ritzeri έγραψε: 14 Απρ 2018, 17:36
Εσύ έθεσες τους όρους της συζήτησης, κάνοντας κουβέντα επί ενός τύπου και της κόρης του για των οποίων τη ζωή δεν ξέρουμε επίσης τίποτα παρά μόνο οσας λίγα μας μετέφερες.
Δεν χρειαζονται και πολλά για να βγάλεις συμπέρασμα, αλλά αναγνωρίζω ότι παρέλειψα ένα στοιχείο, αντιμετωπίζοντας την υπόθεση με καθαρά γαλλική αντίδραση. Ίσως το να ζητάει ένα 23χρονο κορίτσι λεφτά για έξοδο από τον πατέρα του δεν κάνει μεγάλη αίσθηση στην Ελλάδα, δεδομένου ότι πολλά άτομα ζουν με τους γονείς τους και σε πιο προχωρημενη ηλικία από αυτήν, αλλά εδώ δεν γίνεται. Στα 18 είτε πάει για σπουδές (και μπορεί να δουλεύει παράλληλα), είτε πάει για δουλειά, είτε τρώει σουτ από τους γονείς, αν δεν κάνει κάτι από αυτά και τότε είτε θα αναγκαστεί να ψάξει για δουλειά είτε θα βρεθεί σε κάποιο χώρο αναρχοαυτόνομων ή φιλανθρωπικό για τη στέγαση και σίτηση μέχρι να μπει σε κάποιο προνοιακό προγραμμα και να το ξαποστείλουν αν καταλάβουν ότι τους δουλεύει.
Βέβαια στην περίπτωση που αναφέρω ο γονέας είναι δεύτερης γεννιας Γάλλος με ελληνική καταγωγή. Εμένα το χαρτζηλίκωμα καθώς και το ότι τα ρίχνει στη ζωή για την κατάστασή του (και μάλιστα σε ένα φιλικότατο για τον πολίτη κράτος με ευκαιρίες) μου φτάνουν για να βγάλω συμπέρασμα.
Κατά τα άλλα, η ανεξαρτησία είναι πολύ υποκειμενικός όρος. Στα δικά μου τα μάτια είσαι πολύ περισσότερο εξαρτημένος, από το χρήμα, από ότι υπήρξε ο πατέρας σου ως προς τους μεσίτες. Οι μεσίτες δεν ανάγκασαν ποτέ τον πατέρα σου να γίνει πρόσφυγας, δεν του έβαζαν ξυπνητήρι στις 5 ούτε τα υπολοιπα που σου επέβαλε η εξάρτηση σου από το χρήμα.
Κολογαλλία, προσφυγιά καταραμένη

Ούτε ένα δάνειο για επιχείριση που μου επέτρεψε να λύσω το οικονομικό σε 5 χρόνια, δεν μου έδωσε. Ούτε έναν ευνοικό νόμο για τον αγροτουρισμό ωστε η σύντροφος μου να φτιάξει ξενοδοχείο και να ξεχρεωνει όπου νάναι δεν έκανε (όπου είμαι και μέτοχος). Θα δουλεύουμε μεχρι να γεράσουμε σε κάποια ξωτική χώρα
viewtopic.php?f=27&t=470#p12647 με κάποιο επικερδές χόμπι ξυπνώντας στις 5 το πρωί.
Από την επαγγελματική μου συναναστροφή με διάφορους πλούσιους και πετυχημένους, υποστηρίζω ότι η άποψη των αρχαίων πως "αν θες να είσαι πλούσιος τότε μείωσε τις ανάγκες σου" είναι ολοσωστη
Ετσι τα βλέπω τα πραγματα, μπορεί και να κάνω λάθος
Αυτό είναι πράγματι καλή συνεισφορά στο θέμα. Αμφισβητώ βεβαίως το να στα είπαν έτσι ακριβώς, γιατί συναναστρέφομαι κι εγώ πλούσιους και δεν νομίζω ότι έχουν αυτό το mindset. Οι πλούσιοι μιλάνε περισσότερο για κοστολόγηση αναγκών παρα για μείωση. Μιλούν για μείωση εξόδων (λειτουργικών) κι αύξηση εσόδων. Εκτός αν είχαν συμβουλευτικη διάθεση, δηλαδή σου λέγαν πώς να αρχίσεις ωστε να γίνεις πλούσιος. Τότε ναι πρέπει να μειώσεις
και αναγκες στην προσπάθεια συγκρότησης αρχικού κεφαλαιου για project ή επένδυση.
Υπάρχουν και πλούσιοι που αφού έφαγαν όλο το παλούκι μέχρι να φτιαχτούν, τους πιάνει ώρες ωρες φιλοσοφική διάθεση και πετάνε φιλοσοφίες εκ του ασφαλούς. Οταν παίρνεις 500Ε το μηνα, μειώνεις αναγκαστικά πολλες ανάγκες. Πόσο πιο κάτω να τις πας για να αισθανθείς πλούσιος;
Η μείωση είτε αναγκών είτε εξοδων έχει ένα όριο που δεν μπορείς να πας παρακάτω. Η αύξηση των εσόδων δεν έχει όριο παρά μόνο αυτό που καθορίζουν οι επιλογές και οι δυνατότητες σου. Νομίζω ότι το δεύτερο είναι ορθότερη επιλογή.
Edit Άλλο μειώνω ανάγκες, άλλο μειώνω έξοδα. Αν γουστάρω γυμναστήριο και το κόβω, μειώνω ανάγκη. Αν βρω φτηνότερη συνδρομή γυμναστηρίου, μειώνω έξοδα.