Λοιπόν, είδα τον Ίντυ
Ας αρχίσω με το τρέιλερ του Οπενχάιμερ - τραγελαφικό, το τρέιλερ τουλάχιστον. Νομίζω δείχνει σε κάποια φάση τον Ματ Ντέιμον (δλδ τον Τζέισον Μπορν σε μεγαλύτερη ηλικία, καθώς στην πραγματική του ζωή ο ΜΝ έχει υποστεί τόση πλύση εγκεφάλου ώστε να νομίζει ότι είναι ο ΜΝ ενώ είναι ο Τζέισον Μπορν, πράγμα που εξηγεί και τον λόγο που η μοναδική ερμηνεία που είναι ανεκτή από μέρους του είναι αυτή του Τζέισον Μπορν αφού... παίζει τον εαυτό του) να λέει "
Καταλαβαίνεις τι θα συμβεί αν πέσει στα χέρια των Ναζί;".
Ναι, χμ, υποπτεύομαι τι θα συμβεί αν πέσει στα χέρια των Ναζί, ευτυχώς έπεσε στα χέρια των συμμάχων και δεν συν... ε; εννοώ τι ακριβώς έκανε τον Νόλαν να γράψει τη συγκεκριμένη ατάκα; Κάποτε ήμουν Νολικός, αλλά πλέον συμφωνώ με τον φίλο AlienWay, ο Νόλαν το έχει χάσει εντελώς. Και το έχασε επειδή δεν έχει ίχνος χιούμορ.
Εν τέλει, το μόνο καλό (αλλά αληθινά καλό) που είδα στο τρέιλερ ήταν η Έμιλυ Μπλαντ. Αλλά αξίζει να πας σινεμά για αυτή μόνο;
Έπειτα άρχισε ο Ίντυ. Καλές οι πρώτες σκηνές, ίδιες με εκείνες στο κάστρο στη Γερμανία στην τελευταία Σταυροφορία, αλλά καλές. Καλό κ το κυνηγητό μετά, μέχρι που διαπιστώνεις ότι αυτό που ψάχνει είναι ο Μηχανισμός των Αντικυθήρων και πως δεν τον ενδιαφέρει η Λόγχη του Λογγίνου. Ώπα λάθος τα είπες, ψάχνει τη Λόγχη και δεν τον ενδιαφέρει ο Μηχανισμός.
Όχι, σωστά τα είπα.
Βασικά, τη Λόγχη έπρεπε να ψάχνει, ο Λεβάντα δεν έχει γράψει ολόκληρο βιβλίο πάνω σε αυτό; Κατά τη γνώμη μ τη Λόγχη έπρεπε να ψάχνει αλλά τεσπά.
Έπειτα, κάποια στιγμή μεταφερόμαστε στο 1969 που γιορτάζουν οι Αμερικανοί την προσελήνωση; τεσπά κάτι γιορτάζουν εκεί πέρα και εμφανίζεται η ηρωίδα.
Πέρασα τη μισή ταινία να κτλβω αν μ αρέσει η ηρωίδια, οπότε διαπιστώνω κάτι. Όταν δεν μπορείς να αποφασίσεις αν σ' αρέσει ή όχι η ηρωίδα δεν μπορείς να κτλβεις αν βλέπεις μία καλή ταινία ή όχι. Π.χ. ων σίγουρος πως μ αρέσει η Έμιλυ η θεά κτλβα εύκολα πως η παπαριά του Νόλαν θα είναι επική παπαριά - οπότε θα πάω στο Μπάρμπι (αν κ δεν νομίζω ότι αναφέρεται στον Κλάους αυτό... αλλά για να ανταγωνίζονται παρόμοια θέματα δεν θα έχουν;).
Όταν αντιλήφθηκα αφού είχα φάει κάτι νάτσος (σκέφτηκα αν το nazsoc θα μπορούσε να είναι αντίστοιχο του nazbol στο σοσιαλιστικό αλλά νομίζω το nazsoc δεν προφέρεται νάτσος - ίσως νάζσος οπότε...) ότι τελικά δεν μ αρέσει (ούτε στον Ίντυ αρέσει και ας είναι βαφτισιμιά τ, η χημεία ανάμεσά τους είναι ανύπαρκτη, όχι ερωτικά αλλά ως προς την ηθοποιία), κτλβα ότι και η ταινία δεν μ αρέσει τόσο όσο θα ήθελα να μ αρέσει.
Ειδικά προς την κορύφωση γίνεται λίγο ψιλοτραγελαφική - αν και οκ το κρυστάλλινο κρανίο εμπεριείχε την απιθανότητα της ύπαρξης εξωγήινων, αυτό παρουσιάζει μία σαφώς πιο πιθανή πιθανότητα. Ε κάπου εκεί άρχισα να αναρωτιέμαι αν ο κατάλληλος τίτλος για την ταινία ήταν
Ο Ιντιάνα Τζόουνς και
τα Κουλουβάχατα της Ιστορίας
Ειδικά όταν άκουσα τον
Αρχιμήδη να λέει Εύρηκα κ έχοντας κατά νου το αβγό του φιδιού σκέφτηκα ότι ηχητικά μοιάζει πολύ με το Erika... Όπως και να έχει γνώμη μου είναι ότι θα έπρεπε να βάλουν να παίξει τον Αρχιμήδη κάποιο μεγάλο όνομα του κινηματογράφου
Στο θέμα αυτό της απο-γήρανσης θα έπρεπε να το δουλέψουν λίγο και στην Κάρεν Άλεν, όταν την είδαμε ήταν ίδια ο Άλμπερτ Φίνεϋ Θεός σχωρέστον.
Υπάρχει ένα πολύ μελανό σημείο στην ιστορία, που κυλάει ωραία πάντως ώσπου να αρχίσουν οι απιθανότητες, ένας φόνος που διαπράττεται από κάποιον που δεν έχει κανέναν λόγο να (τον) κάνει και που δεν δικαιολογείται κιόλας.
Τρομερή ερμηνεία ο Μίκελσεν, ο καλύτερος όλων.
7/10
αν θυμηθώ τπτ άλλο θα επανέλθω
η κρίσιμη στιγμή στο φραντσάιζ ήταν ο θάνατος του Ρίβερ νομίζω
