Phorum.com.gr

Εγώ βρίσκω ευχάριστα την Πολυκατοικία και το Ευτυχισμένοι Μαζί.

Και οι σειρές του Ρώμα έχουν κάποιο γούστο, αλλά το παρακουράζουν και κάποιες γίνονται αυτό ακριβώς που είπε ο gassim κριντζ.

Η καλύτερη σειρά ήταν με διαφορά το Κωνσταντίνου και Ελένης... Ιδίως στην δεύτερη σεζόν τα έσπαγε... Πώς να το κάνουμε, είχε πλάκα. Μόνο οι ιστορίες που σκαρφιζόταν ο Μάνθος Φουστάνος για να καλύψει τις γυναικοδουλειές του και η Πέγκυ τις έχαφτε συνέχεια, ήταν το κάτι άλλο. Το καφέ της Χαράς το παλιό δεν ήταν αστείο, θα το χαρακτήριζα μάλλον ηθικολογία εκ του αντιθέτου, δηλαδή εξευτελίζουμε τον συντηρητικό Πώποτα για να προλάβουμε τις "προοδευτικές" θέσεις των υπολοίπων. Επίσης, οι "αστείοι" ήρωες όπως ο Φατσέας ήταν τραβηγμένοι από τα μαλλιά και καθόλου αστείοι, τουλάχιστον σε μένα.

Και ο Λακης ο γλυκουλης ειχε λιγη πλακα. Οι δυο μεγαλοι βασιλιαδες των κωμικων σειρων που μαλλον δε θα ξερει ο βαντονο ηταν ο Δαλιανιδης με Ρετιρε, Λεονταρακια και αλλες σειρες, και ο Κωνσταντινου με διαφορες σειρες.

Ναι καλό ήταν και το είσαι το ταίρι μου.
Γενικά έχουν υπάρξει μερικές καλές ελληνικές σειρές σε βάθος χρόνου.

Καλύτερη από Ρώμα πράγματι το Κωνσταντίνου και Ελένης.
Και οι Μεν και οι Δεν καλή ήταν αλλά δεν παλευόταν η φωνή της υποτιθέμενης συζύγου του Ρωμα.

Επίσης σειρά που μου άρεσε πάρα πολύ ήταν το δέκα λεπτά κήρυγμα.

Highlander έγραψε: 04 Ιαν 2020, 01:45 Εγώ βρίσκω ευχάριστα την Πολυκατοικία και το Ευτυχισμένοι Μαζί.

Και οι σειρές του Ρώμα έχουν κάποιο γούστο, αλλά το παρακουράζουν.

και ευτυχισμένοι μαζί και άκρως οικογενειακόν κτλ, μ'αρεσαν κι εμένα. Κάτι τελευταία του Μπέζου γυρισμένα σε χωριά/νησιά που τη μία το παίζει γιατρός,την άλλη ταβερνιάρης κτλ,δεν βλέπονταν με τίποτα. Ιδίως αυτη η φριτέζαπωςλέγεται που παίζεται και τώρα,είναι στα όρια του σιχάματος.

Ορέστης 35 έγραψε: 04 Ιαν 2020, 01:47 Και ο Λακης ο γλυκουλης ειχε λιγη πλακα. Οι δυο μεγαλοι βασιλιαδες των κωμικων σειρων που μαλλον δε θα ξερει ο βαντονο ηταν ο Δαλιανιδης με Ρετιρε, Λεονταρακια και αλλες σειρες, και ο Κωνσταντινου με διαφορες σειρες.

καλά, ρετιρέ-μικρομεσαίους κτλ τα ξέρω επειδή κάθε μεσημέρι απο Ιούλιο μεχρι Σεπτέμβρη τα έπαιζαν εργολαβία κάθε χρόνο, όσο υπήρχε το μέγκα. Από Κωνταντίνου ρε φίλε, θυμάμαι μια σειρά με Μιχαλοπουλο και Μάλφα που λεγόταν "φιλαράκια". Αυτή μ'άρεσε πολύ, πλάκα-πλάκα. Τελευταία την ξανα πέτυχα στον αντ1 τον περασμένο Αύγουστο καπου κοντά στις 5 το πρωί αν θυμάμαι καλά, και έκατσα και το είδα ολο το επεισόδιο.

Θυμάμαι που ήμουν ένας τόσος δα μιλλένιαλ και έβλεπα Μεν και Δεν και έβαλε έκτακτες ειδήσεις για το ιμπιτσμεντ του Μπίλαρου.
Σ' ένα μπαλκόνι ήμουν.

Ορέστης 35 έγραψε: 04 Ιαν 2020, 01:47 Και ο Λακης ο γλυκουλης ειχε λιγη πλακα.

Ψιλοσαχλαμάρα κατ' εμέ, αν και είχε ένα δύο ωραία. Ούτε το πενήντα πενήντα μου άρεσε.

Μόνο για την Τόλμη και Γοητεία δεν γράψατε, τύποι.

Feindflug έγραψε: 04 Ιαν 2020, 01:58 Μόνο για την Τόλμη και Γοητεία δεν γράψατε, τύποι.

Καλτ φρίκη

gassim έγραψε: 04 Ιαν 2020, 01:32 Όλο το κόνσεπτ του καφέ της χαράς πατάει πάνω στον Αστερίξ και ο κακός Βεζύρης ειναι μια ελληνική μεταφορά του ιζνογκουντ. Οκ αυτό από μόνο του δεν ειναι απαραίτητα κακό αλλά ο Ρώμας διάλεξε τον εύκολο δρόμο. Πήρε τον σκελετό από τα παραπάνω κόμιξ, πέταξε μερικά στοιχεία σύγχρονης ελληνικής πραγματικότητας, μερικές άναρθρες κραυγές, λιγο παλιό ελληνικό κινηματογράφο και τσουπ έτοιμες οι σειρές.

Εντάξει, γούστα είναι αυτά αλλά... what? Πρώτα απ' όλα το να λες ότι ο Κακός Βεζύρης είναι εμπνευσμένο από τον Ιζνογκούντ δεν διεκδικεί δάφνες παρατηρητικότητας. Ο Κακός Βεζύρης λέγεται η σειρά και ο πρωταγωνιστής λέγεται Βεζύρης στο επώνυμο. Δεν ήταν ποτέ κρυφή η πηγή έμπνευσης. Από εκεί και πέρα ελάχιστη σχέση έχει με τον Ιζνογκούντ πέρα από την κεντρική ιδέα.

Και το Καφέ της Χαράς είναι βασισμένο στο Σοκολά, αλλά πέρα από τον σκελετό ακολουθεί τελείως διαφορετικό δρόμο.

hellegennes έγραψε: 04 Ιαν 2020, 02:01

gassim έγραψε: 04 Ιαν 2020, 01:32 Όλο το κόνσεπτ του καφέ της χαράς πατάει πάνω στον Αστερίξ και ο κακός Βεζύρης ειναι μια ελληνική μεταφορά του ιζνογκουντ. Οκ αυτό από μόνο του δεν ειναι απαραίτητα κακό αλλά ο Ρώμας διάλεξε τον εύκολο δρόμο. Πήρε τον σκελετό από τα παραπάνω κόμιξ, πέταξε μερικά στοιχεία σύγχρονης ελληνικής πραγματικότητας, μερικές άναρθρες κραυγές, λιγο παλιό ελληνικό κινηματογράφο και τσουπ έτοιμες οι σειρές.

Εντάξει, γούστα είναι αυτά αλλά... what? Πρώτα απ' όλα το να λες ότι ο Κακός Βεζύρης είναι εμπνευσμένο από τον Ιζνογκούντ δεν διεκδικεί δάφνες παρατηρητικότητας. Ο Κακός Βεζύρης λέγεται η σειρά και ο πρωταγωνιστής λέγεται Βεζύρης στο επώνυμο. Δεν ήταν ποτέ κρυφή η πηγή έμπνευσης. Από εκεί και πέρα ελάχιστη σχέση έχει με τον Ιζνογκούντ πέρα από την κεντρική ιδέα.

Και το Καφέ της Χαράς είναι βασισμένο στο Σοκολά, αλλά πέρα από τον σκελετό ακολουθεί τελείως διαφορετικό δρόμο.

Δεν ειπα ότι το έκανε κρυφά, ούτε πίστεψα ότι το παρατήρησα μόνο εγώ.
Ωστόσο υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι που δεν ξέρουν το κόμικ, ας πούμε στην σελίδα της σειράς στην Βικιπαίδεια δεν γίνεται καμία αναφορά στην πηγή της κεντρικής ιδέας.

Επίσης ωραίες ήταν οι σειρές με τον Δόγκανο και τον ακάλυπτο.

Η Χάσκα έγινε sjw. Eίπε στον Πόπωτα "η κυριαρχία του λευκού μεσήλικα άνδρα τελείωσε".