Phorum.com.gr

Ασέβαστος έγραψε: 28 Αύγ 2020, 17:58

Λεγεών έγραψε: 28 Αύγ 2020, 15:27 Γιατί άραγε προσπάθησαν να αφοπλίσουν τον τύπο που μπήκε στην δημόσια υπηρεσία στην Κοζάνη και άρχισε να τσεκουρώνει κόσμο; Αν ήταν έξυπνοι, θα έπρεπε να τρέξουν να ξεφύγουν και να τον αφήσουν να πάει όπου ήθελε και να κάνει ότι ήθελε. Μόνο ένα ή δυο άτομα είχε τσεκουρώσει, θα έφευγε έτσι και δεν προσπαθούσαν να τον σταματήσουν.

γιατι αρχισε να τσεκουρωνει κοσμο, με ξεκαθαρη προθεση να τσεκουρωσει κι αλλους.

σε αντιθεση με το εφευγε μακρια με το οπλο χαμηλα χωρις να δειχνει καμμια προθεση να το χρησιμοποιησει.

Scouser έγραψε: 29 Αύγ 2020, 18:49

Jolly Roger έγραψε: 29 Αύγ 2020, 16:39

Σενέκας έγραψε: 29 Αύγ 2020, 16:29

Υπάρχει μα βιασική διαφορά βέβαια. Ότι οι ακραίοι πήραν πούλο στις εσωκομματικές των δημοκρατικών. Ο Μπάιντεν όπου σταθεί και όπου βρεθεί κάνει διάκριση ανάμεσα σε ειρηνικούς διαδηλωτές και μπαχαλάκηδες, έκοψε αμέσως παπαριές τύπου defund the police και τα ρέστα, και έχεις τους απέναντι να μαγειρεύουν θεωρίες συνωμοσίας ότι είναι στα κρυφά τροτσκας και θα βγάλει το προσωπείο μετά τις εκλογές που θα κάνει πρόεδρο την AOC, ενώ οι απέναντι έχουν παραδώσει εντελώς το κόμμα στον crackpot in chief που δεν δέχεται ούτε τους qanon να κακολογήσει γιατί τον αγαπάνε, και βαφτίζει όποιον δεν τον γουστάρει τρομοκράτη. Όταν ο Κάπερνικ διαδήλωνε ειρηνικά(είτε συμφωνείς μαζί του ή όχι, ή πόσο σοβαρό τον θεωρείς, δεν έχει σημασία) τον έβγαλε προδότη που μισεί την αμερική και τον στόλιζε στο τουιτερ, απο πίσω και τα talking heads στο fox που ζήταγαν το κεφάλι του γιατί γονάτισε στον εθνικό ύμνο ξερω γω

αυτό πράγματι είναι πρόβλημα, μακροπρόθεσμο όμως. Ο περούκας έχει καταφέρει να δημιουργήσει, μέσα στους Ρεπουμπλικάνους, μια δεξιά κατ' εικόνα και ομοίωσή του, δηλαδή κατά κόρο αριβίστικη και ανορθολογική, που παραμένει εντός GOP έχοντας στην ουσία αποσπαστεί ιδεολογικά από τη μέινστριμ ρεπουμπλικανική δεξιά των εποχών Ρίγκαν-Μπους. Αυτό λέω και στους φίλους μου τους GOPόφιλους εδώ μέσα τόσο καιρό. Ότι αν ποτέ στη μετα-Τραμπ εποχή προσπαθήσουν οι Ρεπουμπλικάνοι να επανέλθουν στις παλιές (προ-τραμπικές) τους αξίες, θα βρουν μπροστά τους μια αγριεμένη εσωκομματική αντιπολίτευση που θα τους αποκαλεί φλώρους κεντροαριστερούς, και αυτή ακριβώς η αντιπολίτευση θα είναι η κληρονομιά του περούκα στο κόμμα τους.

Παρ' όλα αυτά, σήμερα που μιλάμε, και στο εγγύτατο μέλλον, το σημαντικότερο πρόβλημα είναι αυτό που θα έχουν οι Δημοκρατικοί με τους μπουλούμηδες ως κυβέρνηση.

Κοίταξε να δεις τι γίνεται. Συχνά στην ιστορία παρουσιάζεται το φαινόμενο κομμάτων που ''κλίνουν προς το κέντρο'', σε μια προσπάθεια να ψαρέψουν υποστηρικτές από τους δημοφιλέστερους σε ένα συγκεκριμένο τάιμινγκ αντιπάλους τους. Η στρατηγική αυτή περιλαμβάνει μια βασική παραδοχή: εσείς τα λέτε καλά (δηλαδή σε ιδεολογικό/φιλοσοφικό επίπεδο σας παραδεχόμαστε), αλλά εμείς μπορούμε να κυβερνήσουμε καλύτερα από εσάς (δηλαδή μπορούμε να εφαρμόσουμε στην πράξη καλύτερα όσα εσείς πιστεύετε). Αυτό συνέβη πχ στην Ελλάδα με την Νέα Δημοκρατία μετά το 1974, όταν προοδευτικά ''πασοκοποιήθηκε''. Ο Αβέρωφ σε ένα μικρό βιβλίο που έβγαλε πριν τις εκλογές του 1981 κορόιδευε το ΠΑΣΟΚ διερωτώμενος τι ακριβώς θα εθνικοποιήσει, αφού τα είχε ήδη κρατικοποιήσει όλα η ΝΔ. Το αποτέλεσμα αυτής της στρατηγικής είναι μακροπρόθεσμα πάντα το ίδιο: ο κεντρώος/αναποφάσιστος ψηφοφόρος τελικά θα καταλήξει στο ''γνήσιο'' κόμμα, αφού γιατί να επιλέξεις την απομίμηση που είναι ''ύποπτη'' για ''ρεφορμισμό'' ανά πάσα στιγμή, όταν μπορείς να ψηφίσεις το γνήσιο; Από την άλλη, διάφοροι ιδεολόγοι ψηφοφόροι του κόμματος που έκανε τα ''ανοίγματα'', απογοητεύονται με το γεγονός πως πλέον το κόμμα τους δεν τους εκφράζει ιδεολογικά και είτε καταλήγουν να μην πάνε να ψηφίσουν, είτε βρίσκουν καταφύγιο σε άλλα μικρότερα κόμματα, είτε πιθανόν να ψηφίσουν και τον αντίπαλο, αν τύχει και έχει κάποιον ηγέτη ή πρόσωπα που τους εκφράζουν περισσότερο. Και στις δύο περιπτώσεις το αποτέλεσμα είναι πάντα το ίδιο: η καταστροφή του ''ανοιχτόμυαλου'' κόμματος. Η δεξιά πλήρωσε την πασοκοποίησή της περνώντας το μεγαλύτερο μέρος των τελευταίων 40 χρόνων στην αντιπολίτευση και τελικά χρειάστηκε να πάρει την εξουσία μια κυβέρνηση ακραία άχρηστων και απατεώνων όπως των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, για να καταφέρει να επανέλθει με αξιώσεις μακροβιότητας στην εξουσία.
Τα ίδια έγιναν και στις ΗΠΑ. Σταδιακά μετά την ήττα του πατέρα Μπους το 1992, το GOP άρχισε να ''πασοκοποιείται''. Μπορείς να μου εξηγήσεις ποια η διαφορά τύπων όπως οι Μπους, ο Πάουελ, ο Μακεϊν, ο Ρόμνεϊ κτλ από τους σημερινούς Δημοκρατικούς; Εγώ πάντως είμαι σίγουρος πως αν μπορούσα να ψηφίσω στις αμερικανικές εκλογές το 2008 και το 2012 θα ψήφιζα Ομπάμα. Έτσι και αλλιώς πάνω κάτω τα ίδια με τους αντιπάλους του έλεγε και σε πολλά θέματα ήταν και πιο σωστός (ειδικά σε σχέση με τον αλητάμπουρα fake hero τον Μακεϊν), οπότε γιατί όχι;

Dwarven Blacksmith έγραψε: 29 Αύγ 2020, 19:19

Scouser έγραψε: 29 Αύγ 2020, 18:49

Jolly Roger έγραψε: 29 Αύγ 2020, 16:39

αυτό πράγματι είναι πρόβλημα, μακροπρόθεσμο όμως. Ο περούκας έχει καταφέρει να δημιουργήσει, μέσα στους Ρεπουμπλικάνους, μια δεξιά κατ' εικόνα και ομοίωσή του, δηλαδή κατά κόρο αριβίστικη και ανορθολογική, που παραμένει εντός GOP έχοντας στην ουσία αποσπαστεί ιδεολογικά από τη μέινστριμ ρεπουμπλικανική δεξιά των εποχών Ρίγκαν-Μπους. Αυτό λέω και στους φίλους μου τους GOPόφιλους εδώ μέσα τόσο καιρό. Ότι αν ποτέ στη μετα-Τραμπ εποχή προσπαθήσουν οι Ρεπουμπλικάνοι να επανέλθουν στις παλιές (προ-τραμπικές) τους αξίες, θα βρουν μπροστά τους μια αγριεμένη εσωκομματική αντιπολίτευση που θα τους αποκαλεί φλώρους κεντροαριστερούς, και αυτή ακριβώς η αντιπολίτευση θα είναι η κληρονομιά του περούκα στο κόμμα τους.

Παρ' όλα αυτά, σήμερα που μιλάμε, και στο εγγύτατο μέλλον, το σημαντικότερο πρόβλημα είναι αυτό που θα έχουν οι Δημοκρατικοί με τους μπουλούμηδες ως κυβέρνηση.

Κοίταξε να δεις τι γίνεται. Συχνά στην ιστορία παρουσιάζεται το φαινόμενο κομμάτων που ''κλίνουν προς το κέντρο'', σε μια προσπάθεια να ψαρέψουν υποστηρικτές από τους δημοφιλέστερους σε ένα συγκεκριμένο τάιμινγκ αντιπάλους τους. Η στρατηγική αυτή περιλαμβάνει μια βασική παραδοχή: εσείς τα λέτε καλά (δηλαδή σε ιδεολογικό/φιλοσοφικό επίπεδο σας παραδεχόμαστε), αλλά εμείς μπορούμε να κυβερνήσουμε καλύτερα από εσάς (δηλαδή μπορούμε να εφαρμόσουμε στην πράξη καλύτερα όσα εσείς πιστεύετε). Αυτό συνέβη πχ στην Ελλάδα με την Νέα Δημοκρατία μετά το 1974, όταν προοδευτικά ''πασοκοποιήθηκε''. Ο Αβέρωφ σε ένα μικρό βιβλίο που έβγαλε πριν τις εκλογές του 1981 κορόιδευε το ΠΑΣΟΚ διερωτώμενος τι ακριβώς θα εθνικοποιήσει, αφού τα είχε ήδη κρατικοποιήσει όλα η ΝΔ. Το αποτέλεσμα αυτής της στρατηγικής είναι μακροπρόθεσμα πάντα το ίδιο: ο κεντρώος/αναποφάσιστος ψηφοφόρος τελικά θα καταλήξει στο ''γνήσιο'' κόμμα, αφού γιατί να επιλέξεις την απομίμηση που είναι ''ύποπτη'' για ''ρεφορμισμό'' ανά πάσα στιγμή, όταν μπορείς να ψηφίσεις το γνήσιο; Από την άλλη, διάφοροι ιδεολόγοι ψηφοφόροι του κόμματος που έκανε τα ''ανοίγματα'', απογοητεύονται με το γεγονός πως πλέον το κόμμα τους δεν τους εκφράζει ιδεολογικά και είτε καταλήγουν να μην πάνε να ψηφίσουν, είτε βρίσκουν καταφύγιο σε άλλα μικρότερα κόμματα, είτε πιθανόν να ψηφίσουν και τον αντίπαλο, αν τύχει και έχει κάποιον ηγέτη ή πρόσωπα που τους εκφράζουν περισσότερο. Και στις δύο περιπτώσεις το αποτέλεσμα είναι πάντα το ίδιο: η καταστροφή του ''ανοιχτόμυαλου'' κόμματος. Η δεξιά πλήρωσε την πασοκοποίησή της περνώντας το μεγαλύτερο μέρος των τελευταίων 40 χρόνων στην αντιπολίτευση και τελικά χρειάστηκε να πάρει την εξουσία μια κυβέρνηση ακραία άχρηστων και απατεώνων όπως των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, για να καταφέρει να επανέλθει με αξιώσεις μακροβιότητας στην εξουσία.
Τα ίδια έγιναν και στις ΗΠΑ. Σταδιακά μετά την ήττα του πατέρα Μπους το 1992, το GOP άρχισε να ''πασοκοποιείται''. Μπορείς να μου εξηγήσεις ποια η διαφορά τύπων όπως οι Μπους, ο Πάουελ, ο Μακεϊν, ο Ρόμνεϊ κτλ από τους σημερινούς Δημοκρατικούς; Εγώ πάντως είμαι σίγουρος πως αν μπορούσα να ψηφίσω στις αμερικανικές εκλογές το 2008 και το 2012 θα ψήφιζα Ομπάμα. Έτσι και αλλιώς πάνω κάτω τα ίδια με τους αντιπάλους του έλεγε και σε πολλά θέματα ήταν και πιο σωστός (ειδικά σε σχέση με τον αλητάμπουρα fake hero τον Μακεϊν), οπότε γιατί όχι;

Όσο έλειπες πάντως οι υπόλοιποι Τραμπικοί έχουν καταλήξει στο αντίθετο.
Ότι οι Δημοκρατικοί ήταν αυτοί που ρηγκανοποιήθηκαν στα οικονομικά, και για να διαφοροποιηθούν άρχισαν τα identity politics.

Scouser έγραψε: 29 Αύγ 2020, 19:27

Dwarven Blacksmith έγραψε: 29 Αύγ 2020, 19:19

Scouser έγραψε: 29 Αύγ 2020, 18:49
Κοίταξε να δεις τι γίνεται. Συχνά στην ιστορία παρουσιάζεται το φαινόμενο κομμάτων που ''κλίνουν προς το κέντρο'', σε μια προσπάθεια να ψαρέψουν υποστηρικτές από τους δημοφιλέστερους σε ένα συγκεκριμένο τάιμινγκ αντιπάλους τους. Η στρατηγική αυτή περιλαμβάνει μια βασική παραδοχή: εσείς τα λέτε καλά (δηλαδή σε ιδεολογικό/φιλοσοφικό επίπεδο σας παραδεχόμαστε), αλλά εμείς μπορούμε να κυβερνήσουμε καλύτερα από εσάς (δηλαδή μπορούμε να εφαρμόσουμε στην πράξη καλύτερα όσα εσείς πιστεύετε). Αυτό συνέβη πχ στην Ελλάδα με την Νέα Δημοκρατία μετά το 1974, όταν προοδευτικά ''πασοκοποιήθηκε''. Ο Αβέρωφ σε ένα μικρό βιβλίο που έβγαλε πριν τις εκλογές του 1981 κορόιδευε το ΠΑΣΟΚ διερωτώμενος τι ακριβώς θα εθνικοποιήσει, αφού τα είχε ήδη κρατικοποιήσει όλα η ΝΔ. Το αποτέλεσμα αυτής της στρατηγικής είναι μακροπρόθεσμα πάντα το ίδιο: ο κεντρώος/αναποφάσιστος ψηφοφόρος τελικά θα καταλήξει στο ''γνήσιο'' κόμμα, αφού γιατί να επιλέξεις την απομίμηση που είναι ''ύποπτη'' για ''ρεφορμισμό'' ανά πάσα στιγμή, όταν μπορείς να ψηφίσεις το γνήσιο; Από την άλλη, διάφοροι ιδεολόγοι ψηφοφόροι του κόμματος που έκανε τα ''ανοίγματα'', απογοητεύονται με το γεγονός πως πλέον το κόμμα τους δεν τους εκφράζει ιδεολογικά και είτε καταλήγουν να μην πάνε να ψηφίσουν, είτε βρίσκουν καταφύγιο σε άλλα μικρότερα κόμματα, είτε πιθανόν να ψηφίσουν και τον αντίπαλο, αν τύχει και έχει κάποιον ηγέτη ή πρόσωπα που τους εκφράζουν περισσότερο. Και στις δύο περιπτώσεις το αποτέλεσμα είναι πάντα το ίδιο: η καταστροφή του ''ανοιχτόμυαλου'' κόμματος. Η δεξιά πλήρωσε την πασοκοποίησή της περνώντας το μεγαλύτερο μέρος των τελευταίων 40 χρόνων στην αντιπολίτευση και τελικά χρειάστηκε να πάρει την εξουσία μια κυβέρνηση ακραία άχρηστων και απατεώνων όπως των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, για να καταφέρει να επανέλθει με αξιώσεις μακροβιότητας στην εξουσία.
Τα ίδια έγιναν και στις ΗΠΑ. Σταδιακά μετά την ήττα του πατέρα Μπους το 1992, το GOP άρχισε να ''πασοκοποιείται''. Μπορείς να μου εξηγήσεις ποια η διαφορά τύπων όπως οι Μπους, ο Πάουελ, ο Μακεϊν, ο Ρόμνεϊ κτλ από τους σημερινούς Δημοκρατικούς; Εγώ πάντως είμαι σίγουρος πως αν μπορούσα να ψηφίσω στις αμερικανικές εκλογές το 2008 και το 2012 θα ψήφιζα Ομπάμα. Έτσι και αλλιώς πάνω κάτω τα ίδια με τους αντιπάλους του έλεγε και σε πολλά θέματα ήταν και πιο σωστός (ειδικά σε σχέση με τον αλητάμπουρα fake hero τον Μακεϊν), οπότε γιατί όχι;

Όσο έλειπες πάντως οι υπόλοιποι Τραμπικοί έχουν καταλήξει στο αντίθετο.
Ότι οι Δημοκρατικοί ήταν αυτοί που ρηγκανοποιήθηκαν στα οικονομικά, και για να διαφοροποιηθούν άρχισαν τα identity politics.

Ρηγκανοποίηση στα οικονομικά και Obamacare ή τα άλλα παλαβά που προτείνουν οι διάφοροι Σάντερς και Γουώρεν (που από όσο διαβάζω την ετοιμάζουν για υπουργό Οικονομικών) δεν γίνεται. Τα identity politics είναι μέθοδος διαιώνισης του ''μαντρώματος'' ομάδων ανθρώπων που κατά τα λοιπά δεν θα είχαν πολλούς λόγους να ψηφίσουν Δημοκρατικούς.

Scouser έγραψε: 29 Αύγ 2020, 19:44 Το Obamacare για τα αμερικανικά δεδομένα είναι πασοκοποίηση και textbook περίπτωση κεντροαριστερού μοντέλου κατανομής φορολογογικών βαρών: γαμάω τους μεσοταξίτες προκειμένου να μπουκώσω με παροχές διαφόρων μορφών τη φτωχολογιά. Δεν ξέρω αν το πήρες χαμπάρι, αλλά ένα από τα βασικότερα πράγματα που έκανε ο Τραμπ σε όλη τη διάρκεια της τετραετίας ήταν να κάνει deregulation στην αγορά εργασίας ή να περνάει tax breaks. Προφανώς για να το κάνει αυτό κάποιος χρειάστηκε προηγουμένως να είχε βάλει τους κανονισμούς που καταργήθηκαν ή να είχε ανεβάσει τους φόρους εκεί που ήταν. Και δεν νομίζω πως ήταν ο Ρήγκαν.

Dwarven Blacksmith έγραψε: 29 Αύγ 2020, 20:02 και οι υπόλοιποι τραμπικοί το αναγνωρίζουν αυτό.

Scouser έγραψε: 29 Αύγ 2020, 18:49

Jolly Roger έγραψε: 29 Αύγ 2020, 16:39

Σενέκας έγραψε: 29 Αύγ 2020, 16:29

Υπάρχει μα βιασική διαφορά βέβαια. Ότι οι ακραίοι πήραν πούλο στις εσωκομματικές των δημοκρατικών. Ο Μπάιντεν όπου σταθεί και όπου βρεθεί κάνει διάκριση ανάμεσα σε ειρηνικούς διαδηλωτές και μπαχαλάκηδες, έκοψε αμέσως παπαριές τύπου defund the police και τα ρέστα, και έχεις τους απέναντι να μαγειρεύουν θεωρίες συνωμοσίας ότι είναι στα κρυφά τροτσκας και θα βγάλει το προσωπείο μετά τις εκλογές που θα κάνει πρόεδρο την AOC, ενώ οι απέναντι έχουν παραδώσει εντελώς το κόμμα στον crackpot in chief που δεν δέχεται ούτε τους qanon να κακολογήσει γιατί τον αγαπάνε, και βαφτίζει όποιον δεν τον γουστάρει τρομοκράτη. Όταν ο Κάπερνικ διαδήλωνε ειρηνικά(είτε συμφωνείς μαζί του ή όχι, ή πόσο σοβαρό τον θεωρείς, δεν έχει σημασία) τον έβγαλε προδότη που μισεί την αμερική και τον στόλιζε στο τουιτερ, απο πίσω και τα talking heads στο fox που ζήταγαν το κεφάλι του γιατί γονάτισε στον εθνικό ύμνο ξερω γω

αυτό πράγματι είναι πρόβλημα, μακροπρόθεσμο όμως. Ο περούκας έχει καταφέρει να δημιουργήσει, μέσα στους Ρεπουμπλικάνους, μια δεξιά κατ' εικόνα και ομοίωσή του, δηλαδή κατά κόρο αριβίστικη και ανορθολογική, που παραμένει εντός GOP έχοντας στην ουσία αποσπαστεί ιδεολογικά από τη μέινστριμ ρεπουμπλικανική δεξιά των εποχών Ρίγκαν-Μπους. Αυτό λέω και στους φίλους μου τους GOPόφιλους εδώ μέσα τόσο καιρό. Ότι αν ποτέ στη μετα-Τραμπ εποχή προσπαθήσουν οι Ρεπουμπλικάνοι να επανέλθουν στις παλιές (προ-τραμπικές) τους αξίες, θα βρουν μπροστά τους μια αγριεμένη εσωκομματική αντιπολίτευση που θα τους αποκαλεί φλώρους κεντροαριστερούς, και αυτή ακριβώς η αντιπολίτευση θα είναι η κληρονομιά του περούκα στο κόμμα τους.

Παρ' όλα αυτά, σήμερα που μιλάμε, και στο εγγύτατο μέλλον, το σημαντικότερο πρόβλημα είναι αυτό που θα έχουν οι Δημοκρατικοί με τους μπουλούμηδες ως κυβέρνηση.

Κοίταξε να δεις τι γίνεται. Συχνά στην ιστορία παρουσιάζεται το φαινόμενο κομμάτων που ''κλίνουν προς το κέντρο'', σε μια προσπάθεια να ψαρέψουν υποστηρικτές από τους δημοφιλέστερους σε ένα συγκεκριμένο τάιμινγκ αντιπάλους τους. Η στρατηγική αυτή περιλαμβάνει μια βασική παραδοχή: εσείς τα λέτε καλά (δηλαδή σε ιδεολογικό/φιλοσοφικό επίπεδο σας παραδεχόμαστε), αλλά εμείς μπορούμε να κυβερνήσουμε καλύτερα από εσάς (δηλαδή μπορούμε να εφαρμόσουμε στην πράξη καλύτερα όσα εσείς πιστεύετε). Αυτό συνέβη πχ στην Ελλάδα με την Νέα Δημοκρατία μετά το 1974, όταν προοδευτικά ''πασοκοποιήθηκε''. Ο Αβέρωφ σε ένα μικρό βιβλίο που έβγαλε πριν τις εκλογές του 1981 κορόιδευε το ΠΑΣΟΚ διερωτώμενος τι ακριβώς θα εθνικοποιήσει, αφού τα είχε ήδη κρατικοποιήσει όλα η ΝΔ. Το αποτέλεσμα αυτής της στρατηγικής είναι μακροπρόθεσμα πάντα το ίδιο: ο κεντρώος/αναποφάσιστος ψηφοφόρος τελικά θα καταλήξει στο ''γνήσιο'' κόμμα, αφού γιατί να επιλέξεις την απομίμηση που είναι ''ύποπτη'' για ''ρεφορμισμό'' ανά πάσα στιγμή, όταν μπορείς να ψηφίσεις το γνήσιο; Από την άλλη, διάφοροι ιδεολόγοι ψηφοφόροι του κόμματος που έκανε τα ''ανοίγματα'', απογοητεύονται με το γεγονός πως πλέον το κόμμα τους δεν τους εκφράζει ιδεολογικά και είτε καταλήγουν να μην πάνε να ψηφίσουν, είτε βρίσκουν καταφύγιο σε άλλα μικρότερα κόμματα, είτε πιθανόν να ψηφίσουν και τον αντίπαλο, αν τύχει και έχει κάποιον ηγέτη ή πρόσωπα που τους εκφράζουν περισσότερο. Και στις δύο περιπτώσεις το αποτέλεσμα είναι πάντα το ίδιο: η καταστροφή του ''ανοιχτόμυαλου'' κόμματος. Η δεξιά πλήρωσε την πασοκοποίησή της περνώντας το μεγαλύτερο μέρος των τελευταίων 40 χρόνων στην αντιπολίτευση και τελικά χρειάστηκε να πάρει την εξουσία μια κυβέρνηση ακραία άχρηστων και απατεώνων όπως των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, για να καταφέρει να επανέλθει με αξιώσεις μακροβιότητας στην εξουσία.
Τα ίδια έγιναν και στις ΗΠΑ. Σταδιακά μετά την ήττα του πατέρα Μπους το 1992, το GOP άρχισε να ''πασοκοποιείται''. Μπορείς να μου εξηγήσεις ποια η διαφορά τύπων όπως οι Μπους, ο Πάουελ, ο Μακεϊν, ο Ρόμνεϊ κτλ από τους σημερινούς Δημοκρατικούς; Εγώ πάντως είμαι σίγουρος πως αν μπορούσα να ψηφίσω στις αμερικανικές εκλογές το 2008 και το 2012 θα ψήφιζα Ομπάμα. Έτσι και αλλιώς πάνω κάτω τα ίδια με τους αντιπάλους του έλεγε και σε πολλά θέματα ήταν και πιο σωστός (ειδικά σε σχέση με τον αλητάμπουρα fake hero τον Μακεϊν), οπότε γιατί όχι;

Otto Weininger έγραψε: 30 Αύγ 2020, 00:22

Στρακαστρουκας έγραψε: 30 Αύγ 2020, 00:30

Otto Weininger έγραψε: 30 Αύγ 2020, 00:22

Σε αυτους εδωσαν νερακι οι αστυνομικοι και τους αφησαν να φυγουν?

Χουργιατς έγραψε: 29 Αύγ 2020, 20:05 Ακόμα ένα ηχηρό ράπισμα για τον τσίτο Μπενίτο ο πατέρας του νεαρού που εκτέλεσαν αντιφ-, ουπς συγγνώμη σύριζα, άγνωστοι εντός της αναρχοαυτόνομης αστικής κολλεκτίβας Τσαζ/Τσοπ, μηνύει την κομητεία Κινγκ του Σηάτλ αλλά και την πολιτεία της Γουάσινγκτον

Otto Weininger έγραψε: 30 Αύγ 2020, 00:32 Όχι, γιατί αυτοί δεν δέχτηκαν επίθεση από ύαινες ενώ έτρεχαν να φύγουν.