Casp έγραψε: 24 Νοέμ 2024, 23:33
Μετα απο ποσο καιρο πεφτουν οι μασκες που λεμε και καταλαβαινεις τον πραγματικο χαρακτηρα ενος ανθρωπου και οτι δεν ειναι τελικα αυτο που δειχνει (ή αυτο που θελει να δειχνει;)
Εξαρτάται από τη συχνότητα αλληλεπίδρασης, η οποία είναι αντιστρόφως ανάλογη με το χρόνο που θα χρειαστεί για τα...αποκαλυπτήρια. Δηλαδή όσο μεγαλώνει η συχνότητα , τόσο περισσότερο μικραίνει η διάρκεια αναμονής.
Casp έγραψε: 24 Νοέμ 2024, 23:33
Μετα απο ποσο καιρο πεφτουν οι μασκες που λεμε και καταλαβαινεις τον πραγματικο χαρακτηρα ενος ανθρωπου και οτι δεν ειναι τελικα αυτο που δειχνει (ή αυτο που θελει να δειχνει;)
Εξαρτάται από τη συχνότητα αλληλεπίδρασης, η οποία είναι αντιστρόφως ανάλογη με το χρόνο που θα χρειαστεί για τα...αποκαλυπτήρια. Δηλαδή όσο μεγαλώνει η συχνότητα , τόσο περισσότερο μικραίνει η διάρκεια αναμονής.
Συμφωνω.
Οσο πιο κοντα εισαι με τον αλλον, ή και οσες περισσοτερες ωρες τον βλεπεις, τοσα περισσοτερα καταλαβαινεις.
Και απο μικρα πραγματακια. Που στο τελος μαζευονται.
Αν μοιάζει με την αίσθηση του "είμαι σπίτι" τότε να μείνεις. Όλοι έχουν ένα σπίτι, μωρό μου. Και αυτά τα σπίτια, αξίζουν πάντα τον κόπο ακόμη και αν κάποια στιγμή γκρεμιστούν.
Casp έγραψε: 24 Νοέμ 2024, 23:33
Μετα απο ποσο καιρο πεφτουν οι μασκες που λεμε και καταλαβαινεις τον πραγματικο χαρακτηρα ενος ανθρωπου και οτι δεν ειναι τελικα αυτο που δειχνει (ή αυτο που θελει να δειχνει;)
Εξαρτάται από τη συχνότητα αλληλεπίδρασης, η οποία είναι αντιστρόφως ανάλογη με το χρόνο που θα χρειαστεί για τα...αποκαλυπτήρια. Δηλαδή όσο μεγαλώνει η συχνότητα , τόσο περισσότερο μικραίνει η διάρκεια αναμονής.
Συμφωνω.
Οσο πιο κοντα εισαι με τον αλλον, ή και οσες περισσοτερες ωρες τον βλεπεις, τοσα περισσοτερα καταλαβαινεις.
Και απο μικρα πραγματακια. Που στο τελος μαζευονται.
Υπήρχαν αλλά μάλλον χρειάστηκε το σημείο καμπης για να γίνουν ορατά.
Casp έγραψε: 24 Νοέμ 2024, 23:33
Μετα απο ποσο καιρο πεφτουν οι μασκες που λεμε και καταλαβαινεις τον πραγματικο χαρακτηρα ενος ανθρωπου και οτι δεν ειναι τελικα αυτο που δειχνει (ή αυτο που θελει να δειχνει;)
Εξαρτάται από τη συχνότητα αλληλεπίδρασης, η οποία είναι αντιστρόφως ανάλογη με το χρόνο που θα χρειαστεί για τα...αποκαλυπτήρια. Δηλαδή όσο μεγαλώνει η συχνότητα , τόσο περισσότερο μικραίνει η διάρκεια αναμονής.
Συμφωνω.
Οσο πιο κοντα εισαι με τον αλλον, ή και οσο περισσοτερες ωρες τον βλεπεις, τοσα περισσοτερα καταλαβαινεις.
Και απο μικρα πραγματακια. Που στο τελος μαζευονται.
Πάλι εξαρτάται και τα "μικροπραγματάκια". Γιατί άλλο είναι να μας ενοχλεί π.χ. ο θόρυβος που κάνει όταν ρουφάει τη σούπα από το κουτάλι, κι άλλο φαινομενικά ασήμαντα περιστατικά (καθημερινά η μη) που όμως κρύβουν σημαντικές ενδείξεις του χαρακτήρα.
Εξαρτάται από τη συχνότητα αλληλεπίδρασης, η οποία είναι αντιστρόφως ανάλογη με το χρόνο που θα χρειαστεί για τα...αποκαλυπτήρια. Δηλαδή όσο μεγαλώνει η συχνότητα , τόσο περισσότερο μικραίνει η διάρκεια αναμονής.
Συμφωνω.
Οσο πιο κοντα εισαι με τον αλλον, ή και οσο περισσοτερες ωρες τον βλεπεις, τοσα περισσοτερα καταλαβαινεις.
Και απο μικρα πραγματακια. Που στο τελος μαζευονται.
Πάλι εξαρτάται και τα "μικροπραγματάκια". Γιατί άλλο είναι να μας ενοχλεί π.χ. ο θόρυβος που κάνει όταν ρουφάει τη σούπα από το κουτάλι, κι άλλο φαινομενικά ασήμαντα περιστατικά (καθημερινά η μη) που όμως κρύβουν σημαντικές ενδείξεις του χαρακτήρα.
Ε ναι ρε συ, αλιμονο αν ο τροπος που μασαει καποιος μας δειχνει τον χαρακτηρα του :Ρ
Μπορεις να πεις καποια καθημερινα ασημαντα περιστατικα ομως που θα εβλεπες εσυ για να "κρινεις" καποιον;
Ετσι για την συζητηση. Αν εχεις χρονο :Ρ
Αν μοιάζει με την αίσθηση του "είμαι σπίτι" τότε να μείνεις. Όλοι έχουν ένα σπίτι, μωρό μου. Και αυτά τα σπίτια, αξίζουν πάντα τον κόπο ακόμη και αν κάποια στιγμή γκρεμιστούν.
Εξαρτάται από τη συχνότητα αλληλεπίδρασης, η οποία είναι αντιστρόφως ανάλογη με το χρόνο που θα χρειαστεί για τα...αποκαλυπτήρια. Δηλαδή όσο μεγαλώνει η συχνότητα , τόσο περισσότερο μικραίνει η διάρκεια αναμονής.
Συμφωνω.
Οσο πιο κοντα εισαι με τον αλλον, ή και οσες περισσοτερες ωρες τον βλεπεις, τοσα περισσοτερα καταλαβαινεις.
Και απο μικρα πραγματακια. Που στο τελος μαζευονται.
Υπήρχαν αλλά μάλλον χρειάστηκε το σημείο καμπης για να γίνουν ορατά.
Ισχυει και αυτο αλλα οχι παντα επειδη καποιοι μπορει να ειναι πολυ καλοι ηθοποιοι. Ή και εσυ μπορει να μην δινεις σημασια επειδη α) μπορει να μην σε επηρεαζει ή και β) να τα εβρισκες ασημαντα. Αλλα ασημαντο το α, το β και το γ μεχρι που ενα δ θα ειναι σημαντικο και θα δεις και ολα τα προηγουμενα σαν "αποδειξη" οτι τελικα μπορει να εχεις δικαιο.
Αν μοιάζει με την αίσθηση του "είμαι σπίτι" τότε να μείνεις. Όλοι έχουν ένα σπίτι, μωρό μου. Και αυτά τα σπίτια, αξίζουν πάντα τον κόπο ακόμη και αν κάποια στιγμή γκρεμιστούν.
Οσο πιο κοντα εισαι με τον αλλον, ή και οσο περισσοτερες ωρες τον βλεπεις, τοσα περισσοτερα καταλαβαινεις.
Και απο μικρα πραγματακια. Που στο τελος μαζευονται.
Πάλι εξαρτάται και τα "μικροπραγματάκια". Γιατί άλλο είναι να μας ενοχλεί π.χ. ο θόρυβος που κάνει όταν ρουφάει τη σούπα από το κουτάλι, κι άλλο φαινομενικά ασήμαντα περιστατικά (καθημερινά η μη) που όμως κρύβουν σημαντικές ενδείξεις του χαρακτήρα.
Ε ναι ρε συ, αλιμονο αν ο τροπος που μασαει καποιος μας δειχνει τον χαρακτηρα του :Ρ
Μπορεις να πεις καποια καθημερινα ασημαντα περιστατικα ομως που θα εβλεπες εσυ για να "κρινεις" καποιον;
Ετσι για την συζητηση. Αν εχεις χρονο :Ρ
Ας πούμε ο τρόπος που συμπεριφέρεται σε άτομα που του προσφέρουν υπηρεσίες.
Άλλο: Ο τρόπος που διαχειρίζεται τον θυμό του.
Γενικά (αν και το πόρισμα αυτό ανήκει σε άλλο νήμα πέρι "ψυχούλας") ο αληθινός χαρακτήρας κάποιου φαίνεται από τη συμπεριφορά του άμα λάχει να έχει κάποιου είδους εξουσία.
Κι αν μιλάμε για φιλικές σχέσεις, όταν πραγματικά χαίρεται μαζί μας την χαρά ή/και την επιτυχία μας.
Οσο πιο κοντα εισαι με τον αλλον, ή και οσες περισσοτερες ωρες τον βλεπεις, τοσα περισσοτερα καταλαβαινεις.
Και απο μικρα πραγματακια. Που στο τελος μαζευονται.
Υπήρχαν αλλά μάλλον χρειάστηκε το σημείο καμπης για να γίνουν ορατά.
Ισχυει και αυτο αλλα οχι παντα επειδη καποιοι μπορει να ειναι πολυ καλοι ηθοποιοι. Ή και εσυ μπορει να μην δινεις σημασια επειδη α) μπορει να μην σε επηρεαζει ή και β) να τα εβρισκες ασημαντα. Αλλα ασημαντο το α, το β και το γ μεχρι που ενα δ θα ειναι σημαντικο και θα δεις και ολα τα προηγουμενα σαν "αποδειξη" οτι τελικα μπορει να εχεις δικαιο.
Σε τέτοιες καταστάσεις παίζει και η περίπτωση να εθελοτυφλούμε (ιδιαίτερα σε περιπτώσεις ερωτικής σχέσης).
Υπήρχαν αλλά μάλλον χρειάστηκε το σημείο καμπης για να γίνουν ορατά.
Ισχυει και αυτο αλλα οχι παντα επειδη καποιοι μπορει να ειναι πολυ καλοι ηθοποιοι. Ή και εσυ μπορει να μην δινεις σημασια επειδη α) μπορει να μην σε επηρεαζει ή και β) να τα εβρισκες ασημαντα. Αλλα ασημαντο το α, το β και το γ μεχρι που ενα δ θα ειναι σημαντικο και θα δεις και ολα τα προηγουμενα σαν "αποδειξη" οτι τελικα μπορει να εχεις δικαιο.
Σε τέτοιες καταστάσεις παίζει και η περίπτωση να εθελοτυφλούμε (ιδιαίτερα σε περιπτώσεις ερωτικής σχέσης).
Συμφωνω αλλα και σε φιλικη σχεση ισχυει. Δεν θες να ριξεις την φιλη σου πχ ή την εκτιμουσες και μπορει να αγνοεις καποια πραγματα ειδικα αν ειναι μικρα.
Αν μοιάζει με την αίσθηση του "είμαι σπίτι" τότε να μείνεις. Όλοι έχουν ένα σπίτι, μωρό μου. Και αυτά τα σπίτια, αξίζουν πάντα τον κόπο ακόμη και αν κάποια στιγμή γκρεμιστούν.
Πάλι εξαρτάται και τα "μικροπραγματάκια". Γιατί άλλο είναι να μας ενοχλεί π.χ. ο θόρυβος που κάνει όταν ρουφάει τη σούπα από το κουτάλι, κι άλλο φαινομενικά ασήμαντα περιστατικά (καθημερινά η μη) που όμως κρύβουν σημαντικές ενδείξεις του χαρακτήρα.
Ε ναι ρε συ, αλιμονο αν ο τροπος που μασαει καποιος μας δειχνει τον χαρακτηρα του :Ρ
Μπορεις να πεις καποια καθημερινα ασημαντα περιστατικα ομως που θα εβλεπες εσυ για να "κρινεις" καποιον;
Ετσι για την συζητηση. Αν εχεις χρονο :Ρ
Ας πούμε ο τρόπος που συμπεριφέρεται σε άτομα που του προσφέρουν υπηρεσίες.
Άλλο: Ο τρόπος που διαχειρίζεται τον θυμό του.
Γενικά (αν και το πόρισμα αυτό ανήκει σε άλλο νήμα πέρι "ψυχούλας") ο αληθινός χαρακτήρας κάποιου φαίνεται από τη συμπεριφορά του άμα λάχει να έχει κάποιου είδους εξουσία.
Κι αν μιλάμε για φιλικές σχέσεις, όταν πραγματικά χαίρεται μαζί μας την χαρά ή/και την επιτυχία μας.
Εχεις δικαιο, εχω γραψει και εκει! Ειδικα για το πρωτο σου comment. Hehe
Ειδικα αυτο με το να εχει καποιου ειδους εξουσια. Ισχυει ΑΠΕΙΡΑ.
Το συζητουσα πριν λιγο με μια φιλη. Αυτο που δεν αντεχω με τιποτα σε εναν ανθρωπο ειναι να ειναι bossy χαρακτηρας με τον κακο τροπο. Να του αρεσει να διαταζει, να ειρωνευεται και να εχει ιδεα για τον εαυτο του.
Αν μοιάζει με την αίσθηση του "είμαι σπίτι" τότε να μείνεις. Όλοι έχουν ένα σπίτι, μωρό μου. Και αυτά τα σπίτια, αξίζουν πάντα τον κόπο ακόμη και αν κάποια στιγμή γκρεμιστούν.
Ισχυει και αυτο αλλα οχι παντα επειδη καποιοι μπορει να ειναι πολυ καλοι ηθοποιοι. Ή και εσυ μπορει να μην δινεις σημασια επειδη α) μπορει να μην σε επηρεαζει ή και β) να τα εβρισκες ασημαντα. Αλλα ασημαντο το α, το β και το γ μεχρι που ενα δ θα ειναι σημαντικο και θα δεις και ολα τα προηγουμενα σαν "αποδειξη" οτι τελικα μπορει να εχεις δικαιο.
Σε τέτοιες καταστάσεις παίζει και η περίπτωση να εθελοτυφλούμε (ιδιαίτερα σε περιπτώσεις ερωτικής σχέσης).
Συμφωνω αλλα και σε φιλικη σχεση ισχυει. Δεν θες να ριξεις την φιλη σου πχ ή την εκτιμουσες και μπορει να αγνοεις καποια πραγματα ειδικα αν ειναι μικρα.
Και τι είναι εκείνο που άξαφνα θα σε έκανε να αρχίσεις να παρατηρείς κάποια πράγματα που μεν δεν σου αρέσουν, αλλά που πριν τα προσπερνούσες ως άνευ σημασίας;
Σε τέτοιες καταστάσεις παίζει και η περίπτωση να εθελοτυφλούμε (ιδιαίτερα σε περιπτώσεις ερωτικής σχέσης).
Συμφωνω αλλα και σε φιλικη σχεση ισχυει. Δεν θες να ριξεις την φιλη σου πχ ή την εκτιμουσες και μπορει να αγνοεις καποια πραγματα ειδικα αν ειναι μικρα.
Και τι είναι εκείνο που άξαφνα θα σε έκανε να αρχίσεις να παρατηρείς κάποια πράγματα που μεν δεν σου αρέσουν, αλλά που πριν τα προσπερνούσες ως άνευ σημασίας;
Να αντιλαμβανομαι οτι εκει που νομιζα οτι ενας ανθρωπος ειχε ενσυναισθηση (εδειχνε να εχει) και νοιαζοταν για τους γυρω του (εστω και στα λογια γιατι δεν προλαβα να δω πραξεις - οχι προς εμενα αλλα γενικα), ξαφνικα να βλεπει μονο την παρτυ του και την καλοπεραση του και ταυτοχρονα να μην εκτιμα/σεβεται ουτε τον ανθρωπο διπλα της (αντρα της συγκεκριμενα), ουτε την φιλη της.
Τα πραγματα που δεν αντεχω στους ανθρωπους αυτα ειναι. Το να μην νοιαζονται για κανεναν αλλον παρα μονο για τον εαυτο τους, το να ειρωνευονται και το να ειναι bossy χαρακτηρες.
Πριν μπορει να αγνοουσα λιγα ειρωνικα σχολιακα πχ ή διαταγες ή το να δειχνει καποιος οτι θελει μονο καλοπεραση. Οταν ξεπερνανε ομως καποια ορια, ξεκινω να βλεπω και τα προηγουμενα και να τα παιρνω στα σοβαρα ή και να επαληθευομαι.
Τελευταία επεξεργασία από το μέλος Casp την 25 Νοέμ 2024, 00:11, έχει επεξεργασθεί 1 φορά συνολικά.
Αν μοιάζει με την αίσθηση του "είμαι σπίτι" τότε να μείνεις. Όλοι έχουν ένα σπίτι, μωρό μου. Και αυτά τα σπίτια, αξίζουν πάντα τον κόπο ακόμη και αν κάποια στιγμή γκρεμιστούν.
Οσο πιο κοντα εισαι με τον αλλον, ή και οσες περισσοτερες ωρες τον βλεπεις, τοσα περισσοτερα καταλαβαινεις.
Και απο μικρα πραγματακια. Που στο τελος μαζευονται.
Υπήρχαν αλλά μάλλον χρειάστηκε το σημείο καμπης για να γίνουν ορατά.
Ισχυει και αυτο αλλα οχι παντα επειδη καποιοι μπορει να ειναι πολυ καλοι ηθοποιοι. Ή και εσυ μπορει να μην δινεις σημασια επειδη α) μπορει να μην σε επηρεαζει ή και β) να τα εβρισκες ασημαντα. Αλλα ασημαντο το α, το β και το γ μεχρι που ενα δ θα ειναι σημαντικο και θα δεις και ολα τα προηγουμενα σαν "αποδειξη" οτι τελικα μπορει να εχεις δικαιο.
Προφανώς, για κάποιο λόγο, άλλαξε πλέον η οπτική κάποιων πραγμάτων ,χωρίς επιστροφή στην προηγούμενη κατάσταση.
Να είναι μικρή η περίοδος του περάσματος από την "θλιψη" στην αποδοχή και επειδή ,το αρχικό ποστ σου, μου θύμισε ένα αγαπημένο κομμάτι, το βάζω εδώ
Υπήρχαν αλλά μάλλον χρειάστηκε το σημείο καμπης για να γίνουν ορατά.
Ισχυει και αυτο αλλα οχι παντα επειδη καποιοι μπορει να ειναι πολυ καλοι ηθοποιοι. Ή και εσυ μπορει να μην δινεις σημασια επειδη α) μπορει να μην σε επηρεαζει ή και β) να τα εβρισκες ασημαντα. Αλλα ασημαντο το α, το β και το γ μεχρι που ενα δ θα ειναι σημαντικο και θα δεις και ολα τα προηγουμενα σαν "αποδειξη" οτι τελικα μπορει να εχεις δικαιο.
Προφανώς, για κάποιο λόγο, άλλαξε πλέον η οπτική κάποιων πραγμάτων ,χωρίς επιστροφή στην προηγούμενη κατάσταση.
Να είναι μικρή η περίοδος του περάσματος από την "θλιψη" στην αποδοχή και επειδή ,το αρχικό ποστ σου, μου θύμισε ένα αγαπημένο κομμάτι, το βάζω εδώ
Ωραια τα λες!
Αποδοχη, οπως το εγραψες.
Και το τραγουδι ομορφο!
Αν μοιάζει με την αίσθηση του "είμαι σπίτι" τότε να μείνεις. Όλοι έχουν ένα σπίτι, μωρό μου. Και αυτά τα σπίτια, αξίζουν πάντα τον κόπο ακόμη και αν κάποια στιγμή γκρεμιστούν.
