελώντας πονηρά. "Και τώρα, δεν υπάρχει επιστροφή."
Οι φίλοι κοιτάχτηκαν πανικόβλητοι, καθώς η μουσική γινόταν όλο και πιο δυνατή, σχεδόν βασανιστική. Όλοι τους άρχισαν να καταλαβαίνουν ότι το λάθος τους δεν ήταν απλώς να διαλέξουν τον ηγέτη της μπάντας—ήταν ότι είχαν ανοίξει μια πόρτα σε κάτι που δεν μπορούσαν να ελέγξουν.
Όλα είχαν σκοτεινιάσει, ένα σκοτάδι απόλυτο, κενό και παγερό. Ξαφνικά, από το σκοτάδι, εμφανίστηκε Κάτι.
Και τότε, η μουσική σταμάτησε. Όλα έγιναν απόλυτη σιωπή.
Τις επόμενες ημέρες, η αστυνομία που είχε πθα ειδοποιηθεί για τις εξαφανίσεις όλων τους βρήκε το παλιό ερειπωμένο σπίτι. Σκοτεινό κσι μουχλιασμένο σαν να μην είχε περάσει κανείς από εκεί εδώ και πολλά χρόνια.
Μόνο κάτι ανεπαίσθητοι θρήνοι σαν ψίθυροι αντηχούσαν στο σκοτάδι του.

[Jimmy81]

Αυτό θέλει μπύρα για να διαβαστεί

[aLiCat]

Spoiler

Ήταν μια ήσυχη, σκοτεινή νύχτα όταν άγνωστοι και φίλοι, γνωστοί για τις μουσικές τους προτιμήσεις και την αγάπη τους για τα αινιγματικά παιχνίδια, συγκεντρώθηκαν στο παλιό, ερειπωμένο σπίτι του Μικ. Η ατμόσφαιρα ήταν περίεργη, σαν να υπήρχε μια μυστηριώδης ενέργεια στον αέρα, που έκανε τα πάντα να φαίνονται πιο σκοτεινά και απειλητικά.
Ο Μικ, η Αλι, ο Μπι, η Νυξ, ο Σιντ, ο Αντρο, ο Μας, ο Πολ, ο Παλ, η Ντρε, ο Τζιμ, η Ντρι, η Μιστυ, ο Νοβ και ο Μότζο είχαν αποφασίσει να κάνουν πιο ενεργά τα μουσικά τους δρώμενα σχηματίζοντας ένα συγκρότημα και είχαν μαζευτεί όλοι εκεί στο παλιό σπίτι του Μικ και για την πρώτη μουσική τους συνεννόηση και πρόβα, αλλά και για την ψηφοφορία που θα καθόριζε τον ηγέτη της μπάντας τους.
Ο Μικ είχε οργανώσει τα πάντα, και η ατμόσφαιρα ήταν γεμάτη από μια ένταση που δεν μπορούσαν να εξηγήσουν. Η Νυξ, πάντα σκεπιτικίστρια, κοιτούσε με επιφυλακτικότητα τα υπόλοιπα μέλη, αλλά και το περίεργο κλίμα του σπιτιού. "Δεν ξέρω αν είναι καλή ιδέα να μείνουμε εδώ για πολύ", είπε κοιτάζοντας το σκοτεινό τοπίο έξω από τα παράθυρα. "Αυτό το μέρος έχει μια περίεργη αίσθηση."
Η Αλι, πιο τολμηρή, την κοίταξε γελώντας. "Μην ανησυχείς, Νυξ. Απλώς μια απλή ψηφοφορία για την ηγεσία της μπάντας. Μην το κάνεις πιο δραματικό."
Αλλά ο Μπι, ο οποίος δεν ήταν ποτέ βέβαιος για τις προθέσεις του Μικ, παρατήρησε το περίεργο χαμόγελο που είχε στα χείλη του. "Δεν είναι μόνο αυτό, νομίζω. Κάτι δεν πάει καλά εδώ. Αυτή η μουσική..." είπε, ακούγοντας τις πρώτες νότες να βγαίνουν από το πιάνο του Μικ. Η μελωδία ήταν τόσο μελαγχολική, που τον έκανε να νιώθει άβολα.
Ο Μικ στάθηκε μπροστά από όλους και τους εξήγησε το παιχνίδι: "Η ψηφοφορία δεν θα αφορά μόνο ποιος θα είναι ο ηγέτης της μπάντας. Όπως κάθε απόφαση στη ζωή μας, πρέπει να κρίνουμε ποιοι είμαστε πραγματικά. Αν κάνετε λάθος ψήφο... θα πληρώσετε τις συνέπειες."
Ο Σιντ, που πάντα αγαπούσε τις προκλήσεις, του απάντησε με ένα γέλιο. "Έλα τώρα, Μικ. Αυτά είναι μόνο για να μας τρομάξεις." Όμως η Ντρι, που ήταν πάντα πιο παρατηρητική, αναστέναξε και κοίταξε τον Μικ με μια ανησυχία στα μάτια της. "Αυτό δεν ακούγεται καλά. Μήπως να το σκεφτούμε ξανά;"
"Η απόφαση έχει ήδη ληφθεί", είπε ο Μικ με απόλυτη ηρεμία. "Η μουσική θα μας οδηγήσει στην αλήθεια. Όσοι δεν πιστεύουν, θα το πληρώσουν."
Καθώς η ψηφοφορία ξεκίνησε, οι φίλοι πλέον έριξαν τις ψήφους τους μία-μία, με τις καρδιές τους να χτυπούν γρήγορα. Ο Τζιμ ψήφισε γρήγορα, ακολουθούμενος από τον Μας και τον Νοβ. Η Αλι και ο Μπι αντάλλαξαν ματιές πριν ρίξουν τις ψήφους τους. Κάθε ψήφος που έπεφτε, συνοδευόταν από μια παράξενη αλλαγή στην ατμόσφαιρα. Ο αέρας γινόταν πιο κρύος και τα φώτα έτρεμαν.
Και τότε, όταν έφτασε η σειρά του Αντρο, κάτι τρομερό συνέβη. Ο Μοτζο, κοιτάζοντας τον, είπε: "Είσαι σίγουρος για αυτή την ψήφο;"
Ο Αντρο, φανερά ταραγμένος, δίστασε, κοιτώντας γύρω του, αλλά τελικά έριξε την ψήφο του. Κάτι παράξενο συνέβη αμέσως μετά: οι φωνές τους άρχισαν να αντηχούν με έναν τρόπο που δεν είχαν ξανακούσει ποτέ—ήχοι που δεν ανήκαν σε ανθρώπους. Ο Πολ αναπήδησε, κοιτάζοντας τον Παλ και λέγοντας: "Τι ήταν αυτό; Δεν το καταλαβαίνετε;"

Ο Μικ γελώντας σιγά-σιγά, σηκώθηκε από το πιάνο και κοιτάζοντας τους όλους, είπε: "Μια απόφαση έχει ληφθεί. Όμως, οι ψήφοι μας δεν είναι απλώς για τη μουσική μας... είναι για τη ζωή μας."
Η μουσική από το πιάνο του Μικ ξαφνικά άλλαξε, παίζοντας μια σφοδρή και τρομακτική μελωδία, τόσο δυνατή που φαινόταν να ταράζει τα τοιχώματα του σπιτιού. Η πόρτα άνοιξε απότομα, και όλοι πάγωσαν. Ήταν το σκοτάδι, ή κάτι χειρότερο;
Η Μίστυ προσπάθησε να φύγει, αλλά η πόρτα έκλεισε με βία πίσω της. Ο Μικ στέκονταν ατάραχος, ενώ η μουσική από το πιάνο ακούγονταν ακόμα, αυτή τη φορά συνοδευόμενη από ψιθυριστές φωνές που κανείς δεν μπορούσε να ερμηνεύσει. Ξαφνικά, όλοι τους ένιωσαν την παρουσία κάποιου άλλου—κάποιου που δεν ήθελε να είναι εκεί, αλλά είχε προσκληθεί από τις ψήφους τους.
Η Ντρε, αγχωμενη, είπε: "Αυτό δεν είναι παιχνίδι, έτσι; Η ψήφος μας... έχει φέρει κάτι κακό εδώ."
"Ακριβώς," είπε ο Μικ, χαμογελώντας πονηρά. "Και τώρα, δεν υπάρχει επιστροφή."
Οι φίλοι κοιτάχτηκαν πανικόβλητοι, καθώς η μουσική γινόταν όλο και πιο δυνατή, σχεδόν βασανιστική. Όλοι τους άρχισαν να καταλαβαίνουν ότι το λάθος τους δεν ήταν απλώς να διαλέξουν τον ηγέτη της μπάντας—ήταν ότι είχαν ανοίξει μια πόρτα σε κάτι που δεν μπορούσαν να ελέγξουν.
Όλα είχαν σκοτεινιάσει, ένα σκοτάδι απόλυτο, κενό και παγερό. Ξαφνικά, από το σκοτάδι, εμφανίστηκε Κάτι.
Και τότε, η μουσική σταμάτησε. Όλα έγιναν απόλυτη σιωπή.
Τις επόμενες ημέρες, η αστυνομία που είχε πθα ειδοποιηθεί για τις εξαφανίσεις όλων τους βρήκε το παλιό ερειπωμένο σπίτι. Σκοτεινό κσι μουχλιασμένο σαν να μην είχε περάσει κανείς από εκεί εδώ και πολλά χρόνια.
Μόνο κάτι ανεπαίσθητοι θρήνοι σαν ψίθυροι αντηχούσαν στο σκοτάδι του.

[mojorisin]

Ήταν μια ήσυχη, σκοτεινή νύχτα όταν άγνωστοι και φίλοι, γνωστοί για τις μουσικές τους προτιμήσεις και την αγάπη τους για τα αινιγματικά παιχνίδια, συγκεντρώθηκαν στο παλιό, ερειπωμένο σπίτι του Μικ. Η ατμόσφαιρα ήταν περίεργη, σαν να υπήρχε μια μυστηριώδης ενέργεια στον αέρα, που έκανε τα πάντα να φαίνονται πιο σκοτεινά και απειλητικά....

[micmic]

Ήταν μια ήσυχη, σκοτεινή νύχτα όταν άγνωστοι και φίλοι, γνωστοί για τις μουσικές τους προτιμήσεις και την αγάπη τους για τα αινιγματικά παιχνίδια, συγκεντρώθηκαν στο παλιό, ερειπωμένο σπίτι του Μικ. Η ατμόσφαιρα ήταν περίεργη, σαν να υπήρχε μια μυστηριώδης ενέργεια στον αέρα, που έκανε τα πάντα να φαίνονται πιο σκοτεινά και απειλητικά. ...snip...

...αλλά υπάρχει μια αναληθοφάνεια που αφαιρεί από τον ρεαλισμό:

Ο Τζιμ ψήφισε γρήγορα, ακολουθούμενος από τον Μας

Ο Μας ψήφισε δεύτερος;;; Αυτά δεν γίνονται ούτε στα παραμύθια

[Misty_Blue]

Sid Vicious Πάρα πολύ καλό!!

Άντε αγαπητοί συμπαίκτες, 4μιση ωρίτσες έμειναν.

[Sid Vicious]

Ήταν μια ήσυχη, σκοτεινή νύχτα όταν άγνωστοι και φίλοι, γνωστοί για τις μουσικές τους προτιμήσεις και την αγάπη τους για τα αινιγματικά παιχνίδια, συγκεντρώθηκαν στο παλιό, ερειπωμένο σπίτι του Μικ. Η ατμόσφαιρα ήταν περίεργη, σαν να υπήρχε μια μυστηριώδης ενέργεια στον αέρα, που έκανε τα πάντα να φαίνονται πιο σκοτεινά και απειλητικά. ...snip...

...αλλά υπάρχει μια αναληθοφάνεια που αφαιρεί από τον ρεαλισμό:

Ο Τζιμ ψήφισε γρήγορα, ακολουθούμενος από τον Μας

Ο Μας ψήφισε δεύτερος;;; Αυτά δεν γίνονται ούτε στα παραμύθια

Επίτηδες τον έβαλα δεύτερο!

[νύχτα]

σε όλες τις ιστορίες αν δεν με κάνετε εμένα τη βλαμμένη δε μπορείτε

[micmic]

Αυτό μου θυμίζει μια παραλλαγή που είχα σχεδιάσει κάποτε, που ήταν μια μίξη ανάμεσα σε Forumvision και στο Πέφτει η νύχτα στο Παλέρμο (και παραλλαγές του, που παίζονται σε fora). Η ιδέα είναι ότι κάθε νύχτα υπήρχαν 3 προτεινόμενοι να δολοφονηθούν, και το ποιός θα δολοφονηθεί τελικά καθοριζόταν από μια μίνι forumvision με 3 παίκτες. Τον τελευταίο τον έτρωγε το μαύρο σκοτάδι. Μπορεί να το παίξουμε κάποτε.

[Sid Vicious]

σε όλες τις ιστορίες αν δεν με κάνετε εμένα τη βλαμμένη δε μπορείτε

Οχι ρε συ, η πιο διορατική είσαι, η πρώτη που αντιλαμβάνεται πως κάτι δεν πηγαίνει καλά

[enaon]

σε όλες τις ιστορίες αν δεν με κάνετε εμένα τη βλαμμένη δε μπορείτε

Οχι ρε συ, η πιο διορατική είσαι, η πρώτη που αντιλαμβάνεται πως κάτι δεν πηγαίνει καλά

δεν ειναι πολυ ρεαλιστικό εκει ομως, η νυχτα που ξερουμε θα εβγαζε φωτογραφίες τις αράχνες και θα παρακαλούσε να μεινετε εκει για παντα.

[νύχτα]

Οχι ρε συ, η πιο διορατική είσαι, η πρώτη που αντιλαμβάνεται πως κάτι δεν πηγαίνει καλά

στέλνω υβριστικά μηνύματα νοερά στον ΜΑΣ αλλά δεν γίνεται τίποτα

δεν ειναι πολυ ρεαλιστικό εκει ομως, η νυχτα που ξερουμε θα εβγαζε φωτογραφίες τις αράχνες και θα παρακαλούσε να μεινετε εκει για παντα.

αυτή είναι η νύχτα που φαντάζεστε

εγώ έχω δηλώσει πως κοιμάμαι με αναμμένο φωτάκι στο χωλ
και άρα δεν θα μπορούσα να ζήσω σ ένα σπίτι δίχως χωλ