Phorum.com.gr

Chilloutbuddy έγραψε: 31 Ιαν 2024, 13:06 πάντως αυτός που δεν έχει αλλάξει καθόλου είναι ο Βάρσος

Δυστυχως έχουν αλλάξει τα προϊόντα μετά το 2000-2002

alekhine έγραψε: 31 Ιαν 2024, 12:06

Φοβερή γραμματοσειρά Φίνος Φιλμς

sharp έγραψε: 31 Ιαν 2024, 13:11

Οργισμένος έγραψε: 31 Ιαν 2024, 08:30 10etia 90 otan ta Everest εφτιαχναν οτι σκατα σαντουιτς γουσταρες

όντως... σκατά

Τα σάντουιτς ήταν η αρχή της κατάρρευσης, της αλβανοποιησης της Ελληνικής κουζίνας.
Όταν μπήκαν τα σάντουιτς στο παιχνίδι, αμέσως έπεσε η ποιότητα σε τυρόπιτα, σπανακόπιτα, μπουγάτσα κλπ και από εκεί ΤΣΟΥΝΑΜΙ.

Να προσθέσω και κάτι άλλο στο θέμα πίτσας:
Τη δεκαετία 70 και 80 υπήρξε ένα κυμα μετανάστευσης Ελλήνων στον Καναδα πολλοί εκ των οποίων δούλεψαν στην εστίαση.
Όταν αυτοί επέστρεψαν, έφεραν στην Ελλάδα στα 90ιες την "καναδέζικη συνταγή" πίτσας, κάτι που έβρισκες σε όλη την Ελλάδα και όχι μόνο στην Αθήνα.
Είχα βρει τέτοια πίτσα σε νησιά, στην επαρχία, παντού.
Το πράγμα χάλασε όταν μπήκαν στο παιχνίδι Αλβανοί πιτσαδοροι αλλά και Έλληνες του εξωτερικού (Ιταλία...) Οι οποίοι προσπάθησαν να μιμηθούν την κλασική ιταλική πίτσα και το αποτέλεσμα φυσικά ήταν σαν τα σουβλάκια που κάνουν οι ξένοι στο εξωτερικό...

Άλλο ένα ιστορικό μαγαζί από το 1974 μέχρι σήμερα στο ίδιο σημείο!
Roxanita στον Πειραία

https://www.roxanita.gr/

ο Πασίγνωστος Αχιλλέας στο Νέο Κόσμο.
γραμματοσειρά στις κάθετες ταμπελες, βγαλμένες απο πασοκικά χρόνια

Έλα και η περίφημη ΜΑΡΓΑΡΩ από το 1944 στο ίδιο σημείο (μεσοτοιχία με τη Σχολή Δοκίμων):
https://www.gastronomos.gr/magazi/marga ... 44/194342/

Daje έγραψε: 31 Ιαν 2024, 14:56 Να προσθέσω και κάτι άλλο στο θέμα πίτσας:
Τη δεκαετία 70 και 80 υπήρξε ένα κυμα μετανάστευσης Ελλήνων στον Καναδα πολλοί εκ των οποίων δούλεψαν στην εστίαση.
Όταν αυτοί επέστρεψαν, έφεραν στην Ελλάδα στα 90ιες την "καναδέζικη συνταγή" πίτσας, κάτι που έβρισκες σε όλη την Ελλάδα και όχι μόνο στην Αθήνα.
Είχα βρει τέτοια πίτσα σε νησιά, στην επαρχία, παντού.
Το πράγμα χάλασε όταν μπήκαν στο παιχνίδι Αλβανοί πιτσαδοροι αλλά και Έλληνες του εξωτερικού (Ιταλία...) Οι οποίοι προσπάθησαν να μιμηθούν την κλασική ιταλική πίτσα και το αποτέλεσμα φυσικά ήταν σαν τα σουβλάκια που κάνουν οι ξένοι στο εξωτερικό...

Δεν γνωρίζω από Αθήνα όμως η Θεσσαλονίκη γαστρονομικά είναι σε πολύ καλό επίπεδο και μάλιστα βρίσκεται σε ανοδική πορεία θα έλεγα

ΠΑΓΧΡΗΣΤΟΣ έγραψε: 31 Ιαν 2024, 15:07 Έλα και η περίφημη ΜΑΡΓΑΡΩ από το 1944 στο ίδιο σημείο (μεσοτοιχία με τη Σχολή Δοκίμων):
https://www.gastronomos.gr/magazi/marga ... 44/194342/

Το κρατάει όμως όπως παλιά ή το έχει εκμοντερνίσει; Γιατί το est.1944 δε λέει πολλά απο μονο του.
Για τη μαργαρώ έχω ακούσει διττές απόψεις.

Στο Αm. H. Toast έχω γράψει την εφηβεία μου. Ζαμπονοσαλάτα. Έπος.

Exodus έγραψε: 31 Ιαν 2024, 17:19 Στο Αm. H. Toast έχω γράψει την εφηβεία μου. Ζαμπονοσαλάτα. Έπος.

Sid Vicious έγραψε: 31 Ιαν 2024, 15:07 Δεν γνωρίζω από Αθήνα όμως η Θεσσαλονίκη γαστρονομικά είναι σε πολύ καλό επίπεδο και μάλιστα βρίσκεται σε ανοδική πορεία θα έλεγα

Aνέκαθεν
Αλλά δεν έχει και σημασία στην τελική, σημασία έχει τι τρώει ο κόσμος κάθε μέρα...
πχ αν ψάξεις την Αγγλία θα βρεις ένα σωρό φανταστικά εστιατόρια, αλλά τι να το κάνεις αν ο μέσος Άγγλος σε καθημερινή βάση τρώει προπέρσινες πατάτες τηγανισμένες σε μηχανόλαδο ή βρασμένα αυτιά γουρουνιών που πουλάν τα τέσκο σε μορφή λουκάνικου

στην Ελλάδα ας πούμε δεν έχουμε και πολλά μισελέν εστιατόρια, αλλά το μέσο καθημερινό φαγητό που τρώει ο μέσος άνθρωπος γιατί το βρίσκει εύκολα στη γειτονιά του ή το μαγειρεύει η μάνα του είναι τελικά κλάσεις ανώτερο απ΄το αντίστοιχο της βόρειας ευρώπης ή της αμερικής.

Το καλό με την Ελλάδα γενικά και τη ιδιαίτερα τη Β.Ελλάδα είναι ότι το φαγητό είναι προσιτό, γιατί είναι έτσι η κουλτούρα της πόλης, δεν είναι ούτε δύσκολο ούτε ιδιαίτερα ακριβό να τσιμπήσεις κάτι λετζιτ καλό σχεδόν σε καθημερινή βάση. Και ακόμα σημαντικότερο, όταν μαγειρεύουν οι Έλληνες σπίτι τους το κάνουν και σοβαρά και συχνά, επενδύουν χρόνο.

Τα νησιά Φίτζι είναι φτωχά θεόφτωχα, αν δε δουλεύεις στην τουριστική βιομηχανία ή την κυβέρνηση βασικά την έχεις γαμήσει, πχ αν σε πονάει δόντι απλά το βγάζεις μόνος σου με την τανάλια, κάπως έτσι πάει η ζωή σου.

Όμως τρώνε γαμάτα ρε φίλε. Περνάς απ'τα χωριά και βλέπεις γουρούνια και κότες τρέχουνε ελεύθερα ανάμεσα στα σπίτια, παρτέρια παντού, μπανάνες στα δέντρα, ψαράδες που γυρνάνε το μεσημέρι κλπ. Και εκεί που οδηγάς είναι δίπλα στο δρόμο μια γιαγιά με μια ψησταριά, σταματάς και τρώς μέχρι να σκάσεις το καλύτερο χοιρινό με ψητά ολόφρεσκα λαχανικά. Μας χρέωσε 2 φιτζιανά δολάρια (1 ευρώ) η γιαγιά, πιάσαμε κουβέντα και λέει ο μόνος λόγος που χρειάζεται λεφτά είναι για ν'αγοράσει αλεύρι για πιτούλες.

sys3x έγραψε: 30 Ιαν 2024, 15:03 Εδώ να πούμε ότι η "καναδέζικη" δεν είναι τπτ άλλο από την εκδοχή ενός Έλληνα που πήγε στον Καναδά και έγινε πιτσαράς, είναι ο ίδγιος Έλλην ο οποίος έβαλε ανανά (εκτός των άλλων) στην ψημένη στο φούρνο πίτα (πίτσα) με σάλτσα και τυρί.

δεν το γνώριζα

ΠΕΡΗΦΑΝΟΣ!

Ερμής έγραψε: 31 Ιαν 2024, 15:17 Το κρατάει όμως όπως παλιά ή το έχει εκμοντερνίσει; Γιατί το est.1944 δε λέει πολλά απο μονο του.
Για τη μαργαρώ έχω ακούσει διττές απόψεις.

Θαρρώ πως ό,τι ποιοτικό μπορεί να "κρατηθεί" από το παρελθόν, κρατιέται.
Ένα φεγγάρι βέβαια (δεκαετίες 1980-1990) το πήραν πρέφα οι μερσεντάκηδες της Αθήνας και του γαμήσανε τα ράμματα, αλλά έτσι πάει...

Ωστόσο, και αυτό νομίζω είναι γενικός κανόνας, δεν μπορώ να περιμένω από τη δεύτερη-τρίτη γενιά να έχει το ίδιο "χερικό" που είχαν τα παπούδια ούτε εκείνες τις "συναλλακτικές" σχέσεις ούτε τις ίδιες πρώτες ύλες με τις προ αμνημονεύτων.