Οι Έλληνες ή αλλιώς Ρωμιοί είχαν και έχουν μια ομοιογένεια στην αντίληψη του έθνους.
Οι Τούρκοι μέχρι τον Κεμάλ δεν ήταν ποτέ μια χώρα ένα έθνος, ΠΟΤΕ!
Τα τελευταία 100 χρόνια πετύχανε κάτι ουσιαστικό.
Στη Τουρκία μιλάγανε σε αρκετές περιοχές ελληνικά ή και άλλες γλώσσες, μέχρι να έρθει κυρίως ο Κεμάλ και η ανταλλαγή των πληθυσμών ύστερα.
Είναι γνωστό ότι επιβλήθηκε η τουρκική γλώσσα σταδιακά και ένα από τα παραδείγματα είναι οι «Καραμανλήδες» οι οποίοι
έπρεπε να επιλέξουν τι θα κρατήσουν, θρησκεία ή γλώσσα.
Επέλεξαν την θρησκεία κάτι που αποδείχτηκε ιστορικά ότι πάντα διέσωζε την εθνικότητα.
Λίγο που έψαξα για τους «Καραμανλήδες» πέτυχα ένα άρθρο σχετικά με τον ελληνισμό του Δυτικού Πόντου:
http://www.kotsari.com/istoria/172-bafr ... kou-pontou
Σε μια παράγραφο γίνεται λόγος για έναν ερευνητή Γεώργιο Αντωνιάδη ο οποίος σε όλη του τη ζωή έκανε έρευνα για την ιστορία και τις παραδόσεις των τουρκόφωνων Ποντίων.
Εξιστορείται ότι οι Τούρκοι επιχείρησαν να κάνουν βίαιο εκτουρκισμό συνήθως
υποχρεώνοντας την επιλογή ή την θρησκεία ή τη γλώσσα με το σκεπτικό ότι ότι και να ήταν η επιλογή στο τέλος θα οδηγούσε στο ίδιο αποτέλεσμα, τον εκτουρκισμό δηλαδή.
Αποδείχθηκε όπως παντού ότι οι Ρωμιοί του ανατολικού Πόντου που προτίμησαν τη γλώσσα έναντι της θρησκείας εκτουρκίστηκαν, ενώ του δυτικού Πόντου που επέλεξαν το αντίθετο κράτησαν την εθνική συνείδηση τους (όπως οι Καραμανλήδες και άλλοι).
Θυμάμαι σε παλιές εκπομπές τον Νεοκλή Σαρρή στο High Tv να περιγράφει ότι την θάλλασα του Μαρμαρά την ονόμαζαν νομίζω λίμνη ρωμιών (Rum Deniz) ή κάπως έτσι σχετικά και αυτό λόγο του ότι μιλάγανε ελληνικά κυρίως.
Αξίζει να σημειωθεί ότι σε κάποια απομακρυσμένα μέρη της Τουρκίας, μερικοί δεν ξέρανε να μιλάνε τούρκικα.
Δεν παρακολουθούσα γενικά τον Νεοκλή Σαρρή απλά θυμάμαι αυτή την κουβέντα.
Έγινε λόγος για το DNA και σχετικά, όλοι οι λαοί, οι φυλές έχουν ανακατευθεί λίγο, πολύ από την αρχαιότητα.
Ότι DNA και να είχαν οι αρχαίοι Ρωμαίοι, είχαν ιδιαίτερη κουλτούρα και φιλοσοφία ζωής.
Κανείς δεν μπορούσε να είναι πρακτικά Ρωμαίος αν δεν είχε αυτά τα δύο μαζί.
Αυτό που δημιουργεί ένα έθνος, είναι η κοινή κουλτούρα - αντίληψη και η κοινή ιστορία.
Από εκεί και πέρα οι Τούρκοι δεν ήταν ένα έθνος αλλά μια μικρή ισλαμική ομάδα της ανατολής η οποία κατέλαβε την Πόλη.
Την κατέλαβε και με ελληνική βοήθεια αρκετών προδοτών οι οποίοι αλλαξοπίστησαν βέβαια.
Τι πρέσβευε η τούρκικη συνείδηση πριν τον Κεμάλ, ισλάμ, μερικές φορές αποτρόπαιο και γενικά τις γνωστές ανατολίτικες αντιλήψεις κοσμοθεωρίας.
Καμία σχέση με Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, με Βυζάντιο, με αρχαία Ελλάδα και αρχαία φιλοσοφία, ούτε με Δύση βέβναια.
Μιλάμε για Σουνίτες μουσουλμάνους και ο νοών νοείτο...
Πλέον με την Κεμάλ εποχή όπου το κοσμικό κράτος ντρεπόταν (κατ΄αυτό) για την οπισθοδρομική ισλαμική αντίληψη και επιβλήθηκε εκδυτικισμός και μοντέρνο παρουσιαστικό σε όλες τις δομές, άλλαξε κάπως η κατάσταση έστω επιφανειακά.
Εκεί βρήκε αφορμή μεγάλο μέρος του τούρκικου πληθυσμού να γράψει στα παλιά του τα παπούτσια όποια θρησκεία υπήρχε από το 1453 και μετά.
Τώρα οι Αλεβίτες υποστηρίζεται από πολλούς ότι είναι βυζαντινοί πληθυσμοί οι οποίοι αναγκάστηκαν μετά την εκτόπισή τους στα βάθυ της Τουρκίας, δηλαδή στην ανατολική Τουρκία δίπλα στους Κούρδους να προσποιηθούν ότι είναι μουσουλμάνοι αναδεικνύοντας τον Αλεβιτισμό.
Αυτό που μπορούμε να πούμε είναι ότι οι Τούρκοι ΔΕΝ είναι ένα πράγμα και ακόμα και αν ήταν ΔΕΝ έχουν την ίδια κοσμοθεωρία και αντίληψη με τους Έλληνες οι οποίοι είναι σχετικά ένα πράγμα.
Το πράγμα όμως μπερδεύει γιατί οι Τούρκοι έχουν διάφορες αποχρώσεις οπότε ναι μοιραζόμαστε αρκετά (όχι πάντα και με όλους) το ίδιο DNA αλλά κοιρίως και την ίδια κουλτούρα, αλλά... δεν είναι όλοι οι Τούρκοι το ίδιο.
Στα οποία οι μισές σχεδόν λέξεις είναι απο τους Τούρκους.(Προσοχή δεν γράφω ότι είναι γνήσια Τούρκικες , γράφω τις πήραμε απο τους Τούρκους)
