Bazoomba έγραψε: 02 Φεβ 2022, 20:00
Κοίτα τι κάνεις ανεπαίσθητα στον παραλληλισμό σου: συγκρίνεις το δόγμα, που υπερβαίνει την ατομική ματαιοδοξία της ευκολίας, με τον αμφι-επιβεβλημένο αυτιστικό-ποσοτικό ηδονισμό του σήμερα. Ανυπέρβλητη διαφορά για να την αγνοήσεις.
Καθόλου το δόγμα δεν υπερβαίνει ούτε τον ατομισμό ούτε την ευκολία όταν αυτή υιοθετείται από το σύνολο ή έστω μια μικρή ή μεγάλη ομάδα. Περιέχει δε τα ίδια επιτηδευμένα χαρακτηριστικά αυτοπροβολής και επιθυμίας. Είναι μεγάλη ευκολία να αφομοιώνεσαι από μια ομάδα. Δεν υπάρχει τίποτα το περιοριστικό σε αυτό και καμία διαφορά στις επιταγές που απαιτεί από εσένα.
Η αλήθεια αναφορικά με τον χριστιανισμό σε σύγκριση με το νεοφιλελευθερισμό είναι ότι ο πρώτος απαιτεί ασυγκρίτως λιγότερα πράγματα από εσένα.
Και ας μην πλανιόμαστε, η επιθυμία της σάρκας στο δόγμα της απαγόρευσης είναι γελοίο να υποθέτουμε πως στις μέρες μας και στον χριστιανισμό ακόμα είναι κατακριτέα.
Bazoomba έγραψε: 02 Φεβ 2022, 20:00
Τώρα, όσον αφορά τα της Αναγέννησης είναι πολύ μεγάλη κουβέντα την οποία έκανε για εμάς-πριν από εμάς ο Οσβάλδιος με πολύ μεγαλύτερη λεπτότητα. Η νεκρανάσταση ενός κουφαριού που όχι μόνο είχε επέλθει σε πλήρη αποσύνθεση αλλά δεν υφίστατο καν πια, δεν βοήθησε στην κατανόηση της έννοιας της αρχα'ι'κής επιφάνειας, παρά στην επίσπευση των όσων χαρακτηριστικών θεμελίωσαν την δυτική έννοια της ποσότητας που προοδευτικά οδηγεί στα όσα περιγράφεις παραπάνω. Αρκεί ένας ψυχισμός να κατανοήσει την έννοια της προοπτικής στον καμβά για να λογιστεί
δογματικά το άπειρο ως μία εμπράγματη όντοτητα, ένας Πελακάνι για έναν Λάιμπνιτζ. Μα τι σχέση να έχει η επίπεδη αγγειακή αναπαράσταση με τον Μυστικό Δείπνο; Η ευθεία ως σύνολο απείρων σημείων με την ευθεία ως γωνιακή ακμή ενός απτού σώματος; Καμία.
Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι η Αναγέννηση επέλεξε να φωτίσει μόνο τον ύστερο Ελληνισμό, τον ελληνισμό της παρακμής, του Ερατοσθένη και του Ήρωνα, του Jobs και του Gates. Ήταν ο ενταφιασμός μιας ανάμνησης υπό την μορφή της διαστροφικής επαναφοράς της, ένα προπαρασκευαστικό στάδιο ενός καινούριου δόγματος που δεν συνέπεσε τυχαία με την κορύφωση της αγριότητας του τότε θρησκευτικού μορφώματος, που έβλεπε τον κόσμο του να χάνεται.
Ο Οσβάλδιος ειλικρινά δε γνωρίζω από αντλούσε της πληροφορίες του, ίσως από τον πισινό του, η αλήθεια είναι πως το κουφάρι σκότωσε τον σκοταδισμό του χριστιανισμού αντλώντας καθολικά από τον ελληνισμό. Αυτό σημαίνει ότι σταδιακά διείσδυσε στην καρδιά του δυτικού πολιτισμού κι έθεσε τα θεμέλια του είτε αυτό αφορά τέχνες γλυπτική ζωγραφική είτε φιλοσοφία κι επιστήμες είτε πολιτική.
Το ελληνικό πνεύμα όχι με επιδερμική αντιμετώπιση μα αυτό καθαυτό. Η αλήθεια του μετά ήταν διάχυτη στις τέχνες, στη μουσική, στο θέατρο, στη λογοτεχνία, στη φιλοσοφία. Γι αυτό ακριβώς είναι παρών και σήμερα. Είναι παντού. Δεν μπορεί να μην είναι. Είναι η έμπνευση που κινεί τον κόσμο.
Ο διαφωτισμός βέβαια σταδιακά έφτασε στον ανθρωποκεντρισμό. Στην καπέλα σιξτινα απεικονίζεται ο Θεός (κελαινεφέϊ Κρονίωνι, μέσα σε σκοτεινά σύννεφα ο γιός του Κρόνου) να δίνει σε ένα γυμνό άντρα τον νου.
Bazoomba έγραψε: 02 Φεβ 2022, 20:00
Όσο για το απόσπασμα της Ηλέκτρας, δεν είναι απόπειρα δικαιολόγησης του Αγαμέμνωνα, αλλά ένδειξη ότι και η μεγαλύτερη ποταπότητα συγχωρείται με μια πράξη τελετουργίας. Δεν ενδιαφέρεται η θεά Άρτεμις για το ποιόν το ασεβούς αλλά την πλήρωση της ασέβειας του, την θυσία του αγαπημένου του προσώπου, που δεν αναπληρώνεται με καμία κατάκτηση ή εφήμερη απόλαυση. Δεν υμνείται ο ανορθολογισμός εδώ; Μα τα καράβια από αυτήν του την πράξη εκκινούν για να μπορέσει αργότερα να φανεί ο ηρωισμός των ανδρείων. Από το ρόζιασμα των γονάτων, από ενα καντήλι στο μνήμα του χαμένου παιδιού.
Γιατί να ενδιαφερθεί η θεά για το ποιόν του Αγαμέμνονα; Την ενδιαφέρει να εξευμενιστεί. Ο Αγαμέμνων μπορούσε να επιλέξει να μη θυσιάσει την Ιφιγένεια. Ήταν επιλογή του. Ήταν το σκοτάδι της φιλοδοξίας του που τον ώθησε. Και ποια αγαπημένη θυγατέρα; Πότε την έκλαψε; Πρέπει να καταλάβεις ότι γι’ αυτόν μια χαρά αναπληρώνεται κάθε αίσθηση λύπης από τρανότερο αίσθημα φιλοδοξίας. Δεν ενδιαφέρεται για την κόρη του. Ενδιαφέρεται να κατακτήσει.
Τι λέει όμως η μοίρα. Για να πάρεις πρέπει να δώσεις. Ποιος άλλος ήταν έτοιμος να δώσει στον ιουδαισμό; Ο Αβραάμ. Και μόνο από ένα πρόσταγμα άνευ αιτιολογίας. Χωρίς να κάνει κάτι. Ήταν πιστός. Ο Αγαμέμνων συμβιβαζόταν με τη θεά. Ο Αβραάμ προσκυνούσε. Ο γιος του προσκυνούσε. Η φτωχή Ιφιγένεια νόμιζε πως πάει για γάμο. Να το δράμα που δεν μπορεί να μην υπάρξει αφού η ανθρώπινη φύση είναι τραγωδία. Όχι η τυφλή υποταγή που είναι ανίκανη να παρουσιάσει τουλάχιστο ένα ενδιαφέρον δράμα.
Αρχικά κανείς δεν είναι αντρείος. Σου θυμίζω πως τον αχιλλέα τον ντύνουν με ρούχα κοριτσιού προς αποφυγής της εκστρατείας κι ο Οδυσσέας υποκρίνεται τρέλα. Δεν υπάρχει ύμνος στην αντρεία εδώ. Υπάρχει αμεροληψία και απαρχή της ιστορικότητας.
Στην Ιλιάδα, βάσει αυτής της αμεροληψίας, δεν εκθειάζεται καμία αντρεία ενώ παράλληλα μας κοινοποιείται συνεχώς το πεπερασμένο της ύπαρξης. Το σκοτάδι μετά τον θάνατο. Η αλήθεια. Ακόμα κι ο Αχιλλέας ημίθεος θα πέθαινε. Οι ήρωες άλλωστε ήταν κάτι άλλο τότρε. Η μανία τους οδηγούσε όχι η επιθυμία για το κοινό καλό. Ο Αχιλλέας δεν αποτελεί εξαίρεση. Ζητά από τη θεά να παρακαλέσει τον Δία να σκοτώσει τους Αχαιούς για να καταλάβουν ποσό άδικος είναι ο Αγαμέμνων. Τον ενδιαφέρει η υστεροφημία του. Αυτή είναι η αθανασία του. Η δόξα του ως πολεμιστή. Και θα μπορούσαμε να απαριθμούμε ακατάπαυστα πόσα πράγματα ενώνει το έπος μα πρέπει να αναφέρουμε πως αποτελεί κι ένα ψυχογράφημα. Ο ήρωας ωριμάζει κατά τη διάρκειά του κι η ωρίμανση του θα σημάνει μια νέα εποχή. Μια ιδανική εποχή όπου το μένος του δυνατού ήρωα θα μετριάζεται από την ώριμη του σκέψη. Σε παραπέμπω στο τέλος της 24ης ραψωδίας.
Αυτό το ταξίδι είναι στην πραγματικότητα η δική μας ενηλικίωση. Είναι δύσκολο όμως για εμάς να σκοτώσουμε τον Έκτορα. Δεν διαθέτουμε ούτε την ικανότητα ούτε τη διάθεση. Το ταξίδι μας είναι εγωιστικό για σκοπούς ποταπούς, λυπόμαστε για τον Έκτορα, μα δε μας ενδιαφέρει τόσο. Αύριο θα το ξεχάσουμε.
Ποιος θα ήταν σήμερα ο ηρωισμός μας μπαζούμπα μπορεί να ρωτήσεις. Να εκδικηθούμε τον Έκτορα και να πάρουμε το απαραίτητο ταξίδι προς την ενηλικίωση.
)
μιλήστε ελεύθερα!