Γενιά της Αμαρτίας έγραψε: 25 Ιουν 2021, 09:14
Η αλήθεια είναι ότι έχω παράπονο για αναγνώριση αλλά και για το στίγμα του «ψυχασθενούς» (και του ανήμπορου) που μου έχουν φορτώσει τα τελευταία 8-10 χρόνια.
ΑΛΛΑ θέλω να ξεφύγω. Πάντα ψάχνω τον έναν και μοναδικό στόχο. Δεν θέλω να φτάσω στα 40 και να ματαιωθώ. ΠΡΕΠΕΙ ΤΩΡΑ να πάρω απόφαση.
Συγγνώμη αν γίνομαι κουραστικός, αλλά έχω σοβαρό πρόβλημα και είναι χρόνιο. Είναι ένα ανθεκτικό σύμπτωμα και ίσως το τελευταίο σύμπτωμα που πρέπει να αντιμετωπίσω.
Δε σου έχει φορτώσει κανείς το στίγμα του ψυχασθενους .
Κατά αρχάς πως θα μπορούσαμε εμείς εδώ μέσα να ξέρουμε το οτιδήποτε για εσένα , αν δεν μας το πεις εσύ, πόσο μάλλον να σου φορτώσουμε κάποιο στίγμα ψυχασθενους .
Σκέψου λίγο, έρχεσαι εσύ εδώ, σε αγνώστους, τους λες ότι έχεις ψυχολογικά προβλήματα, ότι έχεις δυσκολίες , φέρεσαι πολλές φορές αλλόκοτα (κατά τη γνώμη μου επίτηδες) και μετά παραπονιεσαι ότι σου φόρτωσαν κάποιο στιγμα.
Εμένα μου κάνει ότι μόνος σου το έφτιαξες όλο αυτό για να μπορείς μετά να αισθάνεσαι αδικημένος από εμάς και.........να παραπονιέσαι
Σαν να αναζητάς λόγους να παραπονιέσαι, μου φαίνεται ρε γενιά .
Αυτό που σου έγραψα και πιο πριν, σαν να είναι πιο σημαντικό αυτή τη στιγμή να είσαι παραπονεμένος παρά επιτυχημένος. Και ίσως για αυτό να μην πετυχαίνεις, ίσως μόνος σου ακυρώνεις την επιτυχία λίγο πριν το τέλος.
Επέτρεψε μου αν θες, αν δε θες πες μου και το σταματάμε εδώ, μια δύσκολη ερώτηση. Είναι φυσιολογικό όλοι άνθρωποι να περνάμε μια φάση παραπονου. Αυτό συμβαίνει κατά τη γνώμη μου τα πρώτα χρόνια της ζωής ενός ανθρώπου, καθώς το παιδί αντιλαμβάνεται τις δυσκολίες του περιβάλλοντος και ότι είναι αρκετά αδύναμο το ίδιο για να τις υπερνικήσει. Εκεί λοιπόν χρειάζεται ένας παρηγορητικός λόγος για να το ανακουφίσει. Συνήθως από τη μητέρα. Μήπως λοιπόν δεν είχες την ηθική συμπαράσταση σαν παιδί;
Μήπως σου έχει μείνει απωθημένο; Μήπως νομίζεις ότι με το συνεχές παράπονο θα έρθει η στιγμή που κάποιος/κάποια θα σε παρηγορήσει για να μαλακώσεις επιτέλους μέσα σου οριστικά;
Μήπως αυτός ήταν και ο λόγος που αντί να σχηματίσεις μια συγκροτημένη προσωπικότητα , ως παιδί αποφάσισες να διασπαστείς σε επιμέρους κομμάτια ώστε να μην είσαι καν σε θέση να αντιλαμβανεσαι τους κινδύνους του περιβάλλοντος επειδή δεν είχες συμπαραστατη για να τους κοιτάξετε στα μάτια και να τους αντιμετωπίσετε μαζί; Προτιμήσεις δλδ τη διάσπαση και τη φυγη από τη συγκρότηση και την αντιμετώπιση.
Τα κακα νέα ότι ποτέ δε θα βρεις άνθρωπο να σε παρηγορήσει πραγματικα, γιατί αυτό που έχει ο κάθε άνθρωπος ανάγκη δε του το δίνει κανένας και ποτέ . Όταν θα τα βρεις με τον εαυτό σου και δε θα τους έχεις αναγκη, τότε μόνο θα έρχονται οι άλλοι και θα σε παρηγορούν. Όταν δε θα το χρειάζεσαι. Επομένως τζάμπα περιμένεις οτιδήποτε από τρίτους ανθρώπους
Τα καλά νέα ειναι πως πλεον δεν είσαι παιδί και δεν έχεις ανάγκη στήριξης από κανέναν για να αντιμετωπίσεις το οποιοδήποτε πρόβλημα φέρνει στα πόδια σου η ζωή.
Αγωνισου λοιπόν μόνος σου, με σταθερότητα και άσε τους τρίτους να πάνε να γαμηθουν. Στην ανάγκη γίνε εσύ ο ίδιος παρατηρητής του εαυτού σου, αν έχεις ανάγκη από κάποιον σημαντικό τρίτο.
Παρατηρητής και συμπαραστατης του εαυτού σου , εσύ ο ίδιος .
50 ευρώ και νομίζω λίγα ειναι
