Leporello έγραψε: 25 Αύγ 2019, 10:35
Μέσα και η μάχη στο Little Bighorn. Еλεος, είναι ζήτημα αν πολέμησαν 3.000 άνθρωποι και τα αποτελέσματα τής μάχης ήταν μηδενικά.
Και το Άλαμο, ίδια κατηγορία είναι.
Το Άλαμο είχε κάποια σημασία γιατί οδήγησε ουσιαστικά στην προσάρτηση του Τέξας στις ΗΠΑ, που ήταν γεγονός με σημαντικές προεκτάσεις και για την παγκόσμια Ιστορία, αν και η αποφασιστική μάχη στην οποία οι Μεξικανοί συντρίφτηκαν ήταν στον ποταμό Σαν Χατσίντο. Το Little Bighorn είχε μικρότερη βαρύτητα και από τη Μάχη των Οχυρών.
Δεν έχασε μόνο το Τέξας τότε το Μεξικό στον πόλεμο του 1848 - έχασε 4 σημερινές πολιτείες των ΗΠΑ!!!
Ουσιαστικά το 50% των εδαφών του!!!
.
Bellum omnium contra omnes
Ου παντός πλειν εις Κόρινθον...
Ο κατάλογος μιλάει για τις 100 μεγαλύτερες μάχες όμως.
Θεωρώ μεγάλη μάχη κάποια που έχει και μεγάλο όγκο στρατευμάτων και το αποτελεσμα της έπαιξε μετά σημαντικό ρόλο αν όχι για την ανθρωπότητα τουλάχιστον για ευρείες περιοχές.
Τα Γαυγάμιλα που έφερα για παράδειγμα είναι μια τέτοια μάχη, με αυτήν καταλύθηκε οριστικά η Περσική αυτοκρατορία και όλη η δυτική Ασία επηρεάστηκε για αιώνες από τον Ελληνικό πολιτισμό.
Όπου δεν κατάφερε να επικρατήσει ο ΕΛΑΣ εξοντωνοντας τις άλλες αντιστασιακες οργανώσεις δεν υπήρξαν και τάγματα ασφαλείας
Μάργκαρετ Θάτσερ:
Ο σοσιαλισμός είναι πολύ καλός μέχρι να τελειώσουν τα λεφτά των αλλων
Δεν έχει Γιαρμούκ και Καδησία (636 μ.Χ.) που είναι ο κύριος λόγος που η Μέση Ανατολή είναι ισλαμική ως σήμερα.
Δεν έχει Μανζικέρτ, που επίσης το πληρώνουμε ως σήμερα.
Δεν έχει την πρώτη Βιέννη (1529) που είναι εξίσου ή και πιο σημαντική από τη Βιέννη του 1683 γιατί τα οσμάνια ήταν στην ακμή τους και είχαν πάει να κατακτήσουν την κεντρική Ευρώπη (που ήταν πιο αδύναμη στρατιωτικά από ό,τι 150 χρόνια μετά), ενώ το 1683 (που πάνω-κάτω είχε επέλθει ισοοπλία Χριστιανικής Ευρώπης-Οθωμανών) ο σκοπός τους ήταν να λεηλατήσουν τη Βιέννη και να μετατρέψουν σε βάση τους την Ουγγαρία (προφανώς είναι σημαντικό ότι δεν το κατάφεραν ούτε τότε και υποχώρησαν στα Βαλκάνια).
alekhine έγραψε: 25 Αύγ 2019, 10:02
μεταξυ 52 πχ και 621 μχ δεν εγινε καμια μεγαλη μαχη δλδ?
Η μάχη των Εθνών που διαλύθηκαν οι Ούνοι δεν είναι τόσο σημαντική όσο του Λιτλ Μπιγκχόρν που σκοτώθηκαν 300 Αμερικανοί μάλλον.
Πλαταιές Γαυγάμηλα έπρεπε να είναι οπωσδήποτε μέσα.
Όπου δεν κατάφερε να επικρατήσει ο ΕΛΑΣ εξοντωνοντας τις άλλες αντιστασιακες οργανώσεις δεν υπήρξαν και τάγματα ασφαλείας
Μάργκαρετ Θάτσερ:
Ο σοσιαλισμός είναι πολύ καλός μέχρι να τελειώσουν τα λεφτά των αλλων
Από την αρχική λίστα απουσιάζει η πολύ καθοριστική για τη δυτική Ευρώπη "Μάχη του Λέχφελντ" (955 μ.Χ.) στην οποία το γερμανικό βασίλειο με ηγέτη τον Όθωνα Ά (τον αποκαλούμενο και Μέγα) σταμάτησε δια παντός τις εισβολές των τρομερών Μαγυάρων που ήταν ο πιο ισχυρός νομαδικός λαός που απειλούσε τον "πολιτισμένο" κόσμο εκείνη την εποχή. Κι από το σημείο εκείνο άνοιξε ο δρόμος για τον εκχριστιανισμό τους λίγους αιώνες αργότερα.
Το Άλαμο είχε κάποια σημασία γιατί οδήγησε ουσιαστικά στην προσάρτηση του Τέξας στις ΗΠΑ, που ήταν γεγονός με σημαντικές προεκτάσεις και για την παγκόσμια Ιστορία, αν και η αποφασιστική μάχη στην οποία οι Μεξικανοί συντρίφτηκαν ήταν στον ποταμό Σαν Χατσίντο. Το Little Bighorn είχε μικρότερη βαρύτητα και από τη Μάχη των Οχυρών.
Δεν έχασε μόνο το Τέξας τότε το Μεξικό στον πόλεμο του 1848 - έχασε 4 σημερινές πολιτείες των ΗΠΑ!!!
Ουσιαστικά το 50% των εδαφών του!!!
.
από τότε έμεινε η φράση, «χαιρετα μου τον άλαμο»...
Oι περσικές δυνάμεις
Ο Ηρόδοτος λέει πως 600 τριήρεις μετέφεραν πολλούς και καλά εξοπλισμένους στρατιώτες. Κατά τον Σιμωνίδη ήταν 90.000 ( η wiki λέει κατά τον Σιμωνίδη 200.000 ) , ο Νέπως λέει 10.000 ιππείς και 200.000 πεζοί ( απ' τους οποίους οι 100.000 πολέμησαν ) , ο Ιουστίνος 600.000 , ο Πλούταρχος 300.000 , ο περιηγητής Παυσανίας 300.000 , το Βυζαντινό Λεξικό Σούδα 300.000 , ο Πλάτων 500.000 και ο Λυσίας 500.000.
Οι νεότεροι όμως ιστορικοί υπολογίζουν την περσική δύναμη από 12.000 έως 40.000 .
Οι Έλληνες είχαν 192 νεκρούς. Οι Πέρσες είχαν 6.400 νεκρούς.
Οι Ίωνες του περσικού στρατού συνέβαλαν πολύ στην ελληνική νίκη. Ειδοποίησαν τον Μιλτιάδη να επιτεθεί όταν απουσίαζε το περσικό ιππικό. ( Οι Αθηναίοι δεν είχαν ιππικό ). Μας διασώζει η Σούδα :
Tι ακριβώς συνέβη στην Μάχη του Μαραθώνα ; Μια εξήγηση του 20ου αι. είναι η εξής. Οι Αθηναίοι δεν αντιμετώπισαν στον Μαραθώνα ολόκληρη της περσική δύναμη. Όπως λέει ο Αριστοτέλης , οι Αθηναίοι προετοιμάστηκαν για να βοηθήσουν τους Ερετριείς στην Εύβοια που πολιορκούνταν . Ο Δάτης όμως αποβιβάστηκε στον Μαραθώνα με κάποια περσική δύναμη για να τους δεσμεύσει . Χωρίς την αθηναϊκή βοήθεια η Ερέτρια έπεσε. Οι Αθηναίοι μαθαίνουν από τους Ίωνες πως οι Πέρσες αρχίζουν την αποχώρηση από τον Μαραθώνα , ώστε να ενωθούν με την κύρια περσική δύναμη που ερχόταν απ' την Εύβοια και να κατευθυνθούν όλοι μαζί στο Φάληρο . Μάλιστα πρώτο επιβιβάζεται στα πλοία το περσικό ιππικό. Βρίσκει την ευκαιρία ο Μιλτιάδης και επιτίθεται ενώ βρίσκονταν σε εξέλιξη οι περσικές προετοιμασίες για αποχώρηση. Σκοτώνεται ο Δάτις ( σύμφωνα με μαρτυρία του Κτησία του Κνίδιου στα "Περσικά" του ) και οι Πέρσες αποδεκατίζονται ( 6.400 νεκροί κατά τον Ηρόδοτο ). Οι Πέρσες ξανοίγονται στο πέλαγος , ενώνονται με τους Πέρσες της Ερέτριας και κατευθύνονται στο Φάληρο όπου τελικά αποφάσισαν να μην δώσουν μάχη.
Ο λεγόμενος τύμβος των Πλαταιέων στον Μαραθώνα ίσως να μην είναι αυτός που νομίζεται. Γιατί οι νεκροί του δεν έφεραν τραύματα από όπλα ούτε τάφηκαν με όπλα.
Ο περιηγητής Παυσανίας ( 2ος αι. μ.Χ. ) λέει πως υπήρχαν δύο τύμβοι. Ένας για τους Αθηναίους και ένας για τους Πλαταιείς και τους δούλους.
Μάλλον οι νεκροί Πλαταιείς μεταφέρθηκαν στην πατρίδα τους.
… εις μικράς μεν ατυχίας ευρεθήσεται φίλος, εις μεγίστην δε και επιμένουσαν συμφοράν μηδείς σε πλανήση , φίλος ουκ έσται . ( Στρατηγικόν Κεκαυμένου )
Oι περσικές δυνάμεις
Ο Ηρόδοτος λέει πως 600 τριήρεις μετέφεραν πολλούς και καλά εξοπλισμένους στρατιώτες. Κατά τον Σιμωνίδη ήταν 90.000 ( η wiki λέει κατά τον Σιμωνίδη 200.000 ) , ο Νέπως λέει 10.000 ιππείς και 200.000 πεζοί ( απ' τους οποίους οι 100.000 πολέμησαν ) , ο Ιουστίνος 600.000 , ο Πλούταρχος 300.000 , ο περιηγητής Παυσανίας 300.000 , το Βυζαντινό Λεξικό Σούδα 300.000 , ο Πλάτων 500.000 και ο Λυσίας 500.000.
Οι νεότεροι όμως ιστορικοί υπολογίζουν την περσική δύναμη από 12.000 έως 40.000 .
Οι Έλληνες είχαν 192 νεκρούς. Οι Πέρσες είχαν 6.400 νεκρούς.
Οι Ίωνες του περσικού στρατού συνέβαλαν πολύ στην ελληνική νίκη. Ειδοποίησαν τον Μιλτιάδη να επιτεθεί όταν απουσίαζε το περσικό ιππικό. ( Οι Αθηναίοι δεν είχαν ιππικό ). Μας διασώζει η Σούδα :
Tι ακριβώς συνέβη στην Μάχη του Μαραθώνα ; Μια εξήγηση του 20ου αι. είναι η εξής. Οι Αθηναίοι δεν αντιμετώπισαν στον Μαραθώνα ολόκληρη της περσική δύναμη. Όπως λέει ο Αριστοτέλης , οι Αθηναίοι προετοιμάστηκαν για να βοηθήσουν τους Ερετριείς στην Εύβοια που πολιορκούνταν . Ο Δάτης όμως αποβιβάστηκε στον Μαραθώνα με κάποια περσική δύναμη για να τους δεσμεύσει . Χωρίς την αθηναϊκή βοήθεια η Ερέτρια έπεσε. Οι Αθηναίοι μαθαίνουν από τους Ίωνες πως οι Πέρσες αρχίζουν την αποχώρηση από τον Μαραθώνα , ώστε να ενωθούν με την κύρια περσική δύναμη που ερχόταν απ' την Εύβοια και να κατευθυνθούν όλοι μαζί στο Φάληρο . Μάλιστα πρώτο επιβιβάζεται στα πλοία το περσικό ιππικό. Βρίσκει την ευκαιρία ο Μιλτιάδης και επιτίθεται ενώ βρίσκονταν σε εξέλιξη οι περσικές προετοιμασίες για αποχώρηση. Σκοτώνεται ο Δάτις ( σύμφωνα με μαρτυρία του Κτησία του Κνίδιου στα "Περσικά" του ) και οι Πέρσες αποδεκατίζονται ( 6.400 νεκροί κατά τον Ηρόδοτο ). Οι Πέρσες ξανοίγονται στο πέλαγος , ενώνονται με τους Πέρσες της Ερέτριας και κατευθύνονται στο Φάληρο όπου τελικά αποφάσισαν να μην δώσουν μάχη.
Ο λεγόμενος τύμβος των Πλαταιέων στον Μαραθώνα ίσως να μην είναι αυτός που νομίζεται. Γιατί οι νεκροί του δεν έφεραν τραύματα από όπλα ούτε τάφηκαν με όπλα.
Ο περιηγητής Παυσανίας ( 2ος αι. μ.Χ. ) λέει πως υπήρχαν δύο τύμβοι. Ένας για τους Αθηναίους και ένας για τους Πλαταιείς και τους δούλους.
Μάλλον οι νεκροί Πλαταιείς μεταφέρθηκαν στην πατρίδα τους.
Στους νεκρούς των Αθηναίων μετράνε όλους η μόνο τους οπλίτες που πέσαν στην μάχη.?
zteo έγραψε: 30 Οκτ 2022, 17:46
Στους νεκρούς των Αθηναίων μετράνε όλους η μόνο τους οπλίτες που πέσαν στην μάχη.?
Δεν ξέρω φίλε. Ο συγκεκριμένος αριθμός βασίζεται στον Ηρόδοτο που λέει :
[6.117.1] Στη μάχη αυτή του Μαραθώνα σκοτώθηκαν από τους βαρβάρους περίπου έξι χιλιάδες τετρακόσιοι άντρες κι από τους Αθηναίους εκατόν ενενήντα δυο· αυτές ήταν οι απώλειες που είχαν τα δυο μέρη. https://www.greek-language.gr/digitalRe ... 0&page=155
Η wiki ( ελληνική και αγγλική ) μιλάει για 11 νεκρούς Πλαταιείς αλλά δεν ξέρω σε ποια πηγή το βασίζει. Η γερμανική wiki δεν λέει τίποτα για τον αριθμό των νεκρών Πλαταιέων . Οι χρήστες της γαλλικής wiki δέχονται τον αριθμό 11 , αλλά συμπληρώνουν πως εκκρεμεί να μπει πηγή τεκμηρίωσης.
Μια μονογραφία που έχω για την Μάχη του Μαραθώνα από τον Παντελή Καρύκα ( Ελλήνων Ιστορία , εκδόσεις Γεωργιάδη ) λέει πως ο Ηρόδοτος δεν αναφέρει τον αριθμό των νεκρών Πλαταιέων.
Μια άλλη μονογραφία για την μάχη των εκδόσεων Περισκόπιο ( Νίκος Γιαννόπουλος ) που υπάρχει στο scribd λέει ότι και ο Ηρόδοτος . Για τους δούλους αναφέρει αυτό που λέει ο περιηγητής Παυσανίας , πως δηλαδή ο ένας τύμβος ήταν για τους Αθηναίους και ο άλλος για τους Πλαταιείς και τους δούλους , αλλά συμπληρώνει σε παρένθεση πως είναι εξαιρετικά αμφίβολο πως συμμετείχαν στην μάχη δούλοι , ακόμα και ως βοηθητικοί στρατιώτες. [ Κάνει και ένα λαθάκι απροσεξίας και αποκαλεί τον Παυσανία "Σπαρτιάτη περιηγητή". ] Ο Παυσανίας λέει πως για πρώτη φορά τότε πολέμησαν οι δούλοι στο πλευρό των αφεντάδων τους : There is another grave for the Boeotian Plataeans and for the slaves, for slaves fought then for the first time by the side of their masters.
( ἕτερος Πλαταιεῦσι Βοιωτῶν καὶ δούλοις: ἐμαχέσαντο γὰρ καὶ δοῦλοι τότε πρῶτον. ) https://www.perseus.tufts.edu/hopper/te ... ection%3D3
… εις μικράς μεν ατυχίας ευρεθήσεται φίλος, εις μεγίστην δε και επιμένουσαν συμφοράν μηδείς σε πλανήση , φίλος ουκ έσται . ( Στρατηγικόν Κεκαυμένου )
----------------------------- Το βιβλίο αυτό δεν αποτελεί μια απλή παράθεση αποφασιστικών συγκρούσεων αλλά μαχών σύμφωνα προς τις επιπτώσεις τους στην ιστορία. Κάθε μία από τις 100 αναμετρήσεις αναφέρει την τοποθεσία, τους αντιπάλους και τους ηγέτες της μάχης, ενώ επίσης περιλαμβάνει σχόλια σχετικά τόσο με αυτόν που νίκησε όσο και με αυτόν που νικήθηκε - και για ποιον λόγο. Οι περιγραφές αξιολογούν επίσης τη συμβολή κάθε μάχης στο τελικό αποτέλεσμα του πολέμου και τις επιπτώσεις της επί των νικητών και των νικημένων. Κάθε περιγραφή κλείνει με τους λόγους για τους οποίους περιλήφθηκε η συγκεκριμένη μάχη σε αυτό το βιβλίο και την αξιολογική κατάταξη της.
Μια τραγική στιγμή απ' την μάχη στην στροφή του ποταμού Δνείπερου. Απ' το ΓΕΣ/ΔΙΣ , Η τραγωδία των Σοβιετικών αλεξιπτωτιστών στην καμπή του Δνείπερου ποταμού, αντιστράτηγος ε.α. Γεώργιος Αραμπατζής Βλ. και εδώ https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE ... E%AD%CF%82
Τόπος : Καμπή του Δνείπερου ( κοντά στο Κάνεφ ) Χρόνος: 22/9/1943 - 25/9/1943 Aντίπαλοι : Σοβιετικοί vs Ναζί Στόχος Σοβιετικών: Δημιουργία αεροπρογεφυρώματος στο γύρισμα του Δνείπερου ( δυτική όχθη, περιοχή δράσης ανταρτών ήδη απ' το 1941 ) , κοντά στο Κάνεφ , με σκοπό την αποκοπή και καταστροφή των εκεί υποχωρούντων γερμανικών δυνάμεων. Σοβιετική ηγεσία στο ευρύτερο μέτωπο : Ροκοσσόφσκι ( διακρίθηκε σε Στάλινγκραντ και Κούρσκ ), Βατούτιν ( διακρίθηκε στο Κούρσκ ), Κόνεφ ( κατάληψη Βερολίνου ), Μαλικόφσκυ ( διακρίθηκε στο Στάλινγκραντ ), Ρυμπάλκο, Ζαταβάκχιν Γερμανική ηγεσία : Μανστάιν, Νέχρινγκ, Χοθ, Βόλερ Αποτέλεσμα: Σε μεγάλη έκταση αφανισμός των Σοβιετικών αλεξιπτωτιστών του 7ου αεραποβατικού σώματος
Τον Ιούλιο του '43 οι Σοβιετικοί νικούν τους Γερμανούς στο Κούρσκ , στην μεγαλύτερη αρματομαχία όλων των εποχών. Toν Σεπτέμβριο του '43 οι Σοβιετικοί εξαπέλυσαν γενική αντεπίθεση σ' όλο το μέτωπο προς τα δυτικά προκειμένου να πετάξουν τους Γερμανούς έξω απ' τα ρωσικά εδάφη. Σε ολόκληρο το γερμανοσοβιετικό μέτωπο , οι κομμουνιστές μπορούσαν να παρατάξουν πάνω από 6 εκ. άνδρες , 5.800 άρματα , 101.400 πυροβόλα και όλμους και 13.400 αεροσκάφη παντός τύπου. Η απελευθέρωση του Όρελ, του Μπέλγκοροντ και του Χάρκοβο ενθουσίασε τους Σοβιετικούς. Και το γερμανικό ηθικό αναπτερώθηκε όμως με την απελευθέρωση του Μουσολίνι ( 12/9/43 )απ' τον λοχαγό των SS Όττο Σκορτσένυ.
Στις 23/9 ο Ρυμπάλκο δημιούργησε προγεφύρωμα στη δυτική όχθη του Δνείπερου ( Κάνεφ ) , στις 26/9 ο Ροκοσσόφσκι ( Δνείπερος - βόρεια Κιέβου ) και νοτιότερα ο Κόνεφ. Οι Σοβιετικοί διατηρούσαν τα προγεφυρώματα , αλλά οι Γερμανοί αντιστέκονταν σθεναρά.
Για την διεύρυνση του προγεφυρώματος δυτικά του Δνείπερου στην περιοχή Κάνεφ - Τσερκάσυ αποφασίστηκε να χρησιμοποιηθούν αεραποβατικές δυνάμεις.
Εκείνη την εποχή η ΣΕ διέθετε 20 αεραποβατικές ταξιαρχίες 3.400 - 4.000 ανδρών η καθεμιά. Όμως αυτές ήταν αποδιοργανωμένες ( εξαιτίας των σταλινικών εκκαθαρίσεων του 1938 - 39 ) , ανεκπαίδευτες , με ανεπαρκή αεροπορικά μέσα και δεν είχαν να επιδείξουν τίποτα σημαντικό κατά την γερμανική προέλαση ( 1941 - 42 ) πέρα από ήττες.
Παρόλα αυτά επιλέχθηκε το αεραποβατικό σώμα του στρατηγού Ζαταβάκχιν ( συνολικά 5 ταξιαρχίες - οι τρεις θα χρησιμοποιούνταν ) . Οι Σοβιετικοί αλεξιπτωτιστές θα ενεργούσαν χωρίς βαρύ οπλισμό εξαιτίας έλλειψης μεταφορικών αεροσκαφών και θ' αντιμετώπιζαν τα γερμανικά άρματα μόνο με τα ατομικά τους όπλα , τους ελαφρούς όλμους και τα πυροβόλα. Τους καθησύχασαν πως θα τους βοηθούσαν οι αντάρτες ( που όμως δεν είχαν ενημερωθεί ) , πως σύντομα οι ζώνες ρίψεων θα βρίσκονταν εντός της εμβέλειας του σοβιετικού πυροβολικού και πως ταχύτατα θα συνενώνονταν με τις χερσαίες σοβιετικές δυνάμεις.
Τίποτα από αυτά δεν έγινε όπως έπρεπε.
Η οργάνωση συγκέντρωσης και μεταφοράς ήταν αργή ( μη έγκαιρη συγκέντρωση των απαιτούμενων αεροσκαφών στα αεροδρόμια ) και κάκιστη ( μη ταυτόχρονη ρίψη αλεξιπτωτιστών , παράλειψη ενημέρωσης ανταρτών για συνεργασία ) και τους οδήγησαν σε αποστολή αυτοκτονίας. Οι σχεδιασμένες ζώνες ρίψεων είχαν κατακλυσθεί από γερμανικές υποχωρούντες γερμανικές δυνάμεις ( 24/9 ). Τα αεροσκάφη, προκειμένου να αποφύγουν τα αντιαεροπορικά πυρά , έριξαν τους αλεξιπτωτιστές από πολύ ψηλά. Η παρατεταμένη κάθοδος τους έκανε εύκολο στόχο για τους Γερμανούς. Όσοι κατάφερναν να φθάσουν στο έδαφος , εξολοθρεύονταν. Ακόμη και οι Γερμανοί έμειναν άναυδοι απ' το πρωτοφανές μακελειό : 4.700 αλεξιπτωτιστές νεκροί , τραυματίες και αιχμάλωτοι ! ( Η wiki λέει μικρότερους αριθμούς ). Όσοι επιβίωσαν κρύφτηκαν στα γύρω δάση. Κλάιν μάιν. Η σοβιετική ηγεσία προθύμως αποδεχόταν βαριές απώλειες αν ήταν να επιτευχθεί ο σκοπός. Και αυτό το πέτυχε η 1η ταξιαρχία αλεξιπτωτιστών ( συγκέντρωση στην προγραμματισμένη τοποθεσία , λειτουργία σαν ενιαίος σχηματισμός, εκκαθάριση περιοχής, επισήμανση διαδρόμων προσγείωσης και αεροπροσγείωσης νέων αεροπροσγειούμενων ταξιαρχών ).
Ο Γερμανός στρατηγός Νέχρινγκ λέει :
Στις 26/9 οι Σοβιετικοί συγκέντρωσαν στην περιοχή εντυπωσιακές δυνάμεις : 1 τεθωρακισμένο σώμα και 8 μεραρχίες πεζικού. Και πάλι οι Γερμανοί άντεξαν. Αλλά μέχρι τις 2/11 είχε καταφθάσει και η 3η τεθωρακισμένη στρατιά του Ρυμπάλκο : 410 άρματα και 3.500 οχήματα παντός τύπου. Συνολικά συγκεντρώθηκαν 2.000 πυροβόλα και όλμοι και 500 πολλαπλοί εκτοξευτές Κατιούσα. Spoiler
Ο ανηλεής σοβιετικός βομβαρδισμός βόρεια του Κιέβου διέλυσε τα πάντα. Οι Γερμανοί κλονίστηκαν. Περιγράφει ένας Γερμανός στρατιώτης :
Oι Γερμανοί εγκατέλειψαν το Κίεβο στο οποίο μπήκαν τα T-34 στις 7/11/43. Η καμπή του Δνείπερου έπεσε στα χέρια των Σοβιετικών στα μέσα Γενάρη του '44.
Απ' τα τέλη Σεπ '43 και ως τον Νοε του '43 , οι Σοβιετικοί αλεξιπτωτιστές σε συνεργασία με τους αντάρτες είχαν πολλές επιτυχίες στα γερμανικά μετόπισθεν. Ο δε διοικητής της 5ης ταξιαρχίας αλεξιπτωτιστών αντισυνταγματάρχης Σιντόρτσουκ ονομάστηκε Ήρωας της Σοβιετικής Ένωσης.
… εις μικράς μεν ατυχίας ευρεθήσεται φίλος, εις μεγίστην δε και επιμένουσαν συμφοράν μηδείς σε πλανήση , φίλος ουκ έσται . ( Στρατηγικόν Κεκαυμένου )
) , ο Νέπως λέει 10.000 ιππείς και 200.000 πεζοί ( απ' τους οποίους οι 100.000 πολέμησαν ) , ο Ιουστίνος 600.000 , ο Πλούταρχος 300.000 , ο περιηγητής Παυσανίας 300.000 , το Βυζαντινό Λεξικό Σούδα 300.000 , ο Πλάτων 500.000 και ο Λυσίας 500.000. 
πως θα τους βοηθούσαν οι αντάρτες ( που όμως δεν είχαν ενημερωθεί 
