Phorum.com.gr

https://twitter.com/EFSYNTAKTON/status/ ... 57831?s=20

Εντύπωση έχει προκαλέσει η ηχηρή απουσία κορυφαίων παραγόντων του ΣΥΡΙΖΑ από τη δημόσια συζήτηση σχετικά με τις υποθέσεις Παπαγγελόπουλου και Παππά. Συνήθως λαλίστατοι σε όλα τα άλλα πεδία, στα συγκεκριμένα έχουν επιλέξει τη στάση τού επιτήδεια ουδέτερου. Επιθετικοί απέναντι στην κυβέρνηση στα δικαιωματικά. Καλά κάνουν. Αυστηροί με τον φερέοικο υπουργό Προστασίας του Πολίτη. Καλά κάνουν. Καυτηριάζουν την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης. Καλά κάνουν. Με οξείς τόνους αποδοκιμάζουν τις πρακτικές της κυβέρνησης στη δημόσια διοίκηση. Καλά κάνουν. Αντιπαρατίθενται με σφοδρότητα στους υπουργούς που προωθούν χαριστικές ρυθμίσεις ευνοϊκές για τα οικονομικά συμφέροντα. Καλά κάνουν. Υπερασπίζονται τις παραδόσεις της Αριστεράς στο προσφυγικό-μεταναστευτικό. Καλά κάνουν.

Αναρωτιέται όμως κάποιος γιατί δεν αισθάνονται την ανάγκη να στηρίξουν δημοσίως έναν πρώην αναπληρωτή υπουργό της κυβέρνησής τους που θα οδηγηθεί στο Ειδικό Δικαστήριο με πρωτοφανείς μεθοδεύσεις και έναν σύντροφό τους που έχει πέσει θύμα παράνομων παρακολουθήσεων; Δεν ενοχλούνται επειδή ο Παπαγγελόπουλος δεν προέρχεται από τον ΣΥΡΙΖΑ και ο Παππάς ανήκει σε διαφορετική φράξια από τη δική τους; Μήπως θεωρούν ότι ο Παπαγγελόπουλος και ο Παππάς κατά την άσκηση των καθηκόντων τους υπερέβησαν τα εσκαμμένα; Ας το πουν. Ας ζητήσουν από τον Τσίπρα να αποσύρει την εμπιστοσύνη του από τον πρώην αναπληρωτή υπουργό του. Ας προτείνουν στον Παππά να παραιτηθεί κι αν αρνηθεί ας εισηγηθούν στον Τσίπρα να τον αποπέμψει. Δεν το έχουν πράξει μέχρι τώρα. Προτιμούν να απέχουν.

Μήπως πιστεύουν ότι οι δύο ιστορίες δεν τους αφορούν; Αφελείς δεν είναι. Συμπεριφέρονται όμως αφελώς. Νομίζουν ότι το σύστημα έχει επικεντρώσει το ενδιαφέρον τους σ’ αυτούς τους δύο και μόλις καταφέρει να τους εξοντώσει θα σταματήσει; Αγνοια του κινδύνου λέγεται αυτό. Ο στόχος του συστήματος είναι ο Αλέξης Τσίπρας, ο ΣΥΡΙΖΑ και η Αριστερά. Οταν θα τελειώσει με τους δύο, θα προχωρήσει παρακάτω. Αισθάνονται σίγουροι ότι θα μείνουν στο απυρόβλητο επειδή δεν έχουν διαπράξει κάτι που μπορεί να τους εκθέσει; Μα, ακόμη κι αν δεν έχουν κάνει κάτι προβληματικό όσο ήταν υπουργοί ή σε θέσεις ευθύνης την περίοδο 2015-2019, το σύστημα θα φροντίσει να κατασκευάσει στοιχεία εναντίον τους και με τη δύναμη πυρός που διαθέτει στην περιοχή της ενημέρωσης και στη Δικαιοσύνη θα τους βγάλει στη σέντρα, θα τους κρεμάσει στα μανταλάκια και θα τους σύρει σε εξεταστικές και προανακριτικές επιτροπές.

Ηδη τέτοιου τύπου απειλές υπάρχουν στα πορίσματα των κομμάτων της συμπολίτευσης (Νέα Δημοκρατία ΚΙΝ.ΑΛΛ.). Οταν ο Μάκης Βορίδης καλούσε τον αρχηγό του να βρει τρόπους ώστε να μην κυβερνήσει ξανά η Αριστερά στην Ελλάδα πολλοί υποστήριξαν ότι πρόκειται για τον ευσεβή πόθο ενός αμετανόητου σκληρού δεξιού και τον αντιμετώπισαν περιπαικτικά. Από τον τρόπο που πολιτεύεται η κυβέρνηση των αρίστων είναι φανερό ότι ο κ. Μητσοτάκη προσπαθεί να ακολουθήσει τη συμβουλή του υπουργού του. Για να το πετύχει πάντως θα χρειαστεί και την αβελτηρία των αντιπάλων του.

Highlander έγραψε: 16 Ιουν 2020, 22:05 Ο Παπαδημούλης και ο Σκουρλέτης είναι εξαιρετικοί. Οι έριδες είναι αχρείαστες.

Όλοι είναι εξαιρετικοί αγαπητέ. Απ' όλα τα κόμματα

georgebi έγραψε: 20 Ιούλ 2020, 23:07 ο σύστημα θα φροντίσει να κατασκευάσει στοιχεία εναντίον τους και με τη δύναμη πυρός που διαθέτει στην περιοχή της ενημέρωσης και στη Δικαιοσύνη θα τους βγάλει στη σέντρα, θα τους κρεμάσει στα μανταλάκια και θα τους σύρει σε εξεταστικές και προανακριτικές επιτροπές.

Ετσι εξηγούνται και όλα όσα έγιναν με τη Νοβάρτις.Προβολή - projection το λένε οι Αμερικανοί.Αυτός που μηχανεύεται διάφορα κόλπα υποθέτει ότι και οι αντίπαλοί του κάνουν το ίδιο.Αυτοί που κατασκεύασαν ολόκληρες ιστορίες με "προστατευόμενους μάρτυρες" και κρέμασαν τους πάντες στα μανταλάκια,που όλη τη θητεία τους στην κυβέρνηση την πέρασαν με μηχανορραφίες υποψιάζονται ότι και οι άλλοι θα κάνουν το ίδιο,λες και τα ηχητικά είναι κατασκευασμένα.

Το Ορούτς Ρέις «εμβολίζει» και τον ΣΥΡΙΖΑ

Κάποια κορυφαία στελέχη, διατασικά μάλιστα, λειτουργούν πλέον ως οργανωμένη αντιπολίτευση απέναντι στον πρόεδρο

https://www.koutipandoras.gr/article/or ... ton-syriza
Δημήτρης Χατζηνικόλας



Η πρόσφατη ελληνοτουρκική κρίση, όπως γίνεται πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις, ανέδειξε όλες τις εσωτερικές αντιθέσεις και αντιφάσεις στον ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίες εδώ και καιρό αναμένουν το 3ο τακτικό συνέδριο του κόμματος για να επιλυθούν. Επιλογή που επίσης αμφισβητείται από σημαντική πλέον μερίδα στελεχών του κόμματος.

Είναι ενδεικτική η αναφορά κορυφαίου στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ στο Documento ότι «τα προβλήματα καλό είναι για ευνόητους λόγους να μην κρύβονται συνεχώς κάτω από το χαλί [συνέδριο], το οποίο δεν είναι και μαγικό για να τα λύσει μέσα σε ένα Σαββατοκύριακο». Πολλώ δε μάλλον όταν αυτή η τακτική προκαλεί σοβαρό αντιπολιτευτικό έλλειμμα, το οποίο έχουν διαγνώσει οι ψηφοφόροι του και ο απλός κόσμος, όπως μπορεί εύκολα να διαπιστώσει κανείς στα social media.

Το κακό για την Κουμουνδούρου είναι ότι λόγω κορονοϊού η ημερομηνία του συνεδρίου συνέχεια μετατίθεται, την ώρα μάλιστα που ο ένας χρόνος διακυβέρνησης Μητσοτάκη ήταν από τις πιο «σφιχτές» περιόδους των τελευταίων ετών, με πληθώρα σοβαρότατων γεγονότων όπως η πανδημία, το ευρωπαϊκό Ταμείο Ανάκαμψης, το προσφυγικό και τα ελληνοτουρκικά. Γεγονότα που κατά γενική ομολογία ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπόρεσε να κεφαλαιοποιήσει επαρκώς ούτε να αναδείξει τις κυβερνητικές παλινωδίες , κάτι που προφανώς οφείλεται αφενός στη μιντιακή διαφθορά και διαπλοκή , αφετέρου στα εσωτερικά του ζητήματα.

Και κάπου εδώ μπαίνει στο κάδρο ο Αλέξης Τσίπρας, ο μόνος που εκ της θέσεως και της δημοφιλίας που απολαμβάνει μπορεί να προτείνει και να επιβάλει λύσεις. Η αλήθεια είναι ότι ο πρόεδρος του κόμματος το τελευταίο διάστημα έχει μπει στο στόχαστρο της εσωκομματικής αντιπολίτευσης. Για τους γνωρίζοντες πρόσωπα και πράγματα από την περασμένη άνοιξη και μετά εντός της Πολιτικής Γραμματείας υπήρξαν κορυφαία στελέχη που έδειξαν (για πρώτη φορά) με το δάχτυλο και με έντονο τρόπο τον Αλ. Τσίπρα για μια σειρά από θέματα. Είναι επίσης αλήθεια ότι κάποια κορυφαία στελέχη, διατασικά μάλιστα, λειτουργούν πλέον ως οργανωμένη αντιπολίτευση απέναντι στον πρόεδρο.

Και με κάθε ευκαιρία «πυροβολούν» κορυφαίες επιλογές και θέσεις του κόμματος και κατ’ επέκταση του προέδρου του. Οι πρόσφατες εξελίξεις στα ελληνοτουρκικά είναι ενδεικτικές για του λόγου το αληθές. Το κείμενο που ανέβηκε την προηγούμενη Κυριακή στην ιστοσελίδα commonality.gr, (απηχεί τις θέσεις των 53 ) ερμηνεύτηκε από πολλούς και όχι άδικα ως ένα μεγαλοπρεπέστατο περί των εθνικών θεμάτων άδειασμα στον πρόεδρο, ο οποίος μέσω ανακοίνωσης του ΣΥΡΙΖΑ είχε ασκήσει σοβαρή κριτική στην ελληνοαιγυπτιακή συμφωνία για οριοθέτηση της ΑΟΖ, χαρακτηρίζοντάς τη «βιαστική» επειδή αποδέχτηκε «μειωμένη επήρεια για την Κρήτη, το μεγαλύτερο νησί του Αιγαίου» και έκανε αποδεκτή «τη μερική οριοθέτηση της ΑΟΖ της Ρόδου».

Λίγες ώρες μετά οι 53 τοποθετήθηκαν λέγοντας ότι «η συμφωνία υπό προϋποθέσεις μπορεί να αποτελέσει διαδρομή για εξελίξεις σε θετική κατεύθυνση». Και δεν σταμάτησαν εκεί . Μόλις την περασμένη Τετάρτη ανέβηκε στην ιστοσελίδα άρθρο του καθηγητή Κοινωνικής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Κύρκου Δοξιάδη υπό τον τίτλο «αρχηγικές αντιφάσεις».

Στο άρθρο του ο κ. Δοξιάδης αποφεύγει, όπως ο ίδιος παραδέχεται (διά της υπόμνησης όμως), να μιλήσει για «κραυγαλέα αντίφαση, αλλά σίγουρα πρόκειται για αντιφατικές λογικές». Και ποιες είναι αυτές; Οτι ο Αλ. Τσίπρας στη συνέντευξή του στο ieidiseis.gr υποστηρίζει ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία σήμερα, είτε μας αρέσει είτε όχι, καταλαμβάνει ηγεμονικά το πολιτικό φάσμα από τα αριστερά έως το κέντρο», παραπέμποντας, πάντα κατά τον ίδιο, «στην αφοπλιστική αοριστία της έννοιας “δημοκρατική παράταξη” – που τόσο μας θυμίζει το “…και άλλες δημοκρατικές δυνάμεις” της πασοκικής ηγεμόνευσης επί της Αριστεράς».

Ολων των παραπάνω είχε προηγηθεί η τρισέλιδη συνέντευξη του Ευκλείδη Τσακαλώτου στην εφημερίδα «Εποχή», ο οποίος χαρακτήριζε «ακατανόητη» την «επιχείρηση να μετατοπιστεί ιδεολογικά και προγραμματικά ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία στην κεντροαριστερά. Αδιάβαστη, εμμονική και αυτοκαταστροφική. Κανείς δεν μπορεί να την υπερασπιστεί ευθαρσώς, γίνεται με μισόλογα και με σημειολογικούς χρωματισμούς αγνοώντας τις μετατοπίσεις στο εκλογικό σώμα μετά το 2010». Ομως η αμφισβήτηση κορυφαίων κομματικών επιλογών ήρθε και από την πλευρά της κεντροαριστεράς.

Με άρθρο του στην «Εφημερίδα των Συντακτών» το μέλος της Κεντρικής Επιτροπής Ανασυγκρότησης Σωτήρης Βαλντέν διαφώνησε με τη δήλωση Τσίπρα ότι το μόνο στοιχείο διαπραγμάτευσης στο τραπέζι της συζήτησης με την Τουρκία είναι ο καθορισμός της ΑΟΖ και της υφαλοκρηπίδας, ασκώντας σοβαρή κριτική στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, για την οποία γράφει ότι τουλάχιστον στα εθνικά θέματα «αυτοτελώς ή δέσμια εθνικιστών, προτίμησε τη στασιμότητα από έναν επωφελή συμβιβασμό».

Να θυμίσουμε ότι το όνομα του Σωτ. Βαλντέν είχε ακουστεί ακόμη και για τη θέση του υπουργού Εξωτερικών επί ΣΥΡΙΖΑ, αφού την περίοδο 2000-03 είχε αποσπαστεί στο υπουργείο Εξωτερικών ως σύμβουλος του τότε υπουργού.

Και πώς απαντά ο Αλ. Τσίπρας απέναντι στη διογκούμενη αμφισβήτηση του ίδιου και των θέσεων του κόμματος; Επί του παρόντος αναζητεί τη σύνθεση και όχι τη σύγκρουση των απόψεων. Επιλογή που σχετίζεται αφενός με τον χαρακτήρα του , αφετέρου με την εμπειρία του, ειδικά κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης της χώρας από τον ΣΥΡΙΖΑ, όταν ουκ ολίγες φορές έβαλε το εθνικό συμφέρον πάνω από το κομματικό . Αυτήν τη φορά βάζει το κομματικό πάνω από το προσωπικό . Αλλά δεν είναι σίγουρο ότι θα το πράττει εις το διηνεκές . Ειδικά από τη στιγμή που παραβιαστεί η λεπτή κόκκινη γραμμή μεταξύ των διαφορετικών απόψεων (θεμιτές στη δημοκρατία) και των προσωπικών φιλοδοξιών

georgebi έγραψε: 16 Αύγ 2020, 12:53
Στο άρθρο του ο κ. Δοξιάδης αποφεύγει, όπως ο ίδιος παραδέχεται (διά της υπόμνησης όμως), να μιλήσει για «κραυγαλέα αντίφαση, αλλά σίγουρα πρόκειται για αντιφατικές λογικές». Και ποιες είναι αυτές; Οτι ο Αλ. Τσίπρας στη συνέντευξή του στο ieidiseis.gr υποστηρίζει ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία σήμερα, είτε μας αρέσει είτε όχι, καταλαμβάνει ηγεμονικά το πολιτικό φάσμα από τα αριστερά έως το κέντρο», παραπέμποντας, πάντα κατά τον ίδιο, «στην αφοπλιστική αοριστία της έννοιας “δημοκρατική παράταξη” – που τόσο μας θυμίζει το “…και άλλες δημοκρατικές δυνάμεις” της πασοκικής ηγεμόνευσης επί της Αριστεράς».

Ολων των παραπάνω είχε προηγηθεί η τρισέλιδη συνέντευξη του Ευκλείδη Τσακαλώτου στην εφημερίδα «Εποχή», ο οποίος χαρακτήριζε «ακατανόητη» την «επιχείρηση να μετατοπιστεί ιδεολογικά και προγραμματικά ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία στην κεντροαριστερά. Αδιάβαστη, εμμονική και αυτοκαταστροφική. Κανείς δεν μπορεί να την υπερασπιστεί ευθαρσώς, γίνεται με μισόλογα και με σημειολογικούς χρωματισμούς αγνοώντας τις μετατοπίσεις στο εκλογικό σώμα μετά το 2010». Ομως η αμφισβήτηση κορυφαίων κομματικών επιλογών ήρθε και από την πλευρά της κεντροαριστεράς.

Με άρθρο του στην «Εφημερίδα των Συντακτών» το μέλος της Κεντρικής Επιτροπής Ανασυγκρότησης Σωτήρης Βαλντέν διαφώνησε με τη δήλωση Τσίπρα ότι το μόνο στοιχείο διαπραγμάτευσης στο τραπέζι της συζήτησης με την Τουρκία είναι ο καθορισμός της ΑΟΖ και της υφαλοκρηπίδας, ασκώντας σοβαρή κριτική στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, για την οποία γράφει ότι τουλάχιστον στα εθνικά θέματα «αυτοτελώς ή δέσμια εθνικιστών, προτίμησε τη στασιμότητα από έναν επωφελή συμβιβασμό».

Να θυμίσουμε ότι το όνομα του Σωτ. Βαλντέν είχε ακουστεί ακόμη και για τη θέση του υπουργού Εξωτερικών επί ΣΥΡΙΖΑ, αφού την περίοδο 2000-03 είχε αποσπαστεί στο υπουργείο Εξωτερικών ως σύμβουλος του τότε υπουργού.

Και πώς απαντά ο Αλ. Τσίπρας απέναντι στη διογκούμενη αμφισβήτηση του ίδιου και των θέσεων του κόμματος; Επί του παρόντος αναζητεί τη σύνθεση και όχι τη σύγκρουση των απόψεων. Επιλογή που σχετίζεται αφενός με τον χαρακτήρα του , αφετέρου με την εμπειρία του, ειδικά κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης της χώρας από τον ΣΥΡΙΖΑ, όταν ουκ ολίγες φορές έβαλε το εθνικό συμφέρον πάνω από το κομματικό . Αυτήν τη φορά βάζει το κομματικό πάνω από το προσωπικό . Αλλά δεν είναι σίγουρο ότι θα το πράττει εις το διηνεκές . Ειδικά από τη στιγμή που παραβιαστεί η λεπτή κόκκινη γραμμή μεταξύ των διαφορετικών απόψεων (θεμιτές στη δημοκρατία) και των προσωπικών φιλοδοξιών

για τη σκληρή προσπάθεια στη μορφοποίηση.

under έγραψε: 02 Μάιος 2020, 20:15

Και το ερωτημα ειναι : τι τους κραταει ολους αυτους μαζι αν οχι η κουταλα ;

Για το κομμα σου μιλας;

ΣΥΡΙΖΑϊκό.... «αλαλούμ» στην εξωτερική πολιτική: «Μη μιλάς, μη γελάς, κινδυνεύει η Ελλάς!»

«Το να μην βρίσκει ο ΣΥΡΙΖΑ μια κοινή θέση στα αυτονόητα με κάνει να νοιώθω ότι η πατριωτική χλαμύδα, που διακωμωδούν κάποιοι σύντροφοι θα μου ταίριαζε γάντι»
https://www.koutipandoras.gr/article/sy ... ei-i-ellas

Το γεγονός ότι τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ απολαμβάνουν το προνόμιο να εκφράζουν τη γνώμη τους για διάφορα θέματα πολιτικής είναι σε όλους γνωστό ότι αποτελεί προνόμιο, καταστατικά κατοχυρωμένο, όλων των μελών και στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ.

Το γεγονός όμως ότι σε μία κρίσιμη περίοδο για τη χώρα, στο απόγειο της ελληνοτουρκικής διένεξης βγήκαν διάφοροι να εκφράσουν δημόσια τις εκ διαμέτρου αντίθετες από τον πρόεδρο του κόμματος θέσεις για τα θέματα εξωτερικής πολιτικής, αλλά και θέσεις που ευθέως αντιβαίνουν με τις πάγιες θέσεις της χώρας διαχρονικά, προσωπικά με ξεπερνάει.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Η κυβέρνηση και τα ΜΜΕ θριαμβολόγησαν για την εθνική επιτυχία της υπογραφής συμφωνίας με την Αίγυπτο για την οριοθέτηση της ΑΟΖ μεταξύ των δύο χωρών.

Οι 53 του ΣΥΡΙΖΑ βγήκαν να πουν ότι «η συμφωνία υπό προϋποθέσεις μπορεί να αποτελέσει διαδρομή για εξελίξεις σε θετική κατεύθυνση», ότι αντί της αναβλητικότητας και των μαξιμαλιστικών απαιτήσεων να υιοθετήσει η κυβέρνηση μια πολιτική κινητικότητας και ρεαλισμού, μία σύγχρονη άσκηση εξωτερικής πολιτικής (η γνωστή ασάφεια της αριστερής ρητορείας όταν θες να μπουρδουκλώσεις πράγματα), με παράδειγμα τη συμφωνία των Πρεσπών (αλλοίμονο αν η συμφωνία των Πρεσπών έχει κάποια σχέση με την απειλητική προκλητικότητα της Τουρκίας) και τέλος ότι ανησυχούν για κάποιους φίλους αριστερούς που δανείζονται χλαμύδες, ακόντια και περικεφαλαίες από τη περίοδο των συλλαλητηρίων για το μακεδονικό, αν και είναι καλοπροαίρετοι… Τόνισαν ότι η κυβέρνηση πρέπει να απομακρυνθεί από το μαξιμαλιστικό σχέδιο για κοινή ΑΟΖ Ελλάδας και Κύπρου, καθώς το Καστελόριζο δεν φαίνεται να διαθέτει τόση επήρεια, ικανή να διαμορφώσει συνθήκες γειτνίασης μεταξύ ελληνικής και κυπριακής ΑΟΖ.

Ο Αλέξης Τσίπρας επεσήμανε βασικά τη σταθερότητά του σε ότι ονομάζουμε «πατριωτική γραμμή» (προφανώς λέξη απαγορευμένη για ορισμένους στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά απολύτως κατανοητή από όλους τους Έλληνες πολίτες).

Στη συνέχεια επεσήμανε την αποτροπή του «Ορουτς Ρέϊς» από την ελληνική υφαλοκρηπίδα. Εκεί κάποιοι κυβερνητικοί θυμήθηκαν ότι δεν την έχουμε οριοθετήσει ακόμα, επομένως στην ελληνική και ταυτόχρονα διεκδικούμενη από τους Τούρκους υφαλοκρηπίδα δεν μπορούμε να ασκήσουμε τα κυριαρχικά μας δικαιώματα. Στη περίπτωση αυτή, σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο τα γειτονικά κράτη οφείλουν να μην προκαλούν, παρεμποδίζοντας τη τελική οριοθέτηση. Άρα η Τουρκία παρανομεί κάνοντας βόλτες και ρίχνοντας καλώδια στη θάλασσα, απειλώντας ότι θα κάνει έρευνα και προσπαθώντας να δημιουργήσει τετελεσμένα κι ας μην έχει ακουμπήσει το βυθό, δημιουργώντας ουσιαστική έννομη παραβίαση.

Από την άλλη πλευρά ο Τσίπρας έχει να κάνει και με κάποια στελέχη της Προοδευτικής Συμμαχίας όπως ο κ. Βαλντέν, που ξαφνικά θυμήθηκε ότι όλα τα χρόνια υπήρξε στασιμότητα στα θέματα αυτά, γιατί εμμέναμε σε μαξιμαλιστικές εθνικές θέσεις, λέγοντας ότι η διαφορά μας με τη Τουρκία είναι μόνο η οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας / ΑΟΖ ενώ θα έπρεπε να διαπραγματευτούμε με τη Τουρκία εφ’ όλης της ύλης, (δηλαδή γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο, μειονοτικό θέμα στη Θράκη, αποστρατικοποίηση των νησιών και πάει λέγοντας, όλα αυτά δηλαδή που ζητάει η Τουρκία εδώ και δεκαετίες. Εδώ βρίσκει θέση η εφαρμογή: τρεις καθηγητές και πάει το κράτος…

Ο Αλέξης Τσίπρας αναγνωρίζει ότι το παράνομο Τουρκο- λυβικό σύμφωνο πρέπει να σπάσει και ένας τρόπος ήταν η τμηματική συμφωνία για την οριοθέτηση ΑΟΖ με την Αίγυπτο. Όμως αυτό δεν σημαίνει την αποδοχή οποιασδήποτε συμφωνίας. Η οριοθέτηση με περιορισμένη την επήρεια του μεγαλύτερου νησιού της Ελλάδας, της Κρήτης και η οριοθέτηση της μισής Ρόδου δείχνει σαν να αποδεχόμαστε την αυθαίρετη θέση της Τουρκίας που κατέθεσε στον ΟΗΕ, δηλαδή ότι από τον 28ο μεσημβρινό και πέρα, δεν μπορεί να υπάρξει οριοθέτηση.

Στη συμφωνία λοιπόν με την Αίγυπτο η μη αποδοχή της πλήρους επήρειας Κρήτης και Ρόδου διαμορφώνει προηγούμενο που μπορεί να επηρεάσει τις εξελίξεις ανατολικά του 28ου μεσημβρινού που διεκδικεί η Τουρκία. Αυτό λοιπόν επισημαίνει ο Αλέξης Τσίπρας , κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου για το πως θα το αποφύγουμε για τις επόμενες οριοθετήσεις. Να μην το πει? Πόση υπευθυνότητα θα είχε εάν τραγουδούσε κι αυτός «όλα καλά κι όλα ωραία»!

Επομένως το θέμα δεν είναι να χρυσώσουμε το χάπι μεταξύ μας , καθώς για τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, «σημασία δεν έχει μόνο να καταλήξεις σε συμφωνία, αλλά σε τι συμφωνία καταλήγεις και σε ποιο πλαίσιο στρατηγικής εντάσσεται».

Στο συγκεκριμένο λοιπόν πλαίσιο ορθώς διαπιστώνει ο Αλέξης Τσίπρας ότι υπάρχει έλλειμμα εθνικής στρατηγικής, με κίνδυνο την απώλεια κυριαρχικών δικαιωμάτων.

Τρέχει και δεν φθάνει η κυβέρνηση να οριοθετήσει ΑΟΖ με την Αίγυπτο για να διεμβολίσει το παράνομο Τουρκο - λυβικό σύμφωνο και η ανάγκη την αναγκάζει σε εκπτώσεις και συμβιβασμούς. Μέχρι εδώ ας το δεχθούμε, όχι ότι δεν θα μπορούσε η κυβέρνηση να υπάρξει πιο διορατική, αλλά προφανώς έμεινε στο έργο «Οι Γερμανοί είναι φίλοι μας».. Εντάσσεται όμως αυτή η συμφωνία σε κάποιο γενικότερο στρατηγικό πλαίσιο; Το επόμενο βήμα ποιο θα είναι, γιατί η οριοθέτηση με άλλες χώρες δεν αρκεί για να κάτσεις την Τουρκία στο τραπέζι διαλόγου, ώστε να οριοθετήσουμε τις θαλάσσιες ζώνες μεταξύ μας. Το ερώτημα τίθεται αμείλικτο: οι προηγούμενες συμφωνίες δεν θα γίνουν οδηγοί για τις επόμενες; Εάν ένα δικαιοδοτικό δικαστήριο αποφασίσει γι’ αυτό, εμείς πως ισχυροποιούμε και δεν αποδυναμώνουμε τα επιχειρήματά μας;

Κάποιοι «έξυπνοι» ομολογούν από τώρα ότι το Καστελόριζο πράγματι δεν έχει επήρεια ή έχει μηδαμινή και φαίνεται πολύ λογικό να εγκαταλείψουμε τη θέση για κοινή ΑΟΖ με τη Κύπρο. Ακόμη κι αν δεχθώ ότι θα μπορούσε να υπάρχει μία βάση σ’ αυτό ,είναι στάση αυτή για να κάτσεις στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων; Η μαξιμαλιστική Τουρκία ζητάει τόσα κι άλλα τόσα και ακόμα τόσα μαξιμαλιστικά παράλογα πράγματα για να έρθει να πάρει παραπάνω απ’ όσα της αρμόζουν. Εμείς ως λογικοί και ρεαλιστές, κύριοι με τα όλα μας καθόμαστε να συζητήσουμε, έχοντας ήδη αποδεχθεί ότι θα χάσουμε; Δεν μάθανε ποτέ ότι σε μία διαπραγμάτευση υπάρχει πάντα και το πόμολο της πόρτας; Δεν μάθαμε ποτέ ότι δεν απεμπολείς το μαξιμαλιστικό σου σχέδιο για να έρθεις όσο πιο κοντά μπορείs στα μαξιμαλιστικά «ίσα σου»;

Αγαπητοί μου φίλοι, το να μην βρίσκει ο ΣΥΡΙΖΑ μια κοινή θέση στα αυτονόητα με κάνει να νοιώθω ότι η πατριωτική χλαμύδα, που διακωμωδούν κάποιοι σύντροφοι θα μου ταίριαζε γάντι. Φίλοι μου λένε ότι μου πάει πολύ, γιατί είμαι ψιλή ενώ μέσα μου σιγοψιθυρίζω «Μη μιλάς, μη γελάς, κινδυνεύει η Ελλάς!»

Η Ελένη Αυλωνίτου είναι πρώην βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ / μέλος ΚΕΑ ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία

πατησιωτης έγραψε: 17 Αύγ 2020, 11:43 https://www.facebook.com/nicosmbistis/p ... 7883872563

Ο Κοτζιάς μπορεί να έχει ενοχληθεί λόγω του εθνικιστικού οχετού που ξεχύθηκε εναντίον του προ διετίας, αλλά δεν είναι δυνατόν και να προχωράει σε συνεχή καλλιέργεια του εθνικισμού ο ίδιος τώρα ως εκδίκηση και κυρίως να επιτίθεται σε όσους κρατούν συνεπή αντιεθνικιστικη στάση.

Πρόκειται για παιδικές ασθένειες της μετάβασης προς τη σοσιαλδημοκρμπουαχαχαχαχχαχαχα

Κομμα πύργος της βαβέλ . τρεχα γύρευε

Λάμπρου (ΣΥΡΙΖΑ) προς Καρανίκα: Δυσοσμία φανατισμού και χυδαιολογίας

https://www.protothema.gr/politics/arti ... aiologias/
«Η περίοδος των εκκαθαρίσεων, των διώξεων, των... εκκρεμοτήτων (θου κύριε), έχει παρέλθει» διαμηνύει ένα από τα κορυφαία στέλεχος των «53»
Στις «προγραφές» του Νίκου Καρανίκα, του πρώην Συμβούλου Στρατηγικού Σχεδιασμού του Μεγάρου Μαξίμου επί ημερών ΣΥΡΙΖΑ απαντά με ανάρτησή του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ο Πάνος Λάμπρου, Μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και κορυφαίο στέλεχος της τάσης των 53+, παίρνοντας θέση στις εσωκομματικές αντιδράσεις με φόντο τη δήλωση του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα για το Δεκαπενταύγουστο.

«Ο διάλογος, ο σεβασμός στη διαφορετική άποψη, ο αναγκαίος πλουραλισμός, δεν θα ηττηθούν και δεν θα εξαφανιστούν μέσα στην ομίχλη της μονοφωνίας, του φανατισμού και της λεκτικής χυδαιότητας» τονίζει ο κ. Λάμπρου μετά από την πόρτα της εξόδου που έδειξε ο κ. Καρανίκας στους «αντιρρησίες» της δήλωσης Τσίπρα, ξεκαθαρίζοντας πως «η περίοδος των εκκαθαρίσεων, των διώξεων, των... εκκρεμοτήτων (θου κύριε), έχει παρέλθει».

Αναλυτικά, η ανάρτηση του Πάνου Λάμπρου:

«Είμαι λίγο μακριά, ίντερνετ με το ζόρι, αλλά η δυσοσμία του φανατισμού και της χυδαιολογίας έφτασαν μέχρι εδώ. Κρίμα... Η αριστερά, η δική μας αριστερά, έχει μάθει να ακούει, να κουβεντιάζει, να στοχάζεται και να αναστοχάζεται. Ή, αυτή την εντύπωση είχα και αυτή την επιθυμία συνεχίζω να έχω.

Θα το παλέψουμε! Ο διάλογος, ο σεβασμός στη διαφορετική άποψη, ο αναγκαίος πλουραλισμός, δεν θα ηττηθούν και δεν θα εξαφανιστούν μέσα στην ομίχλη της μονοφωνίας, του φανατισμού και της λεκτικής χυδαιότητας.

Σε αυτό το συναρπαστικό και φουρτουνιασμένο ταξίδι χρειαζόμαστε όλες και όλοι. Η περίοδος των εκκαθαρίσεων, των διώξεων, των... εκκρεμοτήτων (θου κύριε), έχει παρέλθει.

Ή, πρέπει να παρέλθει οριστικά αν θέλουμε να παραμείνουμε αριστερές και αριστεροί, αν θέλουμε να αλλάξουμε τον κόσμο»

Κυβέρνηση σε αναμονή λέμε.

georgebi έγραψε: 18 Αύγ 2020, 13:03 Αναλυτικά, η ανάρτηση του Πάνου Λάμπρου:
«Είμαι λίγο μακριά, ίντερνετ με το ζόρι, αλλά η δυσοσμία του φανατισμού και της χυδαιολογίας έφτασαν μέχρι εδώ.

elchav έγραψε: 19 Αύγ 2020, 15:26

georgebi έγραψε: 18 Αύγ 2020, 13:03 Αναλυτικά, η ανάρτηση του Πάνου Λάμπρου:
«Είμαι λίγο μακριά, ίντερνετ με το ζόρι, αλλά η δυσοσμία του φανατισμού και της χυδαιολογίας έφτασαν μέχρι εδώ.

Τουλάχιστον έχει αυτογνωσία