Chronicle έγραψε: 18 Ιουν 2019, 20:11
Φεύγοντας από την προσωπική συζήτηση και μιλώντας γενικότερα σχετικά με τους ρωμαϊστές:
Οι ρωμαϊστές έχουν μπλέξει την υπερηφάνεια για τη συνέχεια των θεσμών και των συμβόλων της ρωμαϊκής ιδέας με την... λατινική γενεαλογία. Λατίνοι είναι οι δυτικοί. Οι Βυζαντινοί μπορούν να είναι Ρωμαίοι χωρίς να είναι λατίνοι γιατί είναι οι συνεχιστές των θεσμών (γι' αυτό και οι ίδιοι οι αυτοκράτορες βρίζουν τους λατίνους και τη γλώσσα των αρχαίων ρωμαίων). Σίγουρα οι ρωμαϊστές δεν έχουν την νοητική εμβέλεια να καταλάβουν ότι ζητούν από τους βυζαντινούς να ταυτίζονται με τους εχθρούς τους. Οι δυτικοί κατάγονται από τους Ιταλούς και οι βυζαντινοί από τους Γραικούς, ονόματα που δεν έπαψαν ποτέ να είναι σε χρήση στο βυζαντινό παρόν (γιατί κάποιος... "αστειευόμενος" είπε ότι ο Ακροπολίτης εδώ μιλάει για "παλιά", "ξεχασμένα" "μη χρησιμοπούμενα" ονόματα Γραικοί-Ιταλοί που "τα παράτησαν για χάρη του Ρωμαίος", αλλά φυσικά μόνο "παλιά", "ξεχασμένα" και "παρατημένα" δεν είναι τα ονόματα Γραικοί και Ιταλοί):
Ευκαιρία να αναφερθώ και στη διαστρέβλωση που κάνεις στο χωρίο του Ακροπολίτη. Ο Ακροπολίτης δεν υιοθετεί το "ρωμελληνικό" ιστορικό αφήγημα, αλλά ένα διαφορετικό, αυτό που έλεγε ότι οι αρχαίοι Έλληνες είχαν γίνει εθνικά Ρωμαίοι εξαιτίας του Μέγα Κωνσταντίνου και της Νέας Ρώμης. Κάτω από την ίδια εθνική ταυτότητα μπορεί να υποβόσκουν διαφορετικά και αλληλοσυγκρουόμενα αφηγήματα, όλα όμως ενώνονται σ' ένα κοινό εθνικό ορόσημο. Το ορόσημο αυτό στη βυζαντινή περίπτωση ήταν η ίδρυση της Νέας Ρώμης.
Τι γράφει λοιπόν ο Ακροπολίτης;
- ότι στην αρχαία εποχή υπήρχαν τα έθνη των Γραικών και των Ιταλών (εμείς καταγόμαστε από τους Γραικούς)
- ότι ενώθηκαν για ένα διάστημα χτίζοντας τη Ρώμη και τη Νέα Ρώμη και εγκατέλειψαν τα προηγούμενα εθνικά τους ονόματα για να πάρουν ένα κοινό εθνικό (Ρωμαίοι) και ένα κοινό θρησκευτικό (Χριστιανοί) όνομα
- ότι διαχωρίστηκαν και πάλι. Αλλά αυτός ο διαχωρισμός δεν σημαίνει ότι ξαναγύρισαν στις παλιές εθνοτικές τους ταυτότητες. Και οι δύο εξακολουθούσαν να έχουν το ρωμαϊκό εθνικό όνομα (εξαιτίας της Ρώμης οι μεν, εξαιτίας της Νέας Ρώμης οι δε), όπως ακριβώς εξακολουθούσαν αμφότεροι να είναι Χριστιανοί, παρά το θρησκευτικό σχίσμα. Ήταν πλέον διαφορετικοί Ρωμαίοι και διαφορετικοί Χριστιανοί που όμως έπρεπε να τα βρουν, λόγω του κοινού παρελθόντος.
Αν ο Ακροπολίτης πίστευε πραγματικά ότι οι Βυζαντινοί ήταν πολιτικά Ρωμαίοι και εθνοτικά Γραικοί δεν θα χρησιμοποιούσε στο ιστορικό του έργο το όνομα Ρωμαίοι συχνά με καθαρή εθνοτική σημασία, όπως στο παρακάτω χωρίο:
«Ο τε γαρ ημέτερος χώρος τη των Ρωμαίων προσήκει αρχή, πλεονεκτικώτερον γαρ οι Βούλγαροι τοις πράγμασι χρησάμενοι και του Μελενίκου γεγένηνται εγκρατείς, ημείς δε πάντες και εκ Φιλιππουπόλεως ορμώμεθα καθαροί το γένος Ρωμαίοι»
Η Page σημειώνει στη μελέτη της:
«Στον Ακροπολίτη και στον Παχυμέρη, όπως και στον [Νικήτα] Χωνιάτη, το
Ρωμαίος ήταν ο θεμελιώδης όρος, ενώ το
Γραικός μια περιστασιακή εκζήτηση. [...] Ο πολυμαθής Ακροπολίτης ελάχιστα χρησιμοποιεί την ορολογία του Ελληνισμού, κι αυτό κάτι σημαίνει. [...] Εν κατακλείδι: στους ιστορικούς του 13ου αιώνα ο όρος
Έλλην ως στοιχείο αυτοπροσδιορισμού έπαιξε μικρό ρόλο».
[Οι Έλληνες πριν τους Οθωμανούς, σ. 151-154]
Και εφόσον δεν ταυτίζονται με τους εχθρούς τους, τότε η επίκληση του παρελθόντος δεν αποτελεί επίκληση γενεαλογικής λατινικότητας, την οποία καθυβρίζουν οι βυζαντινοί. Και την γελοιότητα αυτής της σκέψης των ρωμαϊστών την βλέπουμε καθαρά σε όσα γράφει ο Μετοχίτης που θέλει να κατάγεται από τους Έλληνες:

Τα αποσπάσματα από το Εγκώμιο του Μετοχίτη (για τους Ρωμαίους και Έλληνες προγόνους) είναι η καλύτερη απάντηση σ΄αυτούς που έβλεπαν μέχρι τώρα μόνο τη μία πλευρά του και δεν μπορούσαν να κάνουν τη σύνθεση που κάνει ο Μετοχίτης (Έλληνες+Ρωμαίοι = έθνος Νέας Ρώμης).
ΥΓ1
Για το γεγονός ότι παρατέθηκαν 60 πηγές τις τουρκοκρατίας, ανάμεσα στις οποίες και ΔΗΜΩΔΕΙΣ με ταύτιση του Ρωμαίος-Έλλην-Γραικός, αποδεικνύει ότι οι ρωμαϊστές δεν αξίζουν να ασχολείται κανείς σοβαρά μαζί τους διότι κάνουν ότι δεν βλέπουν τις πηγές. Επίσης, έλαβαν από τα ίδια τα λεξικά που επικαλέστηκαν σαφείς επεξηγήσεις ότι το ΔΗΜΩΔΕΣ όνομα Ρωμαίος σημαίνει Έλληνας ή Γραικός. Οπότε καταδείχτηκε ότι η ανεύρεση του "ρωμαίος" στις πηγές δεν έχει καμία απολύτως σημασία στην προσπάθεια τους να αποσυνδέσουν τους γραικούς ή τους απογόνους των ελλήνων από τους ρωμαίους.
Ξέρεις τι θα γινόταν αν έγραφες διδακτορική διατριβή και έκανες επίκληση στις δημώδεις πηγές της τουρκοκρατίας για να ερμηνεύσεις τις δημώδεις πηγές του ύστερου Βυζαντίου και της φραγκοκρατίας; Ας μη σου πω καλύτερα.
Τη μπακαλίστικη λογική μπορείς να την περάσεις άνετα στο ευκολόπιστο αναγνωστικό κοινό της ΟΟΔΕ, αλλά εδώ έχεις μπλέξει. Για την περίοδο της τουρκοκρατίας έχεις πάρει ήδη κάποιες απαντήσεις (
αυτή και
ειδικά αυτή που αποκαλύπτει την τραγελαφική ερμηνεία σου για τη λειτουργία του όρου Ρωμιοί). Στο μέλλον βέβαια θα γίνει και μια συγκριτική και εμπεριστατωμένη παρουσίαση των πηγών της τουρκοκρατίας για να καταδειχθεί πόσο παραπλανητικές είναι οι ερμηνείες τύπου Τσουγκαράκη.
ΥΓ3
"γιατί αυτοαποκαλούνται Ρωμαίοι όταν βρίσκονται πλέον υπό την πολιτική κυριαρχία των Φράγκων και όχι του Βυζαντίου"
Αυτό το ερώτημα χωρίς αναφορά στα επίπεδα αφομοίωσης δείχνει βεβαίως την γελοιότητα της συζήτησης.
Δείξαμε ότι στην εμβέλεια των Πατριαρχείων, κάτω από την πολιτική κυριαρχία των Αράβων εξακολουθούσαν να θεωρούν τους εαυτούς τους Ρωμαίους και όχι... Άραβες.
Στις αραβοκρατούμενες περιοχές λέγονταν Ρωμαίοι εξαιτίας των Πατριαρχείων. Στις φραγκοκρατούμενες περιοχές ποιος επίσημος θεσμός τους έκανε να επιμένουν σ' αυτή την ονομασία; Έχεις απάντηση σ' αυτό το ερώτημα ή θα ρίχνεις επ' άπειρον την μπάλα στην εξέδρα;