Re: Τελικα οι αρβανιτες ειναι Αλβανοί
Δημοσιεύτηκε: 01 Απρ 2019, 22:31
Μετά την ευόδωση της ελληνικής επανάστασης οι Αλβανοί δεν έμειναν με σταυρωμένα χέρια.
Αν υποθέσουμε ότι δεν ήταν κάποια πονηρή κίνηση της "Πύλης" να συνεχίσει τις στρατιωτικές επιχειρήσεις εναντίον του αδυνάμου νεοελληνικού κράτους, με σκοπό την γρήγορη εκμηδένιση του, μάλλον αποφάσισαν και αυτοί να ενεργήσουν προς αποτίναξη της Οθωμανικής εξουσίας.
Το παρακάτω συμβάν δεν ήταν κάποια σπασμωδική κίνηση των Αλβανών, καθώς ακολούθησαν κι άλλες επαναστατικές ενέργειες.
Το συμπέρασμα που βγαίνει από την παράθεση των Αλβανικών ενεργειών που θα ακολουθήσουν είναι:
Οι Αλβανοί αισθανόντουσαν ήδη την διαφορετικότητα τους από το Οθωμανικό σύστημα εξουσίας. Αν και δεν εκφράζανε ακόμα εθνικούς λόγους προς επαναστατική κινητοποίηση παρά μόνο "επαγγελματικούς", παρ'όλα αυτά είχαν αρχίσει να αποστασιοποιούνται από το Οθωμανικό στάτους κβο.
Αυτό επίσης είναι και μια απάντηση στο ερώτημα
"γιατί οι Έλληνες Αρβανίτες επαναστάτησαν με τους Έλληνες και δεν περίμεναν τους ομόγλωσσους τους να κινηθούν ανάλογα στο μέλλον σε μια Αλβανική αντίστοιχη επανάσταση;"
Οι Αρβανίτες είχαν γίνει ένα με τους υπολοίπους Ρωμιούς, παρά το γεγονός ότι και αυτοί όπως και οι ομόγλωσσοι τους υπηρετούσαν σαν αρματωλοί και γενικά σαν στρατιωτικές ομάδες και δερβεναγάδες στις κλεισούρες, το οθωμανικό κράτος.
Άρα οι Αρβανόφωνοι αρματωλοί καίτοι χριστιανοί απολάμβαναν όλα τα προνόμια που απολάμβαναν οι ομόγλωσσοι τους, όντας μέρη του Οθωμανικού συστήματος εξουσίας, έστω οι καπεταναίοι τους.
Παρολ'αυτά ήταν από τους πρώτους που κατατάχθηκαν στον αγώνα, "αποσπώμενοι" από το Αλβανόφωνο υπόλοιπο στρατιωτικό διοικητικό σώμα που μετά μερικά χρόνια θα επαναστατούσε έστω και για κλαδικά αιτήματα (τα μισθά μας κ.λ.π). Αυτό τους έφερε σε σύγκρουση και με τους υπολοίπους αρβανόφωνους που ταυτόχρονα ήταν και πρώην συνάδελφοι τους.
Άρα ήδη ο αρβανιτόφωνος ελληνισμός είχε λόγους σοβαρούς να συμμετάσχει στον αγώνα παραμελώντας την προνομοιακή θέση που καταλάμβανε ΕΣΤΩ ΜΟΝΟΝ ΟΙ ΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ ΤΟΥ, σε σχέση με τους υπολοίπους ελληνόφωνους ραγιάδες.
«Εκλαμπρότατε στρατάρχα,
Ο πατήρ μου με γράφει από Χειμάρα κατά την κ’Απριλίου ότι πενηνταέξ αγάδες της Λιαπουριάς συνηνώθησαν σφικτά και ενόρκως αναμεταξύ των και τον εκοινοποίησαν τα ακόλουθα:
α’) Ότι είναι έτοιμοι να στήσουν την Ελλ.σημαίαν εις τας επαρχίας με 4.000 στράτευμα.
β’) Να παραδώσουν το φρούριον της Αυλώνος εις την Ελληνικήν Κυβέρνησιν.
γ’) Να καθυποτάξουν εις το Ελλ.Κράτος όλην την επαρχίαν της Αυλώνος και αυτοί να διοικούνται με τους Ελληνικούς νόμους, ζητούν δε,
(ΟΙ ΟΡΟΙ ΤΩΡΑ)
α’) Θρησκευτικήν ελευθερίαν-[ΔΗΛΑΔΗ ΝΑ ΜΕΙΝΟΥΝ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΙ ή ΜΗΝ ΜΑΣ ΚΑΝΕΤΕ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ ΜΕ ΤΟ ΖΟΡΙ].
β’) Την διαφύλαξιν της τιμής των χαρεμίων των.-[ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΧΑΡΕΜΙΑ ΜΑΣ.]
γ’) 200.000 γρ.ανά χείρας προς εξοικονόμησίν των.-[ΠΑΡΑΔΑΚΙ]
Αν η Σεβαστή Κυβέρνησις εγκρίνη τας προτάσεις ταύτας των αγάδων, επιθυμούν να λάβωσιν έγγραφον επικύρωσιν από τον εξοχώτατον Κυβερνήτη και τότε δίδουν ενέχυρα τα τέκνα των και μερικούς από τους εγκρίτους αγάδες. Επειδή δε έχουν πίστην πολλήν εις εμένα ζητούν να πηγαίνω εκεί εφωδιασμένος με γράμματα της Κυβερνήσεως προς τον Ιλιάς αγάν Λέκα,[ΗΛΙΑΣ ΛΕΚΑΣ] Καδή-Λέκα και λοιπούς αγάδες.
Ευρισκόμενος υπό την οδηγίαν σας, εκλαμπρότατε, κρίνω χρέος μου ν’αναφερθώ κατ’ευθείαν προς την εκλαμπρότητά σας, ώστε να διευθύνετε την αναφορά μου όπου ανήκει.
Δεν ηξεύρω αν η πολιτική συγχωρήσει εις την σεβαστήν Κυβέρνησιν να δεχθή τ’ανωτέρω. Δεν λανθάνει όμως εις την φρόνησίν σας, ποία και πόσα καλά μέλλουν να είναι τα επακόλουθα ενός τοιούτου αντιπερισπασμού μέσα εις το κέντρον της Αλβανίας και , μάλιστα, ενώ μετά την επανάστασιν αυτών των αγάδων, θα ευκολυνθή η Χειμάρα και όλα τα λοιπά χριστιανικά χωρία να δράξωσι τα όπλα.
Προσμένω την έγγραφον απόκρισηιν της υμετέρας υψηλότητος και μένω με όλον το σέβας.
Τη 2 Ιουνίου 1829, Τεκέ των Θηβών
Ο ευπειθής Αρχηγός της Φρουράς
Σ.Μήλιος»
Όπως βλέπετε κανένας όρος για σεβασμό γλώσσας και εθνικής πολιτιστικής/τοπικής ταυτότητας, σχολείων κ.λ.π.
Εν ολίγοις ΑΛΛΑΧ-ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΚΑΙ ΛΕΦΤΑ!!!
Αν υποθέσουμε ότι δεν ήταν κάποια πονηρή κίνηση της "Πύλης" να συνεχίσει τις στρατιωτικές επιχειρήσεις εναντίον του αδυνάμου νεοελληνικού κράτους, με σκοπό την γρήγορη εκμηδένιση του, μάλλον αποφάσισαν και αυτοί να ενεργήσουν προς αποτίναξη της Οθωμανικής εξουσίας.
Το παρακάτω συμβάν δεν ήταν κάποια σπασμωδική κίνηση των Αλβανών, καθώς ακολούθησαν κι άλλες επαναστατικές ενέργειες.
Το συμπέρασμα που βγαίνει από την παράθεση των Αλβανικών ενεργειών που θα ακολουθήσουν είναι:
Οι Αλβανοί αισθανόντουσαν ήδη την διαφορετικότητα τους από το Οθωμανικό σύστημα εξουσίας. Αν και δεν εκφράζανε ακόμα εθνικούς λόγους προς επαναστατική κινητοποίηση παρά μόνο "επαγγελματικούς", παρ'όλα αυτά είχαν αρχίσει να αποστασιοποιούνται από το Οθωμανικό στάτους κβο.
Αυτό επίσης είναι και μια απάντηση στο ερώτημα
"γιατί οι Έλληνες Αρβανίτες επαναστάτησαν με τους Έλληνες και δεν περίμεναν τους ομόγλωσσους τους να κινηθούν ανάλογα στο μέλλον σε μια Αλβανική αντίστοιχη επανάσταση;"
Οι Αρβανίτες είχαν γίνει ένα με τους υπολοίπους Ρωμιούς, παρά το γεγονός ότι και αυτοί όπως και οι ομόγλωσσοι τους υπηρετούσαν σαν αρματωλοί και γενικά σαν στρατιωτικές ομάδες και δερβεναγάδες στις κλεισούρες, το οθωμανικό κράτος.
Άρα οι Αρβανόφωνοι αρματωλοί καίτοι χριστιανοί απολάμβαναν όλα τα προνόμια που απολάμβαναν οι ομόγλωσσοι τους, όντας μέρη του Οθωμανικού συστήματος εξουσίας, έστω οι καπεταναίοι τους.
Παρολ'αυτά ήταν από τους πρώτους που κατατάχθηκαν στον αγώνα, "αποσπώμενοι" από το Αλβανόφωνο υπόλοιπο στρατιωτικό διοικητικό σώμα που μετά μερικά χρόνια θα επαναστατούσε έστω και για κλαδικά αιτήματα (τα μισθά μας κ.λ.π). Αυτό τους έφερε σε σύγκρουση και με τους υπολοίπους αρβανόφωνους που ταυτόχρονα ήταν και πρώην συνάδελφοι τους.
Άρα ήδη ο αρβανιτόφωνος ελληνισμός είχε λόγους σοβαρούς να συμμετάσχει στον αγώνα παραμελώντας την προνομοιακή θέση που καταλάμβανε ΕΣΤΩ ΜΟΝΟΝ ΟΙ ΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ ΤΟΥ, σε σχέση με τους υπολοίπους ελληνόφωνους ραγιάδες.
«Εκλαμπρότατε στρατάρχα,
Ο πατήρ μου με γράφει από Χειμάρα κατά την κ’Απριλίου ότι πενηνταέξ αγάδες της Λιαπουριάς συνηνώθησαν σφικτά και ενόρκως αναμεταξύ των και τον εκοινοποίησαν τα ακόλουθα:
α’) Ότι είναι έτοιμοι να στήσουν την Ελλ.σημαίαν εις τας επαρχίας με 4.000 στράτευμα.
β’) Να παραδώσουν το φρούριον της Αυλώνος εις την Ελληνικήν Κυβέρνησιν.
γ’) Να καθυποτάξουν εις το Ελλ.Κράτος όλην την επαρχίαν της Αυλώνος και αυτοί να διοικούνται με τους Ελληνικούς νόμους, ζητούν δε,
(ΟΙ ΟΡΟΙ ΤΩΡΑ)
α’) Θρησκευτικήν ελευθερίαν-[ΔΗΛΑΔΗ ΝΑ ΜΕΙΝΟΥΝ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΙ ή ΜΗΝ ΜΑΣ ΚΑΝΕΤΕ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ ΜΕ ΤΟ ΖΟΡΙ].
β’) Την διαφύλαξιν της τιμής των χαρεμίων των.-[ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΧΑΡΕΜΙΑ ΜΑΣ.]
γ’) 200.000 γρ.ανά χείρας προς εξοικονόμησίν των.-[ΠΑΡΑΔΑΚΙ]
Αν η Σεβαστή Κυβέρνησις εγκρίνη τας προτάσεις ταύτας των αγάδων, επιθυμούν να λάβωσιν έγγραφον επικύρωσιν από τον εξοχώτατον Κυβερνήτη και τότε δίδουν ενέχυρα τα τέκνα των και μερικούς από τους εγκρίτους αγάδες. Επειδή δε έχουν πίστην πολλήν εις εμένα ζητούν να πηγαίνω εκεί εφωδιασμένος με γράμματα της Κυβερνήσεως προς τον Ιλιάς αγάν Λέκα,[ΗΛΙΑΣ ΛΕΚΑΣ] Καδή-Λέκα και λοιπούς αγάδες.
Ευρισκόμενος υπό την οδηγίαν σας, εκλαμπρότατε, κρίνω χρέος μου ν’αναφερθώ κατ’ευθείαν προς την εκλαμπρότητά σας, ώστε να διευθύνετε την αναφορά μου όπου ανήκει.
Δεν ηξεύρω αν η πολιτική συγχωρήσει εις την σεβαστήν Κυβέρνησιν να δεχθή τ’ανωτέρω. Δεν λανθάνει όμως εις την φρόνησίν σας, ποία και πόσα καλά μέλλουν να είναι τα επακόλουθα ενός τοιούτου αντιπερισπασμού μέσα εις το κέντρον της Αλβανίας και , μάλιστα, ενώ μετά την επανάστασιν αυτών των αγάδων, θα ευκολυνθή η Χειμάρα και όλα τα λοιπά χριστιανικά χωρία να δράξωσι τα όπλα.
Προσμένω την έγγραφον απόκρισηιν της υμετέρας υψηλότητος και μένω με όλον το σέβας.
Τη 2 Ιουνίου 1829, Τεκέ των Θηβών
Ο ευπειθής Αρχηγός της Φρουράς
Σ.Μήλιος»
Όπως βλέπετε κανένας όρος για σεβασμό γλώσσας και εθνικής πολιτιστικής/τοπικής ταυτότητας, σχολείων κ.λ.π.
Εν ολίγοις ΑΛΛΑΧ-ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΚΑΙ ΛΕΦΤΑ!!!

