Πώς θα σας φαινόταν αν μία κοπέλα 25 χρονών ήταν παρθένα;

[Sid Vicious]

Δεν χρειάζεται να καπνίσουμε. Έχουμε ΕΡΩΤΑ.

Αυτό. Πολύ σωστά, αυτή είναι η πεμπτουσία.

[Gherschaagk]

Δεν διαφωνώ αγαπητή μου, δια αυτό δεν πρέπει και να τον ευτελίζουμε. Είναι τρομερό πράγμα το ευτέλισμα του αλυχτίσματος των λύκων.

Όπως είναι τρομερό να παραβλέπουμε τα θέλω ενός κορμιού λατρεμένε μου.

Μήπως και αυτά όμως δεν είναι επίσης ένα θέλω του μυαλού και των νευρώνων αγαπητή μου; Δεν παραβλέπεται τίποτα που έχει να κάνει με την ύπαρξη, το Είναι, κομμάτι του Είναι είναι και αυτό, ένα από τα πολλά, είναι όμως το σημαντικότερο; Και αναρωτιέμαι μήπως είναι το σημαντικότερο κομμάτι σε δούλο όμως σε μια κατά το βαθμό του δυνατού sui generis ταυτότητα δεν θα μπει η λατρεία αυτή στην θέση που της αρμόζει, ως μια από τις ψηφίδες και όχι σαν την εμμονικά καθορισκότερη της; Και έτσι δεν θα χάσει και ποτέ την μαγεία της; Η εμμονή μήπως οδηγεί νομοτελειακά στον θάνατο της μαγείας, στο θάνατο του Έρωτα;

Λατρεμένε μου, όταν όλα ακολουθούν τον δρόμο τους χωρίς βιασύνες, χωρίς υπερβολές, χωρίς εκρήξεις, τότε τίποτα δεν χάνεται αλλά κερδίζεται και ο ΕΡΩΤΑΣ θριαμβεύει πάνω στον Θάνατο, στον Φόβο και τη Λήθη.

Οι νευρώνες κάνουν αυτό για το οποίο δημιουργήθηκαν και το κάνουν σωστά. Και το ατσάλι το ίδιο. Και η φωτιά που μας ζεσταίνει τις κρύες νύχτες. Ο ΕΡΩΤΑΣ ζεσταίνει τις καρδιές. Την ίδια μας την ύπαρξη.

Δεν χρειάζεται να καπνίσουμε. Έχουμε ΕΡΩΤΑ.

Αυτό. Πολύ σωστά, αυτή είναι η πεμπτουσία.

Εννοείται...

[Ορέστης 35]

Δε μου αρεσει η ποιηση.

[Cecily Anne]

Παρθένα με την ιατρική έννοια του όρου ή δουλεύει η λοκομοτίβα υπερωρία;

[Gherschaagk]

Δε μου αρεσει η ποιηση.

Λυρισμός είναι άσχετε.

[aspergillus]

Πάντως,πέρα από την πλάκα, οι παρθένες και οι παρθένοι σε τέτοιες ηλικίες (20-25) είναι αρκετοί και αρκετές.

[Cecily Anne]

Πάντως,πέρα από την πλάκα, οι παρθένες και οι παρθένοι σε τέτοιες ηλικίες (20-25) είναι αρκετοί και αρκετές.

[Sid Vicious]

Δε μου αρεσει η ποιηση.

Ευχαριστω φίλε μου Ορέστη για την παρέμβαση αυτή και ακριβώς επάνω σε αυτό ας δώσουμε και τον λόγο στο Μαρτίνο Χάιντεγγερ περί του ποιητικού κατοικείν του ανθρώπου.
"...Ποιητικά κατοικεί ο άνθρωπος..." Αυτή την φράση την αποσπάσαμε από ένα όψιμο ποιήμα του Χαίλντερλιν.
Θα ήταν ίσως σωστό να στοχαστούμε νηφάλια το Ρήμα του ποιητή. Μιλά για το κατοικείν του ανθρώπου. Δεν περιγράφει τις καταστάσεις του τωρινού κατοικείν. Κυρίως δεν ισχυρίζεται ότι κατοικείν σημαίνει έχω στην κατοχή μου μια κατοικία.
Όταν ο Χαίλντερλιν μιλά για κατοικείν, έχει κατά νου το θεμελιώδες χαρακτηριστικό της ανθρώπινης εμπειρικής ύπαρξης [Dasein]. Όμως το "ποιητικό" το εξετάζει με βάση τη σχέση του με τούτο το ουσιωδώς κατανοούμενο κατοικείν.
Το Ρήμα "...ποιητικά κατοικεί ο άνθρωπος..." λέει ότι το ποιείν, και μόνον αυτό, κάνει το κατοικείν του ανθρώπου να είναι κατοικείν. Μόνο το ποιείν επιτρέπει πραγματικά το κατοικείν. Πώς όμως φτάνουμε σε μια κατοικία; Με το κτίζειν. Η ποίηση ως κάτι που επιτρέπει το κατοικείν, είναι κτίζειν.
Το ποιείν οικοδομεί την ουσία του κατοικείν. Ποιείν και κατοικείν όχι μόνο δεν αποκλείονται αμοιβαία αλλά ανήκουν το ένα στο άλλο, αξιώνοντας το ένα την παρουσία του άλλου.
"Ποιητικά κατοικεί ο άνθρωπος". Εμείς κατοικούμε ποιητικά; Πιθανώς κατοικούμε πέρα για πέρα αντιποιητικά. Αν είναι έτσι, άραγε ψεύδεται ο ποιητής και δεν λέει την αλήθεια; Όχι. Η αλήθεια των λόγων του επιβεβαιώνεται με τον πιο τρομερό τρόπο. Διότι αντιποιητικό μπορεί να είναι ένα κατοικείν, όταν στην ουσία του είναι ποιητικό. Για να τυφλωθεί ένας άνθρωπος, πρέπει κανονικά, σύμφωνα με την ουσία του, να βλέπει. Ποτέ δεν μπορεί να τυφλωθεί ένα κομμάτι ξύλου. Όταν όμως τυφλώνεται ο άνθρωπος, τότε πάντα τίθεται το ερώτημα αν η τύφλωσή του είναι αποτέλεσμα έλλειψης και απώλειας ή αν εδράζεται στην υπερβολή ή στην υπέρβαση του μέτρου. Ίσως, τότε, το αντιποιητικό κατοικείν μας, η αδυναμία του να λάβει το μέτρο, να προέρχεται από μια παράξενη υπέρβαση του μέτρου, ως αποτέλεσμα της μανίας μας για μέτρηση και υπολογισμό.
Το γεγονός ότι και τον βαθμό που εμείς κατοικούμε αντιποιητικά, μπορούμε να το διαπιστώσουμε ανά πάσα στιγμή, αν γνωρίζουμε τι είναι ποιητικό. Εάν και πότε θα γίνει η στροφή από το αντιποιητικό κατοικείν, μπορούμε να το ελπίζουμε μόνο τότε, όταν δεν θα χάνουμε από το βλέμμα μας το ποιητικό. Πώς και σε ποιο βαθμό οι πράξεις ή η απραξία μας μπορούν να συμβάλλουν σ' αυτή τη στροφή, το διασφαλίζουμε εμείς οι ίδιοι, αν λάβουμε το ποιητικό στα σοβαρά.
Το ποιείν είναι η θεμελιώδης δυνατότητα του ανθρώπινου κατοικείν. Αλλά ο άνθρωπος δύναται να ποιεί κάθε φορά, μόνο όταν η ουσία του προσοικειώνεται αυτό που επιθυμεί ο ίδιος και, άρα, το χρειάζεται. Το ποιείν είναι αυθεντικό ή μη αυθεντικό ανάλογα με τον βαθμό αυτής της προσοικείωσης. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο το καθαυτό ποιείν συμβαίνει με ιδιάζοντα τρόπο σε κάθε εποχή.

[Ορέστης 35]

Για να απαντησω στο θεμα δεν θα την εκρινα και δεν θα την εκανα να νιωσει αβολα. Θα την αποδεχομουν οπως ειναι και θα της εδινα ανεπιφυλακτα την αγαπη μου.

[Sid Vicious]

Όπως είναι τρομερό να παραβλέπουμε τα θέλω ενός κορμιού λατρεμένε μου.

Μήπως και αυτά όμως δεν είναι επίσης ένα θέλω του μυαλού και των νευρώνων αγαπητή μου; Δεν παραβλέπεται τίποτα που έχει να κάνει με την ύπαρξη, το Είναι, κομμάτι του Είναι είναι και αυτό, ένα από τα πολλά, είναι όμως το σημαντικότερο; Και αναρωτιέμαι μήπως είναι το σημαντικότερο κομμάτι σε δούλο όμως σε μια κατά το βαθμό του δυνατού sui generis ταυτότητα δεν θα μπει η λατρεία αυτή στην θέση που της αρμόζει, ως μια από τις ψηφίδες και όχι σαν την εμμονικά καθορισκότερη της; Και έτσι δεν θα χάσει και ποτέ την μαγεία της; Η εμμονή μήπως οδηγεί νομοτελειακά στον θάνατο της μαγείας, στο θάνατο του Έρωτα;

Λατρεμένε μου, όταν όλα ακολουθούν τον δρόμο τους χωρίς βιασύνες, χωρίς υπερβολές, χωρίς εκρήξεις, τότε τίποτα δεν χάνεται αλλά κερδίζεται και ο ΕΡΩΤΑΣ θριαμβεύει πάνω στον Θάνατο, στον Φόβο και τη Λήθη.

Οι νευρώνες κάνουν αυτό για το οποίο δημιουργήθηκαν και το κάνουν σωστά. Και το ατσάλι το ίδιο. Και η φωτιά που μας ζεσταίνει τις κρύες νύχτες. Ο ΕΡΩΤΑΣ ζεσταίνει τις καρδιές. Την ίδια μας την ύπαρξη.

Δεν χρειάζεται να καπνίσουμε. Έχουμε ΕΡΩΤΑ.

Αυτό. Πολύ σωστά, αυτή είναι η πεμπτουσία.

Εννοείται...

Συμφωνούμε αγαπητή μου και προσέξατε πως δώσαμε χρώμα σε ένα άχρωμο νήμα;

[Gherschaagk]

Μήπως και αυτά όμως δεν είναι επίσης ένα θέλω του μυαλού και των νευρώνων αγαπητή μου; Δεν παραβλέπεται τίποτα που έχει να κάνει με την ύπαρξη, το Είναι, κομμάτι του Είναι είναι και αυτό, ένα από τα πολλά, είναι όμως το σημαντικότερο; Και αναρωτιέμαι μήπως είναι το σημαντικότερο κομμάτι σε δούλο όμως σε μια κατά το βαθμό του δυνατού sui generis ταυτότητα δεν θα μπει η λατρεία αυτή στην θέση που της αρμόζει, ως μια από τις ψηφίδες και όχι σαν την εμμονικά καθορισκότερη της; Και έτσι δεν θα χάσει και ποτέ την μαγεία της; Η εμμονή μήπως οδηγεί νομοτελειακά στον θάνατο της μαγείας, στο θάνατο του Έρωτα;

Λατρεμένε μου, όταν όλα ακολουθούν τον δρόμο τους χωρίς βιασύνες, χωρίς υπερβολές, χωρίς εκρήξεις, τότε τίποτα δεν χάνεται αλλά κερδίζεται και ο ΕΡΩΤΑΣ θριαμβεύει πάνω στον Θάνατο, στον Φόβο και τη Λήθη.

Οι νευρώνες κάνουν αυτό για το οποίο δημιουργήθηκαν και το κάνουν σωστά. Και το ατσάλι το ίδιο. Και η φωτιά που μας ζεσταίνει τις κρύες νύχτες. Ο ΕΡΩΤΑΣ ζεσταίνει τις καρδιές. Την ίδια μας την ύπαρξη.

Αυτό. Πολύ σωστά, αυτή είναι η πεμπτουσία.

Εννοείται...

Συμφωνούμε αγαπητή μου και προσέξατε πως δώσαμε χρώμα σε ένα άχρωμο νήμα;

Όταν ο ΈΡΩΤΑΣ έχει κυριαρχήσει στην ύπαρξη σου, τότε αυτό που δίνεις στη ζωη, στον κόσμο, στους ανθρώπους, είναι η πεμπτουσία του ίδιου του ΈΡΩΤΑ. Η αγάπη για δημιουργία και ποίηση λατρεμένε μου.

[Antares]

Tην φλασιά του Sid Vicious την γνωρίζαμε. Έφαγε και άλλο άτομο την ίδια;
Απόλυτο ταίριασμα.

[Gherschaagk]

Tην φλασιά του Sid Vicious την γνωρίζαμε. Έφαγε και άλλο άτομο την ίδια;
Απόλυτο ταίριασμα.

Δεν καταλαβαίνω τι υπαινίσσεστε αγαπητή. Εγώ έχω απλά ΈΡΩΤΑ.

[Ορέστης 35]

την εκανα στα 25, και ηταν και της πλακας

δλδ?

ηταν κι αυτηνής η πρωτη και μαλακιζομασταν. για καφεδες, χαμουρεματα κλπ. λιγες φορες καναμε σεξ και αφου ημουν κομπλεξαρισμένος, ημουν για κλωτσιες. κανονικα σεξουαλικη σχεση εκανα στα 30, αλλα παλι οσες εκανα ηταν για κάτι μήνες. Βεβαια θα πει καποιος πως γινεται αλλα οκ. γινεται. περνα ο χρονος. παιζεις video games, πας για καφεδες με κανα φιλο, ακους μουσικη, πας και 1 χρονο στρατό, που εκει εχεις δικαιολογια, όλα γινονται χωρις να το καταλάβεις. δεν είναι τιποτα τρομερό,δεν περνουσα ασχημα, απλά σου μενουν απωθημένα και περνας εφηβεια εκει που υποτιθεται τα πραγματα θα επρεπε να ηταν σοβαρα.

Γιατι δεν πηγες στο εξωτερικο που ειναι πιο ευκολο να βρεις γυναικα;

[Ορέστης 35]

.
Δείχνετε νά μήν γνωρίζεται τήν πραγματική πραγματικότητα παίδες ....

Η Ζωή είναι χίλιες φορές πιό πουτάνα από μάς .....

Είχα γνωστούς καί γνωστές πού μέ διαφορετικά κίνητρα έμειναν αγάμητοι μέχρι τά 40 +++ ....

Αλλος γιατί ήταν χοντρός καί ντρέπονταν ..... άλλος γιατί ήταν ψιλοάσχημος .....

άλλος γιατί ακόμα δέ βρίσκει τί νά πεί .... άλλος γιατί νομίζει ότι τό χει μικρό .... άλλος γιατί φοβάται τίς γυναίκες ....

άλλη γιατί ντρέπεται νά ξεγυμνωθεί ....άλλη γιατί έχει αγοραφοβίες .... άλλη από γυναικεία ψυχρότητα χαρακτήρα .....

άλλη γιατί ήταν δύσκολη .... άλλη γιατί περίμενε τόν ιδανικό ..... άλλη τόν πλούσιο πρίγκηπα .....

άλλη επειδή ο πρώτος της έρωτας τήν απόρριψε ..... Φρίκη ... Φρίκη ..... Φρίκη ανείπωτη ....

40ρης χωριάτης μή βρίσκοντας τελικά γυναίκα .... νά τού κάθεται η Μάνα του ..... έτος 2015 .... Φρίκη καί Τρέλλα .....

Αντί τό σχολείο νά προετοιμάζει μέ Ψυχολόγους τά παιδιά .... τά αφήνει έρμαια .... στήν Τραγικότητα ......

Καταλήγοντας νά σού λέει η άλλη .... καλύτερα ΜΟΝΗ ΜΟΥ ..... μέ τή γάτα μου ..... απορρίπτοντας τή Ζωή κ τόν Έρωτα .....

.

Τι μπορει να διορθωσει το σχολειο; Πιστευω οτι μονο οσους εχουν υγιεις βασεις μπορει να βοηθησει. Φαντασου ενα παιδι που το καταπιεζουν στο σπιτι και στο σχολειο το απομονωνουν και το κοροιδευουν.