enaon έγραψε: 06 Μάιος 2018, 02:06
blackpaint έγραψε: 06 Μάιος 2018, 02:04
Μα μου συνεβη, πριν λιγοτερο απο χρονο. Απο δυο γεννες, 8-9 γατακια, ενα μονο καταφερα κι εσωσα, το πηρα ετοιμοθανατο και τοσο ευθραυστο που φοβομουν μην το σπασω και τον εκανα εναν γαταρο σε μεγεθος τανκ. Τα αρσενικα σκοτωσαν ολοκληρη την γεννα της μιας γατας σε μια νυχτα, μου πηρε βδομαδες να τα βρω ολα (απο τη μυρωδια). Μετα αρχισε η χαροκαμενη μανα να κλεβει τα γατακια της κορης, προσπαθουσε να τα θηλασει, αλλα δεν μπορουσε και περναγα τις μερες μου να μεταφερω γατακια απο την μια καβατζα στη μια πολυκατοικια, σε μια αλλη, στην διπλανη πολυκατοικια. Δεν τα καταφερα παρα μονο με εκεινο το ενα.
Τι να κανουμε, δεν ηταν η πρωτη φορα που εθαψα γατακια.
οκ με συγχωρείς
εγώ παιδιά έχω εντελώς αλλες εμπειρίες, τι να πώ. Οι γατούλες μου γεννάνε και τα αρσενικά είναι δίπλα και κοιτάνε, τους δίνω τα μωρά και τα γλύφουν, τα παίζουν απο την πρώτη στιγμή, ποτέ δεν ανησύχησα για τέτοια θέματα.
κι αυτο το χω ζησει. σε μια παλια συγκατοικηση σε μεγαλο σπιτι, ειχαμε τρεις περσιδες αδερφες που ειχαν γεννησει μαζι και πλαγιαζαν και οι τρεις μαζι με τα γατακια τους στο ιδιο κουτι και ηταν κατι σαν το υγρο ονειρο του κλινοσοφιστη ας πουμε, γατισια ευδαιμονια. Ο πατερας ηταν ενας πολυ ψωμομενος καταμαυρος περσης, και οταν καμια φορα οι μαναδες τ αφηνανε μονα τους, πηγαινε και καθοταν μαζι τους, τα εγλυφε και τα προσεχε. Πολυ ωραια εικονα. Στο σπιτι ειχαμε κι ενα μικρο σκυλι, ενα ειδος ημιαιμου μπιγκλ, κατι τετοιο, δεν τις ξερω τις ρατσες, το οποιο δεν τις πολυπηγαινε τις γατες. Καποια στιγμη τα γατακια, που χαν αρχισει τις βολτες, πανε στον σκυλο που αραζε κι αρχιζουν τις μαγκιες, να του δειχνουν δοντια και γενικως να πουλανε μουρη το ενα στο αλλο ποσο αγρια ειναι. Τα παιρνει ο σκυλος στο κυνηγι, σκορπιζουν αυτα, και ξαφνικα βλεπω τον σκυλο να τιναζεται και να τρεχει κλαψουριζοντας σα να χει παρει φωτια ο κωλος του και κατι μαυρο στον πισινο του. Ηταν ο περσης που χε γαντζωθει απο την ουρα του κι εμοιαζε σαν να τον πηδαει. Τον πηγαινε γαμιωντας λεμε Λιωσαμε στα γελια.
Αυτος ο περσης ηταν ενας πολυ θαραλεος γατος, δεν φοβοταν ουτε ανθρωπους ουτε σκυλους, φοβοταν ομως τη μανα του, μια παρδαλη ταρταρουγα στο μισο του μεγεθος, που σηκωνοταν απο κει που αραζε, διεσχιζε ολο το δωματιο, εχωνε μια σφαλιαρα χωρις λογο και αιτια στο γιο της και ξαναγυριζε στο μαξιλαρι της και συνεχιζε το αραγμα της. Τι πολυπλοκα ζωα.
