Feindflug έγραψε: 18 Ιουν 2023, 14:36
Πού είναι άραγε η Κύπρια τύπισσα casp; Την διώξατε με τις συμβουλές και τις κριτικές σας; Τόσο πολύ σας πείραξε η ζωή της; Μάλλον σας ενόχλησε που κάποιος άνθρωπος ζει με τις δικές του αποφάσεις και δεν έχετε έλεγχο στην ζωή του, ότι και να λέτε. Θέλατε να επιβεβαιωθείτε πως ότι γράψατε, θα γίνει και στην πραγματικότητα.
Οι αναρτήσεις της ήταν για μένα σαν να βλέπω σήριαλ. Είχα αγωνία για το τι έγινε, τι θα γίνει, εξελίξεις, νέα πρόσωπα, λύπες και χαρές. Στα σήριαλ όμως παρακολουθούμε την ιστορία με τα μάτια ενός τρίτου. Εδώ είχαμε την πολυτέλεια και την ευκαιρία να τα παρακολουθούμε από το πώς τα εκλαμβάνει και τα βλέπει η πρωταγωνίστρια! Και όχι σαν απλή οπτική απεικόνιση, αλλά με πλήρη περιγραφή των σκέψεων, των συναισθημάτων και των προβληματισμών της! Σαν ένα βιβλίο που οι σελίδες του γραφόταν κάθε 2-3 βραδιά και μας φανερωνόταν ξαφνικά!
Αν το δεις, δικιά μου, συνέχισε να γράφεις και μην δίνεις σημασία στην μαλακία του καθενός εδώ μέσα.
Κανεις δεν με εδιωξε. Ουτε καν μονη μου δεν εφυγα (εννοωντας πως δεν το αποφασισα καν). Το εφεραν οι εξελιξεις. Εδω δεν βρισκω ωρα ουτε για να κοιμηθω.
Οι εξελιξεις ειναι πως μετακομισα 7 του Ιουνη μονιμα στο δικο μου διαμερισμα, πλεον με την λατρεια ειμαστε καλυτερα απο ποτε γιατι εκτος απο το οτι προχωρησαμε σεξουαλικα (επιτελους), μενει μαζι μου 4-6 φορες την βδομαδα, αν μπορουσαμε θα ειμασταν και καθημερινα ετσι.. (με πολλυ προσοχη για να μην μας δουν οι γονεις μου), η γιαγια μου ειναι σοβαρα στην εντατικη, αυτη την στιγμη σας γραφω επειδη βρηκα ενα 2ωρο πριν ερθει εδω η λατρεια και περιμενοντας την γιαγια μου να πεθανει εντος λιγων ωρων (ή ημερων), επειδη 1 με 2 φορες την μερα, μετα απο δουλεια, πηγαινοερχομουν Λευκωσια για να την βλεπω με γαμημενη ψυχολογια (και με ζημια στο αμαξι απο την αναστατωση), πολλες φορες φευγοντας αρων αρων απο την δουλεια, και παρεα με την λατρεια που επισης ερχοταν και με μαζευε για να μην με αφησει μονη μου, αλλα αυτη την στιγμη με εγκατελειψαν ολες μου οι δυναμεις και κουραγιο που ειχα βδομαδες τωρα…
Οποτε καθημερινα γινοταν και κατι και εγω ετρεχα και δεν εφτανα, οποτε τι να γραψω, εχει και νοημα; Nope. That’s life ομως. Σκαμπανευασματα, λυπες και χαρες. And that’s me, να τα βιωνω ολα στον μεγιστο βαθμο, να ειμαι ταυτοχρονα πανευτυχης και βαθια θλιμμενη.
Ευχομαι να ειστε ολοι σας καλα.
