Re: Ήταν το Βυζάντιο Ελληνικό;
Δημοσιεύτηκε: 18 Ιουν 2019, 09:58
Ζαποτέκο, όπως βλέπεις είναι ανούσιο το όλο ζήτημα. Από τη στιγμή όμως που έχουν παρατεθεί οι πηγές τελειώνει. Τα φόρουμ είναι χρήσιμα όταν η συζήτηση μένει στα πλαίσια της σοβαρότητας. Όταν παραθέτεις μια πηγή, και ο άλλος παριστάνει μετά από λίγες ημέρες ή ώρες ότι την "ξέχασε", η κατάσταση είναι αθεράπευτη. Είπαμε ίσα με 5-6 φορές ότι ο Χωνιάτης ονομάζει τους Αθηναίους όχι μόνο γένος των αρχαίων Ελλήνων αλλά και Έλληνες:

Φάνηκε επίσης καθαρά ότι ουδέποτε διακόπηκε στο Βυζάντιο η χρήση του εθνωνυμίου Έλληνας ή Γραικός για περιοχές ελλαδικές ή αποικιών. Άρα, ουδεμία "αμνησία" λόγω "αφομοίωσης από το ρωμαϊκό έθνος":

Φάνηκε επίσης ότι ουδέποτε διακόπηκε στο Βυζάντιο σε περιοχές ελλαδικές ή αποικιών η προγονική σύνδεση με την ελληνική αρχαιότητα. Άρα, και πάλι ουδεμία αμνησία λόγω αφομοίωσης από το "ρωμαϊκό έθνος". Οι πληθυσμοί συνδέονται με την ελληνική ιστορία οπότε, ματαιοπονούν:

Ο τρόπος αποδοχής του ελληνισμού με τον χριστιανισμό να παίρνει πλέον τη θέση της ειδωλολατρίας, είχε φανεί από νωρίς (βλ. και όλους τους μεγάλους Πατέρες της Εκκλησίας και επίσης τα περί ελληνικής παιδείας):

Φάνηκε επίσης ότι όλα τους τα επιχειρήματα περί "ρωμαϊκού έθνους" δεν έχουν βάση στις περιοχές αυτές:

Η θεωρία του Καλδέλλη διαλύθηκε από τη στιγμή που ουδέποτε "ξεχάστηκε" ή "εγκαταλείφθηκε" το εθνωνύμιο ΈΛλην ή Γραικός στις περιοχές αυτές. Ο ίδιος ο Καλδέλλης θεμελίωσε την ισχύ της θεωρίας του στην αμνησία του Έλλην. Αυτό ήταν και το λάθος του και έτσι τελείωσε και η θεωρία του.
Ευτύχημα αποτέλεσε η ομολογία του αδιεξόδου αυτών των αστείων θεωριών, όταν επώθηκε ότι στο Βυζάντιο έχουμε... "ΕΘΝΙΚΑ ΡΩΜΑΙΟΥΣ" που αυτοπροσδιορίζονται ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ με τα ονόματα των Αρχαίων ΕΛΛΗΝΩΝ!

Φυσικά, οι Αρχαίοι Έλληνες ήταν ένας διακριτός λαός από τους αρχαίους Ρωμαίους και κατά συνέπεια δεν θα έπρεπε να υφίσταται ουδεμία περίπτωση όπου οι ΕΘΝΙΚΑ ΡΩΜΑΙΟΙ να αυτοπροσδιορίζονται με το όνομα ενός "ξένου" λαού, αφού ήδη κατείχαν το "ιερότερο των ονομάτων" σύμφωνα με τις ανοησίες του Καλδέλλη.
Το να παραδεχτούν ΔΗΜΟΣΙΩΣ, μετά από τόσα χρόνια εμμονής ότι έκαναν λάθος, δεν πρόκειται να συμβεί. Απλώς η θεωρία τους έφτασε στο τέλος της και διαρκώς θα την αναμοχλεύουν υποχωρώντας βήμα-βήμα προς αυτά που επιβάλλουν οι πηγές απλά για να μην ομολογήσουν την πλάνη που πίστεψαν τα τελευταία χρόνια. Φάνηκε ακριβώς ότι και οι εθνοκεντρικοί και οι εθνομηδενιστές έσφαλλαν.
Φυσικά όλοι οι Βυζαντινοί (ειδικά οι εκφραστές του πολιτειακού και πνευματικού κέντρου) δεν ήταν εξαρχής "εθνικά Έλληνες" (γενικά τα περί "εθνών" για τον μεσαίωνα δημιουργούν παρεξηγήσεις και έτσι την πάτησε και ο Καλδέλλης ), αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν διατηρήθηκαν τοπικά, εθνοτικά Έλληνες. Και "εθνοτικά" σημαίνει συνείδηση ΙΣΤΟΡΙΚΟ-ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗΣ ιδιαιτερότητας διακριτής από την ρωμαϊκή, κάτι που αποδεικνύεται σαφώς από τις πηγές. Ήδη, στο τελευταίο του άρθρο ο Καλδέλλης, ανοήτως ομολόγησε την επιβίωση Εβραϊκής εθνοτικής ταυτότητας ταυτόχρονα με την ρωμαϊκή ταυτότητα.
Ουδεμία λοιπόν "αμνησία" ή αφομοίωση" του ελληνισμού υπήρξε. Αντιθέτως, ο ελληνισμός δημιούργησε έως και μελαγχολία στους Ρωμαίους, βλ. Ιουστινιανό, Ιω. λυδό και σταδιακά αποτέλεσε το βασικό υπόβαθρο κάτω από τη Ρωμαϊκή Ιδέα, δηλ. κάτω από τη συνείδηση της αυτοκρατορικής διαδοχής και πολιτειακής θεσμικής διαδοχής που πλέον είχαν ένα υπόβαθρο ελληνισμού:

Εξαιτίας αυτού, η λατινική γλώσσα ήταν πλέον η γλώσσα των βαρβάρων και η πρεσβυτέρα Ρώμη με τον λατινογενή πληθυσμό της ήταν η πόλη των τιποτένιων, από τη στιγμή που της αφαιρέθηκαν τα κληρονομικά δικαιώματα στη διαδοχή των θεσμών:

Όμως όλοι αυτοί οι θεσμοί δεν ήταν επίτευγμα των Ελλήνων και αυτό το γνώριζαν οι Βυζαντινοί. Γι' αυτό το όνομα Ρωμαίος ήταν δεσμευτικό έως το τέλος. Γι' αυτό οφείλουμε να μιλάμε για μια ορθόδοξη ελληνο-ρωμαϊκή ταυτότητα όσο ήταν ζωντανή η ρωμαϊκή τάξη πραγμάτων. Βεβαίως, η δύναμη του ελληνισμού είχε φανεί από τον 7ο αι., ενώ στην υστεροβυζαντινή εποχή εμφανίζεται και η ελληνική γενεαλογία ως μύθος καταγωγής. Μετά όμως την Άλωση πλέον τα ονόματα Ρωμαίος-Γραικός-Έλλην έφτασαν στην πλήρη ταύτιση.
Μερικές χαρακτηριστικές περιπτώσεις βλέπουμε εδώ, αλλά φυσικά οι πηγές είναι ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ:


Φάνηκε επίσης καθαρά ότι ουδέποτε διακόπηκε στο Βυζάντιο η χρήση του εθνωνυμίου Έλληνας ή Γραικός για περιοχές ελλαδικές ή αποικιών. Άρα, ουδεμία "αμνησία" λόγω "αφομοίωσης από το ρωμαϊκό έθνος":

Φάνηκε επίσης ότι ουδέποτε διακόπηκε στο Βυζάντιο σε περιοχές ελλαδικές ή αποικιών η προγονική σύνδεση με την ελληνική αρχαιότητα. Άρα, και πάλι ουδεμία αμνησία λόγω αφομοίωσης από το "ρωμαϊκό έθνος". Οι πληθυσμοί συνδέονται με την ελληνική ιστορία οπότε, ματαιοπονούν:

Ο τρόπος αποδοχής του ελληνισμού με τον χριστιανισμό να παίρνει πλέον τη θέση της ειδωλολατρίας, είχε φανεί από νωρίς (βλ. και όλους τους μεγάλους Πατέρες της Εκκλησίας και επίσης τα περί ελληνικής παιδείας):

Φάνηκε επίσης ότι όλα τους τα επιχειρήματα περί "ρωμαϊκού έθνους" δεν έχουν βάση στις περιοχές αυτές:

Η θεωρία του Καλδέλλη διαλύθηκε από τη στιγμή που ουδέποτε "ξεχάστηκε" ή "εγκαταλείφθηκε" το εθνωνύμιο ΈΛλην ή Γραικός στις περιοχές αυτές. Ο ίδιος ο Καλδέλλης θεμελίωσε την ισχύ της θεωρίας του στην αμνησία του Έλλην. Αυτό ήταν και το λάθος του και έτσι τελείωσε και η θεωρία του.
Ευτύχημα αποτέλεσε η ομολογία του αδιεξόδου αυτών των αστείων θεωριών, όταν επώθηκε ότι στο Βυζάντιο έχουμε... "ΕΘΝΙΚΑ ΡΩΜΑΙΟΥΣ" που αυτοπροσδιορίζονται ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ με τα ονόματα των Αρχαίων ΕΛΛΗΝΩΝ!

Φυσικά, οι Αρχαίοι Έλληνες ήταν ένας διακριτός λαός από τους αρχαίους Ρωμαίους και κατά συνέπεια δεν θα έπρεπε να υφίσταται ουδεμία περίπτωση όπου οι ΕΘΝΙΚΑ ΡΩΜΑΙΟΙ να αυτοπροσδιορίζονται με το όνομα ενός "ξένου" λαού, αφού ήδη κατείχαν το "ιερότερο των ονομάτων" σύμφωνα με τις ανοησίες του Καλδέλλη.
Το να παραδεχτούν ΔΗΜΟΣΙΩΣ, μετά από τόσα χρόνια εμμονής ότι έκαναν λάθος, δεν πρόκειται να συμβεί. Απλώς η θεωρία τους έφτασε στο τέλος της και διαρκώς θα την αναμοχλεύουν υποχωρώντας βήμα-βήμα προς αυτά που επιβάλλουν οι πηγές απλά για να μην ομολογήσουν την πλάνη που πίστεψαν τα τελευταία χρόνια. Φάνηκε ακριβώς ότι και οι εθνοκεντρικοί και οι εθνομηδενιστές έσφαλλαν.
Φυσικά όλοι οι Βυζαντινοί (ειδικά οι εκφραστές του πολιτειακού και πνευματικού κέντρου) δεν ήταν εξαρχής "εθνικά Έλληνες" (γενικά τα περί "εθνών" για τον μεσαίωνα δημιουργούν παρεξηγήσεις και έτσι την πάτησε και ο Καλδέλλης ), αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν διατηρήθηκαν τοπικά, εθνοτικά Έλληνες. Και "εθνοτικά" σημαίνει συνείδηση ΙΣΤΟΡΙΚΟ-ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗΣ ιδιαιτερότητας διακριτής από την ρωμαϊκή, κάτι που αποδεικνύεται σαφώς από τις πηγές. Ήδη, στο τελευταίο του άρθρο ο Καλδέλλης, ανοήτως ομολόγησε την επιβίωση Εβραϊκής εθνοτικής ταυτότητας ταυτόχρονα με την ρωμαϊκή ταυτότητα.
Ουδεμία λοιπόν "αμνησία" ή αφομοίωση" του ελληνισμού υπήρξε. Αντιθέτως, ο ελληνισμός δημιούργησε έως και μελαγχολία στους Ρωμαίους, βλ. Ιουστινιανό, Ιω. λυδό και σταδιακά αποτέλεσε το βασικό υπόβαθρο κάτω από τη Ρωμαϊκή Ιδέα, δηλ. κάτω από τη συνείδηση της αυτοκρατορικής διαδοχής και πολιτειακής θεσμικής διαδοχής που πλέον είχαν ένα υπόβαθρο ελληνισμού:

Εξαιτίας αυτού, η λατινική γλώσσα ήταν πλέον η γλώσσα των βαρβάρων και η πρεσβυτέρα Ρώμη με τον λατινογενή πληθυσμό της ήταν η πόλη των τιποτένιων, από τη στιγμή που της αφαιρέθηκαν τα κληρονομικά δικαιώματα στη διαδοχή των θεσμών:

Όμως όλοι αυτοί οι θεσμοί δεν ήταν επίτευγμα των Ελλήνων και αυτό το γνώριζαν οι Βυζαντινοί. Γι' αυτό το όνομα Ρωμαίος ήταν δεσμευτικό έως το τέλος. Γι' αυτό οφείλουμε να μιλάμε για μια ορθόδοξη ελληνο-ρωμαϊκή ταυτότητα όσο ήταν ζωντανή η ρωμαϊκή τάξη πραγμάτων. Βεβαίως, η δύναμη του ελληνισμού είχε φανεί από τον 7ο αι., ενώ στην υστεροβυζαντινή εποχή εμφανίζεται και η ελληνική γενεαλογία ως μύθος καταγωγής. Μετά όμως την Άλωση πλέον τα ονόματα Ρωμαίος-Γραικός-Έλλην έφτασαν στην πλήρη ταύτιση.
Μερικές χαρακτηριστικές περιπτώσεις βλέπουμε εδώ, αλλά φυσικά οι πηγές είναι ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ:




