Phorum.com.gr

πατησιωτης έγραψε: 28 Απρ 2020, 23:30

Ζαποτέκος έγραψε: 28 Απρ 2020, 22:16 Ναι , γι' αυτό υπέγραψε την Πράξη Υποτέλειας στους Άγγλους. Ναπαίος έγινε σταδιακά.

Το ένα δεν αποκλείει το άλλο.Μπορεί κάποιος να είναι ρωσόφιλος αλλά να υπογράψει και την Πράξη για τους Άγγλους εάν είναι ρεαλιστής πολιτικός.

Ζαποτέκος έγραψε: 28 Απρ 2020, 22:31 Ποιος μεσολάβησε ώστε να μην μας κηρύξει πόλεμο η Τουρκία και ξεσπάσει επάνω μας ; Μήπως η νικήτρια Ρωσία ; Όχι ! Η Αγγλία !

Ήδη πλέον τα πιόνια είχαν αλλάξει.Από τη στιγμή που οι Ρώσοι άρχισαν να παίζουν με τη Βουλγαρία, οι Άγγλοι τάχθηκαν με την Ελλάδα.
Η Ελλάδα όχι μόνο δεν έπαθε τίποτα αλλά πήρε και τη Θεσσαλία χωρίς να ρίξει τουφεκιά.Και την πήρε επειδή το απαίτησαν οι Αγγλοι από τον σουλτάνο - δηλαδή του είπαν την Κύπρο σε εμάς και τη Θεσσαλία στην Ελλάδα για όλα όσα σου σώσαμε.
Και αυτό το έκαναν διότι εγνώριζαν ότι ναι μεν η συνθήκη του Αγίου Στεφάνου ακυρώθηκε αλλά βέβαια το μακεδονικό ζήτημα δεν λύθηκε,αντίθετα τότε άρχιζε.Και εφ όσον στο μακεδονικό οι Ρώσοι θα έπαιζαν Βουλγαρία,αυτοί θα έπαιζαν Ελλάδα και για να έχει πιο πολλές πιθανότητες η Ελλάδα έπρεπε να πλησιάσει την επίμαχη περιοχή,άρα πάρε και τη Θεσσαλία.

Όπως είπες και συ κάθε περίπτωση είναι διαφορετική. Ας πούμε η περίπτωση της Καβάλας μετά τον Β΄Βαλκανικό Πόλεμο . Για να παραμείνει δική μας ο Κωνσταντίνος παρακάλεσε τον Γερμανό βασιλιά να παρακαλέσει τον Ρουμάνο βασιλιά να πιέσει την Βουλγαρία. ( Παράλληλα βέβαια ο Βενιζέλος αναγνώρισε ρουμανική μειονότητα στην Ελλάδα με εκπαιδευτικές ελευθερίες ). Λόγω της υποστήριξης που μας είχε δώσει ο Γερμανός βασιλιάς έγραφε ο Κωνσταντίνος το 1914 στον Βενιζέλο πως πρέπει να του τα φέρω σιγά σιγά τα πράγματα αλλιώς κινδυνεύω να μην μου ξαναμιλήσει στον αιώνα τον άπαντα. Μετά ο Βενιζέλος κυκλοφορούσε αυτήν την επιστολή του Κωνσταντίνου ως απόδειξη της γερμανοφιλίας του.

Στον Α΄Π.Π. , όταν οι Άγγλοι ήθελαν να πείσουν τους Βούλγαρους να συμμαχήσουν με την Αντάντ , έλεγαν στον Βενιζελο να παραχωρήσουμε την Καβάλα και για αντάλλαγμα θα παίρναμε μικρασιατικά εδάφη μετά την λήξη του πολέμου.

Ζαποτέκος έγραψε: 29 Απρ 2020, 00:01

Maspoli έγραψε: 28 Απρ 2020, 23:04

Ζαποτέκος έγραψε: 28 Απρ 2020, 22:33
Kαι εσύ δεν μου απάντησες Από ποια περίοδο και έπειτα πιστεύεις πως οι Εγγλέζοι θα μπορούσαν να αρχίσουν να μας βοηθάνε ; Πες μια χρονιά. Τους Ρώσους πάντως μια φορά δεν τους εμπόδισαν στα Ορλοφικά να φτάσουν στο Αιγαίο.

Σε οποιαδήποτε χρονιά πριν το 1821 υπήρξε κάποια ενέργεια των Εγγλέζων που να ήταν υπέρ των Ελλήνων και κατά των Τούρκων; Όχι, δεν υπήρξε.
Το να περάσει ο ρωσικός στόλος ή ο οποιοσδήποτε στόλος από τα Στενά και να το κάνει αυτό ενάντια στους Οθωμανους, δεν ήταν κάτι απλό όπως θες να το παρατήσεις. Για να γίνει αυτό θα χρειάζονταν να υπάρξει μεγάλη κίνηση του ρωσικού στρατού ξηράς. Ήταν διατεθειμένη η Αγγλία να δείξει ουδέτερο τη τα ως προς αυτό το ενδεχομενο; Όχι δεν ήταν. Ο αγγλικός στρατός και στόλος (πρωτίστως ο στόλος) θα εσπευδε προς βοηθεια των Οθωμανών. Αυτή η παράμετρος προφανώς και επηρέασε την εξέλιξη των Ορλωφικών για όποιον δεν εθελοτυφλεί.

Ο ρωσικός στόλος έκανε την πορεία Βαλτική - > Αγγλία - Γιβραλτάρ - > Αιγαίο. Οι Άγγλοι δεν τους εμπόδισαν. Στην Αγγλία έγιναν και επισκευές στα ρωσικά πλοία. Όταν οι Άγγλοι είδαν τους Ρώσους να νικούν τους Τούρκους , τότε άρχισαν να βλέπουν διαφορετικά τα πράγματα.

Το ότι περιγράφεις μια κατάσταση κατά την οποία ο ρωσικός στόλος προκειμένου να έρθει στο Αιγαίο θα έπρεπε να κάνει ταξίδι περίπου ανάλογου μήκους με το να πηγαινε πχ στη Βοστώνη και να είναι τόσο "μεγάλος" ώστε οι Εγγλέζοι να μην του δίνουν ελπίδες (κι όταν θα έπαιρνε νίκες η στάση τους θα γινόταν αρκετά διαφορετική) το λες προς υπεράσπιση των Εγγλέζων;

Πλάκα έχουν οι Ρώσοι. Όταν τους αρέσει υποστηρίζουν εξαρχίες , αραβοποίηση πατριαρχείων κ.λπ. Αλλά όταν έρχεται η ώρα να γευτούν το ίδιο τους το δηλητήριο ...

Το Αυτοκέφαλο της Ουκρανικής Εκκλησίας

ΔΙΟΝΥΣΗΣ Ν. ΜΟΥΣΜΟΥΤΗΣ

Το Ουκρανικό Εκκλησιαστικό Ζήτημα συμπυκνώνεται στο αίτημα της Ουκρανίας να αναγνωριστεί στη χώρα Αυτοκέφαλη Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας, στη θέση της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας υπό την πνευματική δικαιοδοσία του Πατριαρχείου της Μόσχας. Αντίθετα, η «Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία - Πατριαρχείο Κιέβου» θεωρείται από τη Μόσχα σχισματική.

Ευθέως πλέον το Πατριαρχείο Μόσχας αμφισβητεί την οικουμενικότητα και πρωτοκαθεδρία του Οικουμενικού Πατριαρχείου, ύστερα από την απόφασή του για απονομή αυτοκεφάλου καθεστώτος στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας. Το Πατριαρχείο της Μόσχας, πέραν των εκατομμυρίων πιστών, διαθέτει πρωτίστως τεράστια οικονομική ισχύ, αλλά και σθεναρή πολιτική στήριξη από το καθεστώς Πούτιν, όπως άλλωστε συνέβαινε και επί της εποχής του κομμουνιστικού καθεστώτος, καθώς δεν έπαυσε να αποτελεί, διαχρονικώς, την μακρά χείρα της εκάστοτε ρωσικής πολιτικής εξουσίας…

Πρέπει να επισημανθεί επίσης το γεγονός ότι η Ουκρανία βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση με τη Ρωσία, έπειτα από την κατάληψη της Κριμαίας από τον ρωσικό στρατό. Εντούτοις, η Εκκλησία της Ρωσίας επιμένει να διατηρήσει υπό την επιστασία της την Εκκλησία της Ουκρανίας, παρά την εκπεφρασμένη επιθυμία μεγάλου μέρους των ουκρανών ορθοδόξων και της εκλεγμένης κυβερνήσεως της χώρας, να ζητήσουν αρμοδίως από το Οικουμενικό Πατριαρχείο τη χορήγηση αυτοκεφαλίας.

Στην απόφαση του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, το Πατριαρχείο Μόσχας αντέδρασε έντονα: «Το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως αυτοπαρουσιάζεται ως sui generis επικεφαλής των 300 εκατομμυρίων ορθοδόξων του πλανήτη και τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως τον βλέπουν σχεδόν ως έναν ορθόδοξο Πάπα. Και όμως, τουλάχιστον το ήμισυ του ορθοδόξου πληθυσμού δεν θα τον αναγνωρίζει πλέον ούτε ως πρώτον μέσα στην οικογένεια των Ορθοδόξων Εκκλησιών... Η κανονική Εκκλησία της Ουκρανίας, η οποία ενώνει την πλειοψηφία των ορθοδόξων χριστιανών της Ουκρανίας (μιλάμε για περισσότερες από 12.000 ενορίες και περισσότερες από 200 μονές), δεν ζήτησε κανένα αυτοκέφαλο ούτε καμία αυτοτέλεια», δήλωσε ο μητροπολίτης κ. Ιλαρίων, επικεφαλής του Τμήματος Εξωτερικών Σχέσεων, χωρίς να αποδώσει πουθενά τη λέξη «Οικουμενικό» στο Πατριαρχείο Κωνσταντινούπολης.

Το όλο ζήτημα είναι θέμα πολιτικής. Το Οικουμενικό Πατριαρχείο ορθώς αποφάσισε, στα όρια των κατοχυρωμένων από αιώνες με αποφάσεις Οικουμενικών Συνόδων δικαιοδοσιών του, να λύσει ένα χρονίζον ζήτημα και να επαναφέρει στην κανονικότητα έναν ολόκληρο λαό. Δεν είναι δυνατόν να ωφελούνται κάποιοι από την άσκηση των καθηκόντων της οικουμενικής διακονίας του Οικουμενικού Θρόνου, και ύστερα να αρνούνται το ίδιο πνευματικό όφελος και στους γείτονες και αδελφούς τους «εν πίστει», μόνο και μόνο επειδή αυτό δεν συμφωνεί με τα συμφέροντά τους, όπως τουλάχιστον οι ίδιοι τα αντιλαμβάνονται.

Πρόκειται για ένα σύνθετο ζήτημα, που απαιτεί λεπτούς χειρισμούς.

http://www.iskiosiskiou.com/2018/12/606.html

Ένας ρωσικός φιλελληνισμός το '21 - όταν ξέσπασε η Επανάσταση στις Παραδουνάβιες Ηγεμονίες :

(Απόστολος Βακαλόπουλος )

Νικολάι Πάβλοβιτς Ιγνάτιεφ

Ρώσος πρέσβης στην Πόλη Νικολάι Ιγνάτιεφ (1864-78) . Πανσλαβιστής και κύριος υποκινητής της ίδρυσης της Βουλγαρικής Εξαρχίας ( 1870 ). Υποστηρικτής της Μεγάλης Βουλγαρίας.

Ο Ιγνάτιεφ επισκέφτηκε (τέλη Ιανουαρίου του 1877) την Αθήνα, με σκοπό να μειώσει την αρνητική εντύπωση που είχε προξενήσει στους Έλληνες το σχέδιό του περί των δύο βουλγαρικών βιλαετίων. Ταυτόχρονα, όμως, προσπάθησε να συνεννοηθεί με εκπροσώπους των εθνικών συλλόγων για να τους παρακινήσει να εντείνουν, με το ξέσπασμα του ρωσοτουρκικού πολέμου, τις επαναστατικές προετοιμασίες στις υπόδουλες επαρχίες. Άφησε, μάλιστα, να εννοηθεί ότι τα ρωσικά όπλα θα σταματούσαν εκεί, όπου θα συναντούσαν την ελληνική σημαία. Αλλά, η δυσπιστία περί των ρωσικών προθέσεων ήταν τέτοια, ώστε καμία δέσμευση δεν πάρθηκε από ελληνικής πλευράς, με εξαίρεση τον αυτόνομα εργαζόμενο κινηματία Λεωνίδα Βούλγαρη. Η εκδήλωση που οργάνωσε ο τελευταίος υπέρ του Ρώσου πρεσβευτή και ιδίως η στάση όσων συμμετείχαν σε αυτήν, προκάλεσε την οργή του Μακεδονικού Συλλόγου. Τα μέλη του, για να αποφευχθούν οι παρερμηνείες και οι παρεξηγήσεις «ότι ούτοι είναι Σλάβοι ή Βούλγαροι», δήλωναν την αφοσίωσή τους στα ιδανικά του ελληνισμού για τον οποίον μάχονταν. Στην ουσία, διαχώριζαν τη θέση τους απ’ όσα είχαν ακουστεί κι εκφραστεί κατά τη διάρκεια του μικρού σε όγκο, αλλά ικανού να προκαλέσει κάποια αμφισβήτηση των ελληνικών δικαίων στη Μακεδονία, συλλαλητηρίου. Άλλωστε και το άσμα που έψαλαν κάτω από το ξενοδοχείο όπου είχε καταλύσει ο Ιγνάτιεφ, αποδείκνυε ότι

«του Πανσλαυισμού η ψώρα/
Μακεδόνα δεν μολύνει/
ουδέ τον απομακρύνει/
από τον ελληνισμόν/

είμαι Έλλην! κι όχι Σλαύος/
ξεύρω την καταγωγήν μου/
η ελληνική ψυχή μου/
ελευθέρως πάντα ζη».



http://ikee.lib.auth.gr/record/316949/f ... -26975.pdf
https://www.efsyn.gr/themata/fantasma-t ... -makedonia

Νταρνάκας , εμπνευσμένο στιχούργημα ,ε ;

Υ. Γ. Για τον Λεωνίδα Βούλγαρη θα βάλω μερικά στοιχεία απ' την παραπάνω εργασία σε άλλο νήμα.

Για τον Λεωνίδα Βούλγαρη όποιος ενδιαφέρεται εδώ.

Βούλγαροι εθελοντές για την καταστολή της Κρητικής Επανάστασης - Ιγνάτιεφ - Άγγλοι

Απ' το βιβλίο του αειμνήστου Σαράντου Καργάκου Από το μακεδονικό ζήτημα στην εμπλοκή των Σκοπίων :

Ελεύθερος Τύπος ( Νέα Υόρκη ) 9/12/1944
Ο Στάλιν και το Οικουμενικό Πατριαρχείο.
Με την έναρξη του Β΄ΠΠ ο Στάλιν φωτίζεται απ' την θεία χάρη και γίνεται όλο και περισσότερο ευσεβέστατο τέκνο της εκκλησίας.
Η δημιουργία πατριαρχείων σε Ρωσία , Βελιγράδι και Βουκουρέστι είχε γίνει κατά παραχώρηση απ' το Οικουμενικό Πατριαρχείο μόνο για πολιτικούς λόγους και για να μην επέλθει σχίσμα στην Ορθοδοξία. Ο Στάλιν επιδιώκει ο Ρώσος πατριάρχης να γίνει ο ηγέτης όλων των ορθοδόξων και να εκμηδενιστεί το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως . Το έκαναν παλιά και οι τσάροι και έτσι απέκτησαν ερείσματα στους Αγίους Τόπους κ.α.

Απ' τις 20 Μονές του Αγίου Όρους 17 είναι ελληνικές και 3 σλάβικες .

Σήμερα όλα τα μοναστήρια του Αγίου Όρους είναι κοινόβια. Παλαιότερα ήταν ιδιόρρυθμα η μονή Μεγίστης Λαύρας , η Βατοπεδίου , η Iβήρων , η Χιλανδαρίου , η Παντοκράτορος , η Ξηροποτάμου , η Δοχειαρίου , η Καρακάλλου , η Φιλοθέου , η Σταυρονικήτα , ίσως κι άλλες.

Οι ελληνικές Moνές : Μεγίστης Λαύρας ( ίδρυση 963 ), Βατοπεδίου ( 985 ), Ιβήρων ( 980 ) , Διονυσίου ( 14ος αι. ) , Κουτλουμουσίου ( 11ος αι. ) , Παντοκράτορος ( 14ος αι. ), Ξηροποτάμου ( 10ος αι. ) , Δοχειαρίου ( 10ος αι. ) , Καρακάλλου ( 11ος αι. ) , Φιλοθέου ( 10ος αι. ) , Σίμωνος Πέτρας ( 14ος αι. ) , Αγίου Παύλου ( 10ος αι. ) , Σταυρονικήτα ( 10ος αι. ) , Ξενοφώντος ( 10ος ή 11ος αι. ) , Γρηγορίου ( 14ος αι. ) , Εσφιγμένου ( 11ος αι. ) και Κωνσταμονίτου ή Κασταμονίτου ( 11ος αι. ).

Οι σλάβικες είναι : η ρωσική του Αγίου Παντελεήμονος ( 11ος αι. ) , η βουλγαρική του Ζωγράφου ( 10ος αι. ) και η σερβική του Χιλανδαρίου ( 10ος αι. ).

Οι σλαβικές μονές αρχικά ήταν ελληνικές. Την Χιλανδαρίου την έδωσαν οι Βυζαντινοί στους Σέρβους το 1198 με χρυσόβουλο. Στην Ζωγράφου υπερίσχυσαν οι Βούλγαροι τον 13ο αι.

Σε πολλές απ' τις ελληνικές Μονές υπερίσχυσαν κατά καιρούς Σλάβοι. Π.χ. τον 14ο αι. οι Σέρβοι επικρατούσαν στις Μονές Ξηροποτάμου , Ζωγράφου , Ξενοφώντος , Κωνστανμονίτου , Φιλοθέου και Παντελεήμονος. 'Η τον 19ο αι. στην σερβική Μονή Χιλανδαρίου υπήρχαν μόνο Έλληνες και Βούλγαροι και κανένας Σέρβος και μόνο στα τέλη του 19ου αι. απέκτησε ξανά σερβικό χαρακτήρα.

Γράφει ο Απόστολος Βακαλόπουλος ( Ιστορία του Νέου Ελληνισμού , τόμος Β΄) :



Και στην Μονή Αγίου Παντελεήμονος υπερτερούσαν οι Έλληνες και ο ηγούμενός της υπογράφει ακόμη ελληνικά. Οι Ρώσοι κυριάρχησαν απ' το 1840 και μετά. Η ηγουμενία πέρασε στα χέρια τους το 1870. Μάλιστα με επεισοδιακό τρόπο. Οι Ρώσοι μοναχοί αναφέρονται στην Μονή του Αγίου Παντελεήμονος τον 12ο αι. , όταν και τους παραχωρήθηκε απ' την Σύναξη. Αλλά ως τον 14ο αι. - 15ο αι. είχαν αντικατασταθεί από Έλληνες και Σέρβους . Τον 16ο αι. ήταν έρημη . Κάνουν την εμφάνισή τους ξανά μόλις τον 19ο αι. Προσπάθησαν να εκρωσίσουν και τις Μονές Κουτλουμουσίου και Σταυρονικήτα , αλλά απέτυχαν.

Τι λέτε ; Θα μπορούσαμε να κάνουμε ξανά τις σλαβικές Μονές ελληνικές ;

Ζαποτέκος έγραψε: 24 Μαρ 2022, 21:25
Και στην Μονή Αγίου Παντελεήμονος υπερτερούσαν οι Έλληνες και ο ηγούμενός της υπογράφει ακόμη ελληνικά. Οι Ρώσοι κυριάρχησαν απ' το 1840 και μετά. Η ηγουμενία πέρασε στα χέρια τους το 1870. Μάλιστα με επεισοδιακό τρόπο. Οι Ρώσοι μοναχοί αναφέρονται στην Μονή του Αγίου Παντελεήμονος τον 12ο αι. , όταν και τους παραχωρήθηκε απ' την Σύναξη. Αλλά ως τον 14ο αι. - 15ο αι. είχαν αντικατασταθεί από Έλληνες και Σέρβους . Τον 16ο αι. ήταν έρημη . Κάνουν την εμφάνισή τους ξανά μόλις τον 19ο αι. Προσπάθησαν να εκρωσίσουν και τις Μονές Κουτλουμουσίου και Σταυρονικήτα , αλλά απέτυχαν.

Τι λέτε ; Θα μπορούσαμε να κάνουμε ξανά τις σλαβικές Μονές ελληνικές ;

Καταρχάς, όλες οι μονές στο Όρος και κατά συνέπεια όλοι οι μοναχοί τους που υπάγονται σε καθεμιά από αυτές, υπάγονται στο Οικουμενικό Πατριαρχείο και δεν επιτρέπονται σε αυτό ρασοφόροι που δεν τον μνημονεύουν (σχισματικοί). Ο Οικουμενικός του χαρακτήρας φαίνεται και από τα βυζαντινά χρόνια πρίν το Σχίσμα, οπότε υπήρχαν και ιταλικά μοναστήρια στο Όρος...

Το Άγιον Όρος είναι μεν αυτοδιοίκητο τμήμα της Ελληνικής Επικράτειας (και όχι κάποια ανεξάρτητη οικουμενική κρατική οντότητα όπως το Βατικανό), αλλά οι 17 'ελληνικές' μονές που γράφεις δεν ανήκουν στην εκκλησία της Ελλάδας (ή της Κύπρου προκειμένου για κάποια μοναστήρια), αλλά απευθείας στο πατριαρχείο. Κατ' επέκταση και οι άλλες τρεις ομόδοξες μονές, όπως και οι πολλές σκήτες και κελιά στα οποία εγκαταβιούν Ρουμάνοι, Μολδαβοί, Ουκρανοί, Λευκορώσοι κλπ μοναχοί σε δικές τους συνοδείες, δεν υπάγονται στις δικές τους εκκλησίες αλλά στο Πατριαρχείο. Το ρώσικο δηλαδή μοναστήρι δεν ελέγχεται από το Ρώσικο -σχισματικό για εμάς- πατριαρχείο αλλά από τον Βαρθολομαίο. Ως εκ τούτου, δεν υφίσταται λόγος 'ελληνοποίησης', όλοι οι μοναχοί άλλωστε που εγκαταβιούν στο όρος σύμφωνα με τον καταστατικό του χάρτη παίρνουν αυτόματα την ελληνική υπηκοότητα.

Κάτι σχετικό για το ρώσικο που είχα γράψει πριν λίγες μέρες: viewtopic.php?f=29&t=38498&p=2402977#p2398530

Μια καλή παρουσίαση για το πως προσαρτήθηκε η Ανατολική Ρωμυλία στην Βουλγαρία.

Η κρίση της Ανατολικής Ρωμυλίας (1885)
του Νικόλαου Νικολούδη
https://www.academia.edu/37215529/%CE%9 ... is_of_1885

Μερικά ωραία στοιχεία απ' το άρθρο.

- Ο ελληνικός πληθυσμός της Ανατολικής Ρωμυλίας ήταν μικρότερος απ' τον βουλγάρικο , αλλά διόλου αμελητέος .

- Το 1879 η επαρχία Πύργου ( Μπουργκάς ) είχε 36. 997 Βούλγαρους . Οι Έλληνες και οι Τούρκοι ήταν μαζί 39.889. Στην διοίκηση της περιοχής οι Βούλγαροι είχαν 18 αντιπροσώπους , οι Έλληνες 6 και οι Τούρκοι 3.


Γραμματόσημο της Ανατολικής Ρωμυλίας με τρίγλωσση επιγραφή ( βουλγαρικά , ελληνικά , οθωμανικά ).

- Ο πρώτος ηγεμόνος της Ανατολικής Ρωμυλίας ήταν ο Αλέξανδρος Βογορίδης , Οθωμανός υπάλληλος και γιος του ηγεμόνα της Σάμου Στέφανου Βογορίδη. Στην καταγωγή ήταν Βούλγαρος. Θρησκευτικά ήταν εξαρχικός και αντιπατριαρχικός. Είχε λάβει ελληνική παιδεία . Γνώριζε ελάχιστα βουλγάρικα. Συνεννοούταν καλύτερα στα γαλλικά , τα ελληνικά και τα τούρκικα. Σχημάτισε κυβέρνηση αποκλειστικά από Βούλγαρους. Το φιρμάνι του διορισμού του διαβάστηκε παράτυπα μόνο στα βουλγάρικα.



- Το Συνέδριο του Βερολίνου απέβλεπε στην βαλκανική ισορροπία μεταξύ Ελλάδος , Σερβίας και Βουλγαριας τόσο πληθυσμιακά όσο και γεωγραφικά. Η πραξικοπηματική προσάρτηση της Ανατολικής Ρωμυλίας από τους Βούλγαρους ανέτρεψε αυτή την ισορροπία.



Ανατολικορουμελιώτες πρόσφυγες στην Θεσσαλονίκη κατά τον Α΄ΠΠ.

- Με την Συνθήκη του Νεϊγύ 48.000 Έλληνες της Βουλγαρίας εγκαταστάθηκαν στην Ελλάδα.