Νὰ ἤμουν, τώρα, ἀρχαῖος Ἕλληνας, - τελείως ἀρχαῖος, ὄχι σὰν ἐσᾶς!

[ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ]

Τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος σήμερα.
Ναί, μάλιστα, βεβαιώθηκα βλέποντας κάτω δεξιὰ τὴν ἡμερομηνία. Πῶς ἀλλοιῶς;
Θὰ τὰ ξεχάσουμε ὅλα, πρὶν ξεκουτιάνουμε.
Οὔτε οἱ καμπάνες δὲν περιμένω νὰ χτυπήσουν... Νἆταν ἡ πρώτη φυλετικὴ ἀπόδραση!...
Κάποτε γιόρταζε ὁ πατέρας μου.
Ὕστερα τὄχα καημὸ νὰ κάνω ἕναν γυιό, νὰ τὸν λένε Σπύρο. Δὲν ἤθελα τίποτ' ἆλλο δικό
μου, παρὰ ἕναν γυιό, νὰ τὸν λένε Σπύρο. Καὶ τὸν άπέκτησα, τὸν ἔχω, εἶναι 39 ἐτῶν.
Ἀλλὰ δὲν ξέρω ἄν σήμερα θὰ τὸν δῶ. Μὲ τί κόλπο, ποὺ πρέπει νὰ στείλω ἤ νὰ στείλει
ἐκεῖνος μήνυμα στὴν κυβέρνηση.
Κάθε στιγμὴ ἀγωνιῶ μὴ γίνει πόλεμος καὶ χάσω τὴν μοναδική μου ἐλπίδα, τὸ καμάρι μου,
σὲ μιὰ χώρα ποὺ ὅλα ξεπουλιόνται. Ποιός θὰ θυμᾶται σὲ λίγον καιρὸ Χριστούγεννα, Φῶτα,
Πᾶσχα, 25ες Μαρτίου, Ἅγιους Σπυρίδωνες, Κέρκυρες, Αἰγαῖα Πελάγη...
Ὅ,τι δὲν ἀρέσει στοὺς συμμάχους νἄχουμε, θὰ τὸ ἀπεμπολίσουμε - ἄσχημα θἆναι, ἀφοῦ
θὰ γλυτώσουμε κι' ἀπὸ τὰ Ἑλληνικά;
Στὸ ΦέιςΜπούκ βλέπουμε ποιά εἶναι ἡ γλώσσα μας σήμερα. Καὶ ποῦ ὁδεύει: ἀγγλικὰ ἤ
τίποτα, ἐμβόλιο ἤ θάνατος, ἀλλοδαποὶ ἤ ἀλλοδαπέστεροι.
Ἕνα πιάτο φαΐ ὡς ἐπίδομα, οὔτε κἄν κόλλυβα.
Θὰ ἰσοπεδοθοῦν, ὡς ἀχρείαστα, μέχρι καὶ τὰ Νεκροταφεῖα μας. Θὰ γίνουν ἀλλόθρησκα.
Ἀλλά, σήμερα γιορτάζει ὁ Σπύρος.
Πῶς γιορτάζει; Ποὺ μοῦ ἐπιβάλλουν νὰ μὴ τὸν δῶ;
Τί ζητάω;
Παρηγοριὰ στὸν γέροντα ὥσπου νὰ βγεῖ ἡ ψυχή του, ἔτσι κι' ἀλλοιῶς: μὲ τὸν καιρὸ ἤ
μὲ δοκιμὲς ἐμβολίων;
Σὲ ὅλους ποὺ σήμερα γιορτάζουν,
Σπυρίδωνα Νικολοβιέννη,
Σπύρο Σούφη,
Σπύρο Ρωμάνο,
............................. εὔχομαι (δὲν μπορῶ κάτι ἆλλο)
νὰ παραμείνουν Ἕλληνες,
μὲ τὴν καλλίτερη σημασία τῆς λέξεως καὶ τῆς ἐννοίας της
καὶ ν' ἀφήσουν πίσω τους Ἕλληνα καὶ Ἑλληνίδα,
σὲ ὅλα.
------
Ἕνας δοξασμένος Σπύρος, ὁ Λούης.

[ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ]

Οἱ ἀξίες τῆς Ἀλλοδαπ'-Ἑλλάδος, κάποιος τράβηξε τὸ καζανάκι καὶ τώρα
βρίσκονται ὅπου... Σάμπως ξέρω ποῦ; Δὲν ἔχω καμία σχέση μὲ συστή-
ματα ἀξιῶν, οὔτε μὲ καθεαυτοῦ ἀξίες.
Ἐδῶ κατάντησε οὔτε ὁ Θεὸς νἄχει καμιὰν ἀξία. Ἔμ, τὄχε πάρει κι' Αὐτὸς
ἐπάνω Του, καιρὸς ἤτανε... Ὅλο στὸν οὐρανό καθόταν καὶ ρέμβαζε τὰ
τῆς Γῆς.
Ἄς κοπιάσει τώρα, νὰ στέλνει μηνύματα κωδικοῦ 4 στὴν κυβέρνηση, γιὰ
τὸ Ποῦ θὰ πάει, νὰ φροντίσει Ποιόν, νὰ τοῦ κάνουν κι' ἐμβόλιο, νὰ φοράει
καὶ μάσκα, νὰ καταλάβει.
Ἀπὸ τὰ γεννοφἀσκια σου, ἄν δὲν εἶσαι κορωνοϊοφοβικός, καλλίτερα νὰ

μὴ γεννιέσαι.

[ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ]

21 Δεκεμβρίου στις 6:35 π.μ.
Τὸ πρῶτο πρᾶγμα ποὺ θὰ ἔκανα, ἄν κέρδιζα τὸ πρῶτο λαχεῖο.
======
21.12.2018
----------
Ἔ, μὰ τὄχω ξαναπεῖ. Στὸ μεταξύ,
1ον, σπίτι δικό μου πλέον ἔχω. Ἀπ' αὐτὸ ξένοιασα. Μὲ τοὺς κόπους μου, θέλω νὰ πῶ ἄνευ λαχείου.
2ον, ἀρχίζουμε καὶ λέμε συνεπῶς: θὰ ἔβαζα ἀρκετὰ λεφτὰ στὴν ἄκρη γιὰ...τ' ἀπογεράματά μου. Κι'
αὐτὸ τὄχω κατορθώσει.
3ον, ἕνα μεγάλο μέρος χρημάτων θὰ τὰ ἔδινα στὸν Σπύρο καὶ στὴν Ζωή, νὰ τὰ κάνουν ὅ,τι θέλουν.
Ἀλλὰ σκέψου πόσα λεφτὰ θέλω νὰ κερδίσω ἀφοῦ... δὲν τελείωσα ἀκόμη! Ἐπίσης, λοιπόν,
4ον, θὰ νοίκιαζα ἕνα θέατρο (ἄς ποῦμε τὸ "Μουσούρη"), μήπως καὶ προλάβω νὰ παίξω ἕναν-δυὸ
ρόλους ὀνειρεμένους (<Βασιληὰ Λὴρ> λόγου χάρη...), μὲ πληρωμένα τὰ ἔξοδα γιὰ δύο χρόνια προ-
καταβολικῶς.
5ον, τὸ τελευταῖο μερίδιο, καθόλου εὐκαταφρόνητο, θὰ τὸ διαφύλαττα γιὰ τοὺς μισθοὺς τῶν ἠθοποι-
ῶν - τοὺς καλλίτερους θἄπαιρνα - δηλαδὴ γιὰ ὅποτε ἡ δουλειὰ δὲν πήγαινε πολὺ καλὰ ἤ εἴχαμε σχό-
λη, ἀργίες, πρόβες...
Τὸ εἶπα. Ἀπομένει νὰ κερδίσω.
Τὸ πόσο καλὸς ἐργοδότης θὰ ἤμουν ἔχει ἀποδειχθεῖ ἀπ' ὅταν ἤμουν, ὅταν, χωρὶς δεκάρα τσακιστή,
κυριολεκτικῶς νηστικοί, πρωτοκάναμε θέατρο - περιοδεῦον - κι' ἐγὼ πλήρωνα ἀκόμη καὶ κᾶρτες συγ-
κοινωνίας καὶ ὅ,τι ἔπαιρναν οἱ ἆλλοι ἀπὸ τὸ Καφενεῖο. Δὲν ἔφαγα δὲ οὔτε μισὸ μισθό, ἐπὶ 16 χρόνια.
Ἔμαθα δὲ στὰ παιδιά μου νὰ δουλεύουν καὶ νὰ πληρώνονται, χωρὶς νὰ κάνουν ὑποχωρήσεις. Βέβαια,
τοὺς ἔβγαζα τὴν ψυχὴ νὰ εἶναι τέλειοι καὶ πειθαρχικοὶ στὸ παίξιμό τους. Δὲν γίνανε στὸ τέλος ἠθοποιοί,
ἀλλὰ αὐτὸ δὲν σημαίνει τίποτα. Καὶ ταλέντο ἔχουνε καὶ τί τοὺς γίνεται ξέρουν, ὅταν βλέπουν θέατρο.

Θέατρο-μπορντέλο δὲν ξέρω τί θὰ πεῖ, οὔτε ἀπ' ἔξω δὲν περνάω.

[ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ]

Ἐπανάληψις ἐρωτήσεως,
ἔ,
καὶ ἀπαντήσεως.
======
Ἄν σᾶς ἐπέτρεπαν νὰ πάρετε ἕνα μόνον ἀντικείμενο καὶ νὰ πᾶτε νὰ ζήσετε σ' ἕνα ἔρημο νησί,
τί θὰ παίρνατε;
----------
* ἕνα μολύβι. Κάπου θἄβρισκα κάτι ποὺ ἐπάνω του νὰ γράψω. Ἀπ' ὅταν θυμᾶμαι τὸν ἑαυτό μου,
- τριάμισυ χρονῶ; - ἤθελα νὰ πάω Σχολεῖο καὶ νὰ κάνω (χωρὶς νὰ ξέρω τότε τί ἦταν αὐτό) θέατρο.
Ἀλλά, χωρὶς ἔργο, χωρὶς γραμμένο κάτι; Ποτέ.
Ἄν μοῦ ἐπιτρέπανε - καταχρηστικῶς, ἐπειδὴ εἶμαι ἐγὼ(!) καὶ...διότι εἶμαι ὡραῖος - καὶ δεύτερο ἀν-
τικείμενο στὸ ἐρημονῆσι, θἄπαιρνα μιὰ γομολάστιχα, νὰ σβήνω. Ὄχι ὀρθογραφικὰ λάθη (δόξα τῷ
Θεῷ, ὥσπου νὰ ξεκουτιάνω, Ἑλληνικὰ θὰ ξέρω) ἀλλὰ τοὺς αὐθορμητισμοὺς ἤ τὶς ἐξυπνάδες ποὺ
δὲν θὰ εἶχαν γενικώτερη δραματουργικὴ ἀξία.
Πάντως, μοῦ ἔχει συμβεῖ κάτι γιὰ ἄλλοτε ἀδιανόητο: διαθέτω κάπου 15 μολύβια, 35 στυλό, καὶ ὅμως
κατὰ 99% χρησιμοποιῶ πλῆκτρα Ὑπολογιστοῦ.
Πάντως στὸ ἐρημονῆσι πάω εὐχαρίστως καὶ χωρὶς τίποτα, ἐννοῶ καὶ...χωρὶς βρακί. Τὸ γυμνὸ εἶναι
τῆς μόδας μου. Ἀρκεῖ νὰ μὴν ἀκούω τὶς ἀνοησίες τῶν ἀνθρώπων. Ναί, καλλίτερα νἄπαιρνα τὴν ρη-
μάδα τὴν ἀξιοπρέπειά μου μόνο,
νἄφευγα καὶ νἄριχνα μαύρη πέτρα στὰ κεφάλια σας.

[ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ]

Ἀντιγραφή.
===========

Οὔτε τόν Ἐθνικό Ὕμνο δέν θέλησε νά ἀκούσει ἡ Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας!
Ἐφημερὶς Ἑστία, Ἰαν. 04, 2021
FacebookTwitter

ΔΙΑΒΑΣΑΜΕ τήν ἀποκάλυψη στό ἐκκλησιαστικό site «Ἑξάψαλμος» σέ ἕνα μικρό σημείωμα τοῦ Σωτηρίου Τζούμα ἀλλά δυσκολευτήκαμε νά τό πιστέψουμε.

Θεωρήσαμε ὅτι ἐκτός ἀπό πρωταπριλιάτικα ψέματα ὑπάρχουν καί τά πρωτοχρονιάτικα! Μόνον ἀφοῦ προηγήθηκε ἕνας μεγάλος κύκλος ἐπικοινωνιῶν μας μέ αὐτόπτες μάρτυρες, οἱ ὁποῖοι μετεῖχαν χθές ὡς προσκεκλημένοι στήν πρωτοχρονιάτικη δοξολογία καί ἔζησαν ἀπό πρῶτο χέρι ὅλα ὅσα συνέβησαν, ἐπείσθημεν ὅτι ὄντως συνέβη τό καταγγελθέν: ὅτι οἱ ἐπιτελεῖς τῆς Προέδρου τῆς Δημοκρατίας Κατερίνας Σακελλαροπούλου ἔδωσαν κατόπιν ἐπιθυμίας της ἐντολή στήν μπάντα τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων νά μήν γίνει ἀνάκρουσις τοῦ Ἐθνικοῦ Ὕμνου οὔτε κατά τήν προσέλευση οὔτε κατά τήν ἀποχώρησή της ἀπό τόν Ἱερό Μητροπολιτικό Ναό Ἀθηνῶν. Γιά πρώτη φορά σέ δοξολογία γιά τήν Πρωτοχρονιά.

Ἔτσι μετά τήν ἀφαίρεση τῆς Σημαίας ἀπό τό γραφεῖο της, τήν ἀφαίρεση τῶν ὅπλων τοῦ Ἀγῶνος τοῦ 1821 πού εἶχαν τοποθετηθεῖ στό γραφεῖο της ἀπό τόν Κωνσταντῖνο Τσάτσο, τήν διαγραφή ἀπό τό λεξιλόγιό της κρίσιμων ἐννοιῶν τῆς ἐξωτερικῆς πολιτικῆς μας, τώρα προστίθεται καί ὁ Ἐθνικός Ὕμνος στό προεδρικό «παλμαρέ».

Ἡ «Ἑστία» βεβαίως δέν ἐκπλήσσεται. Ἀπό τήν πρώτη στιγμή πού ἀνέλαβε τά καθήκοντά της ἡ κυρία Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας ἀντελήφθη τίς προθέσεις της. Μόνο πού τήν ἀδικήσαμε: Δέν εἶναι θηλυκός Σαρτζετάκης (ἀδικήσαμε καί τόν πρώην Πρόεδρο)· θηλυκός ἱέραξ τοῦ «ἐκσυγχρονισμοῦ» εἶναι ἡ Κυρία. Αὐτά πού κάνει δέν τά ἀποτόλμησε οὔτε ὁ κύριος Σημίτης! Ἡ νεωτερικότης Συνέχεια ἀπό τήν σελ. 1
της εἶναι ὑπερχειλίζουσα. Ἡ δέ ἀδιαφορία της γιά συγκεκριμένα σχήματα ὅπως ἡ δοξολογία ἐμφανής. Ἄν ἦτο δυνατόν νά καταργηθεῖ μάλιστα, γιατί ὄχι; Ἀγγαρεία κάνει, ποινήν ἐκτίει. Δέν θά σταθοῦμε στό γεγονός ὅτι ἡ Ἀρχηγός τοῦ κράτους ἀρνεῖται νά κάνει τόν σταυρό της καί νά ἀσπασθεῖ τόἹερό Εὐαγγέλιο ὅταν τῆς τό προέτεινε χθές ὁ Ἀρχιεπίσκοπος κατά τήν εἴσοδό της στόν Ναό –ἀνεξιθρησκία ἔχουμε στήν Ἑλλάδα καί ὁ καθείς εἶναι ἐλεύθερος νά πιστεύει ἤ νά μήν πιστεύει. Ἡ ἐπιβολή εἶναι ἔννοια ξένη πρός ἐμᾶς εἰς ὅ,τι ἀφορᾶ τά προσωπικά πιστεύω ἑνός ἑκάστου.

Γνωρίζουμε ἄλλως τε τίς προθέσεις τῆς Προέδρου ὅταν ἀπό τήν ἀρχή διερεύνησε τήν πιθανότητα νά μήν ὁρκισθεῖ μέ θρησκευτικό ὅρκο στό Εὐαγγέλιο –δυστυχῶς γιά αὐτήν τό Σύνταγμα ἦταν ἀπαγορευτικό καί δέν ἱκανοποίησε τήν ἐπιθυμία της. Δικαίωμά της ἐν πάσῃ περιπτώσει ἡ πίστις της ἤ ἡ ἀθεΐα της. Αὐτό πού δέν μπορεῖ νά περάσει ὅμως ἀπαρατήρητο καί ἡ «Ἑστία» μέ νηφαλιότητα θά ἐξακολουθήσει νά τό καταγράφει στά πρωτοσέλιδά της, ὥστε νά εἶναι εὐχερής καί ἡ ἐργασία τοῦ ἱστορικοῦ τοῦ μέλλοντος –ὅταν θά ψάχνει νά «βρεῖ τί συνέβη σέ αὐτή τήν δύστηνο χώρα κατά τόν ἑορτασμό τῶν 200 ἐτῶν ἀπό τήν ἀνεξαρτησία της– εἶναι ἡ διαρκής ἀπομάκρυνσις τῆς ἀρχηγοῦ τοῦ Κράτους ἀπό τά ἐθνικά σύμβολα.

Γνωρίζουμε ἄριστα ὅτι ἡ κυρία Σακελλαροπούλου τό πράττει κατά σύστημα γιατί τῆς ἀρέσει αὐτοῦ τοῦ εἴδους ἡ δημοσιότης. Τήν ἰντριγκάρει. Θεωρεῖ τά πρωτοσέλιδά μας «μεταρρυθμιστικά παράσημά» της. Δέν ξέρουμε ὅμως ἄν τήν ἰντριγκάρει τό ἴδιο καί ἡ ἄποψις τῶν πολιτῶν ὅταν θά ἔλθει ἀργά ἤ γρήγορα ἡ ὥρα τῆς κρίσεως. Τότε θά σκεφθεῖ τί ἔπραξε σωστά καί τί λάθος. Διότι ἡ Πρόεδρος δέν ἔχει νά κάνει μέ ἐμᾶς. «Ἀμελητέα ποσότης» θεωρούμεθα ἄλλως τε ὑποτιμητικῶς ἀπό τούς συνεργάτες της. Μέ τόν ἑλληνικό λαό ἔχει.
Ἡ ἀπόφασις νά μήν ἀνακρουσθεῖ ὁ Ἐθνικός Ὕμνος ἔξω ἀπό τήν Ἱερά Μητρόπολη Ἀθηνῶν, τήν ὥρα πού ὁ ὁμόλογός της Ἐρντογάν προσέβαλλε τόν Χριστιανισμό καί τόν Ἑλληνισμό μέ προσευχή χθές στήν Ἁγία Σοφία, ἀποτελεῖ ὀλίσθημα πρώτης τάξεως. Προσβολή ἀπευθυνομένη στούς ἄνδρες τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων πού παρετάχθησαν ἀπέναντί της καί περίμεναν νά ἀποδώσουν τιμές. Στόν Θεσμό, ὄχι στό πρόσωπο. Καί στούς ἀρχηγούς τῶν κρατῶν τά ὀλισθήματα αὐτοῦ τοῦ εἴδους δέν ἐπιτρέπονται. Οὔτε οἱ προσβολές. Πολλῷ δέ μᾶλλον ὅταν ἐπί τῶν ἡμερῶν τους ἑορτάζονται ἐθνικές ἐπέτειοι γιά τά 200 χρόνια ἀπό τήν Ἀνεξαρτησία μας.

Ὡραία πρεμιέρα ἔκανε χθές ἡ Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας. Ὑπεδέχθη ἔξοχα τό 2021. Καταργοῦσα τόν Διονύσιο Σολωμό. Ἡ «Ἑστία» δέν αἰσθάνεται κανενός εἴδους ἱκανοποίηση ὅταν ἀναγκάζεται νά ἀσχολεῖται στήν αὐγή τῆς νέας χρονιᾶς καί πάλι μέ τήν Πρόεδρο τῆς Δημοκρατίας. Θεωρούσαμε ὅτι μερικά θέματα εἶναι ἀπό καιροῦ λελυμένα στόν τόπο μας γιά νά ἀσχολούμαστε μέ αὐτά. Οὔτε καί μᾶς δίδει χαρά ἤ ἱκανοποίηση ἡ κριτική πρός τό πρόσωπό της. Θλίψη αἰσθανόμεθα. Λύπη. Ντροπή γιά λογαριασμό της. Ὡστόσο, εἴμαστε ὑποχρεωμένοι καί δέν θά σταματήσουμε νά περνοῦμε ἀπό τήν τρῦπα τῆς βελόνας στό πλαίσιο τοῦ ἱεροῦ μας δημοσιογραφικοῦ καθήκοντος τίς πράξεις ἤ τίς παραλείψεις τῆς πολιτικῆς ἡγεσίας μας. Ὅσο δυσάρεστο καί ἄν μᾶς εἶναι αὐτό. Καλή χρονιά, κυρία Πρόεδρε, κατά τά λοιπά. Εἴθε νά εἶναι ἡ τελευταία φορά πού ἀσχολούμεθα μαζί σας κατ’ αὐτόν τόν τρόπο. Εἰλικρινῶς.

[sys3x]

Χρόνια καλά Δάσκαλε με υγεία!

[ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ]

2 περυσινὰ νηνύματά μου, σὰν καὶ σήμερα ἦταν.
==========
1ον.-
(ὁπλίζει, δασεία). Συμφωνῶ μαζύ σου. Κάποτε θὰ ἀναφερθῶ σ' ἕνα γεγονός, μέσα
στὸ Μουσεῖο τοὺ Λούβρου, μὲ ἄλλους Ἕλληνες καὶ ἐμένα καὶ μὲ Γάλλους. Οἱ Ἕλλη-
νες εἶναι κομπλεξικοί. Καὶ θὰ παραμείνουν. ὥσπου νὰ μὴν ὑπάρχουν.
* Ὅσο γιὰ τὶς ὀνομασίες, ὅπως ἀναφέρεις τὴν "Νίκη τῆς Σαμοθράκης", δὲν ἔχω τὴν
ἀξίωση νὰ τὴν πεῖ ὁ Γάλλος φύλακας ἑλληνικά - τὸ Μπὶγκ-Μπὲν "παίζει" ἠχητικά, ἐξ-
αιρεῖται - ἀλλὰ νὰ ὑπάρχει ἑλληνικὴ ἐπιγραφὴ καὶ γαλλικὴ ἐπιγραφὴ τὸ θεωρῶ ἀπα-
ραίτητο. Τὸ "Καλῶς ὁρίσατε" στὴν εἴσοδο τῆς ἑλληνικῆς πλευρᾶς, τὸ θεωρῶ ἐξίσου
ἀπαραίτητο. Ἀλλὰ ποιός Ἕλληνας (!) ἔχει τὸ θᾶρρος ἔστω καὶ νὰ τὸ σκεφτεῖ - ὄχι νὰ
τὸ ζητήσει; *
Χρόνια τώρα, στὴν Ἑνωμένη Εὐρώπη, ἔχει παρατηρηθεῖ ὅτι στὰ ἑλληνικὰ δὲν διαδί-
δεται ΤΙΠΟΤΑ.
============
2ον.-
Ἆντε, ἄς τὸ πάρει τὸ ποτάμι τὸ γεγονός. Πρὶν 20 χρόνια, εἴχαμε πάει στὸ Παρίσι μ'
ἕναν φίλο μου, ποὺ δὲν ζεῖ πιά, καὶ γι' αὐτὸ θὰ προσέξω ἀκόμη περισσότερο νὰ μὴ
θίξω τὴν μνήμη του.
* Προηγήθηκε τρικούβερτος καβγὰς γιατί ἐγὼ ἤμουν μὲ ταυτότητα, ἐνῶ ἐκεῖνος μὲ
διαβατήριο. Τοὺς λόγους τοὺς φαντάζεστε.
* Στὸ Μουσεῖο τοῦ Λούβρου. Κάποια στιγμὴ ἀκούσαμε ὁμιλίες στὰ ἑλληνικά καὶ...ἐν-
θουσιαστήκαμε! Ἦταν μιὰ ὁμάδα περιηγητῶν μὲ τὸν ξεναγό τους. Δὲν προλάβαμε
νὰ τοὺς χαμογελάσουμε καὶ ὁ ξεναγὸς ἔγνεψε στὸν φίλο μου πὼς κάτι θέλει νὰ
τοῦ πεῖ: τοῦ ἔκανε αὐστηρὴ σύσταση νὰ ξηλώσει ἕνα ἑλληνικὸ σημαιάκι (μεγέθους
ἑνὸς πακέτου τσιγάρων) ἀπὸ τὸ σακκίδιό του.
Ὁ φίλος μου ὑπάκουσε παμπρόθυμος. Κι' ἄρχισε νὰ ξηλώνει!... Ξαφνιάστηκα.
"Τί κάνεις ἐκεῖ;" τὸν ρώτησα.
Κοκκίνησε, σχεδὸν κατουρήθηκε ἀπάνω του. Μοῦ ἐξήγησε. "Εἶσαι στὰ καλά σου;
Ἀσ' το κάτω!".
Μὲ ἀγριοκοίταξε καὶ μοῦ εἶπε νὰ μὴν τὸν κάνω ρεζίλι. Ρώτησα, ἐγὼ ὁ ξεδιάντροπος,
ἕναν φύλακα, ἄν ἦταν κάτι μεμπτὸ τὸ σημαιάκι. "Ὄχι, κὐριε".
Ὁ φίλος μου μὲ κοίταξε μὲ μίσος, σὰν νἄθελε νὰ μὲ σφάξει.
Πῆρε τὸ μάτι μου μία κυρία-φύλακα μὲ στολὴ καὶ γαλόνια. "Συγγνώμη, κυρία μου,
θέλω νὰ σᾶς ρωτήσω κάτι... Μπορεῖ νὰ εἶμαι ἠλίθιος, ἀλλὰ ἐσεῖς παραβλέψτε το
καὶ πεῖτε μου, σὰν νὰ μὴν εἶμαι ἠλίθιος, κᾶντε μου τὴν χάρη...κτλ".
[Ἦταν ἡ δεύτερη φορὰ στὴν ζωή μου ποὺ χάρηκα τὰ ἄνετα γαλλικά μου (τὴν πρώτη,
ὅταν τὸ '74, κάποιος μοῦ ἔκλεψε στὸ Μετρὸ τὸ τσαντάκι μου μὲ ὅ,τι εἶχα μέσα καὶ
ἔτρεχα συνταραγμένος σὲ πρεσβεῖες καὶ Ἀστυνομίες νὰ τὰ διευθετήσω, γιὰ νὰ προ-
λάβω νὰ πάω καὶ στὴν Ὄπερα, παρὰ τὸ ὅτι εἶχα χάσει καὶ τὸ εἰσιτήριό μου). Ὅταν '
μιλᾶς ἄνετα σὲ καβγὰ καὶ σὲ ταραχὴ μιὰ ξένη γλώσσα, τότε μόνον τὴν ξέρεις].
Ἡ εὐγενέστατη κυρία μοῦ ἀποκρίθηκε: "Ὄχι, κύριε, δὲν ἐνοχλεῖ τὸ σημαιάκι...Ἀλ-
λὰ, ἐσεῖς οἱ Ἕλληνες, εἴσαστε, πῶς νὰ τὸ κάνουμε, ἀρκετὰ κομπλεξικοί!... Ἔχουνε
δεῖ τὰ μάτια μας ἐδῶ!... Βέβαια, ἄν ὁ φίλος σας ἔμπαινε μ' ἕνα πανώ καὶ φώναζε
ὑπὲρ τῆς Ἑλλάδας ἤ τῆς Ταγκανίκας, θὰ τὸν σταματούσαμε...".
* Ὅταν ἐπιστρέψαμε στὴν Ἀθήνα, δημοσίευσα ἕνα γράμμα στὴν ἐφημερίδα Μετρό,
ὅπου ἔγραφα ὅλα αὐτά.
Τ' ἀπόγευμα πῆγα στὴν δουλειὰ τοῦ φίλου μου καὶ τοῦ εἶπα: "Διάβασε!..."
Δὲν ἤθελε νὰ διαβάσει καὶ δὲν ἤξερε περὶ τίνος πρόκειται. Ἀλλά, ἀπὸ μένα, οὔτε ὁ
Θεὸς δὲν γλυτώνει. Σιγά, τί γλωσσοκοπάνας εἶμαι!... Τελικὰ τὸ διάβασε. Μὲ λάμψη
στὸ πρόσωπο μοῦ εἶπε: "Πολὺ καλὰ ἔκανες"!...
* Φαντάζομαι πὼς ἄν ποῦν οἱ Τοῦρκοι ὅτι ἡ "Νίκη τῆς Σαμοθράκης" εἶναι τουρκική,
ὅλοι οἱ ἀλλοδαπ'-Ἕλληνες θὰ...τὸ ὁμολογήσουμε. Καμία ἐμπιστοσύνη δὲν ἔχω
στοὺς σημερινοὺς κατοίκους αὐτῆς τῆς χώρας.

Ὅ,τι πιὸ ταιριαχτὸ θὰ ἤθελα. Ὁ Ἀλέξανδρος Καζάκος (ἐδῶ τὸ 2016) μοῦ εἶναι ἐντελῶς ἄγνωστος. Στὸ διαδίκτυο, εὐτυχῶς, τὸν βρῆκα. Μὲ τὶς εὐχές μου γιὰ τὸ ἑλληνικὸ μέλλον του.

[The Rebel]

06/02/2021
Μαντείο Δωδώνης: Εκεί όπου οι Θεοί «μίλησαν» για πρώτη φορά στους ανθρώπους.
Η μαντική βελανιδιά με το θρόισμα των φύλλων της απαντούσε στα ερωτήματα των πιστών.



Στην Αρχαία Ελλάδα υπήρχαν αρκετά μαντεία ενώ τα κυριότερα ήταν αφιερωμένα στον Δία ή τον Απόλλωνα. Το αρχαιότερο όμως ελληνικό μαντείο ήταν αυτό της Δωδώνης στην Ήπειρο. Υπάρχουν διάφοροι μύθοι και αφηγήσεις σχετικά με τη δημιουργία του αλλά και ιδιαίτερότητες όσον αφορά τους χρησμούς που έδινε. Για παράδειγμα λέγεται ότι στο αρχαίο μαντείο της Δωδώνης έδιναν χρησμό τα φύλλα και το τρεχούμενο νερό.

Πώς ιδρύθηκε το Μαντείο της Δωδώνης.
Ο Ηρόδοτος αναφέρει δυο διαφορετικές εκδοχές για την ίδρυση του μαντείου. Σύμφωνα με την πρώτη οι Φοίνικες πειρατές άρπαξαν δύο γυναίκες από τη Θήβα της Αιγύπτου. Αρκετά αργότερα, ωστόσο, έγινε γνωστό πως η μια τους είχε πουληθεί στη Λιβύη και η άλλη στην Ελλάδα και πως οι δυο τους είχαν ιδρύσει τα πρώτα μαντεία στις χώρες αυτές. Η πρώτη έχτισε το ναό του Άμμωνα Δία στη Σίβα, ενώ η δεύτερη το ναό του Δία στη Δωδώνη. Οι ιέρειες του ναού έλεγαν ότι δύο μαύρες περιστέρες, έφυγαν από τη Θήβα, η πρώτη πήγε στη Λιβύη που ίδρυσε το ναό του Δία και η δεύτερη πήγε και κάθισε σε μια βελανιδιά όπου και είπε με ανθρώπινη φωνή στους Δωδωναίους να χτίσουν μαντείο για το Δία. Οπότε σύμφωνα με αυτή την εκδοχή οι γυναίκες είχαν μεταμορφωθεί σε περιστέρες.

Σύμφωνα με άλλη εκδοχή οι περιστέρες που είχαν ανθρώπινη φωνή έφεραν δώρα του Δία στην κόρη του Ήβη. Η μια απ’ αυτές πήγε στη Δωδώνη. Τη στιγμή που έφτανε, ένας ξυλοκόπος ετοιμαζόταν να κόψει την ιερή βελανιδιά του Δία και η περιστέρα τον εμπόδισε. Το ίδιο πουλί παίζει τον ίδιο ρόλο και σε άλλο μύθο, όταν ένα βοσκός ήρθε να ζητήσει από το Δία να του πει το όνομα εκείνου που του είχε κλέψει ένα πρόβατο.

Σύμφωνα με άλλο μύθο, οι πρώτοι ιερομάντεις είναι οι Σελλοί, των οποίων ο προγονός Ελλός, χωρίς να γνωρίζει τη σημασία του ιερού δέντρου, επιχείρησε να το κόψει. Ένα περιστέρι όμως που φώλιαζε εκεί τον απέτρεψε από την ανίερη αυτή πράξη. Στη συνέχεια ο Ελλός έγινε ο πρώτος ιερέας του ναού.



Πώς έδιναν χρησμό τα φύλλα και το νερό.
Τα πρώτα χρόνια στο μαντείο υπήρχαν μόνο άντρες ιερείς. Αυτοί κοιμόντουσαν στη γη για να ακούν τα μηνύματα που τους έστελναν οι θεοί και να δίνουν απαντήσεις στα ερωτήματα των πιστών. Κι αυτό γιατί η Δωδώνη ήταν ένα από τα μέρη, όπου ο Δίας ως φίλος των ανθρώπων φανερωνόταν σ’ αυτούς με τη φωνή της Φύσης.

Γι’ αυτό το λόγο λέγεται ότι στη Δωδώνη οι χρησμοί δίνονταν με το θρόισμα των φυλλωμάτων των δέντρων και του ήχου μιας πηγής. Εκτός από το Δία λατρευόταν στη Δωδώνη και μια θεά, η Διώνη, που θεωρούνταν σύζυγος του Δία. Σύμφωνα με την παράδοση, από την Ιερά Φηγό δηλαδή τη βελανιδιά του Μαντείου της Δωδώνης πήρε η Θεά Αθηνά το κομμάτι ξύλου που έβαλε στην πλώρη της Αργούς πριν ξεκινήσει για την Αργοναυτική Εκστρατεία. Επίσης, στο Μαντείο της Δωδώνης είχε έρθει ο Οδυσσέας για να πάρει χρησμό σχετικά με την επιστροφή του στην Ιθάκη. Ο μύθος αναφέρει ότι πήγε κι ο ήρωας Αινείας από την Τροία. Ήταν όταν, μετά την καταστροφή της, έλαβε χρησμό για το μέρος που θα έκτιζε τη νέα του πόλη τη Ρώμη.



Πώς πας στο αρχαίο μαντείο της Δωδώνης.
Ο αρχαιολογικός χώρος της Δωδώνης βρίσκεται 22 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά της πόλης των Ιωαννίνων στους πρόποδες του όρους Τόμαρος και είναι το καμάρι της Ηπείρου. Αν βρεθείς στα Γιάννενα θα χρειαστείς περίπου μισή ώρα για να φτάσεις στη Δωδώνη. Κινείσαι μέσω Εγνατίας Οδού προς Ηγουμενίτσα και βγείνεις στην έξοδο 4. Σχεδόν έφτασες!
https://www.newsbeast.gr/travel/arthro/ ... anthropous

[The Rebel]

13 Φεβρουαρίου 2021
Ποιοι ήταν οι υπεραθλητές που όλοι θαύμαζαν και σέβονταν στην αρχαιότητα;



Η εκγύμναση των Αθηναίων από την παιδική ηλικία έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην έκβαση της μάχης!

Τα γεγονότα της μάχης του Μαραθώνα είναι λίγο πολύ γνωστά. Το 490 π.Χ. 10.000 Αθηναίοι και Πλαταιείς συνέτριψαν μια υπερδιπλάσια περσική δύναμη σώζοντας την Αθήνα, τον νεότατο θεσμό της δημοκρατίας και κατ’ επέκταση τον δυτικό πολιτισμό.

Όλοι οι μελετητές της περιόδου θεωρούν ότι η νίκη οφείλεται: -στο ευφυές σχέδιο του στρατηγού Μιλτιάδη -στον ανώτερο οπλισμό των Αθηναίων οπλιτών -και στην αποφασιστικότητα που έδειξαν υπερασπίζοντας την πατρίδα τους.

Οι περισσότεροι όμως λησμονούν κάτι εξίσου σημαντικό.
Τη σωματική δύναμη, την ευλυγισία, την αντοχή, την επιδεξιότητα και την συγχρονισμένη κίνηση των οπλιτών. Όλα αποτελέσματα της αθλητικής και στρατιωτικής παιδείας στην οποία εισάγονταν οι Αθηναίοι από τα παιδικά τους χρόνια.

Πριν η μάχη να δοθεί στην πεδιάδα του Μαραθώνα είχε ήδη κερδηθεί στις παλαίστρες και τα στάδια.



Αμέσως μόλις οι Πέρσες αποβιβάστηκαν στον Μαραθώνα ένας ημεροδρόμος, ίσως ο Φειδιππίδης, εστάλη στη Σπάρτη για να ζητήσει βοήθεια. Ο Αθηναίος αγγελιοφόρος διένυσε 440 χιλιόμετρα (προφανώς υπό συνθήκες ζέστης εφόσον ήταν Αύγουστος ή Σεπτέμβριος) μέσα σε τέσσερις ημέρες (δύο να πάει και άλλες δύο να επιστρέψει) και πιθανότατα μέχρι να λάβει απάντηση από τους Σπαρτιάτες είχε στη διάθεση του για να αναπαυτεί μια ημέρα. Σήμερα ο αγώνας που γίνεται προς τιμή του γεγονότος, το Σπάρταθλον, θεωρείται παγκοσμίως, από τους πιο επίπονους.



Η πρωτοπόρα στρατηγική του Μιλτιάδη.
Όταν οι δύο αντίπαλοι παρατάχθηκαν στον Μαραθώνα ο Μιλτιάδης συνέλαβε ένα τολμηρό σχέδιο προκειμένου να εκμηδενίσει την αριθμητική υπεροχή των αντιπάλων. Οι Πέρσες και οι Μήδοι αποτελούσαν τα επίλεκτα σώματα του στρατού και ήταν έτοιμοι να πολεμήσουν μέχρι θανάτου. Αντίθετα, οι υποτελείς στρατιώτες δεν έδειχναν την ίδια μαχητικότητα. Γι’ αυτό το λόγο οι Πέρσες διοικητές έτασσαν τα υποτελή στρατιωτικά σώματα στα πλευρά της παράταξης τους. Ο Μιλτιάδης παρέταξε τους συμπατριώτες του με τρόπο αντιστρόφως ανάλογο των Περσών δηλαδή με ισχυρές πλευρές και σχετικά αδύναμο κέντρο.

Ο Αθηναίος στρατηγός εκτιμούσε ότι το κέντρο των Περσών θα προχωρούσε, τη στιγμή που τα πλευρικά τους τμήματα θα υποχωρούσαν κάτω από την πίεση των ισχυρών πτερύγων της δικής του παράταξης.

Έτσι, το περσικό κέντρο τη στιγμή που θα είχε πιστέψει ότι λύγισε τον αντίπαλο του θα βρισκόταν κυκλωμένο. Βέβαια αυτό το σχέδιο απαιτούσε δύσκολους ελιγμούς της φάλαγγας, αλλά η εντατική και συνεχής εκπαίδευση των οπλιτών, μπορούσε να εγγυηθεί ότι οι ελιγμοί θα γίνονταν με την απαιτούμενη ακρίβεια.

Το «σπρίντ» των Αθηναίων τους προστάτευσε από τα περσικά βέλη.
Η ώρα ήταν 5.30, όταν από τις ελληνικές γραμμές δόθηκε το σύνθημα της επίθεσης. Η οπλιτική φάλαγγα κινήθηκε με ταχύ βήμα, αλλά διατηρώντας τη συνοχή της. Την ίδια στιγμή οι Πέρσες τέντωναν τα τόξα τους. Η «βροχή» των βελών πίστευαν ότι θα διασπούσε τον συντονισμό και την ορμή των επιτιθέμενων. Το βεληνεκές των περσικών τόξων έφθανε τα 200 μέτρα.

Στα 100-150 μέτρα οι έμπειροι Πέρσες τοξότες ήταν θανάσιμα ακριβείς. Έτσι, οι Αθηναίοι και οι Πλαταιείς στα τελευταία 200 μέτρα άλλαξαν το ταχύ βήμα σε «δρομέα έφοδο», ώστε να αποφύγουν, όσο το δυνατόν, τις απώλειες από τα πυκνά βέλη. Μόλις οι Αθηναίοι εισήλθαν εντός βεληνεκούς, οι Πέρσες τοξότες εξαπέλυσαν μια καταιγίδα από βέλη. Όμως η Αθηναίοι με την αιφνιδιαστική αλλαγή ταχύτητας, χάλασαν την απόσταση που είχαν υπολογίσει οι τοξότες. Οι οπλίτες κάλυψαν 200 μέτρα σε 40 δευτερόλεπτα και ο ισχυρός αμυντικός οπλισμός τους επέτρεψε να ξεπεράσουν την εναέρια επίθεση με αμελητέες απώλειες.

Οι αντιρρήσεις των ερευνητών.
Αρκετοί σύγχρονοι ερευνητές υποστήριξαν, ότι ήταν σχεδόν αδύνατο τόσο βαριά οπλισμένοι άνδρες να διανύσουν τρέχοντας αυτή την απόσταση χωρίς να εξαντληθούν. Αυτό που δεν εξηγούν όμως, είναι πως μπόρεσαν οι οπλίτες να πολεμήσουν αμέσως μετά, για τρεις ολόκληρες ώρες, αφού δεν ήταν σε θέση να διανύσουν τρέχοντας 200 μέτρα. Άλλωστε, οι αρχαίοι Έλληνες δεν είχαν συμπεριλάβει τυχαία το αγώνισμα, του οπλίτη δρόμου, στους Ολυμπιακούς και σε άλλους αγώνες.

Η τελική επίθεση.
Οι τρεις πρώτες σειρές της φάλαγγας με τα δόρατα προτεταμένα έπεσαν με σφοδρότητα στο εχθρικό μέτωπο. Οι υπόλοιπες σειρές άρχισαν να σπρώχνουν ασκώντας απίστευτη μηχανική πίεση. Η ώθηση των οπλιτών ήταν τρομερή, καθώς, ακουμπώντας την ασπίδα στον αριστερό τους ώμο πίεζαν τους άνδρες των μπροστινών σειρών. Εννοείται ότι η άσκηση αυτής της πίεσης αλλά κυρίως η ανθεκτικότητα των οπλιτών των πρώτων σειρών στο σπρώξιμο των συμπατριωτών τους, απαιτούσε μεγάλη μυϊκή δύναμη και σωματική διάπλαση που είχαν αποκτηθεί με τα χρόνια στις παλαίστρες.



Ελιγμοί χιλιάδων ανδρών σαν ένα σώμα.
Το σχέδιο του Μιλτιάδη πήγε κατ’ ευχήν. Οι περσικές πτέρυγες διαλύθηκαν και το κέντρο βρέθηκε απομονωμένο καταδιώκοντας το αντίστοιχο αθηναϊκό που υποχωρούσε συντονισμένα. Στο σημείο αυτό ο παράγοντας χρόνος αποδείχθηκε πολύ σημαντικός. Οι δύο ελληνικές πτέρυγες έπρεπε να ενωθούν προτού το ισχυρό περσικό κέντρο προλάβει να αναστραφεί και να επιτεθεί πρώτο.

Σε αυτή την κρίσιμη φάση η ελληνική πειθαρχία και εκπαίδευση απέδειξε την αξία της. Τα τμήματα των δύο πτερύγων παρέμειναν συντεταγμένα, με μεταξύ τους απόσταση 500-600 μέτρων.

Σύμφωνα πάντα με το σχέδιο, πραγματοποίησαν ελιγμό αναστροφής και συνένωσης σε μια ενιαία φάλαγγα. Για να καταδειχθεί το επίπεδο εκπαίδευσης των οπλιτών, αρκεί να επισημάνουμε ότι οι ελιγμοί αυτοί πραγματοποιήθηκαν σε λιγότερο από δύο λεπτά. Χρόνος που θα ζήλευαν σύγχρονες ομάδες γυμναστικής. Στην επόμενη φάση, η νεοσχηματισμένη φάλαγγα επιτέθηκε εναντίον του περσικού κέντρου. Το τελευταίο διαλύθηκε και οι άνδρες του τράπηκαν σε φυγή.

Σε αυτή τη φάση οι Αθηναίοι, «μεθυσμένοι» από την επιτυχία τους διέσπασαν τις γραμμές τους και επιδόθηκαν σε μια άγρια καταδίωξη. Ακολούθησαν σκληρές συμπλοκές σώμα με σώμα. Άριστα εκπαιδευμένοι στη ρίψη δοράτων και στη σπαθομαχία οι Έλληνες ώθησαν τους Πέρσες προς τη θάλασσα. Όσοι δεν είχαν πλέον όπλα μάχονταν με τα χέρια. Η συντριπτική πλειοψηφία των οπλιτών διέθετε τουλάχιστον βασικές γνώσεις πάλης, πυγμαχίας και παγκρατίου.

Ενώ ανάμεσά τους βρίσκονταν και διακεκριμένοι αθλητές των παραπάνω αγωνισμάτων. Όπως είναι εύκολο να υποθέσει κανείς τα πράγματα για τους Πέρσες ήταν πολύ δύσκολα. Πανικόβλητοι κατέφυγαν στα πλοία τους. Στις 8.30 οι Αθηναίοι και οι Πλαταιείς έστηναν τρόπαιο νίκης. Είχαν πολεμήσει τρεις ώρες, προφανώς υπό συνθήκες ζέστης και φέροντας 32 κιλά οπλισμού. Φυσικά η αξιοθαύμαστη αντοχή τους δεν ήταν επίκτητη, αλλά αποτέλεσμα πολύχρονης, εντατικής και επίπονης σωματικής προετοιμασίας. Η σύγκριση των απωλειών είναι από μόνη της ικανή να καταδείξει το ανώτερο επίπεδο των Ελλήνων οπλιτών. Περίπου 6000 Πέρσες κείτονταν νεκροί έναντι 192 Αθηναίων.

Επιστροφή τροχάδην στην Αθήνα μετά τη μάχη Ωστόσο ο κίνδυνος δεν είχε περάσει. Τα περσικά πλοία απέπλευσαν από τον Μαραθώνα με κατεύθυνση το Σούνιο. Ο αρχηγός των Περσών Αρταφέρνης σκόπευε να φθάσει στο Φάληρο, να πραγματοποιήσει απόβαση και να κινηθεί εναντίον της Αθήνας προτού επιστρέψουν οι Αθηναίοι από τον Μαραθώνα. Λες και δεν είχαν κάνει ήδη αρκετά οι Έλληνες πολεμιστές, έπρεπε να τρέξουν να σώσουν την πόλη τους. Είναι πράγματι αξιοθαύμαστο το πώς οι Αθηναίοι μετά από τρεις ώρες μάχης είχαν το κουράγιο όχι μόνο να ξεκινήσουν μια σύντομη πορεία αλλά να σύρουν έστω τα πόδια τους.

Αποδύθηκαν, με όσες δυνάμεις τους είχαν απομείνει σε ένα σχεδόν απίστευτο αγώνα δρόμου. Έφτασαν στον προορισμό τους εγκαίρως, κατά τις 4.30-5.00. Χρειάστηκαν δηλαδή 7 με 8 ώρες. Μόλις οι Πέρσες αντιλήφθηκαν ότι οι Αθηναίοι τους περίμεναν, σήκωσαν πανιά και «ξεκίνησαν και πάλι πίσω για την Ασία» (Ηρόδοτος 6, 116). Σήμερα προς τιμή αυτής της πορείας των οπλιτών και του άγνωστου αγγελιαφόρου που πλήρωσε με τη ζωή του την αναγγελία της νίκης, διεξάγεται το αγώνισμα του Μαραθωνίου. Ο μέσος χρόνος των αθλητών είναι δύο ώρες.

Πόσοι όμως θα μπορούσαν να τερματίσουν έστω, αν κουβαλούσαν πλήρη οπλισμό και είχε συσσωρευτεί στο κορμί τους η κόπωση που είχαν οι Αθηναίοι οπλίτες μετά τη μάχη; Οι τελευταίοι υπεράσπιζαν στον Μαραθώνα τις οικογένειες τους και την πατρώα γη. Κίνητρα ισχυρά προκειμένου να αντιπαραταχθούν απέναντι στους αήττητους, μέχρι τότε, Πέρσες. Τα κίνητρα αυτά όμως δεν θα μετουσιώνονταν ποτέ σε νίκη αν οι Έλληνες οπλίτες δεν προετοίμαζαν τα σώματά τους χρόνια πριν.
https://hellas-now.com/poioi-oi-yperath ... ntan-stin/

[The Rebel]

8 Φεβρουαρίου 2021
Λεηλατημένος ο τάφος του διάσημου Διαγόρα του πυγμάχου από την Ρόδο.



Το 2.300 ετών ταφικό μνημείο του Διαγόρα του πυγμάχου, για πολλά χρόνια πιστευόταν πως είναι ταφικό μνημείο μουσουλμάνου αγίου και γινόταν εκεί επισκέψεις. Όταν έγινε αντιληπτό πως δεν ήταν κάτι τέτοιο, λεηλατήθηκε από χρυσοθήρες. Κι όμως είναι μοναδικό παράδειγμα στην Ανατολία.

https://twitter.com/arkeolojidnyasi/sta ... in-rodo%2F

Τουργκούτ της Μαρμαρίδας.

Σχ. Να θυμίσουμε τι ήταν ο Διαγόρας ο Ρόδιος πυγμάχος….
O Διαγόρας ο Ρόδιος ήταν φημισμένος πυγμάχος της αρχαιότητας. Δεν διακρίθηκε μόνο για τις νίκες του αλλά και την οικογένεια του. Τους γιους και τα εγγόνια του, που ακολούθησαν το δρόμο του και έγιναν σπουδαίοι Ολυμπιονίκες. Ο Διαγόρας τους μεταλαμπάδευσε τα αθλητικά ιδεώδη και εκείνοι την ημέρα του ολυμπιακού θριάμβου τους, για να του δείξουν το σεβασμό και την αγάπη τους, τον σήκωσαν στα χέρια και έκαναν μαζί του τον γύρο του θριάμβου στο κατάμεστο στάδιο της Ολυμπίας.

Αμέσως μετά Διαγόρας άφησε την τελευταία του πνοή, απόλυτα ευτυχισμένος. Ο Διαγόρας καταγόταν από τον βασιλιά της Ιαλυσού και ήρωα των Μεσσηνίων, Αριστομένη. Από μικρή ηλικία ασχολήθηκε με τον αθλητισμό και έγινε ο σπουδαιότερος Έλληνας πυγμάχος. Σύμφωνα με τον Πίνδαρο ξεπερνούσε τα δύο μέτρα σε ύψος, είχε γεροδεμένο σώμα και αγωνιζόταν τίμια. Τον αποκαλούσαν «ευθυμάχα» γιατί πάλευε χωρίς να αποφεύγει τον αντίπαλό του. Πήγαινε κατευθείαν επάνω του και ήταν εκτεθειμένος στα χτυπήματα.

Ήταν όμως ανίκητος και η φήμη του έγινε τόσο μεγάλη, που οι αρχαίοι Έλληνες έπλασαν τον μύθο ότι ήταν γόνος του θεού Ερμή. Κέρδισε όλες τις διοργανώσεις στις οποίες συμμετείχε. Νίκησε τέσσερις φορές στα Ίσθμια και δύο στα Νέμεα. Για τον λόγο αυτό, ονομάστηκε περιοδονίκης. Στην 79η Ολυμπιάδα, το 464 π.Χ., στέφθηκε Ολυμπιονίκης στην πυγμαχία. Έγινε σύμβολο αρετής και προς τιμήν του στήθηκε άγαλμα στην Ολυμπία. Ήταν όμως ανίκητος και η φήμη του έγινε τόσο μεγάλη, που οι αρχαίοι Έλληνες έπλασαν τον μύθο ότι ήταν γόνος του θεού Ερμή. Κέρδισε όλες τις διοργανώσεις στις οποίες συμμετείχε.

Ο ποιητής Πίνδαρος τον ύμνησε στον έβδομο «Ολυμπιόνικο»:
Κι εἶν‘ ἀλήθεια μακάριος αὐτός πού ἡ φήμη ἡ ἀγαθή τόν τυλίγει. Μά ἡ ζείδωρος Χάρη ἄλλον κάθε φορά συνοδεύει μέ γλυκόηχη λύρα καί μ’ αὐλούς πολυφώνους. Μέ τά ὄργανα αὐτά συνοδεία, ἐδῶ ἔχω ἔρθει κι ἐγώ μαζί μέ τόν Διαγόρα τή θαλάσσια ὑμνώντας κόρη τῆς Ἀφροδίτης τοῦ Ἡλίου τή νύφη, τήν Ρόδο γιά νά εἶναι ὁ ὕμνος μου ἔπαινος στόν πελώριο ἀγέρωχο ἄντρα, στόν πυγμάχο πού κέρδισε στέφανο νίκης πλάι στήν ὄχθη τ’ Ἀλφειοῦ ποταμοῦ καί πλάι στήν Κασταλία ἀλλά καί στόν πατέρα ἐκείνου, Δαμάγητο, πού τῆς Δίκης τό καύχημα εἶναι».

Ο Διαγόρας έζησε μόνιμα στη Ρόδο και απέκτησε 4 αγόρια, τα οποία ακολούθησαν το παράδειγμά του και έγιναν σπουδαίοι αθλητές. Από μικρά έκαναν καθημερινές προπονήσεις και συμμετείχαν στην πυγμαχία και το παγκράτιο, το θεαματικότερο αγώνισμα της Ολυμπίας. Στην 83η Ολυμπία το 448 π.Χ, οι γιοι του Δαμάγητος και Ακουσίλαος νίκησαν στα αγωνίσματα τους και στέφθηκαν την ίδια μέρα Ολυμπιονίκες.

Ο Διαγόρας παρακολουθούσε τους αγώνες από τις κερκίδες. Όταν ο πρώτος του γιος ανακηρύχτηκε ολυμπιονίκης πήγε στο πλήθος όπου καθόταν ο πατέρας του. Τον αγκάλιασε και του έβαλε στο κεφάλι το στεφάνι του ολυμπιονίκη. Το ίδιο έκανε και ο δεύτερος γιος. Όταν το συγκινημένο πλήθος τους κάλεσε να κάνουν τον γύρο του θριάμβου, οι γιοι του τον πήραν στους ώμους τους και τον περιέφεραν στο στάδιο της Ολυμπίας.

Ο κόσμος αποθέωσε την οικογένεια του Διαγόρα που έζησε μια πρωτόγνωρη αναγνώριση. Η χαρά και η περηφάνια του πατέρα ήταν τεράστια. Ο Διαγόρας έζησε μόνιμα στη Ρόδο και απέκτησε 4 αγόρια, τα οποία ακολούθησαν το παράδειγμά του και έγιναν σπουδαίοι αθλητές

Τότε, ένα Λακεδαιμόνιος αναφώνησε: «Κάτθανε Διαγόρα, ουκ εις Όλυμπον αναβήση» που σημαίνει: «Πέθανε Διαγόρα, μην περιμένεις να ανέβεις και στον Όλυμπο». Πράγματι, ο Διαγόρας άφησε την τελευταία του πνοή ευτυχισμένος στα χέρια των γιων του. Οι εγγονοί του, ο Ευκλής και ο Πεισίρροδος ασχολήθηκαν επίσης με τις πολεμικές τέχνες και έγιναν σπουδαίοι Ολυμπιονίκες.

Οι απόγονοι του Διαγόρα ονομάστηκαν «Διαγόριδες» και ήταν η πιο ξακουστή οικογένεια αθλητών της αρχαιότητας. Η οικογένεια στην αρχαία Ελλάδα Στην αρχαία Ελλάδα η οικογένεια ήταν πατριαρχική. Οι άντρες ήταν αρχηγοί και τα παιδιά όφειλαν να σέβονται τους γονείς τους. Όταν οι γονείς γερνούσαν, τα παιδιά αναλάμβαναν την φροντίδα τους. Χώρος συνάθροισης ήταν η εστία, η φωτιά που έκαιγε στο σπίτι και αντιπροσώπευε την ενότητα. Όταν η οικογένεια περνούσε ποιοτικό χρόνο μαζί γινόταν ισχυρότερη και πιο αγαπημένη. Ο Διαγόρας αφιέρωνε καθημερινά αρκετό χρόνο προκειμένου να εκπαιδεύσει και να προπονήσει τους γιους του. Η ζωή του το ανταπέδωσε με τρόπο που δεν θα μπορούσε ποτέ να τον φανταστεί….
https://tourkikanea.gr/anaskafes-mnimeia/pigm/

[ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ]

Ἔγραψα τὸ πρωί, γιὰ τοὺς ἀλλοδαπούς: <Κλωτσηδὸν θὰ μᾶς διώξουν>.
~~
Ἐπανέρχομαι.
Ἤθελα νὰ πάρω ἐφημερίδα. Ἀλλά, περίπτερο μὲ ἐφημερίδες, ὑπάρχει δύο
στάσεις μετά.
Πῆρα τὸ λεωφορεῖο. Γεμάτο φίσκα μὲ ἀλλοδαποὺς τῆς κακιᾶς ὥρας. Μοῦ ξέ-
φυγε ἕνα: < - Ἄχ!>. Ἕνας ἀπὸ δαύτους, ψηλότερός μου, ἔσκυψε ἀπὸ πάνω
μου ἀπειλητικά: < - Εἶπες τίποτα; Ἔ;>.
~
Βρῆκα τὴν ἐφημερίδα ποὺ ἤθελα. Τὴν Ἑστία. Ποὺ περιέχει ἕνα βιβλίο: <Τὰ
πρόσωπα τοῦ 1821>. Ἄν δὲν εἶχα σκίσει τὸ διάφανο ντύμα, θὰ τὴν πήγαινα
πίσω τὴν ἐφημερίδα καὶ τὸ ΜΟΝΟΤΟΝΙΣΜΕΝΟ βιβλίο. Ἀπὸ κεῖ ποὺ δὲν τὸ πε-
ρίμενα. Ἑστία δὲν πρόκειται νὰ ξαναγοράσω. Δὲν φτάνει ποὺ καὶ τὰ πολυτονι-
κά της εἶναι γεμάτα ὀρθογραφικὰ λάθη. Ἔ, ἄει στὸν Διάλο!...
~
Μετά, κατέβηκα τὴν Μιχαὴλ Βόδα, ἐν μέσῳ Λαϊκῆς Ἀγορᾶς, νὰ πάω στὸν
Σκλαβενίτη, γιατί, περιέργως πῶς, εἶχα μείνει χωρὶς κονσέρβες γιὰ τὶς γάτες
μου (κουφετάκια τοὺς πῆρα τὸ πρωί, ἀπὸ ἀλλοῦ, ὅπως πᾶντα). Τρελλάθηκα
στὴν τουρκίλα. Τουλάχιστον 400% περισσότεροι ἀπ' ὅσο τὰ πρωινά (ἀπόγευμα
δὲν βγαίνω ἀπὸ τὸ σπίτι - ποῦ νὰ πάω; Νὰ ἐγκληματίσω;)
Ἕνας μανάβης μόνο φώναξε:
<- Ἑλλάδα! Μωρὴ Ἑλλάδα, ποῦ εἶσαι, ποῦ γαμιέσαι; ἔεεεε;>
~
Τελικά, κουτί μᾶς ἔρχεται ὁ ἀποκλεισμός! Σκέψου νὰ παρελαύναμε στὶς 25
Μαρτίου καὶ οἱ ὑπὲρ -πολυπληθέστεροι καλοδεχούμενοι εἰσβολεῖς νὰ μᾶς πε-
τοῦσαν αὐγὰ καὶ τομάτες.
Ἤ, τὸ Πᾶσχα, νὰ θέλαμε νὰ κάνουμε καὶ Ἀνάσταση!... Ἐδῶ γελᾶνε κι' οἱ γά-
τες μου κι' ἀγριεύω ποὺ τὶς βλέπω νὰ μὴ μὲ σέβονται. Φταίω ἐγὼ ποὺ τὶς τάι-
σα - φίδια στὸν κόρφο μου.
Ζήτω ἡ Ὑποταγή!...

[The Rebel]

16/03/2021
Tα 12 χαρακτηριστικά του υπεράνθρωπου σύμφωνα με Αριστοτέλη;



Ποια είναι τα χαρακτηριστικά ενός “ιδανικού ανθρώπου” ή Υπεράνθρωπου κατά τον Αριστοτέλη;

“Ο ιδανικός άνθρωπος κατά τον Αριστοτέλη -ο μεγαλόψυχος— δεν είναι ένας απλός μεταφυσικός φιλόσοφος >>

1. Είναι ο καλύτερος φίλος του εαυτού του, και του αρέσει η απομόνωση, ενώ ο άνθρωπος χωρίς αρετή ή ικανότητες είναι ο χειρότερος φίλος του εαυτού του και φοβάται τη μοναξιά.

2. Δεν εκθέτει τον εαυτό του σε κίνδυνο για ασήμαντους λόγους… αφού ελάχιστα είναι τα πράγματα που θεωρεί πολύτιμα. Όμως θα διακιν­δυνεύσει για έναν σημαντικό σκοπό, και θα είναι έτοιμος να θυσιάσει τη ζωή του, αφού πιστεύει ότι δεν αξίζει τον κόπο να προστατεύει κανείς τη ζωή του με οποιοδήποτε τίμημα.

3. Του αρέσει να ευεργετεί, αλλά ντρέπεται να τον ευεργετούν, γιατί το πρώτο είναι ένδειξη ανωτερότητας και το δεύτερο κατωτερότητας…

4. Δεν ανταγωνίζεται τους άλλους για τα κοινά αντικείμενα της φιλοδοξίας, ούτε πηγαίνει εκεί όπου άλλοι κατέχουν την πρώτη θέση…

5. Πρέπει να εκδηλώνει ανοιχτά και την αγάπη και το μίσος, αφού η απόκρυψη δείχνει δειλία…

6. Δεν μπορεί να αφήσει τη ζωή του να στρέφεται γύρω από κάποιον άλλο, εκτός αν είναι ένας φίλος, γιατί μια τέτοια συμπεριφορά θα ήταν δουλική…

7.Σπάνια θαυμάζει κάτι, αφού τίποτα δεν είναι σπουδαίο γι’ αυτόν…

8. Ούτε είναι μνησίκακος, γιατί δεν είναι ένδειξη μεγαλόψυχου ανθρώπου το να θυμάται τις αδικίες που έχει υποστεί αλλά το να τις παραβλέπει…

9. Δεν μιλά για τους ανθρώπους, ούτε για τον εαυτό του ούτε για τους άλλους, γιατί δεν επιθυμεί ούτε να επαινούν αυτόν ούτε να ψέγουν τους άλλους. Και ο ίδιος ούτε επαινεί ούτε κακολογεί, ούτε καν τους εχθρούς του, παρά μόνο αν προσβληθεί…

10. Για αναπόφευκτα ή ασήμαντα ζητήματα δεν διαμαρτύρεται ούτε ζητά βοήθεια, αφού μόνο όποιος τα θεωρεί σοβαρά θα φερόταν έτσι…

11. Η κίνησή του είναι αργή, η φωνή του βαριά και τα λόγια του μετρημένα. Γιατί δεν βιάζεται αυτός που ελάχιστα ζητήματα θεωρεί σοβαρά, ούτε εξάπτεται εκείνος που τίποτα δεν θεωρεί σπουδαίο. Γιατί στη βιασύνη και στην έξαψη οφείλεται η στριγκή φωνή και η βιασύνη…

12. Υπομένει κάθε είδους ατυχίες με αξιοπρέπεια, και κάνει πάντα ό,τι καλύτερο μπορεί ανάλογα με τις συνθήκες, όπως ο ικανός στρατηγός χρησιμοποιεί με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο τις δυνάμεις που έχει στη διάθεσή του…

Αυτός, λοιπόν, είναι ο Υπεράνθρωπος του Αριστοτέλη “

Απόσπασμα από το βιβλίο του Will Durant “H περιπέτεια της φιλοσοφίας”.
https://www.apotis4stis5.com/themata-f/ ... aristoteli

[The Rebel]

19/03/2021
Πώς ονόμαζαν τους μήνες οι αρχαίοι Έλληνες και ποιος ήταν ο 13ος.



Ποιον τρόπο χρησιμοποιούσαν για ημερολόγιο.

Μπορεί να το έχεις ξανακούσει ή να το έχεις φανταστεί αλλά σου επιβεβαιώνουμε ότι τα ημερολόγια στην αρχαία Ελλάδα και συγκεκριμένα στην αρχαία Αθήνα διέφεραν από τα σημερινά. Κι αυτό γιατί το αρχαίο ελληνικό ημερολόγιο ήταν το λεγόμενο σέληνο-ηλιακό με μήνες που παρακολουθούσαν τις φάσεις της Σελήνης.

Επιπλέον προσέθεταν έναν εμβόλιμο μήνα. Μάλιστα, κάθε ελληνική πόλη είχε τις δικές της ονομασίες για τους μήνες. Οι Αθηναίοι, λοιπόν, όπως και άλλοι αρχαίοι λαοί, όπως είναι οι Βαβυλώνιοι και οι Κινέζοι, χρησιμοποιούσαν ένα ημερολόγιο που οι μήνες του ημερολογίου συμβάδιζαν με τους φυσικούς σεληνιακούς μήνες. Τα ονόματα των μηνών ήταν Εκατομβαίων, Μεταγειτωιών, Βοηδρομιών, Πυανοψιών, Μαιμακτηριών, Ποσειδεών, Γαμηλιών, Ανθεστηριών, Ελαφηβολιών, Μουνιχιών, Θαργηλιών, Σκιροφοριών. Ουσιαστικά αυτά τα ονόματα αυτά τα έπαιρναν από τις βασικές γιορτές που γίνονταν μέσα σε αυτή την περίοδο. Και επειδή ο κάθε σεληνιακός μήνας διαρκεί 29,5 μέρες οι Αθηναίοι προσέθεταν κάθε 3 χρόνια έναν εμβόλιμο 13ο μήνα για να συμβαδίζουν οι μήνες με τις εποχές.

Επιπλέον οι Αθηναίοι διαιρούσαν τα έτη τους με βάση τον αριθμό των φυλών που είχαν πάρει τα ονόματα τους από μυθικούς ήρωες. Οι 12 φυλές αντιστοιχούσαν σε 12 μήνες.
https://www.news.gr/ellada/article/2413 ... -13os.html


18/03/2021
Ο άδοξος και παράξενος θάνατος του Αισχύλου που λίγοι γνωρίζουν.



Ένας από τους σπουδαιότερους Έλληνες τραγωδούς, ο Αισχύλος άφησε πίσω του σπουδαία έργα που ακόμη και σήμερα μοιάζουν επίκαιρα και εξυμνούνται σε κάθε γωνιά του πλανήτη.

Οι πιο διαβασμένες τραγωδίες του είναι οι "Επτά επί Θήβας", "Προμηθεύς Δεσμώτης", "Ορέστεια".

Εκτός από τραγωδός ο Αισχύλος ήταν διάσημος και σαν σπουδαίος πολεμιστής, είχε πάρει μέρος και στη Μάχη του Μαραθώνα, αλλά και στη Ναυμαχία της Σαλαμίνας.

Όμως ενώ είχε συμμετέχει σε μεγάλες μάχες ο θάνατος του ήταν άδοξος και παράξενος. Ένας αετός άφησε μια μεγάλη χελώνα που είχε αρπάξει σαν θήραμα και αυτή έπεσε από μεγάλο ύψος στο κεφάλι του τραγωδού και τον σκότωσε ακαριαία.
https://www.pronews.gr/istoria/971512_o ... -gnorizoyn

[ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ]

Παρελάσεις ἐθνικές.
====
* Τὰ τελευταῖα χρόνια, ὅλο καὶ κάποια πρωτοφανὴς πουστιὰ θὰ γίνει,
γιὰ νὰ ἀπομακρυνθεῖ ὁ κόσμος μας ἀπὸ κάθε ἔννοια παρέλασης. Βέ-
βαια, μὲ τόσους λατρευτοὺς εἰσβολεῖς, πῶς θὰ καμαρώσουμε γιὰ κά-
ποτε ἐπανάσταση ἐναντίον τους, ὅταν οἱ ἐχθοὶ ἐκεῖνοι σήμερα μᾶς πη-
δᾶνε καὶ τὸ χαιρόμαστε;

[ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ]

Δήλωση Νότη Μηταράκη,
ὑπουργοῦ Μετανάστευσης καὶ Ἀσύλου.
~~~~
«90% μειωμένες ροὲς στὰ νησιὰ καὶ ἀποσυμφόρηση σὲ 11.000 ἀπὸ 41.000 στὰ ΚΥΤ».
* * *
Πῆγε νὰ διαπραγματευτεῖ τὸ πότε νἄρθουν ὁμαδικῶς, ὅλοι, νὰ μᾶς πηδήξουν παντοιο-
τρόπως, ὅλους μας, [καὶ πρῶτον ἐμένα], νὰ ἡσυχάσουμε, γιατί ὄντως τοὺς θέλουμε,
τοὺς ζητάει ἀπεγνωσμένα ὁ ὀργανισμός μας, ἀλλὰ μὴ τοὺς κολλήσουμε, στὰ καλὰ
γαμούμενα, καὶ κορωνοϊό, δὲν πάει, δὲν θἆταν τίμιο, αὐτό, ἐκ μέρους μας, ἐλᾶτε δη-
λαδὴ γαμῆστε μας, γιὰ νὰ πεθάνετε, ἄ, ὄχι, δὲν πρέπει νὰ τοὺς φερθοῦμε ἔτσι, ὅταν
μποροῦμε ἆλλα 400 χρόνια καὶ βάλε, νὰ τοὺς ἔχουμε ἐδῶ, νὰ ἀποτσιμεντώσουν τὴν
Ἀκρόπολη καὶ νὰ φέρουν ὅλα τὰ τσιφτετέλια τους στὴν Ἐπίδαυρο, ἀναθέτοντας καὶ
τὴ θέση τοῦ προέδρου τῆς χώρας στὸν ἀγαπητότατό μας Ἐρντογάν, σὲ τελετὴ ποὺ
θὰ γίνει στὴ Μητρόπολη-τζαμί. Τότε, θὰ μᾶς ἀφήσουν νὰ πᾶμε καὶ στὶς παρελάσεις.
Ὅσα στερηθἠκαμε, θὰ τὰ χορτάσουμε, - ἄν δὲ πάλι τὰ βαριόμαστε αὐτά, θὰ μπο-
ροῦμε νὰ πηγαίνουμε γιὰ μπάνιο στὴν γαλάζια πατρίδα τους, μὲ τὸν Ἠλεκτρικό, στὸ
Φάληρο δηλαδή.