ξέχασα ποιος ήμουν στο παλιό έγραψε: 18 Δεκ 2019, 17:30
Έλληνες... κανείς δεν μπορεί να βρει το δηλητήριο που θα τους ξεκάνει.
Φρ. Νίτσε
Εδώ ο Ν. υπονοεί ότι έχουμε φτάσει σε μια τέτοια κατάσταση αθανασίας που είμαστε πνευματικοί κύριοι του κόσμου όχι μόνον για τους ακόμη ζώντες, αλλά κυρίως για τους κεκοιμημένους, τους κατ' εξοχήν ανίκητους.
Μου άρεσε. Δεν το έχουν βρει αν και προσπαθούν σκληρά. Πάντα το πνεύμα του ελληνισμού εμφανίζεται και θα εμφανίζεται σε κάθε μεριά και άνθρωπο της Γης, χωρίς διακρίσεις.
Γενιά της Αμαρτίας έγραψε: 14 Απρ 2020, 00:39
Ο Νίτσε μιλάει για τους αρχαίους
Τότε γιατί αναφέρεται σε παρόντα χρόνο;
Εξάλλου υπάρχει και η επεξήγηση του "ξέχασα ποιος ήμουν στο παλιό".
Από την άλλη οι αρχαίοι δεν εξαφανίσθηκαν έτσι μαγικά. Ούτε οι Κινέζοι εξαφανίσθηκαν. Εξαπλώθηκαν στην Ευρώπη, δεν υπάρχει γλώσσα ή θρησκεία που να μην προήλθε από τα ελληνικά.
Γενιά της Αμαρτίας έγραψε: 14 Απρ 2020, 00:39
Ο Νίτσε μιλάει για τους αρχαίους
Τότε γιατί αναφέρεται σε παρόντα χρόνο;
Εξάλλου υπάρχει και η επεξήγηση του "ξέχασα ποιος ήμουν στο παλιό".
Από την άλλη οι αρχαίοι δεν εξαφανίσθηκαν έτσι μαγικά. Ούτε οι Κινέζοι εξαφανίσθηκαν. Εξαπλώθηκαν στην Ευρώπη, δεν υπάρχει γλώσσα ή θρησκεία που να μην προήλθε από τα ελληνικά.
Δεν είχε καμιά σχέση με τους Νεοέλληνες. Κλασικός φιλόλογος ήταν, ούτε που τους ήξερε τους φουστανελάδες. Η φράση είναι out of context και στο κανονικό κείμενο μιλάει για τους αρχαίοι.
Έχει δίκιο για τον Νίτσε ο Γενιάς πάντως. Πρόσωπα σαν τον Νίτσε, όταν μιλούν για Έλληνες αναφέρονται σχεδόν πάντα στους αρχαίους.
Τέλος πάντων, ας γράψω κι εγώ μια ρήση:
"Die Griechen sind unsere freunde".
Dimi Weizenlich
Μοιρίδιοι κλωστῆρες, πανάφυκτον ἀνάγκῃ ζεῦγμ’ ἐπὶ δυστήνοις παισὶ βροτῶν θέμενοι, ἠγάγετο με ποτέ ἱμερτοῦ πρὸς φάος ἠελίου.