Νεόκοπα ονόματα, αυτή η μάστιγα

[ΓΑΛΗ]

Επίσης τα τριτοκλιτα είναι ένα μόνιμο πρόβλημα σύγχυσης στις κλίσεις.

Δεν είναι αυτό το βασικό πρόβλημα. Υπάρχει ακόμη το μεταπολιτευτικό ψιλοσύμπλεγμα, που θεωρεί πομπώδη/καθαρευουσιάνικη/κλπ την ονομαστική ή κλητική απόδοση των ονομάτων που δεν λήγουν σε ς.

Και δεν είναι θέμα κλίσης. Είναι απολύτως συνηθισμένη η χρήση του όρου "σώφρων" άνθρωπος αλλά παθαίνουν το κατιτίς με το "Ιάσων" ή το "Έκτωρ".

Αν δεν τα φέρουν στα ίσα τους προσθέτοντας μια αντρίκια επιπλέον συλλαβή, θα σκάσουν.

Με λίγα λόγια ή θα κόβουν ή θα προσθέτουν, το να εκφέρεται το όνομα ως έχει, είναι σπάνια περίπτωση.

[ΓΑΛΗ]

Και κάτι ακόμη που έχει περάσει ως... τυφλό σημείο.

Έχετε παρατηρήσει ότι πολλοί από όσους τάσσονται υπέρ των παραδοσιακών ονομάτων και προσφωνήσεων, χρησιμοποιούν στο φόρουμ νικς που θεωρούν νεόκοπα για τα παιδιά των άλλων;

[Ερμής]

Συναντιέμαι χθές για κάτι ημιεπαγγελματικό με τυπο μεγάλο μπροκερ σε καράβια και γενικά upper class κοινωνικής(το λέω γιατι κολάει με αυτό που έλεγε ο Beria στην αρχή).
Δινοντας μου προσκλητήριο για τη βάπτιση της κόρης του, ρώτησα αν έχουν αποφασίσει πως θα την πουν.
Μαριώ, μου λέει, απο την πεθερά μου.
Και οταν ρώτησα να μου θυμίσει πως είπαν το γιό του, μου απάντησε
Γιάννο, όπως τον πατέρα μου.
Ρε Γιάννη (μου λέει) έχουμε πήξει στις Ιοκάστες και τους Μάξιμους, επειδή κάποτε οι και καλά καλλιεργημένοι το έπαιζαν έτσι. Ντάξει φτάνει. Καλά ήταν.

[ΓΑΛΗ]

Συναντιέμαι χθές για κάτι ημιεπαγγελματικό με τυπο μεγάλο μπροκερ σε καράβια και γενικά upper class κοινωνικής(το λέω γιατι κολάει με αυτό που έλεγε ο Beria στην αρχή).
Δινοντας μου προσκλητήριο για τη βάπτιση της κόρης του, ρώτησα αν έχουν αποφασίσει πως θα την πουν.
Μαριώ, μου λέει, απο την πεθερά μου.
Και οταν ρώτησα να μου θυμίσει πως είπαν το γιό του, μου απάντησε
Γιάννο, όπως τον πατέρα μου.
Ρε Γιάννη (μου λέει) έχουμε πήξει στις Ιοκάστες και τους Μάξιμους, επειδή κάποτε οι και καλά καλλιεργημένοι το έπαιζαν έτσι. Ντάξει φτάνει. Καλά ήταν.

Άσ' το ρε Ερμή. Πάντα ήταν κάτι συνηθισμένο στους μεγαλοαστούς να χρησιμοποιούν παραδοσιακές συντμήσεις των ονομάτων χωρίς συμπλέγματα. Αλλά επίσης χωρίς συμπλέγματα χρησιμοποιούσαν και τα ολόκληρα. Αυτό συνέβαινε πάντα στις οικογενειακές "δυναστείες", ακριβώς για να τονίσουν τη συνέχεια της γενιάς.

Και μια ψιλογελοία περίοδο του μεσοπόλεμου, που ήταν σύνηθες στις αστικές τάξεις η γαλλοποίηση των ονομάτων (Μπουμπού, Ζουζού, Μιουμιού, Τοτός, Μιμίκος κλπ) την έχω ήδη αναφέρει. Αλλά αυτή τέλειωσε νωρίς. Ευτυχώς.

[Ερμής]

Ζουζου ειχα μια θεία (γιαγιά βασικά), που μας άφησε σε ηλικία 101.
Απο οτι μου ειχε πει είναι το γαλλικό υποκοριστικό της Αθανασίας.

[ΓΑΛΗ]

Ζουζου ειχα μια θεία (γιαγιά βασικά), που μας άφησε σε ηλικία 101.
Απο οτι μου ειχε πει είναι το γαλλικό υποκοριστικό της Αθανασίας.

Ε, ξέρω τι λέω.

Επίσης ξέρω και κάποιες Λυδίες, Νεφέλες, Δανάες, που τις είχαν βαφτίσει έτσι πολύ πριν το 80.

Αλλά οοοόχι, είναι πολύ πιο παραδοσιακό βρε παιδί μου να βγάζεις το κορίτσι Σταυρούλα επειδή έτσι έλεγαν τη γιαγιά και να το φωνάζεις Σίσσυ.

Μη δουλευόμαστε και μεταξύ μας τώρα.

[hellegennes]

Και δεν είναι θέμα κλίσης. Είναι απολύτως συνηθισμένη η χρήση του όρου "σώφρων" άνθρωπος αλλά παθαίνουν το κατιτίς με το "Ιάσων" ή το "Έκτωρ".

Αν δεν τα φέρουν στα ίσα τους προσθέτοντας μια αντρίκια επιπλέον συλλαβή, θα σκάσουν.

Ο Ιάσονας όμως είναι όνομα που δεν έπαψε ποτέ να κυκλοφορεί και η συλλαβική μετάπλαση με βάση την αιτιατική είναι φαινόμενο πολλών αιώνων. Είμαι βέβαιος ότι δεν έχεις πει ποτέ "ο ελέφας, του οποίου το χαρακτηριστικό είναι ο χαυλιόδους" γιατί ακόμα και η ίδια θα ένιωθες ότι παίζεις σε θεατρικό και όχι ότι μιλάς σαν φυσιολογικό άτομο.

Αντιθέτως, ο σώφρων είναι καθαρευουσιανή επαναφορά και δεν έχει την ίδια τριβή ως τρισύλλαβο όπως ας πούμε ο ενεστώτας, ο μέλλοντας, κτλ.

[ΓΑΛΗ]

Και δεν είναι θέμα κλίσης. Είναι απολύτως συνηθισμένη η χρήση του όρου "σώφρων" άνθρωπος αλλά παθαίνουν το κατιτίς με το "Ιάσων" ή το "Έκτωρ".

Αν δεν τα φέρουν στα ίσα τους προσθέτοντας μια αντρίκια επιπλέον συλλαβή, θα σκάσουν.

Ο Ιάσονας όμως είναι όνομα που δεν έπαψε ποτέ να κυκλοφορεί και η συλλαβική μετάπλαση με βάση την αιτιατική είναι φαινόμενο πολλών αιώνων. Είμαι βέβαιος ότι δεν έχεις πει ποτέ "ο ελέφας, του οποίου το χαρακτηριστικό είναι ο χαυλιόδους" γιατί ακόμα και η ίδια θα ένιωθες ότι παίζεις σε θεατρικό και όχι ότι μιλάς σαν φυσιολογικό άτομο.

Αντιθέτως, ο σώφρων είναι καθαρευουσιανή επαναφορά και δεν έχει την ίδια τριβή ως τρισύλλαβο όπως ας πούμε ο ενεστώτας, ο μέλλοντας, κτλ.

Ναι, δεν έχω πει ποτέ ο "ελέφας" αλλά δεν έχω κανένα πρόβλημα να πω "ο Ιάσων", "ο Έκτωρ", "ο Κλέων" χωρίς να υποψιαστώ καν ότι παίζω σε θεατρικό. Απλώς γιατί μου αρέσουν περισσότερο από τις τετρασύλλαβες αποδόσεις τους.

Σε θεατρικό θεωρώ ότι παίζουν όσοι θεωρούν φυσιολογικό το να βαφτίζουν το κρέας ψάρι ή ψαράκι ή ράκι κλπ

Αυτό με τους αιώνες, ομολογώ ότι δεν το 'πιασα.

[hellegennes]

Σημαίνει ότι αυτή η εξέλιξη του σχηματισμού ονομαστικής με βάση την αιτιατική εμφανίστηκε πριν αιώνες στην γλώσσα, δεν είναι χαρακτηριστικό της δημοτικής.

[ΓΑΛΗ]

Σημαίνει ότι αυτή η εξέλιξη του σχηματισμού ονομαστικής με βάση την αιτιατική εμφανίστηκε πριν αιώνες στην γλώσσα, δεν είναι χαρακτηριστικό της δημοτικής.

Ναι, και;

Αυτό τί σχέση έχει με την προσωπική αισθητική του καθενός; Και από πού προκύπτει ότι δεν υπάρχει αισθητική και στη δημοτική γλώσσα; Αυτό που σε μένα προσωπικά φαίνεται τέρμα αστείο είναι το μετέωρο βήμα των πελαργών, που στη χ φάση κράζουν τα παραδοσιακά (μην τυχόν και τους χαλάσει το προχωπροφίλ) και στην ψ τα αποθεώνουν.


Εννοώ ότι πιτογυράδικο με όνομα "ο Θρασύβουλας" ή "ο Γιακουμής" μια χαρά πιασάρικα είναι ακόμη και σε εναλλακτικές/χιπστεράδικες περιοχές.

Προσπαθώ να φανταστώ καφέ/μπραντσερί/μπαρ με το ίδιο όνομα στις ίδιες περιοχές και κλαίω...

[Τζιτζιμιτζιχότζιρας]

Επίσης τα τριτοκλιτα είναι ένα μόνιμο πρόβλημα σύγχυσης στις κλίσεις.

Δεν είναι αυτό το βασικό πρόβλημα. Υπάρχει ακόμη το μεταπολιτευτικό ψιλοσύμπλεγμα, που θεωρεί πομπώδη/καθαρευουσιάνικη/κλπ την ονομαστική ή κλητική απόδοση των ονομάτων που δεν λήγουν σε ς.

Και δεν είναι θέμα κλίσης. Είναι απολύτως συνηθισμένη η χρήση του όρου "σώφρων" άνθρωπος αλλά παθαίνουν το κατιτίς με το "Ιάσων" ή το "Έκτωρ".

Αν δεν τα φέρουν στα ίσα τους προσθέτοντας μια αντρίκια επιπλέον συλλαβή, θα σκάσουν.

Με λίγα λόγια ή θα κόβουν ή θα προσθέτουν, το να εκφέρεται το όνομα ως έχει, είναι σπάνια περίπτωση.

Έχουν εκλείψει αυτές οι καταλήξεις από ουσιαστικά και επίθετα στη νέα ελληνική.
Για αυτό και το να διατηρούνται στα ονόματα ακούγεται παράταιρο.

Δηλ να λες "θα πάμε για μπάνιο- Θα είναι μαζί μας ο Γιάννης και ο Οδυσσεύς" είναι γελοίο.

[Βίνγκιλοτ]

Ο μανταμσουσούδικος νεοκαθαρευουσιανισμός είναι γενικότερο φαινόμενο, τον παρατηρεί κανείς και σε κείμενα δημοσιογράφων.

[hellegennes]

Επίσης τα τριτοκλιτα είναι ένα μόνιμο πρόβλημα σύγχυσης στις κλίσεις.

Δεν είναι αυτό το βασικό πρόβλημα. Υπάρχει ακόμη το μεταπολιτευτικό ψιλοσύμπλεγμα, που θεωρεί πομπώδη/καθαρευουσιάνικη/κλπ την ονομαστική ή κλητική απόδοση των ονομάτων που δεν λήγουν σε ς.

Και δεν είναι θέμα κλίσης. Είναι απολύτως συνηθισμένη η χρήση του όρου "σώφρων" άνθρωπος αλλά παθαίνουν το κατιτίς με το "Ιάσων" ή το "Έκτωρ".

Αν δεν τα φέρουν στα ίσα τους προσθέτοντας μια αντρίκια επιπλέον συλλαβή, θα σκάσουν.

Με λίγα λόγια ή θα κόβουν ή θα προσθέτουν, το να εκφέρεται το όνομα ως έχει, είναι σπάνια περίπτωση.

Έχουν εκλείψει αυτές οι καταλήξεις από ουσιαστικά και επίθετα στη νέα ελληνική.
Για αυτό και το να διατηρούνται στα ονόματα ακούγεται παράταιρο.

Δηλ να λες "θα πάμε για μπάνιο- Θα είναι μαζί μας ο Γιάννης και ο Οδυσσεύς" είναι γελοίο.

Αυτό εξηγώ και προσθέτω γιατί το σώφρων δεν φαίνεται τόσο παράταιρο. Είναι επειδή είναι πρόσφατο δάνειο από την αρχαία.

[ΓΑΛΗ]

Επίσης τα τριτοκλιτα είναι ένα μόνιμο πρόβλημα σύγχυσης στις κλίσεις.

Δεν είναι αυτό το βασικό πρόβλημα. Υπάρχει ακόμη το μεταπολιτευτικό ψιλοσύμπλεγμα, που θεωρεί πομπώδη/καθαρευουσιάνικη/κλπ την ονομαστική ή κλητική απόδοση των ονομάτων που δεν λήγουν σε ς.

Και δεν είναι θέμα κλίσης. Είναι απολύτως συνηθισμένη η χρήση του όρου "σώφρων" άνθρωπος αλλά παθαίνουν το κατιτίς με το "Ιάσων" ή το "Έκτωρ".

Αν δεν τα φέρουν στα ίσα τους προσθέτοντας μια αντρίκια επιπλέον συλλαβή, θα σκάσουν.

Με λίγα λόγια ή θα κόβουν ή θα προσθέτουν, το να εκφέρεται το όνομα ως έχει, είναι σπάνια περίπτωση.

Έχουν εκλείψει αυτές οι καταλήξεις από ουσιαστικά και επίθετα στη νέα ελληνική.
Για αυτό και το να διατηρούνται στα ονόματα ακούγεται παράταιρο.

Δηλ να λες "θα πάμε για μπάνιο- Θα είναι μαζί μας ο Γιάννης και ο Οδυσσεύς" είναι γελοίο.

Α ναι; Ο Κλέων Γρηγοριάδης, το ξέρει;

[Τζιτζιμιτζιχότζιρας]

Δεν είναι αυτό το βασικό πρόβλημα. Υπάρχει ακόμη το μεταπολιτευτικό ψιλοσύμπλεγμα, που θεωρεί πομπώδη/καθαρευουσιάνικη/κλπ την ονομαστική ή κλητική απόδοση των ονομάτων που δεν λήγουν σε ς.

Και δεν είναι θέμα κλίσης. Είναι απολύτως συνηθισμένη η χρήση του όρου "σώφρων" άνθρωπος αλλά παθαίνουν το κατιτίς με το "Ιάσων" ή το "Έκτωρ".

Αν δεν τα φέρουν στα ίσα τους προσθέτοντας μια αντρίκια επιπλέον συλλαβή, θα σκάσουν.

Με λίγα λόγια ή θα κόβουν ή θα προσθέτουν, το να εκφέρεται το όνομα ως έχει, είναι σπάνια περίπτωση.

Έχουν εκλείψει αυτές οι καταλήξεις από ουσιαστικά και επίθετα στη νέα ελληνική.
Για αυτό και το να διατηρούνται στα ονόματα ακούγεται παράταιρο.

Δηλ να λες "θα πάμε για μπάνιο- Θα είναι μαζί μας ο Γιάννης και ο Οδυσσεύς" είναι γελοίο.

Α ναι; Ο Κλέων Γρηγοριάδης, το ξέρει;

Αυτός και ο Τρύφων Σαμαράς.