Phorum.com.gr

sys3x έγραψε: 22 Απρ 2019, 19:54

κουλούρι Θεσσαλονίκης έγραψε: 22 Απρ 2019, 15:51

sys3x έγραψε: 22 Απρ 2019, 13:22

και που πήγα μ'αυτά που άκουσα χαλάστηκα... (στο καφέ)

Σημασία έχει ότι ξέσκασες όχι ότι έσκασες περισσότερο, απλά θέλει να βγεις κι άλλο για να το ξεπεράσεις και να ξεσκάσεις περισσότερο.
Είναι σαν τον γύρο ένα πράμα. Δεν είναι δλδ ότι ο γύρος δεν έχει καθόλου βιταμίνες, έχει, απλά χρειάζεται να φας λίγο περισσότερους για να τις πάρεις.


Γω σε είπα, έλα να δούμε καμιά ταινία, αλλά δεν είδαμε.

Να φάω γύρο ε;;
Δεν έχεις άδικο για το ξέσκασμα,απλά επισκιάστηκε από μη ευχάριστα νέα(μιλάω για εκτός ίντερνετ).

Θα δούμε!!

ΓΑΛΗ έγραψε: 22 Απρ 2019, 20:49 Αυτό είναι (στο περίπου) χέλης.

δεν παίζω, άλλαξες λέξεις, εγώ έβαλα τους σύς. Ακόμα και έτσι πάντως το κοινό το εκτίμησε, 2η πάλι.

ΓΑΛΗ έγραψε: 22 Απρ 2019, 20:49

enaon έγραψε: 22 Απρ 2019, 20:01

sys3x έγραψε: 22 Απρ 2019, 19:50 δυό φορτηγά στην εθνική
σε σύγκρουση μετωπική
ειν' η αγάπη μας
κι έχει τα φρένα της σπασμένα.

σπασμένα φορτηγά στην αγάπη
εθνική μετωπική
ειν' η σύγκρουση μας
κι έχει τα φρένα της σε δύο.

αυτό είναι χέλης.

Η αγάπη μας ασφυκτιούσε μέσ' στα στενά
καφάσια του φορτηγού που την ταξίδευε.
Και όταν τα ματόκλαδα του οδηγού βασίλεψαν,
ένα ποτάμι από πορτοκαλένια κύματα
πλημμύρισε την εθνική οδό με βιταμίνες κι αίμα.
Μία χελώνα πέρασε σερφάροντας απέναντι
κι έσκασε πάνω στην ταμπέλα που έγραφε
"ΣΕ 2 km ΠΑΡΑΚΑΜΨΗ ΠΡΟΣ ΕΣΠΕΡΙΔΕΣ"


Αυτό είναι (στο περίπου) χέλης.

Παίζουμε με την φωτιά, να το ξέρετε.

enaon έγραψε: 22 Απρ 2019, 17:19 άμα δείς πώς πάω στο χώμα, θα τους αφήσεις να βρούνε καμία μούργα και θα πιάσουμε τα σοβαρά πράγματα.

μονο μη βρεθει κανας βλαμμενος παλιογερος, με κανα παλιο διχρονο 500, και σας κανει ολους μπερμ, που θελετε και χωμα.

Gherschaagk έγραψε: 22 Απρ 2019, 00:40

Juno έγραψε: 21 Απρ 2019, 23:24 Ευχαριστώ πολύ όσους και όσες με ψήφισαν, εγώ θα ψηφίσω αύριο γιατί πρέπει να αποφασίσω ποιες. Το κουλούρι σίγουρα θα έχει μία ψήφο.

Γκιώνης έγραψε: 18 Απρ 2019, 00:45 Χωρίς φωτό των διαγωνιζόμενων κοριτσιών αρνούμαι να ψηφίσω

Να, εδώ με τον αντρούλη μου, την κολόνα του σπιτιού μου, σε προσωπική στιγμή.

Spoiler

Υπεργαμήκουλας ο αντρούλης σου. Πήδηξε το μισό σύμπαν.

Γι' αυτό όπου πας, βρίσκεις Έλληνες.

Juno έγραψε: 30 Απρ 2019, 17:26

Gherschaagk έγραψε: 22 Απρ 2019, 00:40

Juno έγραψε: 21 Απρ 2019, 23:24 Ευχαριστώ πολύ όσους και όσες με ψήφισαν, εγώ θα ψηφίσω αύριο γιατί πρέπει να αποφασίσω ποιες. Το κουλούρι σίγουρα θα έχει μία ψήφο.




Να, εδώ με τον αντρούλη μου, την κολόνα του σπιτιού μου, σε προσωπική στιγμή.

Spoiler

Υπεργαμήκουλας ο αντρούλης σου. Πήδηξε το μισό σύμπαν.

Γι' αυτό όπου πας, βρίσκεις Έλληνες.

Αμ το κέρατο πού το πας;;;

Gherschaagk έγραψε: 30 Απρ 2019, 17:27
Αμ το κέρατο πού το πας;;;

Τις περιποιούμαι μόλις τις βαρεθεί.

Ε καλά τώρα.

sys3x έγραψε: 23 Απρ 2019, 10:12

ΓΑΛΗ έγραψε: 22 Απρ 2019, 20:49

enaon έγραψε: 22 Απρ 2019, 20:01

σπασμένα φορτηγά στην αγάπη
εθνική μετωπική
ειν' η σύγκρουση μας
κι έχει τα φρένα της σε δύο.

αυτό είναι χέλης.

Η αγάπη μας ασφυκτιούσε μέσ' στα στενά
καφάσια του φορτηγού που την ταξίδευε.
Και όταν τα ματόκλαδα του οδηγού βασίλεψαν,
ένα ποτάμι από πορτοκαλένια κύματα
πλημμύρισε την εθνική οδό με βιταμίνες κι αίμα.
Μία χελώνα πέρασε σερφάροντας απέναντι
κι έσκασε πάνω στην ταμπέλα που έγραφε
"ΣΕ 2 km ΠΑΡΑΚΑΜΨΗ ΠΡΟΣ ΕΣΠΕΡΙΔΕΣ"


Αυτό είναι (στο περίπου) χέλης.

Παίζουμε με την φωτιά, να το ξέρετε.

Tίποτα από αυτά δεν είναι χέλης. Αυτά διαβάζονται, ιδιαίτερα της ΓΑΛΗΣ είναι ποιητικό. Χέλης είναι το επιτηδευμένα ακατέργαστο πρέπει να το διαβάσεις δύο φορές μην πω και παραπάνω για να μπεις στο νόημα.

Antares έγραψε: 30 Απρ 2019, 17:46

sys3x έγραψε: 23 Απρ 2019, 10:12

ΓΑΛΗ έγραψε: 22 Απρ 2019, 20:49

Η αγάπη μας ασφυκτιούσε μέσ' στα στενά
καφάσια του φορτηγού που την ταξίδευε.
Και όταν τα ματόκλαδα του οδηγού βασίλεψαν,
ένα ποτάμι από πορτοκαλένια κύματα
πλημμύρισε την εθνική οδό με βιταμίνες κι αίμα.
Μία χελώνα πέρασε σερφάροντας απέναντι
κι έσκασε πάνω στην ταμπέλα που έγραφε
"ΣΕ 2 km ΠΑΡΑΚΑΜΨΗ ΠΡΟΣ ΕΣΠΕΡΙΔΕΣ"


Αυτό είναι (στο περίπου) χέλης.

Παίζουμε με την φωτιά, να το ξέρετε.

Tίποτα από αυτά δεν είναι χέλης. Αυτά διαβάζονται, ιδιαίτερα της ΓΑΛΗΣ είναι ποιητικό. Χέλης είναι το επιτηδευμένα ακατέργαστο πρέπει να το διαβάσεις δύο φορές μην πω και παραπάνω για να μπεις στο νόημα.

Άμα χρειάζεσαι μόνο δύο φορές (που σημαίνει ότι το έχεις κάνει τουλάχιστον μία φορά αυτό) νομίζω ότι... Δεν έχει σημασία τι νομίζω εγώ... Hellegennes αυτό πρέπει να το δεις.

sys3x έγραψε: 30 Απρ 2019, 19:35 Άμα χρειάζεσαι μόνο δύο φορές (που σημαίνει ότι το έχεις κάνει τουλάχιστον μία φορά αυτό) νομίζω ότι... Δεν έχει σημασία τι νομίζω εγώ... Hellegennes αυτό πρέπει να το δεις.

Συνήθως με πιάνει πονοκέφαλος στον τρίτο στίχο.

Όχι, της Γαλής είναι πολύ στο νόημα. Ειδικά εκεί με τις βιταμίνες και αίμα.

Η Antares έχει στο μυαλό της κάτι τέτοιο:



Χειροτερεύει η κατάστασή σου, τροποποιείσαι.
Ώρα να απολυθείς γενετικά.
Στην ρημάδα την μέρα που γέννησε στα πεταχτά,
ρόδια σκαβμένα, γελοιωδώς τρίζουν ανήμπορα γελάω.
Καταπνίγεσαι σε θάλασσα άδεια από σταγόνες
και λάδι στη φωτιά να καις παλιός παιγμός τρίτο κατάρτι
πρώιμη στεριά στο σχίσμα της αλήθειας προσκυνά.

Σαν παλιό σινεμά, σαν παλιό αγγλικό πρωινό,
αγκαλιασμένες οι θύρες εξώκοσμα πεθαίνω στο τέναγος,
η μέρα αποπλέει για πάντα ο σκύλος.

Σκοντάφτει, μέρα κακή.
Πνίγομαι, ποτά ναρκώδη, αλλόκοτα φυτά.
Γδέρνομαι. Στη σκιά.


Σάββατο 29 Νοεμβρίου του 2008

Βέβαια, το στυλ του Χέλη είναι στην πραγματικότητα πιο κοντά σ' αυτό (επίκαιρον):

Ποτάμια και Δάκρυα - Του Άγγελου και του Παιδιού


Κάποτε, ένας άγγελος κατέβηκε στη γη
και έδωσε σ' ένα μικρό παιδί,
μία μικρή αγκαλιά λουλούδια, κίτρινα,
για να τα βάλει επάνω σε καράβια χάρτινα.

Να τα δει, έπειτα, να πλέουνε στη λίμνη·
να βυθίζεται αργά η πρύμνη,
σαν βραχεί το χάρτινό τους σώμα.
Και ύστερα παλάτια να χτίσει με το χώμα.

Ο άγγελος αγάπησε εκείνο το παιδί
και συχνά κατέβαινε έναν καιρό στη γη.
Του έφερνε αστέρια του Βορρά,
και, χρυσοποίκιλτα, δώρα γιορτινά.

Για να μπορεί να δει το λαμπερό του γέλιο,
το αστραφτερό και αθώο του χαμόγελο.
Να του δώσει κουράγιο για να συνεχίσει·
τους ουρανούς μία μέρα για να κατακτήσει.

Κάποτε, ένας μεγάλος λυγμός, αρνήθηκε στον άγγελο να έρθει.
και το χαμόγελο το υπέροχο, γρήγορα, από τα χείλη εχάθη.
Μια γιορτή στα σκοτεινά ξεθώριασε
και η μέρα η βουβή, αγιάτρευτα, πια, σκούριασε.

Και κάποτε, ύστερα από χρόνια, ο άγγελος ξανάρθε στο παιδί·
με γλυκοφόρετη αγκαλιά, να φέρει το ουράνιο κλειδί.
Μα το παιδί, σαν άντρας πια, του αρνήθηκε να μπει·
να κατευνάσει στην καρδιά, το μένος που είχε κρυφτεί.

Και έτσι στον άνεμο γυρνά η πίκρα τώρα·
εις τον παλιόν αγρό, που κείτονται τα δώρα.
Τα χρυσοποίκιλτα, τα περασμένα γιορτινά,
που απαρνήθηκε αυτός· τ' αληθινά.

Σ' έναν βράχο, κλαίει ο δαίμων σιωπηλά·
ο υπέροχος ο άγγελος, που όνειρα συνόδευε, ταπεινά.
Και σαν η χαραυγή ροδίσει,
το άλλοτε παιδί ξανά γυρνά, στα μέρη τα παλιά,
πριν η πνοή του άγγελου σιωπήσει.

***

Γνώριζα κάποτε, φίλο παλιό,
που ιστορίες έλεγε για πλάσματα ουράνια.
Οι φίλοι του το παίρναν για παράνοια
και πέτρες ρίχναν στον κρυφό γιαλό.

Ένας άγγελος, έλεγε πως κοιμάται, σε γη δική μας, που είχε ζήσει,
που χτύπησε ο ίδιος από πίκρα δυνατή.
Μου είπε, πως θα πήγαινε και πάλι να τον δει,
μιας και ζωή πολύ δεν του έμενε και η πίκρα είχε ξεφτίσει.

Έμαθα, ύστερα, πως ο γέρος φίλος μου, βαθιά, τώρα, κοιμάται.
Και λένε, κάποτε, οι χωρικοί, πως άγγελο είδαν επάνω του να στέκει.
Να του ψέλνει γλυκό νανούρισμα που, ποιος, τώρα, θυμάται;
Και να κλαίει βουβά και σιωπηλά, στο μνήμα του σαν φέγγει.

Ξέρω, τώρα, ένα μέρος απόμακρο.
Εγκαταλελειμμένο κείται, σ' ένα παλιό χωριό,
ένα λιβάδι που 'χει στη μέση του, έναν μικρό σταυρό,
που καρφωμένος είν' στο έδαφος, εις τον παλιόν αγρό.


Μ. Πέμπτη 28 Απριλίου του 2005

hellegennes έγραψε: 30 Απρ 2019, 19:54 Όχι, της Γαλής είναι πολύ στο νόημα. Ειδικά εκεί με τις βιταμίνες και αίμα.

Η Antares έχει στο μυαλό της κάτι τέτοιο:



Χειροτερεύει η κατάστασή σου, τροποποιείσαι.
Ώρα να απολυθείς γενετικά.
Στην ρημάδα την μέρα που γέννησε στα πεταχτά,
ρόδια σκαβμένα, γελοιωδώς τρίζουν ανήμπορα γελάω.
Καταπνίγεσαι σε θάλασσα άδεια από σταγόνες
και λάδι στη φωτιά να καις παλιός παιγμός τρίτο κατάρτι
πρώιμη στεριά στο σχίσμα της αλήθειας προσκυνά.

Σαν παλιό σινεμά, σαν παλιό αγγλικό πρωινό,
αγκαλιασμένες οι θύρες εξώκοσμα πεθαίνω στο τέναγος,
η μέρα αποπλέει για πάντα ο σκύλος.

Σκοντάφτει, μέρα κακή.
Πνίγομαι, ποτά ναρκώδη, αλλόκοτα φυτά.
Γδέρνομαι. Στη σκιά.


Σάββατο 29 Νοεμβρίου του 2008

Αριστούργημα κι αυτό, δεν το θυμόμουν, μάλλον πρώτη φορά τον βγάζεις έξω (τον συγκεκριμένο ποιητικό σου αναστεναγμό).
Πόσα θες για δικαιώματα ή εναλλακτικά σε κάνω φίρμα, τύφλα να χει η Λένα.
Το σκέφτομαι για ελεκτροπάνκ με νταμπ-τσιλγουέηβ λικς.
Τι λες;

Η Φιδίτσα, γιατί δεν είναι στην ψηφοφορία;