Καλώς ήρθατε στο Phorum.com.gr Είμαστε εδώ πολλά ενεργά μέλη της διαδικτυακής κοινότητας του Phorum.gr που έκλεισε. Σας περιμένουμε όλους! https://dev.phorum.com.gr/
Πρώτα από όσους έχουν ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ, που οφείλουν να προσέλθουν στην κάλπη. Η κριτική θα γίνει μετά.
Δεύτερο, όσοι ανήκουν στην Δημοκρατική παράταξη αλλά έκριναν ότι δεν πρέπει να επιστρέψει ο ΣΥΡΙΖΑ και απείχαν.
Τρίτο, όσοι προτίμησαν το ΠΑΣΟΚ, είτε για να εκδικηθούν τον ΣΥΡΙΖΑ που πήρε τη θέση του κόμματός τους στον διπολισμό είτε για τους παρότρυνε ο… Τσίπρας όταν μιλούσε για συνεργασία των δυο κομμάτων και τους έδωσε το κίνητρο να ενισχύσουν το μικρότερο, καταργώντας την έννοια της χαμένης ψήφου.
Τέταρτο, οι ψηφοφόροι που αυτοτοποθετούνται στη Δημοκρατική Παράταξη και στην Αριστερά και διεσπάρησαν σε μικρά κόμματα. Τι νόημα έχει να βρίσκονται στη Βουλή η Κωνσταντοπούλου ή ο Βαρουφάκης, αν δεν υπάρχει ισχυρή αξιωματική αντιπολίτευση;
Πέμπτο, οι οπαδοί της Ν.Δ. που ψήφισαν το κόμμα τους χωρίς να αντιλαμβάνονται ότι δεν είναι πλέον κόμμα τους: Ανήκει στην οικογένεια Μητσοτάκη. Θα δώσουν οι Καραμανλικοί την εξουσία στον Μητσοτάκη να εξαφανίσει τον Ιδρυτή, την ιστορία, τις αξίες και τις ιδέες της Ν.Δ.;
Re: Παξιμάδι, καφέ και κονιάκ
Δημοσιεύτηκε: 24 Ιουν 2023, 10:37
από ΓΑΛΗ
georgebi έγραψε: 24 Ιουν 2023, 10:29
Τι νόημα έχει να βρίσκονται στη Βουλή η Κωνσταντοπούλου ή ο Βαρουφάκης, αν δεν υπάρχει ισχυρή αξιωματική αντιπολίτευση;
Ο ευφυέστατος αναλυτής μάλλον ξεχνά ότι οι συγκεκριμένοι ήταν υπουργοί μιας πρώην "ισχυρής" κυβέρνησης.
Re: Παξιμάδι, καφέ και κονιάκ
Δημοσιεύτηκε: 24 Ιουν 2023, 14:07
από georgebi
Όσο εχω ακόμα πνοή θα το βροντοφωνάζω
Σε μια Ελλαδα με 41% Παπανικους
εμείς πάντα με τους Μικαλεφ
Re: Παξιμάδι, καφέ και κονιάκ
Δημοσιεύτηκε: 24 Ιουν 2023, 14:11
από georgebi
Τρέμε ΝΙΚΗ .....Ο κάθε καλός χριστιανός μονοκούκι Αλεξη
ο "στοχος" της Ελιτ ειναι ο Τσιπρας και η αλλη εκει στο twitter συμφωνει.
Ο Σωκρατης Κοκκαλης,ο Σαββιδης και πολλοι αλλοι μεγαλοεπιχειρηματιες μαλλον θα εχουν σκασει στα γελια οταν ακουνε τις "συμπαντικες αληθειες" του παππα και της Αρετης Αθανασιου
τα μμε και η Ελιτ "πολεμανε" το λαικο παιδι απο την Κυψελη τον Τσιπρα και τον Συριζα, το κομμα του Φλαμπουραρη,του Νικολακη του πενταστερου,των Ραγκουσηδων και των Σπιρτζηδων και της Γεροβασιλη
Το παράδοξο των τελευταίων εκλογών δεν ήταν το ότι ο έλληνας ψηφοφόρος, μετά από τόσα σκάνδαλα, επέστρεψε στο κόμμα που κατηγορούσε για αυτά τα σκάνδαλα.
Το παράδοξο είναι ότι ενώ βγήκε στον δρόμο και ζήτησε την αλλαγή, εν τέλει λίγους μήνες μετά ξέχασε τη δύναμη της ίδιας του της φωνής. Ξέχασε, ή μάλλον, δεν πίστεψε ότι μπορεί να φέρει την αλλαγή.
Ένα όνειρο που είδα ξημερώνοντας τη δεύτερη μέρα των εκλογών του Μαΐου.
Εχω ένα όνειρο να διηγηθώ. Όχι ένα όνειρο φωτεινό, σαν αυτό που είχε ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ. Ένα όνειρο απ’ τα άλλα. Τα σκοτεινά.
Στη μέση ενός στέρφου χωραφιού, ένα άχρωμο σπίτι. Χτυπάω την πόρτα. Μου ανοίγουν. Στη μέση του δωματίου ο Παπαδόπουλος, ο δικτάτορας.
Ζητάει και του φέρνουν το δεύτερο κουστούμι του, ένα σκούρο. Μου το δίνει για να το καθαρίσω και να του το επιστρέψω καθαρό. Δυσανασχετώ, αλλά το παίρνω, με την έντονη αίσθηση ότι δεν μπορώ να κάνω αλλιώς.
Το όνειρο τελειώνει κάπου εδώ. Και κάπου εδώ ξυπνάμε.
Για να συνειδητοποιήσουμε ότι στην Ελλάδα του «Μένουμε Ευρώπη», ο Παπαδόπουλος, ο φασισμός του μετεμφυλιακού (παρα)κράτους, που τον νομίζαμε νεκρό, ήταν απλώς κλεισμένος σε τέσσερις τοίχους, φροντισμένος επιμελώς και πρόβαρε κουστούμια.
Το δεύτερο κουστούμι του Παπαδόπουλου είναι μελανό. Όπως είναι η απενοχοποιημένη alt-right, που ζητάει αύριο την ψήφο μας.
Εγώ το δεύτερο κουστούμι του Παπαδόπουλου ούτε θα του το καθαρίσω ούτε θα του το επιστρέψω.
Και δεν θέλω να τον δω μπροστά μου ξανά, ούτε στο όνειρό μου ούτε πουθενά.
Μόνο την Αριστερά φοβούνται -και δη την κυβερνώσα-, γιατί ξέρουν ότι είναι η μόνη που στέκεται εμπόδιο στα σχέδιά τους, που μπορεί να εμπνεύσει όραμα και να κάνει πράξη μια καλύτερη ζωή.
Γιατί οι «ιδέες» της -που βιάζονται να πανηγυρίσουν ότι τελείωσαν- είναι ο ανθρωπισμός, η αλληλεγγύη και η ισότητα όλων.
Την Αριστερά που δίνει ελπίδα.
Αυτή θέλουν να τελειώσουν.
Μα δεν τελειώσαμε
δε γίνεται σου λέω, δεν τελειώσαμε,
το χρόνο απλά για λίγο τον παγώσαμε,
αυτό θυμάμαι, αυτό είπες πριν χαθείς.
Και μου το ορκίστηκες
μα απ' τη ζωή μου τώρα εξαφανίστηκες,
για την αγάπη μου ποτέ δεν πείστηκες,
μα ακόμα δεν τελειώσαμε εμείς.
Τραγούδια γράφω που πονάνε,
και από τα μάτια μου κυλάνε,
δυο καταιγίδες δάκρυα που σε ζητούν.
Κι όταν η νύχτα ξημερώνει, τρομάζω αν δεν είσαι μόνη,
κι αν άλλα χείλη για καλημέρα σε φιλούν.
Μα δεν τελειώσαμε
δε γίνεται σου λέω, δεν τελειώσαμε,
το χρόνο απλά για λίγο τον παγώσαμε,
αυτό θυμάμαι, αυτό είπες πριν χαθείς.