Phorum.com.gr

Παρταλι έγραψε: 17 Δεκ 2019, 18:35 την τελευταια φορα που τσεκαρα τα γιδοπροβατα ειχαν περισσοτερες απωλειες απο αθρωπες παρα απο λυκους

για να μην πιουμε για τα καημενα γρουνια και τις ορνιθες

Στην Ελλάδα οι πληθυσμοί των άγριων οπληφόρων, που εν δυνάμει αποτελούν τροφή για το λύκο όπως το ζαρκάδι και ο αγριόχοιρος, βρίσκονται σε χαμηλές πυκνότητες στις περισσότερες περιοχές της κατανομής τους. Το ελάφι έχει ουσιαστικά εξαφανισθεί και το αγριόγιδο βρίσκεται σε εξαιρετικά χαμηλούς αριθμούς, σε σχέση με άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, που έχουν αποκαταστήσει με κατάλληλες διαχειριστικές τεχνικές τους πληθυσμούς τους.

Ο λύκος μέχρι στιγμής στην Ελλάδα, βασίζεται τροφικά στα κτηνοτροφικά ζώα, στους σκουπιδότοπους, τρέφεται από πτώματα ζώων που προέρχονται από σφαγεία, εγκαταστάσεις με σταβλισμένα βοοειδή ή χοίρους και, όχι σπάνια, επιτίθενται σε κυνηγετικούς ή αδέσποτους σκύλους. Έτσι, είναι συνηθισμένες οι εμφανίσεις λύκων στα περίχωρα μεγάλων πόλεων στις παρυφές ή και μέσα σε χωριά, σε καλλιεργούμενες εκτάσεις και γενικά περιοχές όπου μπορούν να βρουν εύκολα τροφή

Ο λύκος στην Ελλάδα.
Η κατανομή του είδους στην Ελλάδα καλύπτει σημαντικό μέρος της ηπειρωτικής Ελλάδας. Το είδος ήταν παρόν και στην Πελοπόννησο μέχρι την δεκαετία του 30. Η γεωγραφική απομόνωση της Πελοποννήσου απέτρεψε την όποια μετακίνηση ατόμων λύκου από την ηπειρωτική χώρα συντελώντας σημαντικά στη μείωση και την τελική εξαφάνιση του είδους, σε αντίθεση με τους ηπειρωτικούς υποπληθυσμούς που βρίσκονται σε συνεχή επαφή με τους πληθυσμούς της Αλβανίας, της FYROM και της Βουλγαρίας, συνιστώντας έναν ενιαίο πληθυσμό λύκου που εκτείνεται έως και την ανατολική Ευρώπη.

Η συνολική έκταση της κατανομής του είδους είναι περίπου 36.000 τετρ.χιλ. και περιλαμβάνει κύρια ημιορεινές και ορεινές περιοχές αλλά και πεδινές περιοχές που συνορεύουν με ορεινούς όγκους.

Ο πληθυσμός του λύκου στην Ελλάδα, (δεδομένα 1999) εκτιμάται σε περίπου 700 άτομα (φθινοπωρινή περίοδος). Ο λύκος βρίσκεται σε σχετικά χαμηλές πυκνότητες στη χώρα μας που κυμαίνονται από 1-3 άτομα ανά 100 τετρ.χιλ. και είναι παρόμοια με άλλων Μεσογειακών χωρών.

Το πιο σημαντικό όμως δεδομένο που πρέπει να λαμβάνεται υπόψη για τη διατήρηση ενός πληθυσμού μεγάλου θηλαστικού, είναι η τάση του πληθυσμού- αν δηλαδή αυξάνεται ή μειώνεται. Καθώς δεν γίνεται συστηματική παρακολούθηση και καταμέτρηση του πληθυσμού του είδους στην Ελλάδα είναι δύσκολο να εκτιμηθεί η τάση του πληθυσμού σε όλη την έκταση της κατανομής του είδους. Ο λύκος έχει επανακάμψει κύρια στη Στερεά Ελλάδα, με επανεμφανίσεις ή πιο σταθερή παρουσία (αναπαραγωγή) τα τελευταία 20 χρόνια. Πιθανότατα η επανάκαμψη του λύκου στη Στερεά Ελλάδα, οφείλεται σε σημαντικό βαθμό στη βελτίωση της ποιότητας του βιοτόπου για το είδος. Σε αρκετές περιοχές η μείωση της υπερβόσκησης από κτηνοτροφικά ζώα, οδήγησε στη δημιουργία περισσότερων ήσυχων και ασφαλέστερων περιοχών για ανάπαυση και αναπαραγωγή του είδους.

Η αύξηση αυτή της έκτασης της κατανομής, μπορεί να οδηγήσει αβίαστα στο συμπέρασμα ότι ο πληθυσμός του λύκου έχει αυξηθεί στο σύνολό της κατανομής του στην Ελλάδα. Σε αντίθεση όμως με την Στερεά Ελλάδα, φαίνεται ότι ο πληθυσμός του είδους έχει μειωθεί σε άλλες περιοχές και ιδιαίτερα στην οροσειρά της Πίνδου.

Από τις αποτελεσματικότερες μεθόδους πρόληψης των ζημιών από το λύκο και άλλα σαρκοφάγα θηλαστικά (αρκούδα) είναι η χρήση των Ελληνικών ποιμενικών σκύλων, με κατάλληλη εκπαίδευση και σωστή διατροφή. Η επιτήρηση του κοπαδιού μειώνει επίσης σημαντικά τις απώλειες καθώς και η αποφυγή κατά τη διάρκεια της βόσκησης δύσβατων περιοχών. Δυστυχώς όμως, η ικανότατη αυτή φυλή ποιμενικών σκύλων τείνει να εκλείψει στη χώρα μας.

Σπανιότερα, λύκοι μπορούν να εισέλθουν μέσα στα μαντριά και να προκαλέσουν ζημιές στο κοπάδι οι οποίες στις περιπτώσεις αυτές είναι σημαντικές. Η βελτίωση της περίφραξης και της ποιότητας κατασκευής μιας στάνης σε συνδυασμό με την παρουσία ποιμενικών σκύλων μειώνει δραστικά τις απώλειες στις περιπτώσεις αυτές.

Οι πιο σοβαρές ζημιές από λύκους στο κτηνοτροφικό κεφάλαιο συμβαίνουν συνηθέστερα, όταν κάποιο τμήμα του κοπαδιού διαφύγει του ελέγχου του κτηνοτρόφου με αποτέλεσμα να μείνει έξω τη νύχτα. Αυτό μπορεί να αποβεί καταστροφικό για τον κτηνοτρόφο και έχουν υπάρξει απώλειες από επίθεση λύκων της τάξεως των δεκάδων ζώων σε μια και μόνο νύχτα. Τέτοια περιστατικά συμβαίνουν συνήθως σε περιοχές με απότομο ανάγλυφο και πολύ πυκνή βλάστηση.

Η αποφυγή τέτοιων απωλειών σχετίζεται άμεσα με την ικανότητα του κτηνοτρόφου να συγκεντρώνει το κοπάδι του αλλά και με την παρουσία ικανών ποιμενικών σκύλων φύλαξης όπου στη περίπτωση που τα ζώα ξεκοπούν, να παραμείνουν μαζί τους προστατεύοντάς τα κατά τη διάρκεια της νύχτας.

Όλα τα μέτρα πρόληψης προϋποθέτουν όμως, την παρουσία και κάποιας εναλλακτικής τροφικής πηγής για το λύκο. Η απώθηση του λύκου από τα κοπάδια με τη εφαρμογή μεθόδων πρόληψης, έχει νόημα εφόσον υπάρχει και κάτι άλλο με το οποίο το είδος μπορεί να τραφεί εκτός από τα κτηνοτροφικά ζώα. Η αποκατάσταση των πληθυσμών της φυσικής λείας του λύκου αποτελεί βασική προϋπόθεση για την επιτυχία των μέτρων πρόληψης σε ευρεία κλίμακα.

Οταν χάθηκαν οι λύκοι, αυξήθηκε δραματικά ο αριθμός των μεγάλων ελαφιών – ήταν φυσικό, καθώς έλειπαν οι «θηρευτές» τους. Τα ελάφια, με τη σειρά τους, σχεδόν εξαφάνισαν τη βλάστηση – γιατί αυτή είναι η τροφή τους.

Πρόκειται για ένα μεγάλο «οικολογικό» πείραμα -έτσι το χαρακτήρισε ο William Ripple, καθηγητής Oικολογίας στο πανεπιστήμιο του Ορεγκον- που πραγματοποιείται στο Γελοουστόουν των ΗΠΑ. Στο εθνικό πάρκο, ο τελευταίος λύκος σκοτώθηκε το 1926. Οι επιστήμονες, παρατηρώντας τις αλλαγές που προκλήθηκαν στη συνέχεια, αποφάσισαν να μεταφέρουν στο Γελοουστόουν μερικές δεκάδες γκρι λύκους από τον Καναδά. Η επανεγκατάσταση είχε εντυπωσιακά αποτελέσματα – ακόμη και αλλαγή της κοίτης των ποταμών!

Με την παρουσία των πρώτων 14 λύκων, άρχισε να μειώνεται ο αριθμός των ελαφιών. Το πιο σημαντικό όμως ήταν ότι άλλαξε ριζικά η συμπεριφορά τους: απέφευγαν τις κοιλάδες και τα φαράγγια (τα μέρη δηλαδή όπου κινδύνευαν να παγιδευτούν από τους θηρευτές τους). Η βλάστηση στις περιοχές αυτές αναγεννήθηκε – σε μερικά σημεία το ύψος των δέντρων πενταπλασιάστηκε μέσα σε έξι χρόνια.

Οι γυμνές πλαγιές των κοιλάδων γρήγορα καλύφτηκαν από δάση λεύκας, ιτιάς και γηγενούς κίτρινου ιβίσκου. Και μόλις έγινε αυτό, αυξήθηκε σημαντικά ο αριθμός των πουλιών. Το ίδιο συνέβη και με τους κάστορες – που τρέφονται από δέντρα.

Τα τρωκτικά αυτά, όπως και οι λύκοι, χαρακτηρίζονται «μηχανικοί του οικοσυστήματος» – δημιουργούν φωλιές για να φιλοξενηθούν άλλα είδη. Τα φράγματα που χτίζουν οι κάστορες στα ποτάμια, π.χ., στεγάζουν βίδρες, μοσχοπόντικες, πάπιες, ψάρια, ερπετά και αμφίβια.

Παράλληλα οι αρκούδες (που συνέβαλαν με τη σειρά τους στη μείωση του πληθυσμού των ελαφιών) πλήθυναν επειδή υπήρχαν περισσότερα μούρα στα θάμνους που ξαναφύτρωσαν.

Και το πιο συγκλονιστικό: η παρουσία των λύκων άλλαξε και τη γεωμορφολογία του πάρκου, κυρίως τα ποτάμια. Πώς έγινε αυτό; Τα ανανεωμένα δάση με το ριζικό τους σύστημα σταθεροποίησαν το έδαφος στις όχθες. Ετσι σχηματίστηκαν λιγότεροι μαίανδροι, η διάβρωση μειώθηκε, τα ρυάκια στένεψαν, δημιουργήθηκαν περισσότερες μικρές λίμνες – ιδανικά καταφύγια της άγριας φύσης.

Και να σκεφτεί κανείς ότι αυτές οι αλλαγές ξεκίνησαν από 45 «μέτοικους» λύκους σε μια έκταση 8.987 τετραγωνικών χιλιομέτρων!

Kiki mat έγραψε: 17 Δεκ 2019, 08:31 Παιδιά είμαι φιλοζωη . Αλλά δεν νομίζω να υπάρχει πιο Πουστικο ζώο από τον Λύκο .Ο παππούς μου ήταν κτηνοτρόφος και είχε γίδια. Είχε και υπέροχα τσοπανόσκυλα,το καμάρι μας ήταν ο Καλές,ενα καθαρόαιμο ελληνικό ποιμενικό . Ο Καλές ήταν ο αγαπημένος μου σκύλος. Κάποτε μία αγέλη λύκων επιτέθηκε στο κοπάδι μας . Ο Καλές έδωσε μάχη . Οι λύκοι τον αναποδογυρισαν και του κατασπάραξαν τους όρχεις,φαγαν δέκα γίδια και πνιξαν καμιά πενηνταρια. Ο Καλές επιβίωσε από την μάχη ,του χορηγήθηκαν φάρμακα για μία βδομάδα και ξεψύχησε. Ο λύκος τον μόνο φυσικό εχθρό που έχει είναι ο άνθρωπος και η πείνα . Το πουστοζωο ο λύκος σκοτώνει και για ευχαρίστηση . Δεν σκοτώνει για να φάει μόνο . Εμένα μου στοίχησε πολύ ,που ο αγαπημένος μου σκύλος σκοτώθηκε από λύκους . Τον είχαμε από τότε που ήμουν μωρό . Το πουστοζωο ο λύκος δεν με γέννα κανένα συναίσθημα αγάπης . Δεν λέω να εξαφανισθεί το είδος του αλλά δεν θα στεναχωρηθω για έναν νεκρό λύκο . Πουστοζωο.

Kiki mat έγραψε: 17 Δεκ 2019, 10:11

Feindflug έγραψε: 17 Δεκ 2019, 10:07

Kiki mat έγραψε: 17 Δεκ 2019, 10:04
Πόσο χρονών είμαι η ρουφιανα;

Είσαι η Μαμ Ραινα, η παντοτινή;

Eνα καλό γαλάζιο μ**νι .
Ή Μαμ Ραινα η παντοτινή

taliban έγραψε: 17 Δεκ 2019, 22:09 Η αρκούδα θα σκοτώσει το θήραμα θα το θάψει για να το βρει άλλη στιγμή να το φάει.
Έχω πετύχει από μακρυά αρκούδα.
Νταξ.
Ψιλοχεστηκα πάνω μου.
Ευτυχώς έφυγε...μάλλον.
Γιατί μπήκα στο αυτοκίνητο και έφυγα.

vantono έγραψε: 17 Δεκ 2019, 13:38

Kiki mat έγραψε: 17 Δεκ 2019, 13:13

vantono έγραψε: 17 Δεκ 2019, 12:52 Παίδες εγώ ειμαι αλλεργικός στο τσίμπημα σφήκας. Μπορει και μέλισσας. Τί λέτε, να τις εξαφανίσουμε κι αυτές? Γινεται να γενοκτονήσεις πληθυσμό εντόμων? Για πείτε ιδέες.

Τα σεα σου να κουβαλας σε περίπτωση που σε τσίμπησει τίποτα. Και είμαι σίγουρη εάν κάνουν καμιά σφηκοφωλια στο μπαλκόνι σου θα τις εξαφανίσεις . Έχω μία συγγενή κοινωνικό λειτουργό που από τότε που πήγε στις Ινδίες δεν μας αφήνει να σκοτώσουμε ούτε κατσαρίδα . Πέρσι ελευθέρωσε ένα σιχαμερο κρεμμυδοφαγο . Τα τυλίγει σε χαρτοπετσέτα και τα αφήνει στο δάσος

Τσιμπάει αυτο? Δεν το ξερω αλλά κατι σαν γρύλος πρεπει να ειναι. Αν δεν ειναι επικίνδυνο για τον ανθρωπο, καλά κανει η συγγενής σου. Οτιδήποτε ειναι ανικανο να με βλάψει εμενα, δεν θελω να το βλάπτω ούτε εγω. Μύγες, κατσαρίδες κλπ αν ειμαι μονος μου σπίτι αποφεύγω να τις σκοτώνω. Πρώτα ανοιγω παράθυρο/μπαλκονόπορτα παραχωρώντας τους την honorary exit εναλλακτική. Οσες κατσαριδομύγες-σκαθάρια εχω παντοφλιάσει εντος σπιτιου-μπαλκονιου, το εκανα μονο και μονο για να αποφύγω αμεσα τη γκρίνια της συμβίας, και της μανας παλιότερα.
Η πουτανόσφηκα ειναι ομως πραγματι ενα έντομο που πολύ θα γούσταρα να γενοκτονήσω, παρότι ξερω οτι ο παραμικρός οργανισμός παίζει το ρόλο του στο οικοσύστημα. Μου εχουν κανει παλιότερα μια σφηκοφωλιά σαν το κεφάλι μου στο μπαλκόνι, και επειδη δεν εχω εντομοκτόνα σπιτι, τις ψέκασα με το ψυκτικό φαρμακευτικό σπρέι για τραυματισμούς που εχω. Μεσα σε λιγα δεύτερα η φωλιά έπεσε κατω χιονόμπαλα, και οι σφήκες πιγκουίνοι. Μέλισσα με έχει τσιμπήσει στο παρελθόν αλλά καλά μου εκανε, εκανα μεγαλη μαλακία, γιατι πηγαινα γυρεύοντας. Τις μέλισσες τις συμπαθώ αλλωστε. Επισης, στο σπίτι του χωριού παλιότερα ελευθέρωνα στη φύση όλα τα ποντίκια που πιάνονταν στις φάκες που εγώ ο ίδιος έστηνα

Ίφιδα έγραψε: 17 Δεκ 2019, 21:47 Ο Λύκος είναι ένα υπέροχο πανέμορφο ζώο και η οποία ζημιά σε περιουσίες θα έπρεπε να αντιμετωπίζεται με καλύτερη περίφραξη και προσοχή του κοπαδιού κι όχι με θανάτωση του λύκου ο οποίος τα προηγούμενα χρόνια ήταν υπό εξαφάνιση στον Ελλαδικό χώρο.

Δεν υπάρχει λόγος να πληρώσει άλλο ένα είδος την ανεπάρκεια ορισμένων.



Καταλάβαίνω την Κική που είχε μια πολύ αρνητική εμπειρία σε μικρή ηλικία αλλά θα πρέπει να την ξεπεράσει. Συμβαίνουν αυτά στο ζωικό βασίλειο.

bolek έγραψε: 17 Δεκ 2019, 22:21

taliban έγραψε: 17 Δεκ 2019, 22:09 Η αρκούδα θα σκοτώσει το θήραμα θα το θάψει για να το βρει άλλη στιγμή να το φάει.
Έχω πετύχει από μακρυά αρκούδα.
Νταξ.
Ψιλοχεστηκα πάνω μου.
Ευτυχώς έφυγε...μάλλον.
Γιατί μπήκα στο αυτοκίνητο και έφυγα.

δεν κατουραμε οπου λαχει.
ριχνουμε μια ματια αριστερα δεξια και μετα βγαζουμε την πουλαδα εξω