πατησιωτης έγραψε: 28 Ιαν 2021, 19:44
Στρακαστρουκας έγραψε: 28 Ιαν 2021, 17:17
Εν το μεταξυ δες τι κανει η Αγγλικη προπαγανδα. Ο πρωτος βασιλιας που εκανε Brexit ερχομενος σε συγκρουση με την καθολικη εκκλησια, ηταν ο Ερρικος ο 8ος. Αυτος παντα θεωρουνταν στα βιβλια της Αγγλικης ιστοριας ως βασιλιας που εκανε "θετικο εργο" και του οποιου βασικο χαρακτηριστικο ηταν οι 6 γυναικες. Η πραγματικοτητα ειναι οτι ο τυπος ηταν χειροτερος απο τον Ροβεσπιερο, εκτελεσε 70.000 ατομα και ορισμενες φορες με φρικιαστικο τροπο. Η αγγλικη ιστορια τον δικο της Ροβεσπιερο τον εχει σχεδον εξυγιανει. Για εθνικιστικους λογους η Αγγλικη προπαγανδα παντα προωθουσε τον αντικαθολικισμο και υποβαθμιζε τα εγκληματα των προτεσταντων
Δεν είναι ακριβής η παρομοίωση.Οι διωγμοί των καθολικών στην Αγγλία μπορεί να συγκριθούν με τους διωγμούς των προτεσταντών στη Γαλλία.Έγιναν την ίδια εποχή.Κορυφαία στιγμή η νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου.
Τον Ροβεσπιέρο μάλλον με τον Κρόμβελ πρέπει να τον συγκρίνεις.Μιλάμε για επανάσταση κατά του βασιλέως.
Ο Κρόμβελ δεν έχει και την καλύτερη φήμη στην Αγγλία.Έκανε και αυτός αρκετές καφρίλες,όχι όμως τόσες όσες ο Ροβεσπιέρος και ήταν και 159 χρόνια πριν.
και του Ερρίκου οι σφαγές ουσιαστικά ήταν καφρίλες "υπέρ της ιστορικής προόδου", όπως την εννοούσε αυτός. Όσο για την - πράγματι υπαρκτή - ομοιότητα με τις σφαγές των Ουγενότων από την Αικατερίνη των Μεδίκων, και το πόσο αυτές οι σφαγές, διατεταγμένες από μονάρχες, μπορούν να συσχετιστούν ιστορικά με τις ανάλογες του Ροβεσπιέρου, μη νομίζεις ότι είναι δα και τόσο άσχετες μεταξύ τους. Ακόμα κι ένας τέτοιος Γάλλος υπεραντιδραστικός legitimiste (φανατικός οπαδός των παλινορθωμένων Βουρβώνων) διανοητής όπως ο κόμης Αλφρέντ ντε Βινύ, ή ο επίσης μοναρχικός Μπαλζάκ, διακρίνουν άμεση ιστορική συγγένεια μεταξύ των σφαγών των αντιμοναρχικών αριστοκρατών από τον Ρισελιέ - στο όνομα της κεντρικής εξουσίας - και των σφαγών του Ροβεσπιέρου:
"But Vigny, like very many French Legitimists sees history sufficiently clearly to regard the French Revolution not as an isolated, sudden event, but rather as the final consequence of the "youthful errors" of French development, namely the destruction of the nobility's independence by the absolute monarchy, the furthering of the power of the bourgeoisie and therewith of capitalism. And in his novel he goes back to the time of Richelieu in order to reveal artistically the historical sources of this "error". In the establishment of the fact itself, there is no unbridgeable difference between Vigny and the progressive ideologists. Balzac regards Catherine de Medici as the precursor of Robespierre and Marat, and Heine on one occasion wittily groups Richelieu, Robespierre and Rothschild together as the three revolutionizers of French society."
(Λούκατς, The Historical Novel, σ. 75)
και σε αυτό, φυσικά, συμφωνούν με τον υπερδεξιό Βινύ και ο Λούκατς και ο ίδιος ο Μαρξ. Άλλωστε, αυτοί που σπάνε αυγά για να φτιάξουν την ομελέτα που θα σύρει μια κοινωνία προς τα εμπρός (που θα 'λεγε κι ο Στάλιν) δεν είναι απαραίτητο να είναι "αβράκωτοι" (sans-cullotes) ή να φοράνε τις επωμίδες του Κόκκινου Στρατού, γίνεται να το κάνουν και φορώντας βασιλική πορφύρα ή ρόμπα καρδιναλίου. Περισσότερες ομοιότητες φυσικά έχει ο Ροβεσπιέρος με τον Κρόμβελ, όπως σωστά λες, αλλά δεν παύουν αυτοί οι δύο να απατελούν - στο κομμάτι "παίρνω κεφάλια ακόμα και δικών μου για να έρθει η πρόοδος/αποτραπεί η αντεπανάσταση" - απλά τους διαδόχους της παράδοσης των αντίστοιχων Ερρίκων και Ρισελιέ (και στη Ρωσία αντίστοιχο παράδειγμα της ίδιας ιστορικής περιόδου είναι ο Ιβάν ο Τρομερός).
Αλλά όλα αυτά γιατί τα αναφέρεις; Για να μας πείσεις ότι δεν έχουν κάνει μόνο οι κομμουνιστές μαζικά εγκλήματα; Παραβιάζεις ανοιχτές θύρες.